Bespar

[Sonia]

Κατ΄αρχήν μου κάνει εντύπωση πως χαρακτηρίζεις (σωστά) ανεύθυνο κάποιον που σου λέει μέσω φόρουμ να πάρεις τα τάδε φάρμακα και να χαρακτηρίζεις ταυτόχρονα ανεύθυνο έναν γιατρό που αρνείται να σου δώσει χάπια (μπορεί σωστά μπορεί και λάθος). Βλέπεις ότι και με άλλη αγωγή από άλλον γιατρό πάλι δεν βλέπεις αποτέλεσμα. Λες ότι και παλιότερα έβλεπες ψυχολόγους για άλλα θέματα που δεν σε βοήθησαν όσο θα ήθελες. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι οι κρίσεις πανικού κτλ δημιουργούνται από παγιωμένες αντιλήψεις που έχουμε μέσα μας και προβάλουμε πολλές αντιστάσεις να τις αλλάξουμε. Είναι μία πολύ μακροχρόνια διαδικασία και δεν είναι πάντα εύκολο.

Νομίζω ότι το άμεσο που πρέπει να δουλέψεις σε όσο χρόνο σου απομένει μέχρι τις Πανελλήνιες είναι ότι δεν εξαρτάται η ζωή σου από αυτές και να βρεις τεχνικές να είσαι όσο το δυνατόν ήρεμη σε αυτές. Να μιλήσεις με τον γιατρό για το τι να κάνεις αν σε πιάσει κρίση εκείνη την στιγμή ώστε να καταλαγιάσουν τα συμπτώματα και να γράψεις. Αν πάλι δεν τα καταφέρεις, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Το πιο δύσκολο και μακροχρόνιο είναι να δουλέψεις τον χαρακτήρα σου και να βρεις γιατί ακριβώς αισθάνεσαι έτσι. Η διάθεση μας ιδίως στην εφηβεία επηρεάζεται εύκολα. Συχνά η θεωρεία συγκρούεται με την πράξη. Ας πούμε μια ζωή ακούς από τους γονείς και τους δασκάλους ότι πρέπει να είσαι καλός μαθητής και καλός άνθρωπος, να κατακτάς πράγματα με την αξία σου, να μην ενοχλείς τους άλλους, ότι ο καλός επιβραβεύεται, ότι αν είσαι εσύ σωστός θα είναι σωστοί και οι άλλοι απέναντί σου κτλ. Και μετά η πραγματικότητα συγκρούεται με την κοσμοθεωρία που έχεις αναπτύξει. Κάθεσαι ήρεμα κι ωραία και δεν ενοχλείς κανέναν και έρχεται το κάθε κ*λόπαιδο και σε κοροϊδεύει από το πουθενά, κάθεσαι εσύ και σκίζεσαι να βγάλεις καλό βαθμό και έρχεται ο γιός του καθηγητή που αξίζει 15 και παίρνει 18, κάθεσαι και διαβάζεις και παθαίνεις μπλακ άουτ σε ένα τεστ και δίνεις λευκή κόλλα... και λες γιατί ρε γαμ*το; Το θέμα είναι το πόσο αφήνεις να σε επηρεάζουν όλα αυτά όμως. Όσο πιο νέος είναι κανείς, τόσο δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί το και καλά κάνει, αλλιώς θα έτρεχε ο εγκέφαλος από τα αφτιά και θα ήταν όλοι συμβιβασμένοι με την χαζομάρα και την αδικία από την κούνια.

Ωστόσο: Το να ρίχνει κανείς νερό στο κρασί του και να είναι ευέλικτος στα αισθήματα και τις αντιδράσεις του, να μάθει να βλέπει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση ( μια αποτυχία δεν είναι το τέλος του κόσμου και δεν μπορούμε δυστυχώς να αλλάξουμε τα μυαλά και την συμπεριφορά του καθενός) και να είναι ευαίσθητος χωρίς αυτό να βλάπτει την προσωπικότητα, την υγεία και την λειτουργικότητά του, δεν είναι συμβιβασμός. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση και για επιβίωση και για την προσωπική του ευτυχία και για να είναι σε θέση να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να προοδεύσει ο ίδιος. Νομίζω ότι μακροχρόνια πρέπει να δουλέψεις με έναν ψυχολόγο το πως βλέπεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και με τους άλλους.

Όπως το βλέπω εγώ, πολλά από αυτά τα θέματα λύνονται με τον καιρό και όσο περισσότερο εκτίθεσαι με ανοιχτό μυαλό στον κόσμο και αποκτάς εμπειρίες γενικότερα, τόσο αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Ένας ψυχολόγος συχνά σε βοηθάει να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και να κόψεις δρόμο, αλλά υπάρχουν πολλές παράμετροι που δεν μπορείς να ελέγξεις κάθε φορά. Δηλαδή μπορεί οι γιατροί που δεν σε βοηθήσανε να σου λέγαν ακριβώς τα ίδια πράγματα σε κάποια άλλη φάση της ζωής σου και όντως να σε βοηθούσαν, ή μπορεί ένας γιατρός που σε βοηθάει αρκετά κάποια στιγμή να τελματώσετε και να μην σε βοηθάει πια και να συμβεί ξαφνικά κάτι άσχετο στην ζωή σου που να σου κάνει κλικ και να αλλάξει η διάθεσή σου εντελώς. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, όσο πιο πολύ βγαίνεις έξω στον κόσμο και κάνεις πράγματα τόσο θα βοηθάς τον εαυτό σου από το να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να σκέφτεσαι συνεχώς ή να περιορίζεσαι μόνο στους γιατρούς.

Τώρα για τα φάρμακα, αφού έχεις τόσο έντονα συμπτώματα εδώ και ένα χρόνο, μην περιμένεις αποτελέσματα από την μία στιγμή στην άλλη. Γνώμη μου είναι να μιλήσεις με τον γιατρό και να εστιάσεις στο προσωρινό, ότι θες να προσπαθήσεις να βρεις κάποιο φάρμακο να σου καλμάρει τα συμπτώματα μέχρι τις Πανελλήνιες όσο γίνεται, αλλά μην περιμένεις θαύματα και μην περιμένεις πρόοδο μόνο με τα φάρμακα. Μόνο συνδυαστικά με ψυχοθεραπεία θα δεις αποτελέσματα κατά την γνώμη μου. Τέλος, ακόμα και για τα συμπτώματα, βοηθάνε πολύ και τεχνικές πέραν των φαρμάκων, π.χ. αναπνοές, να μάθεις να αποσπάς την σκέψη σου εκείνη την στιγμή κτλ...

Απλά την γνώμη μου λέω βέβαια χωρίς να είμαι ειδική...

[Tomtim98]

Κοίτα και γω 19 είμαι... Έφτασα σε σημείο σαν εσένα... 4 φορές πήγα σε γιατρούς σε 1 μισή μήνα... Δεν μου βρήκαν τίποτα.... Πλέον το μόνο που έχει μείνει και με ταλαιπωρεί είναι οι πονοι στο στήθος... Ούτε ταχυκαρδιες έχω ούτε ζαλιζομαι ούτε δυσπνοια... Μόνο πόνους καμία φορά και στα χέρια και στο κεφάλι και όπου θες πάνε... Από το άγχος... Αλλά τουλάχιστον δεν με πιάνει κρίση πανικού... Πάει να με πιάσει αλλά το ξεπερνάω... Δοκίμασε να μιλάς με τους ανθρώπους γύρω σου για να ξεφεύγεις να παίρνεις βαθιές αναπνοες και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν για να ξεφύγεις...

[detetedmember27082018]

Κατ΄αρχήν μου κάνει εντύπωση πως χαρακτηρίζεις (σωστά) ανεύθυνο κάποιον που σου λέει μέσω φόρουμ να πάρεις τα τάδε φάρμακα και να χαρακτηρίζεις ταυτόχρονα ανεύθυνο έναν γιατρό που αρνείται να σου δώσει χάπια (μπορεί σωστά μπορεί και λάθος). Βλέπεις ότι και με άλλη αγωγή από άλλον γιατρό πάλι δεν βλέπεις αποτέλεσμα. Λες ότι και παλιότερα έβλεπες ψυχολόγους για άλλα θέματα που δεν σε βοήθησαν όσο θα ήθελες. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι οι κρίσεις πανικού κτλ δημιουργούνται από παγιωμένες αντιλήψεις που έχουμε μέσα μας και προβάλουμε πολλές αντιστάσεις να τις αλλάξουμε. Είναι μία πολύ μακροχρόνια διαδικασία και δεν είναι πάντα εύκολο.

Νομίζω ότι το άμεσο που πρέπει να δουλέψεις σε όσο χρόνο σου απομένει μέχρι τις Πανελλήνιες είναι ότι δεν εξαρτάται η ζωή σου από αυτές και να βρεις τεχνικές να είσαι όσο το δυνατόν ήρεμη σε αυτές. Να μιλήσεις με τον γιατρό για το τι να κάνεις αν σε πιάσει κρίση εκείνη την στιγμή ώστε να καταλαγιάσουν τα συμπτώματα και να γράψεις. Αν πάλι δεν τα καταφέρεις, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Το πιο δύσκολο και μακροχρόνιο είναι να δουλέψεις τον χαρακτήρα σου και να βρεις γιατί ακριβώς αισθάνεσαι έτσι. Η διάθεση μας ιδίως στην εφηβεία επηρεάζεται εύκολα. Συχνά η θεωρεία συγκρούεται με την πράξη. Ας πούμε μια ζωή ακούς από τους γονείς και τους δασκάλους ότι πρέπει να είσαι καλός μαθητής και καλός άνθρωπος, να κατακτάς πράγματα με την αξία σου, να μην ενοχλείς τους άλλους, ότι ο καλός επιβραβεύεται, ότι αν είσαι εσύ σωστός θα είναι σωστοί και οι άλλοι απέναντί σου κτλ. Και μετά η πραγματικότητα συγκρούεται με την κοσμοθεωρία που έχεις αναπτύξει. Κάθεσαι ήρεμα κι ωραία και δεν ενοχλείς κανέναν και έρχεται το κάθε κ*λόπαιδο και σε κοροϊδεύει από το πουθενά, κάθεσαι εσύ και σκίζεσαι να βγάλεις καλό βαθμό και έρχεται ο γιός του καθηγητή που αξίζει 15 και παίρνει 18, κάθεσαι και διαβάζεις και παθαίνεις μπλακ άουτ σε ένα τεστ και δίνεις λευκή κόλλα... και λες γιατί ρε γαμ*το; Το θέμα είναι το πόσο αφήνεις να σε επηρεάζουν όλα αυτά όμως. Όσο πιο νέος είναι κανείς, τόσο δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί το και καλά κάνει, αλλιώς θα έτρεχε ο εγκέφαλος από τα αφτιά και θα ήταν όλοι συμβιβασμένοι με την χαζομάρα και την αδικία από την κούνια.

Ωστόσο: Το να ρίχνει κανείς νερό στο κρασί του και να είναι ευέλικτος στα αισθήματα και τις αντιδράσεις του, να μάθει να βλέπει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση ( μια αποτυχία δεν είναι το τέλος του κόσμου και δεν μπορούμε δυστυχώς να αλλάξουμε τα μυαλά και την συμπεριφορά του καθενός) και να είναι ευαίσθητος χωρίς αυτό να βλάπτει την προσωπικότητα, την υγεία και την λειτουργικότητά του, δεν είναι συμβιβασμός. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση και για επιβίωση και για την προσωπική του ευτυχία και για να είναι σε θέση να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να προοδεύσει ο ίδιος. Νομίζω ότι μακροχρόνια πρέπει να δουλέψεις με έναν ψυχολόγο το πως βλέπεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και με τους άλλους.

Όπως το βλέπω εγώ, πολλά από αυτά τα θέματα λύνονται με τον καιρό και όσο περισσότερο εκτίθεσαι με ανοιχτό μυαλό στον κόσμο και αποκτάς εμπειρίες γενικότερα, τόσο αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Ένας ψυχολόγος συχνά σε βοηθάει να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και να κόψεις δρόμο, αλλά υπάρχουν πολλές παράμετροι που δεν μπορείς να ελέγξεις κάθε φορά. Δηλαδή μπορεί οι γιατροί που δεν σε βοηθήσανε να σου λέγαν ακριβώς τα ίδια πράγματα σε κάποια άλλη φάση της ζωής σου και όντως να σε βοηθούσαν, ή μπορεί ένας γιατρός που σε βοηθάει αρκετά κάποια στιγμή να τελματώσετε και να μην σε βοηθάει πια και να συμβεί ξαφνικά κάτι άσχετο στην ζωή σου που να σου κάνει κλικ και να αλλάξει η διάθεσή σου εντελώς. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, όσο πιο πολύ βγαίνεις έξω στον κόσμο και κάνεις πράγματα τόσο θα βοηθάς τον εαυτό σου από το να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να σκέφτεσαι συνεχώς ή να περιορίζεσαι μόνο στους γιατρούς.

Τώρα για τα φάρμακα, αφού έχεις τόσο έντονα συμπτώματα εδώ και ένα χρόνο, μην περιμένεις αποτελέσματα από την μία στιγμή στην άλλη. Γνώμη μου είναι να μιλήσεις με τον γιατρό και να εστιάσεις στο προσωρινό, ότι θες να προσπαθήσεις να βρεις κάποιο φάρμακο να σου καλμάρει τα συμπτώματα μέχρι τις Πανελλήνιες όσο γίνεται, αλλά μην περιμένεις θαύματα και μην περιμένεις πρόοδο μόνο με τα φάρμακα. Μόνο συνδυαστικά με ψυχοθεραπεία θα δεις αποτελέσματα κατά την γνώμη μου. Τέλος, ακόμα και για τα συμπτώματα, βοηθάνε πολύ και τεχνικές πέραν των φαρμάκων, π.χ. αναπνοές, να μάθεις να αποσπάς την σκέψη σου εκείνη την στιγμή κτλ...

Απλά την γνώμη μου λέω βέβαια χωρίς να είμαι ειδική...

Λοιπόν πρωτίστως σας ευχαριστώ που αφιερώσατε τον χρόνο σας για να γράψετε αυτό το μεγάλο ποστ και να με συμβουλεύσετε. Από ότι αντιλαμβάνομαι έχετε διαβάσει όλα τα μηνύματά μου και έχετε ασχοληθεί με τη περίπτωσή μου. Συμφωνώ με όσα λέτε αλλά να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα τα οποία μάλλον δεν είναι σαφή:
1) Χαρακτήρισα ανεύθυνο τον γιατρό γιατί και ο ίδιος ήξερε πολύ καλά τη σοβαρότητα της κατάστασής μου με τις κρίσεις πανικού και τα καθημερινά συμπτώματα που ανέφερα στο αρχικό μου ποστ. Μου είχε πει λοιπόν ότι χρειάζομαι τα χάπια και μάλιστα σκόπευε να μου γράψει ladose και xanax, αλλά το μετάνιωσε γιατί είμαι μικρή και δεν ήθελε να μπλέξω με αγωγή από τώρα. Σίγουρα έχει δίκιο σε αυτό αλλά από την άλλη μια φορά δίνουμε Πανελλήνιες και το γεγονός ότι δεν πήρα αυτό που χρειαζόμουν (σύμφωνα με τον ίδιο) μου κόστισε την εξέταση.
2) Χαρακτήρισα ανεύθυνη την κυρία που μου συνέστησε να πάρω αντικαταθλιπτικά γιατί δεν είναι γιατρός και δεν μπορεί να κάνει αξιολόγηση συμπτωμάτων για να βγάλει διάγνωση. Έχει μεγάλη διαφορά η δική της ανευθυνότητα με αυτή του γιατρού.
3)Συμφωνώ με όσα είπατε για το bullying και τις αδικίες που υπέστην και ότι ευθύνομαι για την κατάντια μου αφού αφήνω ασήμαντα ίσως πράγματα να με επηρεάζουν τόσο πολύ αλλά μην ξεχνάτε ήμουν 15 ετών παιδί, δεν είχα κανέναν να στηριχτώ και να μιλήσω γιατί ένιωθα ότι μέχρι και οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν, δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν και ένιωθα τελείως μόνη. Όλα αυτά τα εσωτερίκευσα, συσσωρεύτηκαν κι άλλα και μέχρι σήμερα δημιουργήθηκε ένα βουνό έτοιμο να με πλακώσει.
4) Συμφωνώ ότι θα πρέπει να βρω κάποιες άμεσες μεθόδους αντιμετώπισης των κρίσεων πανικού γιατί και χτες το βράδυ έπαθα μία και νόμιζα ότι θα τρελαθώ. Πώς να παω έτσι στις εξετάσεις?
5) Σίγουρα χρειάζομαι έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να αντιμετωπίσω τα βαθύτερα προβλήματα που με απασχολούν (εσωστρέφεια, προβληματική σχέση με τους άλλους) αλλά τώρα εκκρεμεί το άγχος.
Αυτά. Ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές.

[detetedmember27082018]

Κοίτα και γω 19 είμαι... Έφτασα σε σημείο σαν εσένα... 4 φορές πήγα σε γιατρούς σε 1 μισή μήνα... Δεν μου βρήκαν τίποτα.... Πλέον το μόνο που έχει μείνει και με ταλαιπωρεί είναι οι πονοι στο στήθος... Ούτε ταχυκαρδιες έχω ούτε ζαλιζομαι ούτε δυσπνοια... Μόνο πόνους καμία φορά και στα χέρια και στο κεφάλι και όπου θες πάνε... Από το άγχος... Αλλά τουλάχιστον δεν με πιάνει κρίση πανικού... Πάει να με πιάσει αλλά το ξεπερνάω... Δοκίμασε να μιλάς με τους ανθρώπους γύρω σου για να ξεφεύγεις να παίρνεις βαθιές αναπνοες και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν για να ξεφύγεις...

Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα. Εσείς πήρατε κάποια αγωγή;

[VarethikaNaVariemai]

Κοίτα και γω 19 είμαι... Έφτασα σε σημείο σαν εσένα... 4 φορές πήγα σε γιατρούς σε 1 μισή μήνα... Δεν μου βρήκαν τίποτα.... Πλέον το μόνο που έχει μείνει και με ταλαιπωρεί είναι οι πονοι στο στήθος... Ούτε ταχυκαρδιες έχω ούτε ζαλιζομαι ούτε δυσπνοια... Μόνο πόνους καμία φορά και στα χέρια και στο κεφάλι και όπου θες πάνε... Από το άγχος... Αλλά τουλάχιστον δεν με πιάνει κρίση πανικού... Πάει να με πιάσει αλλά το ξεπερνάω... Δοκίμασε να μιλάς με τους ανθρώπους γύρω σου για να ξεφεύγεις να παίρνεις βαθιές αναπνοες και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν για να ξεφύγεις...

Όλα αυτά που έχεις λέγοντε κ ψυχοσωματικά...έχω περάσει κ εγώ την κατάσταση σου και το ξεπέρασα πριν 15 χρόνια τότε ήμουν κ πολύ μικρός..

Τώρα στα 26 μου το ξανά έπαθα μετά από ένα έντονο ανχος. Είχα τα ίδια συμπτώματα με την καρδιά όπως κ εσύ κ και το ξεπέρασα σε μεγάλο βαθμό μόνος μου χωρίς καμία συμβουλή κ θεραπεία...

Εφόσον έφτασες μέχρι εδώ κ βλέπεις τα συμπτώματα υποχωρούν βλέπεις τον αγώνα που κάνεις ότι δεν πάει χαμένος...

Συνέχισε το μέχρι το τέλος το κατάφερα εγώ. Θα το καταφέρεις κ εσύ χωρίς φάρμακα....

Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Sonia]

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το άγχος δεν είναι άσχετο με τα προηγούμενα. Κάπου πατάει. Βέβαια όλα αυτά, π.χ. οι κρίσεις πανικού που φαινομενικά παθαίνεις από το άγχος για τις εξετάσεις που προέρχεται από την σημασία που δίνεις στις εξετάσεις που προέρχεται από τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα που πατάει στο πως έχεις μάθει να σκέφτεσαι, που πατάει... είναι αλληλοτροφοδοτούμενα και συνδεδεμένα και από κάπου πρέπει να κάνεις μία αρχή.


Κοίτα προς το παρόν να απαλύνεις τις κρίσεις λίγο. Αυτό είναι το σπαστικό στις διαταραχές πανικού, ότι αγχώνεσαι και παθαίνεις κρίσεις και μετά αγχώνεσαι που παθαίνεις κρίσεις κι αγχώνεσαι και ξαναπαθαίνεις κρίσεις και αγχώνεσαι που αγχώνεσαι ή μπορεί να αγχωθείς και πάει λέγοντας. Φαύλος κύκλος. Αν σπάσεις όμως έναν κρίκο της αλυσίδας σταδιακά το ξεπερνάς...

[detetedmember27082018]

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το άγχος δεν είναι άσχετο με τα προηγούμενα. Κάπου πατάει. Βέβαια όλα αυτά, π.χ. οι κρίσεις πανικού που φαινομενικά παθαίνεις από το άγχος για τις εξετάσεις που προέρχεται από την σημασία που δίνεις στις εξετάσεις που προέρχεται από τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα που πατάει στο πως έχεις μάθει να σκέφτεσαι, που πατάει... είναι αλληλοτροφοδοτούμενα και συνδεδεμένα και από κάπου πρέπει να κάνεις μία αρχή.


Κοίτα προς το παρόν να απαλύνεις τις κρίσεις λίγο. Αυτό είναι το σπαστικό στις διαταραχές πανικού, ότι αγχώνεσαι και παθαίνεις κρίσεις και μετά αγχώνεσαι που παθαίνεις κρίσεις κι αγχώνεσαι και ξαναπαθαίνεις κρίσεις και αγχώνεσαι που αγχώνεσαι ή μπορεί να αγχωθείς και πάει λέγοντας. Φαύλος κύκλος. Αν σπάσεις όμως έναν κρίκο της αλυσίδας σταδιακά το ξεπερνάς...

Πολύ σωστά τα λέτε, μπράβο.

[elis]

Χρυσα για να μην το κουραζουμε αλλο γνωρισα ενα κοριτσι που καταλαβα οτι ειναι κορη μου καλεσα τη σασ μια υπηρεσια ανωτερη τησ αστυνομιασ και μασ ειδαν ολουσ απο δορυφορο τι καναμε απο τι στιγμη τησ γεννησησ και μετα η κορη ειναι καταπληκτικη κ πρεπει να περασε πανεπιστημιο το τι λεσ εσυ κι οι φιλεσ σου λιγο μετραει λεφτα δε χρειαζεται εδωσα εγω δεν ειναι θεμα χρηματων πλεον εγω εδωσα οτι ειχα κοντα ενα εκατομυριο εσενα κι εμενα μαλλον θελουν τα κοριτσια αυτα

[VarethikaNaVariemai]

Χρυσα για να μην το κουραζουμε αλλο γνωρισα ενα κοριτσι που καταλαβα οτι ειναι κορη μου καλεσα τη σασ μια υπηρεσια ανωτερη τησ αστυνομιασ και μασ ειδαν ολουσ απο δορυφορο τι καναμε απο τι στιγμη τησ γεννησησ και μετα η κορη ειναι καταπληκτικη κ πρεπει να περασε πανεπιστημιο το τι λεσ εσυ κι οι φιλεσ σου λιγο μετραει λεφτα δε χρειαζεται εδωσα εγω δεν ειναι θεμα χρηματων πλεον εγω εδωσα οτι ειχα κοντα ενα εκατομυριο εσενα κι εμενα μαλλον θελουν τα κοριτσια αυτα

[emoji24]

Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[detetedmember27082018]

Χρυσα για να μην το κουραζουμε αλλο γνωρισα ενα κοριτσι που καταλαβα οτι ειναι κορη μου καλεσα τη σασ μια υπηρεσια ανωτερη τησ αστυνομιασ και μασ ειδαν ολουσ απο δορυφορο τι καναμε απο τι στιγμη τησ γεννησησ και μετα η κορη ειναι καταπληκτικη κ πρεπει να περασε πανεπιστημιο το τι λεσ εσυ κι οι φιλεσ σου λιγο μετραει λεφτα δε χρειαζεται εδωσα εγω δεν ειναι θεμα χρηματων πλεον εγω εδωσα οτι ειχα κοντα ενα εκατομυριο εσενα κι εμενα μαλλον θελουν τα κοριτσια αυτα

Συγγνώμη αλλά δεν καταλάβα λέξη.

[elis]

Δεν πειραζει εγω στα ειπα

[elis]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση

[akis1]

παρακαλώ πολύ την διαχείριση του forum να κάνει άμεσα έναν έλεγχο στον παρακάτω λογαριασμό..

https://www.psychology.gr/forum/members/34408-Aliki909

το psychology.gr είναι μια κοινότητα που μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας και θα μπορούσε άνετα να μπει κάποιο ανήλικο παιδί να δει το forum.. και δεν είναι μονο αυτό το πρόβλημα με τον συγκεκριμένο χρηστη αλλα υπάρχουνε και αλλα προβλήματα στο συγκεκριμένο forum... που νομίζω πρέπει η διαχειριστές και η συντονιστές του forum να βάλετε μια τάξη... δεν λύνεται το πρόβλημα με ένα ban από το forum... τέτοιες κατάστασης πρέπει να τιμωρούνται και με τον νομο....!!!!! δεν μπορεί κανένας να κάνει διάγνωσης και το πρόβλημα δεν είναι μονο αυτό... αλλα ποσο μάλλον να λέει μετά ότι τρολλαρεκαι ότι το έκανε για πλακα... όχιιι λοιπόν τέτοιες περίπτωσης δεν θα περνάνε έτσι.... καταλαβαίνω απόλυτα ότι κανένας δεν θέλει να έχει μπλεξίματα με αστυνομίες αλλα να προσέχει τι λέει δημοσια....!!!

αυτά είχα να σας πω...

[detetedmember27082018]

παρακαλώ πολύ την διαχείριση του forum να κάνει άμεσα έναν έλεγχο στον παρακάτω λογαριασμό..

https://www.psychology.gr/forum/members/34408-Aliki909

το psychology.gr είναι μια κοινότητα που μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας και θα μπορούσε άνετα να μπει κάποιο ανήλικο παιδί να δει το forum.. και δεν είναι μονο αυτό το πρόβλημα με τον συγκεκριμένο χρηστη αλλα υπάρχουνε και αλλα προβλήματα στο συγκεκριμένο forum... που νομίζω πρέπει η διαχειριστές και η συντονιστές του forum να βάλετε μια τάξη... δεν λύνεται το πρόβλημα με ένα ban από το forum... τέτοιες κατάστασης πρέπει να τιμωρούνται και με τον νομο....!!!!! δεν μπορεί κανένας να κάνει διάγνωσης και το πρόβλημα δεν είναι μονο αυτό... αλλα ποσο μάλλον να λέει μετά ότι τρολλαρεκαι ότι το έκανε για πλακα... όχιιι λοιπόν τέτοιες περίπτωσης δεν θα περνάνε έτσι.... καταλαβαίνω απόλυτα ότι κανένας δεν θέλει να έχει μπλεξίματα με αστυνομίες αλλα να προσέχει τι λέει δημοσια....!!!

αυτά είχα να σας πω...

Από ότι κατάλαβα συνειδητοποίησε το λάθος της και δεν ξανασχολίασε και είδα πως έκανε αίτημα διαγραφής λογαριασμού. Από τα λόγια της κατάλαβα πως πρόκειται για ψυχασθενή, οπότε δεν την παρεξηγώ, ας τα βρει με τον εαυτό της. Σίγουρα όμως ο λογαριασμός της πρέπει να διαγραφεί για το καλό όλων μας.
Εγώ έχω άλλο παράπονο....
Για μενα το φορουμ πρέπει να κάνει έλεγχο και διαγραφή σε άκυρα και άσχετα μηνύματα και σε προφιλ ανθρώπων που σχολιάζουν μπούρδες συστηματικά. Εδώ γίνονται συζητήσεις με κάποια θεματολογία και δε γίνεται ο καθένας να γράφει το μακρύ και το κοντό του.

[Tomtim98]

Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα. Εσείς πήρατε κάποια αγωγή;

4 μήνες έχει που με ταλαιπωρεί όλο αυτό... Όχι δεν έχω βάλει φάρμακο στο στόμα μου... Και οι γιατροί μου παν... Τι φάρμακα νέο παιδί... Και έχουν δίκιο δεν είναι να αρχίζεις από τώρα τα ψυχοφαρμακα.... Θέλει μάχη.... Δεν φεύγει από τη μια στιγμή στην άλλη.... Πάλεψε το... Και γω αυτό κάνω... Πίστεψε με μόνο εύκολο δεν είναι... Αλλά πρέπει να βγούμε από αυτή τη κατάσταση