ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

[giorgos panou]

Γιάννη αυτό που έμαθα πλέον είναι ότι ο καθένας κοιτάει μόνο τον ευατο του...

Ειδικά όταν βρίσκεται σε αυτο το τούνελ τις κατάθλιψης δεν έχει την δυνατότητα να τον νοιάζουν τα προβλήματα που μπορεί να έχει ο άλλος.
Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να είναι εκείνος καλά χωρίς να νοιάζεται για αν οι άλλοι εκαναν τα πάντα για να τον βοηθήσουν..
Αν ξενυχτουσαν μαζί του ,αν θυσίαζαν πράγματα και υπερέβαλαν ευατο για να μπορέσουν να τον κάνουν να νιώσει καλά και ότι αξίζει κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους...

Αν ήταν δίπλα του κάθε φορά που του το ζητούσε ότι ώρα και να ήταν ,όπως και να ήταν ο άλλος ....

Δυστυχώς αυτά τα άτομα δεν μπορούν να νιώσουν στο ελάχιστο τι σημαίνει αγάπη και δοτικότητα ...όχι γιατί δεν μπορούν ,αλλά γιατί δεν τους αφηνει αυτή η καταραμένη ασθένεια ...

Είναι ο μόνος λόγος πλέον που δεν μπορω να κρατήσω καμία κακία σε κανέναν που ξέρω ότι είναι μέσα σε αυτό ..
Δεν μπορώ πλέον να τον κατηγορήσω και ας πάτησε πάνω μου θέλοντας να ικανοποιήσει το εγώ του ..
Μπορώ πλέον να τον καταλάβω γιατί πέρασα και εγώ ένα φεγγάρι από αυτό.
Με ένοιαζε μόνο εγώ να είμαι καλά και δεν με ενδιέφερε τι γίνεται γύρω μου ..

Αυτόν ,αυτούς τους ανθρώπους μπορώ άνετα να τους συγχωρησω αρκεί όμως να μου δείξουν και αυτοί ότι όλα αυτά έγιναν για να είναι εκείνοι καλά και όχι ότι νοιαζόταν για εμένα ,για εμάς .....
Την αλήθεια δηλαδή...
Να παραδεχτουν ότι όντως δεν μπόρεσαν να βγουν από όλο αυτό και ότι δεν τους άρεσε να βοηθάνε κόσμο απλά τους άρεσε να βρίσκουν κόσμο να τους αποδέχεται.

Γιατί αν θες να βοηθήσεις κόσμο πρέπει να είσαι σε θέση να μπορείς να δώσεις αγάπη ...πολύ αγάπη ..
Να μπορείς να ανοίξεις τα χέρια σου και να αγκαλιάσεις ..όχι να φοβάσαι την αγκαλιά ...

Όταν με ένα άνθρωπο βγάζεις τα εσωψυχα σου έχεις το θάρρος και κλαις και ξέρεις ότι όταν κλαις εσύ κλαιει και αυτός που είναι διπλα σου γιατί πονάει η ψυχή του που σε νιώθει έτσι,δεν του πετάς ότι μισος κουβαλάς γιατί πολύ απλά συνεχίζεις να μην θες να παραδεχτείς ότι είσαι εγωιστής...ότι έκανες λάθη ....
Δεν του βγάζεις μίσος και κακία και μάλιστα να ρίχνεις ευθύνες που σου αναλογούν επάνω του...

Εκεί δεν θα ρίξω ευθύνες σε εμένα που έχω την δύναμη να δώσω και να νιώσω πράγματα σε ανθρώπους που τους θεωρώ φίλους μου και τους βάζω μέσα στο σπίτι μου στην κυριολεξία ..

Εκεί όχι ......το μόνο που θα κάνω είναι χώρο στην καρδιά μου να χωρέσει και αυτούς ...
Και ξέρω πως όταν κάποια μέρα καταφέρουν και βγουν από όλο αυτό θα καταλάβουν αν έκαναν κάπου λάθος ή όχι ..
Θα καταλάβουν πόσο εγωιστικά φέρθηκαν ....Άνθρωπος που σου έχει χαρίσει έστω και ένα δάκρυ του δεν του φέρεσαι έτσι ....
Όχι τουλάχιστον αν θες να λέγεσαι ακόμα άνθρωπος με ευαίσθητη καρδιά ...

Όλοι οι άλλοι ούτε χαζοί είμαστε ούτε αφελής...Ξέρουμε πολύ καλά να προστατευουμε τον ευατο μας..
Γιατί είναι καθαρά δική μας επιλογή να δώσουμε εκεί που θέλουμε ..
Δεν μας έβαλε κάνεις με το ζόρι ...μόνοι μας διαλέγουμε τους φίλους μας ...
Όπως είναι δική μας επιλογή για το πώς θα αντιδράσουμε ,για το αν θυμωσουμε ,αν βρίσουμε ή οτιδήποτε άλλο θέλουμε να κάνουμε προκειμένου να διώξουμε όλο αυτό από μέσα μας ..
Όλο αυτό που δεν ανήκει πλέον σε εμάς ..

Εμείς το λέω και το ξαναλέω έχουμε την δύναμη να κρατάμε μόνο τα καλά και άνθρωπος που μπαίνει στην καρδιά μας δύσκολα βγαίνει ...
Είτε υπάρχει ,είτε δεν υπάρχει στην ζωή μας ..

Εμείς θα ελπίζουμε ότι είναι καλά ότι παλεύει για να γίνει καλύτερος άνθρωπος και το κυριότερο προσευχόμαστε για να έχει επιτέλους την ψυχική γαλήνη και αγάπη που χρειάζεται ..
Όπου και να είναι με όποιον και να είναι ...
Όταν αγαπάς κάποιον βαθιά δεν ξεριζώνεται από την καρδιά σου όταν ξέρεις ότι είναι ψυχικά ασθενής...
Τον αγαπάς όπως και να είναι ..

το ομορφο κειμενο σου, η καταθεση ψυχης που εγραψες ηταν συγκινητικη.Θ θελα ομως να ρωτησω κατις, οταν καποιος ειναι ψυχικα αρρωστος υπαρχει περιπτωση η μπορει να εχουμε εστω μια μικρη ελπιδα να μας βοηθησει σε κατι ? να μας προσφερει μια υγειες αγαπη? πως θα το κανει αυτο απο την στιγμη που δεν μπορει ακομα να αγαπα τον εαυτο του, διοτις ετσι παει, πρωτα μαθαινουμε να σεβομασται το κορμι μας,να προσεχουμε την υγεια μας αρα να αγαπαμε κι να ενδιαφερομασται για εμας και μετα το επομενο βημα να προσπαθουμε να αγαπησουμε τον αλλον!
Επισης, δεν νομιζω να θελεις ουτε να σου περασαι απο την σκεψη σου να δωσεις αγαπη με επιτοκιο , δεν νομιζω δλδ να περιμενες να παρεις πισω, διοτις ετσι δεν ειναι αγαπη πρωτον και δευτερον θα πρεπει ν αρχη να το πεις στον αλλον για να το γνωριζει. Συγνωμη εαν τ παρεξηγω αλλα και μονο που εχεις πικραθει απο αυτο το ζητημα ,απο το οτι δεν πειρες πισω δλδ αγαπη νομιζω οτι ειναι αδικο για εσενα.

[Bane]

Θ ήθελα να ευχαριστήσω τους υπεύθυνους του φόρουμ που μας δίνουν τη δυνατότητα να γράφουμε κάποια πράγματα που αισθανόμαστε και επίσης πολλές ευχαριστίες στο μέλος που άνοιξε αυτό το θέμα.
Μ αρέσει αυτό το νήμα αυτός εδώ ο χώρος που μπορώ να γράφω τις σκέψεις μου. Δεν έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο αλλά πολλές φορές και μόνο η σκέψη πως μπορώ να μοιραστώ διάφορα πράγματα που έχω στο μυαλό μου με ξεκουράζει. Και μ αρέσει που απλά γράφουμε αυτά που σκεφτόμαστε χωρίς να ανοίγουμε νέο θέμα και να υπάρχουν χιλιάδες σχόλια που να αναλύουν και την κάθε μας λέξη. Γιατί έγραψες εκείνο ή γιατί έγραψες το άλλο ή τι εννοείς λέγοντας εκείνο και τι εννοείς λέγοντας το άλλο. Απλά σκέφτομαι κάποια πράγματα και τα μοιράζομαι και αυτό είναι όλο.

Στο δια ταύτα λοιπόν. Σκέφτομαι τώρα πάλι κάτι με αφορμή τον κορονοιο .
Γνώριζα ανθρώπους που δεν τον πίστευαν και έφταναν σε σημείο να απαγορεύουν τη μάσκα σε χώρο που αυτοί ήταν υπεύθυνοι! Ωστόσο κάποια στιγμή νόσησαν οι ίδιοι και συγγενικά ή γνωστά τους πρόσωπα, υπερήλικες, έφυγαν από τη ζωή λόγω κορονοιου και έκτοτε τους βλέπεις πόσο πολύ έχουν αλλάξει και πλέον οι ίδιοι συστήνουν τη χρήση μάσκας παντού.
Και με αφορμή αυτό το γενικεύω το θέμα και σκέφτομαι γιατί να είναι έτσι ο άνθρωπος τόσο μα τόσο απόλυτος σε κάτι και να παίρνει και στο λαιμό του άλλους ανθρώπους που είτε πίστεψαν σ αυτόν είτε αναγκάστηκαν να συμπεριφερθούν με τον τρόπο που τους το επέβαλε.
Είναι ένα από τα άσχημα στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης αυτή η ισχυρογνωμοσύνη πόσο μάλλον σε χώρους που δε γνωρίζουμε και που δεν έχουμε σπουδάσει. Έτσι δεν είναι;
Αν το αναλύσει κανείς παραπάνω ενδεχομένως να καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτή η ισχυρογνωμοσύνη είναι ένας τρόπος άμυνας απέναντι σε αυτούς που μπορεί να νομίζουμε πως θέλουν το κακό μας ή πως θέλουν να μας ελέγχουν.
Αυτά

[Marilou]

το ομορφο κειμενο σου, η καταθεση ψυχης που εγραψες ηταν συγκινητικη.Θ θελα ομως να ρωτησω κατις, οταν καποιος ειναι ψυχικα αρρωστος υπαρχει περιπτωση η μπορει να εχουμε εστω μια μικρη ελπιδα να μας βοηθησει σε κατι ? να μας προσφερει μια υγειες αγαπη? πως θα το κανει αυτο απο την στιγμη που δεν μπορει ακομα να αγαπα τον εαυτο του, διοτις ετσι παει, πρωτα μαθαινουμε να σεβομασται το κορμι μας,να προσεχουμε την υγεια μας αρα να αγαπαμε κι να ενδιαφερομασται για εμας και μετα το επομενο βημα να προσπαθουμε να αγαπησουμε τον αλλον!
Επισης, δεν νομιζω να θελεις ουτε να σου περασαι απο την σκεψη σου να δωσεις αγαπη με επιτοκιο , δεν νομιζω δλδ να περιμενες να παρεις πισω, διοτις ετσι δεν ειναι αγαπη πρωτον και δευτερον θα πρεπει ν αρχη να το πεις στον αλλον για να το γνωριζει. Συγνωμη εαν τ παρεξηγω αλλα και μονο που εχεις πικραθει απο αυτο το ζητημα ,απο το οτι δεν πειρες πισω δλδ αγαπη νομιζω οτι ειναι αδικο για εσενα.

Καλημερα!

Όταν μπαίνεις στην συναισθηματικη διάθεση να βοηθήσεις -στηρίξεις έναν άνθρωπο που νομίζεις οτι σε νιώθει, δεν έχεις την παραμικρή απαίτηση να δώσει και εκείνος οτι είσαι εσυ σε θεση να του δώσεις..

Δεν ζητας ανταλλάγματα ,προσφερεις γιατι νιωθεις και θελεις να τον δεις να τα καταφέρνει..
Θελεις να τον δεις να πατάει γερα στα πόδια του ,να καταλαβει οτι δεν ειναι μόνος του σε ολο αυτο οπως παραπονιέται και οτι είσαι εκει επειδη ακριβώς έχεις μπει και εσύ στα δικά του παπούτσια και μπορεις να τον νιώσεις ....
Αυτο που αγαπας πραγματικά δεν το διαπραγματευεσαι ...Σου δίνω τοσα θα μου δώσεις αλλα τοσο ..
Οταν αγαπας δινεις και δίνεις χωρις τελειωμό.

Το δυσκολο ξέρεις ποιο ειναι ?οτι απο την στιγμη που δεν ζητας απο τον αλλον να νιώσει το ιδιο παρά εισαι εκει μόνο και μόνο να τον δεις να ορθώνει το ανάστημα του ,εκεινος για ευχαριστώ σου ρίχνει ολα τα δικα του λαθη επάνω σου...δεν εχει το σθενος να πει έφταιξα ...να πει,άλλο ηθελα απο εσενα και επειδη δεν σου βγηκε φταις ...αρα θα πληρώσεις ..θα σε πατησω στο ψυχολογικό ,εκει που ξερω οτι πονάς ...Θα παω αλλου εκει που παίρνω αυτο που θέλω...αλλά επειδη το αλλου ειναι παραλληλο θα σε κανω να θες να φυγεις απο οπου υπαρχει εκεινο για να μην μαθεις τι πραγματικα είμαι ...να μην καταλαβεις ποσο ακομα βαθια ειμαι μεσα στην καταθλιψη μου και ψαχνω απεγνωσμένα να πιαστώ απο κάπου....να μην μαθεις οτι εκεινους που τους κρινω για τις επιλογες τους ,τους κατηγορω για την ηθικη σταση τους, μετα τρεχω και τους παρακαλαω να με συγχωρεσουν μπας και παρω τουλάχιστον απο εκει αποδοχη.....

Αυτα ειναι σοβαρα σημαδια να καταλάβει ο ιδιος ποσο άρρωστος ψυχικα είναι ....
Και αν δεν είναι ετσι και αν όλα αυτα δεν ισχύουν αντι να καθίσει να εξηγήσει ,εξαφανίζεται ....ποιος λοιπόν εξαφανίζεται ?Αυτος που ειναι καλα με τις πραξεις του ή αυτος που εχει καταπιει την γλωσσα του γιατι πολυ απλα δεν μπορει να δικαιολογησει τον ευατο του?

Αρα καταληγουμε οτι τα λογια ειναι λογια οι πραξεις κρινουν τους ανθρωπους ....
Δεν δαγκωνεις το χερι που σου εχει απλωσει ο αλλος για να σε βοηθησει...


Δεν με νοιαζει τελικά αν ηταν δίκαιο ή άδικο για εμενα ,εγω καταλαβα ,ειμαι καλα πλεον με αυτο και το μονο που εχει μεινει ειναι ενα γλυκο παραπανο.....ηταν θυμος ,οργη ,εγινε πικρα και σιγα σιγα καταλαγιασε ...
Δεν μετανιωνω ποτε στην ζωη μου για αυτα που εδωσα ειλικρινα ...εστω και αν αυτα δεν εκτιμήθηκαν ...
Αν ξαναγυρνούσα τον χρονο πισω μπορει να εκανα τα ιδια αλλα αυτη την φορα δεν θα ημουν τοσο αφελής να αφησω να παίζουν καποιοι σκακι στην πλατη μου .....
Καλως ή κακως είπαμε σε ενα τέτοιο παιχνιδι ο καθένας κοιτουσε την πάρτη του και εγω κοιτουσα τους αλλους .....ειναι δυνατών να κερδίσω εγω ?
Οταν οι αλλοι "συνομουτουν,γελουν και καταστρώνουν" το σχεδιο τους πως ειναι δυνατόν εσυ μονος σου να κερδίσεις ενα τετοιο παιχνίδι...

Πως ειαι δυνατόν να θεωρείς παιχνιδακι τα συναισθηματα του αλλου?Ειδικα οταν ειναι τοσο ευαισθητα .....

το μονο που με πειραζει πλεον ειναι οτι ισως επετερεψα καποιους ανθρωπους να γελουν πισω απο την πλάτη μου ...αλλα και πάλι ,αυτο το έκαναν γιατι δεν ειχαν το θάρρος να με αντιμετωπισουν..
Γιατι αν ειχαν θα ειχαν ερθει μπροστά μου και θα το έκαναν ...
Αλλος το λεει θαρρος και εγω για να γινω και λιγο σκληρη το λεω αρχ.....
Δεν παιζει ρολο αν εισαι αντρας ή γυναικα για να τα εχεις ....Γιατι σε αυτο το παιχνιδι δυστυχώς αποδείχτηκε πως οι άντρες δεν ειχαν .....

Ειπαμε ομως αυτη η αρρώστια ειναι ύπουλη...και συγχωρεις ολους οσους μπλέκονται σε ενα τέτοιο παιχνίδι γιατι ξερεις πως ολοι τους πλέον κουβαλάν πολλα θέματα ..
Ακομα και εγω ....τουλαχιστον ομως εγω με συναισθήματα δεν έπαιξα ...κανενός ...

[The sound of silence]

Marilou τα κείμενά σου είναι πραγματικά υπέροχα. To the point. Δυστυχώς τα άτομα με ψυχικές διαταραχές δεν μπορούν να αναπτύξουν ενσυναίσθηση. Για να μπορέσει κανείς να προσφέρει ισότιμα σε μια επαφή πρέπει να τα 'χει καλά με τον εαυτό του. Αλλιώς τον πνίγουν οι ανασφάλειές του και λειτουργεί με την ψευδαίσθηση πως προστατεύει τον εαυτό του. Τα συναισθήματα αυτών των ατόμων εναλλάσσονται συχνά και απότομα, γι' αυτό όσοι δένονται μαζί τους, βιώνουν μονίμως μια επώδυνη αβεβαιότητα, μια ανεξήγητη θολότητα. Όλο αυτό φθείρει ψυχικά αυτόν που θέλει πραγματικά να δώσει. Να μάθουμε λοιπόν να διεκδικούμε αυτά που αξίζουμε και να βρίσκουμε τη δύναμη να φεύγουμε σε τέτοιες περιπτώσεις όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. Θα πονάει στη αρχή, αλλά κάθε μέρα θα είναι και καλύτερη στο εξής. Εδώ ταιριάζει και το ''μακριά κι αγαπημένοι''.

[Marilou]

Marilou τα κείμενά σου είναι πραγματικά υπέροχα. To the point. Δυστυχώς τα άτομα με ψυχικές διαταραχές δεν μπορούν να αναπτύξουν ενσυναίσθηση. Για να μπορέσει κανείς να προσφέρει ισότιμα σε μια επαφή πρέπει να τα 'χει καλά με τον εαυτό του. Αλλιώς τον πνίγουν οι ανασφάλειές του και λειτουργεί με την ψευδαίσθηση πως προστατεύει τον εαυτό του. Τα συναισθήματα αυτών των ατόμων εναλλάσσονται συχνά και απότομα, γι' αυτό όσοι δένονται μαζί τους, βιώνουν μονίμως μια επώδυνη αβεβαιότητα, μια ανεξήγητη θολότητα. Όλο αυτό φθείρει ψυχικά αυτόν που θέλει πραγματικά να δώσει. Να μάθουμε λοιπόν να διεκδικούμε αυτά που αξίζουμε και να βρίσκουμε τη δύναμη να φεύγουμε σε τέτοιες περιπτώσεις όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. Θα πονάει στη αρχή, αλλά κάθε μέρα θα είναι και καλύτερη στο εξής. Εδώ ταιριάζει και το ''μακριά κι αγαπημένοι''.

Συμφωνώ απόλυτα μαζι σου και πραγματικά χαίρομαι γιατι σιγά σιγά ανακαλύπτω πως τελικά το φταίξιμο ήταν αλλουνού και οχι δικό μου.
Ξερεις εχει σημασία ακομα και τώρα για έμενα να ξερω πως ολο αυτό δεν το προκάλεσα εγω ....

Γιατι εμενα αυτο ηταν που με έφτασε στην κυριολεξία στα πατώματα ...Δεν αντεχα στην ιδεα πως πηγα να κανω ενα καλο ,πως εδωσα πολλα περισσότερα και στο τελος εκανα κακο σε ενα ανθρωπο ...γιατι ετσι ειχε περασει σε εμενα δυστυχώς....

Με επνιγε ολο αυτό ....καθε μερα κατι εβρισκα που διακιολογουσε την αντιδραση μου αλλα καθε φορα μια ακομα εξήγησή του με εκανα ακομα πιο ενοχικη....

Μεσα σε ολα αυτα υπάρχουν και γεγονότα που πραγματικά αναρωτιεμαι πόσο γελοία φαινόμουν στα μάτια αυτου του ανθρώπου...ποσο κοιμισμένη στην πραγματικοτητα ήμουν....(Νιρβάνα κανονική ρε φιλε,ελικρινα)

Ξερεις τι ειναι να είσαι παρόν σε ενα ¨υποτιθέμενο " καυγά δυο ανθρώπων ,να προσπαθείς εσυ σαν τρίτος να κάνεις την γέφυρα σε αυτούς τους δυο γιατί τους θεωρούσες δικού σου ανθρώπους και απο πίσω αυτοι οι δυο να ειναι αγάπες και λουλούδια?(Μακάρι να την ήξερα πιο νωρίς αυτή την αγάπη
Παράλληλα με εσένα φυσικά όλες αυτές οι αγάπες και τα λουλούδια.....

Ξερεις τι ειναι να μιλάς σε αυτον τον άνθρωπο με τα καλύτερα (για αυτόν που μαλωσε)και εκείνος να σου τον κατηγορεί και μετα σε κρυφα μηνυματακια να το παιζει μετανοιωμενος και να του ζητάει να τον συχωρέσεις ενω σε εμένα πιο πριν έλεγε άλλα....
Και μαλιστα οταν του ζητας να σε βοηθήσει γιατι πιστεύεις οτι αυτος που μάλωσε κινδυνεύει να σε κατηγορεί και από πάνω?Να σου λεει γιατι ανακατευεσαι ....εγω προσπαθούσα να ηρεμήσω εναν άνθρωπο να δει την οικογένεια του και να προσπαθήσει γι αυτήν και εκείνος θύμωνε μαζι μου...που να το φανταστώ όμως τον πραγματικό λόγο θύμου του...


Τι λες?Δεν νιωθεις γελοιος οταν τα μαθαίνεις ολα αυτά?Πρεπει να εριχναν πολυ γελιο γιατι ηταν και μεγαλο το παρεακι βλεπεις....(αν σου πω οτι και τωρα γελάω και εγω γιατι μου βγαίνουν και αλλες εικονες στο μυαλο)
Ο ενας να σου λεει περναω τον μήνα του μέλιτος και στα λεω μονο σε εσένα γιατι μόνο εσυ μου είπες να προσπαθήσω και εσυ να χαίρεσαι με την χαρα της φιλης σου και ο άλλος να σε κατηγορεί γιατι το κατάφερες όλο αυτό?

Πόσες εναλλαγές συναισθηματων να αντέξει κάνεις ...Να λες αυτοί οι δυο γιατί μισούνται ?
Γιατι πραγματικα τετοια οικειότητα για κουβέντες δεν τις έχεις με τον οποιοδήποτε .......
Και μετα να ανακαλύπτεις το θετρο του παράλογου ..
Θαρρεις και ειχαν να φοβηθουν κατι απο εμενα ....
Κωμικοτραγηκη η παράσταση θα ελεγα .....
Και ενα απέραντο ΓΙΑΤΙ ?Ποιος ο λογος να λέγονται τέτοια πράγματα αφου εγω είμαι πολυ πρόβατο σε τέτοια θέματα .....Να διαδραματιζεται μπροστά στα ματια μου τετοιο ειδύλλιο και εγώ να ροχαλίζω ...
Θαρρεις και θα ζήλευα ....αλήθεια τι να ζηλέψω και για ποιο λόγο?

Και για να στο πω παλι πιο χοντρα δεν νιωθεις Ο ΜΑΛ.....ΚΑΣ της υπόθεσης?

Κινουμενος στοχος και οποίος πετυχει το βελάκι με το μεγαλύτερο σκορ κερδιζει .....
Πραγματρικα ωραίο παιχνιδακι ......ή καλυτερο αρρωστο παιχνιδι ..

Γιατί κάθε βέλος ηταν πολύ οδυνηρό .....

Τωρα πλεον ομως που καταλαβα πραγματικα το αρρωστο παιχνιδακι με κανει να λυπαμαι πραγματικα .....

Τα γραφω ολα αυτα γιατι θελω πραγματικα να καταλαβουν ολοι αυτοί πως το σημαντικοτερο πραγμα στον κόσμο είναι να μπορείς να δεις τον ευατο σου στον καθρέπτη και να εισαι περήφανος γι αυτό που βλέπεις ..
Εξακολουθω να πιστεύω πως η ζωη είναι ροδα που γυρίζει και οτι δεν θες να ζήσεις μην τα κανεις στους άλλους.....

Εγω για τις ευαισθησιες μου και τις ανασφαλειες μου ειμαι περήφανη πλεον .Αν εκανα καπου καλο ή οχι το πλωρωσα ..
Μπορω να λεω ακόμα συγνωμη και να το εννοώ ..
Μπορω να κλεινω την πορτα εκει που νοιωθω οτι περισσεύω και μαλιστα να λεω διεκδικησε αυτο που αγαπας πραγματικα ...αν ξέρεις τι παει να πει αγάπη ,αρκει κλείνοντας να παρω αυτο που μου αναλογεί ....
Γιατι εκτος ολων των άλλων εχω και πολυ πείσμα....ευτυχώς δηλαδή γιατι ειναι το μόνο που με έχει σώσει ακόμα και σήμερα παντού ...σε όλους τους τομεις ..

Καμια φορά τρομάζω και εγω με εμενα αλλα αν δεν μπορω...εχω μαθει να συζητώ να παίρνω τις απαντήσεις που θέλω και μετά εξαφανίζομαι και σιωπώ...
Δειλος δεν υπηρξα ποτε ...αν καποιοι μαθουν να αντιμετωπιζουν τις ευθυνες που τους αναλογουν κοιτοντας τον αλλον καταματα τοτε να ειναι σίγουροι οτι εχουν διανύσει ενα πολύ μεγάλο μέρους ολου αυτου του σκοτεινου δρόμου....

[The sound of silence]

Αυτός που ξέρει να ζητά συγγνώμη και ξέρει και να συγχωρεί, είναι και αυτός που μπορεί να αγαπήσει. Το χειρότερο πράγμα είναι να σου δημιουργούνται ενοχές από το άλλο πρόσωπο και να το λυπάσαι κι από πάνω. Από πρόσφατη εμπειρία το λέω, εκτιμείστε τον εαυτό σας και τρέξτε μακριά όσο και να πονάει στην αρχή. Είναι περιπτώσεις ανθρώπων που δυστυχώς δεν μπορούν να αλλάξουν τρόπο σκέψης και σε κάνουν να νιώθεις λίγος ξανά και ξανά. Για αυτό χρειάζεται διάκριση. Να είμαστε ευαίσθητοι αλλά εκεί που αυτό εκτιμάται έμπρακτα.

[Marilou]

Ενοχές ε?
Όχι απλώς πολλές ...αμέτρητες ...

Ποτέ όμως δεν λυπήθηκα ...πάντα νοιαζομουνα ...
Δεν μου αρέσει ούτε να λυπάμαι ένα άνθρωπο ούτε να με λυπούνται ....
Όσο από πόνο ,πολύ ...και ακόμα κατι πορεί να έχει μείνει δεν ξέρω ...Ίσως είναι αυτό που έχω μέσα μου και δεν με αφήνει τελείως να το διώξω ...

Ώρες ώρες θα παρακαλούσα ο θυμός και η οργή που ενοιωσα αρχικά να ειχε ριζώσει πραγματικά στην καρδιά μου ..
Αλλά αυτό τελικά είτε το έχεις είτε δεν το έχεις ..
Αυτόματα μετά από κάποιο διάστημα την αποβάλλω ..δεν ξέρω ενα παράξενο πράγμα ...δεν μπορώ να κρατησω τέτοια συναισθήματα ...
Αυτοάμυνα πες το ,βλακεία πες το όπως θες ...

Ξεκίνησα μαθήματα αυτογνωσίας θέλοντας να καταλάβω και άλλα από εμένα ...δεν πρόλαβα όμως μας βρήκε η καραντίνα ...και το ήθελα πολύ αυτό τον μηνα που είχα κάποιες ώρες πριν ξαναξεκινησω φουλ δουλειά να τις επενδύσω εκεί...
Πιστεύω θα με βοηθούσαν ...ελπίζω όταν ξαναεχω χρόνο να με αφήσει ο ιός να κάνω αυτα τα μαθήματα ..νομίζω θα με βοηθήσουν παρά πολύ !!!

Τον ευατο μου όσο και να φαίνεται παράξενο τον εκτιμώ και νιώθω περήφανη για πολλά που έχω καταφέρει...σε κάποια τα έκανα χάλια ...ευτυχώς όμως σε κομβικά θέματα δόξα το θεό λειτούργησε και το πεισμα που είπαμε ...

Αν λοιπόν έχεις περάσει από τέτοια φάση μπορείς να καταλάβεις πως δεν διαχειρίζεται εύκολα όλο αυτό ..

Ειδικά όσο μαθαίνεις πράγματα ...

[hlias1988]

Ενοχές ε?
Όχι απλώς πολλές ...αμέτρητες ...

Ποτέ όμως δεν λυπήθηκα ...πάντα νοιαζομουνα ...
Δεν μου αρέσει ούτε να λυπάμαι ένα άνθρωπο ούτε να με λυπούνται ....
Όσο από πόνο ,πολύ ...και ακόμα κατι πορεί να έχει μείνει δεν ξέρω ...Ίσως είναι αυτό που έχω μέσα μου και δεν με αφήνει τελείως να το διώξω ...

Ώρες ώρες θα παρακαλούσα ο θυμός και η οργή που ενοιωσα αρχικά να ειχε ριζώσει πραγματικά στην καρδιά μου ..
Αλλά αυτό τελικά είτε το έχεις είτε δεν το έχεις ..
Αυτόματα μετά από κάποιο διάστημα την αποβάλλω ..δεν ξέρω ενα παράξενο πράγμα ...δεν μπορώ να κρατησω τέτοια συναισθήματα ...
Αυτοάμυνα πες το ,βλακεία πες το όπως θες ...

Ξεκίνησα μαθήματα αυτογνωσίας θέλοντας να καταλάβω και άλλα από εμένα ...δεν πρόλαβα όμως μας βρήκε η καραντίνα ...και το ήθελα πολύ αυτό τον μηνα που είχα κάποιες ώρες πριν ξαναξεκινησω φουλ δουλειά να τις επενδύσω εκεί...
Πιστεύω θα με βοηθούσαν ...ελπίζω όταν ξαναεχω χρόνο να με αφήσει ο ιός να κάνω αυτα τα μαθήματα ..νομίζω θα με βοηθήσουν παρά πολύ !!!

Τον ευατο μου όσο και να φαίνεται παράξενο τον εκτιμώ και νιώθω περήφανη για πολλά που έχω καταφέρει...σε κάποια τα έκανα χάλια ...ευτυχώς όμως σε κομβικά θέματα δόξα το θεό λειτούργησε και το πεισμα που είπαμε ...

Αν λοιπόν έχεις περάσει από τέτοια φάση μπορείς να καταλάβεις πως δεν διαχειρίζεται εύκολα όλο αυτό ..

Ειδικά όσο μαθαίνεις πράγματα ...

να σου κανω μια ερωτηση να μου πεις την γνωμη σου?
παω σε εναν φιλο μετα απο καιρο και ειχαμε μια συζητηση... αυτος ολομοναχος φτωχος κτλ.. σε κακη κατασταση....
αλλα μου λεει σε καποια φαση ρε συ Ηλια σου αρεσει να σε λυπουντε?
και του λεω οχι..
μου λεει με αυτο που δειχνεις στον κοσμο οτι δεν εισαι προθυμος για τιποτα σε λυπουντε...

πρωτον πως το αποβαλω αυτο απο τον ευατο μου και απο τον κοσμο που με λυπατε?
απλα παταω delete στο μυαλο μου και συνεχιζω με την εννοια να υπαρχω και να προσπαθω να βρω μια δουλεια κτλ και αλλαζει αυτο?
η το παιζω καποιος που δεν εχει προβληματα και οτι ολα ειναι μια χαρα?
δεν μπορω να παιζω θεατρο....

πολυτιμη η απαντηση σου.....

[Marilou]

Ηλία πραγματικά δεν ξέρω να σου πω τι είναι σωστό και τι όχι γιατί αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εσένα ,εξαρτάται και από τον συνομιλητή σου ..

Παίζει ρόλο ο τρόπος που μιλάς για ένα θέμα σου, οι κινήσεις σου ακόμα και η ίδια η στάση του σώματος σου..
Παίζει ρόλο η έκφραση του προσώπου σου, ο τόνος της φωνής σου ,η εμφάνιση σου ....ολα αυτά είναι ένα πακέτο πράγματων που φτιάχνουν αυτόματα αρχικά την εικόνα που θες να δείξεις και μετά μιλώντας τι κρύβεις μέσα σου....

Όπως επίσης εξαρτάται και από τι άνθρωπο έχεις απέναντι σου.Αν ο άλλος σε βλέπει σαν κακομοίρη (ρούχα ,παπούτσια και απεριποιητο)να στο πω χύμα φυσικό επακόλουθο ακόμα και να μην το θες εσύ είναι να σε λυπάται...

Πολλά παίζουν ρόλο να το ξέρεις αλλά όλα εξαρτώνται από εσένα ...
Αν δεν θες να σε λυπούνται αυτοί που σε ξέρουν ακόμα και σήμερα και θέλεις να αλλάξουν εικόνα καντω με την στάση σου.
Ξεκινάς με την εμφάνιση σου ,δεν είναι ανάγκη να φοράς τα καλύτερα ρούχα ...αρκεί να φοράς ρούχα καθαρά και περιποιημένα ...οποία είναι αυτά ...

Καλώς ή κακώς πάντα ξεκινάς με την εικόνα ...έτσι νομίζω ...

Όπως ερωτεύεσαι κάποιον αρχικά με την εικόνα που προβάλει ,έτσι αναπτύσσεις και όλα τα άλλα συναισθήματα βάση αυτής ...

Και στην συνέχεια προχώρησε σε όλα τα άλλα ..
Γίνε πιο αποφασιστικός και στις κινήσεις σου στην έκφραση σου και κυριότερο στα λόγια σου ...
Ξέρεις η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκκαλα ραγίζει ..
Αν δεν θες να σε λυπούνται το διεκδικείς και το ξεκοβεις όπου πάει να γίνει ...


Νομίζω δεν θέλει κόπο αλλά τον κατάλληλο τρόπο!

[hlias1988]

σε ευχαριστω πολυ...........

[αλεξανδρος_77]

kαταρχην οταν σε γνωρισα δε μου ειπες οτι θα μου κουβαλησεις 500 χακερς να μου κανουν τους διαχειρηστες σε οτι βλεπω και αγοραζω στο ιντερνετ να κανεις συνομωσιες για να ξεφτυλισεις οτι χρησιμοποιω ουτε μου ειπες οτι θα προσπαθουσες να με μετατρεψεις σε αλλο ανθρωπο παρα τη θεληση μου γιατι αν τα ηξερα ολα αυτα δε θα εκανα απολυτως τιποτα απο ολα αυτα γιατι αν ψαχνεις .............. να τον ................. και να του κανεις το αφεντικο και να τον διαχειρηζεσε μεσω εκβιασμων βρηκες λαθος ανθρωπο εγω δεν ειμαι απ τους ανθρωπους που εκβιαζονται η τρομοκρατουνται οπως αυτους που εχεις συνηθισει να κανεις οτι θες λοιπαμαι αλλα δεν ειμαι αυτος που θες και ουτε θα γινω ποτε θες το ακριβως αντιθετο απο μενα

[The sound of silence]

Αν λοιπόν έχεις περάσει από τέτοια φάση μπορείς να καταλάβεις πως δεν διαχειρίζεται εύκολα όλο αυτό ..

Ειδικά όσο μαθαίνεις πράγματα ...

Φυσικά και δε διαχειρίζεται εύκολα. Και το να νιώσεις θυμό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μην το αφήσεις όμως να σου γίνει εμμονή. Η γνώση βοηθάει στην αποδοχή της πραγματικότητας. Και η αυτοεκτίμηση φυσικά.

[Marilou]

Φυσικά και δε διαχειρίζεται εύκολα. Και το να νιώσεις θυμό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μην το αφήσεις όμως να σου γίνει εμμονή. Η γνώση βοηθάει στην αποδοχή της πραγματικότητας. Και η αυτοεκτίμηση φυσικά.

Πολυ σωστό !
Όσο δεν έχεις όμως την πραγματική γνώση θα ψάχνεις ...Οφείλεις να ψάχνεις όταν σε αυτό θίγεσαι...
Γιατι κάθε φορά που ψάχνεις και θέτεις ερωτήματα παίρνεις επιτέλους ώριμες και αληθινές απαντήσεις .
Απο ανθρώπους που μπορεί να διαφώνησες ,να διαπλικτιστικες ,αλλα εχουν το σθένος και την ωριμότητα μιας πολιτισμένης συζητήσεις ....Έχουν την διάθεση να σου εξηγήσουν γιατί έγιναν όλα αυτά..
Να τους καταλάβεις λίγο παραπάνω και να τους νιώσεις ...Ειδικά αν καταλάβεις οτι σε νιώθουν και εκεινοι αυτο σε ανακουφίζει ακόμα περισσότερο!
Άνθρωποι που βάζουν τον εγωισμό τους στην άκρη,ακόμα και λαθος να έκαναν μπορουν να συζητήσουν ...
Αυτο στο μαθαίνει η ηλικία σου και η ωριμότητα σου ...Δεν εχεις την απαιτήσει να το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ...

Αυτο δεν ειναι εμμονή , είναι λύτρωση ...Αν καθε φορα που αναφέρεσαι σε ένα γεγονός ανακαλύπτεις γιατί έγινε όλο αυτό ,μόνο ψυχική ηρεμία σου προσφέρει ... Ετσι δεν αδικείς κανέναν και μάλιστα μπορείς να τον δικαιολογησεις ........
Αν σε νοιάζει πραγματικά τι ανθρωπος είσαι και τι αφήνεις πίσω σου, οφειλεις να μαθαίνεις αν έχεις βλάψει κάποιον ....αν ο άλλος κρύβεται και δεν θέλει ,ειναι δικαίωμα του ...εκεινος ξέρει αν κοιμάται ήρεμος το βράδυ ...

Αφού λοιπόν δεν σου την πρόσφεραν κάποιοι όταν την είχες απόλυτη ανάγκη και τους παρακαλούσες ,γιατι να μην την πάρεις μόνος σου?

Η λέξη εμμονή είναι πολύ βάρια και δεν αγγίζει καν τέτοιες καταστάσεις ...
Άλλωστε δεν μ αρέσει να ρίχνω τέτοιες λέξεις στο τραπέζι μιας συζητήσεις όταν αυτή είναι σε εξέλιξη και δεν έχουν απαντηθεί ακόμα ολα τα ερωτήματα ...

Όταν λοιπόν χάνεται η ηρεμία σου ,η αυτοεκτίμηση σου και ότι άλλο θετικό έχεις αποκτήσει με πολύ κόπο είναι αναφέρετο δικαίωμα σου να το ψάχνεις και να το βρίσκεις ....

Μονο όταν μαθαίνουμε πλήρως την αλήθεια μπορούμε και ξεπερνάμε ενα γεγονός ...εστω και κάτι μικρο να αφήνεις πάντα με την κατάλληλη αφορμή θα επιστρέφει...αυτο είναι νόμος ..

Αλλωστε το βλέπεις καθημερινά και εδω μέσα ...πόσες σχέσεις είναι στον αερα ........πόσες έχουν γίνει απωθημένα και στο τέλος ακόμη και εμμονικες γιατι πολύ απλα δεν παρουσιαστικαν ολα τα χαρτιά στο τραπέζι μιας πολιτισμένης συζήτησεις ...

Οπότε οσο έχουμε θέματα καλύτερα να τα λύνουμε ...ειτε αρέσουν σε κάποιους είτε όχι ....

[Remedy]

καμια φορα, οι εξηγησεις ειναι ολοφανερες, αρκει να ανοιξουμε τα ματια μας και να τις δουμε, η να τις παραδεχτουμε και να παμε παρακατω..

[Marilou]

Πόσο σωστό ...

Όταν τελικά ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις πλέον καθαρά τι γίνεται πας παρακάτω ..

Πριν πας όμως δείχνεις και στους άλλους ότι πλέον βλέπεις με τα δικά σου μάτια και πως σε όλο αυτό ,αυτοί είναι που έχουν το πραγματικό πρόβλημα και όχι εσύ ο ίδιος ....

Όταν κάποιος επί μήνες χρησημοποιει όλους τους χαρακτηρισμούς και σε ακυρώνει κάθε μέρα ,πιο πολύ πρέπει να του δώσεις να καταλάβει πως τόσο καιρό είχε ένα καθρέπτη μπροστά του ...

Αν λοιπόν θέλει να κοιτάζεται σε αυτόν τον καθρέπτη και να είναι περήφανος με αυτό που βλέπει είναι δικό του θέμα ...
Πρέπει να καταλάβει όμως ότι όσο και να προσπαθεί δεν πάει παρακάτω...

Γιατί εσύ πολύ απλά πιστεύεις ότι αυτό θέλει καταβαθος ...να πάει παρακάτω ..να αναλαμβάνει ευθύνες και να γίνεται καλύτερος ...


Όποτε ασχολησε με κάτι όταν πραγματικά έχεις δει τι είναι .....
Η σιωπή σημαίνει ενοχή και αν κάποιοι έμαθαν έτσι στη ζωή τους εγώ για κακή-καλη τους τύχη δεν είναι έτσι .....

Άλλωστε τι καλύτερο όταν κάποιος καταθέτη τις σκέψεις του και γίνεται αφορμή ωραίων συζητήσεων ?
Πόσο πολύ βοηθάνε κάποιους να αναγνωρίζουν χαρακτήρες ανθρώπων ώστε να μπορούν να προστατευουν τον ευατο τους..

Αξίζει πραγματικα κάποιος να θυσιάσει ελεύθερες ώρες εδώ μέσα και να διαβάζει ιστορίες ανθρώπων ...
Να βλέπει πως αντέδρασαν και τι κατάληξη είχε όλο αυτό ..

Ας μάθουμε να συζητάμε ...όσο αντέχουμε ..
Αλλά να μιλάμε ...μόνο έτσι φεύγουν τα πάντα από μέσα μας ....