Αδελφή - Αδελφός (παθολογία - συμπεριφορά)

**Θεοφανία** · 04-07-2008, 12:16

Paul.....διαβάζοντας όλα τα νέα μνμ σου, ξέρεις που κατέληξα?
Να σου πω πρώτα μάλλον τι σκέφτηκα.
Αν εγώ είχα βρει τον αδλεφό μου κρεμασμένο και τον έσωνα την τελευταία στιγμή πως θα του φερόμουν? Όχι μασάζ θα του έκανα, αλλά στα πατώματα θα έπεφτα προκειμένου να νιώσει καλύτερα.
Είναι πολύ άδικο να τη βάζεις να διαλέξει. Έχε υπόψιν σου ότι μόνο εσύ κάνεις από αυτό. Ο Ν. είναι ένα απροστατευτο πλάσμα στα μάτια τους, ένα παιδιί που θέλει φροντίδα και συ έρχεσαι εγωιστικά κατά την άποψη τους να τα βάλεις μαζί τους.
Κατά τη γνώμη μου τίποτα απ όλα όσα είπαμε δεν συμβαίνει, απλά επειδή εμείς δεν έχουμε συναίσθημα για τον άνθρωπο τα βλέπουμε όλα υπερβολικά.
Βάλε όμως στη θέση του ένα δικό σου άνθρωπο και θα πάρεις απαντήσεις....
Το δίλημμα είναι πολύ κακή ιδέα κατά τη γνώμη μου, και μόνο εσύ θα χάσεις από αυτό.
Ελπίζω να πέφτω έξω....

**maria...** · 04-07-2008, 12:23

Θεοφανια και το οτι δεν τον εχει δει ποτε τον αδερφο της και το οτι η Α τον εχει δει γυμνο και αυτος γυμνη της Α σου φενετε φυσιολογικο?γιατι εμενα μου φενετε παραλογο.

**mstrouf** · 04-07-2008, 12:33

δεν είναι παράλογο αν μπορείς να σκεφτεις συναισθηματικά...
στην θεση της Α ο καθενας θα ενιωθε υποχρεωμένος να κάνει οτι μπορεί για να σώσει κάποιον δικό του απο την καταστροφή που ακολουθεί
κ ο Ν στην μητέρα του επιτιθεται γιατί τον \"παιρνει\" όπως κ στην Α
κ ο πατερας της Α ίσως να μην δεχεται τον Ν γιατί δεν μπορεί στην ουσια να δεχτει ότι το παιδί του έχει πρόβλημα

**krino** · 04-07-2008, 12:47

Νομιζω οτι συζηταμε σε λαθος βαση.
Ειτε εχει δει καποιος / α γυμνο ειτε προκειται για ατομο που χρηζης κατανοησης,
η περιπτωση ειναι αν ο paul θελει να μπει πιο χοντρα σε μια ιστορια την οποια θα θελει επισης να την σηκωσει στους ωμους του.

Κατ εμε, θα πρεπει να ξεκαθαρισει το τοπιο, να ξερει που βαδιζει και απο κει και περα να πορευτει αναλογα, ειτε κλεινωντας την πορτα ειτε στηριζωντας την συντροφο του με τις ιδιαιτεροτητες που εχει η περιπτωση.
Αν το πακετο φανει οτι ειναι πανω απο τις δυναμεις του, πολυ απλα δεν θα πρεπει να το σηκωσει.

**Θεοφανία** · 04-07-2008, 12:51

Originally posted by mmaria
.............................
κ ο Ν στην μητέρα του επιτιθεται γιατί τον \"παιρνει\" όπως κ στην Α
κ ο πατερας της Α ίσως να μην δεχεται τον Ν γιατί δεν μπορεί στην ουσια να δεχτει ότι το παιδί του έχει πρόβλημα

............................................

Κάπως έτσι πρέπει να είναι. Αυτά που βλέπουμε εμείς οι απέξω \"τρελλά\", η οικογένεια τα βλέπει ως την ελάχιστη ανταπόκριση στο πρόβλημα του ανθρώπου τους.
Από την άλλη, ο Ν. πιστευει πως του χρωστούν να του φέρονται έτσι, αφού τους κάνει τη χάρη και ζει.
Εγώ πιστεύω πως ο φίλος μας, ή θα μάθει να ζει με αυτό, (γιατί κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται να αλλάξει), ή να φύγει από μια κατάσταση που του δυσκολεύει τη ζωή.....

**paul** · 04-07-2008, 13:42

Είναι πολύ άδικο να τη βάζεις να διαλέξει.

Δεν την βάζω εγώ να διαλέξει. Η ίδια η ζωή το κάνει νομίζω. Αργά ή γρήγορα, θα της συνέβαινε αυτό, είτε ήμουν εγώ στο πλάϊ της είτε κάποιος άλλος.

θα πω κάποια πράγματα που αφορούν το πως γνωρίστηκα εγώ με την Α. και σε τι κατάσταση ήταν η Α. όταν ξεκινήσαμε αυτήν την σχέση, απαντώντας και σ\' αυτό :

κ να σε ρωτησω κ κατι αδιάκριτο.. οταν έρχεστε σε επαφή έχεις παρατηρήσει κάτι που να μην συμβαίνει πάντα, το να μην συμμετεχει ολοκληρωτικά ή το πως μπορεί να αισθανεται εκτος απο αυτο που δείχνει;

Όταν λοιπόν γνωρίστηκα με την Α. η Α. βρισκόταν στο τελείωμα μιας 2ετούς κατάθλιψης. Και λέω τελείωμα γιατί αν βρισκόταν καταμεσής, δεν θα είχε συμβεί τίποτε και δεν προχωρούσε καθόλου η σχέση. Η κατάθλιψη αυτή προερχόταν από τον χωρισμό - τι πρωτότυπο ! - ενός 11χρονου δεσμού που έληξε από την μεριά του πρώην συντρόφου της, σιωπηλά και κλέφτικα, αφήνοντας μέσα στην ψυχή της ένα τεράστιο \"γιατί\" Βεβαίως, για σας που έχετε διαβάσει όλα τα προηγούμενα, η απάντηση στο γιατί είναι πιθανότατα γνωστή. Όμως η Α. για δυο ολόκληρα χρόνια μετά τον χωρισμό της δεν μπορούσε να βρει το γιατί. Ζούσε σαν ζόμπι, σαν ρομπότ, δεν ήξερε να κάνει τίποτε άλλο παρά να δουλεύει και να κοιμάται για να ξυπνάει και να πηγαίνει το επόμενο πρωϊ ξανά στην δουλειά.

Οι διάλογοί μας ήταν ατέλειωτοι, ώρες ολόκληρες, νύχτες ξενυχτούσαμε συζητώντας, ακούγοντάς την. Προσπαθούσα να την κάνω να μιλάει συνεχώς για τον πρώην της, την ρωτούσα συνέχεια, έτσι ώστε να τον βγάλει από μέσα της και με έναν μαγικό τρόπο που μονάχα ο διάλογος, η κουβέντα και η συζήτηση μπορεί, να τον \"φορτωθώ\" εγώ που θα μπορούσα με χαρακτηριστική ευκολία να τον πετάξω στα σκουπίδια. Αν για \'κείνη αυτό έμοιαζε αδύνατο, για μένα ήταν πανεύκολο. Χαρακτηριστικό είναι πως η Α. από τότε που είχε φύγει ο πρώην της, είχε τις ίδιες κλειδαριές στο σπίτι της και ακόμη και τούτη την στιγμή, το κουδούνι του σπιτιού της - στο οποίο τώρα διαμένω εγώ - έχει το ονοματεπώνυμο του πρώην της. Για να αλλάξει κλειδαριές, χρειάστηκε να μαλώσουμε. Για να πετάξει κάποια πράγματά του - φανταστείτε! μετά από 2 ολόκληρα χρόνια που είχε χωρίσει - χρειάστηκε να μαλώσουμε. Χρειάστηκε να μαλώσουμε πολλές φορές και για πολλά πράγματα.

Έτσι, πότε με υπομονή και καρτερία, πότε με ήρεμο, πότε με άγριο τρόπο (γιατί χρειάζεται κι αυτός κατά την γνώμη μου), η Α. σιγά σιγά ξεπέρασε - αυτό δείχνει τώρα - τον πρώην της και άρχισε να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα που μέχρι πριν λαχταρούσε. Δεν είχε πάει ποτέ της στην θάλασσα, δεν γνωρίζει κολύμπι, δεν έβγαινε από το σπίτι της παρά μόνο για να πάει στην δουλειά της, και - σκεφτείτε - δεν ήξερε που είναι τα Τέμπη. (μερικά παραδείγματα) Η Α. άρχισε να μου μιλάει, να μου λέει πράγματα για τον εαυτό της, για τον αδελφό της, να ξεγυμνώνει την ψυχή της σιγά σιγά μπροστά μου. Έτσι ένα βράδυ μου ομολόγησε για το πρόβλημα του αδελφού της. Κι ένα άλλο βράδυ σε μια εξομολογητική κρίση που σας λέω με έκανε να αισθανθώ σαν ιερέας, μου είπε πως τον πρώτο καιρό που χώρισε από τον πρώην κατέφυγε σε μάγους για να τον κάνει να επιστρέψει.

Όλη αυτή η ιστορία ήταν βέβαιο πως θα επηρέαζε και την σεξουαλική ζωή της. Οι πρώτες φορές ήταν απογοητευτικές και μάλιστα από μέρους μου, εξαιρετικά φυσικό έχοντας δεχτεί όλη αυτήν την αρνητική ενέργεια. Το αντιμετώπισα πολύ ψύχραιμα, με αισιοδοξία και χιούμορ γιατί καταλάβαινα πως αυτή η μικρή ανικανότητά μου, ήταν απόρροια του στρες, της πίεσης και της αρνητικότητας που δεχόμουν επί μέρες και εξ\' αιτίας της κατάθεσης ψυχής της Α. σε μένα. Όντως, μετά από λίγο καιρό η σεξουαλική μας ζωή, αποκαταστάθηκε, η Α. ένιωθε ελεύθερη και οι επαφές μας ήταν όμορφες με μοναδικό αγκάθι της όλης υπόθεσης - που συνεχίζει να υπάρχει - την συχνότητά τους. Αυτό το αγκάθι - η συχνότητα δηλ. των επαφών - προς το παρόν δεν με απασχολεί και σκοπεύω να ασχοληθώ αργότερα με αυτό, αν βέβαια συνεχιστεί η σχέση μας.

Για να επανέλθω στην πρώτη παράθεση τώρα, και για να απαντήσω στην φίλη που λέει πως την βάζω να επιλέξω : Η Α. επέλεξε η ίδια πρώτη όταν δέχτηκε να μετακομίσω στο σπίτι που διέμενε με τον πρώην της. Επέλεξε να με βάλει στην ζωή της γιατί όπως είπα ήταν στο τελείωμα αυτής της κατάθλιψης, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Μετά από κάθε νύχτα, έρχεται η μέρα, θες δεν θες. Και τον ποπό σου να χτυπάς κάτω, και να κλαις και να συρομαδιέσαι, ξημερώνει κάποτε. Συνεπώς, όταν επέλεγε να μπω στην ζωή της - πράγμα που η ίδια δικαιολογούσε τότε ως δοκιμή - ήξερε πως αργά ή γρήγορα, θα έφτανε η ώρα που θα έπρεπε να διαλέξει. Κι αυτό θα συνέβαινε, είτε ήμουν εγώ, είτε κάποιος άλλος. Συνεπώς, δεν είμαι εγώ αυτός που την βάζω να διαλέξει αλλά η ίδια η ζωή.

**Θεοφανία** · 04-07-2008, 13:49

Φίλε Πωλ, να σε ρωτήσω κάτι?
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γίνεις ο εξομολόγος της φίλης σου, να της σταθείς τόσο πολύ και τώρα να ξαναπερνάς δυσκολίες, (όχι με τον πρώην), αλλά με τον αδελφό της?
Μήπως έχεις βάλει ένα προσωπικό στοίχημα σε μια δύσκολη περίπτωση? Μήπως όλο αυτό είναι πάλη με τονε αυτό σου και όχι με εκείνη?
Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Δεν είδα πουθενά να γράφεις τι έκανε ΕΚΕΙΝΗ για σένα. Βλέπω μια σχέση που είναι μονόπλευρη και φυσικά αν κάνω λάθος διόρθωσε με....

**mstrouf** · 04-07-2008, 13:58

paul απο μένα ένα ακόμη μπράβο που στάθηκες δίπλα σε μια τέτοια περίπτωση κ ολη αυτή η κατάθεση της Α. είναι ένα υπαρκτό κομμάτι μέσα σου που συνεχίζει να κατευθύνει την ανησυχία σου για εκείνη.
τώρα δεν κατάλαβα, δεν υπάρχει συχνότητα ή υπάρχει; εγω το 1ο 6μηνο ήθελα κ όλη μέρα να μην σου πώ.. εε μην γελας, τοσο πολυ μαγευτικα, που μπορούσα να αφεθώ απο τα προβλήματα με τον τρόπο αυτο.. ύστερα πιάσανε προβλήματα που δεν μπορούσα να αποφύγω, γιατι επέστρεψα στους δικούς μου κ ημουν κ ειμαι ¨φορτωμένη\" όλη την ώρα κ μόνο για @@@ δεν εχω διάθεση κ με μεγαλη προσπάθεια, το σκαω να τον συναντήσω κ υστερα απο τοσο πήξιμο μες το μυαλό μου, δεν μπορώ πάντα..
κ συμφωνώ ότι δεν την βάζεις να διαλέξεις, αργά ή γρήγορα η ζωή της πρέπει να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία για να μπορέσει να ζήσει κ εκείνη
συνέχισε.. ευχομαι τα αποτελέσματα της όλης προσπάθειάς σου να είναι θετικά

**paul** · 04-07-2008, 14:05

Με την Α. έχουμε περάσει αρκετά δύσκολα. Μαλώναμε αρκετά και η σχέση μας θα έλεγε κάποιος πως δεν είναι συνηθισμένη. Στα περισσότερα ζευγάρια, οι καβγάδες έρχονται μετά τα μέλια που λέμε. Σε μας οι καβγάδες ήρθαν πριν τα μέλια. Και ήταν φυσικό. Όσο δύσκολο ήταν για την Α. να δεχτεί το δικό μου το \"φυσιολογικό\", άλλο τόσο δύσκολο ήταν και για μένα να δεχτώ το δικό της το \"φυσιολογικό\". Θα πω κάτι που διάβασα σ\' ένα βιβλίο:

Είσαι στην φυλακή. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, είναι να συνειδητοποιήσεις πως είσαι στην φυλακή. Αν αισθάνεσαι ελεύθερος, τότε δεν υπάρχει φυλακή για σένα. Όλα είναι φυσιολογικά. Αν συνειδητοποιήσεις πως είσαι στην φυλακή, τότε αν είσαι λογικός, θα θελήσεις να ελευθερωθείς. Διαφορετικά, δεν τίθεται για σένα τέτοιο θέμα. Όλα είναι καλά. Κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι.

Έτσι ακριβώς και με την Α. Θυμάμαι μου έλεγε \"αυτά που θεωρείς φυσιολογικά, εγώ τα θεωρώ αφύσικα\". Ήταν φυσιολογικό να πάμε μια εκδρομή για μένα. Για την Α. ήταν αφύσικο, δεν είχε συνηθίσει, δεν ήξερε τι σημαίνει εκδρομή, χαλάρωση, κέφι και παρέα. Όλα αυτά της ήταν ξένα. Ξένα όμως ήταν και για μένα όλα αυτά που μου έλεγε για τα μάγια, για τον αδελφό της, για τις απόπειρες αυτοκτονίας, για τα μεθύσια και τα ρεζιλίκια που της έκανε στην δουλειά της. Ξένο ήταν το γεγονός πως ένας άνθρωπος 45 ετών, δεν έχει δουλέψει στην ζωή του, δεν έχει έρθει σε επαφή με γυναίκα, δεν έχει βγει ποτέ στο φως.

**paul** · 04-07-2008, 14:14

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γίνεις ο εξομολόγος της φίλης σου, να της σταθείς τόσο πολύ και τώρα να ξαναπερνάς δυσκολίες, (όχι με τον πρώην), αλλά με τον αδελφό της?
Μήπως έχεις βάλει ένα προσωπικό στοίχημα σε μια δύσκολη περίπτωση? Μήπως όλο αυτό είναι πάλη με τονε αυτό σου και όχι με εκείνη?
Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Δεν είδα πουθενά να γράφεις τι έκανε ΕΚΕΙΝΗ για σένα. Βλέπω μια σχέση που είναι μονόπλευρη και φυσικά αν κάνω λάθος διόρθωσε με....

Σωστές παρατηρήσεις.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γίνεις ο εξομολόγος της φίλης σου, να της σταθείς τόσο πολύ και τώρα να ξαναπερνάς δυσκολίες, (όχι με τον πρώην), αλλά με τον αδελφό της?

Ζητούσα απεγνωσμένα μία σύντροφο. Ήθελα - και θέλω - μια σοβαρή σχέση, ήθελα και θέλω οικογένεια και παιδιά. Αυτά της τα είπα από την πρώτη κιόλας μέρα. Όταν θέλεις όλα τούτα, γίνεσαι και εξομολόγος, γίνεσαι και κουβαλητής, γίνεσαι και κινέζος. Χωρίς να χάνεις όμως αυτό που είσαι. Όλα είναι ρόλοι.

Μήπως έχεις βάλει ένα προσωπικό στοίχημα σε μια δύσκολη περίπτωση?

Πολύ πιθανόν. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως όλο τούτο είναι μια δοκιμασία για μένα.

Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Δεν είδα πουθενά να γράφεις τι έκανε ΕΚΕΙΝΗ για σένα. Βλέπω μια σχέση που είναι μονόπλευρη και φυσικά αν κάνω λάθος διόρθωσε με....

Ναι, φαίνεται πως είναι μονόπλευρη. Η. Α. ήταν ειλικρινής. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την αλήθεια. Μου έμαθε κάτι που το γνώριζα μονάχα από τα βιβλία. Μου πέταξε μια ωμή και σκληρή αλήθεια και ήταν σαν να μου έλεγε \"ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα\". Τι έκανε για μένα ; Μου είπε την αλήθεια. Και μην σου φαίνεται περίεργο αυτό. Οι άνθρωποι λένε συνέχεια ψέμματα. Ακόμη κι όταν θέλουν να πουν την αλήθεια, λένε ψέμματα. Είναι μεγάλη υπόθεση να λες την αλήθεια. Οι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να πουν την αλήθεια χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και δεν γνωρίζουν πως πρέπει να εκπαιδευτούν για να λένε την αλήθεια.

τώρα δεν κατάλαβα, δεν υπάρχει συχνότητα ή υπάρχει;

Δεν υπάρχει.

**Θεοφανία** · 04-07-2008, 14:27

Ναι καλέ μου, αλλά πρόσεχε μη χάσεις τον εαυτό σου μέσα από αυτο τον αγώνα δρόμου στον οποίο εσύ ο ίδιος σε έχεις επιβάλλει..
Ξέρεις τι φοβάμαι? Μήπως στο τέλος τα φέρεις τα πράγματα εκεί που θέλεις, δεν έχεις πια τίποτα να διεκδικήσεις και νιώσεις άδειος.
Πόσο χρονών είσαι?

**paul** · 04-07-2008, 14:30

mmaria, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι : Είπες πως η άσχημη αντίδραση της Α. σχετικά με το θέμα για να μην φύγω εγώ από το σπίτι, ήταν ένα είδος προστασίας του αδελφού της. Το γεγονός δηλ. πως άρχισε να με απειλεί, ήταν σαν να ήθελε με αυτόν τον τρόπο να προστατέψει τον αδελφό της, πράγμα που μου φαίνεται πολύ πολύ πιθανό και συμφωνώ. Πες μου όμως κάτι : Νομίζεις πως πραγματικά με αυτόν τον τρόπο τον προστατεύει ή του κάνει περισσότερο κακό ;

Επίσης λες :

δεν θελω ουτε με μαγιο να με δεί - ουτε να τον δω, τις περισσότερς φορες σιχαίνομαι κ την παρουσία του στο χώρο που βρίσκομαι, δεν θέλω ουτε κατα λαθος να με αγγιξει, είναι περιεργο να σου πω πως αισθανομαι, πάντως, σε ότι χρειάζεται είμαι δίπλα του, σε ότι προβλημα κ αν προκύψει

Πως ακριβώς γίνεται αυτό ; Πως δηλ. - φαντάζομαι κάτι πολύ κακό σου συνέβει - πως δηλ. κάποιος που σου παίρνει την ψυχή κατόπιν τυγχάνει υποστήριξης ; Μόνο μια μάνα θα μπορούσε να το κάνει αυτό στο παιδί της νομίζω.

**paul** · 04-07-2008, 14:31

Ξέρεις τι φοβάμαι? Μήπως στο τέλος τα φέρεις τα πράγματα εκεί που θέλεις, δεν έχεις πια τίποτα να διεκδικήσεις και νιώσεις άδειος.
Πόσο χρονών είσαι?

Είμαι 33 ετών.

Δεν υπάρχει τέλος σε μια αληθινή σχέση. Αυτό πιστεύω. Και \"τα πράγματα\" έχουν ένα μοναδικό και μυστήριο τρόπο να έρχονται όπως εκείνα θέλουν. Επεμβαίνω μονάχα σε αυτά που με αφήνουν να επεμβαίνω. Για τα υπόλοιπα, δεν μπορώ να κάνω τίποτε, δεν είμαι τίποτε. Ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.

**paul** · 04-07-2008, 14:50

Εγώ πιστεύω πως ο φίλος μας, ή θα μάθει να ζει με αυτό, (γιατί κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται να αλλάξει), ή να φύγει από μια κατάσταση που του δυσκολεύει τη ζωή.....

Γιατί νομίζεις πως δεν πρόκειται να αλλάξει ;

**Θεοφανία** · 04-07-2008, 20:18

Originally posted by paul

Ξέρεις τι φοβάμαι? Μήπως στο τέλος τα φέρεις τα πράγματα εκεί που θέλεις, δεν έχεις πια τίποτα να διεκδικήσεις και νιώσεις άδειος.
Πόσο χρονών είσαι?

Είμαι 33 ετών.

Δεν υπάρχει τέλος σε μια αληθινή σχέση. Αυτό πιστεύω. Και \"τα πράγματα\" έχουν ένα μοναδικό και μυστήριο τρόπο να έρχονται όπως εκείνα θέλουν. Επεμβαίνω μονάχα σε αυτά που με αφήνουν να επεμβαίνω. Για τα υπόλοιπα, δεν μπορώ να κάνω τίποτε, δεν είμαι τίποτε. Ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.

Σου είπα πριν γιατί. Έβαλα για λίγο τον αδελφό μου στη θέση του και εμένα στη θέση της φίλης σου. Δεν θα έκανα ποτέ τέτοια επιλογή.
Αυτό φυσικά έχει να κάνει με μένα και όχι με τη φίλη σου αν και με τη μέχρι πρότινος συμπεριφορά της δεν βλέπω να φεύγει από αυτή την κατάσταση.
Εγώ θα σου πρότεινα κάτι άλλο. Αφού αυτή τη γυναίκα τη βλέπεις για μέλλον και οικογένεια, γιατί δεν ξεκινάς με έναν αρραβώνα, ώστε να γίνεις \"μέλος\" της οικογένειας?
Έτσι, σιγά-σιγά θα μπορέσεις να πλησιάσεις και τον αδελφό της και που το ξέρεις? Μπορεί να αλλάξει και εκείνος και εσύ άποψη.........