Αφού μου πήρε αρκετό κόπο να το αντιγράψω σε άλλο thread, σκέφτηκα να το στείλω και εδώ.
Από το βιβλίο \"Στη σιγή τoυ νoύ\", Κrishnamurti, εκδόσεις Καστανιώτη, στα αγγλικά \"Τhe οnly revοlution\".

. «Γιατί να μην μπορώ να είμαι ειλικρινής;» ρώτησε. «Έκ φύσεως, είμαι ανειλικρινής. Όχι ότι το θέλω να είμαι, αλλά μου ξεφεύγει. Λέω πράγματα που δεν τα εννοώ πραγματικά. Δεν αναφέρομαι σε συζητήσεις περί του τίποτα που γίνονται από ευγένεια -σ\' αυτές τις περιπτώσεις κανείς ξέρει ότι μιλάει απλώς για να μιλάει. Αλλά ακόμα και όταν είμαι σοβαρή πιάνω τον εαυτό μου να λέει πράγματα, να κάνει πράγματα, που είναι ανοήτως ανειλικρινή. Το έχω παρατηρήσει αυτό και με τον σύζυγο μου. Λέει ένα πράγμα και κάνει κάτι τελείως διαφορετικό. Υπόσχεται αλλά το ξέρεις πολύ καλά ότι καθώς το λέει δεν το εννοεί εντελώς. Και όταν του το δείχνεις εκνευρίζεται, μερικές φορές θυμώνει πολύ. Και οι δύο ξέρομε ότι δεν είμαστε τίμιοι σε πολλά πράγματα. Πριν από λίγες μέρες έδωσε μία υπόσχεση σε κάποιον άνθρωπο που μάλλον τον σέβεται και εκείνος έφυγε πιστεύοντας στο σύζυγο μου. Ό σύζυγος μου δεν τήρησε τον λόγο του και βρήκε διάφορες δικαιολογίες για να δείξει ότι ο ίδιος είχε δίκιο και ο άλλος άδικο. Ξέρετε το παιχνίδι που παίζομε με τον εαυτό μας και με τους άλλους- αποτελεί μέρος του κοινωνικού μας οικοδομήματος και των σχέσεων μας. Μερικές φορές φθάνει σ\' ένα σημείο που γίνεται πολύ άσχημο και βαθεία ενοχλητικό και έχω φθάσει σ\' αυτή την κατάσταση. Είμαι τρομερά ενοχλημένη, όχι μόνον με τον σύζυγο μου, άλλά και με τον εαυτό μου και όλους αυτούς τους ανθρώπους που λένε ένα πράγμα, κάνουν κάτι άλλο και σκέπτονται άλλο. Ο πολιτικός δίνει υποσχέσεις και ξέρει κανείς τι σημαίνουν οι υποσχέσεις του. Υπόσχεται τον ουρανό επί τής γης και ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται να δημιουργήσει την κόλαση πάνω στη γή -και αυτό θα το αποδώσει σε παράγοντες πέρα από τον έλεγχο του. Γιατί να είναι κανείς τόσο βασικά ανέντιμος;»

. Τι σημαίνει ειλικρίνεια; Μπορεί να υπάρξει ειλικρίνεια -δηλαδή να βλέπει κανείς καθαρά, να βλέπει τα πράγματα έτσι όπως είναι- αν υπάρχει μια αρχή, ένα ιδεώδες, ένας εξευγενισμένος τύπος; Μπορεί κανείς να είναι ευθύς, αν υπάρχει σύγχυση; Μπορεί να υπάρξει ομορφιά αν υπάρχει το πρότυπο του τι είναι όμορφο ή σωστό; Όταν υπάρχει αυτή η διαίρεση ανάμεσα σ\' αυτό που είναι και εκείνο που θα έπρεπε να είναι, μπορεί να υπάρξει ευθύτητα, ή μόνο μια ευυπόληπτη ανεντιμότητα; Ανατρεφόμαστε ανάμεσα στα δύο -ανάμεσα σε εκείνο που είναι και εκείνο που θα μπορούσε να είναι-. Στο διάστημα μεταξύ αυτών των δύο -το διάστημα του χρόνου και του χώρου- είναι όλη μας η εκπαίδευση, η ηθική μας, ο αγώνας μας. Ρίχνομε μια ταραγμένη ματιά στο ένα και στο άλλο, μία ματιά φόβου και μία ματιά ελπίδας. Και μπορεί να υπάρξει τιμιότητα, ειλικρίνεια, σ\' αυτή την κατάσταση, την οποία η κοινωνία ονομάζει εκπαίδευση; Όταν λέμε ότι είμαστε ανειλικρινείς, στην ουσία εννοούμε ότι υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σ\' αυτό που έχουμε πει και εκείνο που είναι. Κάποιος έχει πει κάτι που δεν το εννοεί, ίσως για να δώσει μία πρόσκαιρη διαβεβαίωση ή γιατί είναι νευρικός, συνεσταλμένος ή ντρέπεται να πει κάτι που πραγματικά είναι. Έτσι η νευρική ανησυχία και ο φόβος μας κάνουν ανειλικρινείς. Όταν επιδιώκουμε την επιτυχία, πρέπει να είμαστε κάπως ανειλικρινείς, να παίζουμε τον ρόλο μας με τον άλλον, να είμαστε πονηροί, να εξαπατούμε, για να φτάσουμε στον σκοπό μας. Ή κάποιος άλλος έχει αποκτήσει εξουσία ή κάποια θέση την οποία θέλει να προασπίσει. Έτσι κάθε αντίσταση, κάθε προάσπιση είναι μία μορφή ανειλικρίνειας. Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να μην έχεις πλάνες για τον εαυτό σου ούτε και τον σπόρο τής πλάνης -που είναι επιθυμία και το ευχάριστο-.

. «Θέλετε να πείτε ότι η επιθυμία γεννά την πλάνη! Επιθυμώ ένα άμορφο σπίτι -δεν υπάρχει καμιά πλάνη σ\' αυτό. Επιθυμώ ο σύζυγος μου να έχει μία καλύτερη θέση -ούτε, σ\' αυτό μπορώ να δω κάποια πλάνη!»

. Στην επιθυμία υπάρχει πάντοτε το καλύτερο, το μεγαλύτερο, το περισσότερο. Στην επιθυμία υπάρχει η μέτρηση, η σύγκριση -και η ρίζα της πλάνης είναι σύγκριση-. Το καλό δεν είναι το καλύτερο, και σπαταλούμε όλη μας τη ζωή επιδιώκοντας το καλύτερο -είτε αυτό είναι το καλύτερο λουτρό, είτε η καλύτερη θέση, είτε ο καλύτερος Θεός. Η μη ικανοποίηση με αυτό που είναι, ωθεί στην αλλαγή αυτού που είναι -που απλώς είναι βελτιωμένη συνέχιση αυτού που είναι-. Η βελτίωση δεν είναι αλλαγή. Και είναι αυτή η συνεχής βελτίωση -τόσο στον εαυτό μας όσο και στην κοινωνική ηθική- που γεννάει την ανειλικρίνεια.

. «Δεν ξέρω αν σας παρακολουθώ και ακόμα δεν ξέρω αν θέλω να σας παρακολουθήσω» είπε με ένα χαμόγελο. «Με τα λόγια καταλαβαίνω αυτό που λέτε, άλλά που οδηγείτε; Το βρίσκω μάλλον τρομακτικό. Αν ζούσα στην πράξη αυτό που λέτε, πιθανόν ο σύζυγος μου να έχανε την δουλειά του, γιατί στον κόσμο του εμπορίου υπάρχει πάρα πολύ ανειλικρίνεια. Τα παιδιά μας επίσης ανατρέφονται για να συναγωνίζονται, να πολεμούν για να επιζήσουν. Και όταν αντιλαμβάνομαι από ότι λέτε, ότι τα εκπαιδεύομε να είναι ανειλικρινή -όχι φανερά, φυσικά, αλλά με λεπτούς και πλάγιους τρόπους- τότε τρομάζω γι\' αυτά. Πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο που είναι τόσο ανειλικρινής και κτηνώδης, εκτός εάν αυτά τα ίδια έχουν κάτι από αυτή την ανειλικρίνεια, και την κτηνωδία; Ω, ξέρω ότι λέω τρομερά πράγματα, αλλά έτσι είναι. Αρχίζω να βλέπω πόσο ολοκληρωτικά ανέντιμη είμαι.»

. Το να ζείτε χωρίς μία αρχή, χωρίς ιδανικό, είναι να ζείτε αντιμετωπίζοντας εκείνο που είναι κάθε στιγμή. Η έμπρακτη αντιμετώπιση του ότι είναι -που σημαίνει να είσαι σε πλήρη επαφή μαζί του, όχι μέσα από λέξεις ή μέσα από παλιές συσσωρεύσεις και μνήμες, άλλά άμεσα σε επαφή μαζί του- είναι το να είσαι ευθύς. Το να ξέρετε ότι έχετε πει ψέματα και να μην το δικαιολογείτε, άλλά να βλέπετε απλώς το γεγονός, είναι εντιμότητα και σ’ αυτή την εντιμότητα υπάρχει μεγαλειώδης ομορφιά. Η ομορφιά δεν βλάπτει κανέναν. Το να πείτε ότι είναι κανείς ψεύτης, είναι ή αναγνώριση του γεγονότος. Είναι η αναγνώριση ενός λάθους σαν λάθος. Αλλά το να βρείτε αιτιολογίες και δικαιολογίες γι\' αυτό, είναι ανεντιμότητα και σ\' αυτό υπάρχει αυτοοϊκτος. Ο αυτοοϊκτος είναι το σκοτάδι της ανειλικρίνειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να γίνει ανελέητος με τον εαυτό του αλλά μάλλον ότι πρέπει να προσέχει. Το να προσέχεις σημαίνει να φροντίζεις, να κοιτάζεις.

. «Ασφαλώς δεν περίμενα άλα αυτά όταν ήρθα. Αισθανόμουν ντροπή για την ανεντιμότητα μου και δεν ήξερα τι να κάνω γι\' αυτήν. Η ανικανότητα να κάνω κάτι γι\' αυτήν με έκανε να αισθάνομαι ένοχη, και το να πολεμάς την ένοχη ή να της αντιστέκεσαι προσθέτει νέα προβλήματα. Τώρα θα πρέπει με προσοχή να ξανασκεφθώ κάθε τι που είπατε.»

. Εάν μπορώ να κάνω μία υπόδειξη, μην τα ξανασκεφτείτε. Δείτε το τώρα έτσι όπως είναι. Από αυτό το βλέπειν κάτι καινούριο θα συμβεί. Αλλά εάν το ξανασκεφτείτε, βρίσκεστε πάλι ξανά στην ίδια παλιά παγίδα.
.