Γιατί οι ψυχοθεραπείες είναι τόσο ακριβές;

[foinikas]

Χρειάζεται ένας ολόκληρος μισθός για να κάνεις 2 45-λεπτες συνεδρείες την βδομάδα.
Και το θέμα είναι ότι κρατάνε χρόοοονια!
Εγώ πληρώνω 75 ευρώ και έχω ξεπαραδιαστεί κυριολεκτικά...

Αρκετές φορές έχω την αίσθηση ότι κάποιοι έχουν βρει την κότα που κάνει το χρυσό αυγό και ζητάνε τρελλά λεφτά από ανθρώπους που πάνω στην απελπισία τους τα ακουμπάνε.
Και μετά το μυαλό μου πάει σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες κλπ

Το περίεργο είναι ότι όλοι έχουν υψηλές τιμές (πάνω από 50). Σε όσους έχω πάει πάντα έχω την αίσθηση ότι βασικά κοιτάνε να πιάσουν ή να μην τους φύγει ο πελάτης ή να τον κάνουν πάσα σε κάποιον φίλο τους.

Εσείς πόσα πληρώνετε; Έχετε την αίσθηση ότι σας τα παίρνουν (και με αμφίβολα αποτελέσματα;) Έχετε την αίσθηση ότι κάποιες απ τις φορές που πάτε δεν γίνετε τίποτα παρά μια "επαγγελματική πάντα" φιλική κουβέντα;

[BrainTrance]

Εγω για 4 μηνες πληρωνα 90 ευρω τη βδομαδα σε γνωστικη-συμπεριφοριστικη ψυχοθεραπεια.

Με βοηθησε κατα 60%.

[lllogan]

Ένας λόγος που σταμάτησα ήταν και ο οικονομικός. Ένιωθα ότι η απόδοση της θεραπείας μου δεν δικαιολογούσε τέτοια τιμή. Πιστεύω πως αν τα αποτελέσματα ήταν εγγυημένα θα πλήρωνα τόσα και ακόμα παραπάνω. Το \"αβέβαιο\" της υπόθεσης δεν μου άρεσε καθόλου.

[Winston_man]

Αν εξαιρεσω τον τελευταιο γιατρο μου με τους αλλους εκανα μια \"Επαγγελματικη φιλική συζήτηση\" που δεν με βοηθησε ουσιαστικα και πληρωνα τζαμπα. Ευτυχως σταματησα. Αργα αλλα σταματησα. Με τον τελευταιο εχω βοηθηθει πιστευω οπως και στο κεντρο ομαδικης που παω.

Οτι ειναι ακριβα ειναι δεν λεω οχι. Γιατι δεν ξερω να απαντησω. Τους δικαιολογω απο μια αποψη διοτι σπούδαζαν τοσα χρονια οι ψυχιατροι και γω να μουν τοσο θα χρεωνα. Μας πειραζει επειδη τους τα σκαμε και δεν ειμαστε στη θεση τους. Αν ημασταν ομως ολα θα ταν αλλιως...

[mixalakis]

εδω υπαρχει ψυχιατρος που παιρνει 200 ευρ την συνεδρια, αυτος και εαν ειναι εκμεταλευση...
εαν επιτρεπεται απο τους αντμινς να μου πουνε να πω και το ονομα του.

[weird]

Originally posted by foinikas
Χρειάζεται ένας ολόκληρος μισθός για να κάνεις 2 45-λεπτες συνεδρείες την βδομάδα.
Και το θέμα είναι ότι κρατάνε χρόοοονια!
Εγώ πληρώνω 75 ευρώ και έχω ξεπαραδιαστεί κυριολεκτικά...

Αρκετές φορές έχω την αίσθηση ότι κάποιοι έχουν βρει την κότα που κάνει το χρυσό αυγό και ζητάνε τρελλά λεφτά από ανθρώπους που πάνω στην απελπισία τους τα ακουμπάνε.
Και μετά το μυαλό μου πάει σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες κλπ

Το περίεργο είναι ότι όλοι έχουν υψηλές τιμές (πάνω από 50). Σε όσους έχω πάει πάντα έχω την αίσθηση ότι βασικά κοιτάνε να πιάσουν ή να μην τους φύγει ο πελάτης ή να τον κάνουν πάσα σε κάποιον φίλο τους.

Εσείς πόσα πληρώνετε; Έχετε την αίσθηση ότι σας τα παίρνουν (και με αμφίβολα αποτελέσματα;) Έχετε την αίσθηση ότι κάποιες απ τις φορές που πάτε δεν γίνετε τίποτα παρά μια \"επαγγελματική πάντα\" φιλική κουβέντα;

Εχω βοηθηθεί απέραντα απο την ψυχοθεραπεία....

Η δικιά μου θεραπεύτρια είχε πολύ ανθρώπινες τιμές, δεν θέλω να πω πόσο.

Παρόλαυτά, πιστεύω οτι
1. Ενας καλός ψυχοθεραπευτής που κάνει όντως δουλειά με τα ενδόμυχα του άλλου, θα υποτιμούσε τον εαυτό του, αν δεν ζήταγε μια αξιοπρεπή αμοιβή. ( και ναι, το να κάνει σοβαρή δουλειά, θα του στοίχιζε, πέρα απο τον χρόνο και την τέχνη του και την ψυχική του ηρεμία.... εχω δει πόσες άμυνες βγαίνουν στην θεραπεία, και τι τραβαν κι αυτοί οι ειδικοί)
2. Πιστεύω πως ακόμα και το άγχος σου να βρεις τα λεφτά, και η όλη κινητοποίησή σου προκειμένου να το πετύχεις ( εγω αν δεν αγχωνόμουν να βρω να πληρώσω, όταν περνούσα κατάθλιψη, δεν ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να εψαχνα δουλειά. Το έκανα όμως, και με βοήθησε σε πολλούς τομείς. ) είναι \"θεραπευτικά\", εφόφον η τιμή κινείται σε νορμάλ πλαίσια.
3. Στα 3 χρόνια θεραπείας με μια πολύ λογική τιμή, υπήρχαν ΚΑΠΟΙΕΣ φορές που ένιωθα οτι απλά χαλαρώναμε και δεν κάναμε δουλειά. Δεν με ενόχλησε, γιατί τις περισσότερες φορές μου ανατάραζε την ψυχή μου και μου έφερνε τα πάνω κάτω η θεραπεία, χρειαζόμουν αυτές τις χαλαρές συνεδρίες.

Σε καμία περίπτωση παντως δεν ενιωσα οτι κάνω μια επαγγελματική φιλική κουβέντα. Αλλη η ατμόσφαιρα, άλλο το είδος της κουβέντας, άλλα τα πράγματα που μου έβγαιναν... ήταν κατι ΑΛΛΟ.

Σίγουρα, υπάρχουν πολλοί ανίκανοι ή λιγότερο ικανοί, και προσωπικά πιστεύω οτι δεν είανι απίθανο αυτοί να υπερκοστολογούν στον εαυτό τους.

Και σίγουρα, πολλοί βρήκαν την κότα που κάνει το χρυσό αυγό.

Απο όλα έχει ο μπαχτσες;)

[weird]

Foinika,
θα σου απαντήσω δημοσίως, γιατί πρώτον, δεν έχω ελεύθερο χώρο στα μηνύματά μου και δεύτερον, σίγουρα το θέμα που συζητάμε, θα το έβρισκαν πολλοί ενδιαφέρον και χρήσιμο να το διαβάσουν.

Από τη στιγμή που βλέπεις ότι με τον ψυχολόγο σου, δεν λειτουργεί ( δεν γνωρίζω πόσο καιρό είσαι σε θεραπεία) ίσως θα ήταν καλύτερο να δοκιμάσεις με κάποιον άλλον ειδικό.

Ξέρεις, όταν επιλέγεις να ξεκινήσεις μια ψυχοθεραπεία, επιλέγεις να ξεκινήσεις μια νέα ( νέου είδους βέβαια) σχέση ανάμεσα σε σένα και έναν άλλο άνθρωπο. Καλό είναι λοιπόν, να υπάρχει η κατάλληλη χημεία.
Εχοντας αυτό ως δεδομένο, είναι απόλυτα λογικό, ο χ θεραπευτής να μου ταιριάζει εμένα και να βλέπω ότι εξελίσσομαι, αλλα εσένα όχι και το αντίστροφο.

Πέρα από το θέμα δηλαδή του πόσο ικανός είναι κάποιος ειδικός, μπαινει και το θέμα του πόσο μας ταιριάζει εμας προσωπικά ο συγκεκριμένος ( τι χημεία υπάρχει) αλλα και όπως ήδη ανέφερες η δική μας η συμβολή στην όλη διαδικασία.

Η συμβολή του θεραπευόμενου δεν απαιτεί καμία απολύτως ειδική γνώση ή ιδιαίτερη εφυϊα. Αρκεί η πραγματική ΘΕΛΗΣΗ να ασχοληθείς με τα του εαυτού σου, να κάνεις σοβαρή δουλειά μαζί του, να εξελιχθείς, να γίνεις «καλά». Ετσι πιστεύω τουλάχιστον εγώ.

Εχοντας πάει σε έναν πολύ καλό ψυχίατρο, που μάλιστα έπαιρνε τα διπλάσια λεφτά από την μετέπειτα θεραπεύτριά μου, κι έχοντας επίσης πάει σε μια παιδοψυχολόγο, όλα αυτά στην περίοδο της εφηβείας μου, ήξερα ότι δεν είχα να λάβω κάτι ουσιαστικό από τους ανθρώπους αυτούς. Όχι απαραίτητα γιατί δεν ήταν ικανόι. Αυτό δεν θα μπορούσα να το ξέρω από μια δυο φορές που τους επισκέφτηκα.
Πολύ απλά, εμένα δεν μου ταίριαζε το όλο πακέτο ( άνθρωπος και προσέγγιση).

Όταν, χρόνια αργότερα, βιώνοντας μεγάλη εσωτερική ένταση, επισκέυτηκα την ψυχολόγο μου, ενιωσα από την πρώτη στιγμή την ιδιαίτερη χημεία μας.

Φυσικά μπορεί κάποιος να μην το νιώσει από την πρώτη στιγμή.
Ακολούθησαν οι συνεδρίες κι εκεί άρχισα να καταλαβαίνω ότι το να μιλώ στην ψυχολόγο μου δεν είναι σαν να τα λέω στη φιλενάδα μου…

Κάτι γινόταν. Κάτι ανακινούσαν μέσα μου τα λόγια και ο τρόπος της, βίωνα έντονες στιγμές πριν, κατά τη διάρκεια, μετά το πέρας της συνεδρίας, αλλα και όλη την μεταηξύ των συνεδριών διάρκεια….

Δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, αυτό που περιγράφω εξάλλου το βιώνει ο καθένας υποκειμενικά. Και σίγουρα πιότερο βιώνεται παρά περιγράφεται.

Πάντως, εφόσον δεν είσαι ικανοποιημένος, αντί να θέτεις εν αμφιβολία μέσα σου το λειτούργημα του ψυχολόγου, δοκίμασε και με κάποιον άλλο. Μην απογοητεύεσαι.

Αν θέλεις να καταλάβεις περισσότερα πάνω στην ψυχοθεραπεία, ‘έχω να σου προτείνω ένα βιβλίο αγαπημένο του Irvin. D. Yalom. ( είναι ψυχίατρος- ψυχοθεραπευτής και αξιόλογος συγγραφέας, δεν προσκολλάται σε κάποια συγκεκριμένη προσέγγιση αν και υποστηρίζει τον υπαρξιακό προσανατολισμό της ψυχοθεραπείας) « Ο Δήμιος του Έρωτα». Εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Καλή συνέχεια εύχομαι και να βρεις τον κατάλληλο για εσένα θεραπευτή.

[weird]

Επίσης,
αυτή η αίσθηση που έχεις οτι θέλουν να στα φάνε, να σε εκμεταλλευτούν οικονομικά, δεν λέω οτι δεν έχει βάση, απλά ίσως κάποιες φορές να οφείλεται πιο πολύ στην δική σου ανησυχία και καχυποψία, παρά στο ποιόν του θεραπευτή.

Φοίνικα, δεν πληρώνεται για να σε αγαπήσει.
Εμένα η ψυχολόγος μου μου ξεκαθάρισε οτι υποστηρίζω δεν σημαίνει απαράιτητα αγαπώ.

Πληρώνονται για να σε ακούσουν με το αυτί ενός ειδικού και να σου δείξουν πράγματα που μόνος σου δεν θα έβλεπες, και να είναι εκεί δίπλα σου να τα δουλέψουν μαζί σου.

Προσπάθησε να το δείς έτσι, γιατί νομίζω οτι κάπου μέσα σου ένας ψυχολόγος είναι εκ προοιμίου ένοχος επειδή πληρώνεται...

\"Γιατρός\" είναι κι αυτός κι αφιερώνει όλη του την προσπάθεια και τον χρόνο για να ασχοληθεί και να φροντίσει την ψυχή σου.

Φυσικά υπάρχουν και οι αντι- επαγγελματίες που δεν έχουν την παραπάνω αντίληψη για το έργο τους. Κανείς δεν λέει πως δεν υπάρχουν και οι λιγότερο ικανοί και οι εκμεταλλευτές.

Εμπιστεύσου όμως τον εαυτό σου οτι εναν τέτοιο θα μπορέσεις να τον καταλάβεις και μην τους βαφτίζεις όλους αδιακρίτως ύποπτους.

[foinikas]

Αναγνωρίζω ότι υπάρχει μια καχυποψία εκ μέρους μου (άλλωστε στο αρχικό post είπα ότι το μυαλό μου με πάει σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες κλπ) Παλιά είχα πάει σε κάποιον (φίρμα, όχι τηλεοπτική βέβαια, φίρμα μεταξύ των ψυχιάτρων) ο οποίος μου είπε ότι δε μπορεί να με αναλάβει επειδή δεν έχει χρόνο. Γι αυτόν δεν έχω καμμία καχυποψία αν και η τιμή του ήταν όντως πολύ υψηλή (20.000 πριν 10 χρόνια)

Στο παρελθόν είχα κάνει 1 χρόνο. Σταμάτησα επειδή είδα ότι δεν γινόταν κάτι (έγραψα \"είδα\" επειδή μπορεί να γινόταν κάτι απλά εγώ να μην το καταλάβαινα - αλήθεια αισθάνομαι πολύ βλάκας μερικές φορές στις συνεδρίες).

Τώρα κάνω ήδη ένα χρόνο πάλι. Αισθάνομαι ότι τα βήματα και αυτή τη φορά είναι πολύ αργά (κι εγώ βιάζομαι τόσο να τελειώσω!). Αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτά τα βήματα είναι πραγματικά αργά. Ίσως δεν ξέρω τί να περιμένω από μια τέτοια θεραπεία. Εγώ νοιώθω ότι την κάνω επειδή δεν έχω άλλη επιλογή. Ο ψυχολόγος μου το είχε τονίσει από την αρχή ότι τα προβλήματά μου δε θα λυθούν με την ψυχοθεραπεία. Θα λυθούν όταν μέσω της ψυχοθεραπείας θα καταλάβω περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου και σταδιακά αλλάξω σαν άνθρωπος. Συγκεκριμένα μου είπε \"αν περιμένεις απλά μια απαλλαγή από τα συμπτώματά σου τότε μην την κάνεις\"

Γενικά έχω μια άρνηση σε αυτά που ακούω από τον ψυχολόγο. Έχω πάντα την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος που του μίλησα για 100 45λεπτα δε μπορεί να με ξέρει καλύτερα από εμένα που με ξέρω 40 χρόνια 24 ώρες την ημέρα. Ίσως κι αυτό να είναι μια διαδικασία αλλαγής που πρέπει να κάνω στον εαυτό μου... να θεωρώ δηλαδή ότι εγώ ξέρω καλύτερα τον εαυτό μου από τον οποιονδήποτε άλλο.


Ένα άλλο θέμα που με έχει προβληματίσει είναι το φύλο του ψυχοθεραπευτή. Κάποια στιγμή είχα ακούσει ότι καλό είναι να διαλέξεις κάποιον με τον οποίο μπορείς να ταυτίζεσαι και έτσι ίσως θα έπρεπε να έχω επιλέξει γυναίκα επειδή είμαι ομοφυλόφιλος.

Επίσης δεν ξέρω κατά πόσον η αλλαγή θεραπευτή σου κόβει κατά κάποιο τρόπο την φόρα που έχεις στην θεραπεία...

[Sofia]

foinika, Καλώς ήρθες:)

οταν έψαχνα ψυχοθεραπευτη για να ξεκινησω τη δικη μου θεραπεια, ειχα γινει έξαλλη απο τις τιμες που άκουγα.το βρίσκω ακομα αδιαννοητο πώς πάει σε κάποιους η καρδια να ζητανε 70-80Ε ή κ παραπάνω τη στιγμη που η οικονομικη δυσπραγια ειναι τοσο εντονη τα τελευταια χρονια ειδικα!

Παρολα αυτα μετα απο έρευνα που έκανα ειδα οτι υπάρχουν κ θεραπευτες που χρεωνουν πολυ λιγοτερα τη συνεδρια. Συγκεκριμενα για Αθηνα εχω ακουσει 50Ε, ενω στη Θεσσαλονικη οι τιμες ειναι κ χαμηλοτερες. Κ η δικη μου ψυχοθεραπευτρια χρεωνει λιγοτερο απο 50Ε.

Καταλαβαινω λοιπον την αγανακτηση. Απο την άλλη οταν ομως μια τιμη ειναι λογικη, εκτιμω την επαφη του θεραπευτη με την πραγματικοτητα.

Σε οτι αφορα την εμπιστοσυνη που δεν φαινεται να εχεις στο προσωπο του θεραπευτη, σκεφτομαι κατα ποσο εχει να κανει κ με σενα. Δλδ ποση εμπιστοσυνη εχεις τελικα στον ιδιο σου τον εαυτο, τις δυνατοτητες σου, την προσπαθεια που καταβαλεις, τις επιλογες που κανεις.

Τώρα για το θεμα της αυτογνωσιας...το βρισκω πολυ τολμηρο να πώ \"ξέρω τον εαυτο μου\". Κ το θεμα μου δεν ειναι να με μαθει ο θεραπευτης, αλλα να μαθω εγω τον εαυτο μου μεσα απο την ολη διαδικασια. Οσο γινεται...Κ γι αυτο ειναι εκει ο θεραπευτης, για να σε βοηθησει να το κανεις.

[krino]

Originally posted by foinikas



Γενικά έχω μια άρνηση σε αυτά που ακούω από τον ψυχολόγο.

- σκεφτομαι οτι αν εχεις αρνηση, τοτε χανεις το χρονο σου + τα λεφτα σου.
Αν φτασεις σε ενα σημειο, του να πεις οτι με προβληματιζουν εχει
ενα νοημα.



Έχω πάντα την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος που του μίλησα για 100 45λεπτα δε μπορεί να με ξέρει καλύτερα από εμένα που με ξέρω 40 χρόνια 24 ώρες την ημέρα.


- σε διαβεβαινω οτι εχεις λαθος εντυπωση 101%.
Θα σου πω μαλιστα οτι ενας καλος σου φιλος που σε εχει δει σε κρισιμες φασεις της ζης σου, θα ειχε παραπανω και ενδιαφεροντα σχολια να κανει απο οσα μπορεις να δει ο εαυτος σου.

Συνηθως δεν παιζει τι μπορεις να δεις η οχι, αλλα τι μπορεις να αφησεις να βγει στην επιφανεια η το κρατας οσο πιο πολυ βαθια κρυμμενο.




Ίσως κι αυτό να είναι μια διαδικασία αλλαγής που πρέπει να κάνω στον εαυτό μου... να θεωρώ δηλαδή ότι εγώ ξέρω καλύτερα τον εαυτό μου από τον οποιονδήποτε άλλο.

- σαφεστατα και ειναι ετσι οπως το λες, το ισως περισευει.



Επίσης δεν ξέρω κατά πόσον η αλλαγή θεραπευτή σου κόβει κατά κάποιο τρόπο την φόρα που έχεις στην θεραπεία...


- ειναι ασκοπο να δουλευεις με ενα θεραπευτη που δεν βγαζεις ακρη.
Αν νομιζεις οτι δεν κανεις δουλεια, βρες αλλον, ομως αν πηγαινεις με στερεοτυπα, δεν θα βρεις ποτε σου ακρη.....

[foinikas]

Ξέρεις κάτι; Μπορεί να λέω (στον εαυτό μου) ότι αυτός δε μου κάνει επειδή είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ σαν άνθρωπος.

Υπάρχει υποσυνείδητα ο ευσεβής πόθος ότι θα πάω σε έναν άλλον και όλα θα γίνουν \"μαγικά\" χωρίς να κουραστώ(πονέσω) εγώ!

Εσείς είχατε δυσκολίες να ανοιχτείτε στον θεραπευτή σας;

[krino]

Originally posted by foinikas

Υπάρχει υποσυνείδητα ο ευσεβής πόθος ότι θα πάω σε έναν άλλον και όλα θα γίνουν \"μαγικά\" χωρίς να κουραστώ(πονέσω) εγώ!

Εσείς είχατε δυσκολίες να ανοιχτείτε στον θεραπευτή σας;

Το καταλαβαινω αυτο που λες, αλλα δεν δουλευει ετσι.
Πρεπει καταρχην να ανοιχτεις 100% στον θεραπευτη σου και να εχεις απολυτη εμπιστοσυνη.
Να μην προσπαθεις ουτε να τον κοροιδεψεις αλλα ουτε να κρυφτεις.
Θα πρεπει επισης να δωσεις οτι στοιχεια νομιζεις οτι θα τον διευκολυνουν να αποκτησει αποψη.

Τα μαγικα δεν υπαρχουν οσο και να θελαμε κατι αλλο.
Οσο για τον πονο, σε ενα ποσοστο ειναι αναποφευκτος.
Στον οδοντιατρο εσυ πας και δεν πονας καθολου?? δεν μουδιαζεις???
Ατυχες το παραδειγμα βεβαια αλλα ηθελα να δεις το ποιντ μου....


Δεν εχω παει σε θεραπευτη μεχρι σημερα οποτε δεν ειμαι καταλληλος να απαντησω στην τελευταια ερωτηση.

[deleted-member141015]

Ο θεραπευτής σαφώς είναι εκεί για να σε διευκολύνει, όχι για να σου αποδείξει ότι σε ξέρει καλύτερα από τον εαυτό σου. Μήπως ο θεραπευτής δίνοντάς σου νέες οπτικές-προοπτικές, ενισχύει την ανασφάλεια σου, σε κάνει να νιώθεις ανεπαρκής και να αμφισβητείς ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου?

Εδώ να τονίσω ότι ίσως χρειάζεται προτού καταλάβεις \'ακόμα περισσότερο\' τον εαυτό σου, να τονώσεις την αυτοπεποίθησή σου, αναγνωρίζοντας τα θετικά σου στοιχεία, τις επιτυχίες σου, τις ικανότητές σου. Γιατί είναι η δική σου ικανότητα που θα σου επιτρέψει με τη διευκόλυνση κάποιου θεραπευτή να αναθεωρήσεις, να αλλάξεις ή και να αποδεχτείς κομάτια του εαυτού σου. Δεν αμφιβάλλω λοιπόν ότι πιθανώς η έλλειψη εμπιστοσύνης στη θεραπεία να σχετίζεται με έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου και τη δυσκολία που λες να \'ανοιχτείς\'.

Και επίσης ναι, είναι πολύ πιο \'εύκολο\' (επιφανειακά πάντοτε, γιατί ως προς το τελικό αποτέλεσμα, δεν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα) να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη, αλλά να περιμένεις ότι κάποιος θα σου δώσει τη \'λύση\' με έναν \'μαγικό\' τρόπο.

Από την άλλη όμως, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο συγκεκριμένος θεραπευτής είναι ο κατάλληλος για εσένα. Η συχνότητα των συναντήσεων, σε συνδυασμό με την αμοιβή και τον αριθμό των συνεδριών που έχετε ως τώρα ολοκληρώσει, δικαιολογεί τον προβληματισμό σου και χρειάζεται να τον μεταφέρεις σε εκείνον.

Τέλος, μιλώντας από την πλευρά του θεραπευτή, ναι υπάρχει μεγάλη δυσκολία σε πολλούς ανθρώπους να \'ανοιχτούν\', δεν είσαι ο μόνος. Και ως προς το ερώτημα που είχες θέσει προηγουμένως σχετικά με το φύλο, δεν έχει σημασία σε σχέση με τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό. Θα μπορούσες να έχεις είτε άντρα είτε γυναίκα. Ο σκοπός δεν είναι να ταυτίζεσαι, αλλά να σχετίζεσαι θεραπευτικά και να νιώθεις ότι επικοινωνείτε.

[Sofia]

Originally posted by foinikas
Ξέρεις κάτι; Μπορεί να λέω (στον εαυτό μου) ότι αυτός δε μου κάνει επειδή είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ σαν άνθρωπος.

Υπάρχει υποσυνείδητα ο ευσεβής πόθος ότι θα πάω σε έναν άλλον και όλα θα γίνουν \"μαγικά\" χωρίς να κουραστώ(πονέσω) εγώ!

Εσείς είχατε δυσκολίες να ανοιχτείτε στον θεραπευτή σας;

Μπορει να λες στον εαυτο σου πώς δεν σου κανει καποιος θεραπευτης επειδη σου ειναι δυσκολο να ανοιχτεις. Και σε μενα ειναι δυσκολο να μιλησω. Ειναι θεματα που με φοβο τα αγγιζω κ θέλω το χρονο μου, ειναι αλλα για τα οποια μιλάω πιο εύκολα. Ολοι έχουμε πιο σκοτεινα σημεια, που πολλες φορες μπορει να μην υποπτευομαστε καν.

Υπηρχαν φορες που δεν μπορουσα να ανοιξω το στομα μου, σιωπες που μου προκαλουσαν αμηχανιες κ ερωτησεις επισης. Αλλα ειναι βοηθητικο να δηλώσεις αυτον τον φοβο, αυτη την αμφιβολια, αυτη τη δυσκολια να ανοιχτεις. Ξέρω πολυ καλα, πώς αλλιως ειναι στη φαντασια να λεμε κατι στον θεραπευτη κ αλλιως στην πραγματικοτητα. Η δήλωση αυτη μπορει να σε οδηγησει σε χρησιμα συμπερασματα για τον εαυτο σου κ την θεραπεια σου.

Κ κάτι τελευταιο: καμια μεγάλη διαπίστωση δεν ερχεται αναιμακτα. Ετσι τουλάχιστον εχω δει εγω μεχρι σημερα.Γι αυτο κ πάντα εύχομαι καλή δύναμη σε οποιον ακολουθει ψυχοθεραπεια....Καλη δύναμη λοιπον:)