ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ?

[ledaki]

Γεια σας σε ολους!

Ειμαι η Ληδα και ειδα το φορουμ ψαχνοντας στο internet για τις λύσεις στο πρόβλημα της παχυσαρκείας.

Το πρόβλημα με αφορά "έμμεσα": αφορά τον άνθρωπο που υπεραγαπώ και είμαι μαζί του. Συγκεκριμένα, 3,5 χρόνια που είμαστε μαζί, όταν ξεκινήσαμε να βγαίνουμε είχε ήδη σοβαρό πρόβλημα παχυσαρκίας, είχε βάλει το μπαλονάκι και με τακτική γυμναστική και διατροχή, κατάφερε να χάσει 35 κιλά. Βγάζοντάς το, ενώ είχε ακόμη λίγο δρόμο μπροστά του (είχε ακόμη 20-25 κιλά για να φτάσει στο διψήφιο νούμερο κιλών) αποφάσισε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τη δίαιτα. Έκτοτε, 3,5 χρόνια μετά, έχει ξαναβάλει όλα τα κιλά και ακόμη περισσότερα και δυσκολεύεται πολύ να κάνει κάτι επαυτού.

Το θέμα είναι, ότι έχει σηκώσει πολύ ψηλούς τοίχους γύρω του και κλείνεται στον εαυτό του, αρνούμενος να συζητήσει τίποτε περί του θέματος. Αρνείται να κάνει εξετάσεις (τα ετήσια check-up έχει να τα κάνει 3 χρόνια) γιατί δεν θέλει να δει τους δείκτες ανεβασμένους.

Δυσκολεύεται πολύ να βρει ρούχα στο μέγεθός του και αδιαφορεί αρκετά για την εμφάνισή του, αφού δεν έχει το κουράγιο και την θέληση να το βελτιώσει.

Το βλέπω ότι αισθάνεται άσχημα και άβολα για το σώμα του, όμως δεν θέλει να το συζητήσει. Προσπαθώ να τον στηρίξω αλλά προφανώς δεν το κάνω σωστά.

Θέλω πολύ να τον βοηθήσω. Ανησυχώ πολύ για την υγεία του και πιστεύω πως μέσα του δεν είναι ευτυχισμένος. Κάθε μέρα που περνάει κλείνεται ακόμη περισσότερο στον εαυτό του και δεν με βάζει μέσα.

Τον άνθρωπό μου τον υπεραγαπώ και τον λατρεύω. Θέλω να τον βοηθήσω για την υγεία του γιατί διαβάζω όλες τις πιθανές ασθένειες που προκαλούνται από την παχυσαρκεία και ανησυχώ πολύ! Έχει και οικογενειακό ιστορικό βεβαρυμένο από καρκίνο και αυξάνει την ανησυχία μου.

Πώς μπορώ να τον βοηθήσω? Τι μπορώ να κάνω? Εννοείται πως μαγειρεύω ελαφρά, χωρίς σάλτσες και παχυντικά, στο σπίτι δεν έχω λιχουδιές (κι εγώ είμαι λιχούδο οπότε τα αποφεύγω όλα αυτά).

Προφανώς αυτά τα 3,5 χρόνια έχω χειριστεί τα πράγματα πολύ λάθος. Πλέον αναγνωρίζω ότι το θέμα αυτό είναι εντελώς προσφωπικό του και πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του αντλώντας δύναμη από μέσα του. Όμως κι εγώ που είμαι ανθρώπός του πώς μπορώ να ενισχύσω τη δύναμή του?

Περιμένω εναγωγνίως τη συμβουλή σας

Καλό απόγευμα σε όλους σας και .... keep walking!

xxxxxxxxx

Λήδα

[LIDA_ed]

Λήδα μου καλώς ήρθες!
Και μένα Λήδα με λένε και μου κάνει εντύπωση γιατί είσαι η δεύτερη που συναντάω στην ζωή μου!!!
Συμβουλή δεν ξέρω να σου δώσω. Το ίδιο πρόβλημα είχα και γω με τον πατέρα μου, προσπαθήσαμε όλοι να τον πείσουμε να κάνει κάτι και κείνος αρνιόταν κατηγορηματικά τα πάντα, οπότε σε καταλαβαίνω.
Μερικές φορές μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος που έχει το πρόβλημα πρέπει να ξυπνήσει και να πει "τέρμα, θα αρχίσω να με προσέχω", ότι και να κάνουμε εμείς οι γύρω ίσως λειτουργεί και αντίθετα, ίσως δηλαδή τους πεισμώνει και "κλείνονται" ακόμα περισσότερο....

[ledaki]

Γειά σου συνονόματη...! Κι εγώ δεν έχω γνωρίσει άλλη Λήδα ))

Εμένα δεν είναι ότι δεν το αναγνωρίζει. Σε συζητήσεις που έχουμε κάνει έχει ο ίδιος διαπιστώσει το πρόβλημά του και μου έχει μιλήσει (μία φορά μόνο βέβαια αλλά είναι υπέρ-αρκετή) για το πώς νιώθει μέσα του, για τις ανασφάλειες, για τα κοινωνικά σχόλια τα οποία (καλά κάνει) τα απορρίπτει απολύτως. Αλλά βλέπω ότι μέσα του είναι πολύ μαύρος και δεν ξέρω πώς να μπω κι εγώ εκεί για να του καθαρίσω τις μαύρες σκέψεις.

Αναζητώ ψυχολόγο να επισκεφτώ ώστε να μου πει κάποιες συμβουλές. Σίγουρα η στάση μου είναι λανθασμένη μέχρι στιγμής, αλλά δεν μπορώ να το αφήσω έτσι.

...

Λήδα

[LIDA_ed]

Ληδάκι
γιατί λες συνεχώς ότι έχεις λανθασμένη στάση?
Και μόνο που σε έχει κοντά του και μόνο το ότι ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ γι' αυτόν και μπήκες και έγραψες κιόλας, είναι πολύ τυχερός!
Νομίζω καλή ιδέα να έβλεπες έναν ειδικό για να σου έδινε κάποιες ιδέες να τον πλησιάσεις περισσότερο. Αλλά νομίζω και μόνο που είσαι εκεί, κοντά του... σίγουρα το νιώθει!

[Ava_ed]

Γειά σου Λήδα κι από μένα.
Όπως πολύ σωστά είπε και η συνονόματή σου, την απόφαση για να αλλάξει κάποιος τη ζωή του την παίρνει μόνος του, είναι προσωπική. Οφείλει ίσως κάποιος να περάσει από όλα τα στάδια της αυτογνωσίας, προκειμένου να καταλήξει εκεί.
Αυτό που χρειάζεται είναι ενθάρρυνση και γλυκειά και σταθερή παρουσία. Τα έχεις όλα αυτά! Οι επικρίσεις και τα καυστικά σχόλια θα τον πάνε πίσω, μάλλον ξέρει πολλά από αυτά.
Θα πρότεινα να διαλέξεις την κατάλληλη για σας στιγμή, με την κατάλληλη ατμόσφαιρα (ησυχία, χαμηλός φωτισμός, ποτάκι κλπ) και να συζητήσετε εκ των έσω και για όλα. Πρόσεξε πολύ καλά να έχει τέτοια διάθεση. Αν δείξει και το παραμικρό σημάδι δυσφορίας άστο για άλλη στιγμή. Τόνισέ του πόσο τον αγαπάς και πόσο θέλεις ποιοτική ζωή μαζί του, με ταξίδια, παιδιά και ό,τι συνεπάγεται μία ευτυχής συμβίωση. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν δεν αγαπήσει τον εαυτό του αρκετά δε μπορεί να σου εγγυηθεί ποιότητα και σταθερότητα.
Όλοι οι υπέρβαροι δεν έχουν την τύχη να έχουν έναν τέτοιο άνθρωπο στο πλευρό τους. Εμένα προσωπικά στην απόφαση με έσπρωξαν οι γονείς μου. Ίσως όχι με πολύ τακτ, πάντως το έκαναν και τώρα πια είμαι ευγνώμων. Μίλησέ του για δίαιτα, αλλά -γιατί όχι- και για χειρουργείο. Η επιστήμη δίνει πλέον όλα τα όπλα και στο χέρι του είναι να απαλλαγεί από το βάσανο που του έχει καταστρέψει τη ζωή και απειλεί να χαλάσει την κοινή σας πορεία. Όλα αυτά πες τα με αγάπη. Καλή επιτυχία!

[ledaki]

Κορίτσια μου γλυκά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Του έχω μιλήσει. Σκεφτόμαστε για κοινό μέλλον - μένουμε μαζί και θέλουμε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά και μια ευτυχυσιμένη οικογένεια. Σε αυτό το πλαίσιο και με γλυκύτητα, του έχω τονίσει ότι θέλω να γεράσω στο πλευρό του, ότι θέλω να πεθάνουμε μαζί (ταυτόχρονα :Ρ) γεροντάκια, φαφουτάκια αλλά αγαπημένα. Έτσι του έφερα την κουβέντα ότι για να φτάσουμε και οι 2 στα γηρατειά θα πρέπει να προσέχουμε τους εαυτούς μας. Έτσι κι εγώ έκοψα το τσιγάρο (1 πακέτο + την ημέρα) για να είμαι υγιείς και να είμαστε μαζί. Ότι κι εκείνος από την πλευρά του πρέπει να προσέξει την υγεία του.

Όλο αυτό λοιπόν τον οδήγησε στο να θεωρήσει ότι εγώ τον θεωρώ "ληψό" και "μισό" κι ότι κάποια μέρα θα τον παρατήσω. Θέε μου είναι τόσο μεγάλες οι ανασφάλειές του που με διώχνει! Εγώ είμαι εκεί για εκείνον και προσπαθώ να τον βοηθήσω κι αυτός κλείνεται.

Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, σε περιόδους που δεν είχα αυτοσυγκράτιση, τον έχω προσβάλει με χιουμοράκι κακό - ΠΟΛΎ ΛΑΘΟΣ μου γιατί και σε εμένα να το έκανε κάποιος θα με έδιωχνε.

Βρήκα έναν ψυχολόγο και θα πάω...

Κάτι που δεν σας είπα όμως... είναι ότι όλο αυτό με γεμίζει τρομακτικό άγχος και φοβία. Και αντιμετώπιζα για 10χρόνια περίπου βουλιμικά επισόδια υπερφαγίας τα οποία ακολουθούνταν από εμετούς. Μπορεί και να έφτανα τα 3 επισόδια την ημέρα. Έχω καταφέρει πλέον και το έχω σταματήσει. Όχι απόλυτα, αλλά σε μεγάλο βαθμό.

Η κατάσταση με εκείνον με οδηγεί με απόλυτο άγχος ότι θα του συμβεί κάτι... και με δυσκολία κρατιέμαι για να μην κυλήσω εγώ πάλι.

Βασικά νιώθω ότι αν τον βοηθήσω θα λυτρωθώ κι εγώ απολυτα από την κατάρα αυτή...

[Ava_ed]

Είναι τόσο τυχερός στην ατυχία του!
Πρέπει να ατσαλωθεί ως προς την αυτοπεποίθησή του. Αυτό θα το κάνει, επιμένω, ο ίδιος. Δε μπορεί ούτε ο ψυχολόγος να βοηθήσει από απόσταση. Πρέπει ο ίδιος να παρίσταται στις συνεδρίες. Το να λέει ότι είναι "μισός" σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί να είναι η εύκολη λύση? Θυματοποίηση.... το πιο εύκολο! Δε φέρουμε καμία ευθύνη για τα κακώς κείμενα της ζωής μας, αφήνουμε τους άλλους να χτυπιούνται κι εμείς απομονωνόμαστε στην ασφάλεια της μοναξιάς και της μιζέριας μας.
Εσύ πήρες την κατάσταση στα χέρια σου, έκοψες το κάπνισμα, δραστηριοποιήθηκες. Είναι η σειρά του να αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά, χωρίς κλάψες, αλλά με συναίσθηση ευθύνης. Μπορεί να ακούγομαι λίγο σκληρή, αλλά εκεί που ήταν ήμουνα και ελπίζω ολόψυχα εκεί που είμαι να ρθει!
Α! Ιδέα: Γιατί δεν του δείχνεις όσα γράφουμε για το θέμα του? Αν ήμουν στη θέση του, θα συγκινούμουν πολύ...

[ledaki]

Τον φοβάμαι! Φοβάμαι ότι θα λειτουργήσει αρνητικά επάνω του και θα κλειστεί περισσότερο.

Μέσα στην απόγνωσή μου για να τον βοηθήσω (παιδιά, είναι πολύ δύσκολο ταυτόχρονα να περνάς μόνος σου τον προσωπικό σου γολγοθά και να προσπαθείς να στηρίξεις τον άνθρωπό σου) του εκμυστηρεύτηκα το πρόβλημά μου. Και το πώς το κατάφερα και ότι η δική του περίπτωση που έχει αφεθεί τόσο πολύ μου δημιουργεί πίεση και φοβάμαι ότι θα ξανακυλήσω.

Ήταν πολύ γλυκός και supportive απέναντί μου. Όμως μου απαγόρευσε να το συσχετίζω το ένα με το άλλο.

Έχεις δίκιο γλυκιά Ava: η θυματοποίηση είναι η πιο εύκολη στάση. Όταν ήταν παιδάκι το βάρος του ήταν φυσιολογικό. Είχε τάσεις παχυσαρκίας στην εφηβεία του αλλά από φωτογραφίες και μαρτυρίες της μαμάς του, το βάρος του ήταν πιο βαρύ από το φυσιολογικό. Φεύγοντας για σπουδές στην Αμερική έγινε το μεγάλο κακό: εικάζω ότι ήταν η μοναξιά (ήταν εντελώς μόνος του, σε ένα σπίτι μόνος του χωρίς παρέες και έβλεπε βίντεο όλη μέρα μόνος του τρώγοντας πίτσες). Λογικό, να πάρει πολλά κιλά. Μετά έχασε την μπάλλα...

Οταν λοιπόν του το συζητάω, η απάντησή του είναι "εγώ έτσι είμαι"! ..... "Τι να κάνω"? "Δεν μπορώ είμαι άρρωστος!"

Δεν ξέρω πραγματικά......

[LIDA_ed]

Αλήθεια Ληδάκι το χειρουργείο το σκέφτεται καθόλου?
Ξέρεις γιατί στο λέω, επειδή είναι πολλά τα κιλά και ίσως του φαίνεται βουνό να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα διατροφής με διαιτολόγο.....

[ledaki]

Καλα τον διαιτολόγο ΟΥΤΕ να τον ακούσει. Έχει πάει στο παρελθόν και τον είχε βοηθήσει. Όμως μετά πήρε τα κιλά ξανά γιατί αυτό θέλει αλλαγή στάσης ζωής κι όχι μια περίοδο δίαιτας.

Πλέον έχει δημιουργήσει μια θεωρία πως δεν ξαναπηγαίνει σε διαιτολόγο γιατί εάν πάει και αποτύχει μετά δεν θα έχει κανέναν άσσο στο μανίκι του...

Είχε βάλει 2 φορές μπαλονάκι και τώρα σκέφτεται να βάλει 3η φορά. Το χειρουργείο του sleeve δεν το σκέφτεται - κι εμένα μου ακούγεται πολύ τρομακτικό χωρίς να το έχω ψάξει αρκετά.

Έχει πάρει την κατιούσα.... Έχει πλέον παραδοθεί ακόμη και στο κρεβάτι... Όταν δεν μπορεί και πολλά πολλά, λέει "τι να κάνω; είμαι χοντρός..." αντί να πει "ε όχι θα το αντιμετωπίσω για να σου αλλάζω τα φώτα (μωρή!)"

[esceden]

Λήδα μου, λυπάμαι που θα σου πω τα πράγματα από την σκοπιά των παιδιών..

Η παχυσαρκία και τα προβλήματα υγείας του πατέρα μου έχουν κλονίσει τρομερά την σχέση μου με εκείνον. Βλέπω εναν άνθρωπο απαθή, με μια μονιμη θλίψη και η αδράνειά του σχεδόν με εξοργίζει. Να πώ το δίκιο μου όμως, αυτή η κατάσταση άρχισε όταν ήμουν ήδη στα 20. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα μπορούσε να μ είχε επηρεάσει αν κάτι τέτοιο συνέβαινε από την παιδική μου ηλικία.

Ένας σοβαρά παχύσαρκος άνθρωπος κουβαλάει πάντα μέσα του έναν σταυρό. Το ξέρω καλά. Υπήρξα εκεί κ κάνω αγώνα για να γίνω "φυσιολογική". Αλλά η στάση του φοβάμαι ότι ενδεχομένως να επηρεάσει την σχέση σας, κάτι που το απεύχομαι με όλη μου την καρδιά. Δεν αναφέρομαι καν στο αισθητικό θέμα. Αλλά ξέρω πως είναι να ζεις με ενα μαυρο συννεφο μεσα στο σπίτι σου. Πόση ενεργεια θα έχετε να αντιμετωπίσετε κ οι δύο μαζί τις αναποδιές?

Αντιμετωπίζω πολύ πιο ήπια το δικό σου θέμα και από την πλευρά της συντρόφου. Είμαι σε μια σχέση ενάμισι χρόνο τώρα, μέσα στον οποίο έχω χάσει 28 κιλά. Με βοήθησε η στήριξη του και η ανευ όρων αγάπη του σε αυτό. Όποτε τύχαινε να κάνω σχόλια για το σώμα μου ήταν εκεί να με συνετίσει, να μου τα χώσει "να μην λέω τετοια για την κοπέλα του" και να με ντοπάρει "όταν το πάρεις απόφαση, θα το πετύχεις, μόνο για σένα." Με βοήθησε όπως κανείς όλα αυτά τα χρόνια. Στον στρατό λοιπόν, ο "πασάς" μου πήρε καμιά 15αριά κιλά, φτάνοντας στο +30 από το φυσιολογικό του βάρος. Μήνες τώρα λέει ότι θέλει να τα χάσει, χωρίς να πολυπροσπαθεί. Η ψυχολογία του λόγω στρατού δεν τον βοηθούσε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Από την στιγμή που τελείωσε με αυτό, ξαναγύρισε στη δουλειά του και πήρε πάλι το μισθό του στα χέρια του, συνειδητά μόνος του άρχισε να προσέχει πλέον.

Αυτούς τους μήνες είχαν γίνει κουβέντες μας, που με κάθε τρόπο του είχα πει κάθε τι που θα μπορούσα να πω, χωρις να γίνει προσβλητικό με πολλή αγάπη και στήριξη. Τα ήξερε όλα αυτά, ήθελε να μου αρέσει πιο πολύ κλπ.. αλλά αν δεν το παιρνε απόφαση από μόνος του, ακρη δε θα έβγαινε. Με το που ενιωσε καλύτερα ψυχολογικά, τον βλέπω πιο δυναμικό..

όμως.. δυστυχώς Λήδα μου, ο σοβαρά παχύσαρκος άνθρωπος παραιτείται πριν την προσπάθεια πολυ πιο ευκολα.. επειδη ο δρόμος του φαίνεται Γολγοθας. Μην το παίρνεις πανω σου όλο αυτο.. Χρειάζεται κ ο ίδιος να πάψει να εθελοτυφλεί. και αν μιλάμε για 60 κιλά παραπάνω από το κανονικό του (ή περισσότερο) θα πρέπει να το αποφασίσει. Πιθανώς και με χειρουργείο που είναι πιο "ανώδυνο" για κάποιους, σε σχέση με μια μακροχρόνια προσπάθεια. Είναι κρίμα νέος άνθρωπος να πετάει κάθε θέληση για ζωή στα σκουπίδια.. γιατί δυστυχως, καλή μου, αυτό βλέπω..

σου ευχομαι με όλη μου την καρδιά όλα να πάνε εν τέλει καλά.. δεν εχουμε μαγικες συνταγες για σενα.. όμως παντα ενας καλός λόγος και λίγη κατανόηση μπορούν να μας φωτίσουν τις γκρίζες μας στιγμές!

να προσέχεις!!

[ledaki]

Αχ esceden... κλαίω γιατί έχεις δίκιο...

Τον αγαπώ τόσο πολύ, δεν θέλω να πάθει κακό... εκεί πηγαίνει! Δεν θέλω να κλείνεται στον εαυτό του και να θωρακίζεται επειδή πήρε λάθος δρόμο.... Δεν θέλω να βλέπω ότι τον κοιτάζουν περίεργα κι εκείνος κάνει επιτυδευμένα ότι αδιαφορεί αλλά να νιώθω το βέλος στην καρδιά του σαν να τρυπάει κι εμένα...

Δεν θέλω να με κοιτάζουν στην παραλία το καλοκαίρι και να λένε "τι κάνει αυτή με αυτόν" και να το βλέπει και να στεναχωριέται! Θέλω να βγω να του πάρω δώρο ένα πουκάμισο που του κάνει και τον κολακεύει...

θέλω να αντιδράσει

αλλά όλα αυτά τα θέλω εγώ!...

αχ κλαίω κι αυτός κλειδώνεται....

[esceden]

ela sto chat

[ledaki]

Δωσε μου 15 λεπτα ακριβως σε παρακαλω και μπαινω

[esceden]

ναι βρε
μην μου αγχωνεσαι