Ζηλεια σε σημείο αρρώστιας

[Victory88]

Καλησπέρα. Θα ήθελα τη βοήθειά σας και τη συμβουλή σας γιατί πολύ φοβάμαι ότι στο τέλος, από όλες μου τις σκέψεις θα καταλήξω μόνη μιας και κανένας άντρας δε θα μπορεί να με ανεχτεί στο πλάι του για πολύ. Η ιστορία ξεκινάει από τα 16 μου όταν οι γονείς μου πήραν διαζύγιο λόγω τρίτου προσώπου στη σχέση τους. Η μητέρα μου είχε τις αποδείξεις για αυτό και όσο κι αν ζητούσα τότε να έρθω σε επαφή με το υλικό [φωνητικό] νιώθω πολύ τυχερή, μετά από τόσα χρόνια που δεν μου το επέτρεψε. Ένιωσα όλη την απόρριψη και την προδοσία του πατέρα μου σαν κόρη μιας και οι σχέσεις μας δεν ήταν καθόλου καλές για πολύ καιρό επειδή του έριχνα τις ευθύνες, αλλά και από τα μάτια και την ψυχή της μητέρας μου μιας και κουβεντιαζαμε πολύ και με τον καιρό έμαθα και άλλα γεγονότα για τα οποία δεν είχα ιδέα όπως βαριά λόγια, καβγάδες και ένας ετήσιος χωρισμός όσο εγώ ήμουν 2. Το θέμα μου είναι ότι ζώντας όλα αυτά, μου έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι θα περάσω το ίδιο με τη μητέρα μου. Κάθε άντρας που υπάρχει στη ζωή μου δηλαδή θα με κοροϊδέψει και θα με απατήσει. Αυτό φυσικά δε βγαίνει στην επιφάνεια τον πρώτο καιρό αλλά από τα 2 χρόνια και μετά συνήθως μιας και θεωρώντας ότι ο έρωτας έχει περάσει, η ρουτίνα είναι ρουτίνα και έχουμε συνηθίσει και μάθει ο ένας τον άλλο, έχω περισσότερες πιθανότητες να κερατωθω. Δεν έχει να κάνει με τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου και αν μου έχει δώσει δικαιώματα. Και εκεί ακριβώς είναι που καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνω. Γενικά ζηλεύω το σύντροφό μου. Από ένα χρονικό σημείο όμως και μετά η ζήλια παύει να είναι ζήλια και μεταλλασεται σε κάτι πιο σκοτεινό. Το μυαλό παίρνει στροφές, ιδίως κοντά στις ημέρες τις περιόδου μου φτάνω σε σημείο να φαντάζομαι ότι όσο εγώ είμαι στη δουλειά ο σύντροφός μου είναι με άλλη στο σπίτι μας, κάνει έρωτα στο κρεβάτι μας. Όσο είναι έξω ή γυμνάζεται σκέφτομαι ότι είναι με άλλη και με κοροϊδεύει στην πραγματικότητα. Γυρνώντας στο σπίτι, προσπαθώ να παρατηρήσω μικρές λεπτομέρειες πάνω στο γραφείο, στο κρεβάτι, στο μπάνιο, μήπως βρω κάτι για να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου. Τρίχες, τσιγάρα στο τασάκι, ποτήρια, πηροθνια κλπ... Ακόμα και στο σώμα του συντρόφου μου μπας και βρω κάποιο σημάδι. Δε βρίσκω τίποτα. Σε κανέναν σύντροφο. Αλλά τους πετάω υπονοούμενα, τους ρωτάω ξεδιάντροπα αν κάνουν όλα αυτά που εγώ φοβάμαι. Τους κάνω να φοβούνται να κοιτάξουν γύρω τους, δε νιώθουν άνετα. Φοβούνται ακομα και τη διασταυρωση του βλέμματος στο δρόμο με τόσες κατηγορίες και τρέλες που ακούν από το στόμα μου. Το χειρότερο είναι ότι το συνειδητοποιω στα 31 μετά από 2 σχέσεις που κατέστρεψα, 3 χρόνια η πρώτη και 7 η δεύτερη από τις οποίες στο τέλος έφυγα εγώ μιας και σιχάθηκα τους συντρόφους μου με όλες αυτές τις σκέψεις που είχα κάνει για εκείνους και επειδή το πρόβλημα το βλέπω ξεκάθαρα στη σχέση που έχω τώρα, μιας και εμφανίστηκε στα 2,5 χρόνια, θέλω να βοηθηθω. Να το γιατρεψω, να σταματήσω να κάνω όλες αυτές τις σκέψεις και να σταματήσω να έχω αυτήν την πεποίθηση πια στη ζωή μου. Με τρώει, με δηλητηριαζει και μαζί με εμένα και τη σχέση μου και το σύντροφό μου. Τι χρειάζεται να κάνω;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[oboro]

Καλημερα, εχεις επισκευτει καποιον/α ειδικο για ολα αυτα; Απο τα γραφομενα σου δειχνεις να εχεις ευαισθητοποιηθει επαρκως απεναντι στο προβλημα, απο το πως εκδηλωνεται στις σχεσεις μεχρι και στα πιθανα του αιτια. Οποτε η επισκεψη σε ειδικο θα ηταν το επομενο λογικο βημα νομιζω.

[believeInYourself]

Καλή μου Victory88, νομίζω ότι το πώς ήταν ο πατέρας σου σαν σύντροφος δεν είναι δική σου δουλειά να το κρίνεις αλλά της μητέρας σου και μόνο. Εσένα δεν σε αφορά. Εσύ μπορείς να τον κρίνεις σαν πατέρα. Σαφώς και δεν υπήρχε λόγος να έρθεις σε επαφή με το υλικό, αλλά επιπλέον και όλα αυτά που σου έχει πει η μητέρα σου βλέπεις που σε έχουν οδηγήσει. Συνήθως σ' αυτά τα πράγματα δε "φταίει" μόνο ο ένας. Λογικό είναι να ένιωσες άσχημα που χώρισαν οι γονείς σου, αλλά από εκεί και έπειτα υποχρέωση τους ήταν να είναι δίπλα σου όσο μπορούν περισσότερο και να σε προστατέψουν από τέτοιες σκέψεις και όχι να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου.
Πιστεύω πως αν καθίσεις να σκεφτείς λογικά κάποια πράγματα θα καταφέρεις να αποβάλλεις αυτές τις άσχημες σκέψεις. Μπορείς να απευθυνθείς και σε κάποιο ψυχολόγο. Σε συμβουλεύω να θυμάσαι πώς στη ζωή υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από την πίστη ή την απιστία, όπως το μεγάλωμα ενός παιδιού. Και πως το να είναι κάποιος σύντροφός σου μπορεί να τελειώσει κάποια στιγμή, το να είναι πατέρας του παιδιού σου όμως δεν τελειώνει ποτέ. Οι άνθρωποι δεν είναι κτήματα μας και όπως επιθυμούμε να παίρνουμε από τους άλλους, έτσι χρειάζεται και να δίνουμε. Σε μια σχέση όλα χρειαζεται να είναι αμοιβαία. Το δύσκολο είναι να πετύχουμε την ισορροπία.

[Sonia]

Εσύ ρίχνεις ευθύνες στον πατέρα σου, αλλά την μεγαλύτερη ζημιά σου την έκανε η μητέρα σου όπως το χειρίστηκε... Πρέπει να πας να μιλήσεις με ψυχολόγο.

[Remedy]

συμφωνω με τους προλαλησαντες...
μια χαρα αναλυση κανεις για το τι σου συμβαινει και ξερεις πολυ καλα οτι ειναι αρρωστημενο και παραλογο. αυτο ειναι το μονο καλο, γιατι θα μπορουσες να θεωρεις οτι εχεις δικιο, πραγμα που δεν παλευεται...
εφοσον λοιπον συνειδητοποιεις οτι ειναι προβληματικα ολα αυτα, δεν σου μενει παρα να ζητησεις βοηθεια απο ειδικο για να τα ξεπερασεις.

[Victory88]

Έχω ήδη πάει σε ψυχολόγο, αρκετά χρόνια πριν. Τα λόγια του ήταν ότι είναι κάτι που πιστεύω ότι θα συμβεί και προσπαθώ απλά να το αποδείξω. Και φυσικά ότι αυτό δε βγάζει πουθενά. Δυστυχώς δεν το συζητήσαμε περαιτέρω... Κάνω διαλογισμό και κάποιες φορές νιώθω ότι με βοηθάει πολύ. Άλλες πάλι νιώθω ότι δεν κάνει τίποτα στην πραγματικότητα. Μετά από τόσα χρόνια κατάλαβα τα λάθη και των δύο μου γονιών στη διαχείριση της κατάστασης. Έχετε να μου προτείνετε κάποιον τρόπο να μπορώ να το χειρίζομαι όταν αυτό έρχεται και καρφώνεται στο μυαλό μου;; Ελπίζοντας ότι με τον καιρό θα σταματήσω να σκέφτομαι έτσι.

[oboro]

Η ψυχοθεραπεια δεν ειναι μια απλη διαγνωση της καταστασης. Αυτο ειναι μονο η αρχη... Ειναι ολοκληρη διαδικασια μεσα απ' την οποια προσπαθειτε επιτυχετε με το θεραπευτη ακριβως αυτη την αλλαγη. Ειναι βαθμιαια και απαιτει προσπαθεια συνηθως μακροχρονια. Δεν υπαρχουν μαγικες λυσεις ουτε απλες μεθοδοι για συμπεριφορες και αρνητικα που εχουν βαθιες ριζες. Με τον ψυχολογο που ειχες επισκευτει τοτε υπηρχε καποιος συγκεκριμενος λογος που δεν συνεχισες;

[Victory88]

Ναι. Τότε αντιμετωπιζα κάποια θέματα με τον τότε σύντροφό μου τα οποία μου τα έθεσε όλα ο ψυχολόγος. Η περίοδος εκείνη ήταν πολύ δύσκολη για μένα ψυχολογικα και δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω αυτά τα λόγια από τον άνθρωπο που πήγαινα για να βοηθηθω. Έφυγα θυμωμένη και δεν ξαναπήγα. Πήγαινα κοντά ένα χρόνο τότε. Μετά επισκέφθηκα ψυχίατρο για να δω τη διαφορά της ψυχανάλυσης. Εκείνη δεν είχε καμία σχέση με το ψυχολόγο. Μου έδινε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματά μου που εγώ η ίδια δε μπορούσα τότε να καταλάβω. Τώρα μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω ψυχανάλυση μιας και μένω στο εξωτερικό...

[Αποστολια]

σε καταλαβαινω απολυτα.και εγω εχω περασει αντιστοιχο γεγονος δυστυχως στο παρελθον.οσοι δεν το εχουν ζησει δεν θα μπορεσουν να καταλαβουν.τελος παντων.σημασια δεν εχει ποιος εφταιξε τωρα και ποιος οχι απο τους γονεις σου.βασικα ο μπαμπας σου εφταιξε γιατι κερατωσε και η μαμα σου εφταιξε γιατι δεν σου απεκρυψε την αληθεια σε αυτην την ηλικια.σημασια ομως τωρα εχει να φτιαξεις εσυ τις δικες σου υγιης σχεσεις με το αλλο φυλο.
ειναι καλο που εχεις συνειδητοποιησει τι σου συμβαινει και ειναι καλο που βλεπεις οτι ειναι ολο αυτο παραλογο.
και εγω ειχα παει σε ψυχολογο,εμενα δεν με βοηθησε παντως σε αυτο το θεμα.εγω βεβαια το εχω ξεπερασει το θεμα της ζηλιας και της καχυποψιας εχοντας διπλα μου εναν ανθρωπο που δεν μου εχει δωσει ποτε δικαιωμα.γιατι αν σου δωσει καποιος δικαιωμα λογικο να φερεσαι ετσι αλλα αν δεν σου δωσει για πιο λογο το κανεις αυτο και αναλωνεις την ενεργεια σου και καταστρεφεις την σχεση σου?
η ζωη ετσι ειναι δυστυχως.δεν μπορεις ποτε να ξερεις τι σου επιφυλλασει το μελλον και αν καποτε θα προδωθεις η οχι.κρατωντας ομως αυτη την αμυνα κερδιζεις κατι?οχι απλα χαλας τις σχεσεις σου.εγω θα σου προτεινα να ξεκολλησεις απο αυτες τις σκεψεις ξερω ειναι δυσκολο αλλα πρεπει να το παλεψεις λιγο.δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι βλεπεις.ουτε ο συντροφος σου θα ειναι ιδιος με τον πατερα σου.
ζησε τις στιγμες που σου δινουν χαρα και ασε τις κακες σκεψεις.οτι ειναι να γινει θα γινει πιστευω εγω.ειτε βασανιζεις το μυαλο σου ειτε οχι δεν θα αλλαξει κατι.ασε που οτι σκεφτομαστε και φοβομαστε στο τελος το παθαινουμε.γι αυτο ξεκολλα απο αυτες τις σκεψεις που μονο πισω στην εφηβικη σου ηλικια σε πανε και ζησε απο εδω και περα τις σχεσεις σου.μπορει να ερθει και η αποτυχια και η προδοσια σε μια σχεση.αλλα πρεπει να βρουμε δυναμη να τα αντιμετωπιζουμε ολα.αλλωστε δεν θα ειμαστε οι πρωτες που θα συμβει κατι τετοιο.στην σκεψη ομως μη σου συμβει αυτο που φοβασαι χανεις την ευκαιρια να σου συμβει αυτο το ομορφο που φανταζεσαι και θες.δηλαδη μια σχεση με αφοσιωση και πιστη.

[αλεξανδρος_77]

εγω νομιζω οτι δε θελεις να κανεις σχεση πανω απο 2.5 χρονια με τον ιδιο μαλον πλητεις.

[Victory88]

Αποστολια, τα λόγια σου μου έδωσαν δύναμη. Σημαίνει ότι ένας άνθρωπος το έχει αντιμετωπίσει και το έχει ξεπεράσει. Έχεις απόλυτο δίκιο στο ότι οι σκέψεις αυτές με κάνουν να χάνω τις στιγμές μου κ με γυρνούν πίσω. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Προσπαθώ να τις χουλαντρισω. Σε ευχαριστώ πολύ.

[αλεξανδρος_77]

σε οσους ψυχολογους και να πας θα σε προσελκισει ο αντρας που καμια γυναικα δε μπορει να τον παλεψει

[αλεξανδρος_77]

μια σχεση με αφοσιωση και πιστη εικονικη ενοεις επειδη δε βγαζει ακρη το οριτζιναλ

[Αποστολια]

Αποστολια, τα λόγια σου μου έδωσαν δύναμη. Σημαίνει ότι ένας άνθρωπος το έχει αντιμετωπίσει και το έχει ξεπεράσει. Έχεις απόλυτο δίκιο στο ότι οι σκέψεις αυτές με κάνουν να χάνω τις στιγμές μου κ με γυρνούν πίσω. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Προσπαθώ να τις χουλαντρισω. Σε ευχαριστώ πολύ.

χαιρομαι αν σε βοηθησα εστω και λιγο.φυσικα και ειναι κατι που θελει δουλεια με τον εαυτο μας αλλα αντιμετωπιζεται.και σου ξανα λεω δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι.προχωρα στη ζωη σου και διωξε αυτες τις σκεψεις.οτι και να γινει ειτε καλο ειτε κακο εσυ θα πεις τουλαχιστον το εζησα.γιατι με την συμπεριφορα σου δεν το ζεις.σταματας κατι που ισως εξελισσοταν σε κατι πολυ καλο για σενα και ειναι κριμα.ευχομαι τα καλυτερα απο εδω και περα στη ζωη σου!!!

[αλεξανδρος_77]

αφου δε κανουν τιποτα για να ξερουμε σε τι διαφερουν αφου κρυβουν συνεχως τη ζωη τους και δεν εμπιστευονται και διαφορετικοι να ειναι αυτο δεν ειναι αξιοποιησιμο αφου θα περασει κανενας χρονος μεχρι καποιος να σου προσδιορησει παραπανω τι σκεφτεται και μεχρι τοτε ειμουν νιος και γερασα (μονο εξωτερικα)