αισθανομαι συνεχεια οτι

[Lef]

προσπαθω να αποδειξω κατι. το κανω με πολυ πονηρο τροπο που κοροιδευω κ τον εαυτο μου ακομα. Κυριως οτι ειμαι εξυπνος. Μια ζωη η μητερα μου σα να με προετοιμαζει να γινω ο επομενος αινσταιν πχ με τα βιβλια που μου παιρνει συνεχεια .. Περυσι τα χριστουγεννα πατερας/μητερα/αδερφη μου ειχαν παρει \"ενας κοσμος διχως (χωρο)χρονο\" \"τι ειπε ο αινσταιν στον κουρεα του \" και ενα ημερολογιο με \"τι εχουν πει διασημοι φυσικοι κλπ\"(αντιστοιχα, χωρις να ειναι συννενοημενοι) επιστημονες εννοειται. ενω εγω τα βιβλια που αγοραζω ειναι βαμβουνακη γιαλομ κοελιο κ τετοια (ψυχοπλακωτικα κ μαυρα οπως τα λενε, που δε θελουν καν να τα βλεπουν) . Αισθανομαι οταν δεν ειμαι με κοσμο οτι προετοιμαζομαι για να δειξω πραματα και οταν ειμαι με κοσμο παιζω το ρολο που εχω προετοιμασει κ τα δειχνω. Εχω μια βιβλιοθηκη απο φαντασιωσεις μεσα μου ( οπως οτι τραγουδαω μπροστα σε κοινο ή επειδη μαρεσει το ποδοσφαιρο κανω φοβερα πραματα), το κοινο στοιχειο ειναι οτι καποιος με παρακολουθει, καποιος γνωστος μου . Ολα αυτα ειναι τεραστιο βαρος καθε στιγμη, ειμαι σε μια διαρκη αγωνια ειτε μονος ειτε με κοσμο με αποτελεσμα να μην αισθανομαι ηρεμος καθολου να μην μπορω να βρω χρονο για τον εαυτο μου που λενε ( λεω \"που λενε\" γιατι το αισθανομαι αγνωστο). Η αφορμη που τα γραφω αυτα ειναι οτι ειμαι 8ο ετος στη σχολη μου κ δεν υπαρχει περιπτωση να τη βγαλω αν δε ξεκαθαρισω καποια θεματα οπως αυτο. Φανταζομαι οτι ολα αυτα πηγαζουν απο ελλειψη αυτοπεποιθησης πιστης και τετοια αλλα παλι δε βγαζω πολυ νοημα πως να το ξεπερασω ολο αυτο το βαρος.

[Arsi]

εσυ θες να τελειωσεις τη σχολη σου?σε πιεζει η εξεταστικη ακομα κ αν δε διαβαζεις?μηπως σε πιανει αντιδραση στην ολη κατασταση κ δεν την τελειωνεις ενω καταβαθος το θες?

[Lef]

τοχω σκεφτει πολλες φορες αν θελω να τη βγαλω και εχω καταληξει οτι το θελω. καποια αντιδραση θα με πιανει σιγουρα , οταν μου λεει η μητερα μου διαβασε κανω το αντιθετο.

[Empneustns]

υπαρχει περιπτωση να παιρνουν αυτα τα βιβλια για να σε κανουν να ξεκολλησεις απο τα αλλα?Μηπως ολη η κινηση τους ειναι να σε πεισουν πως οπως ο αινσταιν παρολο που στα νεανικα του χρονια ηταν ενας σκραπας καταφερε να γινει ενα απο τα μεγαλυτερα μυαλα εκεινης της εποχης?Μια σκεψη για να σε αφυπνισει απο τον ληθαργο σου?Φαντασιωσεις πως βρισκεται καποιος στο επικεντρο της προσοχης του κοσμου ειναι φυσιολογικο να εχεις.Φταιει και η τηλεοραση για αυτο,με καρατε να τους δειρεις ολους και να μεινεις εσυ στο τελος να παρεις την νυφη χεχεχε.Ισως ειναι υπερπροσταατευτικοι σε σενα και αυτο μπορεις να το συζητησεις μαζι τους,αλλα αν εισαι 8 χρονια στη σχολη πρεπει να αποφασισεις τι θα κανεις,η θα συνεχισεις τη σχολη σου η θα πας να δουλεψεις.Ποσο θα σε θρεφουν ακομα?Καλυτερα να κανεις το πρωτο,δυσκολο μεν αλλα καλυτερα να το κανεις.Οσο για το να αποδειξεις κατι,αδικα προσπαθεις γιατι κανενας δεν ενδιαφερεται εκει εξω,εκτος αν κανεις την δουλεια τους.Στο μονο ατομο που εχεις να αποδειξεις κατι ειναι στον εαυτο σου,για να ανεβει λιγο και η αυτοπεποιθηση σου.Συμβουλη μου να ξεκινησεις με μικρους στοχους στην αρχη,που θα ειναι ευκολα πραγματοποιησημοι.Και σιγα σιγα συνεχιζεις με κατι μεγαλυτερο.Στο κατω κατω ηδη καταφερες να περασεις σε μια σχολη,λιγο το εχεις?

[Eleonora]

Από τις φράσεις που χρησιμοποιήσεις, όπως \"προσπαθω να αποδειξω κατι\" και \"Αισθανομαι οταν δεν ειμαι με κοσμο οτι προετοιμαζομαι για να δειξω πραματα και οταν ειμαι με κοσμο παιζω το ρολο που εχω προετοιμασει κ τα δειχνω\" νομίζω πως είναι σαφές πως ό,τι κάνεις είναι για τους ΑΛΛΟΥΣ. Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι κύριος του εαυτού σου, και αυτά που κάνεις πρεπει πρώτα απ΄όλα να ικανοποιούν εσένα. Αν ξέρεις ποιός είσαι και τι θέλεις, μετά δεν θα έχεις κανένα λόγο να αποδείξεις στους άλλους ποιός είσαι, γιατί δε θα σε αφορά.

Άρα το κλειδί νομίζω είναι να μιλήσεις ειλικρινά με τον εαυτό σου, για να καταλάβεις τι χρειάζεσαι και τι θέλεις. Το θέλεις αυτό το πτυχίο; Γιατί; Γιατί επηρεάζεσαι τόσο πολύ από τα βιβλία που σου δίνουν; Γιατί έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη την αποδοχή των άλλων; Γιατί έχουν περάσει 8 χρόνια και δεν έχεις πάρει πτυχίο; Δύσκολες ερωτήσεις, με δύσκολες απαντήσεις.
Αν απαντήσεις με ειλικρίνεια σε αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις που μόνο εσύ μπορείς να θέσεις στον εαυτό σου, θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τί χρειάζεται η ψυχή και η καρδιά σου και τί απ΄όλα αυτά είναι ψεύτικη ανάγκη.

[Marley]

Φιλε μηπως διαβαζεις τα βιβλια που σου παιρνουν οι γονεις σου και δεν διαβαζεις τα βιβλια της σχολης?Εχεις μπει σε ωραιους κοσμους φαντασιας κ γραφεις τα μαθηματα της σχολης?Τυχερακια:P Προσαρμοστικο το θεμα,διαβαζε τα μαθηματα δημοσιογραφικα σαν να διαβαεις εφημεριδα κ γω αυτο κανω.Η φαντασια νομιζω οτι ειναι κατι πολυ καλο,μπορεις να το χρησιμοποιεις οποτε θελεις αλλα να κοιτας κ λιγο χαμηλα στη γη.

Πρεπει να συνειδητοποιησεις οτι το να ευχαριστεις τους αλλους δεν ειναι το παν καλυτερο ειναι να ευχαριστεις τον εαυτο σου κ να αισθανεσαι εσυ καλα,Υπαρχει κ ενα ρητο που λεει η δραση σκοτωνει την φαντασια,για κοιτα το λιγο στη στιγμη και προσπαθησε να εισαι ο εαυτος σου κ να ακους την καρδια σου κ η φαντασια εκει που χρειαζεται αλλα πανω απο ολα οπως τα αισθανεσαι εσυ,συμφωνα με αυτο που ζεις κ με το δικο σου βαθυτερο συναισθημα.

[krino]

lef,
ηθελα να σου πω οτι.............








































αλλα δεν σου λεω.
Ευκαιρια να ερθεις στο μητινγκ να τα πουμε απο κοντα.
:P

[Lef]

ευχαριστω για ολες τις απαντησεις!
αυτο το μιλα ειλικρινα με τον εαυτο σου μου εχει κατσει στο λαιμο .. μμ θα το επιζητησω μαλλον..

[Arsi]

lef αφου κατασταλαξες οτι το θες το πτυχιο σου μηπως να πολεμησεις για το θελω σου, να κανεις μια αναβολη σε ολες τις σκεψεις κ τα ψαξιματα με το ζορι,να πεις οτι ειναι απλη αναβολη κ αφου πιεζεσαι ουτως η αλλως αυτη τη φορα να πιεστεις γι αυτο?με το ζορι..κ με \'τιμημα\' να χαρουν οι γονεις σου αλλα μεσα σου να επαναλαμβανεις συνεχεια ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.Εκανα 8 χρονια να τελειωσω τη σχολη μου..(δεν διαβαζα-οχι οτι προσπαθουσα κ δε μπορουσα).Για μενα φαινεσαι ηδη πανω απ το κανονικο ψαγμενο ατομο κ για να τα βρουμε με τον εαυτο μας θελει πολυ χρονο.πατα ενα κουμπι σε ολα-στοπ,κ στην εξεταστικη φαε τη φρικη αλλα τη φρικη του διαβασματος κ κλεισε τα αφτια σου στα \'διαβολακια\' που σου λενε τι κανεις,αυτο θες πραγματικα,εχεις τοσο βαρος κ ασχολεισαι με διαβασμα..κ.λ.π.Εγω επιανα \'εχθρο\'οποιον μου λεγε διαβασε,τον θεωρουσα πως δε με καταλαβαινε καθολου,οσο για τους γονεις δεν ηθελα με τιποτα να τους δωσω αυτη τη χαρα..το θεωρουσα τοσο τιποτενιο,σιχαμερο,ανουσιο πραγμα το πτυχιο..στις εξεταστικες περνουσα τις πιο μεγαλες ψυχολογικες φρικες ομως.Στις αρχες εκλεινα τα παντα,μουσικη τηλεοραση,τηλεφωνο,επαιρνα το βιβλιο μπροστα μου ,το ανοιγα κ καθομουν μπορει κ 2 ωρες χωρις να κανω απολυτως τιποτα.Σιγα σιγα αρχισα να ριχνω μια ματια,να διαβαζω 5 λεπτα,10,μιση ωρα,..κ.λ.π.συνεχεια με πολεμουσαν σκεψεις κ ελεγα θα το σκεφτω το βραδυ πριν κοιμηθω.ετσι μεσα σε ενα χρονο μπορεσα να τελειωσω...ενω τα ειχα παρατησει 6-εε!στο 1ο ολο κ κατι εκανα..τι να σου πω μακαρι να μπορουσα να βοηθησω.

[Arsi]

Για μενα πανω στις εξεταστικες μην ασχολεισαι καθολου με τα εσωψυχα,βαλε οριο ακομα κ στο σαιτ να μπαινεις 2 φορες τη βδομαδα κ να συζηταμε το πως παει ο αγωνας σου,γυρνα ολη την ενεργεια σου εκει με το ζορι.ετσι κ αλλιως ενας μηνας ειναι κ περναει..

[weird]

Originally posted by Lef
προσπαθω να αποδειξω κατι. το κανω με πολυ πονηρο τροπο που κοροιδευω κ τον εαυτο μου ακομα.
αρα δεν ειμαι σε επαφη με το αληθινο μεσα μου. Εχω πεσει στα δυχτια αυτου που προσπαθω να πλασσαρω. Μπερδεψα αυτο που ειμαι στα αληθεια με εκεινο.

Κυριως οτι ειμαι εξυπνος.
Φοραω το προσωπειο και το υφακι μου και χρησιμοποιω τον ρολο που μου εδωσε η μητερα μου. Ειναι η αμυνα μου για τον εξω κοσμο. \"χα! Δεν ξερετε εσεις με ποιον εχετε στα αληθεια να κανετε!\"
Μια ζωη η μητερα μου σα να με προετοιμαζει να γινω ο επομενος αινσταιν πχ με τα βιβλια που μου παιρνει συνεχεια .. Περυσι τα χριστουγεννα πατερας/μητερα/αδερφη μου ειχαν παρει \"ενας κοσμος διχως (χωρο)χρονο\" \"τι ειπε ο αινσταιν στον κουρεα του \" και ενα ημερολογιο με \"τι εχουν πει διασημοι φυσικοι κλπ\"(αντιστοιχα, χωρις να ειναι συννενοημενοι) επιστημονες εννοειται.
Οι προσδοκιες που ετσι εμμεσα σου δειχνουν οτι εχουν απο εσενα, δεν ειναι ενα βαρος απο μονο του?
ΠΟιος ειμαι?
Ποιος πρεπει να ειμαι?
ΠΟιος πρεπει να γινω?
Πως πρεπει να ειμαι?
Ολα τα πρεπει, ειναι τα δικα τους, της οικογενειας. Το δικο σου θελω, βασανιζεται και παλευει με αυτα.
Γιατι οταν θελω την αγαπη και την αποδοχη ΤΟΥΣ(μητερας κτλ) ολα τα αλλα θελω μου ευκολα παραχωρουν τη θεση τους στα πρεπει τους προκειμενου να εχω τουλαχιστον επιδοκιμασια, αποδοχη.
Δεν κραταει ομως. Τα αλλα θελω, τα ποδοπατημενα παλευουν και σου δημιουργουν συγκρουσεις, θελουν να διαρρηξουν το προσωπειο.

ενω εγω τα βιβλια που αγοραζω ειναι βαμβουνακη γιαλομ κοελιο κ τετοια (ψυχοπλακωτικα κ μαυρα οπως τα λενε, που δε θελουν καν να τα βλεπουν) .
Αυτα που εσυ ΘΕΛΕΙΣ δεν ταιριαζουν με εκεινα που διαλεγει η μαμα σου. Τα βρισκει αχαρα και μαυρα και πλακωτικα.
Αισθανομαι οταν δεν ειμαι με κοσμο οτι προετοιμαζομαι για να δειξω πραματα
απο που λοιπον εμαθες το να ΔΕΙΧΝΕΙΣ κι εχει γινει τοσο σημαντικο για σενα? απο που εμαθες να παριστανεις? Να καταφερνεις, να επιδοκιμαζεσαι για κατι που επεδειξες.

και οταν ειμαι με κοσμο παιζω το ρολο που εχω προετοιμασει κ τα δειχνω. Εχω μια βιβλιοθηκη απο φαντασιωσεις μεσα μου ( οπως οτι τραγουδαω μπροστα σε κοινο ή επειδη μαρεσει το ποδοσφαιρο κανω φοβερα πραματα), το κοινο στοιχειο ειναι οτι καποιος με παρακολουθει, καποιος γνωστος μου .
αυτη η φαντασιωση ειναι πολυ λογικη. Τα συναισθηματα ευφοριας που δοκιμαζεις οτιαν φανταζεσαι το θαυμασμο των αλλων ειναι πολυ καλο... αγχολυτικο(?). Αλλα νομιζω το πας πιο περα... Μια μερα, ετσι κι εγω με τρομο ανακαλυψα, πως οτι κι αν κανω οπου κι αν ειμαι, εχω την φαντασιακη αισθηση οτι καποιος που ξερω και που προφανως εχω αναγκη να υπαρξω μεσα απο τα ματια του με κοιτα, βλεπει τι κανω, με θαυμαζει κτλ. Οτι καπου τα δειχνω, οτι καπου τα λεω, οτι καποιος τα βλεπει, οτι καποιος με βλεπει. Λες και αν δεν υπαρχει αυτος ο διαμεσος, δεν υπαρχει τιποτα μετα...
Ολα αυτα ειναι τεραστιο βαρος καθε στιγμη, ειμαι σε μια διαρκη αγωνια ειτε μονος ειτε με κοσμο με αποτελεσμα να μην αισθανομαι ηρεμος καθολου να μην μπορω να βρω χρονο για τον εαυτο μου που λενε ( λεω \"που λενε\" γιατι το αισθανομαι αγνωστο).
Ή με αποτελεσμα... να μην μπορεις να βρεις τον εαυτος σου μεσα στις τοσες πιεσεις, τα πρεπει, τα προσωπεια, τις αναγκες και τις επιθυμιες


Η αφορμη που τα γραφω αυτα ειναι οτι ειμαι 8ο ετος στη σχολη μου κ δεν υπαρχει περιπτωση να τη βγαλω αν δε ξεκαθαρισω καποια θεματα οπως αυτο.
lef μου, ειναι πολυ σοφο αυτο. Που δεν στρωνεσαι εστω ασυνειδητα να τελειωσεις τη σχολη. Σαν να νιωθεις οτι δεν μπορεις να προχωρησεις παρακατω αν δεν τα βρεις με τον εαυτο σου.
Φανταζομαι οτι ολα αυτα πηγαζουν απο ελλειψη αυτοπεποιθησης πιστης και τετοια αλλα παλι δε βγαζω πολυ νοημα πως να το ξεπερασω ολο αυτο το βαρος.
Συγουρα θα τον βρεις τον τροπο αρκει να ΘΕΛΕΙΣ ! Ηδη το οτι εχεις ανοιξει εναν ειλικρινη διαλογο με εμας (δηλαδη με εσενα :)) ειναι ενα καλο πρωτο βημα. Συνεχισε ετσι! Το βαρος θα αρχισει σιγα σιγα να αλλαζει υλλικο μεχρι που μια μερα θα εξαφανιστει τελειως.

[Sofia]

Φτάνοντας σήμερα, ωστε να κανεις ολες αυτες τις διαπιστωσεις εχεις κανει μια αναδρομη στα τελευταια χρονια. Αφορμη ειναι το οτι εχεις ακομα πολυ δρομο στη σχολη. Κ σιγουρα δεν ειναι τυχαιο.Ομως, μηπως τα τελευταια χρονια εχει αλλαξει κάτι? μηπως βλεπεις κατι διαφορετικο να συμβαινει?Μήπως τωρα βλεπεις την αποσταση που χωριζει εσενα με τους γονεις? Ή τις διαφορετικες επιθυμιες σας?

Ναι, μενεις στο πώς σε βλέπουν οι δικοι σου, τί θεωρουν αυτοί σωστο.Κ βλέπεις οτι απέχει απο αυτο που αρεσει σε σενα. Βλεπεις οτι θελουν να σου φορέσουν ενα ρολο που εσενα ισως σε κουράζει ή πιέζει. Ισως να νιωθεις οτι δεν ακουνε τη φωνή σου, δεν βλέπουν ποιος εισαι αλλα αυτος που θελουν να εισαι....

Ισως πάλι να θεωρεις οτι δεν αποδεχονται αυτο που εισαι κ ετσι να φανταζεσαι πώς εισαι αποδεχτος (μεσω της φαντασιωσης πως καποιος σε παρακολουθει κ σε θαυμαζει για οτι φοβερο κανεις)....Ισως ομως να σκεφτεις οτι για να σε αποδεχτει κ να σε θαυμαζει καποιος δεν χρειαζεται να κανεις τπτ φανταστικο, απλά να χεις τη δυναμη να δειχνεις αυτος που εισαι ή και την προσπάθεια που κανεις, να ανακαλύψεις τον βαθυτερο εαυτο σου....:)

[astarti]

Γεια σου lef,
με άγγιξαν αυτά που γράφεις γιατί κάτι παρόμοιο περνάω και γω...
8ο έτος στη σχολή ε? Και γω το ίδιο, παλεύω να τελειώσω... Αρχίζει και η εξεταστική τώρα και πραγματικά κάνω μεγάλη προσπάθεια, κάθε σελίδα που γυρνάω νιώθω ότι είναι βαριά και με πλακώνει! Σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω... οι γονείς με πιέζουνε να τελειώσω και να κάνω μια δουλειά που αισθάνομαι ότι δε μου ταιριάζει... εγώ με άλλα όνειρα μπήκα στη σχολή αυτή, αλλά στην πορεία τα βρήκα αλλιώς απ’ ότι τα περίμενα. Το λάθος ήταν που δεν έφυγα στο δεύτερο χρόνο, τώρα που πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια λυπάμαι τον κόπο μου και έχω πεισμώσει κιόλας! Θα το πάρω το χαρτί, έτσι για το γαμώτο! Σίγουρα θα χαρούνε πολύ οι γονείς, αλλά πάνω από όλα θα αισθανθώ ικανοποίηση εγώ η ίδια. Στην τελική, σέβομαι την απόφαση που πήρα πριν από 8 χρόνια - να μπω σε αυτή τη σχολή - και προσπαθώ να εφαρμόσω το σκεπτικό «να τελειώνεις ότι αρχίζεις»... (εφόσον ήταν δικιά σου επιθυμία να το αρχίσεις και όχι επιβεβλημένη... αλήθεια εσύ ήθελες τότε να περάσεις σε αυτή τη σχολή?)
Και σκέφτομαι επίσης πως από τη στιγμή που θα πάρω το πτυχίο, μετά μου ανοίγονται πολλοί δρόμοι να κάνω αυτά που πραγματικά θέλω και να εξερευνήσω άλλες δυνατότητες, χωρίς να μπορεί να μου την πει κανένας (οι γονείς εν προκειμένω), γιατί ανά πάσα στιγμή θα μπορώ έστω να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη.
Για σένα πόση σημασία έχει αυτό? Θέλει να μείνεις μόνος σου και να «πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου»?

Ακόμα και για το άλλο που είπες... το να αισθάνεσαι, ακόμα κι όταν είσαι μόνος, ότι κάνεις \"πρόβα\" για τις σκηνές που θα παίξεις εκεί έξω... το αίσθημα παρακολούθησης... το βίωνα τόσο έντονα τα τελευταία χρόνια... και άρχισα να το ξεπερνάω όταν κοίταξα \"μέσα\"... και τώρα είμαι πιο ήρεμη και έχω πάρει τις αποφάσεις μου και βιώνω το παρόν για μένα! Μεγάλο πράγμα να βιώνεις το παρόν... ούτε να κλαίγεσαι για το παρελθόν \"πωπω πέρασαν 8 χρόνια έτσι, τι κάνω επιτέλους στη ζωή μου, χαμένα χρόνια κλπ\", αλλά ούτε να ζεις προβάλλοντας την εικόνα σου σε ένα φανταστικό μέλλον που δεν ξέρεις και πώς θα έρθει...
Όταν είσαι μόνος και προετοιμάζεσαι να δείξεις πράγματα... προετοίμασε αυτά που είναι σε αντήχηση με αυτά που νιώθεις εκείνη τη στιγμή (και όχι με την εικόνα που έχεις κατασκευάσει μέχρι τώρα). Και μετά όταν θα είσαι με τους άλλους, «παίξε» αυτές τις σκηνές... θα εκπλαγείς με τις αντιδράσεις... αλλά είναι μια διαδικασία όλο αυτό, δε θα γίνεις από τη μια μέρα στην άλλη. Αξίζει τον κόπο όμως, και αισθάνεσαι και τόσο απελευθερωμένος τελικά! Και ήδη έχεις κάνει την αρχή, με την απόφαση να αρχίσεις να μιλάς με τον lef :)

[Lef]

ο εαυτος μου νομιζω οτι ειναι σαν κατι συντριμια μετα απο ενα σεισμο που ανασηκωνεις ενα ενα τοιχους κ τσιμεντα μπας κ βρεις καναν επιζων. Μαρεσει η σχολη μου παρολο που ειναι λιγο γενικη αλλα δινει πολλα εφοδια/βασεις για να κανω οτι θελησω, και ΝΑΙ θελω να παρω τη ζωη στα χερια μου. η μητερα μου εχει ετοιμη δουλεια και συνεχεια της λεω δε θελω, προχτες ελεγε οτι θα ανοιξει κ αλλο μαγαζι κ αν ενδιαφερομαι.. αλλα δε σκοπευω μια ζωη να ειμαι υπο την αιγιδα της.. τα ονειρα μου ειναι τοσο διαφορετικα απο την τωρινη μου κατασταση κ ζωη.. ΕΧΩ ονειρα , δικα μου. ειναι μακρυνα ομως και δε τα πιστευω γιαυτο και δε τα πλησιαζω. δε θελω να κοιταω το παρελθον.

[Arsi]

Να τα πιστεψεις τα ονειρα σου κ θα αρχισουν να σου φαινονται πιο κοντινα!πετραδακι πετραδακι χτιστηκαν οι πυραμιδες!