Δεν αντέχω άλλο...

[nameless_ed]

Λοιπόν, δεν ξέρω πως να ξεκινήσω...
Από μικρή είχα σαν παιδί παραπάνω κιλά. Το πρόβλημα στο γυμνάσιο έγινε έντονο και ιδίως την στιγμή που 1.50 έφτασα να ζυγίζω 80 κιλά. Οι γονείς μου με δελέαζαν με φαγητά στα οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ και έφτασα υπέρβαρη με τάσεις παχυσαρκίας.
Στα 14 μου πήρα απόφαση να ακολουθήσω διατροφή. Έκοψα τα πάντα, άρχισα γυμναστική και δεν άργησα να δω αποτελέσματα. Βέβαια, έκανα και χαζομάρες του τύπου -δεν τρώω για 3 μέρες- και υποθερμιδικές δίαιτες. Τέλος πάντων, για να είμαι σύντομη, κατάφερα να φτάσω τα 59 κιλά μετά από 1,5 χρόνο. (Όσα ήμουν και πριν 1 βδομάδα)
Τον τελευταίο μήνα έχω αρχίσει να παραμελώ την αυστηρή μου διατροφή από την οποία κανείς δεν μπορούσε να με αποτρέψει και άρχισα να έχω κρίσεις, να θέλω να φάω τόσο πολύ, τόσο που να σκάσω. Σκέφτομαι "Τελευταία φορά, από αύριο ξεκινάω" και τρώω μέχρι να μην μπορώ να κουνηθώ και να πάω τρέχοντας στην τουαλέττα για να κάνω εμετό... Το έχουν καταλάβει οι δικοί μου ότι κάνω εμετό και το έχω κάνει αρκετές φορές...
Λέω "Δεν θα φας" αλλά δεν μπορώ να το αποτρέψω.. Περιμένω να περάσει το καθορισμένο τρίωρο της διατροφής μου για να βάλω μπουκιά στο στόμα μου. Είμαι κοντή, 1.60, και θέλω να πάω 48-50 κιλά. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό έχω πάει στα 62 κιλά και νιώθω απαίσια με τον εαυτό μου.
Μερικές φορές θέλω να αυτοκτονήσω, νιώθω, πως πάντα θα σκέφτομαι τι τρώω και τι συνέπειες θα έχει αυτό. Όλες στο σχολείο έχουν τέλεια σώματα χωρίς καν να προσπαθούν, εγώ ένας Θεός ξέρει πόσο προσπάθησα για να φτάσω ως εδώ και πάλι δεν είναι καν αρκετό... Έχω απελπιστεί και με αυτό που κάνω τώρα φοβάμαι πως θα τα ξαναβάλω...
Από αύριο κόβω το βραδινό. Όλο το λέω και όλο δεν το κάνω... Συγνώμη που ήταν μεγάλο, προσπάθησα να είναι όσο πιο σύντομο γίνεται..

[eleni1986]

Καλησπέρα! Κατ αρχήν, μην ακουσω ξανά τα περί αυτοκτονίας, σύνελθε!! Δε χρειάζεται να λες ότι θα κόψεις το βραδινό.. Φάε αλλά φάε κανένα φρουτάκι, είσαι μια χαρά! Καμία δεν χρειάζεται να ζηλεύεις. Τον εμετό πρέπει να τον σταματήσεις όσο είναι νωρίς, αλλιώς θα καταστρέψεις την υγεία σου. Ασχολήσου με τα μαθήματά σου, δες καμιά ταινία και μην κάνεις τέτοιες σκέψεις.

[Άκης_ed]

Καλησπέρα. Μοιράσου το θέμα σου με την οικογένειά σου ή με όποιον άλλο σημαντικό της ζωής σου. Όσο το κρατάς κρυφό, διογκώνεται. Δώσε όνομα σε αυτό που ζεις. Είναι μια αρχή για να το πολεμήσεις. Μην καθυστερείς. Σχεδόν αρχίζεις να χάνεις τη μάχη. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Τώρα. Τώρα. Τώρα. Τώρα. Τώρα. Πρόσωπο με πρόσωπο. Όχι εδώ ανώνυμα και προστατευμένα. Μίλα με όσους σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Και θα βρείτε παρέα τη λύση. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Μίλα. Τώρα. Τώρα. Τώρα. Τώρα. Τώρα.

[Μαντάμ σου σου]

κούκλα τζάμπα παιδεύεσαι κ κάνεις κύκλους.
εννοείται όπως είπαν κ οι προλαλήσαντες, μίλα
πάνε κάνε γενικές εξετάσεις κ ενδοκρινολογικές.
από περίοδο πως πας?πρόσεχε μην την χάσεις και την ψάχνεις μετά
και για πιο λόγο? για 5 κιλά που νομίζεις εσύ οτι πρέπει να χάσεις ενώ είσαι μια χαρά.
απευθύνσου σε έναν ειδικό ψυχολόγο για διατροφικές διαταραχές κ σε έναν διατροφολόγο που σε συνεργασία θα σου δωσει μια ωραία διατροφή με την οποία δν θα στερήσε κ δν θα παχαίνεις ούτε θα αδυνατίζεις αλλά θα μάθεις να τρως σωστά.με τακτικά γεύματα.
κάτσε διάβασε ,μελέτησε τι είναι αυτό που σου συμβαίνει
ο λόγος που πέφτεις με τα μούτρα στο φαί είναι γιατί στερήσε. κ θα συνεχιστεί να συμβαίνει αν δν σταματήσεις να στερήσε κ να χρησιμοποιείς ανορθόδοξες μεθόδους κ δν ακολουθήσεις μια ισορροπημένη διατροφή.
όσο για τις συνομήλικες σου που νομίζεις οτι τα έχουν όλα,κ αυτές κάτι θα τους λείπει απλά το παίζουν ιστορία. έτσι είναι η εφηβία. την έχουμε περάσει όλοι. κάνε μια ενδοσκόπηση κ σκέψου τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις κ αντί να το αντικρίσεις κατάματα ασχολήσε με τον έλεγχο του βάρους. τι φοβάσαι το μέλλον μήπως?τι θα γίνει μετά το σχολείο?
όλα καλά θα πάνε. μη φοβού.οπλίσου με αγάπη για τον εαυτό σου

τσέκαρε αυτά τα module http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=48
θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι σου συμβαίνει λίγο

[anna19_ed]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ βρίσκομαι σε αυτή την θέση ακριβώς... Υπομονή...κάποια μέρα θα περάσουν όλα και δεν θα σκεφτόμαστε τίποτα από όλα αυτά.. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω..μακάρι κάποιος κάπως κάποτε να μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε... Κουράγιο