όλα ξεκίνησαν με έναν πόνο στον λαιμό.. έπινε πολλά κρύα νερά και υπέθεσα δεν θα είναι τίποτα σοβαρό..
Πηγαίνει λοιπόν μετά από δύο μέρες σε έναν γιατρό της περιοχής, την κοίταξε της είπε να πάρει μια αντιβίωση και την έστειλε σπίτι.. Της είπε ότι είχε αμυγδαλίτιδα.. Αλλά δεν γινόταν καλύτερα απ ότι μου είπε στο τηλέφωνο, διότι εκείνες τις ημέρες ήταν στην μαμά της που έπρεπε να φροντίσει γιατί την αγαπούσε και είχε προβλήματα.. Εγώ δεν μπορούσα να πάω επειδή δεν είχα λεφτά εκείνες τις ημέρες.. Ήμουν Αθήνα και εκείνη Θεσσαλονίκη..
Αλλά θα βρισκόμασταν σίγουρα κατά τις 2 Αυγούστου..
Την επόμενη μέρα παραπονιόταν ότι είχε πρηστεί πολύ ο λαιμός της και είχε μια μικρή δύσπνοια.. Της είπα να πάει νοσοκομείο και μου είπε θα περιμένω λίγο ακόμα...
την επόμενη μέρα ξανά λοιπόν.. Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε.
Την παίρνω τηλέφωνο στις 5 το μεσημέρι γιατί είχα ξυπνήσει αργά, το σηκώνει και τρόμαξα όπως την άκουσα. Δεν σταματούσα ποτέ να παίρνει πολύ γρήγορα και βαθιές αναπνοές, Μου μιλούσε με τρομερή δυσκολία, πονούσε πολύ στον λαιμό και στην πλάτη. Εγώ γεμάτος ερωτηματικά, την ρώτησα γιατί είσαι ακόμα στο σπίτι και δεν είσαι στο νοσοκομείο.. Δεν είχε κάποιον να την πάει.... Την ρώτησα αν κάλεσε ασθενοφόρο και μου είπε μάλλον ναι και ότι άργησε, δεν καταλάβαινα καλά δεν μπορούσε να μιλήσει.. Της είπα να ζητήσει βοήθεια αμέσως !! και ότι την αγαπάω, μου είπε και εγώ.. όσο μπορούσε να μιλήσει η αγάπη μου.. και να μη φοβάται και ότι θα την κλείσω να δω τι μπορώ να κάνω είχα τρελαθεί!!!
Το κλείνουμε λοιπόν. Την παίρνω μετά από 20 λεπτά περίπου και το κορίτσάκι μου δεν ξανά σήκωσε ποτέ ξανά το τηλέφωνο από τότε
Έχει μια αδερφή αλλά ήταν μαλωμένες.. Την παίρνω τηλέφωνο να πάει γρήγορα στο σπίτι να δει αν είναι καλά!! Εγώ σήκωσα τον κόσμο όλο να βρω λεφτά να ανέβω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Πήγε λοιπόν και βρήκε την ψυχή μου πεσμένη στο πάτωμα... είχε πεθάνει....
Η νεκροψία έδειξε πως πέθανε από οξεία πυώδης αμυγδαλίτιδα και επειδή καθυστέρησε πολύ να πάει στο νοσοκομείο το πύον την χτύπησε στην καρδούλα της...
Την αγαπούσα τόσο πολύ.. Και εκείνη έλιωνε για μένα.. Είχαμε τόσα όνειρα, αλλά μας χώρισε ο θάνατος...........
Δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι 3 μέρες σαν χαμένος.... Ήταν η μόνη που με αγαπούσε τόσο βαθιά... η μόνη που αγάπησα πραγματικά... ήμασταν μαζί 3 χρόνια....
Ακόμα βρίσκομαι σε άρνηση και είμαι πολύ χάλια.. οι δικοί της μου είπαν ότι πήγε από ιατρικό λάθος.. έπρεπε ο γιατρός να την στείλει νοσοκομείο να βγάλει αμέσως τις αμυγδαλές...
δεν ξέρω τα έχω χαμένα.. μου λείπει πολύ ήδη.... ο πόνος είναι πολύ μεγάλος...
Το φαινόμενο των Incels (=Αθέλητα Άγαμοι)
20-09-2024, 01:14 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος