Ρεζιλι εγινα παλι.

[MerryMaker_Misery]

(τις απολογίες μου για ο,τι ορθογραφικό λάθος κάνω)


Βγήκαμε χτες με τον αντρα μου και επισκευτικαμε εναν φιλο του. Μας κερασε κρασι, φυστικια, ελιες που φτιαχνει η μανα του.
Δεν πειναγα, ειλικρινα δεν πειναγα καθολου, ηταν και μερα που ειχα φαει ενα γευμα κιολας.

Δοκιμασα μια ελια, ή η ελια ηταν τοσο θεϊκή, η κατι με δαιμονισε και δε μπορουσα να σταματησω το χερι μου να πεταει τις ελιες μεσ στο στομα μου. Ηταν ξυδατες και καπου χρειαστικα να αλλαξω γευση. Το γυρισα στα φυστικια. Μεχρι να φαει ο αντρας μου και ο φιλος του 3 ελιες, εγω κατεβασα στη κυριολεξια 30, και αλλα τοσα φυστικια. Φωναζα στο κεφαλι μου μεσα

"σταματα μωρη! εισαι 50 κιλα, αυτοι ειναι 100 κιλα ο καθενας, πως τρως ετσι! σα λιμασμενη κανεις! δεν πεινας μωρη σταματα πια!! Εφαγες το κοτοπουλο το πρωι και σε βαρυνε, λιγο ακομα και θα βουτηξεις τη φατσα σου στο πιατο"

Δεν μπορουσα να ηρεμησω, ο φιλος του αντρα μου χαμογελουσε που μου αρεσαν. Αρχισα να τσιμπαω το ποδι μου μηπως και συνελθω και κατεβασω το χερι μου.

Τα εφαγα ολα. Ζητημα να φαγανε 10 κομματια απο το καθενα μεταξυ τους οι αλλοι 2. Αισθανθηκα ασχημα. Ζητησα συγνωμη που του τα εφαγα. "Για φαγωμα τα'χω" μου απαντησε.

Δεν μπορουσα να βγαλω απο το κεφαλι μου οτι σκεφτοταν το παιδι "αυτη θα μου αδειασει το σπιτι, ετσι οπως παει".

Ημουν πολυ νευρικη, κουνιομουν απο τη καρεκλα μου συνεχεια, γεμισε τα πιατακια 3 φορες εξαιτιας μου. Επιασα τον καρπο μου κατω απο το τραπεζι να κραταω τα χερια μου να μη αδειασω το τελευταιο πιατο, πρεπει να εκανα 45 τσιγαρα για να ασχολουμαι.

Δεν ημουν ευχαριστη, εκανα τον εαυτο μου ρεζιλι και τον αντρα μου, που με εβγαλε και αυτος εξω και εγω φερομουν λες και δε με πριζει να φαω. Παιζει να νομιζει ο φιλος του οτι δε με αφηνει να φαω στο σπιτι. Εχει γουστο...

Δεν καταλαβαινω τι με επιασε, δεν πειναγα καθολου, δεν ημουν λιμασμενη, ουτε καν οταν ειμαι λιμασμενη δε φερομαι ετσι. Ποσο μαλλον σε ξενο σπιτι, ποσο μαλλον μπροστα σε αλλους!


Ντρεπομαι για λογαριασμο μου. Να πεις οτι πειναγα, παει και ερχεται.. θα ελεγα οτι ετρεχα ολη μερα και δε προλαβα να φαω και αν γινεται να παραγγελμε κατι. ΔΕΝ πειναγα.

[Ciciliana]

MerryMaker σορρυ, δεν εχω παρακολουθήσει άλλα ποστ σου, αλλά έφτασες 50 κιλά με διατροφή? τεσπα δεν εχει τόση σημασία, παντως μπράβο σου που τα κατάφερες..!!

χθες μηπως ετρωγες απο άγχος αμηχανία ??
κάτι άλλο που σκεφτοσουν... δε μπορεί, για κάποιο λόγο τρώμε πάντα (αφού δεν είναι η πείνα οπως είπες).
και κάτι άλλο. τι ύψος έχεις και θελεις να πας 40 κιλά:puzzled:

[MerryMaker_Misery]

ειμαι 160. Βασικα βαζω μεγαλους στοχους παντα, ωστε και στη μεση να τα παρατησω, να'χω καλυψει μεγαλο κομματι του αρχικου μου στοχου.

π.χ αν θελω να μαζεψω 500 ευρω, βαζω στοχο να μαζεψω 900, που αν τα παρατησω και τα ξοδεψω στα 400, παλι κοντα να ειμαι. (αν βγαζει νοημα αυτο).

Ειχα κανει διατροφες ναι, αλλα γενικα παω απο 45 κιλα στα 110 "σχετικα" συχνα. Ειναι η 3η μου φορα που χανω βαρος. Εχω φαινομενο γιο-γιο του στυλ

45-100-48-110-53 κιλα.

Κανω εναλλαγη μεταξυ ψυχογενους υπερφαγιας (δεν μπορω να το πω βουλιμια γιατι δεν προκαλω εμετο, ΠΑΡΑ πολυ σπανια να το κανω αυτο, συνηθως αν γινει, γινεται αυτοματα επειδη κλωτσαει το στομαχι απο τη υπερφαγια) σε ανορεξια (με τη εννοια οτι μου κοβεται η πεινα και δε μπορω να φαω, οχι επειδη θελω να αδυνατησω με καθε τροπο).

Ευελπιστω οτι αυτη ειναι η τελευταια μου φορα στη καθοδο γιατι το δερμα μου δεν αντεχει πια, ΕΓΩ δεν αντεχω πια, ειμαι 29 χρονων και το σωμα μου με το φουσκωσε-ξσεφουσκωσε εχει ζαρωσει σαν γριας. Εχω γερικο σωμα απο τη χαλαρωση, σε ενα χρονο αν δε διορθωθει με γυμναστηριο, μαλλον θα παω για πλαστικη. Η ψυχολογια μου για το σωμα μου ειναι στο πατωμα ετσι οπως εγινε αυτη τη φορα.


Δεν μπορω να πω οτι κανω καποια διατροφη, προσπαθω οταν τρωω να αποφευγω τα φαγητα "κοινης λογικης". Π.χ junk food, τηγανιτα, υπερβολικα λιπαρα κτλ.

[Ciciliana]

εγω θα σου πρότεινα να μείνεις στα 50.
τα 40 είναι απίστευτα λίγα για το υψος σου.
αλλά εσυ ξερεις καλύτερα..
μα 40 κιλά? εγω με θυμαμαι στο λυκειο που ειχα παει 45 και τεσπα δεν είναι ομορφιά αυτό..
γιατί θελεις τόσα λίγα κιλά?

[MerryMaker_Misery]

ειναι το σουλουπι μου τετοιο. Στα 50 ειμαι μια χαρα απο τη μεση και πανω (εκτος κοιλιας τωρα που με πιανεις και με σηκωνεις απο το δερμα ανετα)
αλλα εχω μια κ***ρα και μπουταρες ρε φιλε... λες και με ραψανε απο 2 κορμια δειχνω. Το διαστημα 40-50 καπου θα πετυχω τη ομαλοποιηση του σωματος ναναι μπουζα-small και πατελονι-small, αντι του πατελονι- large, μπλουζα- small που εχω τωρα.

[Ciciliana]

Originally posted by MerryMaker_Misery
ειναι το σουλουπι μου τετοιο.

πολλές φορές δεν είναι το σουλούπι μας αλλά και το μάτι μας....
μη πω και το μυαλό μας...

ελπίζω να καταλαβες. :) φιλικα

[MerryMaker_Misery]

ναι καλε ^_^, αλλα δε ειναι στο ματι μου, ειναι στο μεγεθος των ρουχων μου =P

[Kleanthis_ed]

MerryMaker_Misery πάσχεις από κάποια διεγνωσμένη διαταραχή πρόσληψης τροφής;

Τ'ό,τι σκέφτεσαι εσύ έτσι για τον εαυτό σου,δε σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι θα σκεφτούν το ίδιο.Μπορεί να έκανες μια υπερβολή στη συνεστίαση,αλλά...ηρεμία...

[mitsokolo]

Μερακι δε ξερω αν σε βοηθαει , εγω παλια ετρωγα πολλες φορες επειδη ενιωθα αβολα, η αγχος οτι καποιος με κοιταει και διαφορες βλακειες κοληηματα... ξερεις τωρα.
και τωρα το κανω οχι με τροφη ομως (δε μπορω λογο χειρουργειου) αλλα το καννω με νερο
εχω πιασει τον εαυτο μου να ρουφαει συνεχως γουλια γουλια νερο σαν χαμστερακι
ισως ειναι ψυχολογικο, εκει δεν πεινας. :)

Κλεανθη???????? stratovatius? :blush:

[MerryMaker_Misery]

διεγνωσμενη απο κανονικο ψυχολογο-ψυχιατρο, ειλικρινα οχι. Ποτε δε πηγα να το κοιταξω ιατρικά.
Σιγουρα παιζει προβλημα, και αντικειμενικα να το δω, ο,τι και να ειναι ομως, θελω να προσπαθησω να το λυσω μονη μου πρωτα.
Εξου και η παρουσια μου εδω. Αυτο που εγινε χτες, δε μπορω με τη καμια να το καταλαβω. Και σκεφτηκα, ισως καποιος απο σας να το'χει περασει και να το καταλαβει και να μου πει.

Γενικα οταν μπαινω σε "φασεις"
(ετσι χαρακτηριζω οταν δεν ειμαι ο εαυτος μου και φερομαι αλλοπροσαλλα η σκεφτομαι/κανω πραγματα που δεν θα τα εκανα φυσιολογικα και μολις συνελθω και σκεφτω τι εγινε λεω "τι μαλακιες εκανα". Προς το παρον και για ολα τα χρονια που ταλαιπορουμαι εχω κατηγορησει 3 "φασεις" μου) μπορω να καταλαβω πως και γιατι εγινε το Χ συμβαν και τι με εριξε σε φαση, και προσπαθω να παρω τα ηνια και να το ελεγχω στο μελλον.

Εχω πληρης γνωση οτι χρειαζομαι βοηθεια, δεν θελω ομως να παρω το στιγμα της ψυχολογικα διαταραγμενης, σε περιπτωση που οντως ειμαι και δε ειμαι απλα αλλοπροσαλλος χαρακτηρας. Δεν εχω μιλησει με κανεναν, δεν ξερει κανεις τη σχεση μου με το φαγητο. Οι περισσοτεροι θεωρουν οτι απλα σνομπαρω μερικα φαγητα.

Δεν θελω να το παιξω ξερολας η πεισματαρα, ειλικρινα δεν ειμαι, αλλα δεν θελω γιατρους και φαρμακα μεχρι να μπορεσω να εξαντλησω ο,τι μπορω να κανω μονη μου. Μπορει να μην ειμαι καν, και να ειμαι απλα λαληλμενος χαρακτηρας και στη τελικη να χασομερισω τον χρονο του γιατρου, και τα λεφτα της οικογενιας μου. Και δεν ξερω τι θα ηταν χειροτερο... να ειμαι η ψυχικα διαταραγμενη με το φαι στη οικογενεια, η το "βλαμμενο που μαλλον το εκανε για τη προσοχη και μας επιβαρυνε ολους με τα καμωματα της" στη οικογενεια. Ο,τι και να ειμαι, σιγουρα θαμαι το "δε παει καλα" ατομο.

[Kleanthis_ed]

Βασικά,το βλέπεις πολύ αιτιοκρατικά.Τι εννοώ:Γιατρός = Φάρμακα = Διαταραγμένη = Στιγματισμένη = ʼρρωστη.Το Α δεν κάνει πάντα το Β.

Τ'ότι μπορεί να περνάς μια φάση στη ζωή σου και το σώμα σου ( μυαλό σου ) σου δίνει κάποια μηνύματα μέσω κάποιον πράξεων, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι διαταραγμένη.Το να δεις κάποιον ειδικό δε σε κάνει λιγότερο ή περισσότερο άνθρωπο ή βλαμμένο ή κάτι άλλο.ʼνθρωπος ήσουν και πριν και μετά...Συνήθως, αυτοί που λένε για τους άλλους, είναι εκείνοι που δεν έχουν ισορροπία μέσα τους και αν έβλεπαν ειδικό θα ήσαν πολύ καλύτερα...

Ίσως διάγεις μια περίοδο δύσκολη και να έχεις μια ιδιότυπη σχέση με το φαγητό που πηγάζει από το «μέσα» σου.Το κρίσιμο σημείο είναι όταν χάνουμε μέρος της λειτουργικότητας μας σαν άτομα από πράξεις που κάνουμε λόγω της διατροφής μας ή του τρόπου που αντιμετωπίζουμε το φαγητό,γενικά.Τότε, υπάρχει θέμα...

Προσωπικά,πιστεύω πως η καλύτερη σκέψη για τη λύση είναι ν'ακούμε το σώμα μας.Είναι το σπίτι της ψυχής μας.

[Alma libre_ed]

MerryMaker_Misery ειλικρινα πες μου πως καταφερες και εχασες τοσα κιλα και χωρις να κολησεις ................ Εγω ξαφνικα το βλεπω βουνο, με εχει πιασει απελπισια οτι θελω χρονια να τα χασω .............:puzzled::puzzled::puzzled::puzzled:

[christina gavraki]

κοιτα μαιρη...σιγουρα καποιος ψυχολογικος παραγοντας παιζει,απο τη στιγμη που λες
οτι δεν πειναγες κ ομως ετρωγες! στη δικη μου περιπτωση για παραδειγμα, οποτε με
πιανουν αυτα τα υπερφαγικα, ο λογος ειναι οτι νιωθω ενα μεγαλο κενο,επειδη δεν ειμαι
ικανοποιημενη και δεν εχω αυτα που εχω ειτε στον επαγγελματικο τομεα,ειτε στα ερωτικα,ειτε στις φιλιες μου,κτλ. οποτε προσπαθω να καλυψω αυτο το κενο με το φαγητο.... αλλοι εχουν το ποτο,αλλοι ειναι shopping-maniacs κ αλλα πολλα.
δε σημαινει απαραιτητα οτι ο ιδιος λογος ειναι κ για την δικη σου περιπτωση,αλλα
προφανως ειναι κατι ψυχολογικο που μονο εσυ μπορεις να το βρεις,με πολυυυ πολυυυ
ψαξιμο !!!

[click]

η στερηση εχει παρενεργειες. πολλες και διαφορες. μια απο αυτες ειναι να πεφτεις με τα μουτρα ανεξελεγκτα και να μην μπορεις ουτε να το εξηγησεις καλα καλα.

παντως δεν πιστευω οτι οι αλλοι το ειδαν ετσι οπως νομιζεις. στο μυαλο σου μπορει να ειναι βουνο.
εκεινοι πιθανοτατα δεν εδωσαν καν σημασια.

επισης, συμφωνω απολυτα με τον Κλεανθη

Βασικά,το βλέπεις πολύ αιτιοκρατικά.Τι εννοώ:Γιατρός = Φάρμακα = Διαταραγμένη = Στιγματισμένη = ʼρρωστη.Το Α δεν κάνει πάντα το Β.

και γενικα θεωρω οτι ειναι μεγαλη ανευθυνοτητα να ξερει καποιος οτι εχει σοβαρο προβλημα και να βαζει μπροστα τα ταμπου του αντι να κοιταξει να το λυσει.
θασαι αξιοθαυμαστη αν κανεις αυτο που πρεπει να κανεις, δε θα εισαι αν καθεσαι σα θεατης και τα πραγματα γινονται χειροτερα.

[smart]

παιδια ,σορι κιολας....
το να εφαγε το πρωι κοτοπουλο κ απο τοτε τπτ κ το βραδυ να λυσσαξε για τις ελιες το βρισκω λογικοτατο, ηταν πεινα κανονικοτατη κ τπτ αλλο!!!