Κοινωνική φοβία.

[Georgios21]

Όπως καταλαβαίνεις και συ δε προσπαθώ να πείσω κανένα, απλά λέω την εμπειρία μου, προσπαθώντας να βοηθήσω. Θα θέσω μερικά ερωτήματα όμως, έτσι τροφή για σκέψη.
Όλοι προσπαθούμε να γλιτώσουμε από τις ψυχικές ασθένειες που μας ταλαιπωρούν. Προσπαθούμε ακόμη και από τις σωματικές να λυτρωθούμε. Και ‘γω ρωτώ, το αποτέλεσμα που επιζητούμε (της απαλλαγής), άραγε μας αρκεί;
Δηλαδή, μόλις ξεπεράσω μία ψυχική διαταραχή, θεωρείται ότι κάτι έχω καταφέρει; Ότι πλέον είμαι καθαρός και μπορώ να ζήσω τη ζωή μου; Ποια ζωή; Αυτή που θα τελειώσει την επόμενη μέρα;
Σκεφτείτε καλά ότι στόχος δεν είναι να ξεπεράσουμε την διαταραχή, αλλά να διδαχτούμε τον Θεό μέσα από αυτό. Να αναζητήσουμε την αγκαλιά Του. Να κατανοήσουμε την ασθενικότητα μας. Πράγματι φίλοι μου καλοί, δεν αξίζει να ‘ζηλεύουμε’ τους χαλαρούς και με αυτοπεποίθηση. Ο Κύριος μας διδάσκει συνεχώς αλλά δεν του δίνουμε σημασία.
Δε φαντάζεστε φίλοι μου πόσο σας αγαπά ο Κύριος που σας χάρισε αυτό το κόλλημα. Αυτό σημαίνει ότι σας σκέφτεται ο Θεός αδέλφια. Είναι εκεί και λέει αυτόν τον αγαπώ και θα τον παιδέψω, για να καταλάβει ότι είναι πράγματι αδύναμος άνθρωπος.
Πείτε μου αλήθεια, θαυμάζετε πολύ έναν που είναι μοντέλο, έχει αυτοπεποίθηση, φωνάζει και τρώει μπροστά σε διακόσιους; Και τι κατάλαβε; Ενώ εμείς φίλοι μου έχουμε διδαχτεί από τον Κύριο και πρέπει να το θεωρούμε μεγάλη ευλογία.
Μη ποθείτε συμπάσχοντες μου, ένα τέτοιο χαρακτήρα. Αργά ή γρήγορα θα δείτε ότι και αυτό είναι μια απάτη και όλα θα τελειώσουν όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο. Ο Κύριος παραχωρεί δοκιμασίες και μόνο όταν στρέψουμε το κεφάλι μας σε Αυτόν θα βρούμε πραγματική λύτρωση, διότι οι δοκιμασίες έρχονται ακριβώς για αυτό το λόγο.
Ο Θεός βρίσκει χίλιους δύο τρόπους να μας κάνει να γυρίσουμε το κεφάλι και να του απευθύνουμε ένα λόγο, και ‘μεις Τον φτύνουμε κατάμουτρα και του λέμε όχι δε σε χρειάζομαι.
Έτσι λοιπόν ένα φάρμακο ή ένας ψυχολόγος με τη κοσμική του γνώση, ίσως να βοηθήσει στο να ξεπεραστεί μία διαταραχή. Αυτό όμως που δε θα κάνει ποτέ, είναι να μας λύσει το αιώνιο πρόβλημα, το πρόβλημα της Ζωής. Αυτό μόνο ο Κύριος μας μπορεί.
Δεν είναι σκοπός μας λοιπόν η λύτρωση από τις ασθένειες, (τη μια σου φεύγει η κατάθλιψη και την επόμενη μέρα το πρωί παθαίνεις κρίση πανικού) αλλά η εύρεση του νοήματος της ζωής μας. Πάρτε το σοβαρά φίλοι μου, και ξέρω καλά ότι παιδιά σαν εσάς είναι όντως σοβαρά.
Δεν είμαι εδώ ούτε να σας προσηλυτίσω, ούτε να σας πω πως θα προσεγγίσετε το Θεό, ούτε γιατί έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα.

Ας υποθέσουμε ότι αύριο πεθαίνουμε όλοι, ποιος θα σκέφτεται τις ψυχασθένειες και τα λοιπά; Είναι στην ελεύθερη βούλησή σας και στην χάρη του Θεού να κατανοήσετε αυτά που γράφω. Σας αγαπώ πολύ όλους και αυτό χρειαζόμαστε όλοι. Και πραγματική γνήσια αγάπη, δίνει μόνο ο Κύριος και όσοι αγαπούν Αυτόν. Ούτε οι δήθεν φίλοι που λεν: «έλα μωρέ θα το ξεπεράσεις» και θα σε παρατήσουν στη πρώτη δοκιμασία, ούτε το seroxat, ούτε ψευτογιατροί που ενδιαφέρονται μόνο για τον παρά και που πολλές φορές έχουν περισσότερα προβλήματα από εμάς.
Δε μπορούμε να αγαπήσουμε σωστά χωρίς το Θεό φίλοι μου. Πάντα θα γυρνάμε σε μίση και εμπάθειες χωρίς Αυτόν.
Αγάπη δίνει μόνο η γνήσια πηγή, και είστε όλοι καλεσμένοι από Αυτόν για να πιείτε το νερό της. Πόσο ακόμη πρέπει να διψάσουμε Κύριε, για να ταπεινωθούμε και να σου ζητήσουμε ένα ποτήρι;

[Nobile]

Originally posted by Georgios21
Δε φαντάζεστε φίλοι μου πόσο σας αγαπά ο Κύριος που σας χάρισε αυτό το κόλλημα. Αυτό σημαίνει ότι σας σκέφτεται ο Θεός αδέλφια. Είναι εκεί και λέει αυτόν τον αγαπώ και θα τον παιδέψω, για να καταλάβει ότι είναι πράγματι αδύναμος άνθρωπος.

Κάπου μπερδεύτηκα φίλε Γιώργο…
Είχα μέχρι τώρα την εντύπωση ότι ο σατανάς είναι αυτός που μας παιδεύει. Τώρα μας λες εσύ ότι μας παιδεύει και μας τυραννάει ο Κύριος. Και μας «χάρισε» ο ίδιος το κόλλημα που μας μαυρίζει τη ζωή!

Και μάλιστα το κάνει από αγάπη για μας!!!

Ούτε να το σκεφτόμαστε δηλαδή τι θα μας έκανε αν τύχαινε να μη μας αγαπούσε…

[real]

[quote]Originally posted by Nobile

Originally posted by Georgios21
Δε φαντάζεστε φίλοι μου πόσο σας αγαπά ο Κύριος που σας χάρισε αυτό το κόλλημα. Αυτό σημαίνει ότι σας σκέφτεται ο Θεός αδέλφια. Είναι εκεί και λέει αυτόν τον αγαπώ και θα τον παιδέψω, για να καταλάβει ότι είναι πράγματι αδύναμος άνθρωπος.

Φίλε Γιώργο, κατα την ταπεινή μου γνώμη είναι ατοπο και ψυχολογικά καταστροφικό να λέμε οτι επειδή ο Θεός μας αγαπάει μας δίδει αρρώστειες.
Μήπως με τον τρόπο αυτό στον άνθρωπο που πονάει και υποφέρει δημιουργούμε αποστροφή προς τον Θεό ? Είναι σας να του λες οτι για οτι έχεις τραβήξει να ο υπεύθυνος ........
Αλλωστε η Αγία Γραφή το ξεκαθαρίζει:

ΜΗΔΕΙΣ ΠΕΙΡΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΣ ΛΕΓΗ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΕΙΡΑΖΟΜΑΙ ΔΙΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΑΣΤΟΣ ΚΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΥΔΕΝΑ ΠΕΙΡΑΖΕΙ

14 ΠΕΙΡΑΖΕΤΑΙ ΔΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΛΕΑΖΟΜΕΝΟΣ

15 ΕΠΕΙΤΑ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΑΦΟΥ ΣΥΛΛΑΒΗ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑΝ Η ΔΕ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΙΣΑ ΓΕΝΝΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ

[Georgios21]

Καταρχήν σας ευχαριστώ φίλοι μου που εντοπίζετε σημεία που χρειάζονται περισσότερη εξήγηση ώστε να αποφευχθεί η παρανόηση από οποιονδήποτε.

Γράφω ότι ο Θεός μας δίδει δοκιμασίες και ασθένειες ενώ ουσιαστικά ‘παραχωρεί’ και όχι ακριβώς ‘δίνει’.
Όταν ένας άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό και συντάσσεται με το σατανά λόγω της ελεύθερης βούλησης του, είναι λογικό και επόμενο του να είναι και δούλος του σατανά. Από ‘κεινη τη στιγμή αρχίζει ο σατανάς και έχει ‘νομικά’ δικαιώματα πάνω μας. Την αρρώστια τη θεωρώ ευλογία και ‘καμπανάκι’ του Θεού ώστε να καταλάβουμε ότι κάτι πάει στραβά στη ζωή μας. Φαντασθείτε να μην είχαμε καμία ειδοποίηση ούτε στη ψυχή ούτε στο σώμα μας. Τι θα γινόταν; Πολύ απλά θα συνεχίζαμε με τον ίδιο ρυθμό τη ζωή μας. Και ξαφνικά θα ερχόταν ο θάνατος και όλα θα χανόντουσαν.
Ενώ με τις δυσκολίες και τις αρρώστιες ο Θεός μας προειδοποιεί ότι δε βαίνουμε καλώς. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ κάθε ψυχασθένεια δώρο, και έτσι το ένιωσά και ‘γω. Ο Θεός, φυσικά και δε θέλει να είμαστε άρρωστοι, αλλά προκειμένου να μη χάσουμε την αιώνια ψυχή μας, μας παραχωρεί διάφορα στον εδώ κόσμο ώστε να συνετιστούμε. Καταλαβαίνετε τώρα αδελφοί, τι ακριβώς εννοώ όταν λέω πως ο Κύριος μας αγαπά;
Προτιμότερο χίλιες φορές άρρωστος στον εδώ κόσμο, εδώ παρά μακριά από τον Κύριο μου στην αιωνιότητα.

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Προτιμότερο χίλιες φορές άρρωστος στον εδώ κόσμο, εδώ παρά μακριά από τον Κύριο μου στην αιωνιότητα.

Το να προτιμάς Γεώργιε χίλιες φορές να είσαι άρρωστος στον κόσμο αυτό
που μια μονάχα φορά ζούμε (σύμφωνα και με το δόγμα της εκκλησίας),
είναι επιλογή σου.

Κατά τη γνώμη μου, υγιής σκέψη αποτελεί το ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΤΙΜΑ κάποιος να είναι άρρωστος,
νοσηρή δε σκέψη αποτελεί το να προτιμά κάποιος ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ!

Εκτός αυτού, αποτελεί Ύβρη προς Αυτόν που μας έδωσε τη Ζωή το να επιλέγουμε να ζήσουμε το δώρο του αυτό, ΑΡΡΩΣΤΟΙ!! Αποτελεί ΕΞΥΒΡΙΣΗ προς Αυτόν και προς το δώρο που μας χάρισε!

Κανείς δεν σου είπε να ζήσεις μακριά από αυτόν μετά το θάνατό σου, κατά την αιωνιότητα.

Ποιος σου είπε όμως ότι ζεις κοντά του στην ΠΑΡΟΥΣΑ ζωή, όταν θεωρείς «ευλογία» την αρρώστια; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει! Μόνον ένας υγιής μπορεί να είναι κοντά στον Θεό με ελεύθερη επιλογή.

Αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο καθένας λοιπόν για να δείξει ότι εκτιμάει το δώρο της Ζωής και Αυτόν που του το χάρισε

είναι να προσπαθεί να γιατρευτεί με κάθε πρόσφορο μέσο, με τις προσωπικές του, τις θεϊκές και τις επιστημονικές δυνάμεις όπως είπε και η Όλγα.

Κι όχι μόνο να γιατρευτεί αλλά και να ζήσει κατά το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα (ως νοητική, ψυχική, πνευματική, φυσική και ερωτική οντότητα).

Αλλιώς, αν δεν πασχίζει να γιατρευτεί και να ζήσει ολοκληρωμένα, είναι αχαριστία στον Θεό του και υποκρισία να επικαλείται το όνομά του, όταν δεν δείχνει την πρέπουσα εκτίμηση στο μεγαλύτερο δώρο του. Αυτό της Ζωής!

[Georgios21]

Ενώ ποστάρεις τα ακριβή λόγια μου, παραβλέπεις εντούτοις τη ξεκάθαρη σύγκριση που κάνω. Μιλάω για αιωνιότητα και ‘κει δε χωρά κάποια αμφιβολία. Nobile, σου προτείνω μαζί με αυτό το μήνυμα, να ξαναρίξεις μια προσεκτικότερη και βαθύτερη ματιά στο προηγούμενο ποστ μου.

Δείχνεις να εννοείς ότι όντως η αρρώστια είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσης από το Θεό. Αυτό υποστηρίζω και ‘γω. Γι’ αυτό και γράφω αυτά τα ποστ περί επιστροφής στην αγκαλιά Του.
Η παρανόηση γίνεται, στο γιατί θεωρώ ευλογία την αρρώστια και τη δοκιμασία γενικότερα. Αν δεν υπήρχε αυτή ξαναλέγω, δε θα μπαίναμε στο κόπο να αναζητήσουμε το Θεό.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κάνει ό,τι αμαρτία υπάρχει. Από φόνους και κλοπές, μέχρι αιρέσεις και πορνείες.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι δεν υπάρχει από το Θεό ούτε δείγμα ούτε σημείο, ότι αυτός βαδίζει λάθος. ʼψογη ψυχοσωματική υγεία, ευτυχία, γαλήνη κ.τ.λ.

Όταν φτάσει ο καιρός να πεθάνει - γιατί δε πεθαίνουμε τυχαία ούτε ξαφνικά όπως λέω στο προηγούμενο ποστ, αλλά αφού ο Θεός εξαντλήσει όλα τα δυνατά μέσα σωτηρίας -, πεθαίνει και του λέει ο Θεός: ‘τώρα θα πας εκεί όπου σου αρμόζει και είναι δίκαιο να πας, δηλαδή εις την γέενναν του πυρός.
Μα, θα πει, εγώ τα είχα όλα τέλεια στη ζωή μου και δε κατάλαβα τίποτα, πώς Εσύ τώρα με στέλνεις εκεί;
Ο Θεός όμως στη πραγματικότητα δεν είναι άδικος και δίνει άπειρα σημεία για να Τον βρούμε.

Γράφεις:
«Κατά τη γνώμη μου, υγιής σκέψη αποτελεί το ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΤΙΜΑ κάποιος να είναι άρρωστος, νοσηρή δε σκέψη αποτελεί το να προτιμά κάποιος ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ!»

Κατ’ εμένα υγιής σκέψη είναι να ποθείς το Θεό με οποιοδήποτε κόστος.

Με τη λογική του κόσμου το να σε σύρουν σε μαρτύρια για το Χριστό, και να σε αποκεφαλίσουν και να σε ξεφτιλίσουν, ενώ εσύ χαίρεσαι για αυτό, αποτελεί ξεκάθαρη τρέλα. Όχι όμως και για το Κύριο.
Πολλοί άγιοι πρέπει να γνωρίζεις, ότι ζητούν από το Θεό καρκίνους, με στόχο να βοηθηθούν και να απαλλαγούν οι συνάνθρωποί τους. Ο Θεός βλέπει την αμέριστη αγάπη τους, και βοηθάει τον κόσμο και κάποτε αν ο άγιος αγαπάει πολύ το Θεό και αντέχει, ο Θεός του δίνει αυτό που ζητάει, δηλαδή αρρώστια. Έτσι στοχεύουν οι άγιοι και στο να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, αλλά και στο να ξεχρεώσουν αμαρτίες. Αυτά που περνάτε και περνάμε φίλοι μου στη ψυχή μας, ο Κύριος τα γνωρίζει και έχει ως στόχο να εξαλείψει το πνευματικό μας χρέος ώστε να μπορέσουμε να βρεθούμε κοντά Του, μετά το σωματικό μας θάνατο αλλά και στη παρούσα ζωή. Είναι ή όχι αγάπη αυτό;
Τώρα αν θέλεις να αποκαλέσεις αυτή τη κατάσταση «νοσηρή» κάντο. Αλλά τότε να ξέρεις ότι θα έχεις εξισώσει την Αγάπη και την αυτοθυσία, με «μια νοσηρή σκέψη» η οποία χρίζει βοηθείας.

Ας υποθέσουμε τώρα, ότι κάποια μέρα κάποιος κοιμάται στο σπίτι του, και εκείνη την ώρα προσπαθεί κάποιος κλέφτης να εισβάλλει στο σπίτι του. Αλλά την ώρα που προσπαθεί να μπει, χτυπά ο συναγερμός. Και εκείνος μονολογεί και λέγει: «Αμάν! τι χτύπησε τώρα και αυτός ο συναγερμός και ξύπνησα!
Βάλτο δίπλα δίπλα με αυτό που λες, και θα δεις μεγάλη ομοιότητα.

Η αρρώστια είναι ο προσωπικός μας πνευματικός συναγερμός, δοσμένος από τον ίδιο τον Κύριο. Χτυπάει όταν η αιώνια ψυχή μας βρίσκεται σε κίνδυνο, και ‘μεις λέμε «Ωραία, τι γιατί το έπαθα αυτό; Γιατί έτυχε σε μένα;»
Χτυπάει ο ευλογημένος ο συναγερμός και ‘μεις κλείνουμε τα αυτιά μας. Αφιερώστε φίλοι μου λίγο χρόνο σε σκέψη πάνω σε αυτά. Ζητήστε από τον Κύριο να ανοίξει μάτια και αυτιά, να δείτε αν πλανώμαι ή όχι. Εδώ είμαι να ακούσω και τυχόν σφάλματα στη σκέψη μου, όμως από πραγματικά ανθρώπους που νοιάζονται για την ψυχή τους και τη δικιά μου.
Ξανάλεω ούτε διδάσκαλος είμαι, ούτε τίποτα τέτοιο. Έζησα κάποια πράγματα, και από το να λέω τις εμπειρίες μου σχετικά με τις «απέραντες, σούπερ δυνάμεις» που διαθέτω, προτιμώ να σας πω και να σας μιλήσω για την απόλυτη δύναμη του Θεού.

Γράφεις:
«Αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο καθένας λοιπόν για να δείξει ότι εκτιμάει το δώρο της Ζωής και Αυτόν που του το χάρισε είναι να προσπαθεί να γιατρευτεί με κάθε πρόσφορο μέσο…»

Μιλάς για το δώρο Ζωής και για το πόσο πρέπει να το εκτιμάμε. Το δώρο της πραγματικής Ζωής το είχαμε, αλλά το χάσαμε κατά την πτώση των πρωτοπλάστων. Εγώ προσωπικά δε βλέπω ότι πρέπει να δίνω και πολύ αξία σε αυτή τη ζωή, την επίγεια.
Αλλά ελπίζω με όλη μου την καρδιά στην άλλη, μετά το θάνατο, δηλαδή την αιώνια. Εκείνη μόνο αξίζει την προσοχή μας. Αγωνιζόμαστε, ταλαιπωρούμαστε, προσευχόμαστε εδώ, ώστε να είμαστε εκεί στην αληθινή Ζωή, όπου δε θα έχουμε να ρωτήσουμε τίποτα πια, αλλά θα βλέπουμε πρόσωπο με πρόσωπο τον ένα και μοναδικό Θεό.

Γράφεις:
«…με τις προσωπικές του, τις θεϊκές και τις επιστημονικές δυνάμεις όπως είπε και η Όλγα.»

Δε πετώ στα σκουπίδια τις επιστημονικές μεθόδους, αλλά απαιτώ να δοξάζουν τον Θεό. Μέσα από κει να βγαίνει Θεός, να μοσχοβολά σοφία και σύνεση Θεού και όχι ανθρώπων. Πες μου εσύ που το είδες αυτό να γίνεται.
«Προσωπικές δυνάμεις». Αχ, βρε παιδιά όταν θα μπούμε στον τάφο και θα βρωμάμε σαπίλα, ελάτε να μου πείτε για αυτές τις δυνάμεις και που πήγαν. Ναι, εξανεμίσθηκαν γιατί ποτέ δεν υπήρχαν.

Ας μην εξισώνουμε λοιπόν έτσι απλά τον Παντοκράτορα με τις ανθρώπινες μεθόδους/ δυνάμεις που είναι γεμάτες σφάλματα.
Συγνώμη παιδία, αλλά εγώ δε δέχομαι τίποτα κατώτερο από Αυτόν. Τίποτα που δε δοξάζει το Όνομα Του. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν έχω ακόμα δρόμο προς Αυτόν, απλά αυτή είναι η άποψή μου.

Γράφεις:
«Κι όχι μόνο να γιατρευτεί αλλά και να ζήσει κατά το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα (ως νοητική, ψυχική, πνευματική, φυσική και ερωτική οντότητα).»

Συμφωνώ, αλλά πάντα όπως το θέλει ο Κύριος. Μα τι να λέμε τώρα, Αυτός δε μας τα έδωσε τα παραπάνω που περιγράφεις;
Λόγω της μεταπτωτικής (ας μου επιτραπεί ο όρος) φύσης μας όμως, αυτά όλα χρειάζεται να μπουν σε κάποια πλαίσια τα οποία έχει θέσει ο Κύριος μας με τη Γραφή Του. Ειδάλλως τι νόημα έχει να το παίζω ισορροπημένος άνθρωπος, που έχει την υγεία του, τη δουλειά του, την οικογένεια του και όλα τα υπόλοιπα, αλλά όχι Θεό;
Που στηρίζεται στο κάτω - κάτω φίλοι μου η ζωή μας; Τι να τα κάνουμε όλα αυτά αν δεν έχουμε Θεό. Ακούμε κατά διαστήματα, απόψεις ανθρώπων για το νόημα της ζωής. Λένε: ‘να εγώ θέλω να αφήσω περιουσία στα παιδιά μου’. Ο άλλος θέλω να μου κάνουν άγαλμα και να μείνω στην ιστορία. ʼλλος θέλω να δω εγγόνια. ʼλλος πάλι, να κάνω όλες τις αμαρτίες και στα 60 χρόνια μου θα αρχίσω να το ψάχνω.
Αυτό είναι το νόημα της ζωής δηλαδή;; Χαμένα πράγματα.
Ελπίζω να μη σας κούρασα. Αν και όποιος κουράζεται με τα πνευματικά θέματα δείχνει από μόνος του το ποιόν του, δε τον κουράζω εγώ. Τα του Θεού είναι πάντα αμφιλεγόμενα ζητήματα και τις περισσότερες φορές διαλέγουμε να κρυφτούμε στην ψεύτικη ζωή μας, παρά να μπούμε στο κόπο να μάθουμε και να διδαχθούμε από Αυτόν. Η αλήθεια φωνάζει και ‘μεις θέλουμε να κοιμηθούμε, και της φωνάζουμε «σκάσε», όμως αυτή δε θα πάψει ποτέ.

[Nobile]

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι ούτε έχω γράψει ούτε εννοώ πουθενά πως «η αρρώστια είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσης από το Θεό» όπως λες.

Originally posted by Georgios21

Γράφεις:
«Κατά τη γνώμη μου, υγιής σκέψη αποτελεί το ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΤΙΜΑ κάποιος να είναι άρρωστος, νοσηρή δε σκέψη αποτελεί το να προτιμά κάποιος ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ!»

Κατ’ εμένα υγιής σκέψη είναι να ποθείς το Θεό με οποιοδήποτε κόστος.

Υποστηρίζεις λοιπόν ότι κατ’ εσένα: «υγιής σκέψη είναι να ποθείς το Θεό με οποιοδήποτε κόστος»
εννοώντας ακόμη και με το κόστος μιας βαριάς ασθένειας.

Αυτή είναι η διαφορά μας. Εγώ υποστηρίζω ότι το να επιλέγει κάποιος την ασθένεια αντί την υγεία
μόνο και μόνο επειδή ΝΟΜΙΖΕΙ ότι έτσι θα «κερδίσει» την αγάπη του Θεού του
αποτελεί ένδειξη βαριάς ψυχασθένειας.

Το φόρουμ αυτό προσπαθεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που πάσχουν από ψυχασθένειες. Αν συμφωνήσω με την άποψή σου απλώς και μόνο για να μην σου πάω κόντρα, είναι σαν να ενισχύω μια τέτοια νοσηρή άποψη.

Το χειρότερο: Είναι σαν να ενισχύω να αποδεχθούν και άλλοι αναγνώστες σου μια τέτοια νοσηρή άποψη, κάνοντάς τους εντέλει μεγάλη ζημιά στην όποια προσπάθεια ίασης ενδεχομένως καταβάλλουν.

Αν ωστόσο ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ
αν δηλ. όντως για να γίνουμε αποδεκτοί από τον Θεό, θα πρέπει να αποδεχτούμε την όποια βαριά ασθένεια που θα μας «παραχωρήσει»

τότε βαριά ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ είναι Αυτός που έχει επιβάλλει αυτούς τους κανόνες.

Επειδή θα προσπαθήσω να μην είμαι «ασεβής», δεν θα υποστηρίξω ότι ο θεός πάσχει από βαριά ψυχασθένεια

παρά μόνον ότι οι απόψεις αυτές είναι των ανθρώπων.
Δικές σου δηλ. και των δυστυχισμένων που αυτομαστιγώνονταν κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα για να κερδίσουν την «αγάπη» Του.

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Πολλοί άγιοι πρέπει να γνωρίζεις, ότι ζητούν από το Θεό καρκίνους, με στόχο να βοηθηθούν και να απαλλαγούν οι συνάνθρωποί τους. Ο Θεός βλέπει την αμέριστη αγάπη τους, και βοηθάει τον κόσμο και κάποτε αν ο άγιος αγαπάει πολύ το Θεό και αντέχει, ο Θεός του δίνει αυτό που ζητάει, δηλαδή αρρώστια.

Αυτό ακριβώς εννοώ: Ότι ενώ ο Ιπποκράτης για παράδειγμα ή ο Γαληνός προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους μέσω μεθόδων ίασης (ιατρικής επιστήμης) στα Ασκληπιεία,

οι «άγιοι» που αναφέρεις ποθούν να αυτοτιμωρηθούν ευχόμενοι να αποκτήσουν καρκίνους(!!!) Φαντασιώνονται μάλιστα ότι αν αποκτήσουν οι ίδιοι βαριές ασθένειες, αυτές θα… απομακρυνθούν ως δια μαγείας από τους πάσχοντες!!!

Φίλε Γιώργο, το να έχουν τη συμπόνια μας αυτοί οι ψυχασθενείς είναι κατανοητό. Το να τους αναγάγουμε όμως σε «αγίους» ή ακόμα χειρότερα, το να τους θεωρούμε παράδειγμα προς μίμηση
είναι ότι χειρότερο για μια κοινωνία. Διότι είναι σαν να προωθούμε ότι πιο νοσηρό μπορεί να φανταστεί κανείς!

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Με τη λογική του κόσμου το να σε σύρουν σε μαρτύρια για το Χριστό, και να σε αποκεφαλίσουν και να σε ξεφτιλίσουν, ενώ εσύ χαίρεσαι για αυτό, αποτελεί ξεκάθαρη τρέλα. Όχι όμως και για το Κύριο.

Δηλαδή με τη δική σου λογική, θα έπρεπε όντως να ΧΑΙΡΕΣΑΙ αν σε ξεφτυλίζουν κι αν σε οδηγούν σε μαρτύρια για χάρη του Χριστού;
Να υπομένεις το μαρτύριο χάριν των απόψεών σου, ναι.
Να το ΧΑΙΡΕΣΑΙ κιόλας όμως; Αυτό αποκαλείται μαζοχιστικό σύνδρομο!

Ώρες είναι να μας πεις βρε Γιώργο ότι ακόμα κι ο Χριστός ΧΑΙΡΟΤΑΝ και την έβρισκε όταν τον ξεφτυλίζανε και τον σταυρώνανε! Πρόσεχε όμως διότι τούτο αποτελεί ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ!

Αν όμως δεν χαιρόταν ούτε ο ίδιος ο Χριστός για τα μαρτύρια που τράβηξε, πώς έχεις τότε εσύ την αξίωση να χαίρονται οι «ομολογούντες το όνομά του» για τα μαρτύρια που (υποτίθεται ότι) θα τραβήξουν γι Αυτόν;

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Αυτά που περνάτε και περνάμε φίλοι μου στη ψυχή μας, ο Κύριος τα γνωρίζει και έχει ως στόχο να εξαλείψει το πνευματικό μας χρέος ώστε να μπορέσουμε να βρεθούμε κοντά Του, μετά το σωματικό μας θάνατο αλλά και στη παρούσα ζωή. Είναι ή όχι αγάπη αυτό;

Μια ζωή την έχουμε. Κι αν σ’ αυτή τη ΜΙΑ ΖΩΗ το μόνο που ενδιαφέρει τον Κύριο είναι «να εξαλείψουμε το πνευματικό μας χρέος» (πότε και πώς το αποκτήσαμε, για ποιο λόγο του οφείλουμε, ποιος τον έβαλε χωροφύλακα των \"πνευματικών χρεών\" μας και για να το επιτύχει αυτό μας μοιράζει αρρώστιες,

τότε ΟΧΙ βέβαια, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ αυτό που περιγράφεις.

Μισανθρωπισμός είναι από έναν παντοδύναμο που δεν θέλει να βλέπει ευτυχισμένους ανθρώπους αλλά δούλους που σύρονται γονυπετείς στα πόδια του ζητώντας συνεχώς συγχώρεση!

Μας περιγράφεις έναν Θεό χαιρέκακο και μισάνθρωπο και βαφτίζεις αυτές τις ιδιότητες «αγάπη».

Όχι πως έχεις άδικο, δεν σου προσάπτω το ότι εισαγάγεις «καινά δαιμόνια»
διότι έχεις δίκιο σ’ αυτό. ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα λες τον περιγράφει και η Παλαιά Διαθήκη τον Θεό!

Απομένει στην προσωπική κρίση και στο βαθμό αντίληψης του καθενός αν θα λατρεύσει έναν χαιρέκακο, μισάνθρωπο και σαδιστή

ή αν θα γελάσει αδιάφορα για τα παραμύθια και τις φοβέρες του Κυρίου ή Γιαχωβά ή όπως αλλιώς τον αποκαλούν οι Εβραίοι τον Θεό τους (μια που στον ίδιο αναφέρεσαι)

και θα ψάξει να ασχοληθεί με τίποτα πιο εποικοδομητικό, καθαρό και υγιές. Με την ελληνική φιλοσοφία ας πούμε...

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Τώρα αν θέλεις να αποκαλέσεις αυτή τη κατάσταση «νοσηρή» κάντο. Αλλά τότε να ξέρεις ότι θα έχεις εξισώσει την Αγάπη και την αυτοθυσία, με «μια νοσηρή σκέψη» η οποία χρίζει βοηθείας.

Μόλις το έκανα.

Αν βέβαια όλη αυτή την νοσηρότητα την αποκαλείς «αγάπη» σημαίνει ότι έχουν χάσει πλήρως οι λέξεις το νόημά τους. Επομένως χρειάζεται κάποια στιγμή να επαναπροσδιοριστούν.
Διότι και ο σύζυγος που δέρνει τη γυναίκα του ισχυρίζεται ότι το κάνει από «αγάπη». Όπως η δαρμένη σύζυγος λοιπόν βρίσκει το κουράγιο – αν το βρει – να απομακρυνθεί κάποια στιγμή από τον βασανιστή της
έτσι ίσως πρέπει να βρούμε κι εμείς το κουράγιο να αντιληφθούμε όλη αυτή την παραποίηση των εννοιών με τις οποίες μας έχουν ταϊσει, να τις πετάξουμε εκεί όπου ανήκουν – στον κάδο απορριμμάτων – και να τραβήξουμε το δρόμο μας απαλλαγμένοι.

«Αυτοθυσία» δεν κατάλαβα τι αποκαλείς. Τις ευχές των «αγίων» να αποκτήσουν καρκίνους;!
Αυτό δεν είναι αυτοθυσία, είναι σάλεμα του μυαλού. Αν εμένα μου καρφωθεί η ιδέα ότι πέφτοντας στις ρόδες ενός αυτοκινήτου θα σωθεί η ανθρωπότητα, σημαίνει απλά ότι έχω «σαλέψει»! Αλίμονο στην κοινωνία που μετά από αυτό το ατόπημά μου με χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα προς μίμηση στις νέες γενιές κι ακόμα χειρότερα αν με ανακηρύξει «άγιο»!!

Και επαναλαμβάνω: Ή είναι άρρωστοι αυτοί που επί δυο χιλιάδες χρόνια μας ταϊζουν με το παραμύθι του ότι ο Θεός μας στέλνει ασθένειες λόγω των αμαρτιών μας

ή είναι άρρωστος Αυτός που τις στέλνει!

Είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε δηλ. Αυτός είναι άρρωστος είτε το ιερατείο του που τον παρουσιάζει έτσι
όπως και να ’χει, χαμένα θα είναι μόνον τα πρόβατα, δηλ. το «ποίμνιον», δηλ. όλοι εμείς οι αφελείς που τα χάβουμε και προσαρμόζουμε τη μικρή ζωή μας στις παράλογες και άρρωστες απαιτήσεις τους.

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Μιλάς για το δώρο Ζωής και για το πόσο πρέπει να το εκτιμάμε. Το δώρο της πραγματικής Ζωής το είχαμε, αλλά το χάσαμε κατά την πτώση των πρωτοπλάστων. Εγώ προσωπικά δε βλέπω ότι πρέπει να δίνω και πολύ αξία σε αυτή τη ζωή, την επίγεια.
Αλλά ελπίζω με όλη μου την καρδιά στην άλλη, μετά το θάνατο, δηλαδή την αιώνια. Εκείνη μόνο αξίζει την προσοχή μας.

Αυτή είναι η διαφορά μας. Το ότι όπως λες δεν σ’ ενδιαφέρει αυτή η ζωή αλλά τα μετά θάνατον.

Αλλά γιατί βρε Γιώργο θέλεις να ενσταλάξεις και σε άλλους τέτοιες νεκρόφιλες απόψεις για τη ζωή; Αρκετά δεν ταλαιπωρήθηκε η ανθρωπότητα με τη νεκροφιλία αυτής της δοξασίας;

Όσο για το «τι χάσαμε με την πτώση των πρωτοπλάστων», εγώ προσωπικά δεν έχασα τίποτα.

Όποιος θέλει να ενστερνιστεί τις απόψεις των Εβραίων και αποδέχεται ότι είναι απόγονος του Αδάμ, δικαίωμά του. Κατ’ επέκταση απόγονος του Αβραάμ, του Ισαάκ και όλου του σογιού τους.
Όποιος το έχει αποδεχθεί αυτό, πρέπει όντως να το ρίξει στις μετάνοιες διότι τον κατατρύχει το αμάρτημα των πρωτοπλάστων.

Οι υπόλοιποι μη μασάτε, δεν έχετε καμιά σχέση…

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Γράφεις:
«…με τις προσωπικές του, τις θεϊκές και τις επιστημονικές δυνάμεις όπως είπε και η Όλγα.»

Δε πετώ στα σκουπίδια τις επιστημονικές μεθόδους, αλλά απαιτώ να δοξάζουν τον Θεό. Μέσα από κει να βγαίνει Θεός, να μοσχοβολά σοφία και σύνεση Θεού και όχι ανθρώπων. Πες μου εσύ που το είδες αυτό να γίνεται.

Για τη σοφία των ανθρώπων βεβαίως μπορώ να σου πω πολλά, πάρα πολλά. Να ξεκινήσω από τον Ηράκλειτο, τον Αναξιμένη, τον Αναξίμανδρο, τον Δημόκριτο, τον Αριστοτέλη, τους Επικούρειους και τις φιλοσοφικές σχολές που αναπτύχθηκαν επί αιώνες… ουπς, κάπου διακόπτεται αυτό και η ανθρώπινη σοφία πιάνει πάτο, όταν απαγορεύτηκε δια ροπάλου κάθε φιλοσοφική σκέψη και κάθε επιστημονική αναζήτηση. Ίσως να έχεις ακουστά πότε έγινε αυτό…

Ξανανθίζει η επιστημονική σκέψη όταν η εκκλησία αρχίζει να χάνει έδαφος και να μην είναι τόσο εύκολο να κάψει στην πυρά όσους αναζητούν τη γνώση. Αστρονομία στην Αναγέννηση, Εγκυκλοπαιδιστές αργότερα, Νευτώνεια Φυσική, Εμπειριοκριτικισμός, Υλιστές φιλόσοφοι του 19ου αι., ανάπτυξη όλων των επιστημών από τα τέλη του 19ου και σ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αι. μέχρι σήμερα.

Αντίθετα η σοφία είναι εντελώς ανύπαρκτη στον Θεό που αναφέρεις. Μη με αναγκάζεις να αρχίζω να κατεβάζω εδάφια από τη Βίβλο όπου αντί «να μοσχοβολίσουμε σοφία και σύνεση Θεού» θα κινδυνεύσουμε να πάθουμε ασφυξία από τις κατάρες που ρίχνει, τις απειλές, την ατελείωτη και συνεχή οργή Του, τη μοχθηρία, την εκδικητικότητα, την ατέρμονη ανοητολογία, την εντελώς νηπιώδη σκέψη που διατρέχει ολόκληρο το «ιερό βιβλίο». Δεν το κάνω για να μην παρεκτραπούμε πλήρως από τον άξονα του φόρουμ αυτού.

Γράφεις «Δε πετώ στα σκουπίδια τις επιστημονικές μεθόδους, αλλά απαιτώ να δοξάζουν τον Θεό».

Εγώ αντιθέτως δεν απαιτώ από την εκκλησία να… δοξάζει τις επιστημονικές μεθόδους. Πετώ όμως στα σκουπίδια κάθε τι που υποβαθμίζει και προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

«Προσωπικές δυνάμεις». Αχ, βρε παιδιά όταν θα μπούμε στον τάφο και θα βρωμάμε σαπίλα, ελάτε να μου πείτε για αυτές τις δυνάμεις και που πήγαν. Ναι, εξανεμίσθηκαν γιατί ποτέ δεν υπήρχαν.

Έτσι είναι, θα εξανεμιστούν. Αλλά υπήρξαν, όσο υπήρχαμε εμείς. Και θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι.

Όσο για το ότι «θα βρωμάμε σαπίλα στον τάφο», το ίδιο θα βρωμάει κάποιο νεκρό σώμα είτε υπήρξε στη ζωή του αξιοπρεπής σαν άνθρωπος, είτε απεμπόλησε την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του για να καταστεί δούλος του φοβερού και τρομερού Γιαχβέ, Κυρίου των Δυνάμεων ή όπως αλλιώς θέλει να λέγεται!

[Nobile]

Originally posted by Georgios21

Ελπίζω να μη σας κούρασα. Αν και όποιος κουράζεται με τα πνευματικά θέματα δείχνει από μόνος του το ποιόν του, δε τον κουράζω εγώ.

Δεν μας κούρασες. Πιστεύεις όμως ότι όλα αυτά που αναφέρεις έχουν καμία σχέση με πνευματικά θέματα;