ψυχη μου μονη

[whitecandle]

Οκ.

[katerinaki]

Originally posted by pelariry

Originally posted by katerinaki

Originally posted by pelariry
είσαι σίγουρη -απόλυτα σίγουρη- πριν έρθει αυτός που περιμένεις να σε ξεθάψει απ\'τις στάχτες και να διώξει από πάνω σου όλη τη σκουριά...πως έψαξες απεγνωσμένα ή μήπως έψαχνες απεγνωσμένα σε λάθος μεριές λάθος πράγματα. έχω βρεθεί εκεί που είσαι. οι δρόμοι ήταν δύο, να ψάχνω απεγνωσμένα σε λάθος επιλογές ή να κάνω παρέα με τη μοναξιά μου. η πρώτη φορά που πήγα στον κινηματογράφο μόνος μου ήταν \"δύσκολη\". πλέον μπορώ να κάνω παρέα και με τη μοναξιά μου αν χρειαστεί μια χαρά. αν δεν αποδεχτείς τη διαφορετικότητά σου, δυσκολεύεις σε υπερβολικό βαθμό τη ζωή σου. ξεφτισμένα τα πράγματα είναι γύρω μας πάντα από όποια πλευρά και να το δεις. απλά όταν η αυτοπεποίθησή σου είναι σε υψηλά επίπεδα συνεχίζεις δεν δίνεις σημασία. οπότε η γνώμη μου είναι πως η κουβέντα καλό θα ήταν να κυμανθεί γύρω από το κομμάτι της αυτοπεποίθησής σου και του πως βλέπεις τον κόσμο. και η αυτοπεποίθηση αναστήνει ζωές, πίστεψέ με.:)

Και ειναι η αυτοπεποιθηση εν τελει, η εμπιστοσυνη κ η αποδοχη η κ η λατρεια της μορφης ?Οταν δηλ σου αρεσει η μορφη σου τοτε γαληνευει κ η ψυχη σου ?

καμμία σχέση. δεν μίλησα ούτε για μορφή ούτε για εξωτερική εικόνα.

το ξερω πως δεν εννοουσες αυτο,ομως το λεω, γιατι συμβαινει εγω,η κ εμεις, που θεωρουμαστε ψυχικα ευαλλωτοι να διαστρεβλωνουμε κ να διανοητικοποιουμε εννοιες κ να κολαμε σε λαθος ιδεες που δεν ωφελουν (δεν κανουν ευχαριστη τη ζωη μας),κ σαν ψυχοπαθολογικο αυτο το συμπτωμα φαινεται στη συμπεριφορα μας!

[σανυ]

Originally posted by pelariry
είσαι σίγουρη -απόλυτα σίγουρη- πριν έρθει αυτός που περιμένεις να σε ξεθάψει απ\'τις στάχτες και να διώξει από πάνω σου όλη τη σκουριά...πως έψαξες απεγνωσμένα ή μήπως έψαχνες απεγνωσμένα σε λάθος μεριές λάθος πράγματα. έχω βρεθεί εκεί που είσαι. οι δρόμοι ήταν δύο, να ψάχνω απεγνωσμένα σε λάθος επιλογές ή να κάνω παρέα με τη μοναξιά μου. η πρώτη φορά που πήγα στον κινηματογράφο μόνος μου ήταν \"δύσκολη\". πλέον μπορώ να κάνω παρέα και με τη μοναξιά μου αν χρειαστεί μια χαρά. αν δεν αποδεχτείς τη διαφορετικότητά σου, δυσκολεύεις σε υπερβολικό βαθμό τη ζωή σου. ξεφτισμένα τα πράγματα είναι γύρω μας πάντα από όποια πλευρά και να το δεις. απλά όταν η αυτοπεποίθησή σου είναι σε υψηλά επίπεδα συνεχίζεις δεν δίνεις σημασία. οπότε η γνώμη μου είναι πως η κουβέντα καλό θα ήταν να κυμανθεί γύρω από το κομμάτι της αυτοπεποίθησής σου και του πως βλέπεις τον κόσμο. και η αυτοπεποίθηση αναστήνει ζωές, πίστεψέ με.:)

pelariry
οχι, δεν ειμαι σιγουρη οτι εχω ψαξει παντου για να βρω αυτο που ζηταω και πολλες φορες αναλωνομουν σε λαθος μεριες...

διαβαζοντας τις απαντησεις ολων σας σιγουρευομαι ολοενα και περισσοτερο για το οτι το προβλημα εντοπιζεται στην αυτοπεποιθηση μου και στο πως βλεπω τον κοσμο
το βασικοτερο ειναι οτι δε μπορω να με αποδεχτω εγω η ιδια
δε ξερω ποια ειναι η ταυτοτητα μου, τι ειμαι
ξεκινωντας απο απλα πραγματα μεχρι πιο σοβαρα
απο το πως να ντυνομαι πχ μεχρι τι τροπο ζωης να ακολουθησω
αλλαζω στυλ ιδεολογιες τροπους σκεψεις αρκετα συχνα
κανω μεγαλες κατηγοριοποιησεις
οπως πχ αν πηγαινω σε ροκ μαγαζια και ντυνομαι απλα θεωρουμαι ρεμαλι (θεωρουμαι δε ξερω και εγω απο ποιον)
αν ειμαι κυριλε θεωρουμαι (παλι δε ξερω απο ποιον ερχεται αυτη η \'\'κριση\'\'!) \'\'προβατο\'\'
θελω να ανηκω καπου αλλα ταυτοχρονα δε θελω κιολας
ακομη κι αν διαλεξω εναν \'\'χωρο\'\', τροπο ζωης και σκεψης σιγα σιγα θελω να φυγω γιατι παντα βλεπω οτι οι αλλοι ταιριαζουν καλυτερα εκει, ειναι αυθεντικοι, αρχιζω να νιωθω οτι τοσο καιρο ηταν σαν να υποκρινομουν και οτι ολοι το βλεπανε αυτο
οτι εγω παντου θα ειμαι παντα σαν μια μυγα μες στο γαλα
δε ξερω γιατι κανω τετοιες κατηγοριοποιησεις
μου δυσκολευουν τοσο πολυ τη ζωη,κουραστηκα
νομιζω ειναι ματαιοδοξο, ναρκισσιστικο
οτι χανω την ουσια και κυνηγαω μια \'\'ταμπελα\'\' για να δωσει αξια στη ζωη μου

[σανυ]

Originally posted by pelariry
προς το παρόν:
http://www.youtube.com/watch?v=1DfRsZloQ2E&playnext_from=TL&video s=dA6DaSs_VIM&feature=grec
συν αθηνά και χείρα κίνει:
http://www.youtube.com/watch?v=yhrjFy2fuVA

μην ανησυχείς, δεν ανησυχείς δεν είσαι η μόνη, μόνη:)

πολυ ωραια κομματια,δεν τα ειχα υπ\'οψιν μου. σ\'ευχαριστω!

[σανυ]

Originally posted by RainAndWind
Αν δεν βρίσκεσαι σε κάποιο μοναστήρι ή σε κάποια έρημο,αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στο εσείς και στο εγώ που παρατηρώ,δε θα σε βοηθήσει και πολύ να έρθεις κοντύτερα με τους ανθρώπους.Βέβαια,δεν καταλαβαίνω γιατί σε απασχολεί,αφού δεν\"τους\"αποδέχεσαι ούτως ή άλλως.Είναι λίγο δύσκολο να μην είμαστε μόνοι μας όταν δεν θέλουμε ταυτόχρονα τους ανθρώπους.Αποτελεί φυσικό ακόλουθο σε κάτι που δεν θέλουμε να λάβουμε μέρος να μη λαμβάνουμε.Ο εαυτός σου σε ικανοποιεί;Aν ναι,δε θα έχεις κανένα πρόβλημα να απολαμβάνεις τη μοναξιά σου.

μαλλον οι αντιφασεις μου προδιδουν τελικα το βαθυτερο προβλημα το οποιο ειναι οτι εγω δεν μπορω να αποδεχτω τον εαυτο μου.

[σανυ]

Originally posted by Αφωτεινή
Σανυ,
συμφωνω με τον πελαριτι,
νιωθω την απογοητευσή σου και αυτη ειναι που φερνει την απελπισια..
Ομως παρολα αυτά φαινεται και η προσπάθεια που εχεις κάνει,ακομα και αν δεν ειχε αποτελεσμα..
Ομως και το οτι πιστευεις οτι θα υπάρχουν ανθρωποι σαν εσενα σημαίνει οτι δεν εχεις παραιτηθεί..γιατι ναι υπάρχουν,
αρκεί να ψάχνεις αυτούς και να νιωθεις ισοτιμη..
Αυτοι που θα ειναι κοντά σου θα ειναι γιατι δεν προσπαθεις να τους κρατησεις..σταμάτα να παλευεις για αυτό και δες τη Σάνυ οπως ειναι πραγματικά.
Βρες τα ελλατώματά σου και αποδέξου τα ή αν σε βασανιζουν δουλεψέ τα,αλλα μην επικεντρωθείς μονο σε αυτά,υπαρχουν και τα θετικά σου ....
Μη νομίσεις οτι εγω τα εχω καταφέρει ολα αυτά,αλλα με αυτη τη λογική εχω νιωσει καλύτερα και πιστευω οτι μόνο αν ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ τι εισαι εσυ , θα προσεγγίσεις ουσιαστικά τους αλλους.

αφωτεινη
σ\'ευχαριστω και σενα για οσα μου γραφεις.
θελω πολυ να βρω τον εαυτο μου αλλα δε ξερω ποιος ειναι ο σωστος δρομος. θα προσπαθησω....

[σανυ]

Originally posted by libpa
Σάνυ πρέπει να δεις τι είναι αυτό που πραγματικά θες, γιατί όλα τα άλλα τα ακυρώνεις και να το κάνεις πράξη. Συμφωνώ να πας σε ειδικό και να βρεις την αυτοπεποίθηση σου.

εκτος απο την αυτο-πεποιθηση μου θελω να βρω και μια πεποιθηση για τον κοσμο. Να πιστεψω στην ζωη, στην αγαπη, στο δωσιμο, στον ανθρωπο, σε ολο αυτο το πραγμα που αποκαλουμε ζωη. εχοντας απορριψει μεσα μου τον κοσμο , την πραγματικοτητα της ζωης απερριψα και εμενα γιατι ειμαι κομματι αυτου.
δε ξερω την ουσια μου σαν ανθρωπος
δε ξερω την ουσια ολης της ανθρωποτητας
ειναι κατι σαν μηδενισμος ολο αυτο που μ\'εχει καταβαλει, σαν αρνηση για ολα. θελω ενα κινητρο θα ελεγα. οπως οταν πιστευα στον Θεο, οταν ηθελα να φυγω απο το σπιτι μου και διαβαζα, οταν ειχα ερωτευτει και εξεπεμπα ολη μου τη γοητεια....