δεν θέλω να ζω αλλο με την υπερφαγία μου

[maryz]

είμαι καινούργια λίγων ημερών..ομως αυτές τις ημέρες επισκεφτόμουν την σελίδα και διάβαζα τα τοπικ απλά...αισθανόμουν όμως πολλά και διαφορετικά καθώς εκστασιάζομουν με τα κοινά σημεία που είχα με πολλούς..αποφάσισα να γράψω και για το δικό μου μελανό σημειο..νιώθω σαν πρεζάκι που το ναρκωτικό μου εδώ και αρκετά χρόνια είναι το φαγητό..πολλές φορές ξυπνάει μέσα μου το αχόρταγο κτήνος και είναι σαν να με διατάζει να πάω να φάω να φάω να φάω μέχρι να σκάσω να φτάσω στον υπερτατο κορεσμό και να αρχίσω να μαστιγώνομαι με τις τύψεις και τις ενοχές μου.με έχω βαρεθεί..γιατί;όχι επειδή δεν με αγαπάω..με αγαπάω και με εκτιμώ αλλά όμως δεν μπορώ άλλο να με εξουσιάζει αυτό το ζώον μέσα μου..δεν το αντέχω άλλο..θέλω τόσο να το σκοτώσω..εκεί που ξεκινάω μια προσπάθεια διαιτας αυτό ελοχεύει και μου επιτίθεται..πού είναι τα όπλα μου να το πολεμήσω..τα έχω σίγουρα..γιατί δεν τα χρησιμοποιώ;θα ήθελα να ακούσω εμπειριές σας πιστεύω θα με στηρίξουν να ξεκινήσω κάτι νέο..ευχαριστώ εκ των προτέρων

[angelaorangel]

Βρες μεσα σου τι θελεις να ικανοποιησεις με αυτη τη πραξη σου και αλλαξε το με το να νοιωθεις ικανοποιηση με αλλα πραγματα στη ζωη.

Οταν σε πιανει αυτο ,προσπαθησε να κανεις κατι ,να ασχοληθεις με κατι και σκεψου οτι αν συνεχισεις ετσι ,θα κανεις μονο κακο στον εαυτο σου.

Βρες τι ειναι αυτο που σου λειπει και το αντικαθιστας με φαγητο.

[tsoupaki]

maryz μου α ειαπμε και χθες αυτο ακριβως κανω και εγω!!!ακριβως ομως!!!!ας παουνμε δυναμη η μια απο την αλλη ομως και κανουμε αυτπο που πρεπι για εμασ και για κανεναν αλλο!και για την υγεια μας!πρεπει να τι κανουμε το χρςσταμε στον εαυτο μας!!!και εμεις θα φοραμε αυτα που μας αρεσουν και θα δειχνουν τελεια πανω μας και εμεις θα βγαινουμε εξω και θα τραβαμε βλεματα και εμεις θα φοραμε το μαγιω μας ανετα θα διασκαδαζουμε πιο ανετα!ξερω πως αυτα ακουγονται ως κομπλεξ δεν ειναι ομως..εμενα προσωππικα η καθημερινοτητα μου!οπτε maryz μου ασ βαλουμε ενα χ σε ολα τα παλια και ας το παρουμε αποφαση για να χαρουμε περισσοτερο τη ζωη μας!!!!

[maryz]

tsoupaki νομίζω πήρα κάμποσο κουράγιο απο εσένα για την σημερινή μέρα και ίσως για λίγο και απο την αυριανή..θα με βοηθούσε και εμένα νομίζω να ανταλάσσαμε νέα απο την προσπάθεια μας..μόλις πριν λίγο με είχε κυριαρχήσει αυτό το κτήνος μέσα μου αλλά μόλις διάβασα τα λόγια σου επανήλθα...:grin:

[enitron]

Καλημέρα σε όλους,
Είμαι καινούρια στη παρέα, αλλά οι κρίσεις υπερφαγίας που έχω, δεν είναι καθόλου καινούριες με ακολουθούν από την εφηβεία μου.
Δεν ήξερα για αυτό το site, δεν ήξερα πως οι κρίσεις που πάθαινα τόσα χρόνια είχαν όνομα και είναι διαταραχή, όμως μέσα από το site σας ανακάλυψα πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

Πραγματικά είμαι σε απελπιστική κατάσταση για αυτό και στράφηκα σε εσάς, γιατί δεν μπορώ να απευθυνθώ σε κανέναν άλλον που να μπορεί να με καταλάβει.'
Πρίν 3-4 χρόνια κατάφερα να ελέγξω τις κρίσεις που με πιάνανε, έχασα 12 κιλά και ένιωθα οτι μπορούσα να ανασάνω, να είμαι ο εαυτός μου, να ζήσω τη ζωή μου όπως πρέπει και όχι να τη φαντάζομαι μόνο...τώρα έχω πάρει τα 6 από τα 12 και βλέπω να γυρίζω στον ίδιο εφιάλτη που με βασάνιζε τόσα χρόνια,
Δεν ξέρω τι να κάνω είναι χειρότερο από ποτέ και μάλιστα αυτή τη φορά ξέρω τι αντικαθιστώ με το φαγητό αλλά και πάλι δεν μπορώ να το παλέψω.
Περιμένω από την επικοινωνία και τη συντροφικότητα που θα βρω εδώ μέσα για να παρηγορηθώ.
Ευχαριστώ...

[Sethunya]

Enitron, είναι κρίμα που δεν έχεις λάβει απάντηση τόσο καιρό...

Μην απογοητεύεσαι,
είναι σύνηθες να παίρνει κανείς πίσω τα κιλά που με κόπο έχασε... Καμιά φορά παίρνει και περισσότερα...
Αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω κακής δίαιτας εξ αρχής, επανάπαυσης, ψυχολογικών θεμάτων κλπ κλπ.

Το σίγουρο είναι πως πρέπει να βρισκόμαστε σε κατάσταση πλήρους συνειδητοποίησης
όταν αποφασίσουμε να αλλάξουμε τα κιλά μας και εν τέλει την καθημερινότητα μας, τη ζωή μας...

Δε ξέρω σε τι στάδιο βρίσκεσαι τώρα - ελπίζω να έχεις βρει δύναμη και να το παλεύεις.
Πάντως τα 6 κιλά αποτελούν από μόνα τους μια τεράστια επιτυχία.
Αντί να σε παίρνει από κάτω που δεν συντήρησες τα 12, βρες ικανοποίηση στο ότι έχασες 6!

Ας βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο...

Φιλιά!