αποδεχομαι ή με αλλαζω ?

[Lef]

Μπορει κανεις να προσδιορισει ποιο ειναι το οριο/κριτηριο αναμεσα στο να αποδεχτω ή να θελω να αλλαξω κατι που εχει να κανει με μενα ?Δε μιλαω για θεματα εξω απο εμας, πχ μια απωλεια ενος προσωπου που δε μπορεις να κανεις κατι.
Αναγνωριζω μια συμπεριφορα μου ή ενα χαρακτηριστικο μου ( πχ τεμπελια ή απαθεια ) . Απο κει και περα εγω βλεπω μονο μια επιλογη : αποδεχομαι οτι ειμαι ετσι και ζω ειρηνικα με τον εαυτο μου ή προσπαθω να με αλλαξω κ βρισκομαι σε μια συνεχη μαχη με τον εαυτο μου ?

Δλδ Η προσπαθεια να αλλαξεις τον εαυτο σου ειναι δημιουργικη ? ή μια παρεκκλιση , απομακρυνση απο τη σωστη πορεια ? Η απαντηση εξαρταται απο το χαρακτηριστικο ? χμ τι λετε?:)

[Φούλα]

Εγώ θα έλεγα ότι μπορούμε να διορθώσουμε κάποια πράγματα στον χαρακτήρα μας που δεν μας αρέσουνε και όχι να τα αποδεχτούμε.
Και ναι, πιστεύω ότι η προσπάθεια να διορθώνουμε πράγματα είναι δημιουργική!

[Lef]

σιγουρα αλλα μηπως μερικα ειναι στη φυση μας, στο dna μας ? μηπως αλλαζουν μονο οσα αποκτησαμε αφοτου γεννηθουμε?μηπως ειναι συναρτηση του τι θελω να κανω στη ζωη μου και τι θυσιες διατιθεμαι να κανω ?
απο ερωτηματα ειμαι αλλο τπτ, απο απαντησεις ομως..:p

[Φούλα]

Originally posted by Lef
σιγουρα αλλα μηπως μερικα ειναι στη φυση μας, στο dna μας ?

Σίγουρα είναι μερικά στο dna μας Lef!

Όταν όμως δεν νιώθουμε καλά για κάτι με τον εαυτό μας και ξέρουμε κατα βάθος ότι δεν είναι και σωστό, δεν είναι καλά να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε αντί να το αποδεχτούμε;

[Φούλα]

Originally posted by Lef
μηπως ειναι συναρτηση του τι θελω να κανω στη ζωη μου και τι θυσιες διατιθεμαι να κανω ?
απο ερωτηματα ειμαι αλλο τπτ, απο απαντησεις ομως..:p

Ναι, αυτό που ρωτάς, πιστεύω ότι έχει βάση. Χρειάζεται να το σκεφτώ όμως περισσότερο...

[Lef]

ναι και πιστευω οτι αλλαζει κ το dna, αν οχι το δικο μας αυτο που θα περασουμε στους απογονους μας! κατι ειναι κ αυτο :P
σκεφτομαι οτι το κριτηριο ειναι να εισαι καλα, αλλα οταν δεν εισαι καλα δε το ξερεις παντα.

[Φούλα]

Originally posted by Lef
ναι και πιστευω οτι αλλαζει κ το dna, αν οχι το δικο μας αυτο που θα περασουμε στους απογονους μας! κατι ειναι κ αυτο :P

Πολύ σωστό. Εγω θα έλεγα όχι \"κάτι είναι και αυτό\" αλλά ότι είναι πολύ σημαντικό. Αυτό και αν είναι δημιουργικό λοιπόν:=)

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Αλλαζεις οτιδηποτε θεωρεις πως ειναι λαθος και με κριτηριο οτι αυτη η αλλαγη δεν θα επηρεάσει αλλα θετικα στοιχεια του χαρακτηρα σου προς το χειροτερο

[Φούλα]

Originally posted by Lef
μηπως ειναι συναρτηση του τι θελω να κανω στη ζωη μου και τι θυσιες διατιθεμαι να κανω ?
απο ερωτηματα ειμαι αλλο τπτ

είναι και αυτά που λες πιστεύω. Και συνάρτηση του τι θέλω να κάνω στη ζωή μου και τι θυσίες διατίθεμαι να κάνω. Όχι όμως μόνο αυτά θα έλεγα.

Ωραία τα ερωτήματά σου Lef:=)
Σε σκέψη που με έβαλες τώρα... ουουου σε πολύ σκέψη.

[Arsi]

Originally posted by Lef
Μπορει κανεις να προσδιορισει ποιο ειναι το οριο/κριτηριο αναμεσα στο να αποδεχτω ή να θελω να αλλαξω κατι που εχει να κανει με μενα ?Δε μιλαω για θεματα εξω απο εμας, πχ μια απωλεια ενος προσωπου που δε μπορεις να κανεις κατι.
Αναγνωριζω μια συμπεριφορα μου ή ενα χαρακτηριστικο μου ( πχ τεμπελια ή απαθεια ) . Απο κει και περα εγω βλεπω μονο μια επιλογη : αποδεχομαι οτι ειμαι ετσι και ζω ειρηνικα με τον εαυτο μου ή προσπαθω να με αλλαξω κ βρισκομαι σε μια συνεχη μαχη με τον εαυτο μου ?

Δλδ Η προσπαθεια να αλλαξεις τον εαυτο σου ειναι δημιουργικη ? ή μια παρεκκλιση , απομακρυνση απο τη σωστη πορεια ? Η απαντηση εξαρταται απο το χαρακτηριστικο ? χμ τι λετε?:)

Εγώ θα΄λεγα ανάδειξη(όχι αλλαγή) του εαυτού,του θετικού εαυτού.
Αποδοχή του εαυτού μας φυσικά κ μέσα απ\'την αναγνώρισή του σε όσο ποσοστό μπορούμε βέβαια καλλιέργεια κ προσοχή στα θετικά μας κομμάτια.
Έτσι,τα αρνητικά μας θα ατροφούν κ θα καλλιεργούνται όλο και πιο πολύ τα θετικά:)

Επίσης πιστεύω πως νιώθουμε καλά σύμφωνα με αυτό που είμαστε και όχι με γενικά κριτήρια.Και αυτό που είμαστε δεν έχει μόνο καλά,έχει κ κακά αλλά είναι οκ όταν είμαστε με τον εαυτό μας.
Το μπέρδεμα έρχεται όταν δεν είμαστε καλά με κάποια χαρακτηριστικά μας.Τότε ή δεν είναι δικά μας κ απλά νομίζουμε πως είναι ή επιμένουμε ντε κ καλά να βλέπουμε τον μισό καλό εαυτό μας κ να μην τον αποδεχόμαστε ολοκληρωτικά.Αν τα αναγνωρίσουμε σαν δικά μας δε θα μας ενοχλούν.

Με άλλα λόγια ψηφίζω όχι στην αλλαγή(εδώ λέμε πως κ πως να συμφιλιωθούμε με αυτό που είμαστε)αλλά ένα γενικότερο χειρισμό(που δεν ξέρω πως γίνεται:mad:)αυτού που είμαστε ώστε να ζούμε όσο πιο καλά γίνεται τη ζωή μας.

[Φούλα]

Originally posted by Arsi
Με άλλα λόγια ψηφίζω όχι στην αλλαγή

Γι\' αυτό και δεν έγραψα \"να αλλάξουμε...\" αλλά \"να διορθώσουμε\" κάτι που δεν μας αρέσει στον χαρακτήρα μας και όταν ξέρουμε κατά βάθος ότι δεν είναι και σωστό ότι είναι καλά να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε Arsi:=)

[Arsi]

Επίσης όταν λέμε ότι αλλάζουμε ή το νιώθουμε ή φαίνεται τέλος πάντων δεν πιστεύω ότι αλλάζουμε απλά \'\'μεγαλώνουμε\'\',εμπλουτιζ� �μαστε,βγάζουμε κι άλλα στοιχεία μας στην επιφάνεια.

Γίνεται να αλλάξουμε αυτό που είμαστε????

Το πολύ πολύ να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις συμπεριφοράς,χειρισμών αλλά όχι να αλλάξουμε χαρακτηριστικά μας νομίζω.
Να βγάλουμε κι άλλα στη επιφάνεια όμως ναι.

[Φούλα]

Originally posted by Arsi
Το πολύ πολύ να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις χειρισμών συμπεριφοράς

Ακριβώς αυτό!

[RainAndWind]

Το όριο/κριτήριο είναι το κατά πόσο ένα μου χαρακτηριστικό μου προκαλεί δυσφορία,γιατί επηρεάζει σημαντικούς τομείς της ζωής μου.Εάν είμαι τεμπέλα αλλά έχω βρει τις συνθήκες να μπορώ να είμαι δίχως συνέπειες σοβαρές,τότε παραμένω έτσι.Αν όμως αυτό έχει επιπτώσεις,τότε θα πρέπει όχι να το ανατρέψω(δύσκολο),απλά να το \"συμμαζέψω\"λιγάκι,όσο μπορώ και χωρίς να με μαστιγώνω και να με πιέζω υπερβολικά για να το κάνω.Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι,ούτως ή άλλως,δε χρειάζεται να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να φτιάξουμε τα πάντα λοιπόν.Μόνο όσα μπορούμε και όσο τα μπορούμε,δίχως ενοχές,γιατί είμαι έτσι και όχι αλλιώς.Προσπαθώ δηλαδή να ενσωματώσω κάποιο σκεπτικό που να μου αφήνει περιθώρια,όχι να με βάζω συνέχεια στο κρεβάτι του Προκρούστη.Ίσως γιατί με έβαζαν και με απωθεί εξαιρετικά τέτοιο είδος προκρούστειας λογικής.;)

[nature]

Μου αρέσει να είναι ψηλά ο πήχυς, μέχρι του σημείου να μη με κάνει δυσλειτουργική ή δυστυχή. Με ευχαριστούν οι νέες και καλύτερες κατακτήσεις και η ανίχνευση των δυνατοτήτων των δικών μου αλλά και κάθε ανθρώπου.
Είναι τόσο όμορφο να αφήνεις πίσω σου μια παλιά λάθος συμπεριφορά ή αντίληψη, απλά και μόνο γιατί έτσι σου την είχαν μάθει και να πηγαίνεις κάπου καλύτερα.....