η νεύρωση μου...

[agnostos]

Η ΝΕΥΡΩΣΗ ΜΟΥ

Αν γνώριζαν όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στους δρόμους ,που περπατούν που στηρίζονται στα πόδια τους , πόσο τυχεροί είναι !
Ίσως και να μη στεναχωριόντουσαν τόσο πολύ , να μην έπαιρναν τόσο σοβαρά τα απλά, καθημερινά προβλήματα.
Θα ήταν σίγουρα πιο ευτυχισμένοι.
Αν δεν γνωρίσεις την νεύρωση ίσως αυτό να μην το καταλάβεις.
Είμαι μόνος στο απέραντο σύμπαν.
Περιπλανιέμαι πολύ σε αυτήν την πόλη. Σαν εξόριστος, εξόριστος από το νου, την ψυχή μου, το είναι μου.
Ένα κορμί ανάμεσα στα τόσα άλλα που κυκλοφορούν, μια ασημαντότητα μέσα στο άπειρο.
Πόσο δύσκολο είναι να σε νοιώσει κανείς όταν σε βλέπει σ΄αυτήν την κατάσταση.
Πόσο μεγάλη είναι η μοναξιά αυτού που υποφέρει, μόνος με τον εαυτό του, με την ψυχή του , χωρίς κανείς να μπει στον κόσμο της οδύνης του.
Η νεύρωσή μου αισθάνομαι να μου στερεί την ελευθερία μου .
Με έχει φυλακίσει στην απόγνωση ,στην ανάγκη του άλλου.
Πόσο λείπει από δίπλα μου μια ανθρώπινη παρουσία.
Πόσο δύσκολο είναι να επιβάλω τη λογική στο συναίσθημά μου ;
Πόσο δύσκολο είναι να δεχθώ την αλήθεια την πραγματικότητα.
Αφήνω τον εαυτό μου να βουλιάζει μέσα σε αυταπάτες, βλέπω τα πράγματα , τα γεγονότα όχι όπως είναι αλλά όπως θα ήθελα να είναι.
Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο και δεν μπορείς να είσαι μαζί του , όταν ξέρεις ότι η πορεία του διαγράφεται εκ διαμέτρου αντίθετα από την δική σου πορεία ,τότε ο πόνος αυτός σε καθηλώνει , σε συνθλίβει , ναι ο πόνος η ζήλια , η απουσία ,η μοναξιά μεγαλώνουν τα συμπτώματα της νεύρωσης.
Μήπως παραμείνω για πάντα ένα έρμαιο της νεύρωσης;
Το συναίσθημα μου ο ψυχισμός μου είναι τόσο ευάλωτος που υποφέρει.
Και ο έρωτας ;
Ο έρωτας σε κάθε του μορφή, πονάει, άλλοτε πονάει φρικτά.
Αν ο άλλος που έλθει κοντά σου πνίγεται από τα άγχη και τις φοβίες σου θα το βάλει στα πόδια.
Η κοινωνία μας αποβάλλει κάθε άνθρωπο που έχει αξίες, ευαισθησίες ,ηθική ,ιδανικά ,ανθρωπιά και καλοσύνη. Ζώντας σε μια κοινωνία που δεν χωράει τους ευαίσθητους , τους έντιμους τους καλούς –ζώντας σε μια κοινωνία που είναι απρόσωπη ,σκληρή ,απάνθρωπη ,είναι δύσκολο να επιβιώσει ένας άνθρωπος που τα συναισθήματα του είναι ανοικτά για όλο τον κόσμο.

Το κειμενο αυτο το εχει γραψει ενα αλλο ατομο και κατα ενα μεγαλο ποσοστο με εκφραζει. Απλα ηθελα να το ανεβασω και να το σχολιασουμε. Δειχνει την φρικη της νευρωσης που φορεας της ειμαι και εγω και πολοι αλλοι

[Wintertimes]

Originally posted by agnostosΖώντας σε μια κοινωνία που δεν χωράει τους ευαίσθητους , τους έντιμους τους καλούς –ζώντας σε μια κοινωνία που είναι απρόσωπη ,σκληρή ,απάνθρωπη ,είναι δύσκολο να επιβιώσει ένας άνθρωπος που τα συναισθήματα του είναι ανοικτά για όλο τον κόσμο.[/b]

Δε συμβαινει τπτ απ ολα αυτα. Εντιμοι και καλοι δεν ειμαστε. Τα ψυχολογικα μας κάνουν να νιωθουμε και να φερομαστε σαν \"αγιοι\", χωρις να ειμαστε πραγματικα τοσο καλοι οσο πιστευουμε. Οποιοσδηποτε κι αν ειχε τετοιου ειδους προβληματα θα γινοταν ετσι. οποιοσδηποτε απο εμας δεν γνωριζε τα ψυχολογικα δε θα ηταν \"Παναγιτσα\". Ας μη ριχνουμε τις ευθυνες αλλου κι ας κοιταξουμε τους εαυτους μας. Ο καθενας εχει τα δικα του. Κι εκεινος που ειναι \"κακος\" δεν ειναι επειδη το θελει, σιγουρα. Εχω γινει παλαιοτερα καλα και το σταυρο μου τον ξανακανα οταν \"επεσα\" ξανα ψυχολογικα. Ποια θρησκευτικα βιβλια και ποιες καλοσυνες? Τπτ απ ολα αυτα δε θυμηθηκα οταν περναγα καλα. Ολοι σχεδον ιδιοι ειμαστε κι ο καθε ανθρωπος γινεται ανθρωπος διαφορετικα.

[agnostos]

και εγω ετσι ημουνα οταν δεν ειχα ψυχολογικα οπως λες και τωρα που εχω αλαξα πολυ. Στενοχωριεμε με τον πονο του αλου, με ποναει πιο πολυ η αδικια, βλεπω ασχημα πραγματα που πριν δεν με ενδιεφεραν καθολου δεν με αγγιζαν κα τωρα λεω γιατι να μην νιωθουν ολοι οπως εγω και να ειναι τιμιοι οπως προσπαθω να γινω εγω. Τελικα εμεις οι ανθρωποι ειμαστε ζωα αυτο εχω καταλαβει. Ζωα με πιο ανεπτυγμενη νοημοσυνη, τα θελουμε ολα δικα μας και μας ενδιαφερει μονο ο εαυτουλης μας. Μολις προσπαθουμε λιγο να γινουμε καλητεροι τοτε βλεπουμε ποσο δυσκολο ειναι να εισαι καλος και ποσο υποφερεις και μετα γινεσε ακομα πιο χειροτερος απο οτι ισουν αφου δεν αντεχεις. Μεσα στη ζουγκλα της ζωης οποιος επιβιωσει επιβιωσε. Μακαρι να καναμε μια τελεια και δικαιη κοινωνια εστω και με βια και οχι με την πολιτισμενη βια που μας επιβαλουν να μενει ετσι η κοινωνια

[liberchild]

Originally posted by agnostos
Μακαρι να καναμε μια τελεια και δικαιη κοινωνια εστω και με βια και οχι με την πολιτισμενη βια που μας επιβαλουν να μενει ετσι η κοινωνια

Δεν συμφωνώ άγνωστε μ αυτό που λες. Οχι βία, ούτε σωματική, ούτε κυρίως ψυχική. Οσες φορές τόχω αυτό βιώσει, δεν έγινα αυτό που ονειρευόμουν για μένα. Μπορώ να πώ, ότι αντίθετα, πεισμάτωσα, κι ακολούθησα λάθος δρόμους από παιδιόθεν. Ο καθένας έχει πείσμα στη βία. Καταλαβαίνω και μυρίζομαι από χιλιόμετρα τον άνθρωπο τον πιεσμένο, είμαι κοντά του, και νιώθω ιδιαιτέρως υπερήφανη, που μεγάλωσα ψυχές ανοιχτά δωμάτια... σε πληροφορώ, ότι άν αυτό που νιώθεις τώρα, αυτό που σε ρίχνει, το ρίξεις κάπου αλλού, αλλά με πάσα ειλικρίνεια και δικαιοσύνη πρόσεξε το αυτό, θα δεις ότι είναι επίκτητο, όχι δικό σου. Ολοι οι άνθρωποι είναι στη βάση τους καλοί, αυτό πάντα νάναι σημαία σου, έτσι να προχωράς, έτσι να συμπονάς, χωρίς να συγχωρείς όμως, απλά να καταλαβαίνεις. Εκεί έξω, υπάρχει πολύ αγάπη, δες το, δεν αγιολογώ, κι εγώ γραμμένο τον έχω το θεικό προσδιορισμό, ποτέ δεν πρόσφερε τίποτα έξω από θάνατο, άκου την καρδιά σου κι ό,τι σκιρτάει να αποκτήσει, και τρέχα .....run

[liberchild]

Ξαναδιάβασα το ποστ σου, και αναρωτιέμαι, μιλάς για νεύρωση. Πήγες στο γιατρό και στο είπε ? ποιά είναι η νεύρωσή σου ακριβώς ? όπως διαβάζω πάλι, αυτό που βλέπω είναι μιά μάλλον απαισιόδοξη βλέψη που κοντεύει να αδειάσει τελείως το ποτήρι σου. Επίσης, θα ήθελα να σου τονίσω αυτό. Να είσαι απολύτως σίγουρος, ότι ο καθένας που περπατάει, έχει τη δουλειά του, είναι υγιής και χαρούμενος, έχει κι αυτός, με τη σειρά του, πληρώσει τιμήματα μικρά ή μεγάλα, και αν είναι σήμερα καλά, έχει καταβάλει τον οβολό του, άρα βεβαίως και το απολαμβάνει. Δεν είναι αχαριστία άγνωστε, νάσαι σίγουρος γι αυτό. Είμαι σίγουρη ότι κι εσύ δίνεις τον αγώνα σου όπως πολλοί, δώσε λοιπόν στον εαυτό σου και χώρο και χρόνο. Και λίγο πιό αισιόδοξος, αύριο είμαι σίγουρη θα διαβάσω από σένα ένα καλύτερο ποστ.

[agnostos]

απλα καποιοι ανθρωποι ειναι λιγο πιο ευαισθητοι λιγο πιο ατυχοι μεγαλωνουν σε λιγο πιο ασχημο περιβαλλον και εχουν λιγο πιο υψηλους στοχους απο αυτους που μπορουν να πετυχουν και τελος καποιοι εινια τοσο ατυχοι που εχουν ταυτοχρονα ολα τα παραπανω. οσο για το κειμενο δεν ειναι δικο μου δεν το εγραψα εγω ειναι απο αλλο ατομο απλα το εβαλα εδω για οσους ηθελαν να το σχολιάσουν