Μια καλημέρα από τα παλιά!

[nightlost]

Καλημέρα σε όλους σας.

Είμαι 39 ετών και έχω ξαναγράψει κατά το παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι είχα πάρει πολύ κουράγιο από τη συμμετοχή ομοιοπαθούντων ή μη. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό με παρακίνησε να κάνω πράγματα ζωτικής σημασίας για τον εαυτό μου. Μερικά χρόνια μετά ξαναέρχομαι να δηλώσω κρίσεις πανικού και γενικευμένης αγχώδης διαταραχής. Αν και τα τελευταία χρόνια έκανα κάποια υποτυπώδη θεραπεία με ειδικό (και υποτυπώδη γιατί τα οικονομικά μου δε μου το επέτρεπαν για κάτι περισσότερο και πιο συχνό) πριν από 1,5 χρόνο περίπου ξεκίνησε η νέα κόλαση μου. Εργαζόμουν σε μια εταιρεία με πολύ απαιτητικό και δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και ένα πρωί ξύπνησα με μουδιασμένη την αριστερή μου πλευρά του σώματος μου, από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών μου. Πίστεψα για ένα διάστημα ότι αυτό μπορεί να οφειλόταν σε ένα σκεύασμα που είχα πάρει μαγνησίου & Β6 και έτσι τα έκοψα. Αυτή η συμπτωματολογία συνέχισε για αρκετούς μήνες που ήταν σε ύφεση και σε έξαρση. Μέχρι που παραιτήθηκα από εκείνη τη δουλειά και πήγα σε μια άλλη ως "manager" πλέον και με απαιτήσεις τριπλάσιες από τη προηγούμενη. (να αναφέρω πως είμαι ιδιαιτέρως αγχώδης ως άνθρωπος)

Μέχρι και τα Χριστούγεννα είχα την ίδια συμπτωματολογία. Μετά τις γιορτές, ξεκίνησε να παίζει και το αριστερό μου μάτι. (υπήρχε μια μυική σύσπαση στο κάτω μέρος του ματιού). Αυτό το "παίξιμο" του ματιού ήταν καθημερινό, όλη την ημέρα κάθε ημέρα σε τόσο έντονο βαθμό, που με ενοχλούσε και ήθελα να το ξεκολλήσω. Αυτά τα μουδιάσματα επίσης να μη φεύγουν και να εμφανίζονται σε έντονο βαθμό ακόμη και σε καταστάσεις απόλυτης ηρεμίας και χαλάρωσης. Και συν τοις άλλοις να νιώθω μια μέθη λες και κατέβασα ότι τεκίλα υπήρχε μπροστά μου. Ένα πράγμα τόσο περίεργο σαν να βρίσκομαι σε υπερένταση και στα πατώματα ταυτόχρονα. Αποφάσισα να κάνω αιματολογικές και η ιατρός δε μου βρίσκει κάτι ασυνήθιστο πέρα από χαμηλό σίδηρο, στα όρια το Μαγνήσιο και πολύ χαμηλή D3. Και απέδωσε τα συμπτώματα σε αυτές τις χαμηλές τιμές και είναι πολύ σύνηθες. Πήγα και σε νευρολόγο, όπου μου έκανε όλες τις εξετάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν. Δε βρήκε κάτι αξιοπερίεργο και με ρώτησε αν έχω πάει ποτέ σε ψυχίατρο.
Ε, ο επόμενος λοιπόν ήταν ένας από τους καλύτερους ψυχολόγους-ψυχίατρους που έχω επισκεφτεί. Με είδε, με άκουσε και μου λέει πεντακάθαρη γενικευμένη αγχώδης διαταραχή η όλη σου συμπτωματολογία και δε θα το πάμε φαρμακευτικά τουλάχιστον όχι στην αρχή. (με παρακολουθεί αλλά όχι όσο συχνά πρέπει λόγο πάντα οικονομικών)

Η αλήθεια είναι πως στην εργασία μου, είχα απίστευτο άγχος και ευθύνες με αποτέλεσμα να νιώθω ότι ασφυκτιώ και ότι δε θα τα καταφέρω, όσο και αν πίστευα στον εαυτό μου ή πίστευαν και οι υπάλληλοι σε μένα. Το δε αφεντικό μου ευθυνόφοβο και μου είχε φορτώσει όλα τα λάθη της εταιρείας. Με αποτέλεσμα αρχές Ιούνη να φτάσω σε ένα τέλμα και είπα δυνατά ένα μεγάλο STOP. Από τότε ως και σήμερα είμαι σε άδεια παραίτησης και ήθελα πολύ να ξεκουραστώ. Όμως νιώθω πως ούτε αυτό έχω καταφέρει. Μέσα στο μυαλό μου έχουν φωλιάσει ασθένειες, "ότι κάτι έχω", θα τρελαθώ, θα πεθάνω κτλ. Και συν του ότι μου το έχουν επισημάνει 3 διαφορετικοί άνθρωποι, ότι δεν έχω τίποτε καθαρά σωματικό, αλλά νοσώ ψυχικά και απλά σωματοποιώ το άγχος, έχει κολλήσει η βελόνα στο κεφάλι μου. Και τώρα που σας γράφω, έχω τα ίδια συμπτώματα με το μούδιασμα και πριν καμιά ώρα ήταν πιο έντονο αλλά τώρα έχει εξασθενήσει.
Έχω απηυδήσει με τον εαυτό μου!

[NamelessOne]

Έχεις άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες στη ζωή σου, πέρα απ'την εργασία; πχ οικογένεια, φίλοι οκ;

Αν το άγχος οφείλεται μόνο στην δουλειά σου, τότε σκέψου σοβαρά το ενδεχόμενο να δουλέψεις σε μια άλλη θέση με λιγότερες απαιτήσεις. Δεν αξίζει να ζεις χάλια απλά για να λες ότι είσαι στην τάδε τοπ δουλειά.

[nightlost]

masterridley σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.
Όχι δεν έχω οικογένεια, αλλά έχω σχέση και κάποιους λίγους και καλούς φίλους. Φοβάμαι ότι τους έχω κουράσει λίγο τους γύρω μου, μιας και πολλά χρόνια τώρα τους κουβαλάω μαζί στην ιστορία μου.
Αυτές τις αγχώδεις διαταραχές τις έχω εδώ και πολλά χρόνια, απλώς τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε έξαρση και μάλλον με τη δουλειά μου, ξέφυγαν για ακόμη μια φορά.

[tony_c2018]

Καλημέρα σε όλους σας.

Είμαι 39 ετών και έχω ξαναγράψει κατά το παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι είχα πάρει πολύ κουράγιο από τη συμμετοχή ομοιοπαθούντων ή μη. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό με παρακίνησε να κάνω πράγματα ζωτικής σημασίας για τον εαυτό μου. Μερικά χρόνια μετά ξαναέρχομαι να δηλώσω κρίσεις πανικού και γενικευμένης αγχώδης διαταραχής. Αν και τα τελευταία χρόνια έκανα κάποια υποτυπώδη θεραπεία με ειδικό (και υποτυπώδη γιατί τα οικονομικά μου δε μου το επέτρεπαν για κάτι περισσότερο και πιο συχνό) πριν από 1,5 χρόνο περίπου ξεκίνησε η νέα κόλαση μου. Εργαζόμουν σε μια εταιρεία με πολύ απαιτητικό και δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και ένα πρωί ξύπνησα με μουδιασμένη την αριστερή μου πλευρά του σώματος μου, από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών μου. Πίστεψα για ένα διάστημα ότι αυτό μπορεί να οφειλόταν σε ένα σκεύασμα που είχα πάρει μαγνησίου & Β6 και έτσι τα έκοψα. Αυτή η συμπτωματολογία συνέχισε για αρκετούς μήνες που ήταν σε ύφεση και σε έξαρση. Μέχρι που παραιτήθηκα από εκείνη τη δουλειά και πήγα σε μια άλλη ως "manager" πλέον και με απαιτήσεις τριπλάσιες από τη προηγούμενη. (να αναφέρω πως είμαι ιδιαιτέρως αγχώδης ως άνθρωπος)

Μέχρι και τα Χριστούγεννα είχα την ίδια συμπτωματολογία. Μετά τις γιορτές, ξεκίνησε να παίζει και το αριστερό μου μάτι. (υπήρχε μια μυική σύσπαση στο κάτω μέρος του ματιού). Αυτό το "παίξιμο" του ματιού ήταν καθημερινό, όλη την ημέρα κάθε ημέρα σε τόσο έντονο βαθμό, που με ενοχλούσε και ήθελα να το ξεκολλήσω. Αυτά τα μουδιάσματα επίσης να μη φεύγουν και να εμφανίζονται σε έντονο βαθμό ακόμη και σε καταστάσεις απόλυτης ηρεμίας και χαλάρωσης. Και συν τοις άλλοις να νιώθω μια μέθη λες και κατέβασα ότι τεκίλα υπήρχε μπροστά μου. Ένα πράγμα τόσο περίεργο σαν να βρίσκομαι σε υπερένταση και στα πατώματα ταυτόχρονα. Αποφάσισα να κάνω αιματολογικές και η ιατρός δε μου βρίσκει κάτι ασυνήθιστο πέρα από χαμηλό σίδηρο, στα όρια το Μαγνήσιο και πολύ χαμηλή D3. Και απέδωσε τα συμπτώματα σε αυτές τις χαμηλές τιμές και είναι πολύ σύνηθες. Πήγα και σε νευρολόγο, όπου μου έκανε όλες τις εξετάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν. Δε βρήκε κάτι αξιοπερίεργο και με ρώτησε αν έχω πάει ποτέ σε ψυχίατρο.
Ε, ο επόμενος λοιπόν ήταν ένας από τους καλύτερους ψυχολόγους-ψυχίατρους που έχω επισκεφτεί. Με είδε, με άκουσε και μου λέει πεντακάθαρη γενικευμένη αγχώδης διαταραχή η όλη σου συμπτωματολογία και δε θα το πάμε φαρμακευτικά τουλάχιστον όχι στην αρχή. (με παρακολουθεί αλλά όχι όσο συχνά πρέπει λόγο πάντα οικονομικών)

Η αλήθεια είναι πως στην εργασία μου, είχα απίστευτο άγχος και ευθύνες με αποτέλεσμα να νιώθω ότι ασφυκτιώ και ότι δε θα τα καταφέρω, όσο και αν πίστευα στον εαυτό μου ή πίστευαν και οι υπάλληλοι σε μένα. Το δε αφεντικό μου ευθυνόφοβο και μου είχε φορτώσει όλα τα λάθη της εταιρείας. Με αποτέλεσμα αρχές Ιούνη να φτάσω σε ένα τέλμα και είπα δυνατά ένα μεγάλο STOP. Από τότε ως και σήμερα είμαι σε άδεια παραίτησης και ήθελα πολύ να ξεκουραστώ. Όμως νιώθω πως ούτε αυτό έχω καταφέρει. Μέσα στο μυαλό μου έχουν φωλιάσει ασθένειες, "ότι κάτι έχω", θα τρελαθώ, θα πεθάνω κτλ. Και συν του ότι μου το έχουν επισημάνει 3 διαφορετικοί άνθρωποι, ότι δεν έχω τίποτε καθαρά σωματικό, αλλά νοσώ ψυχικά και απλά σωματοποιώ το άγχος, έχει κολλήσει η βελόνα στο κεφάλι μου. Και τώρα που σας γράφω, έχω τα ίδια συμπτώματα με το μούδιασμα και πριν καμιά ώρα ήταν πιο έντονο αλλά τώρα έχει εξασθενήσει.
Έχω απηυδήσει με τον εαυτό μου!

Οι κρίσεις πανικού δεν χρειάζονται πανικό. Μάθε να τις διαχειρίζεσαι με αναπνοές και θετική σκέψη, και θα περάσουν σύντομα...

[nightlost]

Ενώ γνωρίζω πως όλη αυτή η συμπτωματολογία είναι σωματοποιημένο άγχος, (κυρίως τα μουδιάσματα) συνεχώς αναρωτιέμαι "μήπως είναι κάτι άλλο" ή αναφέρομαι για αυτά σε άλλους, με τη προοπτική ότι θα υπάρχουν παρόμοιες εμπειρίες, μήπως και καθησυχάσουν οι συνεχόμενες αρνητικές σκέψεις μου. Κάθε μέρα, όλη μέρα τα ίδια και τα ίδια.
Είμαι στη προσπάθεια tony_c2018, αλλά προφανώς δε προσπαθώ όσο πρέπει...

[tony_c2018]

Ενώ γνωρίζω πως όλη αυτή η συμπτωματολογία είναι σωματοποιημένο άγχος, (κυρίως τα μουδιάσματα) συνεχώς αναρωτιέμαι "μήπως είναι κάτι άλλο" ή αναφέρομαι για αυτά σε άλλους, με τη προοπτική ότι θα υπάρχουν παρόμοιες εμπειρίες, μήπως και καθησυχάσουν οι συνεχόμενες αρνητικές σκέψεις μου. Κάθε μέρα, όλη μέρα τα ίδια και τα ίδια.
Είμαι στη προσπάθεια tony_c2018, αλλά προφανώς δε προσπαθώ όσο πρέπει...

Είναι λογικό αυτό, δηλαδή το «να μην προσπαθείς όσο πρέπει». Και είναι λογικό επειδή είναι η πρώτη σου φορά. Εάν όμως καταφέρεις να ελέγξεις έστω και μια κρίση πανικού, μετά από κει και πέρα είναι σαν το ποδήλατο, θα μάθεις να τις διαχειρίζεται και σε λίγο καιρό θ' απαλλαγείς οριστικά από αυτές.
....
Κάνε μια εξάσκηση στα παρακάτω, κι όταν έρθει η επόμενη κρίση θυμήσου να τα εφαρμόσεις.
....
Τη στιγμή που νιώθεις να έρχεται η κρίση πανικού, πάρε μια βαθιά αναπνοή από το στόμα, κλείσε το στόμα σαν να θέλεις να μη βγει ο αέρας, φούσκωσε τα μάγουλα σου από τον αέρα αυτόν και άσε τον να βγει αργά ανάμεσα από τα χείλια σου. Επανέλαβε τη διαδικασία, μέχρι να νιώσεις καλύτερα και μέτρα τις αναπνοές που κάνεις. Συνήθως μετά την τρίτη ή την τέταρτη, η κρίση αρχίζει να υποχωρεί, αλλά μην κάνεις συνέχεια αναπνοές. Το μέτρημα θα σε βοηθήσει να μάθεις πόσες περίπου είναι οι αναπνοές που χρειάζεσαι. Με τον τρόπο αυτό, την επόμενη φορά που θα δεις την κρίση να έρχεται, θα ξέρεις εκ των προτέρων πόσες περίπου αναπνοές χρειάζονται για να νιώσεις καλύτερα κι έτσι σταδιακά θα περιορίζεται και το άγχος σου. Στο μεταξύ συμβουλέψου κι έναν ψυχολόγο για να βρεις το πιθανό αίτιο των κρίσεων και να το διορθώσεις.