ΞΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ

[nirida]

καλησπερα κι απο μενα παιδια!η δικη μου ιστορια ξεκιναει πριν 5 χρονια που επαθα την πρωτη κριση πανικου χωρις να ξερω τι ειναι ακριβως.γυρισα σε πολλους γιατρους...παθολογους,καρδι ολογους,ενδοκρινολογους και τελικα κατεληξα στον ψυχιατρο ο οποιος μου ειπε τι εχω μου εδωσε τα seroxat και μου συνεστησε ψυχοθεραπεια.με τα seroxat τα συμπτωματα εφυγαν και οι φοβιες και ο πανικος και ημουν πολυ χαρουμενη που επιτελους θα ξαναζουσα φυσιολογικα...ετσι περασα σχεδον 1,5 χρονο μετα την διακοπη των φαρμακων μεχρι που αρχισα να κυκλοφορω με ηρεμιστικο μεσα στην τσαντα μου για παν ενδεχομενο κι ετσι σιγα σιγα ξανακυλησα στις φοβιες και ξαναπηρα seroxat δευτερη φορα...παλι τα ιδια ολα καλα και τωρα 1 χρονο μετα την διακοπη τους ξαναξεκινησαν οι φοβιες και ο πανικος...βεβαια αυτος ο χρονος δεν ηταν και οτι καλυτερο για μενα μιας και τον περισσοτερο καιρο τον περασα μεσα σε νοσοκομεια και αγχος γιατι ειχα κοντινο μου συγγενη αρρωστο...ισως να συνεβαλε και αυτο δεν ξερω...παντως τωρα νιωθω οτι δεν μπορω να το νικησω μονη μου και χρειαζομαι ξανα φαρμακα...αλλα ειλικρινα απογοητευομαι και σκεφτομαι ετσι θα ειναι απο εδω και περα?θα παιρνω χαπια και μετα απο 1,5 χρονο θα εχω ξανα τα ιδια?και οσο και αν το εψαξα και ενημερωθηκα και ρωτησα και ξερω πια οτι ο πανικος ερχεται και φευγει και δεν μπορει να σου κανει κατι κακο,απο αυτα που νιωθεις οτι θα σου συμβουν οταν δεν ξερεις τι ειναι και παλι δεν μπορω να τον αντιμετωπισω...συν οτι εχω προβλημα με τον αντρα μου που δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αυτο που μου συμβαινει και που πηγε το αισιοδοξο κοριτσι που γνωρισε και εκαναν ονειρα για ταξιδια και βραδια αξημερωτα στα κλαμπ...που λογος τωρα για ταξιδια και κλαμπ?ειλικρινα γραφω εδω μηπως και παρω κουραγιο απο ανθρωπους που περνουν τα ιδια με μενα....ευχαριστω που με διαβασατε...κουραγιο σε ολους και δυναμη!

[nirida]

σε ευχαριστω για την απαντηση iro.πραγματικα ηλπιζα και ηθελα οσο τιποτα αυτο το βασανηστιριο να τελειωσει και οταν το βλεπω να ξαναρχεται με πιανει ηττοπαθεια...και πρεπει να εξηγησεις και σε ολους αυτο που σου συμβαινει...δεν μπορει να το καταλάβει ο αντρας μου οσο και αν προσπαθει...μου μιλαει για δυναμη της θελησης και τσαγανο...αχ λεω αν ηταν η δυναμη της θελησης κανενας δεν θα το παιρνουσε γιατι κανενας δεν αντεχει αυτο το μαρτυριο...μπραβο σου που εκοψες τα φαρμακα...ισως ενα βημα τη φορα σε βοηθησει...εγω σημερα προσπαθησα να παω στον γιατρο μου να δω τι θα κανουμε παλι και γυρισα πισω γιατι ειχε κινηση...εφτασα σπιτι και ειπα οχι ρε θα ξαναπαω...ξεινησα παλι και οταν εφτασα σε ενα σημειο με κινηση ξαναγυρισα πισω νικημενη απο τον φοβο επειδη δεν ειχα εξοδο διαφυγης!!!αντε εξηγησε το τωρα αυτο...δεν θα ηθελα να ξαναπαρω φαρμακα για πολλους λογους αλλα δεν βλεπω και αλλη λυση και αναρωτιεμαι αν υπαρχει οριστικη λυση σε αυτο το θεμα η\' αν θα μας ταλαιπωρει μια ζωη...και ειναι τοσο ασχημο να ξερεις πως η ζωη πριν γνωρισεις αυτο ηταν τοσο ομορφη!

[maria...]

παιδια ακουσα οτι στην α8ηνα ειναι μια γυναικα που 8εραπεθει τις κρισεις πανικου μεσα σε εναν μηνα. αυτη η \"ασ8ενεια να την πω\"? ειναι νεα νομιζω στον κοσμο και πυστευω οτι οι ζωη οι υποχρεωσεις και οι αναγκες της σημερινης εποχης ειναι η αιτια που αγχονομαστε σε ιπερβολικο βα8μο και πα8ενουμε κρισεις.

[nirida]

iro εχεις δικιο...αυτο εκανα κι εγω χτες τελικα πηγα με τον αντρα μου μαζι στον γιατρο...μου ειπε να παρω lexotanil για 20 μερες μισο πρωι μεσημερι βραδυ να δουμε αν μειωθει καπως το αγχος και μετα βλεπουμε για τα seroxat ξανα.και οχι δεν μπορει καποιος που δεν το περασε να το καταλαβει γι αυτο ειμαι σιγουρη πλεον οσο και αν μας αγαπα...ολοι μιλανε για πολεμο εναντιον του..κανεις δεν κατανοει πως ειναι μια ασθενεια και αυτο οπως το να σπασεις το ποδι σου...δεν λες θα το αφησω να δεσει μονο του,πας στον γιατρο και σου βαζει γυψο...ετσι κι εδω η ψυχη θελει \"γυψο\"...απλα θα ηθελα μια οριστικη λυση..καπου διαβασα πως η ομοιοπαθητικη μπορει να σου την προσφερει αλλα δυσκολα εμπιστευομαι κατι που δεν το ξερω και κατι ακομα που με φοβιζει ειναι οτι τις πρωτες μερες τα συμπτωματα φτανουν στο ζενιθ...δεν ξερω...
εσυ πως αντιμετωπισες την κατασταση και γυρισες πισω?πηρες κατι για να ηρεμησεις η\'απλα γυρισες?
μαρια μου εγω μενω θεσσαλονικη και αν υπηρχε καποιος εδω που μεσα σε ενα μηνα θα με βοηθουσε να απαλλαγω μια και καλη θα πηγαινα σιγουρα να τον βρω να δω τουλαχιστον πως δουλευει!

[Yiotoulaki!]

iro kai niriida : Καλησπερα κοριτσια! Πριν σας ρωτησω μερικα πραγματα που θελω , να εξηγησω αν δεν με γνωριζετε, οτι εχω διαταραχη πανικου 10 χρονια. Ολα αυτα τα χρονια λαμβανω φραμακευτικη αγωγη με πολυ καλα αποτελεσματα . Εχω περασει βεβαια περιόδους - μεχρι και φετος το χειμωνα που \"υποτροπίασα\" και οι πανικοι επαναρχονταν , αλλα και πολυ μεγαλα χρονικα διαστηματα που ημουν καλυτερα απο ολους τους αλλους!
Εχω ξαναγραψει πως το προβλημα μας ειναι πολυ καλυτερο απο αλλα προβληματα που ταλανιζουν τους ανθρωπους σημερα , παρα το γεγονος οτι ειμαι σιγουρη πως οταν διανύουμε μια ασχημη περιοδο μπορει να σκεφτομαστε οτι θα ηταν καλυτερο ακομη και να ειχαμε καρκινο ή να πεθαιναμε, παρα να περνουσαμε αυτο το μαρτυριο! Οταν επανερχομαστε ομως, μεταιωνουμε για αυτη τη σκεψη!
Οι ερωτησεις μου λοιπον ειναι 1) γιατι διακοψατε τα φαρμακα, δεδομενου οτι υποτιθεται οτι πρεπει να περασει ενα σεβαστο χρονικο διαστημα , ακομη και μεγαλυτερο του χρονου που να μην παθεις ΚΑΜΙΑ κριση πανικου για να θεωρηθεις γιατρεμενος¨\" και να διακοπει η φαρμακευτικη αγωγη. 2) Αφου τα φαρμακα βοηθανε αποδεδειγμενα τοσο πολυ , ωστε να μπορεις να ζεις φυσιολογικα , εστω και με καποιους μικροενδοιασμους και φοβους, γιατι εχετε τυψεις που τα παιρνετε;; Κανενα φαρμακο δεν ειναι ακινδυνο ,αλλα με σταθμιση κινδυνου και οφελειας , ευκολα διαπιστωνεις πως οι παρενεργειες ενος φαρμακου ειναι λιγοτερο σημαντικες απο τη δυνατοτητα που σου δινει να λειτουργεις σχεδον φυσιολογικα , να μη στερεισα δηλαδη τη χαρα της ζωης. 3)καταλαβαινω απο τα γραφομενα σας οτι και οι δυο υπηρξατε πολυ ζωντανοι ανθρωποι με διαθεση για ζωή που σας την στερεισαι το προβλημα. Το ιδιο ειμαι κι εγω και οπως εχω παρατηρησει οι περισσοτεροι ανθρωποι που πασχουν απο διαταραχη πανικου. Σκεφτήκατε ποτε οτι ο πανικος ειναι απλως ενα συμπτωμα μιας αλλης εσωτερικης συγκρουσης ή προβληματος που δεν εχει λυθει και το αποφευγετε \"χρησιμοποιώντας\" τον πανικο. Σε τι μπορει να σας οφελησει μια κριση πανικου ;; Για παραδειγμα , μπορει να τραβαει την προσοχη των αλλων. Η ακομη να σας ανγκαζει να αποφυγετε λογω του πανικου μια κατασταση που στην πραγματικοτητα δεν θελατε να βιωσετε! Η ακομη σκεφτήκατε οτι ο πανικος μπορει να ειναι αποτελεσμα της ιδιας σας της \"δυναμικης \", σα συναγερμος του οργανισμου για πραγματα που θα μπορουσατε η θα θελατε να κανετε αλλα που εχουν εν ααρνητικο αντικτυπο;; ΠΧ λες διακοπες και μακρια απο το νησι;; Μηπως δε θελεις να πας διακοπες με τη συγκεκριμενη παρεα; Μηπως τελικα ο συντροφος σου δεν ειναι αυτος που θα ηθελες;; Οπως οταν εχουμε αμυγδαλες και κανουμε πυρετο. Βλεπω οτι επικεντρωνεστε πολυ στον \"πυρετο\", ομως αν δεν αντιμετωπισεις τις αμυγδαλες με αντιβιωση , οσο παυσιπονα και να παρεις, η λοιμωξη παραμενει...-αν με εννοειτε-.4) εχετε κανει γνωσιακη συμπεριφοριστικη θεραπεια;; και αν ναι γιατι αποφευγετε αυτο που σας προκαλει φοβο,. αντι να το αντιμετωπιστε μεχρι να ξορκιστει;;
θα σας προτεινα να ακολουθησετε μια συστηματικη ψυχοθεραπεια με ενα καλο γιατρο που σας εμπνεει , ωστε ταυτοχρονα με την αντιμετωπιση των συμπτωματων ( των ηρεμιστικων για τις κρισεις δηλδ) να προχωρεισετε σε μια σταδιακη απευαισθητοποιηση των φοβων σας.
Επιπλεον περα της συμπεριφοριστικης θεραπειας - που απαιτει βεβαια μεγαλη προσπαθεια εκ μεροςυ του ασθενους - ο γιατρος σας θα σας βοηθησει να βρειτε τις βαθυτερες συγκρουσεις σας που οδηγουν σε πανικο.
Ο οργανισμος μας εχει μαθει να αντιμετωπισζει το στρεςς και τις συγκρουσεις με ορισμενο τροπο., κανοντας κριση. Τα αποτελεσματα και της μιας και της αλλης καταστασης οδηγουν στο ιδιο πραγμα: κριση πανικου. Μαθετε να τις ξεχωριζετε πχ οταν κανετε μια κριση λογω αυξημενου στρεες που \"χαμηλώνει \" το δεικτη ασφαλειας του οργανισμου σας, οπως στρεςς λογω δουλειας , οικογενειακων προβληματων , προβληματων υγειας, οποτε δεν προκειται για συγκρουση , αλλα για για αντιδραση του οργανισμου στο αυξημενο αγχος,. Σε αυτου του ειδους τον πανικο που ερχεται σαν κορυφωση μιας αγχογονας καταστασης , μπορει να βοηθησει πολυ η γιογκα και οι χαλαρωτικες ασκησεις, σαν μηχανισμοι αντιμετωπισης οταν αρχισεις το πρωτο κι ολας να νιωθεις οτι στρεσσαρεσαι και πριν κορυφωθει. Ο καθενας μας εχει τα δικα του κλειδια ηρεμιας , εγω π.χ. θελω να διαβαζω ενα βιβλιο στον ηλιο η να περπαταω. (ειμαι πολυ τεμπελα για γιογκα αν και η σωστη αναπνοη ειναι σα να παιρνεις ενα λεξοτανιλ!) .
Για τις αλλες κρισεις , τα αποτελεσματα των βαθυτερων συγκρουσεων -που δε θελουμε να δουμε και να αναγνωρισουμε-, χρειαζεται μοκροχρονη και επιπονη αλλα ουσιαστικη αναμοχλευση των συναισθηματων μας. Ειναι πραγματα που δε θελουμε να τα παραδεχτουμε ουτε στον ιδιο μας τον ευατο.
Θα σας δωσω ενα παραδειγμα. Πριν μερικα χρονια ειχα παει για δικαοπες με ενα γκομενο. Μολις φτασαμε στο σημειο προορσιμου ειχα τοσο εντονες κρισεις που γυρισαμε στη θεσνικη αυθημερον και αρον τον αρον. Πηρα τηλεφωνο πανικοβλημενη το γιατρο μου γιατι νομιζα οτι ημουν πολυ καλα και δεν μπορουσα να καταλαβω πως επαθα τετοια μεγαλη κριση στα καλα του καθουμενου. Δεν ειχα φοβο απομακρυνσης γιατι ημουν κοντα και σε γνωστο μερος. Δεν ειχα στρεςς γιατι ημουν σε διακοπες και χωρις κανενα εξωτερικο προβλημα. Οι κρισεις μου ηταν τοσο εντονες και ασχημες που τον εστειλα κακην κακως και χωρισαμε. Χρειαστηκε ενας χρονος και πολυ δουλεια με τον ευατο μου γαι να συνειδητοποιησω οτι τελικα δεν ηταν τοσο τυχαιες εκεινες οι κρισεις. Εξηγουμαι: Ειχα ενα χρονο χωρισμενη , μετα απο μακροχρονια σχεση με τον ανθρωπο που αγαπησα οσο κανενα. Ηταν το πρωτο καλοκαιρι που θα πηγαινα διακοπες με καποιον αλλο. Τον πρωην τον αγαπουσα ακομη -βαθεια μεσα μου- οσο και αν απ ο,τι φανηκε το επαιζα οτι τον ειχα ξεπερασει. Εκεινος με επαιρνε τηλεφωνο και ηθελε να τα ξαναβρουμε αλλα εγω δεν ηθελα με τιποτα. Ο καινουριος γκομενος ηταν καλη παρεα αν και δεν ημουν ερωτευμενη.
Επρεπε να παω μαζι του \"διακοπες\" για να συνειδητοποιησω οτι τελικα δεν τον ηθελα τον καινουριο, δεν ημουν ετοιμη γαι καινουρια σχεση ουτε γαι διακοπες με καποιον που δεν ενιωθα τιποτα ουσιαστικο. Η συγκρουση ηταν αναμεσα στον πρωην και στο νυν υποσυνειδητα οσο και αν στο συνειδητο ειχα ¨προχωρησει\" τη ζωη μου. Με βοηθησε να καταλαβω οτι αλλο ηθελα και αλλο εκανα ...
Τελικα τα ξαναεφτιαξα με τον πρωην με τον οποιο ειμαστε ακομη μαζι ...

Συγνωμη για το κατεβατό! ειναι τοσα πολλα αυτα που εχω μεσα μου και σας νιωθω τοσο πολυ! Εγω φευγω διακοπες το Σαββατο. Καθε φορα φοβαμαι μηπως δεν τα καταφερω. ΤΗν πρωτη μερα με πιανει σχεδον παντα κριση. Θα προςσπαθησω ομως και λεω στον εαυτο μου οτι θα κατσω εκει Ο,τι και αν μου συμβει!! Ελπιζω να μη χρειαστει να γυρισω νωριτερα !! Τοσα χρονια πηγαινω διακοες κανονικα μεχρι σκαι το εξωτερικο μονη μου!! Αλλα η φετεινη μου υποτροπη με εκανε λιγο να ξαναμφιβαλλω. ΠΟυ θα παει ομως το γαμιδι;; Θ το ξαναδιωξω!

Σας φιλω και σας προτεινω να διαβασετε το βιβλιο του Ισαακ Μαρξ ΝΙΚΗΣΤΕ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ !!!
ΑΝ θελετε να μιλησουμε στειλτε μην στο u2u!!
Filia kai stis 2 sas!! KALI DYNAMI APO TA BATHI THS KARDIAS MOU!!