Έχω βαρεθεί..

[Milopita]

Καλησπέρα!

Είμαι 19 χρονών, ζυγίζω 56 κιλά και το ύψος μου είναι 1,68.

Μέσα σε ένα χρόνο από πέρυσι κατάφερα να χάσω 12 κιλά.. Τα 6 πρώτα τα έχασα χωρίς να το καταλάβω, ως φυσικό επακόλουθο του γεγονότος ότι έγινα φοιτήτρια και πλέον δεν τρεφόμουν τόσο συχνά με σπιτικό φαγητό ενώ συχνά δεν προλάβαινα να φάω κανονικά. Αυτά τα 6 κιλά, είχαν αντίκτυπο στην εμφάνιση μου και μου έδωσαν ένα ψυχολογικό boost, οπότε συνέχιζα να χάνω κι άλλα, για να αποκτήσω ένα σώμα με το οποίο θα ήμουν ευχαριστημένη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έτρωγα υγιεινά, άρχισα να τρώω πρωινό που δεν έτρωγα ποτέ και επιπλέον περιόρισα τα γλυκά και τα delivery σε 1-2 την εβδομάδα. Μάλιστα άρχισα να υπολογίζω στο μυαλό μου τις θερμίδες και να ζυγίζομαι καθημερινά και είχα φτάσει τα 54 κιλά μέχρι πριν 2 εβδομάδες. το βάρος μου μου είχε γίνει εμμονή. Το καλοκαίρι όλοι μου έλεγαν πόσο αδυνάτισα και πόσο άλλαξα κλπ κλπ με την καλή έννοια, ενώ η μητέρα μου και οι γονείς μου ανησυχούσαν, γιατί είχα αδυνατίσει υπερβολικά για τα στάνταρ τους..
Γενικά μέχρι και αυτό το καλοκαίρι όλα έβαιναν καλώς και με τη σχολή και εγώ ένιωθα ευτυχισμένη και όμορφη, άσχετα αν δεν είχα φίλο ακόμα.

Από τον Οκτώβριο όμως δεν είμαι καθόλου καλά. Έχω άγχος με τη σχολή που έχει δυσκολέψει και επίσης, επειδή έχω καθημερινά εργαστήρια, εξοντώνομαι, άσχετα αν τρώω κανονικά για να διατηρήσω το βάρος μου. Πλέον έχω ξενικήσει υπερφαγικά έδω και 2 μήνες και έχω σιχαθεί τον εαυτό μου. Μπορεί να κάνω και 4 φορές μεσα στην εβδομάδα.. Ντρέπομαι που το λεώ, αλλά έχω προσπαθήσει κάποιες φορές να κάνω εμετό, αλλά δεν τα έχω καταφέρει καμία φορά ευτυχώς.
Επειδή έχω πολύ υψηλούς στόχους για τη σχολή και νιώθω τον ανταγωνισμό στο πετσί μου, είμαι πολύ αγχωμένη, οπότε υποθέτω πως εκεί βρίσκεται η αιτία των υπερφαγικών.

Τις προάλλες ήρθε η μητέρα μου και κάναμε μια συζήτηση πάνω σε αυτά και μου είπε για πολλοστή φορά πως πρέπει να βάλω τουλάχιστον 2 κιλά. Επισκέφτηκα και μία φίλη μου στην πόλη που σπουδάζει για να χαλαρώσω λίγο και με τη σχολή και με το θέμα του φαγητού. Έτρωγα όπως δεν είχα φάει ποτέ άλλοτε (εκτός υπερφαγικών), με 2 γλυκά την ημέρα και δε συμμαζεύεται.. Έτσι έβαλα 2 κιλά μέσα σε 1.5 εβδομάδα και από την Κυριακή που επέστρεψα μέχρι τώρα που σας γράφω έχω ηδη κάνει 2 υπερφαγικά, και ας είχα φάει σα βόδι τις προηγούμενες μέρες.

Τι μου συμβαίνει?? Θέλω επιτέλους να σταματήσει αυτή η κατάσταση, όχι μόνο επειδή δεν είναι φυσιολογικό και μετά σιχαίνομαι τον εαυτό μου, αλλά και επειδή φοβάμαι μήπως χάσω τον έλεγχο και με τον καιρό βάλω και άλλα κιλά και μετά δε φεύγουν. Θέλω να σταματήσει να γίνει το φαγητό εμμονή και να σταματήσω να μετράω θερμίδες. ΓΙΝΕΤΑΙ??? Σας παρακαλώ βοηθήστε με.. Δεν είναι δυνατόν ένα άτομο στην ηλικία μου να μην απολάμβάνει το φαγητό και τη ζωή όπως θα έπρεπε... Νιώθω πως μέσα σε 3 μήνες έχω γεράσει 5 χρόνια...

[filipparas]

Καλώς ήρθες καταρχάς και ψυχραιμία.

Μήπως υπερβάλλεις; Εμένα μου φαίνεται περίεργο κάποιος με χαμηλό βάρος να κάνει 4 υπερφαγικά την εβδομάδα επί μήνες και να μη παίρνει βάρος, θέλεις να μας πεις τι θεωρείς υπερφαγικό;

Τώρα για τα 2 κιλά που έβαλες σε 10 μέρες σε διακοπές... συμβαίνει σε όλους κάποια στιγμή, δεν έγινε και κάτι τραγικό.

[mariafc]

Γεια σου. Να ξερες πόσο σε καταλαβαίνω. Διαβάζω αυτά που γράφεις και βλέπω εμενα. Ειλικρινά μακάρι να σου χα τη σωστή απάντηση, τη λύση στα προβλήματα σου. Μετά απο ταλαιπωρία με την ανορεξία πριν απο μερικούς μήνες έμαθα και εγω τα υπερφαγικά επεισόδια. Απιστευτες ποσότητες φαγητού και άκυρων συνδυασμών που δεν τα έτρωγα ούτε οταν ήμουν παχύσαρκη. Τόσα χρόνια στεήσεων και στερητικής διαιτας με έκαναν να ξεσπάσω. Ηδονή για 5 λεπτά και τύψεις για 23 ώρες και 55 λεπτά. Ξέρεις τι? Κατέληξα ότι με βόλευε μια τέτοια εξέλιξη. Με βόλευε να χω μετά να γκρινιάζω και να κρύβομαι πίσω από το πρόβλημα μου.
Μετά απο ενα ταξίδι και ένα τεράστιο σοκ που επαθα απο το πολύ φαί που βρεθηκα με οιδήματα στο νοσοκομείο απο το πολύ φαί είπα τέρμα. Νορμάλ σχέση με το φαγητό ξέρω οτι δε θα αποκτήσω ξανα και υπερφαγικό θα ξανακάνω με μαθηματική ακρίβεια όμως προσπαθώ πλέον να το διαχειρίζομαι καλύτερα. Εχουν περάσει σχεδόν 3 μήνες χωρίς υπερφαγικό.
Αρχικά για να βοηθηθώ πήγα ξανά σε διατροφολόγο. Της είπα ξεκάθαρα θέλω διατροφή να κόψω τα υπερφαγικά γιατι ουσιαστικά το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν οτι ή έτρωγα υποθερμιδικά ή έτρωγα τον απακα. Επρεπε να ξαναμάθω να τρώω σωστά. Μόλις μπει το νερό στο αυλάκινα δεις ολα θα πάνε καλα. Και δεν πειράζει αν κάποια στιγμή κυλήσεις. Ανθρωποι είμαστε. Αλοιμονο δεν ειμαστε μηχανές. Το φαγητό είναι απόλαυση οχι τιμωρία.
Ενα ενα βήμα τη φορά καλή μου.
Πάλεψε το. Σου μιλάει κάποια που πέρασε πολλά, έχασα πολλά χρόνια απο τη ζωή μου μετρώντας θερμίδες. Έχασα τα πάντα, άφησα τη ζωή να με περάσει. Εχεις χρόνο να το διορθώσεις τώρα όσο είναι νωρίς. Πάντα υπάρχει χρόνος.