Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑ!

[del]

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΕΦΤΑΣΑ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΟΛΟΥ! ΣΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ...
ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΒΙΟΓΑΡΦΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ.. ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΞΑΝΑ. ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ "ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ". ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ, ΑΤΥΧΗ, ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ! ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΗΜΟΥΝ 20 ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ. ΕΙΜΑΙ 30 ΚΑΙ ΖΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΟΝΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΖΩΗΣ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΒΡΩ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΥΣΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΩ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

[researcher]

καλως ορισες!

δεν ειμαι και στην καλυτερη ψυχολογικη φαση

αλλα ηθελα ετσι να σου γραψω

τελικα τι ειναι αυτο που θα επρεπε να εχει επιτευχθει η αλλαξει στα τριαντα?

γιατι ενα τετοιο παραμυθι αιωρειται γενικως,

η δεν ειναι παραμυθι?

ξερω γω...

ποιο ειναι αυτο το αυθαιρετο οριο που μας βαζει τρικλοποδια?

λεω μας γιατι τα πλησιαζω...

και λοιπον?

δεν ειμαι εγω?

δεν ειμαι η ιδια?

ως δια μαγειας δηλαδη ολοι οι αλλοι φτανοντας στα τριαντα εχουν λυσει τα προβληματα τους

και μεις οχι?

μοναξια πονος ανησυχια για το μελλον

τι θα γινω..τι θα γινω....

ενας γερος που θα νοσταλγει τα νειατα του....

sorry αν σου χαλασα το ποστ

πολυ με προβληματισες

η μαλλον μου ξαναθυμισες τους προβληματισμους μου...

[panos-Kreta]

Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις del . Αναζητησε χωρους με κοσμο .Ενα ορειβατικο συλλογο θα σου προτεινα .Ισως σου φαινεται λιγο ....ακραιο αλλα σε πολους εχει αλλαξη τη ζωη. Σου μιλαω εκ πειρας.. Ο γερο Αινσταιν ειχε πει καποτε οτι δεν θα λυσουμε τα προβληματα που μας ταλανιζουν αν μεινουμε στους ιδιους τροπους προσπαθειας επιλυσεις τους . Ας δοκιμασουμε το καινουριο.....

[del]

researcher ευχαριστώ για όσα έγραψες.. δεν υπάρχουν όρια ηλικίας λες?? κι όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένη κι εσύ δεν έχεις τη ψυχική δύναμη να τους πεις το αντιθετο?? όταν μέχρι τώρα δεν έχω τίποτα σταθερό στη ζωή μου?? όταν νιώθω πως ότι κάνω είναι αποτυχία?? όταν κλείνομαι στον ευατό μου και νιώθω \"μεγάλη\" άρα και ανσφαλής να γνωρίσω κάποιον?? τέλικα η κοινωνία μάλλον μας βάζει όρια ή εγώ έχω αυτή την εντύπωση?? δε ξέρω πείτε μου.. pano ίσως έχεις δίκιο πως πρέπει να ξεκινίσω κάτι καινούριο στη ζωή μου, όμως οι χώροι με κόσμο που μου προτείνεις με φοβίζουν! να κι ένας λόγος που νιώθω τόση θλίψη μέσα μου.. γιατί δεν έχω τίποτα ενδαιφέρον για τη ζωή μου για να πω, να συστηθώ.. τίποτα! ούτε δουλειά, ούτε φιλίες, ούτε προσωπική ζωή.. νιώθω να βρίσκομαι σε αδιέξοδο!

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Ακομα και αν υποθεσουμε οτι δεν εχει να πεις τιποτα ενδιαφερον για τη ζωη σου, τοτε γνωρισε ατομα που ειναι στην ιδια μοιρα με σενα και κανε νεες παρεες. Η μια, εστω και μικρη, αλλαγη στη ζωη σου θα σε κανει να δεις τα πραγματα διαφορετικα και μετα θα αλλαξεις και σε κατι αλλο κτλ. Αν το θες στο χερι σου ειναι να τα αλλαξεις ολα.
Τους τελευταιους 8 μηνες απεκτησα νεους φιλους μεγαλυτερους σε αριθμο απο οσους ειχα μεχρι τωρα στη ζωη μου. Αν θες μια ιδεα επειδη οπως λες δεν εχεις δουλεια τοτε πανε σε ενα σεμιναριο πανω στο αντικειμενο που υποθετω οτι εχεις σπουδασει

[del]

ναι να πάω και σε σεμινάριο και να ψάξω απεγνωσμένα για δουλεια όπως κάνω τελευταία. αν και με φοβίζει πια κι αυτό.. περίοδος κρίσης και οι πόρτες κλειστές! και μένω και σε επαρχία.. τον φόβο της ηλικίας πως διώχνω απο μέσα μου? πως έπρεπε ήδη να έχω βάσεις στη ζωή μου που δυστυχώς δεν κατάφερα ως τώρα?

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Ελα τωρα δεν εισαι αντρας ωστε να πρεπει σωνει και καλα να εχεις σιγουρη δουλεια κτλ. Το θεμα ειναι να βρεις τι μπορει να σε βοηθησει και οχι να ψαξεις απεγνωσμενα για δουλεια. Πχ αν πας σε σεμιναριο φροντισε να ειναι καποιο που να σου δινει μορια για το δημοσιο

[sabb]

Τι είναι αυτά που διαβάζω ? Αν στην ηλικία των \"ούτε -κάν- τριάντα\", τελειώνουν όλα και μας πιάνει μαύρη απελπισία, τότε εγώ που οσονούπω φτάνω το μισό αιώνα (sic) δεν έχω άλλη επιλογή και το μόνο που μου μένει να κάνω , είναι ν\' ανοίξω δυό μέτρα στο χώμα, να μπω μέσα στη κάσα και να κλείσω και το καπάκι από πάνω.....

Λοιπόν φίλη μου del, σε πληροφορώ πως ακόμη και στα 50 και στα 60 και στα 160, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει όνειρα για το αύριο, πόσο μάλλον στα τριάντα του.. Έχω ένα συνομήλικο φίλο μου που ονειρεύεται πότε να βγει στη σύνταξη, να πάρει μια βαρκούλα και να πηγαίνει κάθε μέρα στο ψάρεμα. Αντιδρώ σε μια τέτοιου είδους αντίληψη, πρώτ\' απ\' όλα γιατί εκείνο που είναι σημαντικό , είναι το να ζει έντονα κανείς την κάθε του μέρα, να \"αρπάζει την κάθε στιγμή\" απ\' τα μαλλιά και να της ρουφάει την κάθε της ικμάδα (carpe diem) . Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω πως η βαρκούλα κι ο άπλετος χρόνος ηρεμίας και ξεκούρασης, μακριά από το άγχος και την ανασφάλεια της κάθε παραγωγικής ηλικίας, δεν παύει να αποτελεί για τον φίλο μου μια προοπτική κι ένα όνειρο ζωής !!

Κάνε όνειρα, βάλε στόχους, γνώρισε τους ανθρώπους, μάθε να εμπιστεύεσαι τα ένστικτα σου, δες την κάθε μέρα με περισσότερη αισιοδοξία...

Όχι μόνο δεν σε πήραν τα χρόνια, αλλά είσαι πολύ μικρή για να απαξιώνεις ένα μέλλον που σου ανήκει...

[Arsi]

Originally posted by sabb
Τι είναι αυτά που διαβάζω ? Αν στην ηλικία των \"ούτε -κάν- τριάντα\", τελειώνουν όλα και μας πιάνει μαύρη απελπισία, τότε εγώ που οσονούπω φτάνω το μισό αιώνα (sic) δεν έχω άλλη επιλογή και το μόνο που μου μένει να κάνω , είναι ν\' ανοίξω δυό μέτρα στο χώμα, να μπω μέσα στη κάσα και να κλείσω και το καπάκι από πάνω.....

Λοιπόν φίλη μου del, σε πληροφορώ πως ακόμη και στα 50 και στα 60 και στα 160, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει όνειρα για το αύριο, πόσο μάλλον στα τριάντα του.. Έχω ένα συνομήλικο φίλο μου που ονειρεύεται πότε να βγει στη σύνταξη, να πάρει μια βαρκούλα και να πηγαίνει κάθε μέρα στο ψάρεμα. Αντιδρώ σε μια τέτοιου είδους αντίληψη, πρώτ\' απ\' όλα γιατί εκείνο που είναι σημαντικό , είναι το να ζει έντονα κανείς την κάθε του μέρα, να \"αρπάζει την κάθε στιγμή\" απ\' τα μαλλιά και να της ρουφάει την κάθε της ικμάδα (carpe diem) . Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω πως η βαρκούλα κι ο άπλετος χρόνος ηρεμίας και ξεκούρασης, μακριά από το άγχος και την ανασφάλεια της κάθε παραγωγικής ηλικίας, δεν παύει να αποτελεί για τον φίλο μου μια προοπτική κι ένα όνειρο ζωής !!

Κάνε όνειρα, βάλε στόχους, γνώρισε τους ανθρώπους, μάθε να εμπιστεύεσαι τα ένστικτα σου, δες την κάθε μέρα με περισσότερη αισιοδοξία...

Όχι μόνο δεν σε πήραν τα χρόνια, αλλά είσαι πολύ μικρή για να απαξιώνεις ένα μέλλον που σου ανήκει...

Συμφωνώ απόλυτα.Στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες.στα 30 πρέπει να έχεις μια σταθερή δουλειά,να έχεις οικογένεια κ.λ.π.Τους κανόνες(στόχους)τους βάζουμε εμείς σύμφωνα με αυτά που θέλουμε,ονειρευόμαστε κ ...αυτό συμβαίνει μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής μας!

[Παστελι]

και γω τα ιδια.και νομιζα οτι ειμαι 28 ακομα .ελεος.τον δεκεβριο κλεινω τα 30

[Sofia]

Καλως ήρθες del

Καταλαβαινω γιατι μιλας, για ποιες αγωνιες κ ποια αγχη μιλας καθως ειμαι κοντα στην δικη σου ηλικια κ υπάρχουν διαστηματα που ειμαι σε αναζητηση εργασιας καθως ακολουθω ελευθερο επαγγελμα. Δε νομιζω πώς υπάρχει ανθρωπος που θελει να στεκεται στα ποδια του οικονομικα, δημιουργικα (οσο γινεται) κ να μην θελει να εργαστει. Να μπορει, να θελει αλλα να μη βρισκει. Ξερω ποσο ασχημο ειναι κ ποσο εξοντωτικο επισης. Και ειδικα σε μια τοσο δημιουργικη ηλικια....Ομως σκεψου πώς δυστυχως ή ευτυχως δεν ειναι κατι για το οποιο ευθυνεσαι αποκλειστικα η ιδια. Ειναι κ οι συνθηκες που επικρατουν, ειδικα στη χωρα μας, ειναι κ η εποχη....Για αυτους ολους τους λογους εχεις σκεφτει αντι να περιμενεις τη δουλεια που απτεται των προσδοκιων σου να απασχοληθεις με κατι παρεμφερες ή εστω ασχετο?

Σε οτι αφορα τον γαμο εχεις σκεφτει γιατι δυσανασχετεις? Ειναι που χωρισες? Ειναι που θελεις να παντρευτεις αφου ολες οι γυναικες στην ηλικια σου πανω κατω κανουν το ιδιο? Εχεις σκεφτει αν ειναι ο γαμος η αναγκη σου πανω απο ολα αυτη τη στιγμη?

Υπάρχει βεβαια κ μια συγκριση με αλλες φιλες κ γνωστες. Ειναι ομως κατι που θες να κανεις γιατι κανουν κ οι υπολοιποι ή ειναι κατι που πραγματικα θελεις? Ή ειναι πώς αισθανεσαι πώς μειονεκτεις διπλα σε καποια που εχει καλυψει το τριπτυχο της ευτυχιας:δουλεια-γαμο-παιδια?

Ειναι ισως μια καλη αφορμη τα 30 για μια καλη ανασκοπηση: τί θελω πραγματικα, πώς μπορω να το έχω κ σε τί φαση βρισκομαι για να το αποκτησω.

[deleted-member141015]

Αγαπητή del, αν κοιτάξω πίσω νιώθω ότι σε καταλαβαίνω, γιατί θυμάμαι πολύ καλά πως όταν πλησίαζα τα 30 νόμιζα πως ο χρόνος τέλειωνε, για κάποια θέματα δε πίστευα πως είχε ήδη τελειώσει! Τώρα που πλησιάζω τα 40 νιώθω απαλλαγμένη από τα άγχη σχετικά με το τι \'πρέπει\' να γίνει σε κάθε ηλικία και περνάω πολύ καλύτερα. Αν μου έλεγαν ότι υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος να ξαναγυρίσω στα 20 δεν θα γύρναγα. Το μόνο \'εμπόδιο\' είναι το δικό μας μυαλό και στα 20 ήταν πολύ περιορισμένο! Χρησιμοποίησε το μυαλό που έχεις τώρα για να δεις τι θέλεις να κάνεις και γιατί, πώς μπορείς να το αποκτήσεις. Δεν \'έχασες\' κανένα τρένο, είσαι μέσα στο δικό σου τρένο και καλό είναι να ξεκινήσεις να το οδηγείς...

[Nat]

Originally posted by panos-Kreta
Ο γερο Αινσταιν ειχε πει καποτε οτι δεν θα λυσουμε τα προβληματα που μας ταλανιζουν αν μεινουμε στους ιδιους τροπους προσπαθειας επιλυσεις τους . Ας δοκιμασουμε το καινουριο.....

Πράγματι! Γιατί ακόμα κι αν ξαναγινόσουν 20 χρονών, del, ακολουθώντας την ίδια πορεία πιθανότατα σε δέκα χρόνια θα κατέληγες στο ίδιο σημείο που είσαι σήμερα. Άρα, κάτι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο που αντιδράς στις καταστάσεις που αντιμετωπίζεις. Σίγουρα στην επαρχία είναι πιο έντονη η \"απαίτηση\" να παντρευτείς και μάλιστα νωρίς, αλλά πίστεψέ με, έχεις πολύυυυυυ χρόνο μπροστά σου. Προσπάθησε να δεις πώς μπορείς να φτιάξεις τη ζωή σου όπως θέλεις εσύ και μην αφήνεις τις \"απαιτήσεις της κοινής γνώμης\" να σε ρίχνουν.
Τα 30 τα πέρασα πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Τώρα που πλησιάζω τα 50, εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι κάθε ηλικία έχει τη δική της χάρη. Εξακολουθώ να ξεφυλλίζω με ενθουσιασμό το βιβλίο της ζωής σελίδα-σελίδα. Και κάθε σελίδα που γυρνάω, μου φέρνει και κάτι καινούριο - όχι απαραίτητα κάτι συνταρακτικό, αλλά μια νέα σκέψη, μια νέα συνειδητοποίηση ίσως, που με γεμίζει και με κάνει να περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη σελίδα. Και δεν σκοπεύω με τίποτα να κλείσω το βιβλίο πριν διαβάσω το τέλος του!

[researcher]

Originally posted by del
researcher ευχαριστώ για όσα έγραψες..
δεν υπάρχουν όρια ηλικίας λες??
κι όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένη
κι εσύ δεν έχεις τη ψυχική δύναμη να τους πεις το αντιθετο?? όταν μέχρι τώρα δεν έχω τίποτα σταθερό στη ζωή μου?? όταν νιώθω πως ότι κάνω είναι αποτυχία??
όταν κλείνομαι στον ευατό μου και νιώθω \"μεγάλη\" άρα και ανσφαλής να γνωρίσω κάποιον??
τέλικα η κοινωνία μάλλον μας βάζει όρια ή εγώ έχω αυτή την εντύπωση??
δε ξέρω πείτε μου.. pano ίσως έχεις δίκιο πως πρέπει να ξεκινίσω κάτι καινούριο στη ζωή μου, όμως οι χώροι με κόσμο που μου προτείνεις με φοβίζουν!
να κι ένας λόγος που νιώθω τόση θλίψη μέσα μου.. γιατί δεν έχω τίποτα ενδαιφέρον για τη ζωή μου για να πω, να συστηθώ.. τίποτα!
ούτε δουλειά, ούτε φιλίες, ούτε προσωπική ζωή...
νιώθω να βρίσκομαι σε αδιέξοδο!

ξερεις τι πιστευω?

πως δεν σε γεμιζει η ολη υποθεση

πως κατι σου λεει πως δεν θελεις να ζεις ετσι

και το μοναδικο οριο που βλεπω

ειναι το οριο του δεν παει αλλο!

κατι πρεπει να αλλαξει.

ναι υπαρχουν ορια ηλικιας

στα 20 γαμος

στα 30 διαζυγιο

στα 35 αφου εχεις ριξει και πεντε χρονια γυμναστηριο μαζι με το σιχτιρισμα για το γαιδουρι που παντρευτηκες

πας διακοπες με το γκομενο σου ως γκομεναρα κι εσυ
αδιαφορη κι ανεμελη

γιατι τωρα πια δε σε νοιαζει τι λεει η κοινωνια....

ξερω γω μωρε!

εγω και στα 22 μου μεγαλη αισθανομουνα.

δε συμμετειχα σε παρεες γιατι ξερεις τι ελεγα μεσα μου

ολοι θα νομιζουν οτι ψαχνω για αντρα

κατι οι απαξιωσεις του μπαμπα μου

κατι η ψιλοκαταθλιψη

με εμποδιζαν απο το να ζω! να ζω!

να ζω ρε παιδι μου

οχι τον ερωτα μονο...την παρεα!

τους ανθρωπους!

εμενα!

τη ζωη μου! ολα!

ναι υπαρχουν ορια

ποια ειναι αυτα ομως?

ο μλ@κοπιτουρας που ξεφωνιζει πως η γυναικα πανω απο τα δεκαοχτω ειναι γρια?

ε κατσε να σου βαλει αυτος το οριο.

η προηγουμενη γενια που εχει το γαμο σαν τη μονη λυση?

ε δεν ειναι η μονη λυση.

ολες οι φιλες σου που παντρευτηκαν?
και μενα με ταραζουν ακομα τα νεα πως παντρευεται η ταδε να σου πω την αληθεια. αλλα ρε γμτ ειναι η δικη της ζωη.αυτο τη γεμιζει.αυτο! η ετσι κι αυτοι νομιζουν πως θα δωσουν τη λυση στο <αδιεξοδο> που περιγραφεις.δεν ξερω.

και τι κανεις απο δω και περα?

εγω παντως εκανα ψυχοθεραπεια!

χε χε!

και ειδα οτι ολα αυτα ηταν σκεψεις που τις ειχα πολλα χρονια.

μη σου πω κι απ το δημοτικο...

ναι ναι..
σκεψεις που στη βαση τους βρισκεται το

δεν αξιζω

δεν αξιζω γιατι ειμαι τοσων χρονων
γιατι ειμαι τοσων κιλων
γιατι δεν εχω αυτο γιατι ο αλλος παντα ειναι καλυτερος απο μενα.

ε οχι ρε φιλε!

δεν το δεχομαι πλεον!

αξιζω..για το τωρα το πριν το μετα και το παντα!

σου ευχομαι ο,τι καλυτερο απο τα βαθη της καρδιας μου!

υ.γ. μερικες φορες λεω πως αντιμετωπισα η πως βλεπω εγω καποια πραγματα.αλλα εχω επισης την αναγκη να γραψω οτι ειναι καθαρα πως το βλεπω εγω. και αντιλαμβανομαι σε ολο της το μεγαλειο τη φυση της υποκειμενικοτητας των οσο εκθετω εδω. :-) ασχετα αν εκφραζομαι σε δευτερο προσωπο η με προστακτικο τροπο.

[Παστελι]

εγω δεν το κριβω και οσοι με εχουν δει μσν ενω ειμαι 30 φαινομαι 19-20 το πολυ.και μαρεσει ναουμε :P