Βοηθεια

[georgetizika]

Ονομαζομαι Γιωργος και ειμαι 20 ετων πλεον γνωριζω οτι χρειαζομαι αμεση βοηθεια για τον λογο αυτον πρεπει επιτελους να κανω το ποστ αυτο, θελω να μαθω τι ακριβως εχω σας παρακαλω αν θα μπορουσε καποιος να μου πει με τι γιατρο να επικοινωνησω και πως αν και ξερω οτι θα δυσκολευτω πολυ να παω,παρακουλουθω το σιτε αρκετο καιρο τωρα και μου ηταν δυσκολο να κανω μεχρι και αυτο το ποστ σας ευχαριστω προκαταβολικα .

[Qya]

Yποθέτω ότι για αρχή θα μπορούσες να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο-ψυχαναλυτή και αν χρίζεις φαρμακευτικής αγωγής θα σε καθοδηγήσει ανάλογα...

[georgetizika]

Το θεμα ειναι οτι αισθανομαι ανικανος να βρω καποιον ψυχολογο οπως αναφερεις, και φοβαμαι οτι και να τον βρω δεν θα μπορω να μιλισω μαζι του ,φαρμακα δεν θελω να παρω οταν αρχισα να διαβαζω για διαφορες διαταραχες τα πραγματα γιναν πιο πολυπλοκα δεν θα ειχα ανοιξει καν συζητηση εδω μεσα το εκανα γιατι προχτες βραδυ αρχισα να σκεφτομαι οτι θα ηταν καλυτερα αν σταματουσα να ζω .

[mariafound82]

Καλημερα .Χρειαζεσαι οπωσδηποτε την βοηθεια ενος ψυχολογου ο οποιος θα σε καθοδηγησει,θα βοηθουσε αν ελεγες την πολη που εισαι.
Γιατι νιωθεις οτι δεν θα μπορεσεις να μιλησεις?Θα ηθελες για αρχη να μιλησεις σε μας?Ολα τα ατομα στο φορουμ εχουν περασει η περνανε παρομοιες καταστασεις κ θα σε ακουσουν με μεγαλη προσοχη.

[georgetizika]

Καλημερα και σε ευχαριστω ειμαι απο την θεσσαλονικη , δεν μπορω να μιλισω ουτε με τον εαυτο μου ποσο μαλλον με αλλους ειμαι σχεδον σιγουρος οτι εχω ΣΧΙΖΟΤΥΠΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ισως σχιζοφρενεια ισως διπολικη διαταραχη δεν ξερω και εγω τι απλα θελω να βρω εναν ειδικο απο την αλλη σκεφτομαι οτι ο τυπος πληρωνεται γιαυτο που κανει οποτε μπορει να με πιτοσει στα φαρμακα και να καψω περισσοτερο το κεφαλι μου

[mariafound82]

Καλυτερα θα ηταν να μην κανεις διαγνωσεις μονος σου,το πιθανωτερο ειναι να κανεις λαθος.Πολλα ατομα μεσα στο φορουμ ειναι απο Θεσ/κη οποτε σιγουρα θα σε βοηθησουν να βρεις ενα ειδικο.Εγω θα προτεινα να πας σε ενα ψυχολογο στην αρχη κ αυτος θα εκτιμησει την σοβαροτητα της ολης καταστασης κ αν ειναι τοσο σοβαρη οπως λες να σου υποδειξει ψυχιατρο.Επειδη πληρωνεται ομως δεν σημαινει οτι το μονο που θα κανει ειναι να σου δινει φαρμακα.Ισως να μην τα χρειαζεσαι καν.Πολλες φορες θεωρουμε την κατασταση που βιωνουμε περα πολλη σοβαρη ενω δεν ειναι.Θα πρεπει ομως να θελεις να βοηθησεις τον εαυτο σου ,κανεις ειδικος δεν θα μπορεσεις να σε βοηθησει.

[georgetizika]

Μακαρι να ηταν ετσι τα πραγματα εχω υπερβολικό κοινωνικό άγχος που δεν ελαττώνεται με την οικειότητα,αγοροφοβια,παρα δοξο τροπο σκεψης και λογο,μαγικες σκεψεις,εντονη και επιμονη εικονα και αισθηση του εαυτου μου , χρονια αισθηματα κενου θυμου απελπισιας αισθηματα μεγαλειου απωλεια μνημης σε σημειο να ξεχναω τι σκεφτομουν πριν ενα λεπτο και με αποτελεσμα ασυναρτισια παλιοτερα παθαινα Deja Vu και 5 και 10 φορες την μερα,δεν μπορω να κοιταω τους αλλους στα ματια,υπερπνοια 12 και 15 ωρες την μερα να σηκωνομαι παντα βραδυ να καπνιζω χασις να με πιανει τρελα να μην μπορω να κατσω σε ενα σημειο να τραβαω τα μαλια μου να χτυπαω το κεφαλι μου στον τοιχο να γελαω να ανεβοκατεβαινω πανω κατω να κλαιω και να ξανα γελαω να κοιταω επιμονα τον εαυτο μου στον καθρεφτη παλιες μου φωτογραφιες υστερα να τα ξεχναω ολα αυτα να βαζω στοχους για το επομενο πρωι αλλα να ξυπναω και να ζω την ιδια τρελα να φοβαμαι να παω να κουρεφτω να παρω ενα πακετο τσιγαρα η να παραγειλω φαγητο να τρεμει η καρδια μου τα χερια μου η γλωσα μου να ερχετε καποιος φιλος μου σπιτι μου και οταν ερθει η στιγμη να φυγει να θελω να ξαναγινει ολη ι διαδικασια απο την αρχη οτι δεν ειπα αυτα που ηθελα να πω οτι δεν αισθανθηκα ετσι οπως επρεπε (ζω την απολυτη μοναξια) ολα μου φαινοντε σαν μια ταινια ενα ονειρο ταχεία εναλλαγή συναισθημάτων και αυτο που δεν αντεχω αλλο ειναι οτι δεν σταματαω να σκεφτομαι τα παντα το παραμικρο που θα δω θα ακουσω μιλαω με τον εαυτο μου επαναλαμβανω πραγματα που ακουσα η κινησεις αλλων να κανω διαλογους μονος μου υπερβολικο αρνητισμο ιδεες οτι εχω πολλα σωματικα ελαττωματα εχθρικοτητα παρανοια και αλλα τοσα που ειτε δεν θυμαμε η δεν θελω να θυμηθω η ντρεπομαι να τα μοιραστω μαζι σας δεν αντεχω αλλο ζω μια λουπα που δεν σταματαει ποτε ΄΄(

[mariafound82]

Eχεις σκεφθει οτι η τα συμπτωματα που αναφερεις πιθανον οφειλονται στην χρηση χασις?Ποσο καιρο καπνιζεις?
Συνεβη καποιο γεγονος παλια που σε ωθησε στην χρηση η ηταν απο περιεργεια?

[λίτσα]

καλή σου μέρα....
με όλα αυτά που περιγράφεις μου θυμίζεις κάτι από τον εαυτό μου πριν από δύο χρόνια περίπου....:(
η ταπεινή μου γνώμη είναι πως πρέπει να δεις κάποιον ειδικό και αν σου προτείνει να πάρεις φάρμακα να τα πάρεις γιατί θα σε κάνουν να αισθανθείς πολύ καλύτερα.
εγώ με την αγωγή που μου έδωσε ο γιατρός που με παρακολουθεί(νευρολόγος)έχ ω γίνει άλλος άνθρωπος βρήκα τον πραγματικό μου εαυτό και αισθάνομαι πολύ καλύτερα και από πριν αρχίσουν όλα αυτά τα συμπτώματα.....
να είσαι καλά τώρα και για πάντα...:)

[georgetizika]

Σας ευχαριστω ολους και ευχομαι ολα να πανε καλα για ολο τον κοσμο, μαρια ναι εχω σκεφθει οτι ολα αυτα μπορει να προκαλουνται απο το χασις καπνιζω απο τα 15 μου ισως και 14 δλδ 5 με 6 χρονια τα πρωτα 2 χρονια φυσικα εκανα που και που με την παρεα μου αλλα τα τελευτεα 2 χρονια το κανω τελειως μονος μου το ξεκινησα για μαγκια και τωρα ουτε καν ξερω γιατι το καπνιζω ξερω ομως οτι δεν θα μπορεσω να το κοψω ποτε .... βαθια μεσα μου ομως γνωριζω οτι απο μικρο παιδι ειχα εκκεντρικότητες και εκανα διαφορες παραξενες σκεψεις που μου ειναι δυσκολο να φερω στο μυαλο μου τωρα κατι που θυμαμε ακομα παντως ειναι οτι μετρουσα πχ τα γραμματα μιας ταμπελας επανελημενα η να περπαταω πανω σε συγκεκριμενα πλακακια στο πεζοδρομιο νομιζοντας οτι ετσι θα αλλαξει κατι, γι\'αυτο και πιστευω οτι συνδεεται με καποιο τυπο σχιζοφρενειας παρολα αυτα αν δεν δω καποιον ειδικο δεν μπορω να ειμαι σιγουρος για τιποτα ....

[Sofia]

georgetizika,

καλώς ήρθες:)

Καταρχήν ψυχραιμια! Εισαι οπως λες σε πανικο, τα χεις χαμενα, ομως παρολα αυτα εισαι εδω κ ψάχνεις να κανεις κατι γι αυτο. Αρα, απο μονο του αυτο ειναι ενα καλο σημαδι:)

Οπως σου παν κ τα αλλα παιδια, το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να δεις για αρχη εναν ειδικο, ψυχοθεραπευτη δλδ οπου αυτος με τη σειρα του θα κρινει αν πρεπει να δεις εναν ψυχιατρο ή οχι. Ενας καλος επαγγελματιας σημαινει οτι ειναι συνειδητοποιημενος κ δεν σε ποτιζει αλογιστα οπως φοβασαι, με φαρμακα....

Οσο για το πώς θα εισαι στην συναντηση σου με τον ειδικο ειναι λογικο να φοβασαι. Κι εγω ετρεμα οταν ξεκινησα, ομως η φαντασια με την πραγματικοτητα απεχουν πολυ. Θα δεις....:)

[Qya]

Μίλησες για παλιές παρέες, φίλους κλπ. Δεν έχεις την δυνατότητα να ανοιχτείς λίγο περισσότερο σε κάποιον από αυτούς?

[zinovia]

Λοιπον καλε μου φιλε george, μου θυμησες τον εαυτο μου απο τοτε που ημουν παιδακι μεχρι που αρχισα την ψυχοθεραπεια.Η μοναξια φταιει-κρινοντας εξ ιδιων τα αλλοτρια- και πιθανοτατα το χασις.Η γνωμη μου ειναι να απευθυνθεις κατευθειαν σε ψυχιατρο και οχι σε ψυχολογο.Προσωπικα εμπιστευομαι περισσοτερο τους γιατρους.Προσεξε ομως-και μαλιστα ρωτα το- να ειναι παραλληλα και ψυχοθεραπευτης.Να ξερει δηλαδη και ψυχοθεραπεια, οχι δηλαδη να ειναι ενας απλος αποφοιτος της ιατρικης.Ισως να χρειαστεις φαρμακα-κρινοντας παλι εξ ιδιων- αλλα μην τα φοβασαι.Και εγω ημουν πολυ αρνητικη στην αρχη, αλλα με βοηθησαν πολυ..Να ξερεις οτι αν δεν θελεις να παρεις φαρμακα ,δεν θα παρεις.Μονος σου θα το αποφασισεις με τη στηριξη του ψυχοθεραπευτη σου.Επαναλαμβανω και ας γινομαι κουραστικη οτι η ψυχοθεραπεια ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.Αυτη θα διαλυσει τα σκοταδια του μυαλου σου..Περιμενω νεα σου..

[georgetizika]

Γεια σε ολους και σας ευχαριστω ξανα για το ενδιαφερον σας , αισθανομαι πολυ καλυτερα απο την στιγμη που αρχισα να γραφω στο σιτε εδω η τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω.Θα ηθελα να μοιραστω καποια πραγματα μαζι σας αλλα δεν ξερω πως και απο που να αρχισω οποτε Qua οχι δεν θα μπορουσα να εξομολογηθω τιποτα απο τα παρακατω στους υποτιθεμενους φιλους μου παρολο που εχουν περασει δυσκολες καταστασεις ο ενας ειχε και ισως εχει ακομα κρισεις πανικου οσο για τον αλλον δεν μπορω να περιγραψω με λογια αυτο που του συνεβει την τελευτεα φορα ημουν παρον μαζι με τα αδερφια του για να του προσφερουμε βοηθεια ειχε χασει τελειως τον εαυτο του και μιλουσε για εργα του (θεου και σατανα), ειχα και εχω ακομα την απορια να μαθω τι ακριβως του συνεβει αλλα ημουν 16 χρονων και απο την ανημπορια μου δεν πλησιασα κανεναν απο τους 2 και ουτε προκειτε να το κανω τωρα εχουν και αυτοι τα δικα τους προβληματα,επισης εχω εναν παιδικο φιλο σταματησαμε να μιλαμε για καποια χρονια και τωρα βλεπω οτι ειμαστε εντελως διαφορετικοι ανθρωποι παρολα αυτα ειναι ο μονος που μπορω να αποκαλεσω φιλο και τον αγαπω πολυ , δυστυχως πριν 1 χρονο εχασε τον πατερα του και δεν ημουν κοντα του σιγουρα θα πονεσε πολυ και μονο αυτος το ξερει στο μονο ατομο που εχω ανοιχτει εστω και λιγο ειναι ο ανοιχτομυαλος θειος μου και δειχνει να θελει να με πλησιασει.Θελω να αναφερθω στην οικογενεια μου γιατι ολα ξεκιναν απο εκει δλδ θελω να πω οτι αν τα πραγματα ειχαν παει καλυτερα δεν θα εγραφα αυτα που γραφω σημερα εδω οχι οτι το μετανιωνω ισα ισα χαιρομαι που καποιος θα το διαβασει.Οι γονεις μου μεγαλωσαν τωρα πια δεν μιλανε μεταξυ τους μονο σε σπανιες περιπτωσεις αν τυχον τον παρει η μανα μου κανα τηλεφωνο για να συνεννοηθουν αλλα δεν βγαζουν ακρη για το παραμικρο λογου της ιδιαιτεροτητας του.Για τον πατερα μου ειναι ο δευτερος γαμος αυτος φαινεται οτι ουτε στον πρωτο γαμο τα καταφερε αφου χτυπουσε την καημενη την γυναικα του.Απο τον πρωτο γαμο του εχω μια αδερφη που δεν την γνωρισα ποτε και νομιζω οτι και αυτη δεν ενδιαφερθηκε ποτε της γιατι ειναι πολυ μεγαλυτερη μου ελπιζω μονο να μην την πιασω γκομενα (τραγικο).Τι να πω θυμαμε ελαχιστα τα παιδικα μου χρονια και θελω να βαλω τα κλαματα, θυμαμε βασικα πολυ καθαρα , τον πατερα μου να καθεται σε μια πολυθρονα στο πατρικο σπιτι της μανας μου,εμενα να ειμαι 9 χρονων ισως και πιο μικρος μεσα στην ζωντανια και την χαρα να πεζω με τον ξαδερφο και την αδερφη μου ετσι εντελως τυχαια ετρεξα στην αγκαλια του και αυτος οχι μονο αρνηθηκε να με δεχτει αλλα με μαλωσε γιαυτο που εκανα τετοια πραγματα δεν νομιζω να τα ξεχασω ποτε ... θυμαμαι τον πατερα μου να γυρναει απο την δουλεια γεματος νευρα και να τα βαζει παντα με καποιον συνηθως αυτος ημουν εγω να με αποκαλει αναξιο της μοιρας μου,μαμοθρευτο,αλητη,να κατηγορει την μανα μου πως για ολα φταιω εγω και δεν θα μπορεσω να κανω τιποτα στην ζωη μου η αληθεια ειναι οτι επεσε μεσα νιωθω ακομα οτι ειμαι 10 χρονων παιδακι και οτι δεν μπορω να κανω τιποτα μονος μου.Σιγουρα ο πατερας μου εχει καποια ψυχικη αρρωστια το θεμα ειναι τι και απο ποτε ισως να φταει που μεγαλωσε σε αυταρχικη οικογενεια ισως να μην φταει και αυτος σε τιποτα για οτι εξελιχτηκε μετα.Απο την μια θελω να τον παρω αγκαλια να του πω οτι τον αγαπω και απο την αλλη θελω να παω να του κανω τα μουτρα κιμα, μπορει να μην μπορει να εκφρασει τα συναισθηματα του να σου πει μια καλη κουβεντα αλλα στα βαθοι της καρδιας του σιγουρα θα νιωθει πολυ μονος σαν και εμενα και αυτο με κανει να τον λυπαμε.Οταν γεννηθικα στο νοσοκομειο ο πατερας μου εκανε καυγα δεν πληρωνει λεει ολα τα λεφτα αυτος και τα μισα να τα βαλει η μανα μου αρα ολοι καταλαβαινετε οτι μιλαμε για εναν ανθρωπο τσιγκουνη στα λεφτα και στα αισθηματα.Την πρωτη φορα που χωρισαν οι γονεις μου ημουν πολυ μικρος θυμαμε τον πατερα μου που ηρθε και μας βρηκε στην παραλια και εκλεγε γονατιστος μπροστα στην μανα μου και της ζητουσε να ξανασμιξουμε,η μανα μου δεχτηκε και εγω της ελεγα πως ειναι λαθος και πως δεν θελω να γυρισουμε πισω δεν την κατηγορω πρεπει να ενιωθε και αυτη μονη και φοβισμενη κατηγορω ομως τον εαυτο μου και θελω να πεθανω για οσα πραγματα της εχω πει και οτι της εχω κανει ενω αυτη δεν επαψε ποτε ν\'αμαγαπει αχ .. μανουλα σαγαπω πολυ μακαρι να μπορουσα να σε παρω αγκαλια και να σου ζητησω συγνωμη να σου πω οτι σ΄αγαπω πιο πολυ απο καθετι στον κοσμο αλλα δεν μπορω,γι\'αυτο ολοι εσεις οι γονεις μικροι,μεγαλοι σε ολον τον κοσμο να ειστε σιγουροι πως τα παιδια σας αγαπουν πολυ και μην αμφιβαλλετε ουτε δευτερολεπτο γ\'αυτο.Το εχασα τωρα λιγο με πηρε παλι απο κατω λοιπον ειμαι 15 χρονων ειμαστε ακομα στο σπιτι του πατερα μου εχω μπλεξει σιγουρα με λαθος παρεες εχω χασει καθε ενδιαφερον για το σχολειο και για παρεες με συνομηλικους μου αρχιζω να αλητευω με ατομα μεγαλυτερα απο εμενα και τελικα γνωριζω μια κοπελα που με κανει να ξεχασω τα παντα και να ερωτευτω,κανω ερωτα μαζι της (αν αυτο ονομαζετε ερωτας και τελικα δεν το εχω ζησει ...) τελος παντον μου λεει μετα απο λιγο καιρο πρεπει να φυγω να σπουδασω και ετσι εγινε εμενα με πηρε απο κατω για τα επομενα 2 χρονια αλκοολ,γαρα παρακμη και σαπιλα μπροστα σε ενα μονιτορ μεχρι και σημερα, να ονειροπολο για την τελεια αγαπη(μπουρδες),Δημιουργησ� � ενα τοιχος για τα οικογενειακα μου προβληματα τα ειχα ξεχασει ολα μονο αυτη με ενοιαζε και τιποτα αλλο ετσι λοιπον να μαστε σημερα το τοιχος εσπασε και με πλακωσε ζω τα τελευτεα 5 χρονια με φοβιες νομους του μυαλου μου και το μονο μου οπλο νομιζα ηταν το τσιγαριλικι ποσο λαθος επεσα . Δεν μπορω να καταλαβω γιατι νιωθω τοσο παραξενος απο τον υπολοιπο κοσμο με τοσα complex και διαφορες ισως επηδει ο πατερας μου φροντισε να μου βρισκει ελλατωματα απο παλια εφτασα μεχρι και στο Αγιο Ορος μονος μπας και βρω ακρη αλλα ματαιο αν και τωρα νομιζω οτι βρισκομαι στο σωστο μερος ¨).Οι τωρινες σχεσεις μεταξυ της αδερφης μου και του πατερα μου ειναι ενας καφες απεναντι απο το σπιτι μου και 25 ευρο,εγω το βαρεθηκα αυτο και την τελευτα φορα που ειμασταν οι 3 μας τον ακουσα να παραμιλαει για καποιον που δεν καταφερε τιποτα στην ζωη του ε δεν αντεξα τον ρωτησα τι νομιζει οτι καταφερε αυτος που δεν καταφεραν οι αλλοι,αρχισε να φωναζει και να μου λεει οτι ειναι σωστος σαν πατερας αυτο ειναι που με κουρασε πιο πολυ απο ολα οτι δεν παραδεχεται τα ιδια του τα λαθοι του ειπα οτι ο πατερας μου πεθανε σημερα και οτι δεν θελω να τον ξαναδω και δεν νομιζω να ξανα θελησω ποτε στην ζωη μου εξαλου δεν αξιζει να προσπαθησεις καν απο την στιγμη που στα γενεθλια μου,εστηλε sms λες και ειναι κανας βουλευτης .Συγνωμη αν σας κουρασα με ολα αυτα και τα πολλα ορθογραφικα λαθοι αλλα καπου επρεπε να τα βγαλω ολα αυτα το μονο που με νοιαζει τωρα ειναι να βρω καποιον ειδικο που θα με βοηθησει να ελεγξω ολα αυτα.Ενα μεγαλο προβλημα ομως ειναι οτι δεν θελω να αναστατωσω την μανα μου και την αδερφη μου που δειχνουν να εχουν ηρεμισει.Δεν υπαρχουν πολλα λεφτα,τα συναισθηματα και οι αποψεις μου αλλαζουν στο δευτερολεπτο και μου φαινεται πολυ δυσκολο να επισκεφτω καποιον γιατρο απορω πως εκατσα και εγραψα ολα αυτα ειναι κατι σαν θαυμα,εσεις τι λετε λοιπον θα τα ξεχασω ολα αυτα θα μπορεσω να αγαπησω να αγαπηθω να βγω ελευθερος στον δρομο να πεσω και να ξανασηκωθω?[ευχομαι αγαπη και ηρεμια σε ολων τον κοσμο]

Γιωργος

[mariafound82]

ιΓιωργο καλημερα.Ηδη εχει αρχισει η λυτρωση για σενα γιατι μπορεσες κ μιλησες.Μοιραστηκες μαζι μας οτι σε βασανιζει κ δεν ειναι λιγα.Δυστυχως δεν ειναι ολοι ετοιμοι να γινουν γονεις ,προβαλλουν πανω στα παιδιατους τις δικες τους αποτυχιες κ ανασφαλειες με αποτελεσμα να τους προκαλουν σημαντικα τραυματα.Ομως μην απελπιζεσαι.Ολα ξεπερνιουνται.Θα δεις ενας ειδικος θα σε βοηθησει να διαχειριστεις αυτα τα συναισθηματα κ να μπορεσεις να προχωρησεις ,να αγαπησεις κ να αγαπηθεις.
Εαν δεν εχεις χρηματα να καλυψεις τα εξοδα του ψυχολογου υπαρχουν κ τα κεντρα ψυχικης υγειας.
Γιατι δεν μπορεις να πεις στην μητερα σου οτι την αγαπας? Αν πιστευεις οτι φταις ζητησε της συγνωμη για οτι εχεις πει η εχεις κανει κ να εισαι σιγουρος οτι θα σε συγχωρησει.