Άγχος, Στρες, Κρίσεις πανικού,Βαριά κατάθλιψη

[Vasiliki3]

Καλησπέρα Xfactor! Ναι, έχω φύγει ξανά στο παρελθόν από Θεσσαλονίκη. Το επάγγελμα μου είναι τραγουδιστρια και είχα πάει πάλι Αθήνα για δουλειά. Έμενα στην Αθήνα μόνιμα από το 2014 μέχρι το 2017 και πέρασα πάρα πολύ άσχημα... Ήταν τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου που δεν θέλω να τα θυμάμαι... Με εκμεταλευτηκαν, με προδωσαν, έπαιξαν με τα όνειρα μου, μου έφαγαν λεφτά και πολύτιμο χρόνο από την ζωή μου... Δεν θα αναφέρω τι πέρασα γιατί είναι πολλά και μπορεί να σας κουράσω... Όμως μετά από τόσο καιρό που γύρισα στην Θεσσαλονίκη είπα να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό μου να πάω Αθήνα για να κάνω καριέρα γιατί η ευκαιρία ήταν καλή. Έκανα λάθος όμως... Δεν έπρεπε να πάω...

[Vasiliki3]

Ευχαριστώ πολύ ntinti για τις συμβουλές! Το μόνο κακό είναι ότι τώρα δεν έχω δουλειά και δεν έχω χρήματα για να πάω σε ψυχολόγο αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα πάω όταν βρω δουλειά...

[ntinti]

Πολυ καλη δουλεια κανουν και τα δημοσια νοσοκομεια ,κανε μια ερευνα και αν θες ξεκινα και από εκεί.
Να θυμάσαι πως έχεις την υγεία σου την σωματική που είναι ότι καλύτερο.Ξεκινά να περπατάς καθημερινά έστω και λίγο και σταδιακά να το α υξανεις ,καλύτερη ψυχοθεραπεία από μια όμορφη βόλτα με ένα δυο άτομα που να μπορούν να σε ακούσουν και σε καταλάβουν δεν υπάρχει .

[Xfactor]

Καλησπέρα Xfactor! Ναι, έχω φύγει ξανά στο παρελθόν από Θεσσαλονίκη. Το επάγγελμα μου είναι τραγουδιστρια και είχα πάει πάλι Αθήνα για δουλειά. Έμενα στην Αθήνα μόνιμα από το 2014 μέχρι το 2017 και πέρασα πάρα πολύ άσχημα... Ήταν τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου που δεν θέλω να τα θυμάμαι... Με εκμεταλευτηκαν, με προδωσαν, έπαιξαν με τα όνειρα μου, μου έφαγαν λεφτά και πολύτιμο χρόνο από την ζωή μου... Δεν θα αναφέρω τι πέρασα γιατί είναι πολλά και μπορεί να σας κουράσω... Όμως μετά από τόσο καιρό που γύρισα στην Θεσσαλονίκη είπα να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό μου να πάω Αθήνα για να κάνω καριέρα γιατί η ευκαιρία ήταν καλή. Έκανα λάθος όμως... Δεν έπρεπε να πάω...

Δεν μας κουραζεις εννοειται οτι σε απασχολει μπορεις να το γραψεις, αλλωστε εδω ειμαστε για να διαβαζουμε, να γραφουμε και να ανταλλαζουμε αποψεις σε θεματα που μας προβληματιζουν

Ισως ολο αυτο που ειχες παθει στην αθηνα, την περιοδο που αναφερεις, να σου γυρισε σε φοβια και οταν ξαναεπστρεψες ο αμυντικος μηχανισμος λειτουργησε...Συνηθως λειτουργουμε συμφωνα με τα βιωματα μας. Οταν δουμε κατι η παμε καπου που δεν εχουμε περασει καλα, αυτοματως αλλαζει και η διαθεση μας. Νομιζω οτι πιεστηκες.
Τωρα δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι αν επρεπε να πας η οχι, παει οτι εγινε εγινε..Σκεψου το μελλον και δωσε χρονο στον εαυτο σου να χαλαρωσεις.

Οσο αφορα το κατω μηνυμα που λες για ψυχολογο. Εαν δεν εχεις λεφτα μπορεις να απευθυνθεις στους δωρεαν ψυχολογους που εχει η πολη σου.

[Vasiliki3]

Χfactor ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση... Με βοηθάτε πάρα πολύ όλοι σας... Εντωμεταξύ κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι με πιάνει που και που κάτι σαν αποπραγματοποίηση... Δηλαδή νιώθω ότι κάπως όλα είναι ψεύτικα... Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα...Σαν να ζω σε όνειρο... Δεν μπορώ να το εξηγήσω γιατί έχει πολλές ερμηνείες...Όταν με πιάνει συνήθως κάθομαι και βλέπω καμία ταινία για να ξεχαστω ή κάνω πολύ έντονη γυμναστική... Εχω περάσει πάρα πολλά η αλήθεια είναι... Μπουλινγκ στο σχολείο... Ο μπαμπάς μου έπαιζε τα λεφτά της οικογένειας στο καζίνο, μάλωναν συνέχεια με την μητέρα μου σπίτι, μεγάλωσα με νταντάδες που με χτυπούσαν, χώρισαν οι γονείς μου και τα αδέρφια μου άρχισαν τα χασισια, μου έκλεβε χρήματα ο μπαμπάς για να παίξει στο καζίνο κι ο ένας αδερφός μου με έκλεβε για να αγοράσει χόρτο, αναγκάστηκα κι έφυγα από το σπίτι σε μικρή ηλικία και δούλευα νύχτα, με βίασαν δίνοντας μου χάπια, χτύπησα μικρή στα γεννητικά μου όργανα και τώρα δεν μπορώ να κάνω σεξ γιατί το χτύπημα προκάλεσε νεκρωση του κόλπου και δεν αισθάνομαι ευχαρίστηση, είμαι 29 και έχω κάνει μόνο μια σχέση στην ζωή μου, δεν έχω ούτε μια φίλη για να μιλήσω ή να βγω έξω, η μητέρα μου συνέχεια πηγαίνει με τον έναν και τον άλλον για τα χρήματα και αυτό με κάνει και νιώθω άσχημα και άλλα πολλά που αν συνεχίσω θα σας ζαλίσω.... Νομίζω πως μετά από όλα αυτά που σας είπα είναι λογικό να έχω τόσα ψυχολογικά...

[Xfactor]

Χfactor ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση... Με βοηθάτε πάρα πολύ όλοι σας... Εντωμεταξύ κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι με πιάνει που και που κάτι σαν αποπραγματοποίηση... Δηλαδή νιώθω ότι κάπως όλα είναι ψεύτικα... Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα...Σαν να ζω σε όνειρο... Δεν μπορώ να το εξηγήσω γιατί έχει πολλές ερμηνείες...Όταν με πιάνει συνήθως κάθομαι και βλέπω καμία ταινία για να ξεχαστω ή κάνω πολύ έντονη γυμναστική... Εχω περάσει πάρα πολλά η αλήθεια είναι... Μπουλινγκ στο σχολείο... Ο μπαμπάς μου έπαιζε τα λεφτά της οικογένειας στο καζίνο, μάλωναν συνέχεια με την μητέρα μου σπίτι, μεγάλωσα με νταντάδες που με χτυπούσαν, χώρισαν οι γονείς μου και τα αδέρφια μου άρχισαν τα χασισια, μου έκλεβε χρήματα ο μπαμπάς για να παίξει στο καζίνο κι ο ένας αδερφός μου με έκλεβε για να αγοράσει χόρτο, αναγκάστηκα κι έφυγα από το σπίτι σε μικρή ηλικία και δούλευα νύχτα, με βίασαν δίνοντας μου χάπια, χτύπησα μικρή στα γεννητικά μου όργανα και τώρα δεν μπορώ να κάνω σεξ γιατί το χτύπημα προκάλεσε νεκρωση του κόλπου και δεν αισθάνομαι ευχαρίστηση, είμαι 29 και έχω κάνει μόνο μια σχέση στην ζωή μου, δεν έχω ούτε μια φίλη για να μιλήσω ή να βγω έξω, η μητέρα μου συνέχεια πηγαίνει με τον έναν και τον άλλον για τα χρήματα και αυτό με κάνει και νιώθω άσχημα και άλλα πολλά που αν συνεχίσω θα σας ζαλίσω.... Νομίζω πως μετά από όλα αυτά που σας είπα είναι λογικό να έχω τόσα ψυχολογικά...

Καλα Τωρα σοβαρα μιλας? Εχω μεινει αναυδος.
Εχεις περασει τοσα πολλα. Αληθεια, ειναι λυπηρο που υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι που σε εκμεταλευτηκαν ετσι.
Εχεις καποιο στηριγμα κοντινο σου, συγγενη?
Εχεις μιλησει σε ψυχολογο?
Δεν μπορω να φανταστω να τραβας ολο αυτο το λουκι μονη σου.

Και βεβαια δεν μας ζαλιζεις, μην το ξαναπεις αυτο, εδω ειμαστε για αλληλοβοηθεια, αλληλο-υποστηριξη κ.λ.π οτι ανησυχιες εχεις μπορεις να τις εκφρασεις.

[Vasiliki3]

Έχω ένα αγόρι εδώ και 9 χρόνια αλλά δεν με καταλαβαίνει... Έπειτα δεν υπάρχει έρωτας απλά είμαστε μαζί από συνήθεια και όταν κάνουμε σεξ υποκρινομαι ότι μου αρέσει ενώ δεν αισθάνομαι τίποτα λόγω του τραύματος που έχω υποστεί... Από συγγενείς έχω τρία αδέρφια αλλά όλοι είναι στην κοσμαρα τους και αν δεν πάρω εγώ τηλ να δω τι κάνουν με έχουν γραμμένη... Με αγαπάνε αλλά με έναν δικό τους τρόπο... Στην μητέρα μου δεν λέω τίποτα γιατί ποτέ της δεν με έχει συμβουλέψει σωστά... Το αντίθετο θα έλεγα... Κι από φίλες-φίλους όπως είπα δεν έχω τίποτα γιατί έδινα για χρόνια πολύ βάση στην δουλειά μου και τους έχασα όλους... Τώρα είμαι ολομόναχη, δυστυχισμένη μέσα στα ψυχολογικά και τις φοβίες χωρίς να μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα... Παλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου να μην καταρρεύσω... Προσπαθώ έστω αυτή η λίγη δύναμη που μου έμεινε να την κρατήσω... Ευχαριστώ και πάλι που με ακούς Xfactor και εσένα και όλους... Αισθάνομαι λίγη ανακούφιση εδώ μέσα...Σαν να έχω παρέα...

[Πες το μου και αυτό]

Έχω ένα αγόρι εδώ και 9 χρόνια αλλά δεν με καταλαβαίνει... Έπειτα δεν υπάρχει έρωτας απλά είμαστε μαζί από συνήθεια και όταν κάνουμε σεξ υποκρινομαι ότι μου αρέσει ενώ δεν αισθάνομαι τίποτα λόγω του τραύματος που έχω υποστεί... Από συγγενείς έχω τρία αδέρφια αλλά όλοι είναι στην κοσμαρα τους και αν δεν πάρω εγώ τηλ να δω τι κάνουν με έχουν γραμμένη... Με αγαπάνε αλλά με έναν δικό τους τρόπο... Στην μητέρα μου δεν λέω τίποτα γιατί ποτέ της δεν με έχει συμβουλέψει σωστά... Το αντίθετο θα έλεγα... Κι από φίλες-φίλους όπως είπα δεν έχω τίποτα γιατί έδινα για χρόνια πολύ βάση στην δουλειά μου και τους έχασα όλους... Τώρα είμαι ολομόναχη, δυστυχισμένη μέσα στα ψυχολογικά και τις φοβίες χωρίς να μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα... Παλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου να μην καταρρεύσω... Προσπαθώ έστω αυτή η λίγη δύναμη που μου έμεινε να την κρατήσω... Ευχαριστώ και πάλι που με ακούς Xfactor και εσένα και όλους... Αισθάνομαι λίγη ανακούφιση εδώ μέσα...Σαν να έχω παρέα...

Βασιλική μου είναι πολύ δύσκολα όλα αυτά που πέρασες.. Και δεν γίνεται από την μία μέρα να αλλάξουν μαγικά όσα νιώθεις.. Αλλα με προσπάθεια θα νιώσεις πολύ καλύτερα.. Συμβουλέψου έναν ψυχολόγο, ξεκίνησε συνεδρίες.. Θέλει δουλειά όλο αυτό που περνάς αλλά να ξέρεις ότι μόνο βελτίωση μπορείς να δεις..
Και εγώ είχα και έχω έναν σκληρό πατέρα κια εγώ αναγκάστηκα να δουλεύω νύχτα από μικρή ενώ τώρα καταλαβαίνω ότι στην ουσία δεν το ήθελα.. Αναγκάστηκα να το κάνω.αμα ο πατέρας μου με στήριζε θα είχα έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής. Κατάλαβα νωρίς όμως ότι σε αυτόν τον κόσμο ο καθένας είναι μόνος του.
Σαν συμβουλή στο δίνω, το να έχεις μα προβληματική σχέση είναι πολύ χειρότερο από το να μην έχεις καθόλου. Καλύτερα μόνη σου.. Το αγόρι σου σε στηρίζει; γνωρίζει όλα αυτά που πέρασες;

[Vasiliki3]

Το αγόρι μου δεν τα γνωρίζει όλα αυτά που πέρασα αλλά και κάποια από αυτά που του έχω πει δεν μπορεί να τα καταλάβει... Για παράδειγμα όταν του είπα ότι με βίασαν η απάντηση του ήταν.. "Καλά και μετά από αυτό πως θα είμαστε μαζί; Δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό.." Λες και έφταιγα εγώ που με βίασαν. Το μόνο καλό είναι το ότι με βοηθάει οικονομικά τώρα που δεν έχω στην κυριολεξία να φάω. Λυπάμαι που το λέω έτσι αυτό αλλά κι αυτό μια βοήθεια είναι για μένα στην συγκεκριμένη φάση που βρίσκομαι... Ακούγεται λίγο άσχημο που το λέω έτσι... Το ξέρω... Περιμένω τώρα να βρω μια δουλειά και θα ξεκινήσω να πηγαίνω σε ψυχολόγο οπωσδήποτε... Το χρειάζομαι...

[Xfactor]

Έχω ένα αγόρι εδώ και 9 χρόνια αλλά δεν με καταλαβαίνει... Έπειτα δεν υπάρχει έρωτας απλά είμαστε μαζί από συνήθεια και όταν κάνουμε σεξ υποκρινομαι ότι μου αρέσει ενώ δεν αισθάνομαι τίποτα λόγω του τραύματος που έχω υποστεί... Από συγγενείς έχω τρία αδέρφια αλλά όλοι είναι στην κοσμαρα τους και αν δεν πάρω εγώ τηλ να δω τι κάνουν με έχουν γραμμένη... Με αγαπάνε αλλά με έναν δικό τους τρόπο... Στην μητέρα μου δεν λέω τίποτα γιατί ποτέ της δεν με έχει συμβουλέψει σωστά... Το αντίθετο θα έλεγα... Κι από φίλες-φίλους όπως είπα δεν έχω τίποτα γιατί έδινα για χρόνια πολύ βάση στην δουλειά μου και τους έχασα όλους... Τώρα είμαι ολομόναχη, δυστυχισμένη μέσα στα ψυχολογικά και τις φοβίες χωρίς να μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα... Παλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου να μην καταρρεύσω... Προσπαθώ έστω αυτή η λίγη δύναμη που μου έμεινε να την κρατήσω... Ευχαριστώ και πάλι που με ακούς Xfactor και εσένα και όλους... Αισθάνομαι λίγη ανακούφιση εδώ μέσα...Σαν να έχω παρέα...

Κοιτα σε καταλαβαινω γιατι εχω περασει και εγω απο ΓΑδ και καταθλιψη και ξερω οτι ειναι αφορητο ολο αυτο που περνας.
Το θεμα ειναι να μην τα παρατησεις.
Ισως να χρειαζεσαι και ψυχοθεραπεια/ψυχαναλυση να απαλυνει τις πληγες σου και να μαθεις τον εαυτο σου . Αλλα αυτο γινεται συστηματικα και με καποιον καταλληλο ειδικο που πραγματικα θα μπορει να σε βοηθησει.
Αν μπορω να σου δωσω μια συμβουλη, εκτος απο την θεραπεια με τον γιατρο την αγωγη κ.λ.π με βοηθησε πολυ , οταν αποφασισα να κανω κατι για να αλλαξει ολο αυτο...το κολυμβητηριο και η ενασχοληση με δραστηριοτητες που παλαιοτερα τις θεωρουσα ευχαριστες. το θεμα ειναι να αρχισεις να κανεις εστω και μικρα βηματα. Σιγουρα θα υπαρχει κατι που σε κανει να νιωθεις ωραια οταν το κανεις. Και βεβαια η ασκηση η οποια κανει καλο ειδικοτερα η αεροβια(κολυμβι-τζοκινγκ-βολτα).
Εφοσον εισαι στην θεσσαλονικη υπαρχουν και ομαδες αυτοβοηθειας σε γκρουπακια για αχγος-κρισεις-καταθλιψη και μπορει να σε βοηθησουν η ακομα και να γνωρισεις καποια ατομα που περνανε τα ιδια με εσενα.

[george1520]

Καλησπέρα σας... Έψαχνα πολύ καιρό ένα φόρουμ για να γράψω την δική μου ιστορία κι επιτέλους το βρήκα... Αυτό που θέλω να σας πω πριν διηγηθώ τι ακριβώς μου συμβαίνει, είναι ότι θέλω να μάθω αν κάποιος εκεί έξω έχει νιώσει τα ίδια συμπτώματα που ένιωσα και βιώνω αυτόν τον καιρό... Θα με βοηθούσε λοιπόν πολύ αν κάποιος από εσάς μου έλεγε αν έχει περάσει κάτι παρόμοιο γιατί θα σταματήσω να νιώθω μόνη σε όλη αυτήν την κόλαση...Όλα ξεκίνησαν πριν από 3 μήνες όταν αποφάσισα να φύγω από την Θεσσαλονίκη και να πάω να δουλέψω στην Αθήνα. Εκεί πέρασα κάποιες πάρα πολύ άσχημες καταστάσεις που θυμίζουν ταινία συν ότι ήμουν τελείως μόνη και ένιωθα απίστευτη μοναξιά, συν ότι πριν 5 μήνες έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο στο κεφάλι και πενθουσα συγχρόνως... Δεν θα αναφέρω τις καταστάσεις που πέρασα γιατί είναι τόσα πολλά που δεν θα τελειώσω ποτέ... Τον τρίτο μήνα λοιπόν της παραμονής μου στην Αθήνα άρχισα ένα βράδυ να αισθάνομαι πολύ περίεργα...Αισθανόμουν ένα κάψιμο στο στήθος το οποίο απλωνοταν σε όλο το σώμα, πόνο στο στήθος, τάση για εμετό,πόνο στο στομάχι, έτρεμε ολόκληρο το σώμα μου και τα χέρια μου ιδρωναν, τα άκρα μου ήταν παγωμένα λες και ήμουν στο ψυγείο, δεν είχα όρεξη να φάω, ένιωθα ένα τρομερό ψυχοπλακωμα, σαν βράχος στο στήθος μου που δεν με άφηνε να πάρω ανάσα, άρχισα να νιώθω τρόμο, έντονο φόβο σαν να είμαι ετοιμοθάνατη,σφίξιμο στην καρδιά και μια έντονη θλίψη, μελαγχολία, απελπισία, απόγνωση. Όλα αυτά τα συμπτώματα που σας ανέφερα κορυφωνονταν ώρα με την ώρα... Ήταν τόσο έντονο αυτό που ένιωθα που πραγματικά εκείνη την ώρα σκεφτόμουν ότι ήταν προτιμότερο να μου κοπεί το χέρι παρά να αισθάνομαι αυτό το πράγμα... Ήταν σαν να πονούσε η "ψυχή μου "... Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Βγήκα λοιπόν έξω και περπάτησα 5 ώρες από την νέα Σμύρνη μέχρι την πλάκα και πάλι πίσω με την σκέψη ότι μπορεί να νιώσω καλύτερα...Μετά από 5 ώρες απίστευτης ψυχικής ταλαιπωρίας ένιωσα καλύτερα και πήγα σπίτι να κοιμηθώ... Την επόμενη μέρα μετά από όλο αυτό που πέρασα, μάζεψα τα πράγματα μου, παραιτήθηκα από την δουλειά μου κι έφυγα από την Αθήνα για να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη. Όταν επέστρεψα λοιπόν και μετά, ήμουν 3 ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι και δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα... Είχα όλα τα συμπτώματα που σας ανέφερα αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, έτρωγα με το ζόρι, σηκωνομουν με το ζόρι για να πάω τουαλέτα, δεν έκανα μπάνιο, δεν άλλαζα ούτε ρούχα, ούτε καν εσώρουχο, μου φαίνονταν όλα ανούσια, βαρετά, έβλεπα τα πάντα γύρω μου σαν εφιάλτη κι άρχισα να αισθάνομαι ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή αλλά συγχρόνως με φόβιζε το ότι ένιωθα έτσι... Έχασα πολλά κιλά μέσα σε αυτές τις μέρες και άρχισα να φοβάμαι ότι θα πεθάνω από ασιτία.. Είμαι που είμαι αδύνατη και είχα γίνει σαν ξύλο...Έβαζα κάτι στο στόμα μου και δεν μπορούσα να το μασησω, ούτε να το καταπιώ.. Το πήρα απόφαση λοιπόν να πάω στο νοσοκομείο που εφημέρευε... Μου έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις όπως γενική αίματος, καρδιογραφημα, ακτινογραφία θωρακος κτλ. και όλα βγήκαν πολύ καλά... Αφού λοιπόν απέκλεισα τα παθολογικά αίτια, πήγα σε ψυχολόγο και μου είπε ότι έχω κατάθλιψη με αγχώδη διαταραχή... Πήρα για δέκα μέρες ζαναξ πρωί και βράδυ, μετά από συνταγογραφηση ψυχιάτρου και τώρα που έχουν περάσει περίπου 20 μέρες από τότε που έκοψα τα φάρμακα, νιώθω καλύτερα.Το θέμα είναι ότι μου έχει εμφανιστεί μια φοβία την οποία δεν την είχα πριν.Απο τότε που γύρισα πίσω στην Θεσσαλονίκη δεν μπορώ να φύγω μακριά. Μου κάνουν προτάσεις για δουλειά στην επαρχία και τις απορρίπτω... Μόνο που σκέφτομαι ότι θα φύγω από την Θεσσαλονίκη για να πάω κάπου αλλού που θα είμαι μακριά από την οικογένεια μου και το σπίτι μου και θα είμαι μόνη με πιάνει κρύος ιδρώτας και αρχιζω να έχω τα συμπτώματα που σας ανέφερα.Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει... Νιωθω συνέχεια φόβο... Λες και θα πεθάνω από στιγμή σε στιγμή, λες και είμαι άρρωστη... Σκέφτομαι συνέχεια για την ύπαρξη του ανθρώπου και μου έχουν δημιουργηθεί διάφορα ερωτήματα όπως... Γιατί ζούμε; Ποιος μας έφτιαξε;Υπάρχει θεός; Τι στην ευχή είμαστε; Για ποιον λόγο πρέπει να ζήσω; Ποιο το νόημα αφού θα πεθάνω κάποια στιγμή; Ποιο το νόημα να ζω και να υποφέρω; Σας παρακαλώ... Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη σε αυτόν τον κόσμο που τα σκέφτομαι αυτά τα τρελά πράγματα ; Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη που έχω νιώσει όλα αυτά που σας είπα.. Σας παρακαλώ...

Όλα είναι μια στιγμή.. Είσαι καλά και ξαφνικά πέφτεις στο κενό και δεν ξέρεις γιατί... Ήταν Αύγουστος και σκεφτόμουν πως όλοι προχωράνε στην ζωή τους, κάνουν πράγματα και εγώ όχι.. Ενώ στην ουσία έκανα πράγματα αλλά μου καρφώθηκε η ιδέα. Το βράδυ ξύπνησα με ιλίγγο και αυτό το πράγμα κράτησε 1 βδομάδα. Τότε άρχισε και η κατάθλιψη μου. Δεν είχε ουσία τίποτα. Σηκωνομουν απλά για να σηκωθώ, έκανα τις υποχρεώσεις της ημέρας μηχανικά και έλεγα πρέπει να το νικήσω και προσπαθούσα κάθε μέρα να σηκώνομαι από το κρεβάτι. Εμφανίστηκαν φοβίες που πριν δεν είχα, δεν ήθελα να φύγω από το σπίτι και αν έφευγα ήθελα να επιστρέψω πίσω για να κρυφτώ.
Σκεφτόμουν πως γίνεται εγώ που δεν εμενα στο σπίτι τώρα γιατί φοβάμαι να φύγω; Γιατί φοβάμαι ένα απλο πονοκέφαλο; Γιατί σκέφτομαι τα χειρότερα;
Μαζεύονται πολλά και κάποια στιγμή πέφτουμε. Ο θάνατος του πατέρα σου, η συμπεριφορά της μητέρας σου, οι υποχρεώσεις που έχεις.. Το θέμα είναι τι κάνεις όταν πέφτεις; Μένεις εκεί και αποδέχεσαι αυτό που σου συμβαίνει και δεν κάνεις κάτι να αλλάξει; ή λες "οκ, ότι και να είναι θα το αντιμετωπίσω"; Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε μια οικογένεια όπου ο ένας γονιός (ή και οι δύο) δεν φέρεται καλά αναγκάζονται να ωριμάσουν και να πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
Σκέψου σε ένα πάρκο μια μάνα η οποία φροντίζει το παιδί της, το αγκαλιάζει, το αγαπά.. Αυτό το παιδάκι θα απομακρυνθεί. Δίπλα υπάρχει μια άλλη μάνα, αδιάφορη που δεν αγκάλιασε ποτέ το παιδί της, δεν του έδωσε ποτέ σημασία.. Αυτό το παιδάκι δεν θα φύγει από κοντά της γιατί φοβάται. Γιαυτό εσύ τώρα φοβάσαι μακριά από την βάση σου. Άρχισε ψυχοθεραπεία, μίλησε με τον γιατρό για όλες τις σκέψεις σου και δούλεψε όλα σου τα θέματα. Ακόμη και τα χαζά (για τους άλλους). Την σχέση που έχεις με την μητέρα σου, τον θάνατο του πατέρα σου και για την σχέση που έχεις με τον φίλο σου.

Όσο αφορά το κομμάτι φιλια. Άρχισε να βγαίνεις, να γνωρίζεις κόσμο και σίγουρα θα βρεις άτομα που θα ταιριάξεις..
Για την σχέση σου. Αυτό το συναίσθημα ότι πλέον δεν σε τραβάει το νιώθεις από τότε που έπεσες ψυχολογικά ή και πριν; Ξέρει για όλα αυτά που σε απασχολούν;
Τα χαπια από μόνα τους δεν σε βοηθανε. Χρειάζεται να αντιμετωπίσεις όλα αυτά που έκρυβες κάτω από το χαλί για να βγεις καλυτερος άνθρωπος. Όταν πέφτουμε σε κατάθλιψη ξυπνάει το παιδί μέσα μας. Το φοβισμένο, κακοποιημένο παιδάκι. Και αυτός που θα το φροντίσει, θα το αγαπήσει, θα το αποδεχτεί είναι ο ενήλικας εαυτος μας. Χρειάζεται δουλειά, υπομονή και επιμονή. Θα πέσεις. Θα σηκωθείς. Θα ξανά πέσεις.. Ο μόνος άνθρωπος που θα σε βοηθήσει είναι ο εαυτος. Κανένας άλλος.. Και να ξέρεις ότι σε νιώθω απόλυτα.. Μεγάλωσα με μια σκληρή μάνα.

[Vasiliki3]

George1520 και Xfactor σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σας... Αυτό με την σχέση μου το νιώθω από πριν αλλά τώρα έγινε πιο έντονο με την κατάθλιψη...

[george1520]

George1520 και Xfactor σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σας... Αυτό με την σχέση μου το νιώθω από πριν αλλά τώρα έγινε πιο έντονο με την κατάθλιψη...

Δεν είχα διαβάσει το θέμα με τον βιασμό.. Δεν ξέρω πως και δεν το είδα.. Αυτό είναι βάθη τραύμα και πρέπει να το αποβάλεις.. Μην το αφήνεις γιατί θα σε φάει.


Όσο αφορά για την σχέση σου. Είμαστε με ένα άνθρωπο επειδή μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και ότι έχουμε ένα στήριγμα (και δεν εννοώ στο οικονομικό κομμάτι).. Όταν αυτό τελειώνει τότε καλύτερα να φεύγουμε. Το να μένεις σε μια σχέση από συνήθεια είναι το μεγαλύτερο λάθος. Μια ζωή έχουμε και έχουμε δικαίωμα να την ζούμε όσο πιο καλά γίνεται. Αν σε ενδιαφέρει να φτιάξετε την σχέση σας, συζήτησε μαζί του και πες του τι σκέψεις σου όσο αφορά εσάς. Αν όχι τότε καλύτερα να του εξηγήσεις τους λόγους που δεν θες πλέον αυτή την σχέση και να πάρετε ξεχωριστούς δρόμους. Καλύτερα ένας άνθρωπος μόνος πάρα σε μια σχέση που δεν τον καλύπτει. Αν δεν σκέφτεσαι τον άλλον όλη μέρα, αν δεν σου λείπει.. Αν δεν χαίρεσαι μόνο που τον βλέπεις, που μιλάς μαζί του τότε δεν αξίζει να επιμένεις.. Και για να είμαι ειλικρινής με ενόχλησε η στάση του όσο αφορά το θέμα του βιασμού.. Λυπάμαι που υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν με τέτοιο τρόπο ένα τόσο λεπτό θέμα.

Κάνε κάτι να αλλάξεις την ζωή σου.. Μη μένεις στάσιμη σε μια κατάσταση που δεν σαρεσει.

[Πες το μου και αυτό]

Το αγόρι μου δεν τα γνωρίζει όλα αυτά που πέρασα αλλά και κάποια από αυτά που του έχω πει δεν μπορεί να τα καταλάβει... Για παράδειγμα όταν του είπα ότι με βίασαν η απάντηση του ήταν.. "Καλά και μετά από αυτό πως θα είμαστε μαζί; Δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό.." Λες και έφταιγα εγώ που με βίασαν. Το μόνο καλό είναι το ότι με βοηθάει οικονομικά τώρα που δεν έχω στην κυριολεξία να φάω. Λυπάμαι που το λέω έτσι αυτό αλλά κι αυτό μια βοήθεια είναι για μένα στην συγκεκριμένη φάση που βρίσκομαι... Ακούγεται λίγο άσχημο που το λέω έτσι... Το ξέρω... Περιμένω τώρα να βρω μια δουλειά και θα ξεκινήσω να πηγαίνω σε ψυχολόγο οπωσδήποτε... Το χρειάζομαι...

Υπάρχουν δωρεάν ψυχολόγοι στα νοσοκομεία και στα κέντρα ψυχικής υγείας.. Ψάξε στην περιοχή σου, μην το αφήνεις άλλο. Όσο πιο νωρίς αρχίσεις τόσο καλύτερο.
Συγνώμη και μένεις με το αγόρι σου ακόμη ενώ σου είπε αυτό το πράγμα; κανένας σωστός άντρας δεν θα το έλεγε ποτέ αυτό.. Δεν χρειάζεται να εξαρτάσαι οικονομικά από κανέναν. Φύγε από αυτόν όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ψάξε για δουλειά, ότιδηποτε δουλειά. Υπάρχουν δουλειές. Σερβιτόρα, πωλήτρια, λάντζα, καθαρίστρια..
Οτιδήποτε. Πήγαινε σε ένα δημόσιο ιεκ ταυτόχρονα και τελείωσε μια σχολή. Έχεις σπουδάσει κάτι;;;
Υπάρχουν και διάφορες δομές στον δήμο που βοηθάνε όσους δεν είναι καλά οικονομικά με τρόφιμα κτλ.

(αν μένεις Θεσσαλονίκη θα μπορούσα να σε βοηθήσω να βρεις μια δουλειά)

[Vasiliki3]

Ο λόγος που συνεχίζω και μένω στην σχέση αυτή είναι γιατί έχω πρόβλημα με την σεξουαλικη μου ζωή και δεν ευχαριστιεμαι τον έρωτα από τότε που χτύπησα στα γεννητικά μου όργανα... Οπότε σκέφτομαι ότι αυτό δεν θα με κάνει ποτέ να νιώσω ολοκλήρωση σαν γυναίκα και το βλέπω ανούσιο να ψάξω για κάτι καινούργιο... Ξέρω ότι έχεις δίκιο σε αυτό που μου λες όμως...Όσον αφορά την δουλειά, ψάχνω συνέχεια... Τώρα περιμένω μια απάντηση από μια δουλειά για μετά τις γιορτές...Μακάρι να είναι θετική... Όσο για το αν έχω σπουδάσει, έχω τελειώσει βοηθός μικροβιολογου και τώρα θα δώσω εξετάσεις σε δύο βδομάδες για να πάρω πτυχίο γυμνάστριας... Μόλις το πάρω με το καλό θα ψάξω δουλειά σε γυμναστήριο... Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα μου είπες και για την βοήθεια που μου προσφέρεις... Το εκτιμώ πολύ...