Ba8moi

**basilisD** · 04-02-2010, 14:45

καλησπερα, σημερα πειρα κατι χαλια βαθμους, δεν εχω εκει το προβλημα. Το προβλημα μου εινα οτι οι γοννεις μου δεν καταλαβενουν οτι εχω τρομερη πιεση καθως δεν εχω καμια μερα ελυθερη εκτος κυριακης. Και δεν κανω πλακα. Δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο μου εχουν φορτωσει το προγραμμα με αποτελσμα οτι δεν \"τραβει το γαϊδουράκι\".
Εγινε ενας χαμος σπιτι. Ειμαι και γω λιο κελιστος ανθρωπος λογο του βαρους μου δεν εχω κοπελα ουτε ειχα. Φιλους εχω.
Ειμαι γενικα πολυ πεσμενοσ. Δε με υποστιριζουν σε τιποτα. Δεν μπορειτε να φανταστητε ποσο λιγο υποστιρηξη εχω.. οταν εχω ειναι επειδη τους θηξαν το εγω τους. Δεν αντεχω αλλο για αυτο αναζητησα βοηθεια.
Εχω προσπαθισει απειρες φορες να τους μηλισω με αποτελσμα να μην με παιρνουν στα σοβαρα.
(οι βαθμοι ητανα πλα το κινιτρο ωστα να ζητησω βοηθεια)
Παρακαλω πειτε μου τη να κανω, δεν αντεχω άλλο.

Ευχαριστω Βασίλης ετων 16

**basilisD** · 04-02-2010, 14:48

ξεχασα να προσθεσω οτι ειμαι ΠΑΡΑ πολυ νεβρικος με τους γονεις μου. Οποτε ειναι να μου μηλισουν θα μου πουν για το παχος μου! Δεν μου μηλαν για αλλα! Μονο με μειωνουν και με προσβαλουν μποστα στους αλλους την ωρα που τρωο και ετσι.

**nature** · 04-02-2010, 15:05

Βασίλη, οι γονείς δεν έχουν πάει σε σχολές γονέων πριν γίνουν γονείς. Ο καθένας κάνει ό, τι τον φωτίσει η λογική του και οι παραστάσεις που έχει πάρει στη ζωή του. Πολλοί γονείς κάνουν μεγάλα λάθη, λάθη επώδυνα για τα παιδιά τους, από ασχετοσύνη.
Το μέλλον ενός νέου δεν εξαρτάται από τους βαθμούς, ή τουλάχιστον δεν εξαρτάται μόνον από αυτούς. Ενα σημαντικό ρόλο παίζει και η αυτοπεποίθηση και αυτήν βλέπω ότι, για να το πω ευγενικά, δεν σου την ενισχύουν, αντίθετα μάλιστα.
Μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω, βρες διεξόδους χρήσιμες για τον εαυτό σου και σωστές, χάραξε στόχους και αν μπορείς προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθείς σύντομα. Μην αναλώνεσαι σε μάχες μαζί τους γιατί το μόνο που κερδίζεις είναι να φθείρεσαι.

**basilisD** · 04-02-2010, 15:12

σκοπευω να φυγω με οτι κοστος και να γινει στα 18 μου. Δεν μπορω αλλο! Ολο με μειωνουν ολη μερα! Δεν εχω αυτοπεπιθεση καθολου! Το θεμα ομως ειναι οτι εχω τοσο λιγο εμπιστοσυνη στον ευατο μου και αυτοπεπιθεση που δεν εχω τα κοτσια και τη δυμανη να φυγω!
Ευχαριστω παντος για την συμβουλη.

**Φωτεινη!** · 04-02-2010, 15:15

Δεν μπορείς να προσαρμόσεις το προγραμμά σου στις δυνατότητές σου?Π.χ να \"ξεφορτωθεις\" κατι που νιώθεις οτι δεν σε βοηθάει..?Εκτος απο ξένη γλώσσα ,που σου χρειάζεται πιστεύω,τι αλλο κάνεις?
Εσυ με το βάρος σου εισαι ευχαριστημένος?Την τακτική αυτή \"σε κράζω για να τα πάρεις και να κάνεις κατι\" την είχαν και οι δικοί μου γονείς.Στα περισσότερα δεν με βοήθησε..
Ξανακάνε μια προσπάθεια για επικοινωνία αλλα με οργανωμένες τις σκέψεις σου.Να είσαι σταθερός.
Τα παιδιά εχουν αναγκη απο την υποστήριξη των γονιών τους και βοηθά πολύ να πεις σε ποιο τομέα πιστευεις οτι χρειαζεσαι αυτη την υποστήριξη.Αδερφια?

**konstantina_ena** · 04-02-2010, 15:19

αυτά τα έλεγα και εγώ βασίλη μου όταν εφτασα 18 όμως κατάλαβα το πόσο με αγαπούσαν οι δικοί μου!!Δεν θέλω να τους υποστηρίξω προσπαθούν για το καλό σου απλά δεν ξέρουν το τρόπο!!!Δυστυχωςδεν υπάρχει σχολή γονέων για να ξέρουν πως να συμπεριφερθούν!!!Εγώ στη θέση σου θα τους έπιανα να τους εξηγήσω και εεπειδή οι΄άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν με τα λογια αλλά μόνο με πράξεισ δειξτω με τισ πράξεισ σου!!!

**basilisD** · 04-02-2010, 15:32

Εχω lower. Παω για proficiency
Εχω τρελαθει στο φροντιστιριο αλλα δε διαβαζω. Καθολου όμως , τσαμπα πηγαινω.
Ειμαι αρκετα εξυπνο ατομο. Καθως πασχω απο ενα τυπο δυλεξειας. Το iq μου ειναι στο 152. Πιστευω ισως το μονο που με σωζει, εκει στιροζομαι. Ισως ειναι λαθος, ισως φενομαι παραλογος και βλκς. Αλλ μονο εκει στιριζομια.

Να σας δωσω να καταλεβετε ειχα 4χ 9 στην βαθμολογια και ο μεσοσ ορος μου ηταν 12. Παλια ειμουν καλος μαθητης φετος με ολη αυτη την πιεση και το οτι μπουκτισα με τους γονεις μου με οδηγησε σε αυτο το αποτελσμα.
Οσοσ για τα κιλα μου που ειναι 130 και ειμαι 16.. Εχω σοβαρο πτοβλημα και προσπαθω να το λυσω αλλα οταν παω να κανω κατι, τσουκ να σου να με εμιωσουν και παλι στο φαϊ. Τους εχω μηλισει δε καταλαβαινουν

**Φωτεινη!** · 04-02-2010, 15:47

Βασίλη μου κανε κουράγιο ,μη χάνεις τις ελπίδες σου..
Αγγλικά διαβάζεις?Στο φροντιστήριο γιατι πας?Το εχεις αναγκη?προετοιμάζεσαι για τις εξετάσεις?(Σορυ που ρωταω,απλα τα πράγματα εχουν αλλαξει απο τοτε που πήγαινα εγω φροντιστηριο).
Εισαι εξυπνος,νιωθεις εξυπνος ,καταλαβαίνω πως πιστευεις στην εξυπνάδα σου..Αυτο δεν σημαίνει μηδενική αυτοπεποίθηση!!!
Οι βαθμοί ειναι μια αξιολογηση ,που σαν εξυπνο ατομο που εισαι ,νομιζεις μπορεί να αλλάξει?Πως ?Λιγότερα φροντιστηρια?
Τα κιλά σε επιβαρύνουν σε καταλαβαίνω,
αν δεν σου κάνει η αποδοκιμασία που νιώθεις απο τη συμπεριφορά των γονιών σου,
μην επικεντρώνεσαι σε αυτη αλλα σε εσενα και να δεις τι μπορεις να κάνεις εσυ με τον εαυτούλη σου για τον εαυτούλη σου..

**καλλιοπιτσα** · 05-02-2010, 11:18

Αγαπητέ μου Βασίλη,
απο οτι καταλαβαινω περνας μια δυσκολη φάση, αλλα εγώ δεν θα σου χαϊδεψω τα αυτια και θα σου πω τα πραγματα οπως εχουν.

Ειπες πως πηγαινεις σχολειο, αγγλικα και φροντιστηριο. Ολα τα παιδια στην ηλικια σου το ιδιο περιπου κανουν, δεν κανεις τιποτα περισσοτερο απο οτι ολα τα παιδια του κοσμου....(Αν τοσο πολυ πιεζεσαι, κοψε τα αγγλικα - αφου εχεις παρει και lower, το proficiency μπορεις να το κανεις και αργότερα - πες το στους γονεις σου, τουλαχιστον να μην πληρωνουν τσαμπα οι ανθρωποι).

Αν παλι πιεζεσαι και με το σχολειο, μπορεις να ακολουθησεις και σχολες οαεδ (να μαθεις καποια τεχνη), επαγγελματικο λυκειο κλπ που ειναι λιγο πιο χαλαρα τα πραγματα.

Ομως να ξερεις οτι στην ηλικια που εισαι, πρεπει σιγουρα να αποκτησεις καποια εφοδια για να μπορεις να σταθεις στα ποδια σου αργοτερα. Σιγουρα καποια κλιση θα εχεις (πχ υπολογιστες κλπ), ή για κατι θα ενδιαφερεσαι περισσοτερο. Κοιτα να κατευθυνθεις προς αυτα που σου αρεσουν να κανεις. Αλλα το να μην κανεις και ΤΙΠΟΤΑ δεν γινεται, οπως καταλαβαινεις....

Σχετικα με το βαρος σου τωρα. Ακομα κι εισαι 1.90 υψος, τα 130 κιλα ειναι πολλα. Οχι μονο για την εμφανιση σου, αλλα βασικα για την υγεια σου. Σε λιγα χρονια θα υποφερεις απο αρρωστιες.
Τι θελεις να σου πουν οι γονεις σου: \"Μπραβο αγορι μου, να γινεις 150 κιλα για να εισαι ωραιοτερος\"? (Ισως βεβαια να φταινε κι αυτοι γιατι ειναι αποτομοι, αλλα και γιατι δεν προσεξαν νωριτερα τη διατροφη σου ωστε να μη φτασεις τα 130 κιλα)
Αλλωστε μονος σου εγραψες οτι εισαι κλειστος χαρακτηρας λογω του βαρους σου και δεν εχεις κοριτσι. Και τι κανεις για αυτο? Τιποτα...

Εσεις, τα παιδια των 16 ετων, θελετε να πιστευετε οτι ειστε αρκετα μεγαλοι για να παιρνετε αποφασεις για τη ζωη σας. Ωραια, εμεις οι μεγαλυτεροι να το δεχτουμε... ΑΠΟΔΕΙΞΤΕ ΤΟ ομως, με πραξεις.

Συζητησε με τους γονεις σου ηρεμα και αποτελεσματικα για οτι σε απασχολει. Απο οτι γραφεις εισαι εξυπνο παιδι, σκεψου λοιπον τι θες να κανεις στη ζωη σου και οχι να μην κανεις τιποτα εντελως.

Η κοινωνια που σε περιμενει αργοτερα ειναι πολυ σκληρη και ανταγωνιστικη και μονο οσοι εχουν μαθει να παλευουν καταφερνουν να επιβιωσουν.

Εχεις τη ζωη στα χερια σου. ΖΗΣΕ ΤΗ....

**chr1986** · 05-02-2010, 23:21

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω... Περίπου τα ίδια περνάω, απλά είμαι σε άλλη ηλικία. Στα 24 μου, φοιτήτρια και πίστεψέ με δεν έχω καταφέρει να τους αλλάξω τρόπο συμπεριφοράς, να με σέβονται τουλάχιστον.. \"Το γαΪδούρι δεν τραβάει\" και για μένα, έκανα πολλά στα πρώτα έτη των σπουδών μου, με αποτέλεσμα να έχει μπλοκάρει το μυαλό μου και να μη μπορώ να διαβάσω καθόλου τώρα. Πίεση στην πίεση, λες και εγώ δε θέλω να πάρω το ρημάδι το πτυχίο!! Και από την άλλη να έχω τον πατέρα μου να με τρελαίνει με την εμφάνισή μου και κυρίως με τα κιλά μου. Πριν 2 χρόνια είχα καταφέρει να χάσω τα κιλά μου και να αισθάνομαι μία χαρά. Επειδή όμως το φαγητό είναι κάτι απαγορευμένο σε μας, μόλις δεν αισθάνομαι καλά ψυχολογικά πέφτω στο φαγητό και στον υπνό για να μη σκέφτομαι. Μετά λοιπόν από μία διετία με κατάθλιψη και κρίσεις πανικού αυτό που ενδιαφέρει τον πατέρα μου είναι τί και πόσο έφαγα το πρωί... Τί να πεις! Απλά basilisD να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος που το ζεις αυτό... Αν σε παρηγορεί...

**basilisD** · 06-02-2010, 14:47

Σας ευχαριστω όλους. Απλα ειμαι παρα πολυ μπερδεμενος και \"αδυναμος\" πια. Τους βαρεθικα στην κυριολεξια. Να φανταστειτε αν δε μου μιλησουν δε θα τους μιλησω.. Φοβαμε ακομα και να τους μιλησω, γατι πολυ απλα απο δω το πανε απο κει το πανε και στο τελος αρχιζω και βριζω και φοναζω να σταματησουν να μιλανε για τα κιλα μου.

**Lou!** · 06-02-2010, 15:59

Βασίλη D καλημέρα,

Έχω την αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις πολλά πράγματα με λάθος τρόπους, γι αυτό έχει δημιουργηθεί αυτό το μπέρδεμα. Αυτό είναι αρκετά λογικό, γιατί σαν νέος άνθρωπος δεν έχεις αρκετές εμπειρίες ζωής για να τα βάλεις σε τάξη.

Θέτεις πολλά προβλήματα:
Να τα βάλω σε μια σειρά.
1)Νιώθεις τρομερή πίεση με τα μαθήματα σου.
2)Οι γονείς σου δεν καταλαβαίνουν την τρομερή σου πίεση, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ. Αυτό το βάζω ως δεύτερο ξεχωριστό θέμα από το πρώτο. Γενικότερα, έχεις κακή επικοινωνία με τους γονείς σου.
3)Έχεις ένα θέμα με τα κιλά σου. Αντικειμενικά είναι πολλά, όσο ύψος και να έχεις. (Ας αφήσουμε το ζήτημα της κοπέλας για την ώρα.)

Κατ αρχήν να σου πω, ότι εφόσον δεν έχεις βρει αποτελεσματικούς τρόπους να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου, επόμενο είναι να αποχτήσεις και προβλήματα ψυχολογικού τύπου, νεύρα, θυμό, άγχη, κλπ.
Προσπάθησε να τα απομονώσεις και να τα αντιμετωπίζεις ένα ένα. Μην συνδέεις τα προβλήματα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ξεχώρισε το πρόβλημα με τα κιλά σου, από το πρόβλημα της επικοινωνίας με τους γονείς. Είναι 2 ξεχωριστά προβλήματα και όχι ένα ενιαίο.

Για τα κιλά σου:
Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να μειώσεις το φαγητό, και επίσης να μειώσεις τα πλούσια σε θερμίδες φαγητά και να αυξήσεις φαγητά που δεν παχαίνουν και τόσο. Επίσης να αποκλείσεις το ενδεχόμενο να έχεις κάποια πάθηση που παχαίνει, πχ υπερθυρεοειδισμός (η το ανάποδο του, με το ένα παχαίνεις πιο εύκολα και με το άλλο αδυνατίζεις πιο εύκολα, δεν τα θυμάμαι ακριβώς). γυμναστικές και τέτοια βοηθάνε, αλλά το κύριο για να χάσεις βάρος είναι το φαγητό. Στην αρχή ίσως να πεινάς αρκετά, αλλά μετά η όρεξη προσαρμόζεται και δεν θα πεινάς ακόμα και με πολύ μικρότερες ποσότητες από αυτές που τρως τώρα.
Επίσης δεν μας έχεις πει για ποίους λόγους τρως τόσο πολύ.
Αν τρως τόσο πολύ επειδή απλά σου αρέσει πολύ το φαγητό, τότε θα πρέπει να στερηθείς κάποια απόλαυση από το φαγητό για να κερδίσεις την απόλαυση του ωραιότερου σώματος. Σε πολλά πράγματα στη ζωή υπάρχει ένα tradeoff, αλλού κερδίζουμε και αλλού χάνουμε.
Αν όμως τρως τόσο πολύ, γιατί οποτεδήποτε συμβαίνει κάτι που σε στενοχωρεί εσύ πας και πέφτεις με τα μούτρα στο φαΐ, αυτή τη συμπεριφορά θα πρέπει να την αλλάξεις.
Στραβές θα σου συμβαίνουν κάθε μέρα, δε μιλάω για κοσμογονικές στραβές, αλλά μικρές στραβές συμβαίνουν κάθε μέρα σε όλους τους ανθρώπους. Αν τρως από νεύρα, θα καταστρέφεις κάθε προσπάθεια δίαιτας. Οπότε θα πρέπει να βρεις κάποιον άλλο τρόπο να εκφράσεις την απογοήτευση σου, αλλα μακριά από το φαΐ.

το be continued

**Lou!** · 06-02-2010, 17:14

1)Νιώθεις τρομερή πίεση με τα μαθήματα σου.

Από που ξεκινάει αυτή η πίεση? Έχεις αναλάβει πολλές υποχρεώσεις σε σχέση με αυτά που μπορείς να διεκπεραιώσεις? Αν ναι, τότε μπορείς να κόψεις τη λιγότερο σημαντική προτεραιότητα. Βάζεις υπερβολικούς στόχους σε σχέση με τις ικανότητες σου? Συγκρίνεσαι με τους καλύτερους μαθητές της τάξης σου και θέλεις να τους ξεπεράσεις? Ανάλογα με το από το που ξεκινάει αυτή η πίεση θα πρέπει να αναδιαμορφώσεις τις προσδοκίες σου και να θέσεις ρεαλιστικούς στόχους, έτσι ώστε να μην πιέζεσαι τόσο πολύ. Επίσης αυτό με το IQ άστο καλύτερα. Το IQ είναι λίγο παγίδα. Ο,τι IQ έχεις, έχεις. Το θέμα είναι τι κανεις με αυτό το IQ. Αν δεν διαβάζεις τίποτα δεν πρόκειται να σε βοηθήσει το IQ σου. Για παράδειγμα αν εγώ φτιάξω μια νέα λέξη αυτή τη στιγμή, και πω \"koutsoukurum\" σημαίνει πεπονόφλουδα, οι μόνοι άνθρωποι που θα το ξέρουν αυτό θα είναι όσοι διαβάσανε την παραπάνω γραμμή, και όχι τα υψηλά IQ. Το ερώτημα είναι πως μαθαίνουμε και αν μαθαίνουμε και από τα λάθη μας. Επίσης IQ 152, μπορεί να μπαίνει και στη mensa, το θεωρώ μη ρεαλιστικά υψηλό.

2)Το πρόβλημα με τους γονείς σου.

Το να θέλεις να αλλάξεις τους γονείς σου, η να θέλεις να αλλάξουν οι γονείς σου από μόνοι τους είναι λάθος στόχος. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ των ποτών, οι άλλοι δεν αλλάζουν ποτέ από μόνοι τους. Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις? Μαθαίνουμε να τους ανεχόμαστε? Υπομένουμε τη συμπεριφορά τους? Όχι.

Εδώ το πρόβλημα θα πρέπει να το δεις ενιαία. Δεν είσαι εσύ μόνος, ο μπαμπάς σου μόνος και η μαμά σου μόνη. Είστε 3 παίχτες και παίζετε ένα παιχνίδι, το παιχνίδι της επικοινωνίας η το παιχνίδι των σχέσεων. Ο τρόπος που παίζεις εσύ, επηρεάζει τον τρόπο που παίζουν κι οι άλλοι. Εσύ δεν μπορείς άμεσα να αλλάξεις τον τρόπο που παίζουν οι άλλοι, μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που παίζεις εσύ!!! Στη συνέχεια θα αλλάξουν και οι άλλοι. Φαντάσου το σαν μια παρτίδα tennis για τρεις. Εσύ δεν ελέγχεις τις ρακέτες τον άλλων, ο τρόπος όμως που θα πετάς τα μπαλάκια πίσω σε αυτούς θα τους αναγκάσει να αλλάξουν στιλ παιξίματος.

Οπότε: αν σου πιάνουν κουβέντα για τα κιλά σου, φόρα ένα ύφος βαρεμάρας και πες τους κάτι του στιλ \"τα έχουμε ξαναπεί, κι εγώ προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον\" και κλείσε το θέμα όσο πιο γρήγορα μπορείς. Άλλαξε την κουβέντα και άνοιξε ένα θέμα ουδέτερο. Αν συνηθίζουν να σου κάνουν κηρύγματα, αστούς να μιλάνε και αγνόησε τους, μην τους πηγαίνεις κόντρα να τους λες ότι σε ενοχλεί αφού δεν μπορούν να το καταλάβουν. Επίσης μην βρίζεις και μη φωνάζεις, δε νομίζω ότι θα βοηθήσει αυτή η συμπεριφορά να ξεχαστεί το θέμα των κιλών σου. Έτσι μόνος σου το ανεβάζεις στις πρώτες θέσεις ακροαματικότητας του ρεπερτορίου της οικογενειας σου. Να θυμάσαι ότι πολλές φορές στη ζωή μαθαίνουμε by trial and error. Δηλαδή δοκιμάζουμε πολλές μεθόδους σε ένα πρόβλημα, μέχρι να συναντήσουμε κάτι που να λειτουργεί. Προσπάθησε να δοκιμάσεις πολλές διαφορετικές μεθόδους στο πως να αντιμετωπίζεις τους γονείς σου, μέχρι να βρεις κάποια που να δουλεύει. Να θυμάσαι πως όποια μέθοδος δοκίμασες 2-3 φορές και δεν έφερε αποτέλεσμα, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα φέρει στο μέλλον. Όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, μην ξαναδοκιμάζεις αποτυχημένες μεθόδους με την ελπίδα ότι \"αυτή τη φορά ίσως να δουλέψει\". Σπάσε το κεφάλι σου να βρεις μια νέα λύση.

**basilisD** · 06-02-2010, 18:41

Ευχαριστω αγαπητε λουσιφερ.

Με βοηθισε αρκετα.

Για τα κιλα μου:
Τροω γτ μου αρεσει. Ξεσπαω, διασκεδαζω και την \"μπαινω\" στους γοννεις μου.
Δεν ειναι σωστα αλλα για αυτο το κανω.

Για το IQ μου:
Δεν εχω κανει αιτηση ουτε προκειτε να παω στη μενσα. Τα αποτελσματα δεν ειναι επισημα. Ουτε οτι εχω δυσλεξια ειναι επισιμο.
Νομιζω φενετε οτι εχω δυσλεξια... Απο την μερια το οτι δεν μπορω να εκφαστω σωστα καποιος φορες και τα λεω μπερδεμενα. Καθως και απο αλλα.. ορθογραφικα, παραληψεις γραμματων και ετσι.

Για το προβλημα με τα μαθηματα:
Eιναι αντιδραση που ξεκινισα να κανω και τωρα πια ειναι συνηθεια. Κακο αυτο

Για το προβλημα με τους γοννεις μου:
Ειμαι καταδικασμενος να τους υω καθε μερα εδω και κατι χρονια. Δεν μπορω να κανω τπτ αλλο παρα μονο υπομονη και να \"βριζω\" μπας και διακοψω τη συζητηση εστω πρωσωρινα.
Ποιο πολυ με ενοχλει το γεγονος οτι του πατερα μου, ενας καλο ανθρωπος υποκυριο της μητερας μου του αρεσει να κατεβενει στο επιπεδο της ηλικιας μου και να το παιζει καπως.
Πχ να μηλαει σα βρομοστομος περι σεξουαλικοτητας οταν τον στιμοχνω, λγοντας μου διαφορεσ μλκιεσ. Προσπαθοντας να με πληγωσει και να μην τον \"ταπεινωνω\" αλλο.
Επισεις πολλες φορες του αρεσει να με κανει ρεζιλι μποστα σε αλους.
Πχ ειμαστε μια παρεα και ετυχαινει αν ειναι εκει.. Θα αρχισει να λεει τα κρυα ατεια του και τισ μλκιες του οπως παντα. Θα του κανω ενα ευγενικο νοημα να σταματησει αλλα αυτος θα με κοιταξει περιεργα με νευρα και τσατιστει. Μετα θα μου αναψουν τα λαμπακια σα πολυ νεβρικος που ειμαο. Αν δε μου αναψουν σημαινει ητα. Και εγω δε γουσταρς ητες, ξαθως θελω παντα το καλητερο, να ειμαι ο καλητερος.
Οσο για το ρεζιλεμα δημοσια ισχθει καθως του αρεσει να πεταει σποντες και διαφορα αλλα που με ταπεινων μπορστα σε αλλους. Του αρεσει να μου μιλαει για τα κιλα μου την ωρα που τροω. Καθετ απο πανω μου και αρχιζει. αμα δε του δωσω σηαμαισα θα τσατιστει και θα φυγει βριζοντας. Μολισ παρει το υτι μου οτι με εβριε χωρις να του κανω τιποτα, ειμαι ικανος να τα σπασω ολα οποιος και να ειναι οι συνεπιες. Πχ ξυλοδαρμος.
Τελος εχω βαρεθει να ασχολουμε αλλο. Μπουκτισα. Δεν αντεχω πια. Δεν ξερω τι να κανω. Δεν εχω αλλη υπομονη ηληκρινα.

~παρακαλω τους διαχηρηστες να μην κλειδωθει μεχρι να ακουσω λιγες γνωμες ακομα. Ευχαριστω θερμα.