τι ειναι τελικα αυτη η καταθλιψη ;;;;

[σέϊτα]

καλημερα σε ολους σας

διαβαζω αυτες τις μερες τα διαφορα θεματα γιατι εχω και εγω ενα θεμα και μου δημιουργηθηκε η απορια, τι ειναι ρε παιδια αυτη η καταθλιψη ;
ποιος θα μπορουσε να δωσει εναν ορισμο ;

πιστευω οτι μεγαλο ποσοστο πασχει απλα δεν το ξερει.

[sabb]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%88%C E%B7

[σέϊτα]

ευχαριστω sabb

οντως το site αυτο τα λεει ολα και πολυ αναλυτικα.

[vince]

Η κατάθλιψη είναι κάτι που δημιουργείται στους ανθρώπους που δεν περνάνε καλά στην ζωή τους. Αυτό δεν θα σου το πει καμία Wikipedia..

[εσωτερική_σήψη]

ούτε μπορεί να περιγράψει αυτή την τρομερή απελπισία που βιώνεις!

[mariap]

Καταθλιψη ειναι να νοιωθεις μια εντονη απελπισια, να κλαις περιεργες στιγμες και να μην εισαι χαρουμενη με την ζωη σου.

[giota]

Να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου να είσαι όλη μέρα ξαπλωμένη να αισθάνεσαι το πρωϊ που ξυπνας το σώμα σου βαρύ και να μην μπορείς να σηκωθείς να νιώθεις κούραση και ας μην κάνεις τίποτε,να μην σου μιλάει κανείς,να αισθάνεσαι ότι έχεις μπεί σ\' ένα σκοτεινό τούνελ να τα βλέπεις ολα μαύρα να ζεις σ΄ένα πένθος να κλαίς στον δρόμο ή στο λεωφορείο να βλέπεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν να έχεις ξεχάσει πως γελάνε να φεύγει η ζωή χωρις να ζείς.Να βλέπεις ανθρώπους να γελάνε να διασκεδάζουν και εσύ να μην θέλεις να βγείς απο το σπίτι.Νομίζω ο καθένας κάτι έχει να γράψει επι πλέον

[mariap]

Να προσθεσω και εγω μερικα, να ξυπνας το πρωι και να κλαις γιατι ξερεις οτι δεν εχεις κανεναν να σε περιμενει ή οτι και η σημερινη μερα θα ειναι ιδια οπως η προηγουμενη και παει λεγοντας.

Εγω πολλες φορες ξυπναω με κλαματα γιατι δεν εχω εναν ανθρωπο να του πω μια καλημερα ή μια κουβεντα.

Να μη θες να βγεις απο το σπιτι, και να κλεινεσε ολο και πιο πολυ στον εαυτο σου.

[Sofia]

ναι ειναι ολα αυτα που γραφεις γιωτα κ μαρια...ομως κοριτσια, υπάρχει κ το σημειο οπου λεμε \"ως εδω...κατι πρεπει να κανω για ΟΛΟ αυτο...δεν μπορω αλλο έτσι\"...κ εκει αρχιζει η αντριστροφη μετρηση.

[Remedy]

εγω εχω ακουσει, εχω διαβασει, οτι μπορει να εχεις καταθλιψη χωρις να το ξερεις, κι αυτο, οχι γιατι εισαι ασχετος, αλλα γιατι δεν εχει ολα τα τυπικα συμπτωματα της καταθλιψης κι αυτο λογω της διαφορετικης ιδιοσυγκρασιας του καθενα.
πολυ θα με ενδιεφερε να ηξερα τα συμπτωματα αυτα....

θεωρουσα οτι ειναι βασικο αυτο που λετε οι περισσοτεροι, να νοιωθεις δλδ αισθημα απελπισιας,να μη θες να σηκωθεις απ το κρεβατι σου η να παραμελεις τον εαυτο σου.ειναι ομως ετσι η οχι?

εμενα μου συμβαινει κατι, που δεν ξερω που να το καταταξω, καθως εχω την υποψια οτι ειναι κατι σαν κριση μεσης ηλικιας...
εχει ομως ενα συμπτωμα που με οδηγει σε σκεψεις για ηπια η μουλωχτη(θα το κατοχυρωσω) καταθλιψη.
το συγκεκριμενο συμπτωμα ειναι οτι δεν μπορω να τραγουδησω χωρις να κλαψω....δεν ειμαι τραγουδιστρια,οποτε δεν χρειαζεται να τραγουδαω,δεν ειναι περιεργο συμπτωμα ομως?
τα αλλα που μου συμβαινουν ειναι τα εξης:

βαριεμαι πολυ ευκολα τις παρεες, προτιμω να περναω πολλες ωρες μονη μου. πολλες ομως...
οποτε και βαριεμαι να βγαινω, προτιμω να καθομαι σπιτι. τις λιγες φορες που εχω διαθεση για κοινωνικοποιηση, μου περναει πολυ συντομα.
δεν βαριεμαι ομως την παρεα καποιου ερωτικου συντροφου.
βαριεμαι ακομα και να βρεθω με την κολλητη μου φιλη. περναω μικρες φασεις επιθυμιας να μαθω νεα της, να μιλησουμε, το περισσοτερο διαστημα ομως δεν θελω ουτε αυτο...
θελω απολυτη ησυχια απο ζωντανες φωνες ανθρωπινες, ομιλιες φασαριες κι οτιδηποτε, μπορω ομως να εχω ανοιχτα ιντερνετ και τηλεοραση ολη μερα...
οπως σας ειπα αν παω να τραγουδησω κατι, ειδικα ελληνικο, κλαιω.πολλες φορες κλαιω και ακουγοντας τραγουδια,οχι ομως μπιτατα τραγουδια που ακουω με ενταση, μονο οδηγωντας και πολλες φορες τα τραγουδαω κιολας .
οταν εχω τις μαυρες μου, νοιωθω μονη, δυστυχισμενη, αισθημα ματαιοτητας εντονο, κανω μερικες φορες στιγμιαιες σκεψεις αυτοκτονιας, του τυπου \"ελευθερη πτωση\", μονο για να επιβεβαιωσω στον εαυτο μου οτι αποκλειεται να το εκανα εγω αυτο.
τα αντι-συμπτωματα τωρα:
ειμαι απολυτα λειτουργικη, στην δουλεια λειτουργω πληρως.δυναμικα,εντονα,γρη� �ορα,ολα καλα. με εχει κουρασει πολυ βεβαια η δουλεια και κυριως ψυχικα γιατι εχει μεγαλη πιεση. μονιμα σκεφτομαι πως θα μπορουσα να απαλλαγω η εστω να παω στο δημοσιο.
ΓΕΛΑΩ ΠΟΛΥ. μονιμα κανουμε απειρα γελια και στην δουλεια και με γνωστους παρολα αυτα.δεν μπορω να ζησω αλλωστε χωρις χιουμορ, σαρκασμο και αυτοσαρκασμο...
ποτε δεν παραμελω τον εαυτο μου απο αποψη υγιεινης αλλα ουτε και κοκεταριας.
εχω ορεξη για ψωνια και σε σουπερ μαρκετ και για μενα, ρουχα-καλλυντικα, ειδικα αυτα, πολυ.
εχω σεξουαλικη διαθεση, ορεξη για φαγητο.

το σημειο καμπης για ολα αυτα ηταν ο χωρισμος μου πριν 5 χρονια απο μια μακροχρονια σχεση μου.σχεση 15 χρονων....περασα εναν χρονο απελπιστικης διαθεσης και μετα η κατασταση ειναι οπως την περιγραφω. απο την αρχη ομως,και τον πρωτο χρονο ακομα, ποτε δεν σταματησα να φλερταρω και να εχω ερωτικες σχεσεις, οχι ομως \"δεσμους\", παντα κατι πολυ πιο χαλαρο.

η βαρεμαρα για πολλες παρεες και πολλες εξοδους υπηρχε και στα τελευταια χρονια του δεσμου μου...με την τωρινη διαθεση μου για μοναχικοτητα, εχω αποκοπει σχεδον απο ολους τους φιλους μου τους παλιους,αλλα για εναν ακομα λογο.ηταν ολοι κοινοι φιλοι \"του ζευγαριου\" και οι ισορροπιες μετα τον χωρισμο μας διαταραχθηκαν, αλλα κι εγω ως ελευθερη γυναικα πλεον δεν περναω καλα σε παρεες \"ζευγαριων\" για πολλους λογους που θα φανταζεστε,,,

τι ειναι αυτο που μου συμβαινει?ειναι κατι, η \"ετσι ειμαι\" τωρα, εγω?

[giota]

Εγώ πιστεύω ότι αν δεν αντιδράσεις τότε θα πάθεις την κατάθλιψη.Απλώς σου χτυπάει ένα καμπανάκι και σου λέει πρόσεξε υπάρχει κίνδυνος.Πήγαινε να μιλήσεις σε ένα ψυχολόγο μην αφήνεις μια κατάσταση να διαιωνίζεται η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία

[Remedy]

συμφωνοι βρε γιωτα, αλλα τι να του πω????
εγω θεωρω οτι πρεπει να ζηταει βοηθεια καποιος που δεν ειναι λειτουργικος πλεον, η που υποφερει.
εγω δεν υποφερω!
συμβαινουν ολα αυτα που σου λεω, η ζωη μου δεν ειναι οπως θαθελα αυτη τη στιγμη, αλλα δεν υποφερω, δεν νοιωθω οτι δεν περναω καλα..
να παω να του πω τι? οτι οταν τραγουδαω, κλαιω?η οτι δεν εχω διαθεση για παρεες? ειναι υποχρεωτικο να εχουμε διαθεση για παρεες?
και περα απο αυτο, μου συμβαινει αυτο 5 χρονια...δεν χειροτερευει, και οπως ειπα, μετα το σοκ του χωρισμου τον πρωτο χρονο, η κατασταση καλυτερεψε.ποτε θα την παθω την καταθλιψη?στα 10 χρονια?(εκτος αν την εχω ηδη...)

[giota]

Παλαιότερα είχες διάθεση καλύτερη;

[Remedy]

παρα πολυ παλιοτερα... που ημουν παρα πολυ μικροτερη...μετραει αυτο?

λιγοτερο παλια,πριν χωρισω δλδ, ηταν σαφως αλλιως η κοινωνικοποιηση μου, αλλα ηταν και πολυ διαφορετικες οι συνθηκες της ζωης μου, μεσα σε μια μονιμη σχεση...

[Sofia]

Originally posted by Remedy
εγω εχω ακουσει, εχω διαβασει, οτι μπορει να εχεις καταθλιψη χωρις να το ξερεις, κι αυτο, οχι γιατι εισαι ασχετος, αλλα γιατι δεν εχει ολα τα τυπικα συμπτωματα της καταθλιψης κι αυτο λογω της διαφορετικης ιδιοσυγκρασιας του καθενα.
πολυ θα με ενδιεφερε να ηξερα τα συμπτωματα αυτα....

θεωρουσα οτι ειναι βασικο αυτο που λετε οι περισσοτεροι, να νοιωθεις δλδ αισθημα απελπισιας,να μη θες να σηκωθεις απ το κρεβατι σου η να παραμελεις τον εαυτο σου.ειναι ομως ετσι η οχι?

εμενα μου συμβαινει κατι, που δεν ξερω που να το καταταξω, καθως εχω την υποψια οτι ειναι κατι σαν κριση μεσης ηλικιας...
εχει ομως ενα συμπτωμα που με οδηγει σε σκεψεις για ηπια η μουλωχτη(θα το κατοχυρωσω) καταθλιψη.
το συγκεκριμενο συμπτωμα ειναι οτι δεν μπορω να τραγουδησω χωρις να κλαψω....δεν ειμαι τραγουδιστρια,οποτε δεν χρειαζεται να τραγουδαω,δεν ειναι περιεργο συμπτωμα ομως?
τα αλλα που μου συμβαινουν ειναι τα εξης:

βαριεμαι πολυ ευκολα τις παρεες, προτιμω να περναω πολλες ωρες μονη μου. πολλες ομως...
οποτε και βαριεμαι να βγαινω, προτιμω να καθομαι σπιτι. τις λιγες φορες που εχω διαθεση για κοινωνικοποιηση, μου περναει πολυ συντομα.
δεν βαριεμαι ομως την παρεα καποιου ερωτικου συντροφου.
βαριεμαι ακομα και να βρεθω με την κολλητη μου φιλη. περναω μικρες φασεις επιθυμιας να μαθω νεα της, να μιλησουμε, το περισσοτερο διαστημα ομως δεν θελω ουτε αυτο...
θελω απολυτη ησυχια απο ζωντανες φωνες ανθρωπινες, ομιλιες φασαριες κι οτιδηποτε, μπορω ομως να εχω ανοιχτα ιντερνετ και τηλεοραση ολη μερα...
οπως σας ειπα αν παω να τραγουδησω κατι, ειδικα ελληνικο, κλαιω.πολλες φορες κλαιω και ακουγοντας τραγουδια,οχι ομως μπιτατα τραγουδια που ακουω με ενταση, μονο οδηγωντας και πολλες φορες τα τραγουδαω κιολας .
οταν εχω τις μαυρες μου, νοιωθω μονη, δυστυχισμενη, αισθημα ματαιοτητας εντονο, κανω μερικες φορες στιγμιαιες σκεψεις αυτοκτονιας, του τυπου \"ελευθερη πτωση\", μονο για να επιβεβαιωσω στον εαυτο μου οτι αποκλειεται να το εκανα εγω αυτο.
τα αντι-συμπτωματα τωρα:
ειμαι απολυτα λειτουργικη, στην δουλεια λειτουργω πληρως.δυναμικα,εντονα,γρη� �ορα,ολα καλα. με εχει κουρασει πολυ βεβαια η δουλεια και κυριως ψυχικα γιατι εχει μεγαλη πιεση. μονιμα σκεφτομαι πως θα μπορουσα να απαλλαγω η εστω να παω στο δημοσιο.
ΓΕΛΑΩ ΠΟΛΥ. μονιμα κανουμε απειρα γελια και στην δουλεια και με γνωστους παρολα αυτα.δεν μπορω να ζησω αλλωστε χωρις χιουμορ, σαρκασμο και αυτοσαρκασμο...
ποτε δεν παραμελω τον εαυτο μου απο αποψη υγιεινης αλλα ουτε και κοκεταριας.
εχω ορεξη για ψωνια και σε σουπερ μαρκετ και για μενα, ρουχα-καλλυντικα, ειδικα αυτα, πολυ.
εχω σεξουαλικη διαθεση, ορεξη για φαγητο.

το σημειο καμπης για ολα αυτα ηταν ο χωρισμος μου πριν 5 χρονια απο μια μακροχρονια σχεση μου.σχεση 15 χρονων....περασα εναν χρονο απελπιστικης διαθεσης και μετα η κατασταση ειναι οπως την περιγραφω. απο την αρχη ομως,και τον πρωτο χρονο ακομα, ποτε δεν σταματησα να φλερταρω και να εχω ερωτικες σχεσεις, οχι ομως \"δεσμους\", παντα κατι πολυ πιο χαλαρο.

η βαρεμαρα για πολλες παρεες και πολλες εξοδους υπηρχε και στα τελευταια χρονια του δεσμου μου...με την τωρινη διαθεση μου για μοναχικοτητα, εχω αποκοπει σχεδον απο ολους τους φιλους μου τους παλιους,αλλα για εναν ακομα λογο.ηταν ολοι κοινοι φιλοι \"του ζευγαριου\" και οι ισορροπιες μετα τον χωρισμο μας διαταραχθηκαν, αλλα κι εγω ως ελευθερη γυναικα πλεον δεν περναω καλα σε παρεες \"ζευγαριων\" για πολλους λογους που θα φανταζεστε,,,

τι ειναι αυτο που μου συμβαινει?ειναι κατι, η \"ετσι ειμαι\" τωρα, εγω?

Remedy,

πρεπει να πώ ότι διαβαζοντας τα οσα γραφεις με ταξιδεψες. Στο παρελθον, σε μια δικη μου χρονικη περιοδο πολυ επιπονη κ εντονα μοναχικη. Σ ευχαριστω γι αυτο....

Εγω δεν μπορουσα να ακουσω τα δικα μου αγαπημενα τραγουδια. Οποτε, επελεγα να ακουω μονο μουσικη, οχι τραγουδια. Ουτε ξενα, που οι στιχοι τους με \"ακουμπουσαν\"...ισως γιατι ακουμπουσαν κατευθειαν στις πληγες μου, οπως το αλατι.

Ισχυε το ιδιο οπως κ με σενα η επιθυμια μου για επικοινωνια με αλλους. Την κολλητη μου κ ποσο ηθελα να την δω. Κ με τις παρρεες αποκοπηκα με δικη μου πρωτοβουλια. Αργα κ σταθερα.Με προφάσεις οπως πχ βαριεμαι. Μαλιστα την κολλητη μου την ντρεπομουν, κ δεν μπορουσα να της αρνηθω να την δω για ενα καφε: περισσοτερο για να ακουσω τα νεα της, παρα να μιλησω εγω για τα δικα μου.

Κ ναι, ειχα αντισυμπτώματα: οπως το χιουμορ, ο αυτοσαρκασμος, η εντονη δραστηριοτητα στη δουλεια. Αυτα ηταν τα οπλα μου, στα προανεφερομενα ομως. Ενα ειδος αμυντικου μηχανισμου. Κ προστασιας του εαυτου μου....

Ποτε δεν παραμελησα τον εαυτο μου εξωτερικα, σιγουρα σε σχεση με το παρελθον, αλλα καθολου σε αντικειμενικη βάση.

Η κριση ηλικιας που αναφερεις μπορει να αποτελεσει αφορμη για να ερθουν πολλα πραγματα στην επιφανεια. Κ ενας απολογισμος μπορει να μας φερει-αν αντεξουμε- αντιμετωπους με μεγαλες αληθειες.

Remedy, δεν εχει τοση σημασια αν εχεις κατάθλιψη ή οχι. Μπορει κ να ναι, μπορει κ οχι...εγω οταν ξεκινησα ψυχοθεραπεια, η διαγνωση που μου εγινε μετα απο δύο μηνες ήταν πώς ειχα ενα καταθλιπτικο επεισοδιο. Αυτο ομως, ηταν ο σεισμος που εγινε μεσα μου. Κ τελειωσε. Την αναστήλωση, επρεπε να την κανω εγω, αφου τα συντριμια υπήρχαν ακομα μεσα μου...

Remedy, γραφεις πολυ ωραια..Σ ευχαριστω γι αυτο κ για την παρουσια σου εδω μεσα.Για καποιο λογο, ακουμπας σε πολυ δικα μου θεματα.

Σου ευχομαι να μιλησεις για τα βαθυτερα σου θεματα, περισσοτερο...Θα ανακαλυψεις πολλα, που τωρα ισως ουτε τα φανταζεσαι.