Υποθεση,οτι πασχουμε απο ανιατη νοσος!και οτι εχουμε 3-4 μηνες ζωη! τι θα καναμε?

[giorgos panou]

Ας υποθεσουμε αυτο το λιγο μακαβριο , οτι πασχουμε απο ανιατο νοσος, σαν καρκινο! Μετα απο πολλους γιατρους και εξετασεις τα αποτελεσματα μας δινουν προσδοκιμο ζωης 3-4 μηνες αξιοπρεπεις ζωη! και μετα , θα μας περιμενει μια αθλια ζωη σε νοσοκομεια, κρεβατια οπου σιγα σιγα θα αργοπεθενουμε μετα απο 5-6 μηνες!! οπως τοσοι συνανθρωποι μας δυστυχως τους συμβαινει στα αληθεια! Εαν λοιπον υποθεσουμε οτι μας εδηναν την δυνατοτητα της ευθανασιας! και σας ελεγαν οτι εχετε δλδ 3με 4 μηνες ζωης με υγεια Τι θα κανατε? ποιους θα θελατε να δειτε? θα συνεχιζατε να δουλευετε? θα κανατε την ευθανασια? η θα προσπαθουσατε στο κρεβατι του πονου με ελπιδες πιο λιγες κι απο 1000/1 ?
Μακαβριο ερωτημα, αλλα νομιζω οτι αν το σκεφτουμε ολοι μας ισως αναρωτηθουμε λιγακι πιο βαθια για το τι κυνηγαμε καθε μερα!! για την κοσμοθεωρια μας.
Αυτο το ερωτημα υπηρξε με μερικες αλλαγες σε φοιτητες γιατρους ,και απο αυτο το ερωτημα προσπαθουσαν να βρουν την παιδικη ψυχικη τους κατασταση, τα απωθημενα ,και τα τωρινα επηθημενα τους! τους ενδιεφερε εν ολιγις να δει ο καθε ενας τι περιορισμους περασαν μεσα του.

Προσωπικα θα δουλευα μεχρι να παρω το τελευταιο μισθο - δλδ ουτε 2 βδομαδες!- θα προσπαθουσα να παρω αποζημιωση απο την δουλεια μου.Μετα θα εψαχνα να βρω οτι λεφτα δικαιουμαι .Θα προσπαθουσα να βρω ολους τους ανθρωπους στη ζωη μου οπου περασα καλα μαζι τους κι ειχα ,εχω καλες αναμνησεις!! οσους μπορουσα θα εκανα ενα παρτυ να τους χερετησω! οσους δεν, θα τους εστελνα γραμμα!
Ξεχωριστα θα χερεταγα την μητερα μου! θα την ευχαριστουσα για ολα!! Μετα ,θα μαζευα οτι λεφτα μπορουσα και θα εκανα ενα ταξιδι στο εξωτερικο να δω δυο μπαντες ροκ σε συναυλεια - αν μπορουσα διοτις εχω περιορισμο ,απαγωρευση εξωδου απο την χωρα κι δεν θα ηθελα τους τελευταιους μηνες να τους βγαλω σε κανα κρατιτιριο ,χαχα- Μετα θα εδινα οτι λεφτα υπηρχαν σε δικους μου ανθρωπους! θα κραταγα λιγα για εμενα και θα επερνα σακο ορηβασιας, και οτι χρειαζετε για διαβηωση σε βουνα και σε απομωνομενα μεροι και θα πηγαινα σε καποιο μερος οσο πιο απομωνομενο γινεται!! Θα πηγαινα στο ορεινο Σουδαν και απο εκει θα κατελειγα με τα ποδια ,στην Αιθυοπεια, σε ενα μοναστηρι ορθωδοξο, οπου και εκει θα εμενα με προσευχη και ασκιτικη ζωη ολες τις μερες! οχι μονο τους τρεις μηνες! αλλα και τους αλλους 6 μηνες οπου ο πονος θα με βασανιζαι!! θα προσπαθουσα να τον πολεμισω!!Με προσευχη, με πστη, με αγωνα πνευματικο ! χωρις κανενα φαρμακο!!μονο με δυνατα πααυσιπωνα!! θα επερνα μορφινη! ομως! με οσα ειχε το μοναστηρι θα εκανα αγωνα!
Εσεις τι θα κανατε??

[Nightshark]

Ας υποθεσουμε αυτο το λιγο μακαβριο , οτι πασχουμε απο ανιατο νοσος, σαν καρκινο! Μετα απο πολλους γιατρους και εξετασεις τα αποτελεσματα μας δινουν προσδοκιμο ζωης 3-4 μηνες αξιοπρεπεις ζωη! και μετα , θα μας περιμενει μια αθλια ζωη σε νοσοκομεια, κρεβατια οπου σιγα σιγα θα αργοπεθενουμε μετα απο 5-6 μηνες!! οπως τοσοι συνανθρωποι μας δυστυχως τους συμβαινει στα αληθεια! Εαν λοιπον υποθεσουμε οτι μας εδηναν την δυνατοτητα της ευθανασιας! και σας ελεγαν οτι εχετε δλδ 3με 4 μηνες ζωης με υγεια Τι θα κανατε? ποιους θα θελατε να δειτε? θα συνεχιζατε να δουλευετε? θα κανατε την ευθανασια? η θα προσπαθουσατε στο κρεβατι του πονου με ελπιδες πιο λιγες κι απο 1000/1 ?
Μακαβριο ερωτημα, αλλα νομιζω οτι αν το σκεφτουμε ολοι μας ισως αναρωτηθουμε λιγακι πιο βαθια για το τι κυνηγαμε καθε μερα!! για την κοσμοθεωρια μας.
Αυτο το ερωτημα υπηρξε με μερικες αλλαγες σε φοιτητες γιατρους ,και απο αυτο το ερωτημα προσπαθουσαν να βρουν την παιδικη ψυχικη τους κατασταση, τα απωθημενα ,και τα τωρινα επηθημενα τους! τους ενδιεφερε εν ολιγις να δει ο καθε ενας τι περιορισμους περασαν μεσα του.

Προσωπικα θα δουλευα μεχρι να παρω το τελευταιο μισθο - δλδ ουτε 2 βδομαδες!- θα προσπαθουσα να παρω αποζημιωση απο την δουλεια μου.Μετα θα εψαχνα να βρω οτι λεφτα δικαιουμαι .Θα προσπαθουσα να βρω ολους τους ανθρωπους στη ζωη μου οπου περασα καλα μαζι τους κι ειχα ,εχω καλες αναμνησεις!! οσους μπορουσα θα εκανα ενα παρτυ να τους χερετησω! οσους δεν, θα τους εστελνα γραμμα!
Ξεχωριστα θα χερεταγα την μητερα μου! θα την ευχαριστουσα για ολα!! Μετα ,θα μαζευα οτι λεφτα μπορουσα και θα εκανα ενα ταξιδι στο εξωτερικο να δω δυο μπαντες ροκ σε συναυλεια - αν μπορουσα διοτις εχω περιορισμο ,απαγωρευση εξωδου απο την χωρα κι δεν θα ηθελα τους τελευταιους μηνες να τους βγαλω σε κανα κρατιτιριο ,χαχα- Μετα θα εδινα οτι λεφτα υπηρχαν σε δικους μου ανθρωπους! θα κραταγα λιγα για εμενα και θα επερνα σακο ορηβασιας, και οτι χρειαζετε για διαβηωση σε βουνα και σε απομωνομενα μεροι και θα πηγαινα σε καποιο μερος οσο πιο απομωνομενο γινεται!! Θα πηγαινα στο ορεινο Σουδαν και απο εκει θα κατελειγα με τα ποδια ,στην Αιθυοπεια, σε ενα μοναστηρι ορθωδοξο, οπου και εκει θα εμενα με προσευχη και ασκιτικη ζωη ολες τις μερες! οχι μονο τους τρεις μηνες! αλλα και τους αλλους 6 μηνες οπου ο πονος θα με βασανιζαι!! θα προσπαθουσα να τον πολεμισω!!Με προσευχη, με πστη, με αγωνα πνευματικο ! χωρις κανενα φαρμακο!!μονο με δυνατα πααυσιπωνα!! θα επερνα μορφινη! ομως! με οσα ειχε το μοναστηρι θα εκανα αγωνα!
Εσεις τι θα κανατε??

Ευθανασία και γεια σας τι ειχαμε τι χάσαμε...

[giorgos panou]

Ευθανασία και γεια σας τι ειχαμε τι χάσαμε...

απευθειας?? δεν θα πηγαινες κανα ταξιδι? δεν θα εκανες καμια ληστεια?? χαχαχα. Να σου πω την αληθεια θα το σκεφτομουνα!

[Pentada]

Κοίταξε, όταν ισχύει ένα τέτοιο σενάριο... δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Άρα είσαι ελεύθερος/ελεύθερη να κάνεις ότι επιθυμείς, άσχετα αν είναι καλό ή κακό.

Αν έχεις απωθημένα ή ας πούμε "κακό" χαρακτήρα, τότε θα μπορούσες να προξενήσεις καταστροφές ή γενικά να σκοτώσεις όποιον ή όσους ανθρώπους γουστάρεις!!!! Θα μπορούσες να αγοράσεις όπλα ("Guns. Lots of guns"... που λέει κι ο Neo στην ταινία MATRIX) και να κάνεις μακελειό... να θερίσεις χωρίς έλεος, θεούς κι ανθρώπους... να σκοτώσεις με ένα αυτόματο όπλο εκατοντάδες ανθρώπους... σαν να είσαι ένας άλλος Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.

Κανένας νόμος δεν θα μπορούσε να σε σταματήσει, αφού πεθαίνεις και δεν μπορούν να σε τιμωρήσουν. Δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα.

Επιπλέον όλες αυτές οι εντολές που γράφουν τα θρησκευτικά βιβλία (κάθε θρησκείας) είναι κοινώς γνωστό ότι πρόκειται για μπούρδες. Ούτε αμαρτίες υπάρχουν, ούτε μετά θάνατον ζωή υπάρχει, ούτε κόλαση και παράδεισος! Όλη η προπαγάνδα δόθηκε στον άνθρωπο για να τον ελέγχει το σύστημα όταν χαθεί ο φόβος της γήινης νομοθεσίας. Οπότε σου λένε ας ρίξουμε την ιδέα ότι θα υπάρξει τιμωρία μετά, ώστε να τσιμπάνε οι άνθρωποι και να ελέγχονται από μόνοι τους. Ούτε μετενσάρκωση υπάρχει, ούτε τίποτα όμως! Οι έξυπνοι και οι ψαγμένοι άνθρωποι πάντα το γνώριζαν.

Πάντως δεν είναι ανάγκη να πάσχεις από ανίατη ασθένεια για να κάνεις κάτι τέτοιο, απλά αρκεί να είσαι πολύ ηλικιωμένος. Πχ αν έχεις περάσει τα 90 και είσαι με ένα πόδι στον τάφο που λένε, πάλι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να σε νοιάζει τίποτα.

Ο νόμος δεν έχει καμία αξία και παύει να ισχύει για σένα όταν είσαι μελλοθάνατος και δεν έχεις τίποτα να χάσεις...

Υποθέσεις βέβαια είναι αυτές που κάνω. Δεν παροτρύνω κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Καταδικάζω τις εγκληματικές ενέργειες γενικότερα, για να μην παρεξηγηθώ.

Άλλωστε εγώ δεν θα ήθελα να σκοτώσω κανέναν, αν ήμουν σε παρόμοια φάση (χτύπα ξύλο)... απλά με φοβίζει ότι το παραπάνω σενάριο μπορούν να το κάνουν οι άλλοι!!! Για αυτό ποτέ δεν θα ήθελα να θυμώσω ή να ενοχλήσω κάποιον μελλοθάνατο, κάποιον με ανίατη ασθένεια ή κάποιον ηλικιωμένο που δεν έχει να χάσει τίποτα... γιατί ποτέ δεν ξέρεις... μπορεί κάποιος "κακός" να εφαρμόσει το παραπάνω σενάριο...

Νομίζετε δεν έχει ήδη συμβεί δηλαδή;;; Ο Γέρος που πήρε όπλο και σκότωσε πρόσφατα, πριν λίγες μέρες, έναν δημόσιο υπάλληλο της ύδρευσης, τέτοια περίπτωση δεν ήταν; Είναι ηλικιωμένος και έχει καρκίνο από ότι είπαν στις ειδήσεις!

[Sonia]

Μπορεί στην θεωρία να απαντούσα πολλά και διάφορα, ωστόσο στην πραγματικότητα, δεν ξέρω τι θα έκανα.

[Κύκνος]

Θα ζητούσα από κάποιον που είναι πολύ σημαντικός για μένα να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί γιατί αυτό θα με έκανε να "φύγω" ευτυχισμένη, θα προσπαθούσα να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο και ποιοτικό χρόνο με άλλα πρόσωπα που αγαπώ για να τα χορτάσω και τέλος θα ταξίδευα σε όσα περισσότερα μέρη του εξωτερικού μπορούσα με πρώτο το Μεξικό που είναι όνειρο για μένα...

[Alexia10]

3-4 μήνες ε; Εγώ θα πήγαινα ένα ταξίδι.. Χωρίς εισιτήριο επιστροφής..

[giorgos panou]

Κοίταξε, όταν ισχύει ένα τέτοιο σενάριο... δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Άρα είσαι ελεύθερος/ελεύθερη να κάνεις ότι επιθυμείς, άσχετα αν είναι καλό ή κακό.

Αν έχεις απωθημένα ή ας πούμε "κακό" χαρακτήρα, τότε θα μπορούσες να προξενήσεις καταστροφές ή γενικά να σκοτώσεις όποιον ή όσους ανθρώπους γουστάρεις!!!! Θα μπορούσες να αγοράσεις όπλα ("Guns. Lots of guns"... που λέει κι ο Neo στην ταινία MATRIX) και να κάνεις μακελειό... να θερίσεις χωρίς έλεος, θεούς κι ανθρώπους... να σκοτώσεις με ένα αυτόματο όπλο εκατοντάδες ανθρώπους... σαν να είσαι ένας άλλος Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.

Κανένας νόμος δεν θα μπορούσε να σε σταματήσει, αφού πεθαίνεις και δεν μπορούν να σε τιμωρήσουν. Δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα.

Επιπλέον όλες αυτές οι εντολές που γράφουν τα θρησκευτικά βιβλία (κάθε θρησκείας) είναι κοινώς γνωστό ότι πρόκειται για μπούρδες. Ούτε αμαρτίες υπάρχουν, ούτε μετά θάνατον ζωή υπάρχει, ούτε κόλαση και παράδεισος! Όλη η προπαγάνδα δόθηκε στον άνθρωπο για να τον ελέγχει το σύστημα όταν χαθεί ο φόβος της γήινης νομοθεσίας. Οπότε σου λένε ας ρίξουμε την ιδέα ότι θα υπάρξει τιμωρία μετά, ώστε να τσιμπάνε οι άνθρωποι και να ελέγχονται από μόνοι τους. Ούτε μετενσάρκωση υπάρχει, ούτε τίποτα όμως! Οι έξυπνοι και οι ψαγμένοι άνθρωποι πάντα το γνώριζαν.

Πάντως δεν είναι ανάγκη να πάσχεις από ανίατη ασθένεια για να κάνεις κάτι τέτοιο, απλά αρκεί να είσαι πολύ ηλικιωμένος. Πχ αν έχεις περάσει τα 90 και είσαι με ένα πόδι στον τάφο που λένε, πάλι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να σε νοιάζει τίποτα.

Ο νόμος δεν έχει καμία αξία και παύει να ισχύει για σένα όταν είσαι μελλοθάνατος και δεν έχεις τίποτα να χάσεις...

Υποθέσεις βέβαια είναι αυτές που κάνω. Δεν παροτρύνω κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Καταδικάζω τις εγκληματικές ενέργειες γενικότερα, για να μην παρεξηγηθώ.

Άλλωστε εγώ δεν θα ήθελα να σκοτώσω κανέναν, αν ήμουν σε παρόμοια φάση (χτύπα ξύλο)... απλά με φοβίζει ότι το παραπάνω σενάριο μπορούν να το κάνουν οι άλλοι!!! Για αυτό ποτέ δεν θα ήθελα να θυμώσω ή να ενοχλήσω κάποιον μελλοθάνατο, κάποιον με ανίατη ασθένεια ή κάποιον ηλικιωμένο που δεν έχει να χάσει τίποτα... γιατί ποτέ δεν ξέρεις... μπορεί κάποιος "κακός" να εφαρμόσει το παραπάνω σενάριο...

Νομίζετε δεν έχει ήδη συμβεί δηλαδή;;; Ο Γέρος που πήρε όπλο και σκότωσε πρόσφατα, πριν λίγες μέρες, έναν δημόσιο υπάλληλο της ύδρευσης, τέτοια περίπτωση δεν ήταν; Είναι ηλικιωμένος και έχει καρκίνο από ότι είπαν στις ειδήσεις!

φιλε μου οταν ερχετε αυτη η στιγμη, οι διαφονιες, οι παρεξηγησεις, ολα τα προβληματα σου φενονται πολυ "μικρα" για να ασχοληθεις!
Εππισης ,οι ανθρωποι λιγο πριν πεθανουν φτανουν σε ενα σημειο οπου εχουν μια γαληνη μεσα τους, μισος δεν υπαρχει αρα ποιον να σκοτωσεις? αυτοι που το κανουν ειναι φανατισμενοι και το κανουν επειδη φοβουντε το θανατο και θελουν να γινουν μαρτηρες νομιζωντας πως θα μεταβουν σε αλλο κοσμο!
Ο απλος ανθρωπος δεν εχει μισος μεσα του οταν πεθαινει, αλλα αγαπη!

[giorgos panou]

Θα ζητούσα από κάποιον που είναι πολύ σημαντικός για μένα να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί γιατί αυτό θα με έκανε να "φύγω" ευτυχισμένη, θα προσπαθούσα να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο και ποιοτικό χρόνο με άλλα πρόσωπα που αγαπώ για να τα χορτάσω και τέλος θα ταξίδευα σε όσα περισσότερα μέρη του εξωτερικού μπορούσα με πρώτο το Μεξικό που είναι όνειρο για μένα...

και εγω ψιφιζω Μεξικο!! με χιλια!!

[Stavros]

Εγώ προσωπικά με την ιδιοσυγκρασία που έχω και με την Υποχονδρίαση που κατά καιρούς με ταλαιπωρεί,θα έπεφτα σε βαριά κατάθλιψη!
Ουσιαστικά θα περίμενα τον θάνατό μου! Απογοητευτικό λίγο αυτό που λέω,αλλά είναι η αλήθειά μου!

[Macgyver]

----------------------------------------------------------------------------------

[blackbird]

Να κάνω όσα πιο πολλά ταξίδια μπορώ. Θέλω να ξεκινήσω μόνη μου για να καθαρίσει το μυαλό και να ξεκινήσω γράψιμο, να περπατήσω χιλιόμετρα μόνη με την μουσική στα αυτιά, να μιλήσω με αγνώστους, να ρουφήξω όλες τις στιγμές... και μετά θα ήθελα να έρχονταν και οι δικοί μου άνθρωποι (και 1-2 φίλοι μαζί) για να συνεχίσουμε τα ταξίδια εκτός Ευρώπης. Αφρική, Ιαπωνία, Κίνα, Νεπάλ, Ταϊλάνδη, Αμερική και δεν συμμαζεύεται. Όσα προλάβαινα και αν είχα φυσικά τα χρήματα. Για μένα η ζωή από μόνη της είναι ένα ταξίδι. Κάποιες φορές χαλαρώνω με το να κάθομαι και να χαζεύω φωτογραφίες από ένα σωρό χώρες και πολλές φορές σκέφτομαι "Αυτό το μέρος είναι όντως στη Γη; Και εγώ κάθομαι εδώ και δεν τρέχω για να προλάβω να τα δω όλα;". Όσο περισσότερο χαζεύω, τόσο περισσότερο με πιάνει η "μανία" να θέλω να ταξιδέψω παντού.

Παλιά δεν με ένοιαζε καθόλου ακόμη και αν δεν ταξίδευα καθόλου. Μου αρκούσαν οι φωτογραφίες και τα λίγα. Όμως η περιέργεια και ο ενθουσιασμός που έχω τώρα για όλα αυτά, είναι από μόνα τους κίνητρα.

[Bane]

Ωραίο θέμα.
Λοιπόν καταρχήν θα πέταγα από τη χαρά μου αν μου έλεγε ο γιατρός πως έχω μόλις ελάχιστους μήνες ζωής. Και αυτό γιατί έχω περάσει πολλά έχω ζήσει πόσες δεκαετίες και ακόμα και να μου έδιναν όλα τα πλούτη και αξιώματα του κόσμου δε θα ήθελα να ξαναζήσω γιατί οι άνθρωποι είμαστε πέρα για πέρα προβληματικά όντα.
Χαρούμενος λοιπόν θα αρχιζα εντατικά άσκηση - άθληση και ναι θα πήγαινα και εκκλησία κάποιες φορές γιατί δεν έχω αποκλείσει την μεταθανατο ζωή. Ίσως να μην υπάρχει αλλά ίσως και να υπάρχει.
100% νομίζω πως δε μπορεί κανείς να αποδείξει είτε τη μια είτε την άλλη θεωρία.
Και μετά θα έκανα υπομονή στο κρεβάτι του πόνου. Δε θα έκανα ευθανασία για τον ίδιο λόγο που δε με βρίσκει σύμφωνο η αυτοκτονία.
Δε ξέρω αν θα μπορέσω να την αποφύγω στο τέλος αλλά πιστεύω πως όταν κάτι δεν μπορείς να το επαναφέρεις όπως είναι η ζωή, και αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, δεν είναι συνετο να βάλω ο ίδιος τέλος στη ζωή μου.
Τους τέσσερις πέντε μήνες λοιπόν άσκηση άθληση και πνευματική ζωή και τους υπόλοιπους υπομονή στο κρεβάτι του πόνου.
Βέβαια αυτή χαρά στο άκουσμα πως θα πεθάνω σύντομα, σε συνεργασία με την άθληση πιθανό να με έκανε καλά στο τέλος κάτι που δε θα ευχομουν να συμβεί όμως.

[Macgyver]

Ωραίο θέμα.
Λοιπόν καταρχήν θα πέταγα από τη χαρά μου αν μου έλεγε ο γιατρός πως έχω μόλις ελάχιστους μήνες ζωής. Και αυτό γιατί έχω περάσει πολλά έχω ζήσει πόσες δεκαετίες και ακόμα και να μου έδιναν όλα τα πλούτη και αξιώματα του κόσμου δε θα ήθελα να ξαναζήσω γιατί οι άνθρωποι είμαστε πέρα για πέρα προβληματικά όντα.
.

Παιδια , ειστε αρρωστοι , που απαντατε σε τετοια θρεντ ......... και με τετοιον τροπο ......η ζωη ειναι ωραια και , με τις αναποδιες της ......