Δεν ξέρω τι να κάνω?

[tzimani]

Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ ξυπνάω με ταχυπαλμιες κάθε μέρα. Έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το επίπεδο για να ξυπνήσω? Ντρέπομαι και λυπάμαι πάρα πολύ. Λυπάμαι τόσο πολύ και φοβάμαι για τα χειρότερα.

[Sonia]

Κατ΄αρχήν γιατί δεν έχω καταλάβει... Η μητέρα σου σε τι στάδιο άνοιας βρίσκεται; Είναι εντελώς σε παράλληλο σύμπαν ή απλά ώρες ώρες ξεχνάει και αποπροσανατολίζεται; Σωματικά έχει δυνάμεις ή σιγά σιγά δεν σηκώνεται από το κρεββάτι; Ο πατέρας σου έκανε την επέμβαση που έπρεπε ή όχι ακόμα; Είναι κλινήρης και για πόσο; Αυτός τα μυαλά του τα έχει;

[tzimani]

Η μητέρα μου σωματικά είναι εντάξει. Ξεχνάει μπορεί να χαθεί ή να είναι στον κόσμο της καμία φορά. Δεν ξέρω σε ποιο στάδιο βρίσκεται. Θυμάται πράγματα πριν από δεκαετίες αλλά τα πρόσφατα τα ξεχνάει. Μόλις τελειώσει η περιπέτεια με τον πατέρα μου θα την πάμε πάλι σε νευρολόγο. Ο πατέρας μου είναι σε καλύτερη κατάσταση αν και κουρασμένος από την περιπέτεια που πέρασε. Τα έχει τα μυαλά του ναι. Φοβάμαι εγώ μην τα χάσω στο τέλος. Παραλίγο να λιποθυμήσω δύο τρεις φορές.

[Sonia]

Θέλω να πω tzimani ότι πρέπει να βλέπεις και τα θετικά αυτής της κατάστασης. Ο πατέρας σου λοιπόν αν και σε μεγάλη ηλικία είναι σε αρκετά καλή κατάσταση - μία περιπέτεια με τη χολή στα 80 δεν το λες κι ότι είναι ταλαιπωρημένος, χτύπα ξύλο άλλοι έχουν τα χίλια μύρια προβλήματα σε αυτή την ηλικία- και έχει τα μυαλά του, άρα μόλις συνέλθει λίγο μπορεί να έχει το νου του και στην μητέρα σου. Η άνοια της μητέρας σου προς το παρόν δεν της έχει βγει σε επιθετικότητα ή τάσεις φυγής και αν έχω καταλάβει καλά αυτοεξυπηρετείται και στέκεται στα πόδια της.

Προς το παρόν έχεις δηλαδή ένα περιθώριο χρόνου να ανασυνταχθείς λίγο και να βάλεις μία σειρά κι ένα πρόγραμμα πριν αρχίσει χειρότερη κατάρρευση των γονιών σου λόγω ηλικίας. Σχετικά με την άνοια υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι και φορείς να ενημερωθείς και να έχεις ψυχολογική στήριξη και είναι βασικό να βρεις έναν γιατρό να εμπιστεύεσαι και να συζητάς μαζί του. Να σε ενημερώσει τι μπορεί να περιμένεις. Ταυτόχρονα όπως τα περιγράφεις, οι γονείς σου δεν είναι σε τέτοια κατάσταση που να χρειάζοντια άμεσα συνεχώς 24 ώρες το 24ωρο κάποιον δίπλα τους. Άρα μπορείς να κοιτάξεις και για κάποια δουλεία ή μπορείς να τους αφήσεις ένα δίωρο μόνους να πας να κάνεις 5 ψώνια, να περπατήσεις να καθαρίσει το κεφάλι σου, να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου. Μη φέρνεις την καταστροφή.

[tzimani]

Μη το λες. Η μητέρα μου μια φορά που έλειπα κι εγώ κι ο πατέρας μου έφυγε και έψαχνε να μας βρει και πήγε στην αδερφή της. Τώρα με τον μπαμπά μέσα στο σπίτι κάθεται και μπορώ να λείψω λίγο.

[Sonia]

Κρατάς λοιπόν αυτό σαν δεδομένο και βλέπεις πως θα κινηθείς. Ο πατέρας μία συμμαθήτριας μου δυστυχώς έπαθε Αλτσχάιμερ πολύ μικρός, από τα 50τόσο. Κάποιες φορές που δεν γινόταν αλλιώς κι έπρεπε να τον αφήσουν μόνο για λίγο, κλείναν τα ρεύματα σε κουζίνες κτλ, κλειδώναν τα αιχμηρά αντικείμενα, πάντα φορούσε αλυσίδα με όνομα, τηλέφωνο κτλ, του είχαν στην τσέπη καρτέλα με πληροφορίες κτλ. Προσπαθούσαν πάντα να είναι με κάποιον, αλλά αν δεν γινόταν προσπαθούσαν να είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλής. Ωστόσο αν είναι ο πατέρας σου σπίτι δεν είναι απαραίτητο να είσαι κι εσύ εκεί κι αυτό είναι πολύ σημαντικό και σου αφήνει σημαντικό περιθώριο κινήσεων! Δεν είναι και λίγο αυτό.

[tzimani]

Προσπαθώ να βλέπω και τα θετικά τι να κάνω άλλο?? Είμαι στο έλεος του Θεού και προσεύχομαι συνεχώς μόνο αυτό μου δίνει δύναμη και η υποστήριξη των δικών μου. Είναι πολλά που με βαραίνουν αυτή την στιγμή. Χρειάζομαι υποστήριξη.

[Marilou]

Προσπαθώ να βλέπω και τα θετικά τι να κάνω άλλο?? Είμαι στο έλεος του Θεού και προσεύχομαι συνεχώς μόνο αυτό μου δίνει δύναμη και η υποστήριξη των δικών μου. Είναι πολλά που με βαραίνουν αυτή την στιγμή. Χρειάζομαι υποστήριξη.

Εχεις μεγαλο δρομο μπροστα σου tzimani αυτο να εχεις στο πισω μερος στο μυαλου σου και πρεπει να φανεις ψυχραιμος .
Καλως ή κακως αυτη η ανοια ειναι η μαστιγα των ηλικιωμενων πλεον και ολοι εμεις θα ερθουμε καποια στιγμη στην θεση σου να βρεθουμε αντιμέτωποι με αυτή .

Αυτοι οι ανθρωποι μπορει να ειναι λειτουργικοί ,αλλα να ξερεις οσο λειτουργικοι ειναι τοσο " επικίνδυνοι¨ειναι στο να κανουν αθελα τους πραγματα που θα βλαψουν τον ευατο τους .
Η πεθερα μου που ταλαιπωρηθηκε παρα πολυ γιατι ειχε δυνατη καρδια και ως γνωστο απο ανοια δεν παιθαινει κανενας παρα μονο απο ολα τα αλλα παθολογικα που μπορει να εχει, μας εκανε τοσα καψόνια να το πω ..

Ποσες φορες πηγαινε να μαγειρεψει και ξεχνουσε το φαγητο και κοντευαν να πάρει φωτια ,ηθελε να παει μια βολτα ανοιγε την πορτα και εφευγε και μετα ξεχνουσε πως θα γυρισει πισω και τρεχαμε πανικοβλητοι να την βρουμε .Μια φορα μαλιστα η καημενη ειχε πέσει και δεν μπορουσε να σηκωθει .....Ζουσε μαζι με τον αντρα της και εκεινος ηταν μια χαρα και ειχε αναλαβει να την προσεχει αλλα ποσο ?Οταν ο ανθρωπος ειναι λειτουργικος και εχει και καποιες αναλαμπες που ειναι νορμαλ σου ζηταει να τον αφησεις να κανει και πραγματα γιατι νιωθει οτι πνιγεται..
Μετα πηραμε γυναικα για λιγες ωρες ωστε να βγαινει και ο πεθερος μου εστω μια βολτα γιατι τον βλεπαμε οτι αρχιζε να πιεζεται πολυ (βλεπεις δεν εισαι ο μονος που πιεζεσαι)

Θελει παρα πολυ υπομονή και επιμονη ολο αυτο .Απο την στιγμη που οι γονεις σου εχουν τις συνταξεις του για εμενα το οικονομικο δεν ειναι προβλαμα που πρεπει να το λυσεις αμεσα και να αγχωθεις και γι αυτο.
Φροντισε μονο οι επισκέψεις σας στον νευρολογο να ειναι συχνες και κυριως οποια αλλαγη καινουργια βλεπεις να τον ενημερωνεις .Μπορει να χρειαζεται αμεσα αλλαγη της αγωγης της που μπορει να καθυστερηση την απρόβλεπτη εξελιξη αυτης της νοσου..

Οσο για το πατερα σου ειναι απολυτως λογικο να ειναι ετσι γιατι μια επεμβαση χολης και μαλιστα αν θυμαμαι ο δικος σου περασε και παγκρεατιτιδα θελει παρα πολυ καιρο για να συνελθεις .Δεν ειναι μικρος και τσακ μπαμ να επανελθει ..
Εγω την ειχα κανει 30 χρονων και απο την διατροφη που ακολουθουσα 2 μηνες πριν το χειρουργειο αλλα και μετα αργησα παρα πολυ να συνελθω ...Δεν μπορουσα να παρω στην κυριολεξια τα ποδια μου απο την εξάντληση ...περασε ομως και ημουν οπως πριν ,αλλα άργησα ..Σκεψου τωρα ο πατερας σου που δεν είχε τις δικες μου αντοχές ποσο μπορει να κανει να συνελθει.Ο καθε οργανισμος ενα απλο πραγμα μπορει να το περασει αναλογα τις δυναμεις του και τις αντοχες του .

Να φροντιζεις το φαγητο του ,ειναι συγκεκριμενα πραγματα ακομα που πρεπει να φαει αλλα να φροντιζεις να κανει τα γευματα που πρεπει ακομα και με το ζορι για να δυναμωσει και να επανελθει.

Αν εστιασεις στις τωρινες τους αναγκες θα δεις πως θα σταματησεις να πανικοβαλεσαι για το μελλον.Με το αν και το μηπως μονο αγχος και πανικο προσφερεις στον ευατο σου να το ξερεις.Εστιασε την προσοχη σου στα καθημερινα πρακτικα κυριως θεματα και κοιτα να βρεις εστω μιση ωρα την ημερα να κανεις κατι για εσενα ,να ξεφευγεις ...

[tzimani]

Όχι ευτυχώς δεν έκανε παγκρεατίτιδα. Τουλάχιστον έτσι μου είπαν οι γιατροί. Επηρεάστηκαν βέβαια κάποια όργανα αλλά από ότι μου είπαν επανέρχονται. Θα χειρουργηθεί αρχές του άλλου μήνα και προς το παρόν είναι σταθερός.

Όσο για τη μαμά θα δούμε τι θα γίνει. Θα την τρέξουμε όσο μπορούμε.

Δεν είμαι καλά γενικά. Ξεφεύγω με λίγο ύπνο. Ετοιμάζω τα γεύματα τους και είμαι σε επικοινωνία με τους συγγενείς γιατί δεν έχω πού αλλού να στραφώ προς το παρόν. Όσο για το μέλλον πώς να μην με ανησυχεί??? Κι όσο κοιτάζω πίσω πόσες επιλογές μου ήταν λάθος. Πόσα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Έχω υποστεί σοκ. Νιώθω το παράσιτο, ο καρκίνος αυτού του τόπου. Εγώ. Πού ήμουν καλός μαθητής και έξυπνο παιδί να την πατήσω έτσι.

Έπειτα είναι και ο κορωνοιος. Πόσος κόσμος έμεινε χωρίς τους δικούς τους ανθρώπους. Γιατί να μην συμβεί και σε μας?? Στα νοσοκομεία μπαινοβγαίνουμε. Δεν ξέρω ποια θα είναι η λύση για όλα αυτά. Προχωράμε σε τεντωμένο σκοινί και πρέπει να είμαι έτοιμος για όλα. Όσο για τη μαμά μας είπε ένας γιατρός πως χρόνια πριν θα μπορούσε να έχει κάνει πολλά για να την σώσει. Αλλά δεν έγιναν όταν έπρεπε.

Έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα εδώ για να πάρω εγώ μπροστά? Είναι κρίμα ρε παιδιά. Είχα όλα τα φόντα και την υποστήριξη.

[tzimani]

Τώρα ότι και να πω τα πράγματα έχουν έτσι που θα δώσω τον αγώνα μου και προσευχόμαστε όλοι στο Θεό να μας βοηθήσει. Εσείς από εδώ πείτε μου καμία κουβέντα έτσι για συμπαράσταση ή συντροφιά.

[hlias1988]

Πως εισαι φιλε μου κουραγιο ειμαι σιγουρος οτι θα το ξεπερασεις! Ακομα και οταν πεθανουν οι γονεις σου και οι δικοι μου επισης κατι θα γινει.. ο χριστος ειπε γιατι τόσο αγχος για το τι θα φατε και τι θα φορεσετε, να μεριμνητε για την ψυχη σας και την βασιλεια των ουρανων και ολα τα αλλα θα σας δωθουν!!! Ελπιζω να σε ανακουφιζει αυτο!!!

[hlias1988]

Λεει επισης ότι τα πουλια δεν εχουν αγχος γιαβτο τι θα φανε και τι θα φορεσουν. Εχει μεριμνησει ο θεος γιατι αυτα.. δεν θα μεριμνησει για τους ανθρωπους?!!!!

[tzimani]

Στην δική μου περίπτωση δεν το βλέπω να μεριμνήσει κανένας κι ας είναι αμαρτία αυτό που λέω. Γιατί τόσα χρόνια δεν μερίμνησα εγώ? Γιατί φοβόμουν?? Περνάνε πολλές σκέψεις από το μυαλό μου. Και λυπάμαι πολύ είμαι στα πρόθυρα να τρελαθώ.

[tzimani]

Νομίζω ότι θέλω να πεθάνω

[tzimani]

Με ανακουφίζει κάπως Ηλία ναι. Πιστεύω στο Θεό και το ξέρω ότι μας βοηθάει αλλά εκτός αυτού θέλω και τη δική μου συνεργασία. Θέλω και προσεύχομαι να είμαι δυνατός να πάρω τις κατάλληλες αποφάσεις γιατί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ώρες ώρες νιώθω ότι δεν με κρατάνε τα πόδια μου. Ξέρω ότι έκανα πολλά λάθη. Ξεκίνησα δυναμικά αλλά στην πορεία τα χάλασα τα πράγματα. Δεν μου άξιζε. Ούτε στους γονείς μου άξιζε. Τώρα στα γόνατα παρακαλώ τον Θεό να μας βοηθήσει. Ξέρω ότι μας κοιτάει και μας προστατεύει. Και δε νοιάζει για μένα. Κυρίως για τους γύρω μου ενδιαφέρομαι. Μεγάλωσα μοναχοπαίδι και λίγο κακομαθημένο αλλά νοιάζομαι για τους δικούς μου πάρα πολύ. Έτσι πρέπει να είναι. Αλλά χτυπιέμαι που μέχρι τώρα δεν με ενδιέφερε. Αυτό δείχνουν οι πράξεις μου. Έχω τύψεις, ταχυπαλμιες, άσχημες σκέψεις. Οι τύψεις με τρώνε σαν το κοράκι.