Δεν τον εγκρίνουν

[Sandraki]

Γεια σας παιδιά...
Είμαι καινούργια στο φόρουμ... Θα ήθελα τη γνωμη σας...
Είμαι 28 ετών και ειμαι περίπου τέσσερα χρόνια με το αγόρι μου...είμαι από την επαρχία κι εκείνος από την διπλανή πολη από την δικιά μου 50χιλιομετρα. Να σημειώσω πως πριν τέσσερα χρόνια περίπου ξεκίνησα να εργάζομαι στην πόλη του. Λίγο μετά τον γνώρισα και κάναμε σχεση. Πολύ γρήγορα αρχίσαμε να μένουμε μαζί στο σπίτι του, μιας και δουλεύω στην πόλη του και περίπου ενάμιση χρόνο μετά νοικιάσαμε το κοινό δικό μας διαμέρισμα. Από την αρχή της σχέσης μας είχα θέματα με τους γονείς μου. Δεν τους άρεζε που απομακρύνθηκα από κοντά τους, που έμενα μαζί του, με πέτυχαν κάποια στιγμή και σε άσχημη κατάσταση γιατί είχα μαλώσει μαζί του και δεν τους άρεσε... Θυμάμαι τότε είχαμε μαλώσει αγρια και ήθελα να πάω να τον συναντήσω για να τα βρούμε αλλά ο μπαμπάς μου δεν με άφηνε να το κουνήσω από το σπίτι (24 χρόνων γαϊδουρα). Και ουσιαστικά ένα εξάμηνο αφότου τα φτιάξαμε άρχισαν τα προβλήματα. Εγώ γενικά είχα θέματα στο σπίτι από πριν... Οι δικοί μου έλειπαν ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς και γενικά δεν μπορούσα να ανοιχτω στην μαμά μου για να της μιλήσω για οτιδήποτε. Είχα θέματα. Δεν τους τα έλεγα, αλλά κι αυτοί δεν το κατάλαβαν ώστε να ενδιαφερθουν. Γενικά δεν συζητούσαμε για θέματα πιο βαθια.. πώς μπορεί να νιώθω, αν έχω κάτι που με στεναχωρει...υπήρχαν πολλά βράδια που έκλαιγα πριν κοιμηθώ, υπήρχαν φορές που έκλαιγα στο σπίτι όταν έλειπαν όλοι, είχα θέματα με τον θάνατο, τον φοβόμουν. Το αγόρι μου κατάφερε να με ξεκουμπωσει και να μου διώξει πολλές από τις φοβίες μου. Το αγόρι μου μ' εστειλε και στη μαμά μου να της μιλήσω για αυτά τα ζητήματα. Δεν με πίστεψαν, ούτε με πιστεύουν. Θεωρούν πως όλα αυτά τα απέκτησα μετά την σχέση μου.
Πέρα από αυτό, μπορεί να μην τον χωνεύουν και να μην τον θέλουν (γιατί δεν μπορούν να τον κάνουν ο,τι θέλουν) αλλά έχουν γίνει ομηρικοί καβγάδες για να παντρευτούμε. Γιατί δεν γίνεται να ζω μαζί του χωρίς να παντρευτούμε. (Κι ας μην τον χωνεύουν) Τι θα πει ο κόσμος; Εν έτη 2020 και δεν ζούμε καν σε χωριό! Η αλήθεια είναι πως για τον κόσμο της πόλης μου, εγώ έχω τάχα μου δήθεν αρραβωνιαστεί. Δεν τολμάω να πάω να δω τους θείους μου για να μην εκθεσω τους γονείς μου. Γύρισαν και είπαν πως αρραβωνιάστηκα μετά από ένα πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν το 2018 και την επόμενη μου στέλνανε μηνύματα για συγχαρητήρια. Έχουν κάνει πολλές άσχημιες που αν ξεκινήσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ. Όχι μόνο σε μένα... Σε θείους, παππούδες, φίλους... Θέλουν γενικά να επεμβαίνουν στη ζωή των πάντων με κάθε τρόπο, ο πατέρας μου συγκεκριμένα κόντεψε να με τρελάνει, έτρεχα σε ψυχολόγους κι είχα πολύ άσχημες σκέψεις. Ψέματα άκουγα και ακούω με το κιλό. Δεν μου έμαθαν ποτέ να έχω άποψη. Να λέω τι θελω και να το πράττω. Μέχρι και τη σχολή μου ο μπαμπάς μου την διαλεξε. Την δουλειά μου επίσης! Οσο ζούσα μαζί τους ήμουν πολύ διαφορετική, τώρα πατάω στα πόδια μου και είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου. Το θέμα είναι πως με κάθε ευκαιρία με γεμίζουν τύψεις, κι ακόμα επηρεάζομαι, δεν είναι ότι δεν με αγγίζουν όσα μου λένε. Προσπαθούν να δείχνουν καλοί μόνο για να νιώθουν πως είναι από πάνω. Έχω πάρει απόφαση πως για να είμαστε εμεις καλά θα πρέπει να είναι μακριά μας. Να έχουμε τα τυπικά, να πηγαίνω εγώ να τους βλέπω και ως εκεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που δεν έχουν καλές σχέσεις με κανέναν από την οικογένεια... Με την κόρη τους όμως; Πόσο εύκολο είναι να ξεκοψουν; Γενικά δεν μας σέβονται, κι όσο κι αν τους μιλάω δεν καταλαβαίνουν. Θεωρούν πως δεν έχουν κάνει κάποιο λάθος. Τους μίλησα εγώ, τους μίλησε στο παρελθόν το αγόρι μου, μίλησε η πεθερά μου (που μ έχει στηρίξει σαν δεύτερη μάνα) στην μαμά μου... Τίποτα... Το λάθος μου ήταν πως μια ζωή έκανα ότι μου λέγανε χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις, ήμουν το καλό παιδί της οικογένειας και το παιδί για όλες τις δουλειές και τώρα τους έχει πειράξει γιατί αντιδράω όταν κάτι δεν μου αρεσει. Δεν μπορούν να το δεχτούν αυτο. Πρέπει να λέμε ναι σε όλα για να είμαστε καλοί γι αυτους. Δεν ξέρω πώς θα το ξεπεράσω κι αν θα τα καταφέρω ποτέ. Έχω γράψει ελάχιστα απο την συμπεριφορά τους. Κλίνουν προς τους τοξικούς γονείς αλλά δεν είμαι χιλια τα εκατό σίγουρη γιατί δεν είχαμε παρενοχλήσεις ή άσχημες συμπεριφορές στο σπίτι...

[el.gre]

Εσυ είσαι με το αγόρι σου τωρα ανεξάρτητη. Συνέχισε τη ζωή σου φτιάξε το μέλλον σου. Ας λένε ότι θέλουν. Δεν πολυκατάλαβα τι πρόβλημα έχεις αφού μένεις μακρυά τους

[Sandraki]

Ευχαριστώ για την απάντηση! Πόσο εύκολο είναι για ένα ευαίσθητο παιδί που ήταν πάντα κοντά στους γονείς του , να τους κάνει πέρα σε μεγάλο βαθμό για το υπόλοιπο της ζωής του; Θα έρθουν παιδιά, δικά τους εγγόνια, δεν θα έχουμε πολλά πολλά. Μέχρις στιγμής το αντιμετωπίζω, παρόλο που όλοι ανεξαρτήτως με γεμίζουν τύψεις (μαζί και η μικρότερη αδερφή μου). Να μου πεις...αν έχω παιδιά τότε θα είναι ακόμα πιο εύκολο γιατί εκείνα θα με νοιάζουν περισσότερο... Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κάνω το σωστό... Πρέπει να κοιταμε όμως τον εαυτό μας και τα "θέλω" μας κι ας μην συνάδουν με αυτά των γονιών μας. Στην τελική..δικές μου οι επιλογές, εγώ θα τις λουστω αν στραβωσει κάτι. Ναι μεν αλλά... Νιώθω πως κάνω το σωστό για μένα, λυπάμαι που αναγκάζομαι να τους φέρομαι έτσι. Το κάνω όμως λόγω των δικών τους πράξεων.

[george1520]

Πες τους ξανα όλα αυτά που σκέφτεσαι και μετά κάνε αυτό που είπες, δηλαδή να μείνεις μακριά τους.. Με αυτό τον τρόπο ξεκαθαρίζεις του λόγους που κρατάς απόσταση από αυτούς και δε τους δινει πάτημα για να αρχίσουν να κατηγορούν για ακόμη μια φορά τον φίλο σου.. Κάποια στιγμή ίσως καταλάβουν πως η συμπεριφορά τους κάνει ζημιά στο παιδί τους.

[proteus]

Ευχαριστώ για την απάντηση! Πόσο εύκολο είναι για ένα ευαίσθητο παιδί που ήταν πάντα κοντά στους γονείς του , να τους κάνει πέρα σε μεγάλο βαθμό για το υπόλοιπο της ζωής του; Θα έρθουν παιδιά, δικά τους εγγόνια, δεν θα έχουμε πολλά πολλά. Μέχρις στιγμής το αντιμετωπίζω, παρόλο που όλοι ανεξαρτήτως με γεμίζουν τύψεις (μαζί και η μικρότερη αδερφή μου). Να μου πεις...αν έχω παιδιά τότε θα είναι ακόμα πιο εύκολο γιατί εκείνα θα με νοιάζουν περισσότερο... Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κάνω το σωστό... Πρέπει να κοιταμε όμως τον εαυτό μας και τα "θέλω" μας κι ας μην συνάδουν με αυτά των γονιών μας. Στην τελική..δικές μου οι επιλογές, εγώ θα τις λουστω αν στραβωσει κάτι. Ναι μεν αλλά... Νιώθω πως κάνω το σωστό για μένα, λυπάμαι που αναγκάζομαι να τους φέρομαι έτσι. Το κάνω όμως λόγω των δικών τους πράξεων.

Θέσε όρια!
Ακόμα και αν αυτό σημαίνει να ξεκόψεις από τους γονείς σου. Δεν θα κρατήσει πολύ, πίστεψέ με. Οι άνθρωποι μακροπρόθεσμα σέβονται περισσότερο αυτούς που βάζουν όρια και τα τηρούν.

[Marilou]

Ευχαριστώ για την απάντηση! Πόσο εύκολο είναι για ένα ευαίσθητο παιδί που ήταν πάντα κοντά στους γονείς του , να τους κάνει πέρα σε μεγάλο βαθμό για το υπόλοιπο της ζωής του; Θα έρθουν παιδιά, δικά τους εγγόνια, δεν θα έχουμε πολλά πολλά. Μέχρις στιγμής το αντιμετωπίζω, παρόλο που όλοι ανεξαρτήτως με γεμίζουν τύψεις (μαζί και η μικρότερη αδερφή μου). Να μου πεις...αν έχω παιδιά τότε θα είναι ακόμα πιο εύκολο γιατί εκείνα θα με νοιάζουν περισσότερο... Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κάνω το σωστό... Πρέπει να κοιταμε όμως τον εαυτό μας και τα "θέλω" μας κι ας μην συνάδουν με αυτά των γονιών μας. Στην τελική..δικές μου οι επιλογές, εγώ θα τις λουστω αν στραβωσει κάτι. Ναι μεν αλλά... Νιώθω πως κάνω το σωστό για μένα, λυπάμαι που αναγκάζομαι να τους φέρομαι έτσι. Το κάνω όμως λόγω των δικών τους πράξεων.

Καλημερα!

Προσπάθησε να συνεχίσεις την ζωή που εχεις σχεδιάσει χωρίς να επηρεάζεσαι απο την γνώμη τους όσο το δυνατον λιγότερο.
Απ οτι καταλαβαίνω είσαι ενα παιδί που παρ όλο οτι πέρασες από τους δικούς σου θέλεις να τους έχεις στην ζωή σου αλλά σίγουρα όχι με αυτό τον τρόπο.
Ειναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλεις καλή σχέση με την μαμά σου ,ειδικά οταν θα έρθει εκείνη η ώρα που θα αποκτήσεις το δικό σου παιδακι. Ποια γυναίκα άλλωστε δεν θέλει αυτές τις ώρες κοντά της μια γυναικά που θα ξέρει οτι αγαπάει όσο και αυτή το δικό της πλασματακι...οσο υποστηριχτικος και καλός να ειναι ο σύζυγος εκείνες τις ώρες η βοήθεια της μανούλας μας ειναι η πολυτιμότερη!

Δω στους μια τελευταία ευκαιρία,ξεκαθάρισε τους πως εσυ θα προχωρήσεις και θα φτιάξεις την δικη σου οικογένεια .Αν θέλουν να το δεχτούν και να είστε κοντά καλώς ,αν όχι πες τους ότι για το γεγονός οτι θα απομακρυνθεις θα ευθύνονται καθαρά μονο εκείνοι.
Πιστεύω ίσως τότε ταρακουνηθουν και σταματήσουν να βλέπουν τους άλλους σαν πιονια που τα κατευθύνουν όπως θέλουν αυτοί.
Αν πάλι δεν συμφωνήσουν τοτε είμαι σίγουρη κορίτσι μου ότι οταν θα γίνεις μανούλα και θα δουν και αυτοί το πρώτο τους εγγονάκι θα αλλάξουν πάρα πολλά και το κυριότερο θα βάλουν τον εγωισμό τους στην ακρη προκειμένου να είναι κοντα σας!
Ο ερχομός ενος παιδιού και ειδικά οταν συμβαίνει κατω απο συνθήκες ευνοϊκές για το ζευγαρι , λυγίζει ακόμα και αυτούς που νομίζεις οτι είναι απο ατσάλι.

Κανε μια τελευταια συζήτηση ,βαλτε τα όρια σας και άστους να διαλέξουν ...
Εσυ σταμάτα να στεναχωριεσαι ,οτι έπρεπε να κάνεις, το έκανες και με το παραπάνω....άλλων η συνείδηση πρεπει να ταλαιπωρειται και όχι η δική σου ....

[Sandraki]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Πραγματικά με κάνετε να νιώθω καλύτερα. Από την στιγμή που ξεκίνησα στον ψυχολόγο και μου είπε κι εκείνος να θέσω όρια, το κάνω... στην αρχή πιο δειλά, τωρα πολύ πιο εντονα... Δηλαδή το κάνω τα τελευταία... αν όχι τρία, δυόμιση χρόνια σίγουρα. Ακόμα πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει κανένα φάουλ και πως είμαστε υπερβολικοί εμείς. Πολλά πράγματα επίσης προσπαθώ να τα παίρνω πάνω μου για να μην βγει κακός ο φίλος μου. Πχ ξέρω πως δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί τους πλέον, παλιότερα μ ενοχλούσε αυτό, τώρα θεωρώ πως είναι η μοναδική λύση γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί χρυσή τομή και να επικοινωνήσουν σαν νορμάλ άνθρωποι. (Ο μπαμπάς μου όταν υποτιμάει κάποιον είναι ικανός να κάνει γκριμάτσα κοροϊδίας μπροστά του, το κάνει χρόνια ατέλειωτα στον παππού μου και στους θείους μου και γενικά σε όποιον υποτιμάει ή δεν χωνευει... αν το αγόρι μου δει κάτι τέτοιο προς το πρόσωπο θα αφηνιασει) Επίσης ένα από αυτά που κάνανε οι δικοί μου είναι να λένε στα πεθερικά μου ότι είμαι φαντασμένη και ονειροπαρμένη και τους τα μεταφέρω όπως θέλω (που τι λόγο εχω να θίξω τους γονείς μου στα πεθερικά μου και στο αγόρι μου; -ισως αποσκοπούσαν στο να με χωρίσουν, ποιος τους ξέρει;). Επιπλεον ο μπαμπας μου έλεγε ειρωνικά στην πεθερά μου πάλι, ότι αφού βρήκα καλύτερους γονείς να τους ξεγράψω αυτους. Ώσπου η πεθερά μου τον έβρισε λέγοντας του πως δεν ξέρει τι διαμάντι έχει για παιδι κι αντί για εμένα χρειαζεται αυτός ψυχολογο. Κι ο πατέρας θίχτηκε που του είπε ότι δεν ξέρει τι παιδί εχει. Γενικά δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Χθες ξαναμαλωσα και με τους τρεις τους, θα ξανασυζητησω από βδομάδα...δεν περιμένω ν αλλάξει κάτι. Και τους έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θέλω πολλά πολλά. Είναι στην φάση της αποδοχής...αντί να αλλάξουν λίγο τη συμπεριφορά τους θα το αποδεχτούν άπραγοι. Η απάντηση τους είναι πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο...αν εγώ δεν τους θέλω στη ζωή μου...και είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτούς... εξάλλου πολλά φαρμακια τους έχω ποτίσει τα τελευταία τρία χρονια! Πώς να μην έχω τύψεις μετά; Τι ζω Θεέ μου;;; Έλεος... Είναι να τρελαίνομαι. Αν βρίσκετε κάτι λάθος στην δικιά μου συμπεριφορά θέλω να μου το υποδείξετε.

[proteus]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Πραγματικά με κάνετε να νιώθω καλύτερα. Από την στιγμή που ξεκίνησα στον ψυχολόγο και μου είπε κι εκείνος να θέσω όρια, το κάνω... στην αρχή πιο δειλά, τωρα πολύ πιο εντονα... Δηλαδή το κάνω τα τελευταία... αν όχι τρία, δυόμιση χρόνια σίγουρα. Ακόμα πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει κανένα φάουλ και πως είμαστε υπερβολικοί εμείς. Πολλά πράγματα επίσης προσπαθώ να τα παίρνω πάνω μου για να μην βγει κακός ο φίλος μου. Πχ ξέρω πως δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί τους πλέον, παλιότερα μ ενοχλούσε αυτό, τώρα θεωρώ πως είναι η μοναδική λύση γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί χρυσή τομή και να επικοινωνήσουν σαν νορμάλ άνθρωποι. (Ο μπαμπάς μου όταν υποτιμάει κάποιον είναι ικανός να κάνει γκριμάτσα κοροϊδίας μπροστά του, το κάνει χρόνια ατέλειωτα στον παππού μου και στους θείους μου και γενικά σε όποιον υποτιμάει ή δεν χωνευει... αν το αγόρι μου δει κάτι τέτοιο προς το πρόσωπο θα αφηνιασει) Επίσης ένα από αυτά που κάνανε οι δικοί μου είναι να λένε στα πεθερικά μου ότι είμαι φαντασμένη και ονειροπαρμένη και τους τα μεταφέρω όπως θέλω (που τι λόγο εχω να θίξω τους γονείς μου στα πεθερικά μου και στο αγόρι μου; -ισως αποσκοπούσαν στο να με χωρίσουν, ποιος τους ξέρει;). Επιπλεον ο μπαμπας μου έλεγε ειρωνικά στην πεθερά μου πάλι, ότι αφού βρήκα καλύτερους γονείς να τους ξεγράψω αυτους. Ώσπου η πεθερά μου τον έβρισε λέγοντας του πως δεν ξέρει τι διαμάντι έχει για παιδι κι αντί για εμένα χρειαζεται αυτός ψυχολογο. Κι ο πατέρας θίχτηκε που του είπε ότι δεν ξέρει τι παιδί εχει. Γενικά δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Χθες ξαναμαλωσα και με τους τρεις τους, θα ξανασυζητησω από βδομάδα...δεν περιμένω ν αλλάξει κάτι. Και τους έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θέλω πολλά πολλά. Είναι στην φάση της αποδοχής...αντί να αλλάξουν λίγο τη συμπεριφορά τους θα το αποδεχτούν άπραγοι. Η απάντηση τους είναι πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο...αν εγώ δεν τους θέλω στη ζωή μου...και είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτούς... εξάλλου πολλά φαρμακια τους έχω ποτίσει τα τελευταία τρία χρονια! Πώς να μην έχω τύψεις μετά; Τι ζω Θεέ μου;;; Έλεος... Είναι να τρελαίνομαι. Αν βρίσκετε κάτι λάθος στην δικιά μου συμπεριφορά θέλω να μου το υποδείξετε.

Ποιά ακριβώς είναι τα φαρμάκια που τους πότισες; Η ευτυχία σου; Μα, θα έπρεπε να χαίρονται για σένα.
Αν δεν το κάνουν, φτιάχνουν μόνοι τους το φαρμάκι που πίνουν.

[Marilou]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Πραγματικά με κάνετε να νιώθω καλύτερα. Από την στιγμή που ξεκίνησα στον ψυχολόγο και μου είπε κι εκείνος να θέσω όρια, το κάνω... στην αρχή πιο δειλά, τωρα πολύ πιο εντονα... Δηλαδή το κάνω τα τελευταία... αν όχι τρία, δυόμιση χρόνια σίγουρα. Ακόμα πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει κανένα φάουλ και πως είμαστε υπερβολικοί εμείς. Πολλά πράγματα επίσης προσπαθώ να τα παίρνω πάνω μου για να μην βγει κακός ο φίλος μου. Πχ ξέρω πως δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί τους πλέον, παλιότερα μ ενοχλούσε αυτό, τώρα θεωρώ πως είναι η μοναδική λύση γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί χρυσή τομή και να επικοινωνήσουν σαν νορμάλ άνθρωποι. (Ο μπαμπάς μου όταν υποτιμάει κάποιον είναι ικανός να κάνει γκριμάτσα κοροϊδίας μπροστά του, το κάνει χρόνια ατέλειωτα στον παππού μου και στους θείους μου και γενικά σε όποιον υποτιμάει ή δεν χωνευει... αν το αγόρι μου δει κάτι τέτοιο προς το πρόσωπο θα αφηνιασει) Επίσης ένα από αυτά που κάνανε οι δικοί μου είναι να λένε στα πεθερικά μου ότι είμαι φαντασμένη και ονειροπαρμένη και τους τα μεταφέρω όπως θέλω (που τι λόγο εχω να θίξω τους γονείς μου στα πεθερικά μου και στο αγόρι μου; -ισως αποσκοπούσαν στο να με χωρίσουν, ποιος τους ξέρει;). Επιπλεον ο μπαμπας μου έλεγε ειρωνικά στην πεθερά μου πάλι, ότι αφού βρήκα καλύτερους γονείς να τους ξεγράψω αυτους. Ώσπου η πεθερά μου τον έβρισε λέγοντας του πως δεν ξέρει τι διαμάντι έχει για παιδι κι αντί για εμένα χρειαζεται αυτός ψυχολογο. Κι ο πατέρας θίχτηκε που του είπε ότι δεν ξέρει τι παιδί εχει. Γενικά δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Χθες ξαναμαλωσα και με τους τρεις τους, θα ξανασυζητησω από βδομάδα...δεν περιμένω ν αλλάξει κάτι. Και τους έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θέλω πολλά πολλά. Είναι στην φάση της αποδοχής...αντί να αλλάξουν λίγο τη συμπεριφορά τους θα το αποδεχτούν άπραγοι. Η απάντηση τους είναι πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο...αν εγώ δεν τους θέλω στη ζωή μου...και είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτούς... εξάλλου πολλά φαρμακια τους έχω ποτίσει τα τελευταία τρία χρονια! Πώς να μην έχω τύψεις μετά; Τι ζω Θεέ μου;;; Έλεος... Είναι να τρελαίνομαι. Αν βρίσκετε κάτι λάθος στην δικιά μου συμπεριφορά θέλω να μου το υποδείξετε.

Να σου πω κορίτσι μου, πολυ δύσκολα δεν περνας προσπαθώντας να αλλάξεις τους άλλους,προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τα αδικαιολογητα?
Ακόμα και αν αυτοί οι άλλοι είναι οι γονείς σου.....

Γιατί ουσιαστικά τους άλλους θέλεις να αλλάξεις με ολο αυτό που γράφεις , να τους κάνεις να δουν κάτι που ειναι φυσιολογικό και λογικό .Οχι κατι άρρωστο και προβληματικό που προσπαθούν να δώσουν λυση.....
Πας ψυχολόγο όχι μονο για να μάθεις να βάζεις όρια άλλα κατά βάθος προσπαθείς να βρεις ένα τροπο να μην σε ενοχλεί αυτή η λάθος συμπεριφορά ,ετσι είναι ή κανω λαθος?
Ειναι δυνατόν να σταματήσει κατι να μας ενοχλεί που είναι λάθος?

Ασε τις τύψεις και μην τρελαίνεσαι ,εσυ δουλεύεις για το καλύτερο ,άσε και τους άλλους λοιπόν να καταλάβουν οτι αυτοί πρέπει να αλλάξουν και όχι εσυ...

[Sandraki]

Έχει ένα χρόνο που τον έκοψα τον ψυχολόγο. Μου είπε και μόνος του πως έχω καταφέρει να σταθώ στα πόδια μου και να δυναμώσω και πως δεν τον έχω άλλο ανάγκη. Ναι η αλήθεια είναι πως μου τραβάει πολύ ενέργεια η όλη κατάσταση με αποτέλεσμα να στεναχωριέμαι εγώ και να κάνω κακό σε μένα. Είχα χάσει αυτό διάστημα γύρω στα 9 κιλά.. από 56 έφτασα 47. Τώρα είμαι καλύτερα, στα 51. Έχω την αμέριστη στήριξη του παππού μου από την οικογένεια μου, κι ενός από τους θείους μου, οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουν τίποτα. Ακούν τους δικούς μου που δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να τους λένε. Και φυσικά με στηρίζει ο καλός μου και η οικογένεια του. Ήθελα και την δική σας άποψη γιατί φοβάμαι μην τυχόν τους αδικώ. Αυτοί είναι και δεν αλλάζουν. Όσο κι αν με πονάει πρέπει να το αποδεχτώ. Θα γίνει...

[Marilou]

Έχει ένα χρόνο που τον έκοψα τον ψυχολόγο. Μου είπε και μόνος του πως έχω καταφέρει να σταθώ στα πόδια μου και να δυναμώσω και πως δεν τον έχω άλλο ανάγκη. Ναι η αλήθεια είναι πως μου τραβάει πολύ ενέργεια η όλη κατάσταση με αποτέλεσμα να στεναχωριέμαι εγώ και να κάνω κακό σε μένα. Είχα χάσει αυτό διάστημα γύρω στα 9 κιλά.. από 56 έφτασα 47. Τώρα είμαι καλύτερα, στα 51. Έχω την αμέριστη στήριξη του παππού μου από την οικογένεια μου, κι ενός από τους θείους μου, οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουν τίποτα. Ακούν τους δικούς μου που δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να τους λένε. Και φυσικά με στηρίζει ο καλός μου και η οικογένεια του. Ήθελα και την δική σας άποψη γιατί φοβάμαι μην τυχόν τους αδικώ. Αυτοί είναι και δεν αλλάζουν. Όσο κι αν με πονάει πρέπει να το αποδεχτώ. Θα γίνει...

Τι υψος εχεις κοριτσάκι μου?
Πρόσεχε σε παρακαλω ,αυτοι δεν ειναι αριθμοί για σωματικό βάρος....

[Sandraki]

1,64, ναι είχα θεμα. Δεν μπορούσα να φάω μια περίοδο από την στεναχώρια μου. Δεν πίστευα πως κάτι τέτοιο συνέβαινε σε μένα. Ευτυχώς το ξεπεράσαμε χωρίς να παρουσιαστούν προβλήματα. Και τώρα συνεχίζουμε να τρώμε. ☺️

[george1520]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Πραγματικά με κάνετε να νιώθω καλύτερα. Από την στιγμή που ξεκίνησα στον ψυχολόγο και μου είπε κι εκείνος να θέσω όρια, το κάνω... στην αρχή πιο δειλά, τωρα πολύ πιο εντονα... Δηλαδή το κάνω τα τελευταία... αν όχι τρία, δυόμιση χρόνια σίγουρα. Ακόμα πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει κανένα φάουλ και πως είμαστε υπερβολικοί εμείς. Πολλά πράγματα επίσης προσπαθώ να τα παίρνω πάνω μου για να μην βγει κακός ο φίλος μου. Πχ ξέρω πως δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί τους πλέον, παλιότερα μ ενοχλούσε αυτό, τώρα θεωρώ πως είναι η μοναδική λύση γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί χρυσή τομή και να επικοινωνήσουν σαν νορμάλ άνθρωποι. (Ο μπαμπάς μου όταν υποτιμάει κάποιον είναι ικανός να κάνει γκριμάτσα κοροϊδίας μπροστά του, το κάνει χρόνια ατέλειωτα στον παππού μου και στους θείους μου και γενικά σε όποιον υποτιμάει ή δεν χωνευει... αν το αγόρι μου δει κάτι τέτοιο προς το πρόσωπο θα αφηνιασει) Επίσης ένα από αυτά που κάνανε οι δικοί μου είναι να λένε στα πεθερικά μου ότι είμαι φαντασμένη και ονειροπαρμένη και τους τα μεταφέρω όπως θέλω (που τι λόγο εχω να θίξω τους γονείς μου στα πεθερικά μου και στο αγόρι μου; -ισως αποσκοπούσαν στο να με χωρίσουν, ποιος τους ξέρει;). Επιπλεον ο μπαμπας μου έλεγε ειρωνικά στην πεθερά μου πάλι, ότι αφού βρήκα καλύτερους γονείς να τους ξεγράψω αυτους. Ώσπου η πεθερά μου τον έβρισε λέγοντας του πως δεν ξέρει τι διαμάντι έχει για παιδι κι αντί για εμένα χρειαζεται αυτός ψυχολογο. Κι ο πατέρας θίχτηκε που του είπε ότι δεν ξέρει τι παιδί εχει. Γενικά δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Χθες ξαναμαλωσα και με τους τρεις τους, θα ξανασυζητησω από βδομάδα...δεν περιμένω ν αλλάξει κάτι. Και τους έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θέλω πολλά πολλά. Είναι στην φάση της αποδοχής...αντί να αλλάξουν λίγο τη συμπεριφορά τους θα το αποδεχτούν άπραγοι. Η απάντηση τους είναι πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο...αν εγώ δεν τους θέλω στη ζωή μου...και είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτούς... εξάλλου πολλά φαρμακια τους έχω ποτίσει τα τελευταία τρία χρονια! Πώς να μην έχω τύψεις μετά; Τι ζω Θεέ μου;;; Έλεος... Είναι να τρελαίνομαι. Αν βρίσκετε κάτι λάθος στην δικιά μου συμπεριφορά θέλω να μου το υποδείξετε.

Δεν υπάρχει λόγος να παίρνεις την ευθύνη για την συμπεριφορά - αντίδραση του οποιουδήποτε. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος μόνο για τον εαυτο του. Ο λόγος που θα κρατήσεις αποστάσεις είναι για να βάλεις όρια για σένα και όχι για τον φίλο σου. Μη πέφτεις στο τρυπακι να συγκρίνεις τη συμπεριφορά των γονιών σου με τους γύρω σου γιατί ίσως αύριο (κανείς δεν ξέρει) συμβεί το οτιδήποτε που να σε κάνει να θες να φύγεις από αυτή την σχέση.. Τότε το πιο πιθανόν είναι να μη το κάνεις για να μην αποδείξεις στους γονείς σου ότι είχαν δίκαιο.

Τα όρια τα βάζεις για να σταματήσουν να επεμβαίνουν τόσο πολύ στην ζωή σου. Για σένα το κάνεις. Για να μάθουν να σέβονται τις επιλογές σου, εσένα και ας φανεί στο μέλλον ότι ηταν λάθος.

[Marilou]

1,64, ναι είχα θεμα. Δεν μπορούσα να φάω μια περίοδο από την στεναχώρια μου. Δεν πίστευα πως κάτι τέτοιο συνέβαινε σε μένα. Ευτυχώς το ξεπεράσαμε χωρίς να παρουσιαστούν προβλήματα. Και τώρα συνεχίζουμε να τρώμε. ☺️

Ωραια !άντε να τρώμε γιατί όπως κατάλαβα προγραμματιζεται σε λίγο καιρό ενα μπεμπακι ...Τι θα έχει να πάρει από την μαμά του ?
ή καλύτερα εκείνο θα πάρει οτι ειναι να πάρει ,στην μαμα του τι θα μείνει για να ειναι μετα καλά και ψυχικά και σωματικά να το μεγαλώσει και να το χαρει!

[Sandraki]

Ναι george1520, το έχω σκεφτεί και αυτό το ενδεχομενο . Τα όρια τα βάζω για εμένα και για την δικιά μου ζωή. Σε περίπτωση που όλα στραβωσουν και βρεθώ μόνη μου , ίσως ακόμα και με παιδιά...ας σκεφτούμε την χειρότερη περίπτωση , θα πρέπει να σταθώ εντελώς μόνη στα πόδια μου και να μην έχω ανάγκη ούτε γονείς ούτε αντρα. Το έχω σκεφτεί πολύ, και λέω πως έτσι θα πράξω, δεν σου κρύβω όμως ότι φοβάμαι κιόλας μην αποτυχω. Εννοείται πως θα ακούσω επικριτικά σχόλια τύπου "σου τα λέγαμε εμείς" , αλλά δεν θα κάτσω να τα ανεχτώ. Μόνη μου.