Eντάξει με τα κιλά, τι γίνεται όμως με την αυτοεκτίμηση?

[ana1989]

Καλημέρα σε όλους και καλώς σας βρήκα!
Έχω ένα πρόβλημα εδώ και αρκετό καιρό και είπα να κάνω μια ύστατη προσπάθεια με το φόρουμ σας, αφού βλέπω ότι βοηθάτε πολύ κόσμο που αντιμετωπίζει προβλήματα σχετικά με τα κιλά, αν και το δικό μου πρόβλημα δεν έχει να κάνει ακριβώς με αυτό.
Είμαι 23 χρονών και από πολύ μικρή αντιμετώπιζα πρόβλημα παχυσαρκίας. Μέχρι και την ηλικία των 17 χρόνων ήμουν γενικά λίγο στο κόσμο μου, αφού μέχρι και εκείνη την ηλικία δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο ήταν το πρόβλημά μου (είχα φτάσει 108 κιλά με ύψος 1.59), όσο κι αν οικογένεια και φίλοι προσπαθούσαν διακριτικά και με όμορφο τρόπο να με κάνουν να το καταλάβω.
Τελικά σε εκείνη την ηλικία προσγειώθηκα απότομα μετά από ένα πολύ άσχημο περιστατικό που συνέβη και με έκανε να καταλάβω πολλά πράγματα τα οποία τότε δεν έβλεπα. Ξεκίνησα λοιπόν από μόνη μου διατροφή και γυμναστική και σε ενάμισυ χρόνο περίπου έφτασα τα 58 κιλά, τα οποία διατηρώ μέχρι και σήμερα. Στόχος μου είναι να χάσω 5 κιλά ακόμα, απλά προσπαθώ νʼ αφήσω το σώμα μου να ξεκουραστεί για λίγο και μετά να ξεκινήσω.
Το προβλημά μου όμως είναι άλλο…από τότε που ʽʼξύπνησαʼʼ και κατάλαβα το ότι είχα πρόβλημα, η αυτοεκτίμηση μου έχει πέσει κατακόρυφα. Μονίμως υποβιβάζω τον εαυτό μου, ντρέπομαι για μένα και γενικά κρύβομαι από τους πάντες και τα πάντα. Δεν βγαίνω, έχω κόψει από πολλές παρέες μου( εκτός απʼ την κολλητή μου), και γενικά έχω κλειστεί στον εαυτό μου και στο σπίτι μου.
Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συνέβη.. που ακριβώς έγινε το κλικ και άρχισα να νιώθω τόσο μειονεκτικά…. Και το πιο περίεργο είναι ότι τότε που ήμουν 108 κιλά δεν ένιωθα έτσι... είχα περισσότερη αυτοεκτίμηση για τον εαυτό μου. Όσο έχανα όμως τόσο έπεφτε και η αυτοεκτίμηση μου. Έτσι σήμερα έχω φτάσει στο σημείο να είμαι μονίμως με άσχημη διάθεση, να απορρίπτω τους πάντες και τα πάντα και να μην έχω καθόλου όρεξη να κάνω το οτιδήποτε.
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά θα ήθελα πολύ αν μπορεί κάποιος από εδώ μέσα να με βοηθήσει, να μου πει αν είχε ποτέ αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα κι αν ναι, πως κατάφερε να το ξεπεράσει. Ευχαριστώ.:wink2:

[bouliana]

δν πολυκαταλαβα τι ακριβως σε κανει να εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση.
δν έχω και παρόμοια εμπειρία αλλά οποιαδήποτε απώλεια κιλών μου φέρνει χαρά.

μήπως κάποιος άλλος τομέας στην ζωή σου επηρεάζει την διάθεσή σου και το ρίχνεις στην απώλεια κ γενικότερα στα κιλά?
μήπως είχες κάποια χαλάρωση και δν σαρέσει κάτι πάνω σου?
μήπως κάτι που περίμενες να κατακτήσεις με την απώλεια τελικά δν ήταν στο χέρι σου?

φυσικά ,σε ενάμιση χρόνο έχασες μισό εαυτό από πάνω σου και σίγουρα αυτό θα είναι ένα σοκ.
μήπως να μιλούσες με έναν ειδικό?
ψάξε πάντως στο φόρουμ έχει ανάλογες εμπειρίες και συζητήσεις πάνω σε αυτό.

μόνη σου τα έχασες τα κιλά ή με διατροφολόγο?
το περιβάλλον σου πως αντέδρασε αντιδράει?

[ana1989]

Originally posted by bouliana
δν πολυκαταλαβα τι ακριβως σε κανει να εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση.
δν έχω και παρόμοια εμπειρία αλλά οποιαδήποτε απώλεια κιλών μου φέρνει χαρά.

μήπως κάποιος άλλος τομέας στην ζωή σου επηρεάζει την διάθεσή σου και το ρίχνεις στην απώλεια κ γενικότερα στα κιλά?
μήπως είχες κάποια χαλάρωση και δν σαρέσει κάτι πάνω σου?
μήπως κάτι που περίμενες να κατακτήσεις με την απώλεια τελικά δν ήταν στο χέρι σου?

φυσικά ,σε ενάμιση χρόνο έχασες μισό εαυτό από πάνω σου και σίγουρα αυτό θα είναι ένα σοκ.
μήπως να μιλούσες με έναν ειδικό?
ψάξε πάντως στο φόρουμ έχει ανάλογες εμπειρίες και συζητήσεις πάνω σε αυτό.

μόνη σου τα έχασες τα κιλά ή με διατροφολόγο?
το περιβάλλον σου πως αντέδρασε αντιδράει?

Kαταρχήν σ' ευχαριστώ πολύ για την άμεση απαντησή σου!
Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αυτή την αντίδραση θα είχε σε οποιαδήποτε απώλεια κιλών. Θα χαιρόταν...Απλά υποθέτω οτι ο τρόπος που προσγειώθηκα δεν ήταν και ο καλύτερος…από εκεί πιστεύω ξεκίνησε το όλο θέμα. Έγινε κάτι που με πλήγωσε και με επηρέασε πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα.. Άκουσα κάποια άτομα να μιλάνε για μένα με πολύ άσχημο τρόπο λες και ήμουν κάποιο ζώο ή κάτι τέτοιο επειδή είχα παραπάνω κιλά. Και για ζώο να μίλαγαν καλύτερα θα εκφραζόντουσαν..Τελοσπάντω ν, από εκεί άρχισα να κλείνομαι πολύ στον εαυτό μου και ενώ στο σώμα έχανα, στο μυαλό συνέχιζα και συνεχίζω να είμαι μια κοπέλα 108 κιλών.
Όσο για τα άλλα που με ρώτησες απʼ το κοντινό μου περιβάλλον μου έχω μεγάλη υποστήριξη.. δεν υπάρχει θέμα από αυτή τη πλευρά, όσο για τη χαλάρωση όχι δεν έχω ιδιαίτερη λόγω του ότι έκανα γυμναστική ταυτόχρονα, αλλά και το ότι είμαι μικρή σε ηλικία.
Δεν πήγα σε κάποιο διατροφολόγο γιατί δεν χρειαζόταν. Ηξερα αρκετά πράγματα γύρω απʼ τη σωστή διατροφή( αν και δεν τα ακολουθούσα) λόγω της αδελφής μου που έχει σπουδάσει πάνω στο αντικείμενο.
Και ειλικρινά δεν περίμενα να κατακτήσω κάτι… ίσα ίσα όταν ξεκίνησα τη δίαιτα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα καταφέρω να χάσω τόσα πολλά κιλα. Είχα χαμηλότερες προσδοκίες..

[bouliana]

οπότε τώρα το μόνο που σου μένει είναι να τα διατηρήσεις αλλά και να εστιάσεις στην ψυχολογία.
απότι καταλαβαίνω θα νιώθεις ακόμα παχύσαρκη στο μυαλό.
μάλλον πρέπει να το απενοχοποιήσεις το γεγονός οτι ήσουν παχύσαρκη ως κάτι που πέρασες και το ξεπέρασες και άρα σου πρόσφερε εμπειρία.
όχι σαν το βρώμικο παρελθόν σου.
στην τελική αυτοί που άκουσες να σου κάνουν κριτική είναι τέλειοι? πρόσεξες τα κουσούρια τους?
ξες τι κρύβει ο καθένας?

με το να σε κριτικάρει μήπως προσπαθούσε να ξεχάσει το δικό του πρόβλημα?

[ana1989]

Ακριβώς έτσι όπως το είπες…παχύσαρκη στο μυαλό.
Φυσικά και έχουν κουσούρια, απλά τα κουσούρια τους έχουν να κάνουν με το εσωτερικό τους και όχι με το εξωτερικό τους.. και γιʼ αυτό πιστεύουν ότι μπορούν να ισοπεδώνουν τους άλλους. Απλά με λύπη παρατηρώ ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου σκέφτεται σαν κι αυτούς. Υπάρχει μεγάλος ρατσισμός σʼ αυτό το θέμα.. Ειδικά στις μικρές ηλικίες.. κι αυτό είναι που μου την δίνει.
Να πω μόνο ένα περιστατικό…αφού είχα χάσει τα κιλά βγήκα μια μέρα με τη κολλητή μου για ένα καφέ και στο διπλανό τραπέζι καθόταν μια παρέα κοριτσιών. Μια απʼ αυτές τις κοπέλες είχε αρκετά παραπάνω κιλά, αλλά ήταν όμορφη στο πρόσωπο και πολύ ευχάριστη.. γέλαγε με τις φίλες τις κλπ.. ώσπου κάποια στιγμή έρχεται η σερβιτόρα και της ζητάει να φύγει απʼ το μαγαζί γιατί λέει κάποιοι πελάτες παραπονέθηκαν ότι τους χαλάει την αισθητική. Ειλικρινά το λέω και δεν το πιστεύω…ούτε σκυλί δηλαδή. Η σερβιτόρα δε, την κοίταγε μʼ ένα υφάκι λες και τη σιχαινόταν.
Δεν έχεις ιδέα πόσο νευρίασα, αφού έγινε χαμός μέσα στη καφετέρια. Βέβαια η ίδια η κοπέλα δεν τόλμησε να μιλήσει.. σηκώθηκε κι εφυγε κλαμμένη. Οι φίλες της φωνάζανε γιʼ αυτήν. Είναι λοιπόν δυνατόν αυτή η κοπέλα μετά να μην αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα? Ακόμα κι αν χάσει τα κιλά μετά θα είναι δύσκολο να επανέλθει η ψυχολογία της. Και είναι λογικό, όταν σου φέρονται κάποιοι λες και είσαι ζώο μετά αρχίζεις να πιστεύεις ότι όλοι έτσι σε βλέπουν.
Πάντως ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου και αν κάποιος από εδώ μέσα είχε κάποιο ανάλογο πρόβλημα αφού έχασε κιλά θα ήθελα πολύ να μου πει πολύ πως κατάφερε να το ξεπεράσει.

[bouliana]

τι να πω τώρα πολύ άσχημο αυτό. ,απορώ πως δν έπεσε ξύλο.
κ να φανταστείς εμένα με πιάνει νεύρο και μου ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια μόνο κ μόνο αν γυρίσει η μαμά μου να μου πει"κορίτσι μου πολύ στρογγύλεψες,προσπάθησε να χάσεις λίγο"

δώσε περιθώριο κανα δυο μέρες και θα σου απαντήσουν κ άλλες κοπέλες που έχουν χάσει.

δες όμως κ σε άλλα τόπικ, με παρόμοιο θέμα.
δεν είσαι μόνη και άλλες κοπέλες δυσκολεύονται να συνηθίσουν τον καινούριο τους εαυτό.

πάντως οι άνθρωποι γίνονται κακοί καμιά φορά αλλά είναι αδύναμοι καταβάθος,μιλάω για τους κοντινούς κ όχι τους ξένους όπως στην περίπτωση που ανέφερες.
όσες φορές κάποιος μου έκανε κακόπιστη κριτική κ μάλιστα απο αυτές που τις κάνεις από ζήλια, κ δν απάντησα , του ξαναδώθηκε η ευκαιρία να με θίξει και μάλιστα δημιουργήθηκαν κ εντυπώσεις οι οποίες μπορεί κ να μην ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.


όσες φορές όμως απάντησα ,είδα οτι ξαφνικά μετατρεπόμουν από θύμα σε θύτη και ο πρώην θύτης με κοιτούσε σαν πληγωμένο σπουργιτάκι

πάντως προτειμώ να απαντάω.με θίγει η με αμφισβητεί κάποιος, τον θίγω κ τον αμφισβητώ στο ίδιο επίπεδο. βαρέθηκα να προσπαθώ να είμαι αρεστή σε όλους. γίνομαι λίγο αιχμηρή αλλά σε όποιον αρέσει. άσε που πια κανείς δν λέει κ πολλά τελευταία,όλοι φοβούνται την γλώσσα μου! πέρασα στο άλλο άκρο.

ελπίζω να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις με τον καιρό.
αλλά μην μισείς τον εαυτό σου όπως κ ναναι αυτός.είτε αδύνατος είτε πιο παχουλός. κανάκεψε το παχουλό παιδί που έχεις στο μυαλό σου παρηγόρησέ το,δείξε του αγάπη και δώστου ελαφρυντικά. κανάκεψέ τον όπως θα φερόσουν σε μια κοπέλα παχύσαρκη που δν την φέρεται κάποιος σωστά. μη φτάσεις στο σημείο να φέρεσαι στον εαυτό σου χειρότερα απότι αυτοί οι μαλάκες φέρθηκαν στην κοπέλα σεκείνη την καφετέρια

[Eli_ed]

Άννα καλωσόρισες στο φόρουμ
Καταρχήν να σου πω ότι με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι απ ότι αντιλαμβάνομαι έχεις ένα καλό υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον που δεν σε βίασε στο να ξεκινήσεις την προσπάθεια σου και σε υποστήριξε πολύ στην πορεία σου. Ευτυχώς που είχες την αδερφή σου που έχει σπουδάσει στο αντικείμενο και άρα φαντάζομαι είχες και σωστές διατροφικές συμβουλές. Ελπίζω επίσης μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία να συνεχίζεις να ασκείσαι γιατί η άσκηση εκτός του ότι θα σε βοηθήσει να διατηρείς ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφής, θα σε βοηθήσει να διατηρήσεις το νέο σου βάρος και θα σε βοηθήσει και στην ανάκαμψη της αυτοεκτίμησης σου.
Είναι πράγματι μεγάλο το σοκ της αλλαγής και είναι δύσκολο να το αφομοιώσεις μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Κάθε μάχη αφήνει πίσω της πληγές, σημάδια και αν δεν τα αντιμετωπίσουμε μπορεί ακόμη και να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν. Το γεγονός ότι κατάφερες να αδυνατίσεις δεν σημαίνει ότι θα σου φέρει πίσω την αυτοεκτίμηση σου και θα γιάνει αυτόματα τις πληγές που κάποιοι ασυνείδητοι - ανεγκέφαλοι σου δημιούργησαν.
Αυτό που χρειάζεται να ξέρεις σε αυτή τη φάση είναι ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις όπως νιώθεις και ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν χάσει ανάλογα κιλά με αυτά που έχασες εσύ, έχουν βρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση με εσένα. Δυστυχώς οι περισσότεροι νομίζουμε ότι αν χάσουμε το περιττό μας βάρος θα μπορέσουμε να νιώσουμε αυτόματα και καλά με τον εαυτό μας, ωστόσο αυτό αποδεικνύεται λάθος κάθε φορά. Πάρε μια βαθιά ανάσα, προσπάθησε να χαρείς και να απολαύσεις τους καρπούς της προσπάθειας σου και ξεκίνησε ένα δεύτερο ταξίδι για να βρεις τον εαυτό σου και την χαμένη σου αυτοεκτίμηση. Αν νιώθεις ότι δυσκολεύεσαι δεν είναι ντροπή να ζητήσεις και την βοήθεια ενός ψυχολόγου. Όταν η αδερφή μου έκανε το δικό της ταξίδι (έχασε με τη βοήθεια βαριατρικής επέμβασης 55 κιλά) κάπου στην μέση ήταν ένα ράκος. Και ενώ είχε χάσει ένα σκασμό κιλά ένιωθε τόσο άσχημη και τόσο χοντρή όσο δεν ένιωθε στα 120 από που και ξεκίνησε την κατηφόρα της. Είχε έρθει η στιγμή να αποδεχτεί τον νέο της εαυτό και να τον αγαπήσει ξανά από την αρχή. Δυσκολευόταν να αφομοιώσει όχι μόνο την εξωτερική της εικόνα αλλά και την αλλαγή της συμπεριφοράς του κόσμου γύρω της. Ξαφνικά ένιωθε εκτεθειμένη και ευάλωτη, ένιωθε θυμό προς τον κόσμο και περνούσε μία μικρή κατάθλιψη. Με τη βοήθεια ψυχολόγου (πήγε για ένα μικρό διάστημα 2 μηνών) , αλλά κυρίως με τις άπειρες κουβέντες που κάναμε μπόρεσε να το ξεπεράσει και μάλιστα σχετικά γρήγορα και να φτάσει εδώ που είναι τώρα.
Μην φοβάσαι να ανοίξεις την ψυχή σου και να συζητήσεις όλα όσα σε βαραίνουν με τους αγαπημένους σου. Αν με την αδερφή σου έχετε καλή σχέση και την εμπιστεύεσαι, ζήτησε της βοήθεια να σε υποστηρίξει ψυχολογικά. Μίλησε της, πες της αυτά που σε προβληματίζουν, προσπάθησε να ψάξεις και να βρεις τι σε οδήγησε στην παχυσαρκία και προσπάθησε να βρεις για πιο λόγο έχασες την αυτοεκτίμηση σου.

Να έχεις πάντα στο νου σου ότι έξω στον κόσμο κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι, ψυχικά ανάπηροι, άνθρωποι που δεν έχουν πάρει αγάπη και δεν ξέρουν πως να δώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν μόνο αυτό που ξέρουν και είναι γνώριμο σε αυτούς και αυτό είναι να κάνουν και άλλους ανθρώπους δυστυχισμένους γύρω τους προβάλλοντας τον εαυτό τους και τις αναπηρίες τους πάνω σε άλλους. Μην παίζεις τον παιχνίδι τους, μην παίρνεις προσωπικά τα όσα άσχημα σου έχουν πει... αυτά που λένε δεν είσαι ΕΣΥ είναι αυτά που εκείνοι νομίζουν ότι είσαι. Αγάπησε τον εαυτό σου, δώσε και πάρε αγάπη και συγχώρεση και θα δεις ότι όλα θα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν σιγά σιγά. Τότε θα δεις ότι πίσω από συμπεριφορές όπως αυτή της σερβιτόρας και του κόσμου στην καφετέρια είναι συμπεριφορές ανθρώπων που φοβούνται και έχουν φοβερές ανασφάλειες, ανθρώπων που δεν έχουν πάρει αρκετή αγάπη και αποδοχή για αυτό που πραγματικά είναι. Είναι όλα ένας φαύλος κύκλος... Σπάσε τον φαύλο κύκλο Άννα μου και θα απελευθερωθείς :love:

[giorgosdelta]

Καλημέρα Άννα.
Ο μόνος τρόπος να διώξεις αυτά τα μαύρα σύννεφα από πάνω σου είναι να καταλάβεις το πραγματικό νόημα όσων συνέβησαν. Μόνο εσύ μπορείς να δώσεις λύση στο πρόβλημά σου και το πιστεύω ακράδαντα αυτό.
Προφανώς είχες μια παρέα, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σου και κάποια εξʼ αυτών σε ζήλεψαν για κάποιο λόγο. Για ποιο λόγο πιστεύεις εσύ; Τι ακριβώς ήταν αυτό που πυροδότησε τα λόγια που άκουσες; Γιατί πιστεύεις πως ήσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;
Σκέψου λίγο καλύτερα το τι συνέβη; Στεκόμαστε στα λόγια που είναι σκληρά σαν καρφιά και αποπροσανατολιζόμαστε. Μήπως δεν άκουσες αυτά τα πράγματα κατά λάθος, από τύχη;

Εδώ πρέπει να ξεχάσουμε το θέμα του φαγητού και να εστιάσουμε στο θέμα του ψυχισμού!
Ζήλια και φθόνος είναι το ένα και το ίδιο, βέβαια. Θα ξεχωρίζω βέβαια τον φθόνο από τον θαυμασμό που είναι δύο χαρακτηριστικά της παρεξηγημένης αυτής λέξης. Λέμε ζηλεύω χαριτολογώντας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα συναισθήματα.

Κάτι ακόμη. Πολλοί έχουμε την ανάγκη να λυπηθούμε κάποιον για να νιώσουμε ότι δεν είμαστε οι ίδιοι για λύπηση. Πόσο χάλια μπορεί να είμαι; Κοίτα κι αυτόν τον καημένο. Άλλοι θεωρούν εαυτόν έξυπνο κι ισχυρό όταν παρουσιάζουν κάποιον άλλον ως βλάκα ή αδύναμο.
Επίσης όταν μειώνουμε μία μαϊμού, δεν είναι παρά ένας τρόπος που έχουν οι σύγχρονες μαϊμούδες για να κερδίζουν αυτοπεποίθηση και για να ανεβαίνουν κοινωνικά επίπεδα σε ένα κοπάδι.
Θα μου άρεσε πολύ να διαβάσω τι γνώμη σου και να αναλύσεις το περιστατικό αυτό. Να θυμάσαι πως τίποτα δεν τυχαίνει, μόνο πετυχαίνει.

[Eli_ed]

Να προσθέσω επίσης και κάτι που μου ήρθε τώρα στο μυαλό.
Στην προσπάθεια μας να χάσουμε βάρος, κάνουμε όλοι ένα τραγικό λάθος, το οποίο εννοείται το βρίσκουμε μπροστά μας στην πορεία. Απορρίπτουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αντί να μας αγαπήσουμε λίγο παραπάνω και να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά μέσα μας για τα αίτια που μας οδήγησαν στην παχυσαρκία, δαιμονοποιούμε το περιττό μας βάρος, το απορρίπτουμε, όπως ακριβώς το απορρίπτουν και οι γύρω μας και κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να το ξεφορτωθούμε λες και δεν αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας, αλλά έναν καρκίνο που πρέπει να αφαιρεθεί άμεσα, γρήγορα και αποτελεσματικά. Αντί να μας αγκαλιάσουμε μας διαμελίζουμε. Όμως όπως πολύ καλά ξέρουμε δεν είναι χέρι πονάει, χέρι κόβει. Και ο καρκίνος πολλές φορές επιστρέφει γιατί τα αίτια που τον δημιούργησαν είναι εκεί, δεν έχουν φύγει.
Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε μία νέα αρχή και να προσεγγίσουμε διαφορετικά ότι μας προβληματίζει. Το σημαντικό είναι να νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε καλά και να δοκιμάζουμε νέους τρόπους για να το πετύχουμε

[forty]

Originally posted by ana1989

Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συνέβη.. που ακριβώς έγινε το κλικ και άρχισα να νιώθω τόσο μειονεκτικά…. Και το πιο περίεργο είναι ότι τότε που ήμουν 108 κιλά δεν ένιωθα έτσι... είχα περισσότερη αυτοεκτίμηση για τον εαυτό μου. Όσο έχανα όμως τόσο έπεφτε και η αυτοεκτίμηση μου. Έτσι σήμερα έχω φτάσει στο σημείο να είμαι μονίμως με άσχημη διάθεση, να απορρίπτω τους πάντες και τα πάντα και να μην έχω καθόλου όρεξη να κάνω το οτιδήποτε.

Τα κιλα με τι διατροφη τα εχασες?παιζει τεραστιο ρολο στην ψυχολογια μας η σεροτονινη που την παιρνουμε απο τις τροφες και την ασκηση.Η ελλειψη της μας κανει νευρικους με κακη διαθεση και να θυμωνουμε ευκολα.Τα οσπρια,τα φρουτα και ειδικα η μπανανα,τα δημητριακα ολικης αλεσης,τα λαχανικα και περισσοτερο η γλυκοπατατα και η πατατα,η κανελλα,το τζινζερ,ειναι μερικα απο αυτα που μας ανεβαζουν την σεροτονινη και φυσικα η γυμναστικη

[sweetOctober]

τα κιλά δεν προκαλούν την αυτοεκτίμηση μας, ούτε και το αντίστροφο. Αν κάνουμε ένα μεγάλο λάθος, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι πως συνδέουμε τα κιλά και την εικόνα μας με το είναι μας, έτσι δίνουμε πάτημα στο βάρος μας να αποτελεί το επίκεντρο της ζωής μας.
Μόνο όταν χάσουμε τα κιλά βλέπουμε πως δεν ήταν αυτό το πρόβλημα μας ουσιαστικά.

[-wow-]

Ανα τι κανεεις? Ειμαστε και κοντα ηλικιακα, μολις εκλεισα τα 24 αστα δραματα αν και ειμαι του 89!!!
Λοιπον!!! 1ον να πω ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ σε εσενα που εχασες τα κιλα σου μονη σου και τα διατηρεις!! Εγω δεν νομιζω να ειχα το σθενος να το κανω!!!!
2ον.. Καταλαβαινω τι εννοεις.. Οκ εγω χαιρομαι που χανω κιλα, δεν θυμαμαι απο ποτε ειχα να δω 2ψηφιο στην ζυγαρια μου και πολλες φορες νιωθω τεεελεια για αυτο.. Καποιες αλλες παλι νιωθω οτι και που εχασα τοσα κιλα παλι δεν ειμαι αρκετα καλη.. Τι θελω να πω.. Λες και οτι και να κανω, οσα και να χασω ΠΟΤΕ δεν θα ειμαι αυτο που θελουν οι αλλοι γυρω μου!!!!!!!!!!!
Και εννοειτε οτι σημασια εχει ΕΣΥ τι, πως και ποιος θελεις να εισαι!!!
Το περιστατικο με την κοπελα πραγματικα με αφησε αφωνη!!!!! ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ? Μα που ειμαστε πλεον σε ποιον πλανητη???
Νομιζω εισαι πολυ αυστηρη με τον εαυτο σου.. Ποσα χρονια ειναι που τα εχεις χασει απο τα 18,5 απο οτι καταλαβα?
Ειναι πολυς καιρος αγαπη μου για να εισαι ετσι.. Γιατι δεν προσπαθεις να βγεις, να γνωρισεις νεα ατομα, να γνωρισουν και εκεινα την νεα Ανα? Πολλες φορες σκεφτομαι οταν γνωριζω καποιον αχα!!! Αν ειχε γνωρισει την παλια Ναταλια μαλλον δεν θα ηθελε με τοσο ζηλο να κανει παρεα μαζι της... Αλλα δεν μπορω να σκεφτομαι συνεχεια ετσι, με κουραζει.. Ειμαι αυτη που ειμαι τωρα, εχει βγει επιτελους ο πραγματικος μου εαυτος εξω και το διασκεδαζω!!!!
Ειμαι σιγουρη θα ειχες ακουσει πολλα σχολια για τα κιλα σου παλιοτερα και ισως σε εχουν τραυματισει πολυ!! Εγω ειχα ακουσει τα παντα!! Ακομα και ζωγραφια στο σχολειο ειχαν κανει με εμενα, ενα πατατακι και μια κοκα κολα στα χερια και να λεει οτι θα σπασει η νεα μου βεσπα απο το βαρος!!!! Αυτο το ειχα ξεχασει τωρα το θυμηθηκα!! Βασικα σχεδον ολα τα εχω ξεχασει γιατι ηταν τοσο τραυματικες εμπειριες που αν τις θυμωμουν ακομα θα ειχα τρελαθει ειμαι σιγουρη.
Εγω λεω να τα αφησεις ολα πισω και να κανεις ενα βημα τη φορα!! Βγες με την κολλητη σου και γνωριστε κοσμο! Πες ενα τεραααστιο ΜΠΡΑΒΟΟΟ στον εαυτο σου που εχεις φτασει στα κιλα που εισαι!!!
Α!!!! Και για να το ξερεις!! Και εγω στα 160 μου παρακαλω δεν ενιωθα χοντρη!!!!! Οπως με φωναζαν πολλοι στους δρομους! Αλλα τρσουπωτη! Δεν ενιωθα ασχημη.. Τωρα που εχω χασει 70+ κιλα πολλες φορες νιωθω ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ χοντρη και ασχημη!!! Δεν ξερω ειναι παιχνιδια του μυαλου ολα αυτα!!
Το χειροτερο παλια ηταν που εβγαινα με τελεια διαθεση να διασκεδασω και ΠΑΝΤΑ ακποιος μου την χαλαγε.. Σχολια στο δρομο, να με δειχνουν και να γελανε....
Την 1η φορα που βγηκα στην Ελλαδα εξω το βραδυ φετος το καλοκαιρι (μενω Λονδινο) φοβομουν παλι οτι καποιος κατι θα πει και θα μου την χαλασει... Και δεν εγινε αυτο.. Και αναρωτιομουνα.. Ποσο κακος παιζει να ειναι ο κοσμος? Γιατι οι ιδιοι συμαθητες που με κοροιδευαν τωρα μου την πεφτουν? Γιατι κοπελες που πριν ουτε ν αμε φτυσουν για παρεα τωρα να με παρακαλανε? Απλα επειδη ο κοσμος ειναι χαζος και βλεπει μονο την επιφανεια γιαυτο!!! Αλλα δεν μπορουμε να ειμαστε καλα με ολους ετσι δεν ειναι? Γιαυτο σου λεω! Γνωρισε νεα ατομα! Και ας νιωθεις τωρα καπως, προσπαθησε!! Στην αρχη θα ειναι δυσκολα μετα θα το συνηθισεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να σου πω! Αν μενεις Αθηνα, εγω θα ερθω και θα παω για καφεδακι με κοριτσια απο εδω απο το φορουμ την Τριτη η Τεταρτη που μας ερχετε!! Ελα! Στελε μου μηνυμα αν θες να τα πουμε και απο κοντα!!
φιλακια πολλα πολλα!!! χχχχχ

[ana1989]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις σας.:bisou:
@Eli
Τα λόγια σου είναι πολύ ενθαρρυντικά και πραγματικά σʼ ευχαριστώ. Μου δίνει πολύ κουράγιο το γεγονός να ξέρω οτι δεν είμαι μόνη μου σε όλο αυτό και οτι πολλοί άνθρωποι έχουν περάσει απʼ αυτό το στάδιο και το έχουν ξεπεράσει, όπως η αδελφή σου. Ξέρω οτι πολλοί ίσως να ακούν το προβλημά μου και να γελάνε,αλλά πραγματικά για μενα ειναι κάτι σοβαρό γιατί όλο αυτό έχει περικυκλώσει τη ζωή μου και δεν μʼ αφήνει να χαρώ , να βγω, να διασκεδάσω.. Με την αδελφή μου έχουμε μιλήσει πολλές φορές γιʼ αυτό, όπως και με τη κολλητή μου όμως όσο και να με αγαπάνε δεν μπορούν να με καταλάβουν, γιατί πολύ απλά το βρίσκουν παράλογο, εφόσον πια δεν έχω παραπάνω κιλά, να νιώθω έτσι. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τους εξηγήσω, αλλά το μόνο που μου λένε είναι ʽʼΑννα ξεκόλλα είσαι μια χαρά κούκλαʼʼ. Δεν καταλαβαίνουν όμως οτι έτσι το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί..οτι δεν είναι κάτι τόσο απλό και δεν τις αδικώ γιατί για πολλούς αυτό είναι παράλογο. Ακόμα και για μένα...

@giorgosdelta

Έχεις απόλυτο δίκιο σʼ αυτό που λες..ξέρω πως το πρόβλημα το έχω εγώ κι οτι μόνο απο μένα μπορεί να έρθει η λύση, απλά δεν ξέρω πως.
ʽΟσο για το περιστατικό... τα άτομα αυτά δεν ήταν ακριβώς παρέα μου, ήταν συμμαθητές μου στο Λύκειο, γ' Λυκείου συγκεκριμένα.Δεν είμασταν κολλητοί,αλλά τα τυπικά τα λέγαμε και ούτε ποτέ μου είχαν δώσει την εντύπωση οτι με απεχθανόντουσαν τόσο. Γενικά εγώ ήμουν πάντα ένα κορίτσι μέσα στη τρελή χαρά. Δύσκολα θα στεναχωριόμουν ή θα έκλαιγα γιατί πάντα τα έπαιρνα όλα στʼ αστεία. Ήμουν γενικά στο κόσμο μου, αλλά ήμουν χαρούμενη. Ισως κι γιʼ αυτό να μην είχα καταλάβει οτι είχα μεγάλο πρόβλημα με τα κιλά. Αλλά προσγειώθηκα απότομα μια μέρα που έτυχε να τους ακούσω να μιλάνε για μενα, τελείως τυχαία γιατί εγώ ήμουν στη διπλανή αίθουσα και δεν το είχαν καταλάβει.Για να μην πολυλογώ θα σου πω μερικά μόνο απʼ τα πράγματα που είπαν..αυτά που μου καρφώθηκαν στο μυαλό περισσότερο. Μία απʼ τις κοπέλες είπε οτι αν ήταν σαν κι εμένα θα αυτοκτονούσε, ωστε να γλιτώσει απʼ τη ντροπή του να είμαι εγώ..ένα παιδί συνέχισε λέγοντας οτι δεν υπάρχουν αρκετά δάση στη γη ωστε να φτιάξουν φέρετρο στο μεγεθός μου και οτι καλύτερα θα ήταν να με θάβανε χωρίς αυτό ωστε να κάνω και ενα καλό, να ταίζω τα σκουλήκια αφού όπως χαρακτηριστικά είπε θα τρώνε για αιώνες...επίσης είπαν οτι ήμουν η ντροπή του σχολείου και οτι δεν θέλανε να με πάρουν μαζί στη πενταήμερη γιατί θα τους έκανα ρεζίλι, μέχρι και σχέδιο θέλανε να καταστρώσουν για να με κάνουν να μην πάω(που δεν πήγα τελικά) Και τέλος συμφωνήσανε νʼ αλλάξουνε την καρέκλα όπου καθόμουνα με μια ελαφρώς σπασμένη ώστε όταν κάτσω να σπάσει. ..ούτε στο δημοτικό να είμασταν δηλαδή. Δεν ξέρω κάποιοι ίσως να τα διαβάζουν και να γελάνε...αλλά ειλικρινά για μενα ήταν πολύ δύσκολο.. να μάθω με αυτό το τροπο οτι δεν ήμουν αποδεκτή λόγω των κιλών μου απο κάποιους τότε συμμαθητές μου. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν απο εκείνη τη στιγμη άλλαξε η συμπεριφορά μου προς όλους και κυρίως προς τον εαυτό μου...

@forty
Tα κιλά τα έχασα με μεσογειακή διατροφή η οποία συμπεριλαμβάνει όλα όσα ανέφερες. Και απο γυμναστική έκανα και κάνω αρκετά συχνά.

@sweetOctober
Εχεις δίκιο σʼ αυτό που λες, συμφωνώ. Απλά εγώ πριν δεν είχα πρόβλημα με τον εαυτό μου...ούτε έλεγα εχω παραπάνω κιλά, άρα δεν αξίζω. Έλεγα οκ έχω παραπάνω κιλά,αλλά δεν τρέχει και τίποτα... Μες την αγνοιά μου ήμουν καλά με τον εαυτό μου.

@wow να είχα τη ζωντάνια σου και τι στον κόσμο!!!:smilegrin:
Σʼ ευχαριστώ πάρα πολύ για την ωραία σου απάντηση. Έχουμε πολλά κοινά απʼ οτι βλέπω και έχεις καταλάβει ακριβώς πως νιώθω.
Αν διαβάσεις και πιο πάνω θα δεις οτι και μένα οι συμμαθητές μου ήταν σκέτα ʽʼμπουμπούκιαʼʼ.
Μακάρι μια μέρα να καταφέρω κι εγώ να το ξεπεράσω όπως κι εσύ...ίσως και να έχεις δίκιο και τελικά να είναι απλά θέμα χρόνου
Δυστυχώς, δεν είμαι απο Αθήνα,είμαι απο Πάτρα. Αν έρθεις κατα εδω στείλε μήνυμα!:smilegrin:

[giorgosdelta]

Βασικά Άννα μου, μόνο απέχθεια και κλάμα μπορεί να προκαλέσουν αυτά τα λόγια που άκουσες, όχι γέλια!
Τι πιστεύεις; Γιατί σε φθονούσαν τόσο πολύ αυτές οι κοπέλες για να εκφραστούν έτσι για σένα;;;

[need2loose]

Το ότι έκαναν κάποια παιδιά αυτής της ηλικίας πλάκα δεν μου φαίνεται τόσο περίεργο. Η αντίληψη που επικρατεί είναι ότι όποιος είναι χοντρός μπορεί να σταματήσει το φαγητό και να αδυνατίσει! Τόσο απλό φαίνεται σε κάποιον που δεν το έχει βιώσει. Ένας άνθρωπος σε φυσιολογικό βάρος δεν μπορεί να καταλάβει ότι το πάχος δεν αποτελεί πάντα επιλογή. Αυτό που κορόιδευαν ήταν την επιλογή σου να είσαι χοντρή. Όχι την προσωπικότητα σου. Το ανθρώπινο είδος έτσι λειτουργεί, η κριτική είναι στο αίμα μας. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι και εσύ έχεις κριτικάρει στο παρελθόν κάποιον. Οι χοντράδες που είπαν ήταν για να το παίξουν αστείοι και έξυπνοι μέσα στην παρέα. Δεν ήταν κάτι προσωπικό. Θα κορόιδευαν κατά τον ίδιο τρόπο οποιονδήποτε στην θέση σου!
Μέσα σε όλο αυτό το κακό που βλέπεις εγώ βλέπω και κάτι καλό! Αυτά τα σχόλια τους ήταν που σε έκαναν να πάρεις απόφαση να πολεμήσεις τόσο επιτυχημένα για την αλλαγή! Σε όπλισαν με πείσμα και δύναμη να καταφέρεις κάτι καταπληκτικό! Στα σχόλια τους οφείλετε το ότι δεν κουβαλάς τόσο περίσσιο λίπος πάνω σου, το ότι έχεις ένα πολύ πιο υγιές βάρος και το ότι το σώμα σου το νιώθεις ανάλαφρο. Μπορεί να πόνεσε αλλά όπως λένε ότι δεν σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Δεν σε σκότωσε, σε έκανε πολύ δυνατή και κατάφερες παλεύοντας κάτι που δεν έχουν καταφέρει πολλοί !!!! Το έκανες μάλιστα με σωστό τρόπο και αυτό είναι πολύ πολύ σημαντικό!!! Συγχώρεσε τους, νιώσε κατανόηση για τα χοντροκομμένα αστεία τους και θα νιώσεις πολύ καλύτερα. Πρέπει να το αφήσεις να φύγει! Δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο σου φαίνεται, προσπάθησε να το δεις πιο χαλαρά και αποστασιοποιημένα, ήταν κάποιοι πιτσιρικάδες που προσπαθούσαν να το παίξουν αληθινά αστείοι, τόσο τους κόβει τόσο κάνουν. Αν θέλεις μπορούμε και εμείς να κοροϊδέψουμε την ευφυια τους και να πατσίσουμε :tumble: Το ωραίο ξέρεις ποιο είναι; εσύ έκανες απλώς δίαιτα και διορθώθηκες, αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για την βλακεία τους τι να πουν;