ΠΑΝΕ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΟ ...;

[Thessalo]

Θα ξεκινήσω ένα θέμα το οποίο με έχει απασχολήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια, και είναι ο λόγος που βρέθηκα εδώ.

- Σχέσεις αγάπης , σχέσεις μοναδικές, σχέσεις αναντικατάστατες μα και έντονα συγκρουσιακές και προβληματικές, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις , και ιδικά οι στενές σχέσεις γονείς - παιδιά, μεταξύ αδελφών, ερωτικές σχέσεις -ζευγαριού.
Παρατηρώντας τες ανακάλυπτα όλο και ποιο συχνά ότι οι περισσότερες αντιλήψεις που έχουμε για όλα τα σημαντικά θέματα π.χ. για την οικογένεια, για το σεξ για το σεβασμό της προσωπικότητας του άλλου, για το τι σημαίνει αγάπη, για την ελευθερία στη σχέση , για την εμπιστοσύνη για την ζίλια για ..για … είναι απλά αυθαίρετες αντιλήψεις που κάποτε κάπου βρέθηκε στο δρόμο μας , ίσως κάποια στιγμή μας βοηθήσαμε και από τότε τις κάναμε σταθερές αξίες.

- Για να μάθεις μια τέχνη πας σε διακεκριμένη σχολή και σπουδάζει για να γίνεσαι γονέας τίποτα..., για να μεγαλώσεις παιδιά ρωτάς απλά την μάνα σου η την πεθερά σου η παρακολουθείς τις εκπομπές της Δρούζας Α. ... Τώρα άμα είσαι από τους τυχερούς να έχεις γονείς λίγο ψαγμένου πάλι καλά ίσως καταφέρεις να αποκτήσεις μια καλή σχέση με τον εαυτό σου, τα αδέλφια και τον άλλο φύλο , διαφορετικά δύσκολα τα πράγματα .

Θέλω να επικεντρωθώ όμως στις ερωτικές σχέσεις ( παρόλο που όλα ξεκινούν από την οικογένεια ) από το πώς σχετιζόμαστε μέχρι το πώς χωρίζουμε, από το πώς και ποιους ερωτευόμαστε μέχρι το γιατί και ποτέ μετατρέπουμε τον έρωτα σε αγάπη η σε τίποτα ;
Πως γίνετε ενώ σε αγαπαει να σου κάνει τη ζωή κόλαση ;
Πως γίνεται μια ερωτική σχέση να μετατρέπετε σε διαμάχη για το ποιος θα επικρατήσει, ποιος θα κάνει κουμάντο;
Ποδόσφαιρο η πάμε πακέτο ;

Το ότι κουβαλάμε τις οικογένειες μας μέσα μας είναι γνωστό, από κι μαθαίνουμε την αγάπη , από κι μαθαίνουμε να συζητάμε να ακούμε να σεβόμαστε , να δέρνουμε να χτυπάμε, να ανεχόμαστε την εκμετάλλευση να υποκρινόμαστε … το ότι αυτά που μάθαμε είναι σωστά αυτό ποιος να μας το επιβεβαιώσει ...; Μετά έρχεται η κοινωνία που μας επηρεάζει μέχρι ένα βαθμό (ανάλογα από τα φίλτρα και τις γνώσεις μας ) και η τρίτη φάση είναι η πείρα που αποκτούμε στις προσωπικές σχέσεις .
Μπορεί να ξέχασα πολλές λεπτομέρειες αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι μαθαίνουμε και αποκτούμε αρχές και αντιλήψεις με ένα εντελώς ανορθόδοξο και εμπειρικό τρόπο που αργότερα όμως χωρίς να το καταλάβουμε θα γίνουν αιτία να πονέσουμε να πληγώσουμε αγαπημένους ανθρώπους, να διαλύσουμε όμορφες σχέσεις .

Μήπως τελικά αντί να καταστρέφουμε τις σχέσεις μας θα ήταν καλύτερα να τις μάθουμε;
- Μήπως τελικά θα πρέπει να ξέρουμε κάποια βασικά πραγματάκια του τύπου τι σημαίνει αμοιβαίος σεβασμός , αποδοχή, που σταματάω εγώ και που αρχίζεις εσύ, έχω το δικαίωμα να προσπαθήσω να σε αλλάξω;
- Γιατί πάνα σχετίζομαι με λάθος κορίτσια ;
- Πως μπορώ να γίνω καλύτερος σύντροφος και τελικά πως μπορώ να ζήσω μια όμορφη σχέση.
- Εάν μαθαίνονται που και πως μπορεί να τις μαθαίνει κάποιος η μήπως αρκεί να βρεθεί ο/η κατάλληλος σύντροφος και όλα θα πάνε από το καλό στο καλύτερο, τελικά;

[deleted-member141015]

Σαφώς κάποιοι μας ταιριάζουν περισσότερο από ότι άλλοι. Αλλά καλό είναι να έχουμε ξεκαθαρίσει κάποια πραγματάκια σαν αυτά που αναφέρεις. Υπάρχουν πολλά βιβλία, σεμινάρια, συναντήσεις που μπορούν όχι να σου δώσουν \'εγχειρίδιο οδηγιών\', αλλά σε γενικό επίπεδο να σου δώσουν τροφή για σκέψη, σε προσωπικό επίπεδο να σε βοηθήσουν να επεξεργαστείς τις δικές σου εμπειρίες. Εσύ ως τώρα έχεις δοκιμάσει να τα επεξεργαστείς όλα αυτά; Βλέπω πολλά ερωτήματα, αλλά θα ήθελα να δω και τις δικές σου απαντήσεις σε αυτά.

Να σου πω δύο-τρεις δικές μου ιδέες:
- Ας πούμε ότι κάποιος σου κάνει τη ζωή κόλαση και ταυτόχρονα δηλώνει ότι σε αγαπάει. Για σένα τι είναι πιο σημαντικό, να σου λένε πόσο σε αγαπούν ή αν ο τρόπος που το δείχνουν σε ικανοποιεί; Πώς ορίζεις την αγάπη;
- Αυτός που σου επιβεβαιώνει αν αυτά που πιστεύεις και κάνεις είναι \'σωστά\', είναι πρώτα από όλα ο εαυτός σου. Αν ας πούμε έμαθες ότι η ερωτική σχέση είναι αγώνας επικράτησης, σε ικανοποιούν οι αναπόφευκτοι καυγάδες; Μήπως είναι οι ανασφάλειές σας που τροφοδοτούν τον \'αγώνα\' ή μήπως είστε απλά ασύμβατοι; Το ίδιο ισχύει και για το \'πάμε πακέτο\'. Μήπως αν βρω κάποιον που μου μοιάζει θα πηγαίνουμε \'πακέτο\' πιο συχνά (αν αυτό επιθυμώ) ή μήπως επιθυμώ από ανασφάλεια να πηγαίνω συνεχώς \'πακέτο\' με κάποιον που σαφώς δεν είναι κλώνος μου;
-Γιατί να προσπαθήσω να σε αλλάξω και να μην σε βρω έτοιμο;; Μήπως σχετίζομαι με λάθος ανθρώπους επειδή επιθυμώ να τους αλλάξω (για να νιώσω ότι κάτι κατάφερα);

[Thessalo]

Καταρχάς σε ευχαριστώ για αυτά που γράφεις καθώς μου δίνεις το ερέθισμα να κάνω μια βουτιά στα βαθιά.
Θα σου πω για τα πιστέυω μου.
Οσα άγνωστα είναι από πάνω μας εξίσου τόσα υπάρχουν και μεσα μας.
Όλα ξεκινάμε από κάτι θεϊκό που το λένε αγάπη .Κάποτε πίστεψα ότι αυτό ήταν η αρχή και το τέλος και όλα από αυτό το συναίσθημα εξαρτούνται. Αρκεί να υπάρχει αγάπη πίστευα και όλα τα άλλα λύνονται . Στην πορεία όμως παράλληλα με την αγάπη συνυπήρχαν η γκρίνια οι συγκρούσεις οι προσβολές οι απειλές ,η αδιαφορία και τελικά ο χωρισμός. Πως γίνεται αναρτιόμουνα να χωρίζεις με κάποιον που αγαπάς ; Κάτι μου είχε διαφύγει κάτι δεν το είχα υπολογίσει καλα...

Αποφάσισα να αγωνιστώ για να αποτρέψω μια σχέση που με μαθηματική ακρίβεια δεν μπορούσε να συνεχιστεί λόγο ατελείωτων συγκρούσεων. Άρχισα να διαβάζω να την ψάχνω , άρχισα να ανακαλύπτω απίστευτα λάθη και λανθασμένες συμπεριφορές, αντιλήψεις και στάσεις που είχαμε .. . άλλα μετά από λίγο καιρό κατάλαβα ότι αρκετά προβλήματα είχαν πολύ βαθύτερες αιτίες και τα βιβλία περί σχέσεων τα προσέγγιζαν από ελάχιστα έως καθόλου π.χ. λένε ότι πρέπει να σεβαστούμε τον σύντροφο μας, αλλά δεν αναλύουν πότε τι είναι ο σεβασμός, τα όρια του σεβασμού, αναφέρονται στο χαραχτήρα αλλά δεν λένε πως διαμορφώνεται και πως αναπλάθεται, πως δημιουργούντα οι ανασφάλειες και πως αντιμετωπίζονται , τι είναι η ψυχολογική και συναισθηματική βία, συναισθηματική ωριμότητα… ο ρόλος και η ισορροπία της ελευθέριας στον έρωτα… και καθώς δεν είμαι ψυχολόγος και λόγο της δουλειάς που έχω δεν έχω το χρόνο να εμβαθύνω τόσο πολύ , όποτε σε πάρα πολλά ερωτήματα δεν έχω βρει ακόμα απαντήσεις.

Κλείνοντας για απόψε καθώς ξημερώνει θέλω να συνοψίσω στο εξής .Ζούμε σε μια εποχή οπού οι ανθρώπινες σχέση έχουν γίνει πολύ απαιτητικές, ( όλοι θέλουμε να περνάμε μόνο καλά, καταβάλλοντας την μικρότερη προσπάθεια) και θέλουν γνώση υπομονή και συστηματική προσπάθεια, σε αντίθεση με το παραμύθι που προβάλλεται ότι αρκεί να βρούμε κάποιον που μας ταιριάζει και όλα θα πάνε καλά. Οι ανάγκες και τα θέλω μας μεταβάλατε συνεχώς και πράγματα τα οποία χθες μας έφερναν κοντά και μας έκαναν ταιριαστούς σήμερα μας φέρνουν σε σύγκρουση, ως εκ τούτου το μόνο που μπορεί να μας βοηθήσει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η δημιουργία ενός σύστημα αξιών και συμπεριφορών όπως είναι η αποδοχή και ανοχή ο σεβασμός και η ελευθερία η εμπιστοσύνη και ευγένιε…και άλλα πολλά τα οποία μου διαφεύγουν αυτή την ώρα η μπορεί να μην τα έχω συνειδητοποίηση ακόμη.

[liberchild]

Originally posted by marina38

-Γιατί να προσπαθήσω να σε αλλάξω και να μην σε βρω έτοιμο;; Μήπως σχετίζομαι με λάθος ανθρώπους επειδή επιθυμώ να τους αλλάξω (για να νιώσω ότι κάτι κατάφερα);

Πιστεύω ότι ούτε αλλάζει κάποιος, ούτε έρχεται στο πιάτο. Οσο για τους λάθος ανθρώπους, κατ εμέ, ας το ανακαλύψουν δια της εμπειρίας οι άνθρωποι, είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος διότι οποιαδήποτε άνευ κινήτρου αυτογνωσία, είναι σαν να διαβάζεις ένα μυθιστόρημα.

[liberchild]

Τhessalo, δεν ξέρω τι ηλικία έχεις, παλιά πίστευα και θυμάμαι τόχα δηλώσει και σ ένα φόρουμ, ότι στο σχολείο πρέπει να υπάρχει τέτοιο μάθημα όπως το περιγράφεις πολύ όμορφα στις τελευταίες σου σειρές. Επειδή όμως αναγκαστικά ( αργότερα το συνειδητοποίησα ) , θα πέφταμε πάνω σε κοινωνικοπολιτικό βουνό, είπα δεν μπορεί να γίνει. Σε καμμία περίπτωση δεν βοηθούν ούτε ψυχολόγοι, ούτε φιλόσοφοι, ούτε ο παπάς του χωριού, σ αυτά που περιγράφει και η μαρίνα. Αυτό που δέχομαι, είναι μόνο η εμπειρία. Μόνο αυτή είναι ικανή για τα πάντα.

[Thessalo]

Αυτό που δέχομαι, είναι μόνο η εμπειρία. Μόνο αυτή είναι ικανή για τα πάντα.

Ακόμη και έτσι να ήταν, για να μπορέσεις να αποκομίσεις τους καρπούς της κάθε έμπειρες θα πρέπει να έχεις τις ικανότητες να τις διακρίνεις, γνώσεις για να τις ερμηνεύεις , και το υπόβαθρο πάνω στο όποιο θα τις συσσωρεύσεις.(και αυτά μαθαίνονται)
Από μια 20-ετη έρευνα που έγινε στην Αμερική με παντρεμένα ζευγάρια διαπιστώθηκε το εξής εκπληκτικό το 85 % των ζευγαριών που χώριζαν για να κάνουν μια δεύτερη καλύτερη σχέση- γάμο δήλωναν ότι ο βαθμός ικανοποίησης από το δεύτερο γάμο ήταν χαμηλότερος από το πρώτο, για να εκτιναχτεί στο 95% στο τρίτο γάμο.{η εξήγηση βρίσκεται στο ότι επαναλάμβαναν τα ίδια και τα ίδια λάθη}

Όποτε η εμπειρία από μόνη της δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε και άλλα εργαλεία.

Σε καμμία περίπτωση δεν βοηθούν ούτε ψυχολόγοι, ούτε φιλόσοφοι, ούτε ο παπάς του χωριού ...

Δεν ξέρω πως κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα liberchild, άλλα θα σου πω για μένα.
- Κάποτε ανακάλυψα ένα βιβλίο \'\'Τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι\'\' τοu Eric Βerne είναι ένα αποκαλυπτικό βιβλίο για τους τρόπους, με τους οποίους συσχετιζόμαστε με τους άλλους ιδιαίτερα στις πιο στενές μας σχέσεις. Ονομάζοντας «παιχνίδια» την πολλαπλότητα και την εναλλαγή των ρόλων μας, τον τρόπο που ασυνείδητα μεταμφιεζόμαστε, για να επικοινωνήσουμε, να ελέγξουμε, να επιβληθούμε , να βρεθούμε σε πλεονεκτικότερη θέση, να εκμεταλλευτούμε τον άλλον. Είναι απίστευτα αποκαλυπτικό. ( και σε διαβεβαιώνω όσο εμπειρία και να έχεις δεν μπορείς να τα διακρίνεις )

Εκεί ανακάλυψα ότι είμαι ο τύπος του ανθρώπου που \'\'παίζει\'\' τον σωτήρας η τον ευεργέτη και ο οποίος σχετίζεται για να νιώθει και να επιβεβαιώσει τον εαυτό του με τον τύπο των ανθρώπων που \'\'παίζουν\'\' το θύμα . Έμεινα έκπληκτος κάνοντας μια αναδρομή στις σχέσεις μου ανακαλύπτοντας ότι όλα μα όλα τα πρώην κορίτσια μου είχαν κάποιο πραγματικό η φαντασιακό πρόβλημα και τότε ο \'\'Σούπερμαν\'\' της έπαιρνε στην αγκαλιά του και τους πρόσφερε απλόχερα τον ερώτα και την αγάπη για να τις σώσει, άλλα μόλις αυτή η σχέση σωτήρα και θύματος πήγαινε να μεταβληθεί σήμανε το τέλος της σχέσης και έπρεπε να βρω ένα καινούριο θύμα για να την σώσω, ενωθείτε με την \'\'θαυματουργεί μου αγάπη\'\' χαχαχα . ( τώρα γελαω που τα σκέπτομαι και τα γραφώ, για φαντάσου όμως τη παιχνίδια παίζουμε και δεν το ξέρουμε ακόμη )

Παλιά πίστευα ότι στο σχολείο πρέπει να υπάρχει τέτοιο μάθημα. Επειδή όμως αναγκαστικά ( αργότερα το συνειδητοποίησα ) , θα πέφταμε πάνω σε κοινωνικοπολιτικό βουνό, είπα δεν μπορεί να γίνει.

Γιατί ; Αυτό δεν το κατάλαβα.

[liberchild]

Εσύ δεν πιστεύεις ότι όλα τα παραπάνω που ανέφερες, είναι καρφιτσούλες που υπάρχουν μέσα μας εξαιτίας ΚΑΙ της κοινωνίας που ζούμε ?

Θες να μου πεις, ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε και φυτρώνουμε με τέτοια γονίδια που επιτρέπουν το χαλασμό στις σχέσεις ? κι ότι πρέπει -επειδή είμαστε καταδικασμένοι - να στραφούμε σε ψυχολόγους, κοινωνιολογους και φιλόσοφους ή στη θρησκεία ? εξήγησέ μου εσύ.
Η μάλλον θα σου πώ εγώ τι πιστεύω. Πάντα υπήρχαν προβλήματα στις σχέσεις και θα υπάρχουν. Είναι της μοίρας μας γραφτό να βαδίζουμε σαν σίσυφοι. Προτιμώ να σπάω τα μούτρα μου έχοντας φχαριστηθεί οποιοδήποτε ταξίδι - ταξίμι, και να κάνω τα ίδια μα ακριβώς τα ίδια λάθη. Η ζωή μου είναι πολύ μικρή, και δεν παίρνει επιδιορθώσεις.

[keep_walking]

Οσον αφορα τα περι σωτηρα να πω οτι οι γυναικες εχουν πολλες ανασφαλειες και σιγουρα εμπιπτεις στην κατηγορια του σωτηρα καποια στιγμη οσο δυναμικες και αν ειναι.
Ισχυει και το αντιστροφο βεβαια να σε στηριζουν αυτες σε πολλα πραγματα χωρις μαλιστα να τους \"ανοιχτεις\" ιδιαιτερα.
Νομιζω οτι δεν θα βρεις γυναικα που δεν θα αναγκαστεις καποια στιγμη να παιξεις το ρολο του σωτηρα...αυτο θελω να πω.
Ο κατεξοχην αλλωστε ρολος του αντρα που τεινει να αλλαξει ηταν του κουβαλητη αγαθων στο σπιτι.
Αποσπασμα απο ενα αρθρο του www.psychologia.gr

Γιατί οι άντρες είναι ανικανοποίητοι

Οί σύγχρονοι άντρες συχνά αισθάνονται εξαπατημένοι, ηττημένοι , μόνοι. Αισθάνονται ότι κανείς δεν τους καταλαβαίνει και δεν εκτιμά τις προσπάθειες τους. Όπως οί γυναίκες, έτσι κι εκείνοι πληρώνουν το τίμημα των δύο επαγγελματικών σταδιοδρομιών που απαιτεί ο γάμος.

Χρόνια πριν, όταν οί άντρες επέστρεφαν από τη δουλειά και έβρισκαν στο σπίτι τη γυναίκα τους που δε δούλευε , αυτή μπορούσε εύκολα να τους δείξει πόσο εκτιμούσε τις προσπάθειες και τις θυσίες τους. Επειδή οί ίδιες δεν ήταν πιεσμένες ήταν σε θέση να τους περιποιηθούν με μεγάλη χαρά, ζητώντας σχετικά λίγα σε αντάλλαγμα. Τώρα όμως ξαφνικά το σπίτι έπαψε να αποτελεί πηγή ανακούφισης για τους άντρες.

Πολλοί άντρες δουλεύουν εξίσου σκληρά ή ακόμη σκληρότερα από τους προγόνους τους κι όμως δεν καταφέρνουν να θρέψουν μόνοι τους την οικογένεια τους. Μη διαθέτοντας πια την αυτοπεποίθηση που θα τους προσέφερε το γεγονός ότι αποτελούν το μοναδικό προμηθευτή τροφής της οικογένειας, σε κάποιο βαθύ συναισθηματικό (και μερικές φορές ασυνείδητο) επίπεδο , αισθάνονται αποτυχημένοι όταν βλέπουν τις γυναίκες τους δυστυχισμένες ή ανικανοποίητες.

Ο κύριος στόχος των αντρών

\'Οταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα, ο κύριος στόχος του είναι να την κάνει ευτυχισμένη . Μέχρι τώρα ο άντρας υπέμενε τον εχθρικό και ανταγωνιστικό κόσμο της δουλειάς, επειδή γνώριζε ότι η γυναίκα του εκτιμούσε τις προσπάθειες και τους αγώνες του. Με δυο λόγια, η ικανοποίηση της γυναίκας αποτελούσε την ανταμοιβή, που έκανε τη δουλειά του άντρα να αξίζει.

Σήμερα. επειδή η γυναίκα εργάζεται πολύ περισσότερο, είναι φυσικό να αισθάνεται συχνότερα ανικανοποίητη. Τώρα πια. στο τέλος της ημέρας, τόσο εκείνη, όσο και ο σύντροφος της αναζητούν την αγάπη και την εκτίμηση. «Δουλεύω εξίσου σκληρά με εκείνον» λέει εκείνη στον εαυτό της. «Γιατί πρέπει εγώ μόνο να του δείχνω ότι εκτιμώ όσα κάνει;» Τώρα η εξάντληση την εμποδίζει να προσφέρει στον άντρα της τη συναισθηματική στήριξη που του αξίζει.

Για τον άντρα, η δυστυχία της γυναίκας του επιβεβαιώνει την αποτυχία του. «Γιατί να προσπαθήσω περισσότερο;» αναρωτιέται. «Έτσι κι αλλιώς, δεν αναγνωρίζει όσα έχω κάνει μέχρι τώρα». Οί βλαβερές συνέπειες αυτής της σχετικά νέας νοοτροπίας έχουν υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό και από τα δύο φύλα .

Όταν οί σύγχρονοι άντρες επιστρέφουν στο σπίτι, αντιμετωπίζουν τις περισσότερες φορές την ήττα και όχι τη νίκη. Η δυσαρέσκεια των συντρόφων τους σημαίνει γι\' αυτούς ότι είναι αποτυχημένοι.

Οσοι θελουν να διαβασουν το πληρες αρθρο...
http://www.psychologia.gr/editions/rools%20exchange.htm

δεν ξερω κατα ποσο συμφωνειτε με αυτο...δεν μπορω να πω οτι συμφωνω απολυτα αλλα δεν θελω να κανω ενα ατελειωτο ποστ...απλως καποιες σκεψεις.

[Thessalo]

Originally posted by liberchild Θες να μου πεις, ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε και φυτρώνουμε με τέτοια γονίδια που επιτρέπουν το χαλασμό στις σχέσεις ? κι ότι πρέπει -επειδή είμαστε καταδικασμένοι - να στραφούμε σε ψυχολόγους, κοινωνιολογους και φιλόσοφους ή στη θρησκεία ? εξήγησέ μου εσύ.

Θέλω να σου πω πως ναι μεν άνθρωπος γεννιέσαι μα κυρίως γίνεσαι.

Η μάλλον θα σου πώ εγώ τι πιστεύω. Πάντα υπήρχαν προβλήματα στις σχέσεις και θα υπάρχουν. Είναι της μοίρας μας γραφτό να βαδίζουμε σαν σίσυφοι.

Σε αντίθεση με σένα πιστεύω πως η ζωή είναι επιλογές .Ακόμη και την τύχη σε μεγάλο βαθμό την επιλέγουμε.

Προτιμώ να σπάω τα μούτρα μου έχοντας φχαριστηθεί οποιοδήποτε ταξίδι - ταξίμι, και να κάνω τα ίδια μα ακριβώς τα ίδια λάθη. Η ζωή μου είναι πολύ μικρή, και δεν παίρνει επιδιορθώσεις.

Σεβαστές οι επιλογές σου, απλά πέρα από τον εύκολο δρόμο (το να μην κάνεις τίποτα δηλαδή ) υπάρχουν και κάποιοι που τραβάνε το δύσκολο. Τι αγάπη θα ήταν άραγε αν δεν θελήσεις να γκρεμίσεις τον παλιό κόσμο και να τον ξαναχτύσεις ομορφότερο από την αρχή ;

**Με το κείμενο δεν πολύ συμφωνώ .

[deleted-member141015]

Κι εγώ συμφωνώ ότι δεν αρκεί μόνο η εμπειρία. Γιατί να επαναλάβω τα ίδια λάθη και να μην κάνω καινούργια; (χαχα...) Όπως βέβαια δεν αρκεί και μόνο η μελέτη και η ανάλυση των θεωριών και εμπειριών των άλλων.

Φυσικά και δεν πάνε όλα αυτομάτως καλά αν βρούμε κάποιον που να μας ταιριάζει, είναι όμως προϋπόθεση. Με αυτή την έννοια είπα \'γιατί να μην τον βρεις έτοιμο, αλλά να προσπαθείς να τον αλλάξεις;\' Είναι σημαντικό να είναι \'έτοιμος\', δηλαδή να έχει όχι μόνο χαρακτηριστικά που μου ταιριάζουν, αλλά και παρόμοια κίνητρα, παρόμοιο βαθμό αυτογνωσίας και ωριμότητας επίσης. Γιατί είναι σημαντικό και το να αλλάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση.

Αν στην πορεία αλλάξουν τα θέλω μας, κανένας σεβασμός-αποδοχή-εμπιστοσύνη κλπ δεν έχει νόημα. Δεν θέλω να πω ότι πρέπει να είμαστε άκαμπτοι και στάσιμοι, το αντίθετο. Αλλά το ΠΟΙΑ είναι αυτά που κάποτε μας ένωναν και τώρα μας χωρίζουν έχει σημασία. Οι συγκρούσεις μας υπάρχουν επειδή καθώς η σχέση προχωρά αλλάζουν οι συνθήκες, επειδή έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, επειδή έχουμε ανασφάλειες, επειδή έχουμε άγνοια διευθέτησης πρακτικών ζητημάτων, επειδή μπερδεύουμε το \'δύο άνθρωποι σε σχέση\' με το \'είμαστε ένα\'; Εδώ υπάρχει ελπίδα και η προσπάθεια έχει νόημα. Αν όμως οι συγκρούσεις μας οφείλονται σε βαθιά ασυμβατότητα, ή σε αναθεωρήσεις των θέλω, των στόχων, των πεποιθήσεων που έγιναν στην πορεία, τότε χρειάζεται κι εγώ να αναθεωρήσω τις αποφάσεις μου.

[krino]

οταν εισαι σε μια ηλικια ας πουμε μετα την ενηλικιωση πιστευω οτι επιβαλεται να πειραματιζεσαι για να αποκτησεις εμπειριες στο τι θες η τι δεν θες.
Απο κει και περα οταν αυτο το βιολι το κρατας για ολη σου την ζωη, τοτε ειναι σιγουρο οτι δεν θα μαθεις ποτε τι θες.
Φυσικο επομενο ειναι να ειμαστε ερμαιο των Χ καταστασεων.

Κατα τα αλλα, πιστευω οτι οι σχεσεις φυσικα και δεν πανε σχολειο.
Σχολειο ειναι η ιδια η ζωη και πως μεθοδευουμε να ζουμε.
Αυτος που ξερει τι θελει απο την ζωη του, θα βρει τροπο και να κανει και σχεσεις σωστες και ομορφες, τωρα για την αλλη πλευρα δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα.

[Θεοφανία]

Σχολείο της σχέσης, είναι οι ίδιες οι ...σχέσεις και κατά πόσο εμείς παίρνουμε \"μαθηματα\" μέσα από αυτές στη διάρκεια της ζωής μας.
Τα λάθη γίνονται για να μαθαίνουμε, να πηγαίνουμε ένα βήμα παραπάνω κάθε φορά. Βεβαια, εκεί μπαίνει και το θέμα της αντίληψης του καθένα από εμάς και κατά πόσο \"βλέπουμε\" τα κακώς κείμενα...
Υπάρχουν \'άνθρωποι που κάνουν σε όλη τους τη ζωή τα ίδια λάθη, χάνοντας ανθρώπους από δίπλα τους, μόνο και μόνο γιατί αρνούνται να δουν πως κάνουν λάθος....

[Thessalo]

Originally posted by krino Κατα τα αλλα, πιστευω οτι οι σχεσεις φυσικα και δεν πανε σχολειο.

Όταν λέω σχολείο δεν εννοώ 8 ώρες μάθημα φροντιστήρια ιδιαίτερα πανελλήνιες , εννοώ την παιδία που χρειαζόμαστε, την ουσιαστική αυτογνωσία , εννοώ να αντιλαμβάνεσαι έννοιες όπως αυτές που αναφέρει η μαρίνα \'\'ασυμβατότητα χαρακτήρων\'\' , \'\'αναθεώρηση των θέλω\'\', \'\'τεχνικές διευθέτησης πρακτικών ζητημάτων\'\' ,\'\'εγώ +εσύ= ένα η δυο\'\', και με βάση αυτές τις αντιλήψεις να μπορέσουμε να αυξήσουμε την πιθανότητα να κάνουμε καλύτερες επιλογές, να διακρίνουμε τι πραγματικά ταιριάζει σε μας και τι θέλει η ψυχούλα μας , η πως να καλυτερέψουμε τις σχέσεις μας ,και εν τέλη πώς να ομορφύνουμε την ίδια τη ζωή μας .

Σχολειο ειναι η ιδια η ζωη

Και όμως οι περισσότεροι πεθαίνουν αγράμματοι ...

[anwnimi]

Thessalo,
μου άρεσε πολύ το θέμα που άνοιξες.
Συμφωνώ ότι η εμπειρία μας μέσα από τις σχέσεις μας είτε πρόκειται για οικογένεια, φίλους, συντρόφους είναι το καλύτερο μάθημα που μπορπύμε να πάρουμε ώστε στο μέλλον να γίνουμε ακόμα πιο γεμάτοι κάνοντας καλύτερες κατά την προσωπική άποψη του καθενός μας επιλογές από τις προηγούμενες του παρελθόντος...

Όμως κι εγώ πιστεύω πολλές φορές χρειάζεται να μάθουμε πως να επεξεργαζόμαστε τις υπάρχουσες ή προϋπάρχουσες σχέσεις μας...Ειδικά όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη...Χρειάζεται να πάρουμε περαιτέρω ανατροφοδότηση...από φίλους, βιβλία, σχέσεις, σεμινάρια ακόμα και συμβουλες από ειδικούς, ιερείς...σε ότι πιστεύει και εμπνέεται ο καθένας...
Από κει και πέρα για να μη μένει αυτή η ανατροφοδότηση ως ξερή γνώση πάλι μόνο μέσα από την εμπειρία μπορεί να φανεί αν μας ταιριάζει, αν την εστερνιζόμαστε, αν την \"αντέχουμε\" ή όχι...

Όσο περισσότερη αυτογνωσία διαθέτουμε τόσο πιο γεμάτοι νιώθουμε...και τα λάθη χρησιμεύουν...για να μας οδηγήσουν εκεί.

Originally posted by Thessalo
\"Και όμως οι περισσότεροι πεθαίνουν αγράμματοι ... \"

Συμφωνώ...

[Thessalo]

Βρήκα κάτι στο ιντερνέτ που ταιριάζει με το θέμα και μου άρεσε πολύ :

Να ψάχνω χρόνια να σε βρω σε ξένα μάτια
και σ΄ αγκαλιές που δε χωρούσαν την ψυχή μου
Να ακολουθώ τόσα βρεγμένα μονοπάτια
και να στραγγίζω κάθε τόσο το κορμί μου...

Κι όταν τυχαία μες στα χέρια σου σκοντάψω
και με σηκώσεις να μου μάθεις τα όνειρά μου
Πριν να προλάβω κάτι αιώνιο να σου τάξω,
έχεις χαθεί κι έτσι γυρνώ στην ερημιά μου...


Τι λάθος κάναμε εμεί
Που έχει πάει αυτό το «κάτι»;
Όχι απόψε, μην το πεις
ότι δε φτάνει η αγάπη...
Που να χαθήκαμε εμείς;
Σε ποια γωνιά αυτού του χάρτη;
Ξέρω καλά, μη μου κρυφτείς
Δε φτάνει μόνο η αγάπη...

Υπέροχο ;