Μ ακούει κανεις?

[tsd]

Γυναικα ειμαι. Και χορους εχω κάνει, και τραγουδι εχω κάνει και θεατρο εχω κάνει και ζωγραφική εχω κάνει και γυμναστική εχω κάνει, και εχω προσπαθήσει να πάω ταξίδια που όμως guess what δεν εχω κανέναν πια σ αυτήν την ηλικια να πάω μαζί γιατι όλοι έχουν οικογένειες και τοοοοσα αλλα εχω κάνει που δεν θυμάμαι τώρα.... Μόνο οικογένεια δεν εχω κάνει. Δηλαδή ποσο ακόμα? Όσον αφορά το προβλημα υγείας εχω επαφές με κάποιους αλλα δεν ειναι ότι καλύτερο να ανακατεβεις τς ίδια και τα ίδια και ωχ εγω δε μπορω Αχ εγω να δεις αν μπορω κτλ. Και όσον αφορά τους παλιούς μου φίλους , είπαμε, άλλη φάση! Και αυτοί οι κανα δυο που ειναι στην ίδια ε, ποσο κυνηγάς μια, δυο , τρεις ποσο πια! Και βιώνω και μια συναισθηματική ακύρωση - "προδοσία" εδω και λίγες μερες που με εχει απογοητευσει τοοοοοσο πολυ! Απο φίλη! Ωχ μωρε. Βαρέθηκα.

[Sonia]

Θεωρώ ότι όλα αυτά ξεκινάνε διότι δεν αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου, με αποτέλεσμα να σου βγαίνει μία αυτολύπηση και απελπισία και α) Να μην περνάς τον ατομικό σου χρόνο εποικοδομητικά β) Οι άλλοι να απομακρύνονται διότι εκπέμπεις είτε μεγάλη ανάγκη είτε αρνητισμό.

Σαν tsd, ατομικά ενδιαφέροντα δεν έχεις; Μόνο για να γνωρίσεις κόσμο πήγαινες σε όλες αυτές τις δραστηριότητες; Δεν σου άρεσε η γυμναστική ή ο χορός ή η ζωγραφική; Τι πάει να πει ας πούμε έχεις προσπαθήσει να πας ταξίδια αλλά δεν έχεις κανέναν να πας μαζί; Δηλαδή αν πας μόνη σου θα πέσει η ζάχαρη στο νερό; Είναι καλύτερα να κάθεσαι μόνη σου να κλαις που δεν έχεις παρέα ή να βγεις μόνη σου μια βόλτα, να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί;

Όσο για τις παρέες, ναι, σε μεγάλο βαθμό με τα χρόνια οι παρέες αραιώνουν, ναι αν ο άλλος είναι στην φάση της οικογένειας κτλ μπορεί να μην έχεις τόσα κοινά στοιχεία όσο παλιά ή να μην έχετε ίδια ενδιαφέροντα και ωράρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κι εσύ να ζητάς όλα ή τίποτα. Δηλαδή αφού αισθάνεσαι τόσο μοναξιά, αν πάρεις τηλέφωνο μια φίλη και πάτε να πιείτε έναν καφέ σε έναν παιδότοπο όσο το παιδί της παίζει, τι θα πάθεις; Αν μαζεύεστε μια στο τόσο φίλοι από τα παλιά για ένα φαγητό ή έναν καφέ, είτε με τα ταίρια τους είτε και μόνοι και τι έγινε; Αν πείτε από την δουλειά να βγείτε για ένα ποτό νωρίς και οι οικογενειάρχες δεν μπορούν να μείνουν ως αργά, τι θα πάθεις αν δεν τα πιείτε ως το ξημέρωμα; Δεν λέω να βασιστείς μόνο σε τέτοιες παρέες, αλλά γιατί γειώνεις εξ αρχής αυτές τις επιλογές;

[Macgyver]

Ετσι ζω κι εγω με τη διαφορα οτι συνιθησα κι οταν μου μιλανε μου κακοφαινετε

αχαχαχα , elis , και μενα το ιδιο μου συμβαινει .......

[tsd]

Ανέφερα κάπου ότι γειώνω αυτές τις επιλογές? Ρωτήθηκα εγω τι εκανα για τον εαυτό μου και ανέφερα τις δραστηριότητες απο τις οποίες φυσικά και αποκόμισα ότι είχε να μου προσφέρει η καθεμία και οχι υποχρεωτικά ανθρώπους. Αυτο δε το εκανα ποτε. Όταν έγραψα στην αρχή ότι βρίσκομαι σε τέλμα το εννοούσα. Ολα αυτά που λες τα εχω κάνει πολλάκις.

[kounoupis]

επειδη δεν βλεπω να κανω 50 δημοσιευσεις αμεσα ισως και ποτε για να μπορω να στελνω προσωπικα μηνυματα το e-mail μου ειναι [email protected]

[Sonia]

Γράφεις ότι είσαι μόνη σου, το τηλέφωνο δεν χτυπάει, τα ΣΚ δεν έχεις τι να κάνεις.

[Sonia]

Άμα δεν σε παίρνουν τηλέφωνο, πάρτους εσύ. Αν δεν έχεις τι να κάνεις, αφού έκανες τόσα πράγματα, γιατί τώρα δεν κάνεις τίποτα; Αν σου αρέσαν τότε, γιατί δεν σου αρέσουν καθόλου τώρα;

[tsd]

Απο το πρωί τρεις προσπάθειες εχω κάνει. Εννοώ για να πιω ένα καφέ, να επικοινωνήσω! Όποτε μη με αποπαιρνεις. Επίσης κάποια πράγματα τελειώνουν. Κουράζουν. Μεγαλώνουμε. Αλλάζουμε. Μίλησα για τα οχτω χρονια παραπάνω που ειναι το διάστημα που ακριβώς πριν απο αυτο έγινε μια τεράστια και σοκαριστική αλλαγή στη ζωή μου. Και δεν ειναι το θέμα της υγείας μου. Αυτο ειναι πολυ παλιο.Κατάφερα να μην τρελαθώ και να επιζησω στην κυριολεξία, με τεράστια προσπάθεια προσωπική αλλα και στήριξη. Μέσα σε αυτο το διάστημα, τα οχτω αυτά χρονια για να μην παραιτηθώ, να μην αφεθώ εκανα κάποια πράγματα. Πάντα απο πίσω υπήρχε η δυσθυμία. Όμως προσπαθούσα. Τώρα αισθάνομαι απλα ότι έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

[savatage]

Δε σε αποπηρε.

[Sonia]

Με παρεξήγησες, Δεν σε αποπαίρνω. Να καταλάβω τι γίνεται προσπαθώ και να προσφέρω λύσεις.
Έχεις δίκιο ότι κάποια πράγματα τελειώνουν ή μπορεί πια να μην μας γεμίζουν όπως παλιά. Το θέμα είναι πως το διαχειριζόμαστε και πόσο επηρεάζει αυτό την καθημερινότητά μας. Ακόμα κι αν δεν το κάνεις εντελώς με την καρδιά σου, αν έχεις φτάσει στο σημείο να μην κάνεις τίποτα όλη μέρα, από το να κάθεσαι και να μιζεριάζεις, καλύτερα να κάνεις κάτι και μπορεί αυτό το κάτι να οδηγήσει σε κάτι άλλο, αυτό προσπαθώ να πω.

[Caba]

Σε νιωθω απολυτα!
Και εγω περασα ετσι προσφατα αλλα αποφασισα να βγω απο αυτο. Αποφασισα οτι δεν-θε-λω-να-ει-μαι- α-λλο-ε-τσι. Ο,τι και αν συμβαινει με τους αλλους.
Εγω την λυση την βρηκα με το να κανω πραγματα μονη μου. Αφου οι αλλοι εχουν τις οικογενειες τους, εγω εκανα φιλη τον εαυτο μου και βγαινω με εμενα. Και για φαγητο και σινεμα και θεατρο. Και περναμε υπεροχα και κανουμε οτι θελουμε και συμφωνουμε και σε ολα!

[jim7]

Γεια σας. Ας ειμαι ευγενική. Θα προσπαθήσω γιατι κλαίω. Κλαίω μέρα νύχτα. Παίρνω. Wellbutrin. Ξεκίνησα παλι και ladose. Παίρνω και lexotanil. Ειμαι 38. Σύντροφο δεν εχω. Φίλους δεν εχω. Εχω δουλεια τουλάχιστον. Εχω και προβλημα υγείας. Βαρέθηκα τα πάντα.Τις διαδρομές με το αμάξι. Τη ρουτίνα. Κι όμως μόνο αυτή μου εχει απομείνει. Τρέμω τα Σαββατοκύριακα. Δεν εχω τι να κάνω. Με ποιον. Μοναξιά. Ατελείωτη μοναξιά. Οχι δε θέλω να βρω άλλες δραστηριότητες. Οχτω χρονια εχω κάνει τα πάντα. Οι ζωές όλων γύρω μου προχωρούν. Κι εγω εκει. Στάσιμη. Με χάπια ευτυχίας, ψεύτικης ευτυχίας. Εχω καταθλιψη. Απ την αρρώστια μου. Εχει επηρεάσει την προσωπικότητα μου. Απ τα φάρμακα της αρρώστιας μου. Απ τη στασιμότητα της ζωής. Θεατής στα χρονια μου που περνούν. Μοναξιά. Μοναξιά. Μοναξιά. Βουβαμάρα. Το τηλ δε χτυπάει. Στο σπιτι μου δεν έρχεται κανεις. Ψάχνω και παρακαλάω για μια επικοινωνία, λίγα λεπτά στις ζωές των άλλων. Και ειμαι ο κλόουν που πάντα γελάει αλλα πάντα κλαιει.

Kαλημερα, tsd πρέπει να συνεχίσεις την προσπάθεια, ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό, επικεντρωσου σε ασχολίες που σου φτιάχνουν την διάθεση, εμένα πχ με ανεβάζει το διάβασμα, η μουσική ( έχω μετανιώσει κιόλας που δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά) αν η δουλειά σου είναι απαιτητική σίγουρα θα σου δίνει ευχαρίστηση η επίτευξη στόχων. Εύχομαι το καλύτερο.
ΥΓ κάνε και κανένα check στις ορμόνες μήπως από κει είναι το πρόβλημα.

[andreas86]

Σε νιωθω απολυτα!
Και εγω περασα ετσι προσφατα αλλα αποφασισα να βγω απο αυτο. Αποφασισα οτι δεν-θε-λω-να-ει-μαι- α-λλο-ε-τσι. Ο,τι και αν συμβαινει με τους αλλους.
Εγω την λυση την βρηκα με το να κανω πραγματα μονη μου. Αφου οι αλλοι εχουν τις οικογενειες τους, εγω εκανα φιλη τον εαυτο μου και βγαινω με εμενα. Και για φαγητο και σινεμα και θεατρο. Και περναμε υπεροχα και κανουμε οτι θελουμε και συμφωνουμε και σε ολα!

Εγώ διαφωνώ με τον εαυτό μου και μιλάω σοβαρά, εναντιώνομαι στο πρέπει.. στο πρέπει που πρέπει να κάνω για να προστατεύσω το πόδι μου, γιατί με πονάει εχω χονδροπαθια και πρέπει να το προστατεύσω τον εαυτό μου για να μην με πονάει, όπως και την μέση μου, που έχω και εκεί προβλήματα, αλλά διαφωνώ με το πρέπει και κάνω αυτό που μαρεσει να περπατάω δηλαδή, άσχετα εάν δεν πράττω σωστά έχω επίγνωση των πράξεών μου και είμαι έτοιμος να υποστώ της συνέπειες, άσε που και να μην το πράξω θα πρέπει να κάνω κάτι άλλο, γιατί θα πρέπει να γίνει, θα μου πουν ότι αυτό πρέπει να γίνει και έτσι είναι άσχετα με το πόδι (γόνατο,) η την μέση!! Εδώ βέβαια ίσως κρύβεται και μια μικρή αντίδραση από την μεριά μου... Τώρα σε μπερδεψα αλλά δεν πειράζει υγεία!!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

[elis]

Ανδρέα εγώ στο στρατό είχα έναν οδηγό πολίτη που μου έφερνε τυρόπιτες το γόνατο του ήταν διαλυμένο κ μου είπε ότι ήταν παλαιστής κ δούλευε εμένα παραλίγο να ήταν έτσι ο αστράγαλος μου δεν ξέρω πως τη γλυτωσα κι ακόμα περπατάω

[andreas86]

Οπότε καλά είμαι εγώ!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App