ζηλεια

[essence]

γεια σας,
θα ηθελα να μου πειτε αν θεωρειτε την υπερβολικη ζηλεια κατι παραπανω απο ανασφαλεια.Εχω σχεση με καποιον περιπου 9 μηνες και ενω σε ολα τα επιπεδα ειμαστε πολυ καλα μαζι,το μονιμο προβλημα που εχουμε ειναι οτι περναει κρισεις ζηλειας.Χωρις να τον προκαλω ξεκιναει να πλαθει σεναρια οτι καπια στιγμη θα τον παρατησω,θα τον απατησω και θα τον κοροιδεψω.
Εχω δοκιμασει παρα πολλες φορες να το συζητησουμε ηρεμα και λογικα το ολο θεμα αλλα πραγματικα δεν βγαινει τιποτα.Για λιγο μενει χαλαρος και μετα αρχιζει ξανα να παραλογιζεται.Αναρωτιεμαι πραγματικα αν προκειται για παθηση και αν μπορω να κανω κατι εγω προσωπικα για να τον βοηθησω.Αυτο που μου φαινεται παραξενο ειναι οτι δεν δειχνει ανασφαλης σαν ανθρωπος μαλλον εχει αυτοπεποιθηση μεγαλυτερη απο μενα.
Επισης οταν περναει αυτη τη κριση ζηλειας παρατηρω οτι γινεται πολυ επιθετικος,μιλαει εντονα και γρηγορα,χρησιμοποιει απειλες κλπ.
Θα ηθελα πολυ να ακουσω τι πιστευετε.

[atwa]

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΗ Κ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΨΑΓΜΕΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ..
:P ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ή ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ, ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΕΣΥ ΔΕ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ, Ή ΑΠΛΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ Κ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙ ΣΕ ΑΠΕΙΛΕΣ..
ΚΑΝΤΟΝ ΝΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ Κ ΔΕΙΞΕ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ!

[essence]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.
Φυσικα και τον αγαπαω διαφορετικα δεν θα ειχε νοημα να ειμαστε μαζι.Ολοι εχουμε ανασφαλειες και θελω να πιστευω οτι οι περισσοτεροι \"δουλευουμε\" πανω στις ανασφαλειες αυτες,κυριως γιατι ειναι παρα πολυ ενοχλητικες και μας στερουν την προσωπικη μας αναπτυξη.Ειναι για μενα εντελως αδιεξοδο να βασανιζεται κανεις με ερωτηματα τυπου μ΄αγαπαει η αγαπαει μονο εμενα η ως ποτε θα μ\' αγαπαει και θα με θέλει.Πραγματικα δεν εχει νοημα γιατι αν κανεις τα θεσει πρωτα στον εαυτο του δεν θα μπορεσει να απαντησει με ασφαλεια.Δεν μπορεις να ξερεις πως θα νιωθεις μετα απο καποιο καιρο εσυ ο ιδιος ποσο μαλλον ο συντροφος σου.Οποτε τι μενει περα απο το να απολαυσεις το παρων,χωρις αγχος και χωρις κτητικοτητα.Ειδικα οταν λαμβανεις τις διαβεβαιωσεις που χρειαζεσαι απο τον συντροφο σου.
Δεν ξερω σε προσωπικο επιπεδο πως θα προχωρησει η σχεση μου με αυτον τον ανθρωπο αλλα ξερω οτι η ζηλεια μονο να βλαψει μπορει και οχι να εξελιξει.
Και παλι πολλα ευχαριστω.

[LOGOPSYXOS]

Αγαπητή φίλη....αυτό που πρέπει εσένα να σε απασχολεί τώρα δεν είναι η ζήλεια του φίλου σου...αλλά το αν μπορείς εσύ να συνυπάρξεις με αυτήν..κι αν τελικά είσαι όντως ευτυχισμένη μαζί του.Η ζήλεια είναι πρόβλημα του...κι αν δεν αποφασίσει να την δεί ο ίδιος κατάματα και να αρχίσει να προσπαθεί να την ελένξει...όσο εσύ κι αν θέλεις να τον βοηθήσεις...ακόμα και θεός να ήσουνα δεν θα κατάφερνες και πολλά.Ωστόσο η σχέση σας (έτσι όπως διαμορφώνεται κι απ τις ιδιαιτερότητες) του φίλου σου...είναι πρόβλημα σου..και εκεί είναι που θα πρέπει να εστιαστείς.Είσαι ευχαριστημένη με αυτήν την κατάσταση...βλέπεις να έχει καθόλου βελτίωση..? Γιατί ...ναι εσύ μπορεί να τον αγαπάς....να καταβάλεις κάθε προσπάθεια να του το δείχνεις...αλλά άν το αγόρι σου είναι καθηλωμένο στις ανασφάλειες του..και στην αίσθηση απαξίωσης που έχει για τον εαυτό του (απ όπου απορρέει η βεβαιότητα οτι εσύ ξενοκοιτάς) ...τότε ότι και να κάνεις....θα πηγαίνει στο βρόντο.

Συζήτησε ξανά μαζί του...αλλά δίνοντας του ένα χρονικό περιθώριο εντός του οποίου θα πρέπει ο φίλος σου να αναζητήσει την βοήθεια που του χρειάζεται (είτε απο σένα...είτε απο ειδικότερο..) και να αρχίζει να παρουσιάζει δείγματα βελτίωσης.Δώσε του να καταλάβει....ότι δεν μπορεί να δεί την αγάπη και την αφοσίωση που του δίνεις....λόγο του ότι η ζήλεια τον έχει τυφλώσει....κι όσο θα παραμένει εκείνος τυφλός....τόσο η σχέση σας θα συντηρείται μόνο απ την πλευρά σου (αφου εκείνος θα αμφισβητεί την αγάπη σου...και άρα υπο αμφισβήτηση θα είναι και η αγάπη του προς εσένα).
Εξέφρασε του οτι κι εσύ τον ζηλεύεις...διότι ενώ του δίνεις πράγματα στην σχέση σας...εκείνος μόνο ζητάει και παραπονιέται...άρα μοιάζει σαν να μην αποκρίνεται στην αγάπη σου...σαν να σε απατάει σε συναισθηματικό επίπεδο.

[Alterego]

Γεια σας.Μπορω απολυτα να κατανοησω το σκηνικο μιας ζηλειας,μιας ζηλειας παθολογικης καταστασης.Εχω περασει και περνω τετοιες φασεις και μπορω να καταλαβω απολυτα την πλευρα του φιλου σου.Εκεινο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι πως αντιμετωπιζεις εσυ το προβλημα και ισως ουτε και εκεινος να μπορει να καταλαβει,γιαυτο και τα σεναρια γινονται ολο και πιο ευκολα στο μυαλο του.Στην ουσια δεν συμβαινει τιποτα απο οτι σκεφτεται,αλλα πιστεψε με εσυ δεν μπορεις να του το βγαλεις απο το μυαλο.Το μυαλο παιζει αγρια παιχνιδια πολλες φορες.Μπορεις να του μιλας,να του φερνεις παραδειγματα και να τον κανεις να προβληματιζεται για ολα αυτα που σκεφτεται.Μπορεις επισης να του πεις να αφηνει ολα τα σεναρια που σκεφτεται να εξελιχθουν στον μυαλο του,χωρις να τα διακοψει(απο ελλειψη οξυγονου της στιγμης) και να σκεφτει πως και αυτο να συμβαινει εχει την δυναμη και το σθενος να το αντιμετωπισει.
Ισως να νιωθει ετσι γιατι ειναι ανασφαλεις και νιωθει καποια αρνητικα συναισθηματα για τον εαυτο του.Στις περισσοτερες φορες οι ανθρωποι με φοβερες ανασφαλειες παρουσιαζουν τετοια συμπτωματα ζηλιας.Πολυ σημαντικο ειναι να του δειχνεις πως καταλαμβαινεις τα οσα νιωθει και ας ειναι απλοι μυθοι.Θελει δυναμη,αλλα περισσοτερο θελει υπομονη αν οντως θελει να το ξεπερασει..
Ευχαριστω

[Μαριάννα]

Καλησπέρα,
επειδή έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση, για 11 χρόνια, που στην δική μου περίπτωση είχε άδοξο τέλος..θα ήθελα να σου πω ότι το θέμα που έχεις να αντιμετωπίσεις δεν είναι και τόσο απλό. Η ζήλεια σε αυτήν τη μορφή της είναι καταστροφική. Πρέπει να καταλάβει ο σύντροφος σου ότι μόνο ο ίδιος μπορεί δώσει λύση στο πρόβλημα με το να αντιληφθεί τη λάθος στάση που έχει απέναντι στην ζωή και να σε εμπιστευτεί. Με το να ανέχεσαι τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις ζήλειας του δυστυχώς δεν τον βοηθάς. Πιεσέ τον τώρα που είστε ακόμη στην αρχή. Μετά δεν θα αντέχεις ούτε εσύ, θα κουραστείς.....