love

[νικος32]

πιστευω η αγαπη σε ηρεμη πολυ.Εγω ειχα φιλους που με ηρεμισαν και καταφερα σε 3 χρονια μειωσω με καποιες δυσκολιες στο μισο δλδ απο 10 σε 5 rispendal ηταν μεγαλο πραμα και σε 5 μηνες αμα παω καλα θα το κοψω στο μισο δλδ σε 2,5.Το λεει και ενας στιχος "για θες πως μαλακωνω σαν δεν μου μιλας σκληρα"

[carrie]

Συμφωνω, και γιαυτο μαρεσει να τονιζω τη σημασια των φιλων στη ζωη μας και τις οσο πιο καλες σχεσεις γινεται με την οικογενεια μας, αμα ερθει και ενας συντροφος δε, τι καλυτερο.....

[panamar]

καλημερα συμφωνω και γω μαζι σου!!οπως θα συμφωνησεις και συ στο οτι η απουσια της αγαπης απο την ζωη μας οδηγει ακομα και στο εγκλημα.ευχομαι ολα να σου πανε κατ'ευχην!!

[crazy_diamond]

Μα είναι δυνατόν να μη γαληνεύουμε, να μην ηρεμούμε εκεί όπου χωράμε; :)

[γιώτα2]

οπως οτι η παρουσια της αγαπης σε βγαζει απο την μιζερια την μαυριλα και την καταθλιψη.ειναι μεγαλη η δυναμη που σου δινει για να ζησεις, να ανθισεις, να μεγαλωσεις να εχεις ονειρα και να βαζεις στοχους.το θεμα ειναι να την βρεις και να μπορεσεις να την δεχτεις οποια μορφη κι αν εχει.

[keep_walking]

Το προβλημα με την ψυχωση ειναι οτι διαστρεβλωνονται ολα...οποτε καλλιστα μπορει να σε αγαπουν ολοι και εσυ να νομιζεις οτι ολος ο κοσμος θελει το κακο σου σαν παραδειγμα.
Ή οτι ολος ο κοσμος θελει το καλο σου ειναι καλυτερο αλλα ειναι αντιποδας ισως του πρωτου.
Ισως το μονο κοινο γνωριμα να ειναι το "ολος" γιατι κατα καποιο τροπο βρισκομαστε στο επικεντρο των παντων (ολοι το κακο μας , ολοι το καλο μας , τεραστιες συνομωσιες γυρω απο την παρτη μας κλπ.)
Φυσικα σαν μοναδικες προσωπικοτητες και μαλιστα "εγωκεντρικες" πολλες φορες ριχνουμε την σκια μας δεν παιρναμε απαρατηρητοι , αλλα οχι σε τοσο υπερβολικο βαθμο.

Ναι αν σου φερονται καλα και με αγαπη ειναι ωραια , ειναι μια σκεψη που περνα απο το μυαλο μου οτι εαν ολος ο κοσμος ηταν αγγελικα πλασμενος θα μπορουσα να ζουσα και εγω σε αρμονια με αυτον χωρις την βοηθεια φαρμακων.
Αλλα ο κοσμος μπορει να μην ειναι ουτε καλος , ουτε κακος , ουτε τιποτα...απλως δεν ειναι κομμενος και ραμενος στα μετρα του καθενος απο μας και ειναι ενας κοσμος που χρειαζεται να αγωνιστεις για να τα βγαλεις περα.

Ο υπερβολικος ψυχικος πονος ειναι αραγε που κανει καποιον να κλεινετε στο καβουκι του και να επιρριπτει ευθυνες δεξια και αριστερα , στην πλαση , στον θεο και οπου βρει?


Τεσπα μην το πολυαναλυουμε...ναι οι καλοι φιλοι μπορει να βοηθησουν τα μεγιστα ,,,συμφωνω:)

[Karol]

Συμφωνω, και γιαυτο μαρεσει να τονιζω τη σημασια των φιλων στη ζωη μας και τις οσο πιο καλες σχεσεις γινεται με την οικογενεια μας, αμα ερθει και ενας συντροφος δε, τι καλυτερο.....

Αμα ερθει αυτος ο συντροφος οπως λες , σε στηριξει σε βοηθησει , ομως επειδη ειναι ανθρωπος και αυτος και ισως να μην μπορει αλλο , η ισως να υπαρχουν προβληματα στην σχεση (που να μην εχουν να κανουν τοσο με την ψυχωση του αλλου) καποια στιγμη σε εγγαταλειψει ?? Τοτε?! τι κανει ο ανθρωπος που εχει ψυχωση? πως την παλευει...?? η μαλλον...Την παλευει...?