Πως να αγαπήσουμε τον εαυτό μας για να χάσουμε βάρος;

[whitecandle]

Άνοιξα αυτό το θέμα για μένα και για όλους όσους θέλουνε να χάσουνε βάρος, και δεν τα καταφέρνουν, γιατί πολύ απλά δεν αγαπάνε τον εαυτό τους. Προτείνετε τρόπους όσοι αγαπάτε τον εαυτό σας, αλλά και όσοι δεν τον αγαπάτε, για να τον αγαπήσουμε κι εμείς που δεν τον αγαπάμε. Ένας καλός τρόπος πχ που μου είπανε, είναι να πας στον καθρέφτη και να πεις σ'αγαπώ, αλλά αυτό δεν αρκεί και δεν μπορείς να το πετύχεις άμα είναι βαθύτερο το πρόβλημα.

[RainAndWind]

ο τρόπος να μας αγαπήσουμε,δεν είναι να σταθούμε μπροστά από κανέναν καθρέφτη λέγοντας ανοησίες που δεν τις εννοούμε και δεν πείθουν ούτε τον καθρέφτη μας,άσε πια εμάς τους ίδιους.για να με αγαπώ,με αποδέχομαι πρώτα.για να αποδεχτώ,χρειάζεται να μου αποδείξω αξίες,δικές μου,προσωπικές,γνήσιες,εσω� �ερικές αξίες και ποιότητες,όχι επίπλαστες του ψεύτικου πολιτισμού μας.μετά,πρέπει να σκεφτώ.γιατί θέλω να αδυνατίσω;για μένα,για την υγεία μου,γιατί με θέλω καλά,γιατί με θέλω ολόκληρη,με όλο το φάσμα των δυνατοτήτων μου άθικτο,ή για"τον κόσμο,τον γκόμενο,την τάδε φιλενάδα μου που να,αυτή γιατί αδυνάτισε κι εγώ η μαλάκω δεν μπορώ,για να αγοράσω ρούχα της μόδας ή για να χαίρομαι που θα μπορώ να είμαι ελεύθερη σωματικά και ψυχικά"ξέρεις,έναν εσωτερικό διάλογο που ξεκαθαρίζει αν οι στόχοι μου είναι μόνο δικοί μου,ή υπεισέρχονται μέσα τους οι επιτακτικές φωνές και φοβέρες του κοινωνικού μου,οικογενειακού περιβάλλοντος;έπειτα,αναρω τιέμαι.είναι ρεαλιστικοί οι στόχοι μου,ή θα με περάσω από το κρεβάτι του προκρούστη για να γίνω αρεστή;

kαι θα μπορούσα να γράφω ώρες,ως γνωστόν πια.χαχαααααα

[*Ghost*]

Δεν αρκει μονο να λεμε στον εαυτο μας οτι τον αγαπαμε γενικα σαν ολον, αλλα πρεπει να αποδεχτουμε ενα-ενα τα μικρα κομματια τα οποια τον συνιστουν.
Πρεπει σιγα σιγα να αρχισουμε να βλεπουμε τα καλα στον εαυτο μας, και το βασικοτερο που βοηθησε εμενα, να μην βλεπουμε τους αλλους σαν τελειους, γιατι στην ουσια ειναι το ιδιο με εμας... Εγω αυτο που εκανα παλια ηταν συνεχεια να βλεπω κοπελες στον δρομο και να ευχομαι να ημουν σαν αυτες... Καποια στιγμη ομως αρχισα να βλεπω πανω τους τις ατελειες... Αρχισα να σκεφτομαι οτι τελικα δεν θα μου αρεσε και τοσο πολυ να ζω στο δικο τους σωμα γιατι εβλεπα οτι παντα ειχαν και αυτες κατι στραβο, και τελικα κατεληξα το δικο μου στραβο να μ αρεσει περισσοτερο!

[whitecandle]

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας,
Rain: τι εννοείς να αποδείξω αξίες προσωπικές γνήσιες έσω;
Ghost: Μπράβο που το κατάφερες αυτό, εντάξει, δεν είμαστε ούτε κατώτεροι ούτε ανώτεροι από τους άλλους, θα ανοίξω και θέμα σε αυτό, μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα. Και οι άλλοι έχουν αξία, και εμείς, αρκεί να τη δούμε!!

[*Ghost*]

Ναι, συμφωνω! Απλως το προβλημα ειναι οτι οι περισσοτεροι απο εμας βρισκουμε περισσοτερη αξια στους αλλους (εμφανησιακα, αλλα και στον χαρακτηρα), και μετα για να πεισουμε τον εαυτο μας οτι εχουμε δικιο και οτι πραγματικα οι αλλοι ειναι καλυτεροι διαστρεβλωνουμε την δικια μας την εικονα για να ταιριαζει με αυτο που εχουμε διαλεξει να πιστευουμε... Εγω για χροοοοονια δεν φορουσα φουστες και σορτσακια και τα καλοκαιρια κυκλοφορουσα με το τζιν(!!!) επειδη πιστευα οτι εχω χοντρα και απαισια ποδια... Τωρα κοπαναω το κεφαλι μου στον τοιχο γιατι εχω ωραια ποδια και τοσα χρονια ντρεπομουν χωρις λογο....

[whitecandle]

Ωχ! Κρίμα πραγματικά. Εγώ πιστεύω ότι κάποιοι έχουν ταυτόχρονα αρνητική άποψη για τον εαυτό τους, με θετική! Και αυτό γιατί έχουν πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους, και έχουν ανάγκη να έχουν και μια θετική άποψη. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι έτσι είναι πιστεύω. Εσύ μπορεί να άνηκες σε αυτούς που βλέπουν αρνητικά τον εαυτό τους.

[BrokeN_DoLL]

και πες οτι το λες...........δεν θα πιασει στο εγγυωμαι......
το προβλημα δεν ειναι να αγαπησουμε τον εαυτο μας. κατα βαθος ολοι τον αγαπαμε, οι ανθρωποι εχουμε το ενστικτο της επιβιωσης απλα ειναι κρυμμενο. το μυστικο ειναι να τον αποδεχτουμε κ να μποεσουμε να δεχτουμε πως το ιδανικο που εχουμε μες στο μυαλο μας που θελουμε να γινουμε, δεν θα γινει ποτε!!!!!!!!!!!!!

[RainAndWind]

Ώπα,μου έκοψε την απάντηση light,είχα γράψει πολύ περισσότερα.Αλλά δεν έχω την ίδια έμπνευση τώρα,λολ.Είμαι κουρασμένη.Θα σου ξαναγράψω αργότερα.Πάω για φαγητό,χε,καλή μου όρεξη.Είναι ενδιαφέρον θέμα πάντως αυτό που έθεσες και αγγίζει πολλούς ανθρώπους.

[whitecandle]

Δεν πειράζει παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Όντως, είναι για όλους αυτό το θέμα.

[BrokeN_DoLL]

βασικα το χω σκεφτει παααααρα πολυ το θεμα και πιστευω πως εχω δικιο και εχω ανακαλυψει πολλα!τερμα τα κλισε οτι ''πρεπει να αγαπησυμε τον εαυτο μας!!!'' γτ να το παθαινουμε μερικες αυτο?αυτη την αυτολυπηση κ απογοητυση?γτ προσπαθουμε να καλυψουμε κενα μεσω αγωγων. αλλες εχουν το σεξ για επιβεβαιωση κ αλλες το φαι. σε κανει να νιωθεις καλα για μια στιγμη οπως εναν βλαμμενος αντρας κ ξαφνου ΜΠΑΜΜΜΜ νιωθεις τυψεις κ επαναφερεσαι στο ριαλιτι.........
εγω λεω να πα να γ$%^θουν ολα τα μοντελοριαλιτι που που συντηρουν αυτο το μοτιβο!γτ παντα να δειχνουν γυναικες?γιατι οχι αντρες?γιατι στα κλαμπ ειναι μονο χορευτριεσ και οχι αντρες?γιατι να κομπλεξαριζομαστε απο βλαμμενες?

λενε οτι το παθαινουν οσες ειναι τελειομανης!ναι ειμαστε δν ειναι κατι για το οποιο πρεπει να ντρεπομαστε!θελω τον ελεγχο ΚΑΙ του σωματος μου κ των συναισθηματων μου!τωρα απο κει κ περα απο πλυσεις εγκεφαλου αυτο επιδεινωθικε. εκανα θυσιες 4 χρονια να χασω τοοοοσα κιλα!!!!!!!!!!!!!περασα διαταραχες εμμονες φοβιες που χω και τωρα!κουραστικο για ολους κ για μενα!!!!και μετα να γυριζω καναλι κ να βλεπω την βλαμμενη την καγια να γινεται σκυλα κ να λεει ''α τα κοριτσια απο κοντα ειναι πανεμορφα κ πολυυυυυ πιο αδυνατα απ οτι τα κανει η τηλεοραση που τις παχαινει!!!!'' βρε δεν πας να μαζεψεις κανα σπορο μπας κ σου φυτρωσει ταλεντο μωρι αγελαστη κατινα?

αμα δν καταλαβαινεται ο,τι εγραψα πειτε μ να το κανω πιο λιανα γτ ειμαι λιγο καμμενη αυτες τις μερες

[*Ghost*]

χαχαχα! Εχεις δικιο, me! Ειναι πολυ θλιβερο κοπελες να νιωθουν ασχημα για τον εαυτο τους επειδη δεν εχουν τον εναν και μοναδικο σωματοτυπο (ψηλη-αγγουρω-αδυνατη) που πλασαρουν στα περιοδικα, την τηλεοραση, τα μαγαζια, παντου! Προσωπικα δεν ξερω που την βρισκω τοση αυτοπεποιθηση και νιωθω καλα με τον εαυτο μου! Ομως δεν ηταν παντα ετσι! Ποτε δεν εχω νιωσει εντελως ασχημη ή αχρηστη, αλλα παλια υπηρχαν σημεια πανω μου που με ενοχλουσαν παρα πολυ! Τωρα τα βλεπω και τα σκεφτομαι σαν κατι που με κανει να διαφερω και με κανει ομορφη με εναν δικο μου μοναδικο τροπο.. Νομιζω οτι αυτο που εφερε εδω ειναι οτι αρχισα να δεχομαι τα κοπλιμεντα των αλλων... Παλια πιστευα οτι απλως τα ελεγαν για να με καθησυχασουν ή οτι δεν τα εννοουσαν. Καποια στιγμη αρχισα ομως να τα δεχομαι και να σκεφτομαι οτι εχουν δικιο! Ομορφη ειμαι, γαμωτο! Και οταν καποιος εκανε σχολιο για καποιο μερους του σωματος μου που δεν ειναι τελειο πλεον λεω "ναι, το ξερω, εχεις δικιο! ε, και? εγω δεν το βρισκω τοσο τραγικο!"