Ένα μπέρδεμα τεραστίων διαστάσεων

[μιαζωητηνεχουμε]

Γειά σας παιδιά, γράφω εδώ την ιστορία μου όπως έγινε επειδή α ήθελα να ακούσω διάφορες απόψεις αν και ξέρω ήδη πόσο έχω μπλέξει τα πράγματα.
Λοιπόν, είμαι κοπέλα,25 ετών σχεδόν και τα τελευταία 5,5 χρόνια είχα σχέση με μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου! Η αλήθεια είναι ότι την ερωτεύτηκα και περνούσαμε παρα πολύ ωραία μαζί, ταιριάζουμε και σαν άνθρωποι και οι προσωπικότητες μας και γενικά πέρα απο το ερωτικό κομμάτι όπου είχαμε χημεία υπήρχε και μια πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας. Ήμασταν και ζευγάρι αλλά και φίλες. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο έρωτας σιγά σιγά έφευγε, λογικό θα μου πείτε αλλά είμαστε και νέοι άνθρωποι οπότε δεν ξέρω αν αρκεί η αγάπη σε τέτοια ηλικία. Γενικά, εξακολουθούσαμε μέχρι και πρόσφατα να περνάμε καλά η μια με την παρέα της άλλης απλά εδώ και 1 χρόνο περίπου,μπορεί και παραπάνω μειώθηκε κατα πολύ η συχνότητα που κάναμε έρωτα και γενικά υπήρχαν μόνο χάδια και φιλιά κι αυτά πολυ πιο αραιά απο πριν. Ένιωθα ότι ήμασταν πιο πολύ φίλες δηλαδή παρά ζευγάρι και ότι απλά αδιαφορούσαμε για το ερωτικό/σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης μας. Δεν κατάλαβα πως οδηγηθήκαμε ως εδώ αλλά σημασία έχει ότι φτάσαμε ως εδώ και δεν κάναμε κάτι να το αλλάξουμε για πολύ καιρό. Σκεφτόμουν ήδη να της μιλήσω για να χωρίσουμε γιατί είχα ήδη προσπαθήσει να κάνω 2-3 φορές συζήτηση για τα προβλήματά μας αλλά έβρισκα τοίχο..αδιαφορία κυρίως..Αλλά και απο τη μεριά μου υπήρχε αδιαφορία το καταλάβαινα! Το λάθος μου ήταν ότι φοβόμουν τόσο πολυ να την χωρίσω..δεν ήθελα να την χάσω, φοβόμουν τη μοναξιά, πίστευα ότι θα είμαι για πάντα μαζί της, δεν ήθελα να την πληγώσω και να πληγωθω..η ζωη ομως μας την εχει φυλαγμενη παντα.. αφου λοιπον δεν τη χωρισα οταν τα σκεφτόμουν αυτα και ενω εβλεπα τη σχεση μας να χαλαει με τον καιρό, συνέβη κατι που για μενα ηταν απιστευτο..δεν πιστευα ποτε οτι θα έκανα κατι τετοιο..5,5 χρονια στη σχεση αυτη δεν απατησα ποτε τη συντροφο μου(δεν ειμαι και αγια, υπηρχαν αθωα φλερτ αλλα μονο μεχρι εκει)
Στον πρωτο χρονο της σχεσης μας μου ειχε γνωρισει μια φιλη της η οποια ηξερα οτι ειναι straight..εμενα μου αρεσε απ την αρχη αλλα προφανως δεν θα εκανα κατι..απλα απολαμβανα την παρεα της και το οτι ηταν εκει..την εβλεπα πολυ σπανια γιατι σπουδαζε στο εξωτερικο..ζητημα αν την εχω δει συνολικα 10 φορες ολα αυτα τα χρονια! Το θεμα ομως ειναι οτι καθε φορα που την εβλεπα ενιωθα ολο και πιο εντονα συναισθηματα,ενιωθα ενα παραξενο δεσιμο,μια εντονη επιθυμια να την αγγιξω, να της μιλαω και γενικα να την εχω κοντα μου! (Γενικα υπηρξε και μια περιοδος πριν 2 χρονια που μιλούσαμε καθε μερα αλλα πιεσα τον εαυτο μου και σταμάτησα να της μιλαω τελειως..μονο ετσι πιστευα οτι θα σταματησω να νιωθω αυτα που ειχαν ξεκινησει μεσα μου) Αυτα τα εβλεπα κι απο την πλευρα της αλλα και παλι δεν εκανα κατι γιατι ηξερα οτι ειναι λαθος. Τα Χριστουγεννα ομως που περασαν την ειδα αρκετες φορες,σε παρεα παντα και ηταν ακομα πιο εντονο γιατι ξεκινησε να μου στελνει και μηνυματα, ειχαμε καθημερινη επικοινωνια..μεχρι που ενα βραδυ ημασταν σε ενα σπιτι με παρεα (και η σχεση μου μαζι) και υπηρχε πολυ εντονο φλερτ..στο τελος της βραδιας βρεθηκαμε αγκαλιασμενες στον καναπε διπλα στο τζακι μονες μας..μεχρι που και παλι καταλαβα τι κανω και εφυγα απο διπλα της μολις ηρθα στα λογικα μου. Το επομενο πρωι ημουνα ψυχρη μαζι της και το μεσημερι φυγαμε. Τελικα ομως μου εστειλε ξανα μετα απο καποιες ωρες. Αποφασισα να μην της απαντησω αλλα μεχρι την επομενη μερα καταλαβα οτι δεν αντεχω και ειπα οκ ας κρατησω τουλαχιστον επαφη, ετσι κι αλλιως δεν ειχε γινει κατι. Τεραστιο λαθος ομως...συνεχισαμε να μιλαμε και τελικα καταλαβα οτι αυτα που ενιωθα ηταν πολυ εντονα, το ιδιο και γι αυτη..πηγα ενα βραδυ να την βρω στις 12..το επομενο πρωι ειχα πτηση..ημασταν στο αμαξι της μεχρι τις 4 το πρωι..υπέκυψα στο παθος,στο απωθημένο, στο εντονο που με εκανε να νιωθω καθε φορα που την εβλεπα απο τη μερα που την γνωρισα..δεν καναμε σεξ..αλλα μονο και μονο τα φιλια που ανταλλαξαμε ηταν αρκετα για να καταλαβω ποσα ενιωθα! Αυτο λοιπον ηταν το μεγαλυτερο μου λαθος..το οτι υπεκυψα..και το οτι ηταν φιλη της κοπελας μου..φυσικα δεν αντεξα και μετα απο 10 μερες περιπου χωρισα με την κοπελα μου..αλλα δεν ειχα το κουραγιο να της πω ολη την αληθεια..περισσοτερο γιατι εμπλεκεται και καποια φιλη της..αν ηταν καποια αγνωστη θα το ελεγα! Ακομα και τωρα που χωρισαμε ομως νιωθω τυψεις..μου λειπει κιολας και δε θελω να την χασω απο τη ζωη μου..ηταν ο πιο σημαντικος ανθρωπος για μενα εδω και τοσα χρονια..αλλα πιστευω οτι το σωστο ηταν να χωρισουμε..οχι μονο επειδη εκανα αυτο που εκανα αλλα κυριως για τους λογους που ανεφερα στην αρχη! παραλληλα νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για την αλλα κοπελα,τη φιλη της..συνεχιζουμε να εχουμε επικοινωνια..το ξερω πως ειναι λαθος αλλα δε θελω να το σταματησω..ειναι κατι πολυ ομορφο που ομως αισθανομαι οτι δεν εχω το δικαιωμα να το ζησω..υπαρχουν τοσα εμποδια που δεν νομιζω να οδηγηθει σε σχεση αυτο που εχουμε αλλα και παλι δεν θελω να το σταματησω. Αυτα παιδια,δεκτες ολες οι αποψεις, ηθελα απλα να τα βγαλω απο μεσα μου
Ξερω οτι απο την ιστορια αυτη ακουγομαι πολυ σκαρτη..η αληθεια ειναι οτι δεν πιστευα ποτε να κανω κατι τετοιο,ειδικα σε εναν ανθρωπο που αγαπω τοσο πολυ..αλλα πλεον τα περιμενω ολα απο ολους, αμα δεν μπορω να εμπιστευτω τον εαυτο μου τοτε μαλλον δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν!!!

[homebod]

Νομίζω ότι σαν νεαρά κοπέλα παίζεις με τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται και δεν είναι τίποτα κακό.
Ζήσε τη ζωή σου και τη νιότη σου χωρίς φόβους και πισωγυρίσματα!

[george1520]

Γειά σας παιδιά, γράφω εδώ την ιστορία μου όπως έγινε επειδή α ήθελα να ακούσω διάφορες απόψεις αν και ξέρω ήδη πόσο έχω μπλέξει τα πράγματα.
Λοιπόν, είμαι κοπέλα,25 ετών σχεδόν και τα τελευταία 5,5 χρόνια είχα σχέση με μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου! Η αλήθεια είναι ότι την ερωτεύτηκα και περνούσαμε παρα πολύ ωραία μαζί, ταιριάζουμε και σαν άνθρωποι και οι προσωπικότητες μας και γενικά πέρα απο το ερωτικό κομμάτι όπου είχαμε χημεία υπήρχε και μια πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας. Ήμασταν και ζευγάρι αλλά και φίλες. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο έρωτας σιγά σιγά έφευγε, λογικό θα μου πείτε αλλά είμαστε και νέοι άνθρωποι οπότε δεν ξέρω αν αρκεί η αγάπη σε τέτοια ηλικία. Γενικά, εξακολουθούσαμε μέχρι και πρόσφατα να περνάμε καλά η μια με την παρέα της άλλης απλά εδώ και 1 χρόνο περίπου,μπορεί και παραπάνω μειώθηκε κατα πολύ η συχνότητα που κάναμε έρωτα και γενικά υπήρχαν μόνο χάδια και φιλιά κι αυτά πολυ πιο αραιά απο πριν. Ένιωθα ότι ήμασταν πιο πολύ φίλες δηλαδή παρά ζευγάρι και ότι απλά αδιαφορούσαμε για το ερωτικό/σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης μας. Δεν κατάλαβα πως οδηγηθήκαμε ως εδώ αλλά σημασία έχει ότι φτάσαμε ως εδώ και δεν κάναμε κάτι να το αλλάξουμε για πολύ καιρό. Σκεφτόμουν ήδη να της μιλήσω για να χωρίσουμε γιατί είχα ήδη προσπαθήσει να κάνω 2-3 φορές συζήτηση για τα προβλήματά μας αλλά έβρισκα τοίχο..αδιαφορία κυρίως..Αλλά και απο τη μεριά μου υπήρχε αδιαφορία το καταλάβαινα! Το λάθος μου ήταν ότι φοβόμουν τόσο πολυ να την χωρίσω..δεν ήθελα να την χάσω, φοβόμουν τη μοναξιά, πίστευα ότι θα είμαι για πάντα μαζί της, δεν ήθελα να την πληγώσω και να πληγωθω..η ζωη ομως μας την εχει φυλαγμενη παντα.. αφου λοιπον δεν τη χωρισα οταν τα σκεφτόμουν αυτα και ενω εβλεπα τη σχεση μας να χαλαει με τον καιρό, συνέβη κατι που για μενα ηταν απιστευτο..δεν πιστευα ποτε οτι θα έκανα κατι τετοιο..5,5 χρονια στη σχεση αυτη δεν απατησα ποτε τη συντροφο μου(δεν ειμαι και αγια, υπηρχαν αθωα φλερτ αλλα μονο μεχρι εκει)
Στον πρωτο χρονο της σχεσης μας μου ειχε γνωρισει μια φιλη της η οποια ηξερα οτι ειναι straight..εμενα μου αρεσε απ την αρχη αλλα προφανως δεν θα εκανα κατι..απλα απολαμβανα την παρεα της και το οτι ηταν εκει..την εβλεπα πολυ σπανια γιατι σπουδαζε στο εξωτερικο..ζητημα αν την εχω δει συνολικα 10 φορες ολα αυτα τα χρονια! Το θεμα ομως ειναι οτι καθε φορα που την εβλεπα ενιωθα ολο και πιο εντονα συναισθηματα,ενιωθα ενα παραξενο δεσιμο,μια εντονη επιθυμια να την αγγιξω, να της μιλαω και γενικα να την εχω κοντα μου! (Γενικα υπηρξε και μια περιοδος πριν 2 χρονια που μιλούσαμε καθε μερα αλλα πιεσα τον εαυτο μου και σταμάτησα να της μιλαω τελειως..μονο ετσι πιστευα οτι θα σταματησω να νιωθω αυτα που ειχαν ξεκινησει μεσα μου) Αυτα τα εβλεπα κι απο την πλευρα της αλλα και παλι δεν εκανα κατι γιατι ηξερα οτι ειναι λαθος. Τα Χριστουγεννα ομως που περασαν την ειδα αρκετες φορες,σε παρεα παντα και ηταν ακομα πιο εντονο γιατι ξεκινησε να μου στελνει και μηνυματα, ειχαμε καθημερινη επικοινωνια..μεχρι που ενα βραδυ ημασταν σε ενα σπιτι με παρεα (και η σχεση μου μαζι) και υπηρχε πολυ εντονο φλερτ..στο τελος της βραδιας βρεθηκαμε αγκαλιασμενες στον καναπε διπλα στο τζακι μονες μας..μεχρι που και παλι καταλαβα τι κανω και εφυγα απο διπλα της μολις ηρθα στα λογικα μου. Το επομενο πρωι ημουνα ψυχρη μαζι της και το μεσημερι φυγαμε. Τελικα ομως μου εστειλε ξανα μετα απο καποιες ωρες. Αποφασισα να μην της απαντησω αλλα μεχρι την επομενη μερα καταλαβα οτι δεν αντεχω και ειπα οκ ας κρατησω τουλαχιστον επαφη, ετσι κι αλλιως δεν ειχε γινει κατι. Τεραστιο λαθος ομως...συνεχισαμε να μιλαμε και τελικα καταλαβα οτι αυτα που ενιωθα ηταν πολυ εντονα, το ιδιο και γι αυτη..πηγα ενα βραδυ να την βρω στις 12..το επομενο πρωι ειχα πτηση..ημασταν στο αμαξι της μεχρι τις 4 το πρωι..υπέκυψα στο παθος,στο απωθημένο, στο εντονο που με εκανε να νιωθω καθε φορα που την εβλεπα απο τη μερα που την γνωρισα..δεν καναμε σεξ..αλλα μονο και μονο τα φιλια που ανταλλαξαμε ηταν αρκετα για να καταλαβω ποσα ενιωθα! Αυτο λοιπον ηταν το μεγαλυτερο μου λαθος..το οτι υπεκυψα..και το οτι ηταν φιλη της κοπελας μου..φυσικα δεν αντεξα και μετα απο 10 μερες περιπου χωρισα με την κοπελα μου..αλλα δεν ειχα το κουραγιο να της πω ολη την αληθεια..περισσοτερο γιατι εμπλεκεται και καποια φιλη της..αν ηταν καποια αγνωστη θα το ελεγα! Ακομα και τωρα που χωρισαμε ομως νιωθω τυψεις..μου λειπει κιολας και δε θελω να την χασω απο τη ζωη μου..ηταν ο πιο σημαντικος ανθρωπος για μενα εδω και τοσα χρονια..αλλα πιστευω οτι το σωστο ηταν να χωρισουμε..οχι μονο επειδη εκανα αυτο που εκανα αλλα κυριως για τους λογους που ανεφερα στην αρχη! παραλληλα νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για την αλλα κοπελα,τη φιλη της..συνεχιζουμε να εχουμε επικοινωνια..το ξερω πως ειναι λαθος αλλα δε θελω να το σταματησω..ειναι κατι πολυ ομορφο που ομως αισθανομαι οτι δεν εχω το δικαιωμα να το ζησω..υπαρχουν τοσα εμποδια που δεν νομιζω να οδηγηθει σε σχεση αυτο που εχουμε αλλα και παλι δεν θελω να το σταματησω. Αυτα παιδια,δεκτες ολες οι αποψεις, ηθελα απλα να τα βγαλω απο μεσα μου
Ξερω οτι απο την ιστορια αυτη ακουγομαι πολυ σκαρτη..η αληθεια ειναι οτι δεν πιστευα ποτε να κανω κατι τετοιο,ειδικα σε εναν ανθρωπο που αγαπω τοσο πολυ..αλλα πλεον τα περιμενω ολα απο ολους, αμα δεν μπορω να εμπιστευτω τον εαυτο μου τοτε μαλλον δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν!!!

Τι ακριβώς θες να ακούσεις από εμάς; Τι είναι αυτό που πραγματικά σε βασανίζει και δεν ξέρεις τι να κάνεις;

[μιαζωητηνεχουμε]

Δεν ξερω τι να κανω επειδη τυχαινει να ειναι φιλη της πρωην μου. Επισης οπως ειπα δε θελω να χασω την κοπελα με την οποια ημασταν μαζι 5,5 χρονια και πραγνατικα ποναω και μου λειπει..απλα δεν νιωθω οτι μου λειπει ερωτικα..αλλα ξέρω οτι αν κυνηγήσω αυτο που νιωθω για τη φιλη της τοτε σιγουρα δε θα μπορω να την εχω με κανενα τροπο σρη ζωη μου.

[george1520]

Θες να προχωρήσεις με την άλλη αλλά πιστεύεις ότι θα χάσεις οριστικά την πρώην σου..
Ποιο από τα δύο μπορείς να "αντέξεις"? Να χάσεις οριστικά την πρώην ή να μην κάνεις ποτέ σχέση με αυτή την κοπέλα;

[μιαζωητηνεχουμε]

Θες να προχωρήσεις με την άλλη αλλά πιστεύεις ότι θα χάσεις οριστικά την πρώην σου..
Ποιο από τα δύο μπορείς να "αντέξεις"? Να χάσεις οριστικά την πρώην ή να μην κάνεις ποτέ σχέση με αυτή την κοπέλα;

Αυτο ακριβως ειναι το δίλλημα που υπαρχει στο μυαλο μου ολες αυτες τις μερες! Δε θελω να την βγαλω ετσι απλα απ τη ζωη μου αλλα ουτε και να τις δινω ψευτικες ελπιδες. Με την αλλη κοπελα ειναι οντως κατι πολυ δυνατο αυτο που αισθανομαι και θελω να το ζησω για οσο κρατησει. Ομως δεν ξερω αν το δικαιουμαι..γενικα ειμαι πολυ ενοχικη σαν ανθρωπος..δε βλεπω την ευτυχια μου, τον εαυτο μου αλλα με ενδιαφερει το να ειναι καλα τα ατομα που αγαπω. Μηπως πρεπει να φυγω απ τις ζωες και των 2;

[Remedy]

Γειά σας παιδιά, γράφω εδώ την ιστορία μου όπως έγινε επειδή α ήθελα να ακούσω διάφορες απόψεις αν και ξέρω ήδη πόσο έχω μπλέξει τα πράγματα.
Λοιπόν, είμαι κοπέλα,25 ετών σχεδόν και τα τελευταία 5,5 χρόνια είχα σχέση με μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου! Η αλήθεια είναι ότι την ερωτεύτηκα και περνούσαμε παρα πολύ ωραία μαζί, ταιριάζουμε και σαν άνθρωποι και οι προσωπικότητες μας και γενικά πέρα απο το ερωτικό κομμάτι όπου είχαμε χημεία υπήρχε και μια πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας. Ήμασταν και ζευγάρι αλλά και φίλες. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο έρωτας σιγά σιγά έφευγε, λογικό θα μου πείτε αλλά είμαστε και νέοι άνθρωποι οπότε δεν ξέρω αν αρκεί η αγάπη σε τέτοια ηλικία. Γενικά, εξακολουθούσαμε μέχρι και πρόσφατα να περνάμε καλά η μια με την παρέα της άλλης απλά εδώ και 1 χρόνο περίπου,μπορεί και παραπάνω μειώθηκε κατα πολύ η συχνότητα που κάναμε έρωτα και γενικά υπήρχαν μόνο χάδια και φιλιά κι αυτά πολυ πιο αραιά απο πριν. Ένιωθα ότι ήμασταν πιο πολύ φίλες δηλαδή παρά ζευγάρι και ότι απλά αδιαφορούσαμε για το ερωτικό/σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης μας. Δεν κατάλαβα πως οδηγηθήκαμε ως εδώ αλλά σημασία έχει ότι φτάσαμε ως εδώ και δεν κάναμε κάτι να το αλλάξουμε για πολύ καιρό. Σκεφτόμουν ήδη να της μιλήσω για να χωρίσουμε γιατί είχα ήδη προσπαθήσει να κάνω 2-3 φορές συζήτηση για τα προβλήματά μας αλλά έβρισκα τοίχο..αδιαφορία κυρίως..Αλλά και απο τη μεριά μου υπήρχε αδιαφορία το καταλάβαινα! Το λάθος μου ήταν ότι φοβόμουν τόσο πολυ να την χωρίσω..δεν ήθελα να την χάσω, φοβόμουν τη μοναξιά, πίστευα ότι θα είμαι για πάντα μαζί της, δεν ήθελα να την πληγώσω και να πληγωθω..η ζωη ομως μας την εχει φυλαγμενη παντα.. αφου λοιπον δεν τη χωρισα οταν τα σκεφτόμουν αυτα και ενω εβλεπα τη σχεση μας να χαλαει με τον καιρό, συνέβη κατι που για μενα ηταν απιστευτο..δεν πιστευα ποτε οτι θα έκανα κατι τετοιο..5,5 χρονια στη σχεση αυτη δεν απατησα ποτε τη συντροφο μου(δεν ειμαι και αγια, υπηρχαν αθωα φλερτ αλλα μονο μεχρι εκει)
Στον πρωτο χρονο της σχεσης μας μου ειχε γνωρισει μια φιλη της η οποια ηξερα οτι ειναι straight..εμενα μου αρεσε απ την αρχη αλλα προφανως δεν θα εκανα κατι..απλα απολαμβανα την παρεα της και το οτι ηταν εκει..την εβλεπα πολυ σπανια γιατι σπουδαζε στο εξωτερικο..ζητημα αν την εχω δει συνολικα 10 φορες ολα αυτα τα χρονια! Το θεμα ομως ειναι οτι καθε φορα που την εβλεπα ενιωθα ολο και πιο εντονα συναισθηματα,ενιωθα ενα παραξενο δεσιμο,μια εντονη επιθυμια να την αγγιξω, να της μιλαω και γενικα να την εχω κοντα μου! (Γενικα υπηρξε και μια περιοδος πριν 2 χρονια που μιλούσαμε καθε μερα αλλα πιεσα τον εαυτο μου και σταμάτησα να της μιλαω τελειως..μονο ετσι πιστευα οτι θα σταματησω να νιωθω αυτα που ειχαν ξεκινησει μεσα μου) Αυτα τα εβλεπα κι απο την πλευρα της αλλα και παλι δεν εκανα κατι γιατι ηξερα οτι ειναι λαθος. Τα Χριστουγεννα ομως που περασαν την ειδα αρκετες φορες,σε παρεα παντα και ηταν ακομα πιο εντονο γιατι ξεκινησε να μου στελνει και μηνυματα, ειχαμε καθημερινη επικοινωνια..μεχρι που ενα βραδυ ημασταν σε ενα σπιτι με παρεα (και η σχεση μου μαζι) και υπηρχε πολυ εντονο φλερτ..στο τελος της βραδιας βρεθηκαμε αγκαλιασμενες στον καναπε διπλα στο τζακι μονες μας..μεχρι που και παλι καταλαβα τι κανω και εφυγα απο διπλα της μολις ηρθα στα λογικα μου. Το επομενο πρωι ημουνα ψυχρη μαζι της και το μεσημερι φυγαμε. Τελικα ομως μου εστειλε ξανα μετα απο καποιες ωρες. Αποφασισα να μην της απαντησω αλλα μεχρι την επομενη μερα καταλαβα οτι δεν αντεχω και ειπα οκ ας κρατησω τουλαχιστον επαφη, ετσι κι αλλιως δεν ειχε γινει κατι. Τεραστιο λαθος ομως...συνεχισαμε να μιλαμε και τελικα καταλαβα οτι αυτα που ενιωθα ηταν πολυ εντονα, το ιδιο και γι αυτη..πηγα ενα βραδυ να την βρω στις 12..το επομενο πρωι ειχα πτηση..ημασταν στο αμαξι της μεχρι τις 4 το πρωι..υπέκυψα στο παθος,στο απωθημένο, στο εντονο που με εκανε να νιωθω καθε φορα που την εβλεπα απο τη μερα που την γνωρισα..δεν καναμε σεξ..αλλα μονο και μονο τα φιλια που ανταλλαξαμε ηταν αρκετα για να καταλαβω ποσα ενιωθα! Αυτο λοιπον ηταν το μεγαλυτερο μου λαθος..το οτι υπεκυψα..και το οτι ηταν φιλη της κοπελας μου..φυσικα δεν αντεξα και μετα απο 10 μερες περιπου χωρισα με την κοπελα μου..αλλα δεν ειχα το κουραγιο να της πω ολη την αληθεια..περισσοτερο γιατι εμπλεκεται και καποια φιλη της..αν ηταν καποια αγνωστη θα το ελεγα! Ακομα και τωρα που χωρισαμε ομως νιωθω τυψεις..μου λειπει κιολας και δε θελω να την χασω απο τη ζωη μου..ηταν ο πιο σημαντικος ανθρωπος για μενα εδω και τοσα χρονια..αλλα πιστευω οτι το σωστο ηταν να χωρισουμε..οχι μονο επειδη εκανα αυτο που εκανα αλλα κυριως για τους λογους που ανεφερα στην αρχη! παραλληλα νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για την αλλα κοπελα,τη φιλη της..συνεχιζουμε να εχουμε επικοινωνια..το ξερω πως ειναι λαθος αλλα δε θελω να το σταματησω..ειναι κατι πολυ ομορφο που ομως αισθανομαι οτι δεν εχω το δικαιωμα να το ζησω..υπαρχουν τοσα εμποδια που δεν νομιζω να οδηγηθει σε σχεση αυτο που εχουμε αλλα και παλι δεν θελω να το σταματησω. Αυτα παιδια,δεκτες ολες οι αποψεις, ηθελα απλα να τα βγαλω απο μεσα μου
Ξερω οτι απο την ιστορια αυτη ακουγομαι πολυ σκαρτη..η αληθεια ειναι οτι δεν πιστευα ποτε να κανω κατι τετοιο, ειδικα σε εναν ανθρωπο που αγαπω τοσο πολυ..αλλα πλεον τα περιμενω ολα απο ολους, αμα δεν μπορω να εμπιστευτω τον εαυτο μου τοτε μαλλον δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν!!!

και στρειτ, δεν την λες..

κατα τα αλλα, too much drama...

ναι, δεν φερθηκες και πολυ καλα, αλλα επανορθωσες αμεσα, γιατι ο χωρισμος, ειναι επανορθωση. δεν εκανες το κοροιδο.
εναλλακτικα, θα μπορουσες απλα να πεις την αληθεια και να αποφασισετε τι θα κανετε.
οκ, αποφασισες τον χωρισμο χωρις εξηγησεις.
βεβαια, να λεμε την αληθεια. ενας χωρισμος οταν σουε χει περασει ο ερωτας, δεν σε βαραινει και τοσο πολυ, οσο το να κανεις μια στραβη ενω εισαι ακομα ερωτευμενος και να διακινδυνευσεις να χασεις αυτο που ποθεις...
δλδ.. εσυ ηδη σκεφτοσουν τον χωρισμο. μηπως σου ελυσε και το διλλημα η εξελιξη;;;
λεω εγω τωρα..

[george1520]

Αυτο ακριβως ειναι το δίλλημα που υπαρχει στο μυαλο μου ολες αυτες τις μερες! Δε θελω να την βγαλω ετσι απλα απ τη ζωη μου αλλα ουτε και να τις δινω ψευτικες ελπιδες. Με την αλλη κοπελα ειναι οντως κατι πολυ δυνατο αυτο που αισθανομαι και θελω να το ζησω για οσο κρατησει. Ομως δεν ξερω αν το δικαιουμαι..γενικα ειμαι πολυ ενοχικη σαν ανθρωπος..δε βλεπω την ευτυχια μου, τον εαυτο μου αλλα με ενδιαφερει το να ειναι καλα τα ατομα που αγαπω. Μηπως πρεπει να φυγω απ τις ζωες και των 2;

Ας τα βάλουμε κάτω τα πράγματα.. Το ιδανικότερο για σένα είναι να γίνει αλλαγή ρόλων.. Δηλαδή είχες μια σχέση και μια φίλη. Τώρα θες η σχέση σου να γίνει φίλη και η φίλη σχέση. Αυτό το σενάριο δεν γίνεται. Εκτός και αν η πρώην είναι εντάξει που χωρισατε και γενικά είναι άνετη.. Τώρα πόσο άνετη μπορεί να είναι να δει δίπλα σου την φίλη της δεν ξέρω.

Εχεις φτιάξει μέσα στο μυαλό σου την φίλη σου ως κάτι ωραίο και άπιαστο.. Την δημιούργησες όπως ακριβως θες.. Η πραγματικότητα όμως θα είναι όντως τόσο καλή; Αν ρισκάρεις και χάσεις την πρώην οριστικά και αποδειχτεί το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου;

Από την άλλη όμως η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από αυτό που έχεις μέσα στο μυαλό σου και να αξίζει. Όταν φεύγουμε από μια σχέση δεν σημαίνει ότι θα μείνουμε αιώνια στάσιμοι. Θα μου πεις είναι φίλη της.. Αλλά η καρδιά τα βλέπει αυτά; Αξίζει να χάσεις κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ωραιο για να μην πονέσεις κάποιον άλλον;

Δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ στην θέση σου. Δεν ξέρω τους ανθρώπους, δεν ξέρω τις συνθήκες που σε οδήγησαν στο να κοιτάξεις αλλού, δεν ξέρω αν η πρώην σου ήταν εντελώς στο κόσμο της και δεν έκανε κάτι για εσάς, δεν ξέρω τι νιώθει τώρα, δεν ξέρω τι νιώθει η άλλη.. Όλα αυτά τα ξέρεις εσύ.

Ή θα σκεφτείς εσένα και θα διαλέξεις την φίλη σου. Ή θα σκεφτείς την πρώην σου και να μην κάνεις τίποτα.. Ή θα πάρεις την πιο δύσκολη (για μένα απόφαση) να χάσεις και τις δύο. Η ζωή είναι δική σου όμως.. Θα επιλέξεις αυτό που θα κάνει ΕΣΈΝΑ χαρούμενη..

Και αυτό που θες είναι να δοκιμάσεις με την φίλη αλλιώς δεν θα συζητούσαμε εδώ!!

[μιαζωητηνεχουμε]

και στρειτ, δεν την λες..

κατα τα αλλα, too much drama...

ναι, δεν φερθηκες και πολυ καλα, αλλα επανορθωσες αμεσα, γιατι ο χωρισμος, ειναι επανορθωση. δεν εκανες το κοροιδο.
εναλλακτικα, θα μπορουσες απλα να πεις την αληθεια και να αποφασισετε τι θα κανετε.
οκ, αποφασισες τον χωρισμο χωρις εξηγησεις.
βεβαια, να λεμε την αληθεια. ενας χωρισμος οταν σουε χει περασει ο ερωτας, δεν σε βαραινει και τοσο πολυ, οσο το να κανεις μια στραβη ενω εισαι ακομα ερωτευμενος και να διακινδυνευσεις να χασεις αυτος που ποθεις...
δλδ.. εσυ ηδη σκεφτοσουν τον χωρισμο. μηπως σου ελυσε και το διλλημα η εξελιξη;;;
λεω εγω τωρα..

Ναι το σκεφτομουν..γι αυτο αναφερω στο ποστ μου οτι ηταν λαθος που δεν το εκανα πιο νωρις και μαλλον ηταν απο φοβο και λογω του χαρακτηρα μου..δεν μου αρεσει να φευγω..προτιμω να με αφηνουν! Ισψς και να εχεις δικαιο..να μου ελυσε το διλλημα αυτο που εγινε..οπως και να εχει το οτι ποναω και μου λειπει μου φαινεται λογικο αν σκεφτεις ποσα χρονια ημασταν μαζι! Το να πω την αληθεια κι εγω θεωρω πως θα ηταν καλυτερο..αλλα και παλι πιστευω θα χωριζαμε..υπηρχαν ηδη λογοι για χωρισμο

[Remedy]

Ναι το σκεφτομουν..γι αυτο αναφερω στο ποστ μου οτι ηταν λαθος που δεν το εκανα πιο νωρις και μαλλον ηταν απο φοβο και λογω του χαρακτηρα μου..δεν μου αρεσει να φευγω..προτιμω να με αφηνουν! Ισψς και να εχεις δικαιο..να μου ελυσε το διλλημα αυτο που εγινε..οπως και να εχει το οτι ποναω και μου λειπει μου φαινεται λογικο αν σκεφτεις ποσα χρονια ημασταν μαζι! Το να πω την αληθεια κι εγω θεωρω πως θα ηταν καλυτερο..αλλα και παλι πιστευω θα χωριζαμε..υπηρχαν ηδη λογοι για χωρισμο

μπορεις και τωρα να πεις την αληθεια.
οταν μια σχεση εχει κρυωσει τοσο πολυ, γινεται και για τους δυο.
μη νομιζεις οτι μονο εσυ ησουν ξενερωμενη.
ισως μια εξηγηση σας δωσει την ευκαιρια να το δειτε αλλιως και να μεινετε φιλες τουλαχιστον.

[Remedy]

Αυτο ακριβως ειναι το δίλλημα που υπαρχει στο μυαλο μου ολες αυτες τις μερες! Δε θελω να την βγαλω ετσι απλα απ τη ζωη μου αλλα ουτε και να τις δινω ψευτικες ελπιδες. Με την αλλη κοπελα ειναι οντως κατι πολυ δυνατο αυτο που αισθανομαι και θελω να το ζησω για οσο κρατησει. Ομως δεν ξερω αν το δικαιουμαι..γενικα ειμαι πολυ ενοχικη σαν ανθρωπος..δε βλεπω την ευτυχια μου, τον εαυτο μου αλλα με ενδιαφερει το να ειναι καλα τα ατομα που αγαπω. Μηπως πρεπει να φυγω απ τις ζωες και των 2;

μια χαρα, το δικαιουσαι.
το θεμα εινσι αν το θελει κι εκεινη. την ρωτησες;
μπλεξιμο, δεν βλεπω κανενα.
αφου ξεκαθαρισες με την πρωην, δεν βλεπω μπερδεμα.

[giorgos panou]

θα μπορουσες να τα ρηξεις σε αυτην, στην τελευταια κοπελα ! να πεις οτι εισουν μεθυσμενη και οτι ηταν και αυτη, οτι εδω κι καιρο στην πεφτει και οτι κατα καποιο τροπο εκμεταλευτηκαι οτι εισουν μεθυσμενη, επισης να πεις οτι σε εκβιαζε με διαφορους τροπους!
ετσι θα βγεις λαδι και θα μπορεις να πεις οτι ο χωρισμος δεν ηταν δικη σου ιδεα! αλλα το οτι τελευταια η συντροφος σου ηταν πολυ ψυχρη και οτι σου ειπε η αλλη οτι μεταξυ τους αναμεσα στις δυο κοπελες υπαρχει κριφος ερωτας!

[george1520]

μια χαρα, το δικαιουσαι.
το θεμα εινσι αν το θελει κι εκεινη. την ρωτησες;
μπλεξιμο, δεν βλεπω κανενα.
αφου ξεκαθαρισες με την πρωην, δεν βλεπω μπερδεμα.

Η φίλη είναι φίλη της πρώην.. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι...

Δεν θέλει να χάσει την πρώην. Όσο ειλικρινής και να είναι δεν νομίζω η πρώην να μπορέσει ποτέ να αποδεχτεί όλο αυτό και να είναι άνετη.

[Remedy]

Η φίλη είναι φίλη της πρώην.. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι...

Δεν θέλει να χάσει την πρώην. Όσο ειλικρινής και να είναι δεν νομίζω η πρώην να μπορέσει ποτέ να αποδεχτεί όλο αυτό και να είναι άνετη.

εχει ηδη χωρισει.
το προβλημα θα ηταν αν ηθελε να διατηρησει και τις 2 σχεσεις.
για μενα ειναι καλυτερα να πει τηναληθεια στην πρωην.

[μιαζωητηνεχουμε]

Ας τα βάλουμε κάτω τα πράγματα.. Το ιδανικότερο για σένα είναι να γίνει αλλαγή ρόλων.. Δηλαδή είχες μια σχέση και μια φίλη. Τώρα θες η σχέση σου να γίνει φίλη και η φίλη σχέση. Αυτό το σενάριο δεν γίνεται. Εκτός και αν η πρώην είναι εντάξει που χωρισατε και γενικά είναι άνετη.. Τώρα πόσο άνετη μπορεί να είναι να δει δίπλα σου την φίλη της δεν ξέρω.

Εχεις φτιάξει μέσα στο μυαλό σου την φίλη σου ως κάτι ωραίο και άπιαστο.. Την δημιούργησες όπως ακριβως θες.. Η πραγματικότητα όμως θα είναι όντως τόσο καλή; Αν ρισκάρεις και χάσεις την πρώην οριστικά και αποδειχτεί το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου;

Από την άλλη όμως η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από αυτό που έχεις μέσα στο μυαλό σου και να αξίζει. Όταν φεύγουμε από μια σχέση δεν σημαίνει ότι θα μείνουμε αιώνια στάσιμοι. Θα μου πεις είναι φίλη της.. Αλλά η καρδιά τα βλέπει αυτά; Αξίζει να χάσεις κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ωραιο για να μην πονέσεις κάποιον άλλον;

Δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ στην θέση σου. Δεν ξέρω τους ανθρώπους, δεν ξέρω τις συνθήκες που σε οδήγησαν στο να κοιτάξεις αλλού, δεν ξέρω αν η πρώην σου ήταν εντελώς στο κόσμο της και δεν έκανε κάτι για εσάς, δεν ξέρω τι νιώθει τώρα, δεν ξέρω τι νιώθει η άλλη.. Όλα αυτά τα ξέρεις εσύ.

Ή θα σκεφτείς εσένα και θα διαλέξεις την φίλη σου. Ή θα σκεφτείς την πρώην σου και να μην κάνεις τίποτα.. Ή θα πάρεις την πιο δύσκολη (για μένα απόφαση) να χάσεις και τις δύο. Η ζωή είναι δική σου όμως.. Θα επιλέξεις αυτό που θα κάνει ΕΣΈΝΑ χαρούμενη..

Και αυτό που θες είναι να δοκιμάσεις με την φίλη αλλιώς δεν θα συζητούσαμε εδώ!!

Σ'ευχαριστώ παρα πολύ ειλικρινά..και για το χρόνο σου και για όλα όσα έγραψες! Με βοήθησαν πολυ όλα αυτά που ειπες