φταίει κι η βροχή

[narnia]

φταίω που κλαίω ή μήπως είναι που είμαι μόνη? φτες αν σε βρίζουν "γιατί σε ξέρουν πως σκέφτεσαι" κι ας μη μιλάς. αξίζουν οι σκέψεις που δεν έχεις κάνει, το μένος που ξεχειλίζει? φταις αν σ'έχουν βαρεθεί? φταις αν τα παιδιά σου φεύγουν γιατί είσαι καταθλιπτική και δεν ξέρεις να ζήσεις? φταις αν δεν ελπίζεις σε τίποτα και πια δεν αξίζεις τίποτα? φταις όταν βρέχει ο ουρανός δάκρυα για τη ζωή που δεν θα ζήσεις?

[mstrouf]

μα την βροχη εφορεσα κ επεσα να πεθανω..
ξαφνου μια αναλαμπη, κεραυνος ήταν θαρρω, μου θύμησε πως δεν φταίω σε τίποτα εγω, οι άλλοι ήθελαν να φταίω..
ισως στην επομενη στροφη, το θυμηθω νωρίτερα..

[mariafound82]

Γεια σου κ καλο μηνα.Σε ενα μεγαλο βαθμο η ζωη μας ειναι δικη μας ευθυνη κ απο την στιγμη που θα το συνειδητοποιησουμε αυτο μπορουμε να αλλαξουμε τα παντα κ να παρουμε την ζωη μας στα χερια μας.Κανεις δεν θα σε καταλαβει κ δεν θα σου συμπαρασταθει παρα μονο αν εχει περασει ο ιδιος καταθλιψη.Τα παιδια σου φανταζομαι οτι ειναι πολυ νεα,δεν την εχουν ζησει κ ευχομαι να μην την ζησουν ποτε.
Μιλας για τον εαυτο σου κ χρησιμοποιεις το \"δεν \" 4 φορες.Γιατι τοση απαισιοδοξια?θελεις να μας μιλησεις?Τιποτε δεν ειναι τοσο μαυρο οσο φαινεται στην αρχη.Παντα οι τριτες γνωμες ειναι πιο αντικειμενικες.

[narnia]

σήμερα είναι μια άλλη μέρα και μοιάζω να ξεχνώ. Μα δεν ξεφεύγω. Όλα ξαναγυρίζουν ίδια, μια θλίψη περισσότερη πάνω στην άλλη. Δεν είναι μια απώλεια νωπή που λέω θα την ξεχάσω, είναι μια μέρα πίσω απ΄την άλλη ίδιες μονότονες. Ακόμα κι η σκόνη προστίθεται στη χθεσινη και δεν λέω να τη διώξω. Έτσι κι οι \"κακές\" στιγμές μας η μια πάνω στην άλλη. πως να ανεχτώ να είμαι σκουπίδι όταν ακόμα δεν το νιώθω και λέω αξίζεις κάτι. Λέω ακόμα γιατί σιγά σιγά γεμίζω ενοχές για τα δικά μου λάθη που επαναλαμβάνονται τα ίδια. Κάποτε θα πιστεύω πως μόνο εγώ κάνω λάθος. Αυτό φοβάμαι που έρχεται. μη χάσω την ψυχή μου.

[mariafound82]

Κανε την αρχη ,μην επιτρεψεις ποτε ξανα σε κανενα να σου φερρεται σαν να εισαι σκουπιδι.ΠΟΤΕ

[narnia]

Από που να αντλήσω αυτή τη δύναμη όταν πίσω κοιτάω συντρίμια και μπροστά θύελλες? Προσπαθώ περισσότερο από τις δυνάμεις μου. Δίνω κουράγιο στις γνωστές μου που ζητάνε βοήθεια στα \"μικρά\" καθημερινά. Μοιράζω γέλιο κι \"εξυπνακίστικες ατάκες\". Ξέρουν πόση υπερπροσπάθεια καταβάλλω? Αναγνωρίζουν πως αυτό που λάμπει στην ακρούλα των ματιών δεν είναι από το γέλιο? Κι αν κάποιος το διακρίνει τυχαία τρέχω να κρυφτώ. Θα τρέξει ο χείμμαρος και θα τρομάξουν. Θα εξαφανιστούν. Θα τους διώξω μάλλον για να μην το ξαναδούν.

[mariafound82]

Κοιταζεις πισω η μπροστα?Το παρον γιατι το ξεχνας?
Γιατι προσπαθεις να φαινεσαι δυνατη στις γνωστες σου,φοβασαι την αντιδραση τους.?Δεν εχεις καποια ατομα που εμπιστευεσαι κ μπορεις να ανοιχτεις?Θα σου προτεινα καλυτερα να μιλας επιλεκτικα ,στο φορουμ θα γινοταν μια καλη αρχη,μην δισταζεις

[narnia]

Κανένα δεν έχω πολύ κοντά μου. Πίστεψα τυφλά σε έναν έρωτα που για χρόνια με γέμιζε. Φευ. Αυταπάτες. Τους διώχνω όλους μόνη μου. Οι όχι και τόσο κοντά σου δεν έχουν καμία διάθεση για γκρίνιες. Χώρια που κανείς δεν πιστεύει πως αυτός ο τόσο κοινωνικός άνθρωπος (ο σύζυγος), ο πάντα γελαστός, ο πάντα εύθυμος, ο \"τέλειος\", μαζί σου μεταμορφώνεται σε κάτι διαφορετικό. Αποκλείεται. Εσύ είσαι περίεργη, μουντή, πεσιμίστρια, αγέλαστη. Εσύ φταις.

[mariafound82]

Μην περιμενεις απο τους αλλους να καταλαβουν δεν ξερουν τι πραγματικα γινεται μεσα στο σπιτι σου.Αλλα το βασικο νομιζω δεν ειναι ποιος φταιει κ η γνωμη των αλλων για σενα.Αποτι καταλαβαινω υπαρχει προβλημα επικοινωνιας κ κατανοησης μεταξυ σας.Δεν θα σε ρωτησω αν εχεις προσπαθησει να μιλησετε γιατι πιστευω οτι το εχεις ηδη κανει πολλες φορες.Μηπως ομως ο τροπος ηταν λαθος?Μηπως χρειαζεται διαφορετικη προσεγγιση?Τι κανεις για την καταθλιψη σου?

[deleted-member141015]

vaya, θα ήθελες να πεις ποια είναι όλα αυτά που δεν σου αρέσουν στη ζωή σου και στον εαυτό σου? Πιστεύεις ότι δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν?

Πάντως αυτό που λες για το σύζυγο, δηλαδή να είναι κοινωνικά \'τέλειος\' και μαζί σου να μεταμορφώνεται, δεν μου φαίνεται καθόλου απίστευτο. Επειδή έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση... \'μεταμόρφωσης\' (άλλη εικόνα στον κόσμο, άλλη στο σπίτι), ξέρω ότι είναι δύσκολο για τους γύρω να καταλάβουν. Αλλά σημασία έχει εσύ τι βλέπεις, εσύ τι ζεις και πώς νιώθεις και τι νομίζεις πως μπορείς να κάνεις.

[narnia]

Δεν έχω απλά προσπαθήσει. Εχω υπερβεί τις αντοχές μου πολλές φορές. Προσπαθείς να μιλήσεις σε ρολλά κατεβασμένα, σε πόρτες κλειστές, σε ανθρώπους που δεν ξέρουν το διάλογο. Μόνο η φωνή τους, ο εαυτός τους, η δικιά τους άποψη. Σίγουρα κάνω λάθος προσέγγιση. Πια δεν την ονομάζω καν προσέγγιση. Είναι φωνή απελπισίας. Όταν ο άλλος σε ξέρει με το κεφάλι κάτω δεν σε ανέχεται να μιλάς, να έχεις άποψη, θέλω, πιστεύω. Έχω πάψει από καιρό να προσπαθώ. Με την παραμικρή αφορμή έρχεται η ρήξη. Ακόμα και χωρίς άποψη χωρίς να μιλώ, εκείνος συνεχίζει \"ξέροντας\" τί σκέφτομαι. Μπορείς να το διανοηθείς? \"Ξέρω τί σκέφτεσαι τώρα\".
Δεν έχω κάνει τίποτα με την κατάθλιψή μου. Δεν έχω πάει σε ειδικό. Έρχονται στιγμές που νομίζω θα τρελαθώ, έχω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον ειδικό, αλλά φοβάμαι και αυτό. την δικιά του και πάλι αντιμετώπιση μετά. Πως να σηκωθώ που σέρνομαι?

[giota]

Vaya φοβάσαι να πας σε ειδικό.Νομίζεις πψς εγώ και πολλοί άλλοι δεν είχαμε τις αναστολές μας; Σέρνεσαι; το πιστεύω ακριβώς αυτή είναι η λέξη που χρεισημποιούσα και εγώ.Μην περιμένεις να σε βοηθήσει κανείς αν δεν το κάνεις πρώτα εσύ για τον εαυτό σου.Σου το λέω απο προσωπική εμπειρία αύριο κιόλας πήγαινε σε γιατρό.Εχεις πάθει κατάθλιψη η σερετονίνη σου έχει πέσει απο το συνεχές άγχος.Πρέπει πολύ απλά να ανεβάσεις τα επίπεδα της ουσίας αυτής.Οταν θα κάνεις θεραπεία και θα σηκώσεις το κεφάλι τότε ίσως δείς αλλη αντιμετώπιση.Εγώ που σου τα λέω έχω περάσει τα ιδια και χειρότερα.Εαν περίμενα να με βοηθήσει τώρα δεν θα υπήρχα.Μετά απο πολλά χρόνια έμαθα ότι το λάθος ήταν δικό μου που περίμενα να αναγνωριστούν οι θυσίες μου που περίμενα ένα ευχαριστώ.Μην περιμένεις ότι θα αλλάξει εσύ θα πρέπει να αλλάξεις στάση ζωής.Πριν 3 μήνες ήμουν σε μαύρο χάλι όταν λέμε έπιασα πάτο το εννοώ.Βοήθησε τον εαυτό σου μπορούμε να σου δώσουμε και γιατρό.Επίσης απευθύνσου σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγιεινής της περιοχής σου είναι δωρεάν σε περίπτωση που σε δυσκολεύει το οικονομικό θέμα.Σου εύχομαι το καλύτερο

[mariafound82]

Vaya αποτι καταλαβαινω κρεμαστηκες πανω του τοσα χρονια κ εχει χασει τον εαυτο σου.Ως κ τον τροπο που σκεφτεσαι εχει επηρεασει γιαυτο κ μπορει κ λεει οτι ξερει τι σκεφτεσαι.Ομως πρεπει να ξαναβρεις τον εαυτο σου,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
Μην φοβασαι την αντιδραση του το πιθανωτερο ειναι στην αρχη να τα χασει κ γα να το κρυψει θα δειξει μια πολλη ασχημη συμπεριφορα απεναντι σου.Μην σε αποθαρρυνει αυτο ομως.Περιμενω νεα σου

[giota]

Vaya εκτός απο την ψυχολογική βία μήπως δέχεσαι και σωματική;Παρατηρώ ότι και εδώ στο φόρουμ που κανείς δεν σε ξέρει αποφεύγεις να γίνεις πιο λεπτομερής.Τι στο καλό κάνει εκτός του ότι σε μειώνει;τον φοβάσαι;Ανοιξε την καρδιά σου υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε καθοδηγήσουν.Πρέπει να αντιδράσεις πρώτα με το να κοιτάξεις τον εαυτό σου.Εχεις πάθει κατάθλιψη και εγώ το ίδιο έχω είσαι νέα ακόμη μην χαρίσεις σε κανέναν τα καλύτερά σου χρόνια.Σου το λέω εγώ που έκανα αυτά τα λάθη και τώρα χτυπάω το κεφάλι μου.Και το ότι απευθύνθηκες στο φόρουμ ήταν μια κίνηση συνέχισε την προσπάθεια κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε υποτιμά σήκωσε το κεφάλι μην σκύβεις άλλο.Είμαι παθούσα γι΄αυτό σε παρακαλώ βοήθησε τον εαυτό σου.Την ευαισθησία σου την θεωρεί αδυναμία ποτέ δεν θα καταλάβει εσύ θα πρέπει να αλλάξεις

[narnia]

Δεν νομίζω πως θα άντεχα την σωματική βία. Θα εξαφανιζόμουν από προσώπου γης. Είναι κάτι που το ακούω να γίνεται και να επαναλαμβάνεται συχνά κι όμως πολλές το ανέχονται. Δεν απέχει πολύ από την καταπίεση (ψυχολογική ) που δέχομαι εγώ και την ανέχομαι. Πως απορώ για τις πολλές?
Είναι φόβος αυτό που αισθάνομαι, δεν ξέρω να πω. Είχα αφεθεί στον άνθρωπο αυτόν χρόνια. Πιο πολύ κι από τη μισή ζωή μου. Ήταν η διέξοδος από το ίδιο σενάριο που παιζόταν σπίτι μου. Την παθολογική του ζήλια την έβλεπα παθολογική αγάπη. Σταμάτησα τις σπουδές μου για να παντρεφτώ. Έκανα και το πρώτο μου παιδί, ζώντας με τους γονείς του και σαν δικαιολογία ήταν η βοήθεια για να συνεχίσω τις σπουδές. Πήγα να ζήσω σ\'ένα χωριό σχεδόν έρημο. Το παιδί μου κι άλλο ένα. Ούτε συγκοινωνία, ούτε επαφές. Πήρα το πτυχίο, έπιασα δουλειά, φτιάξαμε σπίτι κι εγώ έκανα ΥΠΟΜΟΝΗ. Εννοώ στην συγκατοίκηση με τους γονείς του γιατί ο ίδιος έδειχνε να συμερίζεται τις γκρίνιες μου και μου ζητούσε υπομονή. Εκτός από τις εκρίξεις ζήλιας του και χωρίς αφορμές συνεχίζαμε να \"αγαπιόμαστε\".
Δεν ξέρω αν όλη αυτή η καταπίεση κι όχι μόνο η δικιά μου έχει φτάσει πια να εκραγεί. Τώρα δεν αντέχει στιγμή την παρουσία μου νομίζω. Το όχι σηκώνει καυγά. Η αντίθετη γνώμη το ίδιο. Το βλέμμα μου είναι κι αυτό αφορμή. Οι σκέψεις που έλεγα πριν. Ξεσπάει με φωνές, κατηγορίες, βρισιές. Ξεχνάω τί έχω ακούσει. Περιμένει να κλαψω κι όσο δεν κλαίω θυμώνει. Την άλλη μέρα μοιάζει να μη θυμάται τίποτα. Εγώ ένα ράκος κι αυτός ξανά εκείνος που μ\'αγαπά. Εσύ φταις για χτες μου λέει κιόλας. Ή ρωτάει τι έχω κι είμαι έτσι. Δεν ξέρει δεν θυμάται. Όχι δεν πίνει, όχι δεν ξενυχτάει, δεν βγαίνει μόνος του. Μόνο ζει όλο τον ελεύθερο χρόνο του στο χωριό του, με τα παιδιά μας, χωρίς εμένα.