ΖΩΗ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ

[λίτσα]

σας έχει τύχει ποτέ να νομίζετε πως η ζωή σας είναι ένα όνειρο;
να βλέπετε τους δικούς σας ανθρώπους και να μην πιστεύετε πως τους έχετε πραγματικά;
να νομίζετε πως θα ξυπνήσετε το πρωί και όλα θα είναι όπως ήταν π.χ. κάποια χρόνια πριν;
υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ή μήπως είμαι η μόνη;

[kyknos25]

λιτσακι εγω ειμαι η μονη που μπορω να σε καταλαβω.
δε μπορεις να φανταστεις τη εχω περασει...κ ακομα περναω
να βλεπεις τους γονεις σου κ να απορεις αν ειναι αυτοι κ γιατι να ειναι..
να απορεις γιατι μενω σαυτο το σπιτι ,γιατι ειμαι εγω γιατι...γιατι...
τραγικη κατασταση

[λίτσα]

ακριβώς όπως τα περιγράφεις......
μερικές φορές μου συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που τρομάζω και εγώ η ίδια με αυτά που σκέφτομαι......
και εντάξει για όλους τους υπόλοιπους όταν όμως σου συμβαίνει με τα ίδια σου τα παιδιά τότε τι γίνεται;
τρομάζω πάρα πολύ......

[kyknos25]

εγω ετσι ξεκινησα...
δεν με αναγνωριζα αρχισα να αμφιβαλω γαι τα παντα κ τελικα κατεληξα κ ψυχιατρο...ΑΠΟΠΡΩΣΟΠΟΠΟΙΗΣ� �...
τοσο τραγικο...
εσυ εχεις παιδια εγω θα μπορεσω να κανω κ να τα μεγαλωσω σωστσ???

[λίτσα]

η αλήθεια είναι πως με παρακολουθεί νευρολόγος αλλά δεν του έχω αναφέρει τα παραπάνω.
πιστεύεις πως θα έπρεπε να του το πω;

δεν γνωρίζω τί είναι η αποπρωσοποίηση, κάτι μου λέει η λέξη αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς..

όσο για το αν θα μπορέσεις να κάνεις παιδιά και να τα μεγαλώσει σωστά δυστυχώς δεν είμαι ειδικός και δεν μπορώ να σου απαντήσω, μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω...

[kyknos25]

εγω προτεινω να του τα αναφερεις.δε σε παρακολουθει ψυχιατρος??τι θεραπεια ακολουθεις?

[λίτσα]

όχι δεν έχω πάει ούτε σε ψυχολόγο ούτε σε ψυχίατρο.
η θεραπεία που ακολουθώ είναι για βαριά κατάθλιψη,αλλά τώρα τελευταία έχω αρχίσει και αισθάνομαι πως ζω σε ένα παραμύθι που θα ξυπνήσω και θα έχει τελειώσει η αφήγησή του....
τι να πω ...είμαι σχεδόν στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας και φοβάμαι μήπως χρειαστεί να αρχίσω πάλι από την αρχή.....

[kyknos25]

αααααααχχχχ ποσο σε νιωθω απλα συμβουλη μου επισκεψου ενα ψυχιατρο.
τι χαπια παιρνεισ?

[λίτσα]

ο γιος του νευρολόγου που με παρακολουθεί είναι ψυχίατρος και από ότι μου έχει πει ο γιατρός η αγωγή που μου δίνει είναι σε συμφωνία με τον γιο του.

αυτή τη στιγμή παίρνω λαμικτάλ, αμπιλιφάι και συμπάλτα, και που και που όταν έχω πολύ άγχος παίρνω και κανένα ζάναξ....

για αυτό λέω πως φοβάμαι να αρχίσω πάλι από την αρχή και αποφεύγω να πω στον γιατρό μου για αυτό που αισθάνομαι τώρα τελευταία....είναι αρκετά τα φάρμακα που παίρνω και δεν θέλω να πάρω και άλλα....
όμως αυτή η κατάσταση με έχει τρομοκρατήσει αρκετά, δεν με αφήνει να χαρώ τα απλά καθημερινά πράγματα. τα παιδιά μου, τον άντρα μου και γενικά το περιβάλλον γύρω μου...

[kyknos25]

αχ εγω 2 λαντοζ το πρωι ειμαι αναμεσα στο 1-2 παλι αισθανομαι την αποξενωση αλλα οπως εχω πει φοβαμαι κ εγω γιατι πιθανων να μου αυξησει τη δοση.ποσο εισαι?κ ποτε απεκτησες το προβλημα?

[λίτσα]

δεν το έχω ακούσει πάλι αυτό το φάρμακο


είμαι 29 ετών και αυτό έχω που το αισθάνομαι εδώ και 2-3 μήνες σχεδόν αλλά δεν ξέρω από τι προήλθε και τι ακριβώς είναι.
όταν το αισθάνθηκα πρώτη φορά νόμιζα πως είναι από την κατάθλιψη και έτσι δεν το ανέφερα στον γιατρό μου αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο έντονο..
άρα μάλλον θα πρέπει να του το πω στην επόμενη συνάντησή μας και ότι είναι να γίνει θα γίνει...

πιο πολύ με τρομάζει σε όσον αφορά στα παιδιά μου, τα κοιτάζω και σκέφτομαι αν είναι δικά μου, δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω πως έχω παιδιά....
βέβαια αυτό δεν επηρεάζει όσον αφορά στο μεγάλωμά τους,επηρεάζει καθαρά και μόνο εμένα.

[kyknos25]

να το πεις σιγουρα εγω σου ειπα,ετσι ξεκινησα δε με αναγνωριζα.ποτε παρουσιασες στοιχει καταθλιψης?τι σε εκανε κ αρχισες να ψαχνεσαι?

[λίτσα]

έχω σχεδόν δύο χρόνια που ταλαιπωρούμαι....

ανέκαθεν ήμουν αγχώδης άνθρωπος ώσπου ξαφνικά άρχισα να πονάω σε διάφορα μέρη του σώματός μου και να έχω κρίσεις πανικού.πήγα σε διάφορους γιατρούς και ο καθένας μου έλεγε το μακρύ και το κοντό του με είχαν φλομώσει στα διάφορα φάρμακα αλλά θεραπεία καμμία.έτσι κατέληξα και στον νευρολόγο ο οποίος διέγνωσε βαριάς μορφής κατάθλιψη....

πρέπει να πω πως βρήκα όντως θεραπεία με τα φάρμακα που μου έδωσε και με τις συζητήσεις που κάναμε αλλά έλα τώρα που αισθάνομαι τόσο περίεργα με τον χώρο και τους ανθρώπους γύρω μου.
δεν θέλω να αρχίσω πάλι από την αρχή τώρα που είμαι σχεδόν στο τέλος.....

[kyknos25]

εγω εκανε θεραπει για 2 χρονια τα σταματησα μετα απο 7 μηνες ξανα τα ιδια κ απο τοτε ειμαι ειτε με 1 ειτε με 2 ladose ισως χρειαστω ξανα ψυχοθεραπεια.εκανα περιπου 4 μηνες παρολαυτα ο γιατρος μου ειπε ισως δεν ηταν αρκετο ,ενιωθα καλα γιαυτο κ σταματησα μαλλον οντως δεν ηταν αρκετο.σκεφτομαι να παω σε αλλο ψυχολογο κ ισως αυτη τη φορα τα καταφερω..
κ εγω ετσι ξεκινησα με διαφορους πονους εχω παει σε παααρα πολλους γιατρους αλλα τελικα το προβλημα ηταν ψυχολογικο ταλαιπωρουμε απο τα 14 μου:( αλλα το πραγματικο προβλημα εντοπιστηκε στα 20:(

[λίτσα]

μήπως μπορείς να μου περιγράψεις τι είναι ακριβώς η αποπρωσοποίηση;