που να βρει κανεις τιν ευτυχεια;

[Ria_]

Μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό
Η μητέρα μου με κατάθλιψη από 25 χρονών μετά από πολλά προβλήματα που είχε.
Ο πατέρας μου ζηλιάρης , αλκοολικός ,πάντα δημιουργούσε φασαρίες χωρίς λόγο
Και ιδικά όταν η μητέρα μου μάθαινε για τις εξωσυζυγικές του σχέσεις.
Εγώ και η αδελφή μου είχαμε τα πάντα από υλικά αγαθά , γιατί παρόλα
Τα προβλήματα ήταν και οι δύο πολύ εργατικοί.
Αυτή την στιγμή είμαι πολύ καλά οικονομικά ( με ακίνητα-αυτοκίνητα-λεφτά)
Και όλα αυτά από τους δικούς τους κόπους και στερήσεις.
Όμως πάντα μου έλειπε η στοργή , η αγάπη , το χάδι , η συζήτηση, η κατανόηση,
η εμπιστοσύνη, η αγκαλιά …
Στα 17 μου γνώρισα τον Κώστα , 10 χρόνια μεγαλύτερος μου, ήταν ένας ήρεμος άνθρωπος (σε αντίθεση με τον πατερά μου που ήταν πολύ νευρικός).
Ο Κώστας μεγάλωσε με μια μητέρα που έχει σχιζοφρένεια, αρκετές φόρες νοσηλευτικέ και ποτέ δεν τις χαλανε χατίρι.
Μέχρι τα 7 μεγάλωσε με συγγενείς γιατί οι γονείς του δούλευαν στο εξωτερικό
Με τον Κώστα πίστευα πως περνουσα. καλά ,δεν τον έβλεπα και πολύ γιατί ο πατέρας μου ήταν πολύ καταπιεστικός σπάνια μας άφηνε να βγούμε από το σπίτι.
Μετά από 3 χρόνια σχέση παντρευτήκαμε , αποκτήσαμε ένα παιδί και από τότε άρχισαν όλα…
Οι γονείς του πάντα έπαιρναν έπαιρναν αποφάσεις για το τι θα κάνουμε και πάντα το κάναμε γιατί θα στενοχωρούσαμε την μητέρα του. Η αδελφή του είχε το δικαίωμα να με πληγώνει αλλά εγώ ποτέ .ποτέ δεν είχα το δικαίωμα να πω αν κάτι δεν μου άρεσε
Η κάτι που με πλήγωσε γιατί θα στενοχωρούσα την μητέρα του.
Πάντα έπρεπε να δέχομαι ότι λένε αυτοί και αν έλεγα όχι ο Κώστας έκλαιγε και εγώ τον λυπόμουν. Εμένα όμως ποτέ κάνεις δεν με κατάλαβε πως νοιώθω εκείνη την στιγμή.
Βγαίναμε συχνά με φίλους αλλά πάντα εγώ παρακαλούσα να πάμε . όλη μέρα κοιμόταν και γενικά δείχνε πως βαριέται που ζει, μέχρι και στον ερώτα βαριόταν.
Ποτέ δεν μαλώναμε γιατί μονή τα έλεγα μονή τα άκουγα, η απάντηση του πάντα ήταν ‘θα μεγαλώσεις και θα βάλεις μυαλό’.
Έφευγα από το σπίτι και ποτέ δεν με ρωτούσε που πάω , είχα πλήρης ελευθερία ,
Δεν είχε πρόβλημα αρκεί να μην του έλεγα να έρθει μαζί μου.
Μέχρι που πήρε pc από εκεί και πέρα τον έχασα τελείως. Εγω από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλεία και μετά όλα τα άλλα που είχαν σχέση με το σπίτι και το παιδι.
Ο Κώστας ερχόταν από την δουλεία κοιμόταν και μετά μέχρι το πρωί στο pc.
Πλήρης αδιαφορία για όλα και ιδικά για την ζωή.
Ένοιωθα τεράστια μοναξιά ενώ ήταν διπλά μου , τον μιλούσα και απάντηση δεν έπαιρνα, τον φιλούσα και με μάλωμα γιατί εκείνη την ώρα είχα να κάνει κάτι σημαντικό στο pc .
Μέχρι τότε δεν είχα παράπονο γιατί είχα την οικονομική άνεση να κάνω ότι θέλω , έτσι έμαθα από παιδί να έχω χρήμα και όχι αγάπη...
Μια μέρα ξύπνησα ίσος μεγάλωσα επιτέλους (όπως μου έλεγε ο Κώστας ότι θα μεγαλώσω και θα βάλω μυαλό)…
Είδα την πραγματικότητα πως τελικά ζούσα μηχανικά ή μάλλον δεν ζούσα καθόλου.
Του ζήτησα να αλλάξει , του είπα πως δεν άντεχα άλλο . Πέρασαν μήνες αλλά τελικά έγινε χειρότερος ίσος από αντίδραση η εγωισμό.
Το συζήτησα μαζί του και μου είπε πως έχω δίκιο αλλά πάλι καμία αλλαγή.
Μέχρι που την άνοιξη του ζήτησα να χωρίσουμε , θύμωσε και άρχισαν οι καυγάδες.
Αυτό δεν το άντεχα μου θύμιζε τα παιδικά μου χρόνια και έτσι πάλι σώπασα και κλείστηκα στον εαυτό μου.
Το καλοκαίρι δεν ήθελα να με ακουμπήσει, δεν ήθελα να τον βλέπω ένοιωθα πως έπαιζε με την ψυχή μου , βρήκε το ευαίσθητο σημείο μου και μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο. Συνεχεία με έλεγε ειρωνικά ‘κύρια τέλεια’, εγώ ποτέ δεν είπα πως ήμουν τέλεια , αλλά αυτός ποτέ δεν μπήκε στον κόπο βρει κάτι που δεν του αρέσει πάνω μου.
Όταν ήμουν με φίλους πάντα έβαζα το ψεύτικο χαμόγελο γιατί ντρεπόμουν για το οικογενειακό πρόβλημα που είχα . όταν γύριζα σπίτι μου έλεγε ‘γιατί δεν τους το λες και χαμογελάς το παίζεις καλή;’
Δεν άντεχα άλλο έκλαιγα όλη μέρα και όλη νύχτα ήθελα λίγη ευτυχία
Πολλά ζητούσα;
Το καλοκαίρι μας βρήκε πολύ χαλιά , να κοιμόμαστε σε διαφορετικά κρεβάτια και να έχουμε τυπικές σχέσεις . Το καλό είναι που προσπαθούσαμε και οι δυο να μην το δείχνουμε στο παιδί μας. Τουλάχιστον έδειχνε την αγάπη του στο παιδί και την λατρεύει παρά πολύ , σαν πατέρας ήταν πολύ κάλος.
Ζούσα όλα αυτά μέχρι που εμφανίστηκε ο Γιάννης …
Δεν κατάλαβα πως έγινε αλλά ήμουν ευτυχισμένη μαζί του, ένοιωθα χαρούμενη, έγινα άλλος άνθρωπος. Επιτέλους χαμογελούσα!!! Όλοι κατάλαβαν ότι κάτι είχε αλλάξει πάνω μου . όλοι με ρωτούσαν τι έκανα και έγινα τόσο όμορφη. Να σας πω την αλήθεια ; η ψυχή μου και η κάρδια μου ομόρφυνε.
Ο Γιάννης μου έλεγε πως είμαι όμορφη, καλόψυχη, νοιαζόταν αν είμαι καλά, αν έφαγα καλά, του έλειπα και ένοιωθα επιτέλους αγάπη! Ήταν όλα τέλεια…
Τον Σεπτέμβριο τελικά χώρισα με τον άντρα μου .
Ήμουν κλεισμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έκλαιγα ίσως γιατί τον λυπόμουν,
Ίσως γιατί ήταν η πρώτη μου αγάπη και δεν ήταν όπως έδινε στην αρχή,
Ίσως γιατί έχασα μια συνήθεια,
Ίσως γιατί ντρεπόμουν τον κόσμο (ζω σε κλειστή κοινωνία)
Ίσως γιατί φοβόμουν το μέλλον
Ίσως γιατί χάθηκαν όλα…
Συνεχίζω να βλέπω τον Γιάννη και περνώ υπέροχα μαζί του. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει , αυτός είναι ελεύθερος χωρίς υποχρεώσεις και εγώ μια χωρισμένη με παιδί .
Αλλά ότι και να γίνει δεν το μετανιώνω που τον γνώρισα με έκανε να νοιώσω διαφορετικά , να έχω δύναμη να συνεχίσω και επιτέλους κατάλαβα πως η ζωή είναι ωραία…
Αυτήν την στιγμή δεν ξέρω τι μου γίνετε , ακόμα δεν πήρα διαζύγιο .
Μήπως να γυρίσω πίσω;;;; Γιατί έτσι με βολεύει ζούσα μηχανικά χωρίς να σκέφτομαι ενώ τώρα σκεφτομαι το μελλον και με τρομαζει.
Ή να σηκωσω το κεφαλι ψηλα και να προχορισω μπροστα;;;;;
Δεν ειμαι και πολύ καλα ψυχολογικα, προσποιουμαι την χαρουμενη .
Ποτε δεν θελω το παιδι μου να μεγαλωσει με μια θλημενη μητερα και να νοιωσει όλα οσα ενοιωθα εγω σαν παιδι.
Δεν ζητώ πολλά μονό λίγη χαρά και ηρεμία.
Συγνωμη αν σας κουρασα...

[zinovia]

Η ζωη σου χαμογελασε με μια αγαπη και εσυ σκεφτεσαι να γυρισεις πισω στο σκοταδι και την παγωνια?Μη γυρισεις πισω ,διεκδικησε την ευτυχια ,θα ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που θα δωσεις στο παιδι σου!Τα λεφτα δεν φερνουν την ευτυχια-δικιο ειχαν οι παλιοι..Απο τη στιγμη κιολας που,αν καταλαβα καλα, δεν υπαρχει προβλημα οικονομικο απο την πλευρα σου, μην το σκεφτεσαι καθολου!Οσο για τον κοσμο, αυτοι δεν κλαινε τις νυχτες απο τη μοναξια, εσυ κλαις.Ο κοσμος κουτσομπολευει και μετα παει στο σπιτακι του και βλεπει τηλεοραση,ενω εσυ υποφερεις..

[sabb]

Είσαι νέα, δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που χωρίζει με τον άνδρα της και ιδίως κάτω από συνθήκες απόλυτης δυστυχίας για σένα. Ο Γιάννης ισως είναι το αγκυροβόλιο σου, ίσως πάλι όχι...Αυτή τη στιγμή όμως είναι μια φωτεινή ηλιαχτίδα στη ψυχή σου και σου δείχνει τον δρόμο για να ευτυχήσεις..Σου δείχνει το δρόμο για να βρεις τη ζωή σου.
Και μαζί με σένα, θα ευτυχήσει και το παιδάκι σου, νάσαι σίγουρη γι\' αυτό.

Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, γιατί σκέφτεσαι να επιστρέψεις ? Με ποια δικαιολογία στον εαυτό σου ? Τι θα του πεις (του εαυτού σου) όταν θα ξαναγυρνάς στην αδιαφορία, στην έλλειψη αγάπης, συντροφικότητας, σεβασμού στον ρόλο σου σαν εργαζόμενη μητέρα και σύντροφος ?

Δεν έχεις και πάρα πολλά να του πεις έτσι δεν είναι ? Μην κάνεις το λάθος, η ζωή δεν είναι αυτή που είδες με τον πρώην άντρα σου, η ζωή είναι μπροστά σου και σε περιμένει..

Μην γυρίσεις πίσω.......

[tomasliak]

ο γιαννης ηταν αυτος που σε εκανε ευτιχησμενη μην νιωθεις τυψεις επειδη χωρισες.και μην ξεχνας στη ζωη επιλεγουμε αυτο που μας κανει ευτιχισμενους και οχι δυστιχισμενους.να σαι καλα

[λίτσα]

τι πραγματικά θέλεις εσύ από την ζωή σου;
να είσαι βολεμένη όπως λες και δυστυχισμένη ή στην αγκαλιά που σου δείνει απλόχερα αγάπη και ευτυχία;
αυτός ο άνθρωπος ήρθε στην ζωή σου για κάποιο λόγο.μην τον προσπερνάς.δώσε του την ευκαιρία και πάνω από όλα δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να λάβεις επιτέλους όλα αυτά που ζητούσες και δεν έζησες σαν παιδί,στοργή αγάπη κατανόηση.κάνε τον εαυτό σου ευτυχισμένο και μαζί με εσένα και το παιδί σου γιατί το παιδί λαμβάνει την ευτυχία της μητέρας του ή το αντίθετο.μην γυρίσεις πίσω.σε περιμένει μια γεμάτη αγάπη ζωή χωρίς προβλήματα.
δεν θέλω να σε επηρεάσω καθόλου απλά σου λέω την ταπεινή μου γνώμη....
πάντως πριν πάρεις οποιαδήποτε απόφαση καλό θα ήταν να ζυγίσεις λίγο τα πράγματα...
να είσαι καλά τώρα και για πάντα..

[Ria_]

Σας ευχαρίστω όλους πάρα πολύ.
ειχα ανάγκη να πω κάπου τι μου συμβαίνει...
Να είστε και εσεις κάλα...

[krino]

δεν βλεπω να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου, οποτε οι γιαννηδες ειναι απλα αποκουμπια.
Αρχινα απο το πρωτο σαν αναγκη και μετα περνα στο δευτερο.

[Ria_]

δεν κατάλαβα τι θελεις να πεις...
οτι δεν τα εχω καλά με τον εαυτο μου το ξερω, αυτο προσπαθω να βρω ποια ειμαι και τι θελω.
δεν βλεπω το μελλον μου με τον γιαννη η τον καθε γιαννη. ετσι και αλλιως ο γαμος μου ηταν τελιωμενος για μενα, αλλα στην πορεια καταλαβα πως δεν εχω δυναμη να προχωρισω, ομως το να επιστρεψω στα ιδια, ξερω πως αυτο δεν θα το αντεξω.
μονο ενα πραγμα καταλαβα απο ολα οσα περασα , πως η ζωη ειναι μικρη και εμεις την κανουμε ποιο μικρη.
αντι να χαρουμε την καθε στιγμη κλεινομαστε στον εαυτο μας και ψαχνουμε λογους και αιτιες να στεναχωριθουμε...

[krino]

βασικα ψαχνουμε κομματια μας σε αλλους, αυτο ειναι το προβλημα.

Λες οτι δεν θα το αντεχες να γυρναγες πισω, παρολα αυτα η λεπτομερια αυτη δεν απαλειφεται απο το μυαλο σου. Η ανασφαλεια σου δηλαδη προηγείται των θελων σου.

Για να χαρεις την ζωη σου, πρεπει να,
1. να ξερεις ποια εισαι και τι θες απο αυτην.
2. να εχεις ξεκαθαρους στοχους για το μελλον σου.
3. να εχεις συγκεκριμενο σχεδιο για το πως θα κανεις πραξη τους στοχους σου.
4. τελος να μπορεσεις να κανεις σωστη και πληρη αναλυση του παρελθόντος σου (ειτε μονη σου ειτε με βοηθεια) για να βρεις τους λογους που σε οδηγησαν να κανεις λαθος επιλογες.

[XPHSTOS29]

Μια μέρα ξύπνησα ίσος μεγάλωσα επιτέλους (όπως μου έλεγε ο Κώστας ότι θα μεγαλώσω και θα βάλω μυαλό)…
Είδα την πραγματικότητα πως τελικά ζούσα μηχανικά ή μάλλον δεν ζούσα καθόλου.

Στις περισσοτερες περιπτωσεις ΙΜΟ βρισκεται καποιο αλλο ατομο το οποιο σε βγαζει απο τον ληθαργο.... Σε βοηθαει να νικησεις τους φοβους και τις ενοχες και σου δειχνουν τον τροπο να νιωθεις οτι ζεις.
Το να δουλευεις ωρες ατελειωτες ειναι μια προσωρινη διεξοδος στην πραγματικη συναισθηματικη αναγκη , το εχω κανει και εγω.
Οι κοινωνιες οσο κλειστες η ανοιχτες και αν ειναι σπανια θα ενδιαφερθουν αν ζεις η αν χαμογελας, το μονο που τους ενδιαφερει ειναι να τους προσφερεις θεματα για κουτσομπολιο ,και αν δεν τους κανεις την χαρη κατι θα βρουν να πουν και για αυτο.
Εχεις ενα παιδι που :
α) Σε αγαπαει και θελει να σε βλεπει χαρουμενη
β) Σας αγαπαει και τους 2 και θελει να σας βλεπει μαζι
γ) Πρεπει να εχει προτυπα για την οικογενεια και οι τσακωμοι η τα ξεχωριστα κρεβατια δεν ειναι και οτι καλυτερο
δ) Ειναι μια επωδυνη κατασταση για την ψυχολογια και την ψυχικη ισοροπια του οπως και να εχει ...
ε) ....

Αυτο που πρεπει να αποφευχθει ειναι η ακροτητες αλλα χωρις να φτασεις στο σημειο να δωσεις οτι σου ζητησει ο αλλος προκειμενου να μην υπαρχουν διενεξεις (το εχω δει και αυτο)

Και για να κλεισω ... παντα θα υπαρχει ο φοβος οτι μπορει να συμβει το ιδιο και με την επομενη σχεση (παρανομη η μη ) και παντα θα υπαρχει αυτο το ενδεχομενο δυστηχως.
Το καλο και το ασχημο ειναι οτι κανενας δεν ξερει ποσα χρονια θα ζησει ... Οποτε φροντισε οσα σου απομενουν να ειναι ομορφα .