Σκέψη ότι η μέσες μετατρέπονται σε μπριζολάκια

[Kanakas]

Λοιπόν πρόσφατα άρχισα να έχω κάποιες περίεργες ιδεοληπτικές σκέψεις. Αυτά που στα αγγλικά λένε intrusive thoughts, νομίζω πως έτσι μεταφράζονται. Ξεκίνησαν από το κουνέλι μου. Τα κουνέλια έχουν γεμάτο σώμα και μεγάλους και πλατιούς μύες στην πλάτη στην περιοχή της μέσης. Άρχισα να σκέφτομαι ότι η μεσούλα της κουνελίτσας μου είναι σαν δύο μικρά μπριζολάκια έτοιμα να πέσουν, ή μπριζολάκια που θα μπορούσα να φάω. Άρχισα να σκέφτομαι επίμονα πώς θα ήταν αυτά τα μπριζολάκια και στο τέλος άρχισαν να μου τρέχουν ακόμα και τα σάλια. Σε εμένα αυτό γίνεται εύκολα, για παράδειγμα αν μυρίσω κάποιο πολύ καυτερό φαγητό παράγονται περισσότερα σάλια, και ως φυσιολογική αντίδραση ήταν αδύνατο να το σταματήσω. Μια ενοχλητική σκέψη περιορίζεται πολύ πιο εύκολα από αυτό. Άρχισα να βλέπω το μπροστινό μέρος του κουνελιού κανονικά και το πίσω σαν να έχει και δύο μπριζολάκια πάνω του. Φυσικά δε βοήθησε και η αναζήτηση στο Ίντερνετ σχετικά με πιο μέρος του κουνελιού τρώγεται, που ανέφερε τη μέση ως το πιο τρυφερό κρέας. Σύντομα η σκέψη γενικεύτηκε και για άλλα ζώα, ανθρώπους και παιδιά. Πίστευα ότι όλες οι μέσες μοιάζουν με μπριζολάκια και μπορούν να φαγωθούν. Στο τέλος το ένιωθα αυτό ακόμα και στον εαυτό μου. Φοβόμουν ότι θα αυτοτραυματιστώ ή και θα αυτοκανιβαλιστώ σε κάποια έκσταση χωρίς να το καταλάβω, ή νόμιζα ότι οι μυς της μέσης μου θα αποκολληθούν σαν έτοιμα ψημένα μπριζολάκια, όπως έλεγα και για το κουνέλι. Τελικά κάθε λίγο έπρεπε να πιάνω τη μέση μου και να δίνω μπουνιές στον εαυτό μου, για να καταλάβω ότι πονάω και ότι είναι μέρος του σώματός μου όπως τα άλλα. Όσο για το κουνέλι, το σήκωνα συχνά, αν και δε θέλει, για να του πιάνω τη μεσούλα και να είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου κουνέλι και πως έτσι είναι το σώμα όλων των κουνελιών. Επίσης προσπαθούσα να θυμάμαι καλές στιγμές με την κουνελίτσα και την χάιδευα συχνά. Η κρίση κράτησε περίπου τέσσερις μέρες. Τώρα πια μόνο ελάχιστα ανίσχυρα κατάλοιπα έχουν μείνει όσον αφορά το κουνέλι, αλά περισσότερο έντονα όσον αφορά τον εαυτό μου. Δεν πιστεύω ότι θα φάω τη μέση μου, αλλά την νιώθω κάπως διαφορετική. Μήπως είναι η αρχή της διαταραχής ταυτότητας σωματικής ακεραιότητας, ή θα μου φύγει τελικά; Ένα παρόμοιο περιστατικό με το κουνέλι το είχα πάθε για τρεις μέρες πιο παλιά. Ίσως να φταίνε οι υποβολές που δέχομαι από ανθρώπους που για πλάκα μου λένε ότι το κουνέλι μου είναι νόστιμο. Τα προβλήματα πυροδοτήθηκαν ύστερα από ένα μέτρια στρεσογόνο γεγονός. Αλλά γιατί η σκέψη ήταν τόσο ακραία; Εντάξει μου αρέσει το φαγητό και τα μπριζολάκια, αλλά όχι και να φάω το κουνέλι μου, που το έχω τόσα χρόνια κοντά μου και το φροντίζω σαν παιδάκι, ή τον εαυτό μου! Φοβήθηκα πολύ από αυτά.

[savatage]

Μήπως είναι η αρχή της διαταραχής ταυτότητας σωματικής ακεραιότητας, ή θα μου φύγει τελικά;

Οχι δε θα σου φυγει χωρις να κανεις κατι. Βλεπω οτι το εβαλες στην ενοτητα "Ψυχαναγκασμοι-Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη". Σε παρακολουθει ψυχιατρος για τις περιεργες ιδεες?

[Kanakas]

Νόμιζα πως είναι ψυχαναγκαστικό. Τώρα με ανησύχησες περισσότερο. Όχι, για χρόνια δεν με παρακολουθεί κανείς.

[Macgyver]

Που ναξερε το κουνελακι σου τι σκεψεις κανεις γι αυτο , απο κουνελι , λαγος θαχε γινει ......

[Kanakas]

Σταματήστε να λέτε τέτοια, αυτά δεν είναι για πλάκα. Μια χαρά είναι το κουνελάκι, τώρα πια δεν το σηκώνω για να το ενοχλώ, το βγάζω βόλτα περισσότερη ώρα για να είμαι μαζί του, του δίνω τα αγαπημένα του φαγητά. Είναι επτά ετών, ευελπιστώ να ζήσει πολύ. Δε νομίζω να φτάσει το ρεκόρ, αλλά το προσέχω και πιστεύω πως θα ζήσει πολύ. Γλυκούλα είναι η καλή μου. Τώρα πάω να την ξαναβγάλω έξω.

[elis]

Πήγαινε σε ταβέρνα κ παρειγγειλε λαγό στιφάδο θα δεις ότι δεν υπάρχουν μπριζολακια

[Macgyver]

Πήγαινε σε ταβέρνα κ παρειγγειλε λαγό στιφάδο θα δεις ότι δεν υπάρχουν μπριζολακια

Τωρα που το λες , elis , οντως δεν εχουν μπριζολακια τα κουνελια , τσαμπα οι κακες σκεψεις ...οι λαγοι εχουνε , αλλα εδω προκειται για κουνελι ...

παντως αφου το πας βολτα το κουνελι , μια περαστικη σκεψη ηταν , μην σε ανησυχει .....

[Magdalinx]

Κατά πάσα πιθανότητα αυτό που βίωσες ήταν το ξέσπασμα μιας εσωτερικής σου κρίσης. Φταίει η στρεσογόνα κατάσταση που πέρασες, κάποιο υπαρξιακό κενό/ σύγκρουση που βιώνεις μέσα σου, πάντως το πρόβλημα δεν αφορά καθόλου ούτε το κουνελάκι σου ούτε τίποτα από αυτά που σκέφτηκες. Εκδηλώθηκε έτσι απλά.. Εγώ όταν βίωνα κρίσεις πανικού, με τρόμαζε το γεγονός ότι αναπνέω. Τις κρίσεις πανικού θα τις πάθαινα ακόμη κι αν δεν μ ειχε έρθει αυτή η περιεργη σκέψη, θα μου είχε έρθε κάποια άλλη..
Για τον λόγο αυτό πρέπει θεωρώ οπωσδήποτε (βάλτο προτεραιότητα) να φτιάξεις την ποιότητα της ζωής σου. Εγώ έτσι αντιμετώπισα τις κρίσεις μου. Να ασχολείσαι με πράγματα που σε γεμίζουν και σου δίνουν νόημα, να επιλέγεις ποιοτικές σχέσεις και να αθλείσαι. Να ενδυναμώσεις δηλαδή λίγο το μέσα σου. Από κει και πέρα, αν ξαναεμφανιστουν παρομοιες σκεψεις και εμμονές μπορείς να τα συζητήσεις με κάποιον ψυχολογο. Μπορεί μέσα σου κάτι να σε ενοχλεί κάτι να σε τραυμάτισε που αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να εντοπίσεις..

[Kanakas]

Λοιπόν οι εισβλητικές σκέψεις ξαναξεκίνησαν χειρότερα πρόσφατα. Το βράδυ ή νωρίς το πρωί στις 24 Απριλίου, αφού έκανα ένα ζεστό χαλαρωτικό μπανάκι, ήδη μισονυσταγμένος και σε αλλοιωμένη κατάσταση συνείδησης, έπιασα τους γαστροκνήμιούς μου και σκέφτηκα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου (μοιάζουν με μπριζολάκια. Πώς θα ήταν αν τους έτρωγα;" Από εκεί ξεκίνησε το κακό. Την άλλη μέρα πάλι σκεφτόμουν ότι η μεσούλα της κουνέλας μου μπορεί να γίνει μπριζολάκια, και συγχρόνως και ο εαυτός μου. Αργότερα και άλλα ζώα και άνθρωποι. Κυρίως όμως ο εαυτός μου, αυτήν τη φορά πιο πολύ από το κουνέλι. Σκεφτόμουν πώς οι πολύ μεγάλες μυικές ομάδες, όπως πίσω στη μέση και στα μπούτια θα μπορούσαν να γίνουν μπριζολάκια και να τα φάω, και σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να τα μασήσω και μου έτρεχε το σάλιο από αυτό, γιατί σκεφτόμουν πως θα ήταν σαν ψημένο μαλακό νόστιμο κρέας που κόβεται εύκολα. Ακόμα όμως και αν οι σκέψεις ήταν μειωμένες και δεν έτρεχε το σάλιο, μια θέρμανση στη στοματική κοιλότητα υπήρχε και ακόμα υπάρχει. Σύντομα το νοηματικό εύρος των λέξεων που μπορούσαν να πυροδοτήσουν αυτήν τη σειρά σκέψεων πλάταινε όλο και περισσότερο. Στην αρχή άμεσες με το πρόβλημα λέξεις όπως "μέση", "κανιβαλισμός", μπορούσαν να με κάνουν να σκέφτομαι αυτά τα πράγματα, αργότερα ακόμα και κοινές λέξεις όπως "μυς", "μυώδεις", "φουσκωτός", "γεμάτος", "φουσκωμένος", μπορούσαν να με φέρουν σε αυτές τις σκέψεις. Η ελληνική γλώσσα δε βοηθάει επίσης, με λέξεις όπως "ψωμωμένος" που περιγράφουν κάτι γεμάτο.
Την Τρίτη 24 Απριλίου λοιπόν ήμουν εντελώς χάλια, ξύπνησα σε πλήρη αποπροσωποποίηση/αποπραγματοποίηση, περπατούσα σαν ζόμπι και δε μιλούσα, άρα όντας σε αποσύνδεση δεν ένιωθα το σώμα μου πλήρως δικό μου, άρα οι σκέψεις μου εντείνονταν. Η εμμονή με διαφορετικές μεγάλες μυικές ομάδες άλλαζε με τις μέρες, πρώτα είχα το γαστροκνήμιο, μετά τη μέση, μετά τους τετρακέφαλους, κλπ. Για να πειστώ ότι είναι πράγματι μέρη του σώματός μου τα χτυπούσα έντονα ή έσφιγγα τους μυς σε εκείνα τα σημεία συνεχώς. Το πρωί της Τετάρτης ξυπνούσα συχνά, και ήμουν σε πλήρη αποπροσωποποίηση/αποπραγματοποίηση στιγμιαία μόλις ξυπνούσα. Βρέθηκα σε πανικό με τέτιες σκέψεις. Πώς γίνεται έλεγα να βρίσκομαι σε ένα σώμα που μπορώ να κανιβαλίσω; Μπορώ να μετακινηθώ σε άλλο σώμα για να ξεφύγω; Τι θα κάνω αν δεν έχω το μισό σώμα μου; Μετά ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα πιο καλά. Εδώ να σημειώσω ότι τα όνειρά μου παραμένουν φυσιολογικά.
Από τότε και τις επόμενες μέρες τα συμπτώματα μειώθηκαν. Εξωτερικά φαίνομαι κανονικά, αλλά στις σκέψεις μου χάλια. Δε μπορώ να καταλάβω αφού δεν είχα σοβαρούς στρεσογ΄όνους παράγοντες, και θα μπορούσα να χαρώ τις σχετικά πιο ξεκούραστες μέρες αυτού του διαστήματος, γιατί να είμαι έτσι. Οι εμμονικές σκέψεις δε χάθηκαν εντελώς. Απλώς έχω και 'αναλαμπές' μέσα στη μέρα που μπορεί να αναθεωρώ τις σκέψεις μου και να μην έχω καθόλου. Έπρεπε να ψάξω για το μυικό σύστημα και τη σημασία των μεγάλων μυών του σώματος, καθώς και για το πώς είναι το ωμό κρέας, αφού φανταζόμουν ότι αν φάω τον εαυτό μου η υφή του κρέατος θα είναι σαν ψημένο, ώστε να πειστώ ότι δεν είναι όπως το έχω στο μυαλό μου. Όμως σε εμένα αν κολλήσει κάτι, ακόμα και αν λογικά έχει λυθεί, συναισθηματικά η παλιά σύνδεση μένει, και έτσι δεν μπορώ να ξεφύγω. Ανησυχώ ότι ένα μικρό κατάλοιπο θα μείνει για πάντα, όπως κάποιες φορές μέσα σε αυτούς τους μήνες σκεφτόμουν για το κουνέλι μου. Δεν θέλω όμως να έχω το ίδιο κατάλοιπο για τον ίδιο μου τον εαυτό. Ακόμα έχω τις εισβλητικές σκέψεις και σκέφτομαι πώς θα ήταν να τρώω τον εαυτό μου. Επίσης στις σκέψεις προστέθηκαν και άλλες επιθετικές σκέψεις, όπως να μαχαιρώσω το κουνέλι μου ή να περιμένω να πεθάνει το κουνέλι μου, να μαχαιρώσω τη μέση μου για να πειστώ ότι πράγματι πονάει και είναι μέρος του σώματός μου, ή πιο άσχετες όπως να πω σεξουαλικά πράγματα στους γονείς μου. Πιστεύω ότι φταίει το κουνέλι για αυτό, γιατί αν δεν ήμουν κοντά σε ένα ζώο με μεγάλη μεσούλα, δε θα μου είχαν έρθει στο μυαλό τέτοιου τύπου σκέψεις καν.
Επίσης πρόσφατα διάβασα για μια περίπτωση με έναν άντρα που είχε επιλειψία κροταφικού λοβού και αργότερα ανέπτυξε ψυχωτικά συμπτώματα καθώς και ψυχαναγκαστικά, όπου είχε έμμονες σκέψεις ότι θα φάει το γιο του ή τη γυναίκα του, και έφαγε ωμό συκώτι κότας για να νιώσει τον κανιβαλισμό. Είχε όμως και άλλα σοβαρά συμπτώματα για έξι χρόνια. Και σκέφτομαι μετά, πώς θα ξεχωρίσω τον ψυχαναγκασμό από την ψύχωση; Μήπως είμαι ψυχωτικός και δεν το ξέρω; Είμαι τελειωμένος; Θα είμαι έτσι για το υπόλοιπο της ζωής μου; Μήπως έχω οργανικό πρόβλημα στον εγκέφαλο που δεν γνωρίζω; Μήπως έχω κάποιον όγκο; Μήπως είναι επιλειψία που δεν κατάλαβα; Μήπως είναι η αρχή Κρόιτσφελντ-Γιάκομπ που φοβάμαι πολύ;
Έχω ψυχολόγο που με παρακολουθεί για άλλα πράγματα που έχω εξηγήσει σε άλλες δημοσιεύσεις εδώ, αλλά επειδή ψυχαναγκαστικά συμπτώματα έχω να εμφανίσω για μήνες, και δε θυμόμουν όλες τις πρόσφατες στιγμές που τα πάθαινα, δεν το συζητήσαμε πολύ. Τώρα της το έδωσα και αυτό και ακόμα δεν το έχουμε ψάξει.
Πραγματικά, αν δε θεραπευτεί αυτό, θα ήθελα τουλάχιστον αυτή η εισβλητική σκέψη να αντικατασταθεί από κάποια άλλη. Για παράδειγμα προτιμώ να σκέφτομαι ότι θέλω να σκοτώσω τη μάνα μου παρά να φάω τον εαυτό μου. Το τελευταίο είναι πραγματικά τρελό και δεν έχει καμία σχέση με τη λογική και την πραγματικότητα, ενώ το πρώτο ε΄΄ιναι κατά κάποιον τρόπο κοινωνικά αποδεκ΄τό για άτομα με ψυχαναγκαστικά συμπτώματα, όοπως επίσης πάνω απ΄΄ο όλα και από τον εαυτό μου.

[Kanakas]

Μετά από δύο μέρες οι περισσότερες τέτοιες ενοχλητικές σκέψεις υποχώρησαν. Πλέον δε μου έρχονταν μόνες τους στο μυαλό μου, ούτε είχαν κάποια δύναμη όταν προσπαθούσα να τα σκεφτώ. Πιθανόν ο εγκέφαλός μου κουράστηκε από αυτό το πράγμα και απευαισθητοποιήθηκε. Δεν ξέρω. Όμως, όπως είχα και στο παρελθόν, μπορεί να ξαναέχω τέτοιες ή παρόμοιες σκέψεις στο μέλλον. Μπορεί όχι άμεσα, αλλά είναι σίγουρα δυνατό. Δεν ξέρω ποιο στρεσογόνο γεγονός μπορεί να τις ξαναδημιουργήσει.

[jim7]

Ίσως το νόημα της ζωής να κρύβεται στα μπριζολακια.

[marouli66]

ολες αυτες οι σκεψεις φιλε μου οφειλονται καθαρα σε καποιο στρεσογονο γεγονος που προφανως θα εχεις περασει δεν ερχονται ετσι απλα........και εγω μπορει να σκεφτω αν ειχα κουνελι μα τι νοστιμο που θα ηταν στιφαδο ή τσιγαριαστο αλλα εσενα αυτη η σκεψη σε εγκλωσισε και σε εκανε να την επεκτεινεις ακομη παραπερα.......ειναι καθαρα ιδεοληψια ολοι εχουμε απλα εσυ σε πιανει περισσοτερο επειδη εισαι τωρα στρεσαρισμενος
σε βεβαιωνω οτι με τοσα που εχω περασει, με την εμπειρια που εχω οτι αν δεν εκανες αυτες τις σκεψεις για το κουνελακι και τους ανθρωπους σιγουρα θα ειχες βρει καποιες αλλες να ασχολεισαι........γιαυτο μην τους δινεις αξια γιατι ειναι ψευδαισθηση......απλα το αγχος σου εκτονωνεται ετσι........τωρα μπορει να σκεφτω αν με εκνευρισει καποιος οτι θελω να τον σκοτωσω αλλα δεν με επηρεαζει αυτη η σκεψη και επειδη ξερω οτι δεν θα το κανω ουτε θα χασω τον ελεγχο, και αυτο διοτι εχω πλεον φιλοσοφησει ολες αυτες οι σκεψεις ειναι ψεματα........
αν ομως παλιοτερα που δεν ηξερα τι συνεβαινε με μενα εκανα μια τετοια σκεψη θα αναλωνομουνα συνεχως σε αυτη ''και αν θελω να σκοτωσω και αν και αν και αν.....''
καταλαβες ? μην δινεις σημασια παιχνιδι καθαρα του μυαλου ειναι.......
και εγω να ξερεις πλεον δεν δινω καμια σημασια στο μυαλο.......γιατι αυτο ευθυνεται και επαθα οσα εχω παθει.........οποτε προσπαθω να διαλογιζομαι αγνοώντας τις ηλιθιες σκεψεις του μυαλου μου.

[marouli66]

http://www.osho.com/el/read/osho/osh...cs/no-thinking
http://www.osho.com/el/read/osho/osh...opics/thoughts
http://www.osho.com/el/read/osho/osh...pping-thoughts
http://www.aytepignosi.com/2015/02/p...dhtoy-ego.html