Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

**Giorgos4** · 05-04-2009, 14:15

Βρε παιδια, μακαρι να μπορουσα να το πιστεψω, αλλα νιωθω οτι ολα τα κανω μηχανικα και υποσυνειδητα πια. και πως ολη μου η προσοχη ειναι στραμμενη στο (υπαρξιακο) αγνωστο.

Εχω προβαλει την υπαρξιακη αμφισβητηση στα παντα, απο τις γενικες ιδεες και θεωριες μεχρι τα απτα καθημερινα πραγματα και αντικειμενα, αμφισβητω την πραγματικοτητα και τις δρασεις μου, τους φυσικους νομους, τις ικανοτητες μου, τα παντα! και νιωθω οτι αποκοπτομαι ολο και περισσοτερο απο την πραγματικοτητα κι βουλιαζω στην αβυσσο μου.

Ο γιατρος λεει οτι οφειλεται στο υπερβολικο αγχος και θα μου περασει, αλλα δεν ξερω κατα ποσο με καταλαβαινει. Καθε τι που θα κοιταξω, θα ακουσω, θα αισθανθω, με τρομαζει, αναρωτιεμαι αν ειναι λογικο. Αμφισβητω την \"κοινη λογικη\". Ειμαι κλεισμενος στο σπιτι και κυριως στο υπνοδωματιο. Ακομα και να περπατησω και να σταθω καπου, με τρομαζει, τρέμω, νιωθω πανικο , οτι θα σωριαστω κατω. Και νιωθω ολο και πιο χαλια, όλο πιο απόκοσμα...

Ο γιατρός επισης ειπε πως πρεπει να βγαινω εξω, αφου ειχα μαθει να ειμαι συνεχεια κλεισμενος στο σπιτι. Οτι κινδυνευω να δημιουργησω ενα δικο μου κοσμο αν δεν το κανω. Και αυτο με πανικοβαλλε ακομα περισσοτερο μεσα σε αυτο το \"ονειρο\" στο οποιο ζω. Ενταξει, να βγω.. Αλλα πως? Μια κουβεντα ειναι που σε εμενα φανταζει παραλογος γολγοθας! Φοβαμαι!

Συγγνωμη αν σας κουραζω με την επαναλαμβανομενη γκρινια μου, αλλα αυτη τη φορα αισθανομαι τοσο μακρια απο τη σωτηρια...
Μονο καναδυο στιγμες στηυ μερα πιανω τον εαυτο μου να εχει ξεχαστει... μακαρι να γινουν σιγα σιγα περισσοτερες..

**ideal** · 05-04-2009, 22:07

Η \"αμφισβήτηση της κοινής λογικής\" είναι σύμπτωμα της κατάθλιψης... Εκπτωση της νοητικής διεργασίας το λένε, δεν μπορεί το άτομο να σκεφτεί καθαρά. Το χω περάσει και γω.
Παίρνεις τα αντικαταθλιπτικά που σου γραψε;

**Giorgos4** · 05-04-2009, 22:28

Ναι, παιρνω seroxat και zyprexa σε μικρη δοση..
και lexotanil.
Νιωθω ομως πως αντι για καλυτερα, με εχουν ριξει αρκετα, και σα να μην εφταναν οι φοβιες μου, ειμαι σαν κινουμενο ζομπι που μετα βιας περπατα. Τωρα γραφω βιαστικα για να παω στο κρεβατι...

Θελω να περασει.... ειναι ενας εφιαλτης!

**panagiota-papadopoulou** · 05-04-2009, 23:08

Γιώργο μήπως πρέπει να επισκευτείς κανένα άλλο γιατρό;είχα πάει πρίν 4 μήνες σ΄ ένα γιατρό τηλεοπτικό πρόσωπο και μου έδωσε το zyprexa για να μου φύγουν οι σκέψεις λέει επειδή έχω περάσει πολλά προβήματα.Εγινα ζόμπι και δεν μπορούσα να συντονίσω τις κινήσεις μου.Τ\'ο σταμάτησα γιατί δεν λειτουργούσα μιλάμε κομμάτια.Συνάχισα το Ladose αλλά το πρόβλημά μου είναι η μεγάλη αυπνία ακόμη και το stilnox το συνήθισα και δεν με έπιανε και αυτό.Πήγα σε άλλο γιατρό είναι καθηγητής και όταν του είπα για το zyprexa γούρλωσε τα μάτια του.Πίνω ladose το πρωι και ενα effexol το βράδυ μαζί με traxtene αγχωλιτικό.Αισθάνομαι πιο ήρεμη,βέβαια μου είπε ότι πρέπει να κόψω το stilnox το οποιο προκαλεί εθισμό μετα απο καποιο διάστημα θα βασανιστώ μερικές μέρες, αλλά θα κοιμηθώ.Ηταν πολύ καθησυχαστικός,έχω πρόβλημα βέβαια με τον ύπνο αλλά έγινα πιο λειτουργική και πιο ήρεμη.Κάνω 5 μέρες την νέα θεραπεία ελπίζω να πάνε καλύτερα τα πράγματα.Επίσης μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη ο γιατρός και στο σαλόνι που περίμενα άκουγα τα καλύτερα λόγια.

**Giorgos4** · 06-04-2009, 09:39

Δεν ξερω, ξυπνησα παλι σημερα με τρεμουλο, και απο τις σκεψεις και απο τα χαπια.. εχει γινει τρομακτικο. ο γιατρος μου ειχε φανει πολυ καλος, αλλα δεν ξερω.... κατι δεν κανω εγω ή εκεινος καλα. ή και οι δυο...

Edit: Καπως καλυτερα τωρα.... ειναι εξουθενωτικο ομως...

**panagiota-papadopoulou** · 06-04-2009, 11:21

Γιώργο πήγαινε και σε άλλο γιατρό στο ξαναλέω.Το λεξοτανιλ εχει μικρό χρόνο δράσης μπορεί να σε βοηθήσει σε σύντομο χρόνο αλλά η επίδραση περνάει .Εγω το έπαιρνα χρόνια και μια άλλη γνώμη δεν θα σου κάνει κακό το λέω εκ πείρας.Αν θέλεις να σου στείλω π.μ το όνομα του γιατρού μου.

**Giorgos4** · 06-04-2009, 20:21

Σημερα εκανα το βημα και βγηκα μια βολτα στο τετραγωνο. Ειχα και ραντεβου με τον ψυχιατρο. ηταν πιο καθησυχαστικος απο ποτε, και ειχαμε μια φιλοσοφικη θα ελεγα συζητηση. μου ειπε οτι ειμαι προικισμενος και ολο αυτο θα μπορουσα να το διοχετευσω σε πραγματα που μαρεσουν, οπως πχ τεχνη, και οχι σε αγχος. η γνωματευση του δηλαδη ειναι υπερβολικο αγχος.
Στις συζητησεις μας τον παραδεχομαι παντως, καταλαβαινει ακριβως τι του λεω. ωστοσο φευγοντας απο εκει ενιωσα ασχημα, γιατι δεν πηρα τις απαντησεις που ηθελα (που δεν θα τις επαιρνα απο κανενα ψυχιατρο ειναι η αληθεια). Οποτε περιμενω κι εγω να περασουν οι μερες να δω βελτιωση...

Μου φαινεται καλος, και ειναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Φαινομενολογικής-Υπαρξιακής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας. Δεν εχω ιδεα τι ειναι αλλα ακουγεται σα να ταιριαζει στην περιπτωση μου και με κυρος!!!!

**panagiota-papadopoulou** · 07-04-2009, 00:00

Εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι είμαστε υπερευαίσθητα άτομα και τα αναλύουμε πολύ, και μας κάνει κακό΄Στα 21 χρόνια μου έπαθα σπαστική κολίτιδα και ο γιατρός μου είπε.Ξέρεις κάτι; πρέπει να γίνεις λίγο γαϊδουρίτσα.Εμ δεν μπορούσα να γίνω.Μετά έπαθα αυτοάνοσο Θυρεοειδίτιδα, πήγαινα σε καρδιολόγους γιατί πάθαινα κοιλιακές συστολές και έπινα μικρή κοπέλα χάπια τενορμιν για τις αρρυθμίες αντιμετώπισα προβλήματα με την υγεία των παιδιών και δεν είχα συμπαράσταση απο κανέναν.Μόνη στα νοσοκομεία μόνη σε όλα.Δυστυχως κατάλαβα αργά ότι δεν πρέπει να περιμένω απο κανένα να με καταλάβει.Τα παιδιά τι φταίνε να βλέπουν μιά μάνα κομμάτια;΄Δεν ξέρω πόσο θα χρειαστεί να κάνω θεραπεία αλλά το πήρα απόφαση να προσπαθήσω να γίνω οσο καλύτερα μπορώ και να μην αφήσω κανέναν να εκμεταλευτεί την καλή μου την καρδιά γιατί η πολύ καλοσύνη εκλαμβάνεται σαν αδυναμία,και έχω ευθύνες γιατί δεν έθεσα όρια.Οπως καταλαβαίνετε αντιμετώπισα πολλά προβλήματα απο το σόι του άνδρα μου γιατί τον εκμεταλεύονταν οικονομικά και έπρεπε να με εξοντώσουν.Θυμώνω με τον εαυτό μου που άφησα μερικά ανθρωποειδή να με διαλύσουν ψυχολογικά.Ο άνδρας μου χαμηλών τόνων δεν μιλούσε και έβρισκαν έδαφος και εγω καταπιεζόμουν καλά να πάθω.Αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας τι να περιμένουμε απο τους άλλους;Εσύ Γιώργο βγαίνεις και τραγουδάς νομίζεις άλλοι θα μπορούσαν;Εχεις δύναμη πίστεψέ το.

**Dimitris1979** · 07-04-2009, 00:46

Για να καταθέσω κι εγώ το δικό μου συμβάν ως μέγας μαχητής της προσωπικής μου καταθλιψης και κρίσεων πανικού τα τελευταία 10 χρόνια.Αυτο το αίσθημα ότι \"τρελενεσαι\" το έχω περάσει κι εγώ αρκετές φορές.Σε εμένα εκδηλώνοταν ως μια απίστευτη πίεση στους κροτάφους και νόμιζα ότι ή θα πάθω εγκεφαλικό ή θα τρελαθώ από στιγμη σε στιγμή.Σε γενικές γραμμές είναι έτσι.Πάντως έμαθα να θεωρώ πλέον τις κρίσεις πανικού σαν έναν καλικάντζαρο που έρχεται για να με κοροιδέψει και να μου δείξει ότι είμαι του χεριού του κάνοντάς με να αισθάνομαι όλα αυτά τα απαίσια συμπτώματα.
Αυτό με τον καιρό μου έδωσε δύναμη να αντιμέτωπίζω τις κρίσεις μου πιο ψύχραιμα αφού πλέον είχα δώσει \"υλική υπόσταση\" στον εχθρό.Οι κρίσεις δεν έχουν περάσει απλά όταν έρχονται ξέρω ποιον αντιμετωπίζω και αυτό με βοηθάει να πώ \"Ωπ,να τος πάλι...δε θα του κάνω την χάρη,θα προσπαθήσω να δώσω όση λιγότερη σημασία γίνεται\",η ένταση βέβαια υπάρχει απλά είναι λιγότερο επώδυνο αφού δεν αντιμετωπίζω κατι άγνωστο.

**Giorgos4** · 07-04-2009, 11:25

Απλα αυτο το αισθημα οτι τρελαινομαι, δεν ειναι το ιδιο με παλια (αυτο που υποπτευομαι οτι εννοειτε κι εσεις).
Εκεινο το ειχα συνηθισει να το αντιμετωπιζω. Τωρα μου φαινεται χειροτερο, οτι χανω τη λογικη μου, οτι καθε μου ερεθισμα και δραση αμφισβητειται λογικα.
Γιατι να είναι ετσι το \"είναι\" των πραγματων? Ερωτηση που σαφως και δεν απαντιεται!
Φανταστειτε οτι συνοδευει τα παντα στην καθημερινοτητα μου και εχω λαλησει!
Πρεπει να αφεθω στην \"πραγματικοτητα\" που ηξερα, χωρις τετοια ερωτηματα, αλλα μου ειναι τοσο δυσκολο... Εχω παιδεψει πολυ το μυαλο μου.

Σημερα ξυπνησα παλι με σπασμους, σκεφτομενος και τον φιλοσοφικο διαλογο που ειχα με τον γιατρο, ότι δεν μπορεσα να παρω τις απαντησεις και τις εγγυησεις που ηθελα(που οπως ειπα κανενας δεν θα μου τις εδινε).. αν και λειτουργικα απο χθες ειμαι καλυτερα(βγηκα απο το δωματιο και λιγο απο το σπιτι).

Θελω ομως να φυγει αυτο το πρισμα που με \"τρελαινει\" και με εχει κανει ζομπι! Πραγματικα ειμαι στον κοσμο μου, ολο αυτα σκεφτομαι και δεν ακουω/δεν με νοιαζει τιποτα αο αυτα που μου λενε!

**Giorgos4** · 08-04-2009, 20:10

Γεια σας
Μου φαινεται οτι εκει που παω να κανω ενα βημα μπροστα, κανω αλλο ενα πισω. Χθες βγηκα λιγο εξω και πηγα στην ψυχοθεραπευτρια μου, συζητωντας ομως το θεμα με επιασε πανικος παλι. Ενιωθα οτι τιποτα δεν ειμαι πραγματικο, σα να αμφισβητω την πραγματικοτητα. Σημερα το πρωι τα ιδια. Κοιμηθηκα το μεσημερι, ξυπνησα και πάλι τα ιδια.. Νιωθω τρελος για δεσιμο, εκτος τοπου και χρονου, δεν μπορω να συγκεντρωθω και φοβαμαι οτι θα χασω τη λειτουργικοτητα μου, οτι δηλαδη θα παψουν να λειτουργουν οι αισθησεις μου, να κινουμαι κλπ...

(((

Και να΄σου οι πανικοι... παιρνω σχεδον μια εβδομαδα το zyprexa και σχεδον 2 το seroxat. To xanax το εκοψα και νιωθω μια ανασφαλεια. Ο,τι μπορω με lexotanil..

**Giorgos4** · 13-04-2009, 21:53

Γεια σας και πάλι. Μετα από 20 μερες σεροξατ και 15 ζιπρεξα, ακομα ειμαι αγχωμενος για το υπαρξιακο αγνωστο. οπου γυρισω το βλέμμα μου εμφανιζονται \"ερωτηματικα\". με εχει εξαντλησει. Ο γιατρος σημερα μου ειπε οτι με βλεπει καλυτερα. ομως εγω πηγαινοντας δεν ηξερα αν θα εβρισκα καν τη δυναμη να βγω απο το ταξι. λεει οτι ειναι υπερβολικο αγχος, οτι πολλα απο αυτα που σκεφτομαι καλα κανω και τα σκεφτομαι σαν φιλοσοφιες, αλλα το προβλημα ειναι γιατι νιωθω να με απειλουν αυτες οι σκεψεις. κι εγω φοβαμαι μην τρελαθω. το ξερω, θα μου πειτε παλι οτι αυτο ειναι απιθανο, ομως το φοβαμαι γιατι νιωθω να μου σαλευει.

φοβαμαι να παω στο πατρικο μου για πασχα, μηπως με πιασει κατι στο ταξιδι, ακομα και αν δεν οδηγω εγω. ειναι 4-5 ωρες δρομος. ο γιατρος με συμβουλευει να παω, μονο και μονο για να ξεφυγω απο τον εγκλεισμο μου τοσων ημερων στο δωματιο. πειτε μου κι εσεις κατι βρε παιδια, το εχω αναγκη..

μακαρι να μπορουσα να αφεθω, να πω οτι δεν εχω αναγκη τον απολυτο ελεγχο και την απολυτη γνωση (που ουτως η αλλως ποτε δεν θα εχω) αλλα δεν μπορω ρε γαμωτο.

βλεπω τον ζουρλομανδυα να ερχεται...

**mina31** · 13-04-2009, 22:11

Γιωργο μου πρεπει να κανεις κατι πιο δραστικο μαλλον για τον εαυτο σου,Μην μενεις αλλο σπιτι κλεοσμενος στις σκεψεις και τις φοβιες.Και εγω ημουν στην κατασταση τη δικη σου για αρκετο καιρι ομως με τη βοηθεια του ψυχολογου και μιας φοβερης μεθοδου που μου εφαρμοσε τα ξεπερασα σιγα σιγα.Η μεθοδος λεγοταν συστηματικη απευαισθητοποιηση και σκο[πος ηταν να ερχομαι καθημερινα σε επαφη με ολα αυτα που φοβομουν οπωα το να παω βολτα στα μαγαζια,να μεινω σπιτι με κλειστη την πορτα,να κανω μπανιο μονη μου και αλλα,τηρωντας καποιες σημειωσεις ξεπερνουσα τις φοβιες μου σιγα σιγα.Νομιζω οτι θα σου εκανε πολυ καλο κατι τετοιο.Μιλησε στη γιατρο σου για αυτη τη μεθοδο θα σε βοηθησει πολυ.Εγω ημουν με το ενα ποδι στο τρελλοκομειο,ημουν πολυ ασχημα.Παιρνε κουραγιθο απο ολουε εμας και να ξερεις ουι ουτε προκειται να τρελλαθεις ουτε να πεθανεις.Αν ηταν ετσι τα τρελλοκομεια θα ηταν γεματα

**Empneustns** · 13-04-2009, 23:34

γιωργο θελεις να μιλησουμε για τα υπαρξιακα;τι σε κανει να αναρωτιεσαι τοσο πολυ;θελεις να βρεις ποιος ειναι ο σκοπος σου σε αυτη τη ζωη;πιστευεις πως αν αποκτησεις την γνωση της ζωης θα νοιωσεις καλυτερα;η ζωη μας ξεκινα με τη γεννηση μας και τελειωνει με το θανατο μας.(τουλαχιστον σε αυτον τον κοσμο).τι παραπανω θελεις να ξερεις;τι ειδους εγγυησεις ψαχνεις;πως θα ανεβεις στο αμαξι και δεν θα εχεις ατυχημα;πως θα παρεις λοτο και θα το κερδισεις;διαβασα το κειμενο σου πριν 2 σελιδες.ο θανατος ειναι ενα μυστηριο και η ζωη και δεν γνωριζουμε τιποτα.ναι ετσι ειναι δεν γνωριζουμε τιποτα σχετικα με αυτα.ξερεις πως δουλευει ο υπολογιστης σου ή η τηλεοραση σου;πολυ γενικα τα ξερεις,οπως πολυ γενικα ξερεις και τον τροπο που ζεις.παρολα αυτα τα χρησιμοποιεις.ακομα και αν μαθεις πως λειτουργει ο υπολογιστης,δεν θα αλαξει κατι στη ζωη σου.το ιδιο και με το μυστηριο ζωη/θανατος.ακομα και να καταλαβεις πως λειτουργει δεν μπορεις να επεμβεις.\"δεν υπαρχουν σταθερες\".ερχομαστε για να μαθουμε και να αλλαζουμε συμφωνα με αυτα που μαθαινουμε.οι μονες \"σταθερες\" ειναι καποιες \"αρχες\".τιποτα αλλο και αυτες ειναι δικο σου θεμα αν θα μεινουν σταθερες.Ρωτουσες για την λογικη.μα ο καθενας εχει την δικη του λογικη,δεν βλεπεις σε τοσα θεματα που μιλαμε εδω;και η δικη σου λογικη αυτη τη στιγμη ειναι να μπερδευεσαι και πρεπει να την διορθωσεις.αν με ρωτας τι παραδειγμα να παρεις για να την τροποποιησεις συμφωνα με αυτο;αυτο θα σου πω μονο,στο τελος μπορει οι λογικες αλλων ατομων να σε εππηρεασουν μα θα φτιαξεις τη δικη σου λογικη,αναλογα με τα δικα σου πιστευω.και οσο περναει ο καιρος και θα συγκρινεις τη λογικη σου με τη λογικη των αλλων,οταν βρισκεις κατι απο την λογικη των αλλων που σε διορθωνει θα το παιρνεις και θα φτιαχνεις μια καλυτερη δικη σου λογικη.
αν αρχισεις να επαναλαμβανεις μια λεξη 200 φορες.πχ \"νερο\" στο τελος απλα αναμασας την λεξη και χανεις το νοημα της.δοκιμασε το,ολοι το παθαινουμε.με την μονη διαφορα οτι αντι να επανααμβανεις την λεξη επαναλαμβανεις την σκεψη.θα σου πω κατι αλλο.εχεις εναν πινακα με διαστασεις ενα μετρο επι ενα μετρο.αν πας πολυ κοντα και κολλησεις την μυτη σου στον πινακα,δεν προκειται να δεις ποτε το θεμα της ζωγραφιας,οσο και να τριγυριζεις στον πινακα με την μυτη κολλημενη.θα δεις χρωματα,θα δεις την υφη του υφασματος,μα οχι το θεμα του πινακα.αυτο κανεις εσυ τωρα.πρεπει να κοιταξεις συνολικα την εικονα,να απομακρυνθεις.δεν ειμαστε κατασκευασμενοι για να ξερουμε τα μυστικα της ζωης,ειμαστε ομως κατασκευασμενοι να μαθουμε για την ζωη...

**Giorgos4** · 14-04-2009, 11:48

Εμπνευστη σε ευχαριστω για το ποστ σου, εχεις δικιο σε οσα λες, μου τα ειπε και ο ψυχιατρος αυτα. Παρολα αυτα εχω εγκλωβιστει σε αυτες τις σκεψεις του \"ποιος ειμαι\", \"τι κανω σε αυτη τη ζωη\", και δεν μπορω να χαρω τα απτα καθημερινα πραγματα. Φοβαμαι οτι δεν θα μπορεσω ποτε να βγω απο αυτο το λουκι, νιωθω οτι εδραιωνεται μερα με τη μερα. Στη ζωη μου ημουν παντα παρατηρητης, την εβλεπα να κυλα και δεν ειχα το θαρρος να δρασω. Τωρα αυτο πηρε κυριολεκτικη μορφη, τα βλεπω ολα σαν παρατηρητης και με τρομαζει η υπαρξη μου, η δραση μου απεναντι σε καποιο ερεθισμα. μακαρι να βγει σε καλο ολο αυτο, να περασει και να μου γινει μαθημα. αν περασει ειμαι διατεθειμενος να αλλαξω πολλα πραγματα που δεν το επαιρνα αποφαση πριν...

Ομως νιωθω τρομερη μοναξια σε ολο αυτο που περναω...
Ειχε κανεις σας ποτε κατι παρομοιο? Δεν ειμαι ιδιαιτερα θρησκος αλλα παρακαλαω καθημερινα το Θεο να μου περασει...