γάμος νεκρός,ζωή που καταρρέει

[Alpha]

Καλησπέρα σε όλους.
Με όσο λιγότερα λόγια μπορώ: Είμαι σε έναν γάμο νεκρό ερωτικά εδώ και 5 χρόνια. Έκανα την μαλακία, λάθος, απερισκεψία ΔΥΟ φορές, (ναι, δύο) να δημιουργήσω εξωσυζυγική σχέση, την πρώτη με έναν συνάδελφο παντρεμένο και τώρα (.. ναι, τώρα) με έναν υφιστάμενο ελεύθερο. Περιττό να πω οτι το έχω μετανιώσει αλλά δεν οδηγεί πουθενά, δεν βοηθάει σε κάτι.. Η πρώτη εξωσυζυγική σχέση με τον συνάδελφο, έχει τελειώσει εδώ και πολλούς μήνες, πλην όμως μαθεύτηκε, μαθεύτηκε και στον σύζυγο μου, εγώ το αρνήθηκα, με πίστεψε και μείναμε εκεί. Κινδυνεύω όμως γι αυτό να χάσω την δουλειά μου και το μυαλό μου ταυτόχρονα.. γιατί όλο αυτό το γεγονός με βρήκε έχοντας μια άλλη εξωσυζυγική σχέση με έναν άλλον άνθρωπο που ναι τον αγαπώ και τον εκτιμώ πολύ, το ίδιο κι εκείνος, αλλά φέρομαι απέναντι του τόσο άδικα..Και φυσικά άδικα φέρομαι και στον άνθρωπο που ζούμε μαζί τόσα χρόνια και ναι, μπορεί να έχει πεθάνει ο ερωτισμός μεταξύ μας αρκετά χρόνια επίσης αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία..
Διαβάζω οτι έγραψα και με σιχαίνομαι. Το θέμα είναι αυτό ακριβώς, οτι με σιχαίνομαι, δεν με αντέχω, δεν μπορώ να ζω με όλα αυτά που έχω κάνει, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν όταν τα έκανα, τι σκατά είχα μέσα στο κεφάλι μου αντί για μυαλό, δεν φτιάχνει τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα, δεν γυρνάει ο χρόνος πίσω κι εγώ δεν έχω δύναμη ούτε να παλέψω, ούτε να παραδεχτώ, ούτε να αλλάξω κάτι.
Δυστυχώς για οικονομικούς λόγους δεν μπορω να συνεχίσω την ψυχανάλυση που έκανα παλαιότερα, όμως απ αυτό μου έχει μείνει οτι έχω τεράστια συναισθηματικά κενά απ την οικογένεια μου σαν παιδί. Ως πότε όμως θα βασίζομαι εκεί για τα λάθη που κάνω? Δεν αντέχω άλλο.

[BrokeN_DoLL]

γιατι δεν παιρνεις διαζυγιο?

[Θεοφανία]

γιατι δεν παιρνεις διαζυγιο?

ήθελα να την κάνω και γω αυτή την ερώτησ...:)

[Alpha]

Αν ήξερες πόσες φορές έχω κάνει την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου...
Δεν παίρνω διαζύγιο γιατί φοβάμαι την αντίδραση του περιβάλλοντος μου, των γονιών μου, των δικών του.. Γιατί είναι η οικογένεια μου, μιας και με τους δικούς μου δεν έχω και δεν είχα ποτέ καλή σχέση. Δεν ξέρω αν σε καλύπτω, δεν ξέρω καν αν ΜΕ καλύπτω.
Ξέρω οτι αν τα καταφέρω να πάρω διαζύγιο και να αποστασιοποιηθώ απ όλο αυτό, θα νοιώσω καλύτερα. Μάλλον.

[Θεοφανία]

Αν ήξερες πόσες φορές έχω κάνει την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου...
Δεν παίρνω διαζύγιο γιατί φοβάμαι την αντίδραση του περιβάλλοντος μου, των γονιών μου, των δικών του.. Γιατί είναι η οικογένεια μου, μιας και με τους δικούς μου δεν έχω και δεν είχα ποτέ καλή σχέση. Δεν ξέρω αν σε καλύπτω, δεν ξέρω καν αν ΜΕ καλύπτω.
Ξέρω οτι αν τα καταφέρω να πάρω διαζύγιο και να αποστασιοποιηθώ απ όλο αυτό, θα νοιώσω καλύτερα. Μάλλον.

Αλφα...ρίξε μια ματιά στο ημερολόγιο καλή μου...:)
Είμαστε στο 2011. Απ ότι κατάλαβα δεν έχετε παιδιά, αλλά και να είχατε, πάλι είναι καλύτερα γι αυτά δυο ευτυχισμένοι γονείς, παρά δυο άνθρωποι που πλέον δεν έχουν να πουν τιποτα μεταξύ τους.
Σκέψου πως όλα αυτά που βιώνεις τώρα, δεν θα συνεβαιναν αν ήσουν ελεύθερη.

[BrokeN_DoLL]

Αν ήξερες πόσες φορές έχω κάνει την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου...
Δεν παίρνω διαζύγιο γιατί φοβάμαι την αντίδραση του περιβάλλοντος μου, των γονιών μου, των δικών του.. Γιατί είναι η οικογένεια μου, μιας και με τους δικούς μου δεν έχω και δεν είχα ποτέ καλή σχέση. Δεν ξέρω αν σε καλύπτω, δεν ξέρω καν αν ΜΕ καλύπτω.
Ξέρω οτι αν τα καταφέρω να πάρω διαζύγιο και να αποστασιοποιηθώ απ όλο αυτό, θα νοιώσω καλύτερα. Μάλλον.

ξερεις πολλες φορες φανταζομαι το μελλον μου και με φανταζομαι παντρεμενη και μετα καποια μερα να ανακοινωνω στους γονεις μ οτι παιρνω διαζυγιο. με σκεφτομαι 40αρα να το λεω στους δικους μ κ να ντρεπομαι μη με κατσαδιασουνε. επειδη ειναι ντροπη κ τι θα πει ο κοσμος και στανταρ επειδη ο δικος τους γαμος πετυχε κ ο δικος μ οχι, ειμαι ανωριμη και δεν ειμαι αξια να παιρνω αποφασεις, ειμαι επιπολαιη και χαζη και με την 1η δυσκολια τα παραταω. νιωθεις καπως ετσι?

[Alpha]

Αισθάνομαι ανήμπορη να φύγω απ αυτόν τον γάμο γιατί έχει γίνει οικογένεια μου, μιας και υγιή οικογένεια δεν είχα ποτέ. Γι αυτό είναι τόσο δύσκολο για μένα να πάρω την απόφαση. Και αισθάνομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανήμπορη...

[Remedy]

Αισθάνομαι ανήμπορη να φύγω απ αυτόν τον γάμο γιατί έχει γίνει οικογένεια μου, μιας και υγιή οικογένεια δεν είχα ποτέ. Γι αυτό είναι τόσο δύσκολο για μένα να πάρω την απόφαση. Και αισθάνομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανήμπορη...

αν φροντισεις την ανθρωπινη σχεση που εχετε με τον ανδρα σου, τοσο περισσοτερες πιθανοτητες εχεις να τον εχεις στην ζωη σου και μετα τον χωρισμο, σαν φιλο και δικο σου ανθρωπο.
ο συζυγος σου ηδη ξερει την μια απιστια, ξερει φυσικα οτι δεν ειστε ζευγαρι, αν συνεχισεις την τακτικη της απιστιας και της κοροιδιας, ουτε το διαζυγιο θα γλυτωσεις ουτε την δικη του εκτιμηση θα εχεις.
το καλυτερο για ολους θα ειναι να χωρισετε αν ειναι οντως νεκρος ο γαμος σας οπως μας λες, παρα να παιζετε θεατρο για να μην σε κατακρινει η οικογενεια σου, την οποια δεν εκτιμας καν...

[Flumen]

Έχεις την ανασφάλεια... φοβάσαι ότι δε μπορείς να σταθείς στα πόδια σου. Αυτός ο φόβος όμως είναι μια ψευδαίσθηση. Και δε θα μπορέσεις να βγεις ποτέ απο τη ψευδαίσθηση και να δεις την καθαρή πραγματικότητα αν δεν προκαλέσεις τον εαυτό σου. Αν δεν ήσασταν παντρεμένοι και είχατε σχέση χωρίς συμβόλαιο, τι θα έκανες? Πιθανότατα να σκεφτόσουν με τον ίδιο τρόπο, μην χάσεις αυτόν τον άνθρωπο... Γιατί τόσο φοβάσαι..
Το ότι έχεις στραφεί σε άλλα άτομα να ικανοποιήσουν κομμάτια μέσα σου σημαίνει πως ο άνθρωπός σου δε σε καλύπτει σαν σύζυγος. Δεν είναι καθόλου κατακριτέο που συνέβη αυτό, απλά συμβαίνει. Από το να κάνεις μια ήδη οδυνηρή κατάστασή ακόμα πιο δύσκολη, το πιο ωφέλιμο είναι αρχικά να καταφέρεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, να αποδεχτείς με ψυχραιμία την αποτυχία μιας σχέσης σε ερωτικό επίπεδο, να δεχτείς τα λάθη απο τις διάφορες πλευρές, και μετά να είσαι ειλικρινής ΠΡΩΤΑ με τον άνθρωπό σου, και μετά με όλους τους άλλους. Δεν αφορά κανέναν ο γάμος σου, παρά μόνο εσένα και τον άνθρωπό σου. Δε μας νοιάζει τι λένε οι συγγενείς. Μας νοιάζουν τα άτομα που έχουν δημιουργήσει τη σχέση αυτή, και είναι μόνο 2. Δώσε επιτέλους την ευκαιρία σε σένα αλλά και στον άνθρωπο που μένει μαζί σου να διεκδικήσετε τη ζωή σας.
Τώρα βέβαια μιλάμε σε εσένα και όχι στον άντρα σου, και δε μπορούμε να επεξεργαστούμε τη δική του στάση και γνώμη. Κάνε εσύ ένα βήμα, εφόσον δεν το κάνει αυτός. Δε φαντάζεσαι τελικά πόσο εύκολα γίνονται όλα.

Μη ξεχνάς ότι ο γάμος σου έχει ήδη τελείωσει

[astimatnam]

Καλησπέρα!
Φυσικά συμφωνώ με ΟΛΕΣ τις παραπάνω απόψεις!!! Δε νομίζω πως χρειάζεται να μπαίνεις στη διαδικασία να σκέφτεσαι του τι θα πουν οι άλλοι για μια απόφαση που θα πάρεις εσύ! Είσαι ενήλικη, μπορείς και έχεις το δικαίωμα (κ από νομικής πλευράς να το πάρεις) να παίρνεις μόνη σου αποφάσεις που αν μη τι άλλο είναι αυτές που θα σε κάνουν να νοιώθεις καλύτερα! Γιατί εφόσον εσύ η ίδια το αποζητάς και το έχεις σκεφτεί ουκ ολίγες φορές σα λύση, δε βλέπω άλλο τρόπο να ξεφύγεις απ' αυτά τα δεσμά...
Μια πολιτισμένη συζήτηση και με τον εαυτό σου αλλά φυσικά και με τον άντρα σου, θα σε βοηθήσει να πάρεις τη σωστή απόφαση. Όσον αφορά τον περίγυρο, νομίζω πως αυτή τη φορά θα πρέπει να βάλεις τη γνώμη τους σε δεύτερη μοίρα. Υποτίθεται πως οι γονείς σέβονται τις αποφάσεις των παιδιών τους, έτσι δεν είναι;;

[Gypsy Cello]

Συμφωνώ με Νατάσα αλλά θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για την σχέση σου με τον άντρα σου πριν φτάσετε σ' αυτό το σημείο; Πως είσασταν μαζί? Αισθάνεσαι πως είναι οριστικό αυτό που νιώθεις τώρα?

[RainAndWind]

Η ελευθερία σου είναι δικαίωμά σου Άλφα, μπορείς να την προασπιστείς.
Ίσως αν δε μπορείς τελικά όπως λες να ξεφύγεις από τη στασιμότητα που σε οδηγεί σε ένα τέλμα χρονοβόρο, να απευθυνθείς σε κάποιον που θα μπορέσει να σε βοηθήσει και να ξεδιαλύνεις τα συναισθήματά σου, και να σε οδηγήσει στις ΔΙΚΕΣ σου απαντήσεις. Τι προέχει για σένα? Πώς θα είσαι καλύτερα? Πώς θα ξεμπλέξεις με τις λιγότερο επώδυνες συνέπειες? Πώς θα χειριστείς την καθεμιά/καθέναν ξεχωριστά από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός σου? Ίσως να χρειαστείς μία προετοιμασία πριν περάσεις στην πραγματοποίηση κάποιων σκέψεων, που τώρα σχηματίζονται, ίσως να χρειάζεσαι πάλι χρόνο.

[Alpha]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.
Δυστυχώς, όσο κι αν θέλω να σκεφτώ λογικά, δεν τα καταφέρνω. Αισθάνομαι μόνο οτι έχει γκρεμιστεί όλο μου το σύμπαν κι πως, ο,τι κι αν κάνω δεν μπορώ να διορθώσω τίποτα. Κάνω σκέψεις όπως, μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να μην έκανα τίποτα απ΄οσα έκανα, γνωρίζοντας οτι αυτό δεν γίνεται, αλλά και πως πάλι τα ίδια θα έκανα γιατί μου έλειπε η τρυφερότητα, ο ερωτισμός, το να είμαι γυναίκα..
Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατήσω την λογική μου και να πάρω τις σωστές αποφάσεις αυτή τη φορά, κάτι όμως που βλέπω οτι δεν είμαι ικανή να κάνω. Και φοβάμαι πολύ. Δεν μπορώ να συζητήσω γι αυτό με κανέναν φίλο μου, όχι γιατί δεν θα μ ακούσει κανείς, αλλά γιατί δεν αισθάνομαι τόσο άνετα με κανέναν. Θα ήθελα να μπορώ να τρέξω στους γονείς μου, αλλά τους διακατέχει χειρότερος παραλογισμός απ τον δικό μου. Ναι, σίγουρα δεν είναι δική τους η ζωή, σίγουρα εφόσον δεν τους εκτιμώ γιατί έχω περάσει τα απίστευτα απο εκείνους θα ήταν όλο αυτό πιο εύκολο, αλλά δυστυχώς αισθάνομαι οτι θα τους τσακίσω έτσι και πάρω αυτή την απόφαση. Κι αυτό παράλογο είναι, το ξέρω.


γενικά, δεν αντέχω άλλο την απουσία λογικής απ την ζωή μου. Μάλλον..

[Gypsy Cello]

Καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνεσαι. Αν δεν ένιωθες καλά με την οικογένεια σου, νιώθεις τώρα την οικογένεια του συντρόφου σου σαν δική σου και είναι απολύτως φυσιολογικό. Θα είναι μεγάλο πλήγμα για σενα ν' αποχωριστείς και αυτούς αλλά θα πρέπει να μην μείνεις στάσιμη σε αυτήν την κατάσταση. Πόσος καιρός είναι που αποφάσισες να χωρίσεις? Ίσως χρειάζεται και άλλος χρόνος για να κατασταλλαξεις μέσα σου. Μην πιέζεις τον εαυτό σου για γρήγορες αποφάσεις. Φρόντισε πρώτα να προετοιμάσεις τους γονείς σου.

[Alpha]

gypsy cello σ ευχαριστώ. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο πιέζομαι για γρήγορες αποφάσεις (ισχύει οτι πιέζομαι για άμεσες και δραστικές αλλαγές μόνη μου) είναι γιατί βλέπω οτι αυτό είναι το σωστό για μένα. Δεν αντέχω πλέον το γεγονός οτι έχω σηκώσει μια κουρτίνα και πίσω της κρύβω όλες τις λάθος μου επιλογές, υποκρίνομαι πως όλα είναι καλά και αυτές πίσω απ την κουρτίνα με χλευάζουν, με σαπίζουν απο μέσα, δεν μπορώ να γίνω περισσότερο παραστατική και ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω. Δεν κοιμάμαι, δεν τρώω, δεν έχει τίποτα νόημα αν δεν ξεκαθαρίσω πρώτα αυτό το χαώδες τοπίο που έκανα την ζωή μου. Αν ας πούμε μπορούσα να πατήσω ρισέτ,αν μπορούσα να ξεκινήσω τα πάντα απ την αρχή, θα ήταν λύτρωση για μένα. Όμως δεν γίνεται, υπάρχουν άνθρωποι που θα πληγωθούν, κι αυτό το βάρος θα πέσει όλο πάνω μου και θα με συνθλίψει.

Μισείς αυτούς που σκοτώνουν την αθωότητα λες, κι εγώ αισθάνομαι οτι είμαι ένας απ αυτούς. Αν υπήρχε αθωότητα μέσα μου και γύρω μου κάποτε, φρόντισα και την τσάκισα χωρίς επιστροφή.

Γράφω χωρίς να σκέφτομαι και να με συγχωρείτε, δεν με νοιάζει και πολύ το πως θα ακουστώ/διαβαστώ, με ενδιαφέρει να τα βγάλω απο μέσα μου όσο παράλογα κι αν ακούγονται/είναι, μήπως και καταφέρω και σώσω μερικά εγκεφαλικά μου κύτταρα για να με βοηθήσουν να βγω απ αυτό το τέλμα. Ξέρω, πως μόνο εγώ μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου...