Συναισθηματική αιμομιξία

[Adzik]

http://www.youtube.com/watch?v=j5-yKhDd64s

afiervmeno~!!!me polyyyyyyyyyyyyyyyy agaph Rain moy

[RainAndWind]

σ' ευχαριστώ τρυφερό μου πλασματάκι. Μου έβαλες ένα κομμάτι που άγγιξε την καρδιά μου... πολύ περισσότερο γιατί βγήκε από έναν καλλιτέχνη, που όπως κι εγώ και τόσα άλλα παιδιά, έζησε τη μοναξιά στην παιδική του ηλικία.

[Φωτεινη!]

Αχ Φωτεινούλα μου, ξέρεις, ξέρεις καλά εσύ. Πώς δεν αντέχω τον πόνο του, είναι σα να είναι δικός μου πόνος. Και ναι, γνωρίζω πόσο φάουλ είναι αυτό, το ξέρω όπως και αναγνωρίζω πόσο δίκιο έχεις. Όπως πάντα, γίνομαι πάλι το σχοινί να κρατηθεί. Εγώ στρέφομαι να αγκαλιάσω, δεν είχε αγκαλιά, δεν έπαιζε, δεν είχε απάγκιο, δεν υπήρχε άλλο λιμάνι, δεν καταλαβαίνεις?
Ax αντζίκ μου...ευχαριστώ πολύ.

Αυτο το γαμ@@@ σκοινι το εχεις χιλιομπαλωσει με πονο Βροχουλα μου..
Αυτο το γαμ@@@ σκοινι ΔΕΝ σε παιρνει να κοβεται καθε τρεις και λιγο ,γιατι πολυ απλα θα εισαι ΑΝΗΜΠΟΡΗ να βοηθησεις τον οποιοδηποτε!!
Λες να μην καταλαβαινω?Εσυ τουλαχιστον προσπαθεις να βοηθησεις εναν αδερφο που σ αγαπαει ,που σου δειχνει θετικα συναισθηματα..εμενα με βλεπουν και βγαζουν φλυκταινες..κι ομως μπορει να ξενυχτησω για αυτα που τους συμβαινουν,,να ξεχασω εμενα..ξερω καμαρι μου,ξερω πως ειναι ν αγαπας με την καρδουλα σου!!
Αλλα πρεπει να σου πω αυτο που κατα την δικη μου σκατενια γνωμη ,θα σε προστατεψει..

[RainAndWind]

λολ, είσαι υπέροχη ρε Φωτεινή.Κι η σκατένια σου γνώμη είναι πολύτιμη για μένα κυρία μου. Μη φύγετε, μην πάτε αλλού!
Θα με φροντίσω. Έχεις απόλυτο δίκιο. Αν δεν είμαι εγώ καλά δεν θα είμαι ικανή ούτε εμένα να κουβαλάω. Όσο μπορώ, όσο με παίρνει, να το θυμάμαι αυτό, όσο δε με ξεπερνά. Και ξέρεις κάτι Φωτεινή, αμάν κι αυτός, ας μεγαλώσει! Πώς θα μεγαλώσει αν εγώ κάθε τρεις και μία γίνομαι το σχοινί του??? Ναι,ναι, αχ πώς στο διάολο με ξέρεις τόσο καλά???

[Φωτεινη!]

that's my girl!!!
και οχι δεν ειμαι εγω υπεροχη..υπεροχο ειναι που ενας ανθρωπος σαν εσενα ,που εχει περασει τοσα σκαταααα ,παραμενει ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!
Που του εχουν κανει την υπαρξη ανω κατω ,μπορει ν αγαπαει και να νοιαζεται!!ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ..Καταλαβες μικρο γατονι?
Ξερεις πολυ καλα ποσο ευκολα αλλαζουν οι πληγωμενοι ανθρωποι σε μνησικακους και φθονερους,γι αυτο μη μου λες εμενα τι ειναι υπεροχο..

[Adzik]

και ναι .. ειναι ζωη του.. ειναι μεγαλοσ ανθρωποσ πια.. ασ ψαχτει και αυτοσ μονοσ του..ασ κανει την προσπαθεια του και μονοσ του.. ασ μεγαλωσει...εσυ να εισια εκει να του δωσεισ το χερι απλωσ αν χρειαστει..:):):)

[Arsi]

Ρέιν μου, συμφωνώ με πολλά από όσα έχουν ειπωθεί και κυρίως με την dissolved καθώς και το δικό σου ''ας μεγαλώσει!''
Όσο για την κατάρευση που αναφέρθηκε η dissolved νομίζω πως αναφερόταν μετά την αποκοπή αυτής της σχέσης αλληλοεξάρτησης.
Αδυνατώ να πιστέψω πως δε θα αγγίξει τη μητέρα σου αυτή η πιθανή εξέλιξη. Άλλωστε έτσι εξηγείται το γεγονός της καλυμμένης χαράς με την ανημπόρια ... (γιατί όπως είπες πάλι μπορεί να ελέγκσει μέσω της βοήθειας).

Δυστυχώς οι εσωτερικές αλλαγές τις περισσότερες φορές περνάνε αναγκαστικά από το στάδιο του πόνου αφού απαιτούν την συνειδητοποίηση μιας σκληρής πραγματικότητας που δεν ήταν αντιληπτή προηγουμένως και μαζί της χρειάζεται να γκρεμίσουμε πολλά από όσα τη συνοδεύουν , συναισθήματα ,πιστεύω , συνήθειες, κομμάτια της ζωής μας. Είμαι σίγουρη πως το γνωρίζεις πολύ καλά.
Αυτός ίσως είναι ένας από τους πιο εποικοδομητικούς πόνους και από τη μια να χαίρεσαι που τον περνάει ο αδερφός σου γιατί είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει σε μια πραγματική αλλαγή στη ζωή του.

Από την άλλη τον αγαπάς και είναι αναπόφευκτο να συμπάσχεις ως ένα βαθμό τουλάχιστον.
Για το πως να φερθείς...
Για μένα να είσαι εσύ, αυθεντική. Πιστεύω πως φτάνει και περισεύει.
Σ'αυτό το ταξίδι που αποφάσησε να κάνει το μόνο που μπορείς να του προσφέρεις πιστεύω είναι να είσαι δίπλα του και φυσικά ίσως ερεθίσματα που θα τον βοηθήσουν αλλά και πάλι το 'δίπλα' θεωρώ πως είναι η βάση. Ε αυτό το δίπλα, μαζί, για μένα προυποθέτει αυθεντικότητα. Καμιά κουβέντα και κανένα πλάνο ίσως δεν έχουν τόση δύναμη όσο αυτό.

Είναι λογικό να νιώθεις σοκαρισμένη με νέες σκληρές αποκαλύψεις, να σε στενοχωρούν τα όσα συνειδητοποιείς ότι πέρασε περνάει ένας δικός σου άνθρωπος και συγχρόνως να αναβιώνεις και δικά σου τραύματα ίσως που αφορούν το οικογενειακό περιβάλλον αλλά θέλω να σου πω πως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Πως στην πραγματικότητα ότι συμβαίνει αυτή την εποχή στον αδερφό σου είναι για καλό του ακόμα κι αν πονάει. Και είναι η αρχή ενός άλματος αυτό που συμβαίνει.

Μείνε ψύχραιμη, μείνε δίπλα του απλά ο εαυτός σου και να θυμάσαι πως αυτό είναι το προσωπικό του ταξίδι στο να βρει τον εαυτό του και να χαίρεσαι που το ξεκίνησε.

[arktos]

rain, μν αφήσεις τον αδερφό σου.
στάσου πλάι του.
θα σου πω πως εγώ αισθάνομαι πληγωμένη που τα αδέρφια μου κρατάνε μία ουδέτερη στάση απέναντι μου για αυτά που περνάω.
όταν πέφτω σε κατάθλιψη, δν είναι δίπλα μου.
δν ξέρω τί ακριβώς περνάνε αυτά , αλλά δν μου ανοίχτηκαν και ποτέ.
σίγουρα οφείλεις να βάλεις σε πρώτη μοίρα τον ευατό σου κ την οικογένειά σου.
μν τον αφήσεις μόνο του όμως.
πονάει πολύ να νιώθεις πως δν στέκονται δίπλα σου τα ίδια σου τα αδέρφια.

η μάνα σου δν θα αλλάξει.
άσε να νιώσει τις ενοχές της.
η αδερφή μου μού είπε μια μέρα : δν θέλω να φορτώσω στη μαμά ενοχές για το ότι με πίεσε να παντρευτώ ( χώρισε κ αυτή ) γιατί δούλεψε για να μας προσφέρει τόσα.
σκασίλα μου μεγάλη!
αυτά που φόρτωσε στην δική μου ψυχή ποιος θα τα πάρει πίσω?
τα τούβλα κ τα σπίτια ?
δυστυχώς τα υλικά αγαθά δν έχουν τέτοια ιδιότητα.
έτσι κ εσύ φρόντισε τον ευατό σου για να είσαι σε θέση να φροντίσες κ την οικογένεια σου κ τέλος τον αδερφό σου.
ξέρω πως έχεις περάσει πολλά.
σου εύχομαι να βρεις τη δύναμη να αντέξεις κ αυτό.

[soft]

Για καποιο λογο ραιν,οταν ανοιγεις θεματα με ακουμπαν παρα πολυ ,και με πηγαινουν πισω
Σε καταστασεις που εζησα και γω Και αναρωτιεμαι για τις τοσες πολλλες ομοιοτητες σε συμπεριφορες γονεων Τι διαολο σε καλουπια μπαινουν ?? Εργοστασιο τους βγαζει ??
Ουτε ξερω τι θελω να σου γραψω πραγματικα ,ουτε απο που να αρχισω ,αλλα
θα συμφωνησω με αυτο που ειπε ενα μελος ,οτι αν δεν ειμαστε εμεις καλα ,ουτε μισο χαμογελο δεν μπορουμε να προσφερουμε αληθινο .
Και αν ζορισουμε τον εαυτο μας να σταθει σε καποιον ,ειτε αυτος ειναι αδερφος μας ,ισως εμεις στο τελος χασουμε τις ισορροπιες που χρονια προσπαθουμε να αποκτησουμε
Απο την αλλη σε καταλαβαινω ,αγαπας τον αδερφο σου και θελεις να του σταθεις
Αλλα το ποσο ,εξαρτατε και απο τον ιδιο Κατα ποσο αυτος θελει πραγματικα να σπασει αυτα τα δεσμα Ποσο εχει κατανοησει τi τον κρατα πισω, σε αυτη την παθητικη σταση ,και αν πραγματικα ειναι διατεθειμενος γ αυτη την αλλαγη και πορεια Γιατι κακα τα ψεμματα ,εαν δεν θελει καποιος για Χ λογους δικους του κανενας δεν μποριε να κανει κατι γ αυτο
Αυτο θα το δεις στην πορεια ομως η ιδια
Ναι θα σου πω και γω μεινε διπλα του ,ακουσε τον σε οτι εχει να σου πει ,αλλα χωρις σχεδιο, πλανο ,μονο με καρδια ψυχη αγαπη κατανοηση Και αυτα τα συναισθηματα ραιν ξερουν τον δρομο οταν ειναι αληθινα και βαθια ,σε οδηγουν απο μονα τους ,και οποια αντιδραση και αν φοβασαι οτι θα εχεις ,θα σου πω ενα μονο Θα εισαι Εσυ ο εαυτος σου ,η ψυχη σου η καρδια σου και η αγαπη σου για τον αδερφο σου ,και οι αντοχες και ,οι δυναμεις σου Να τις ακους παντα !!
Mην γυρνας ομως πισω ,και αρχιζεις να αναρωτιεσαι γιατι, δεν ειπε τιποτα , η γιατι δεν ειδα , η γιατι δεν ημουν πιο κοντα του κτλ, το μονο που θα καταφερεις ειναι να οργιστεις η ισως να ενοχοποιηθεις
{ισως ,λεω απο δικια μου εμπειρια θα πω δυο λογια ,και συγχωρεσε με, δικο σου το θεμα ,αλλα μου βγηκε τωρα Ποτε δεν καταλαβα γιατι εξαφανισαν τον αδερφο μου απο το σπιτι ,ξαφνικα εφυγε μικρος 12 νομιζω Τον εβλεπα χριστουγγενα πασχα και λιγο το καλοκαιρι τον ειχαν κλεισει καπου λες και εφταιγε αυτος Πριν απο μερικα χρονια οχι πολλα ,εμαθα απο τον ιδιο σε μια στιγμη καταρευσης δικιας του, και μετεπειτα δικιας μου ,οτι η δικαιολογια που ειχε βρει η μητερα μου για να κοιμαται μαζι του τοτε δεν ευσταθουσε Δεν θα πω κατι παραπανω τωρα ισως καποια αλλη φορα }

Δεν αλλαζει το παρελθον καλη μου, δεν εχει σημασια πια ,αλλα μπορει να γινει καλυτερο το μελλον ,με λιγη προσπαθεια αν το θελουμε :)

[RainAndWind]

Άρκτε, τι περίεργο! Κι εγώ όταν ήμουν σε κατάθλιψη τα αδέρφια μου ήταν ανύπαρκτα ουσιαστικά, έκαναν σα να μην υπήρχα. Τότε η στάση τους με πόνεσε πάρα πολύ, δεν μπορούσα να καταλάβω τι τους έκανα και έκαναν σα να μην υπήρχα καν. Όμως μετά, όσο συνερχόμουν, έκατσα και σκέφτηκα όσα ζήσαμε, εμένα που κρυβόμουν σε αποθήκες και ντουλάπια για να μη με βρει η μάνα μου όταν γύρναγε νευριασμένη από τη δουλειά και ήξερα -στάνταρ- ότι θα φάω πάλι ξύλο γιατί ο τάδε της φέρθηκε άσχημα, γιατί η τάδε της έκανε μία παρατήρηση, ή γιατί ήταν απλά αγχωμένη ή γιατί ο πατέρας μου ήταν απών (η συνήθης του τακτική ήταν αυτή). Σκέφτηκα ότι στο σπίτι ήμασταν τόσες μα τόσες φορές σα μικράκια μοναχά μας και μεγαλώναμε το ένα το άλλο. Σκέφτηκα πως έπαιζα με ξυράφια και ψαλίδια, πως ολόγυρα υπήρχαν βαρβιτουρικά κλεμμένα από νοσοκομεία και δηλητήρια σε μπουκάλια και μπρίζες ανοιχτές και τόσα άλλα και κατάλαβα πως δεν είχαμε γονείς που να μπορούν να μας προφυλάξουν απ' οτιδήποτε. Σκέφτηκα πως κάποια φορά το κεφάλι του αδερφού μου είχε ανοιχτεί από μαχαίρι που πετάχτηκε σ' αυτόν, πως αιμορραγούσε και κοίταζε μόνος του το αίμα να ρέει δίχως κανένας να κάνει κάτι ούτε για τον φόβο του ούτε για την πληγή του. Σκέφτηκα πως εγώ όταν με βίασαν δεν το είπα στους γονείς μου. Γιατί είχα μάθει πια πως δε σήμαινε τίποτε γι αυτούς το οτιδήποτε με πόναγε.
Σκέφτηκα πως ο αδερφός μου μια φορά επειδή κατά λάθος σαν παιδί έκανε μια ζημιά και έγινε βαβούρα με γείτονα, η μάνα μου έβαλε την παπάρα του γείτονα πάνω απ' το παιδί της και του άνοιξε το κεφάλι με τακούνι. Θυμήθηκα πόσες φορές έκλαιγα μόνη μου από μοναξιά και απελπισία, από κούραση και έγνοιες και κανένας δεν υπήρχε ολόγυρα για να με παρηγορήσει. Θυμήθηκα πως η μητέρα μου κακοποιούσε τη γιαγιά μου, πως τη νάρκωνε, πως την έδερνε, πως την τράβαγε και τη μελάνιαζε και ο πατέρας μου ήταν τόσο παθητικός που ούτε καν τη μάνα του δεν προστάτευε παρά έφευγε για να μην ξέρει τάχαμου. Θυμήθηκα πόσες φορές πήγαμε σχολείο με βρώμικα ρούχα ή ρούχα νωπά από τα σχοινιά ακόμη και στα δεκάξι μου έπαθα εξαρτηματίτιδα γυναικολογική από το ότι πήγαινα σχολείο με βρεγμένα ρούχα και στέγνωναν πάνω στην κοιλιά μου στην παγωμένη αίθουσα... Και τόσα άλλα...Και κατάλαβα, πως δεν ήταν πως δεν ενδιαφέρονταν για μένα τ' αδέρφια μου. Ότι απλά δεν διδάχτηκαν το ότι στις δύσκολες στεκόμαστε ο ένας στον άλλον, πως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον ειδικά τότε. Και συγχώρεσα. Και δε με ένοιαζε πια.

Σήμερα σκέφτομαι τα καλά που έτυχαν και στον αδερφό μου. Η σύντροφός του είναι μία ψαγμένη γυναίκα, που κάνει ό,τι μπορεί με τις συνθήκες που ζει. Πως εκτιμώ την αγάπη της για τον αδερφό μου. Πως τον είδα χτες το απόγευμα να παίζει με το γιο του και ένιωσα μία αγαλλίαση μέσα μου, μία ελπίδα πως θα τα καταφέρει. Πως του έχει φτιάξει η γυναίκα αυτή ένα περιβάλλον διαφορετικό απ' αυτό που μεγάλωσε, ένα σπίτι ζεστό και καλαίσθητο, πως έχει πάντα ένα πιάτο ζεστό φαί και τη σιγουριά πως όταν λείπει τα παιδιά του είναι σε καλά χέρια και είναι με μία γυναίκα που ΥΠΑΡΧΕΙ εκεί. Και πως μέσα στην ατυχία μας όλοι είχαμε και καλά, να βλέπω και αυτά. Δεν πεινάμε, έχουμε δουλειά, έχουμε συντρόφους, έχουμε στέγη. Έχουμε σήμερα κάποιου είδους ασφάλεια για να ψάξουμε τα εσώτερά μας, κάποτε η ασφάλεια αυτή δεν υπήρχε.

Και έτσι φτάνω σε όσα μου έγραψε η Άρσι, πως μπορεί και να είναι για καλό του τώρα όλο αυτό, όλα όσα θα βγάζει και θα μαθαίνει για εκείνον και την οικογένεια στην οποία μεγάλωσε, πως θα μπορέσει να βρει την άκρη και να θεραπεύσει. Ευχαριστώ Άρσι για αυτή σου τη λέξη: αυθεντικότητα.

Soft μου, πολλές φορές έχω εδώ μέσα βουρκώσει με ιστορίες ανθρώπων. Και πολλές φορές έχω σκεφτεί πόσος πόνος υπάρχει στον κόσμο αυτό και πόσοι άνθρωποι χρειάζονται ό,τι χρειαζόμουν στα παιδικά μου χρόνια, ένα χάδι, μία παρήγορη φωνή, μία συμβουλή ή κάτι για να ξεχαστούν απλά, να πάνε λίγο το νου τους αλλού. Και νιώθω μερικές φορές ανίκανη και λίγη να βοηθήσω, αλλά προσπαθώ. Αυτή η αναμόχλευση του πόνου που συνέβη και σε σένα, όταν ιστορίες μας θυμίζουν δικά μας τραύματα, δικές μας αναμνήσεις ανασύρονται, και συμπάσχουμε...λολ, πώς με κατάλαβες με αυτό που έγραψες, μην ενοχοποιηθείς, χτες αυτό έκανα, όλο σκεφτόμουν γιατί δεν το είδες ρε, πού ήσουν, γιατί δεν το σταμάτησες. Μία μεταχρονολογημένη ενοχή για κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσα να σταματήσω, ένα παιδί ήμουν κι εγώ όταν συνέβαιναν αυτά.

Η λύση του είναι στον ψυχολόγο. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω δεν είναι να πενθώ μαζί του τα χρόνια που έχασε αλλά να του προτείνω λύσεις για να κερδίσει όσα είναι μπροστά του, να μη χάσει και αυτά!!! Εκεί θα στραφώ, πέρα από το αυτονόητο όταν μου μιλά ν' ακούω. Να τον ωθώ να πάψει να είναι όπως όταν ήμασταν τότε, τυλιγμένοι στο βαμβάκι της θλίψης και ακινητοποιημένοι, να δρα, να μπορέσει να πιστέψει στο δικό του αύριο το απαλλαγμένο από φοβέρες.

Και διαβάζω ασταμάτητα! λολ Αρσούλι, τελικά αυτό που πέρασες κι εσύ κάνω, βρίσκω πηγές, ψάχνω άρθρα, θα παραγγείλω βιβλία που μου πρότεινε μία ψυχή, πάντα η γνώση μου φάνταζε λυτρωτική, έτσι και τώρα.

Καλημέρα σε όλους μας. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ!!! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ...:)

[arktos]

ρέιν, καλημέρα κι από μένα!
να πω πως ανατρίχιασα με αυτά που διάβασα είναι το λιγότερο που μπορώ να πω.
μπράβο σου που κατάφερες να επιζήσεις!

σνηθίζω να ψάχνω γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να έχει τέτοια συμπεριφορά, όπως η μάνα σου.
δν ξέρω όμως πού να την αποδώσω.

βέβαια εδώ το θέμα μας είναι ο αδερφός σου.

τελικά οι άνθρωποι που είναι κακοποιημένοι είναι οι πιο ευαίσθητοι.

για τον αδερφό σου θα ήθελα να πω πως ίσως όταν βρίσκεται κανείς μέσα σε ένα πρόβλημα δυσκολεύται αφάνταστα να δει πως είναι απαραίτητο να βγει από αυτό κ
πως υπάρχει κάπου μια λύση.
το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία.
εμένα με βοήθησε ο σύντροφος μου.
τον αδερφό συ τον βοηθάει η σύντροφός του.
κάνε ό,τι μπορείς γι΄αυτό.
αλλά μν ξεχνάς η ρέιν πάνω από όλα.
αυτήν πρέπει να φροντίζεις ΠΑΝΤΑ

[RainAndWind]

Έχεις δίκιο. Και πρέπει επίσης να προσέχω για τα θέματα της συνεξάρτησης, να μην μπλέκομαι παραπάνω απ' ό,τι είναι η θέση και ο ρόλος μου να κάνω. Είναι και τέτοιου είδους προβληματισμοί στη μέση. Όλα τα μέλη τέτοιων δυσλειτουργικών οικογενειών έχουν αναλάβει ρόλους, ρόλους που τους δόθηκαν ενώ ήταν ακόμη παιδιά και μάθαιναν τον κόσμο και τα ίδια μέσα στον κόσμο αυτό. Δεν πρέπει να το ξεχνάω αν θέλω να το πάω σωστά. Εγώ που ήμουν η αναπληρωματική μητέρα έχω μάθει έναν ρόλο ενήλικα από τα παιδικά μου χρόνια. Ο αδερφός μου ο συγκεκριμένος ήταν το αιώνιο μωρό της μαμάς και έτσι λειτουργεί ακόμη. Δεν ήμασταν παρά μαριονέτες που τους κινούσαν τα νήματα οι γονείς σε έναν χορό που οι κανόνες τους φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούνται οι ανίκανοι για το ρόλο τους γονείς.Τι μπράβο άρκτε, ήμουν απλούστατα τυχερή που έζησα, τίποτε άλλο. Θέμα τύχης ήταν.

Τέτοια οικογενειακά συστήματα θέλουν μελέτη για να φανούν όλες τους οι πλευρές, οι συμπεριφορές του καθενός μέλους και τα μοτίβα τους, λολ, έζησα σε μία οικογένεια που γι αυτήν γράφονται άρθρα. Δεν είμαι η μόνη, είμαστε αρκετοί που περνάγαμε και περνάμε τέτοια καθημερινά δράματα. Ο αδερφός μου αυτός με κυνηγάει συνέχεια με τη ρήση τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, παρμένη από την πίστη του. Του απαντάω αν εσύ αισθάνεσαι καλά με το να τιμάς τους κακοποιητές σου κάντο. Εγώ δεν τους τιμάω γιατί δε με τίμησαν. Κάποτε θα καταλάβει σε τι τον εξυπηρετεί αυτή η ρήση και γιατί προσπαθεί τόσο να μου τη μεταδώσει και να με κρατήσει μέσα στο σύστημα χρησιμοποιώντας το δισκοπότηρο των ενοχών. Μέχρι τότε έχουμε όλοι μας μεγάλο δρόμο...Έμαθε να τιμά όσους τον πλήγωναν και τον πληγώνουν μεθοδικά και στοχευμένα, εμ πώς να ελευθερωθεί και να δει την πραγματικότητα στο τρομερό της μεγαλείο της ωμής αλήθειας. Λέει ψέματα και μένει συνεξαρτώμενος, γιατί ακόμη θέλει να ζει την ψευδαίσθηση της γονεικής αγάπης και γιατί φοβάται. Να χέσω τέτοιες αγάπες και να μου λείπονται! Η σύντροφός του λέει πως τις περισσότερες ώρες που είναι σπίτι απλά δεν είναι εκεί, τον αισθάνεται αλλού, "στον κόσμο του", έτσι το περιγράφει. Πολλές φορές σκέφτεται μήπως γυμνάζεται τόσο σκληρά για να έχει τη δικαιολογία πως δεν μπορεί να συμμετέχει (εγώ κάνω και έναν άλλο συνειρμό αλλά δεν της το είπα, για να μην είναι "ικανός και ξεκούραστος" να πλαγιάζει μαζί της, κι έτσι να μένει η σχέση τους στο φιλικό και συνεταιρικό στο μεγάλωμα των παιδιών). Πολύ σκληρό και γι αυτήν το λούκι του άντρας-εξαντλημένος-όχι ορεξάτος για σεξ-αλλά μόνο για τιβί και μετά νάνι). Εύχομαι να έχει κι αυτή εφόδια να ανταπεξέρχεται μέσα σε τόσα που φορέθηκαν καπέλο. Αλλά αυτή δεν είναι δική μου δουλειά, και σ' εκείνην όσο με παίρνει μπορώ να στέκομαι και ελπίζω να βρει τον τρόπο να γίνουν πάλι άντρας και γυναίκα κι όχι μόνο γονείς με υποχρεώσεις. wtf...ένα κάρο θέματα.

Εκτός από τα βιβλία της Αlice Miller που απ' ό,τι με πληροφόρησε ένα μέλος και το ευχαριστώ και έψαξα και συνειδητοποίησα πως είναι κορυφαία στον τομέα της κακοποίησης και της γνώσης ανάλογων οικογενειακών συστημάτων, θα πάρω άλλο ένα και το προτείνω γιατί διάβασα αποσπάσματα στο google books και έπαθα πλάκα! Έχει τίτλο "Adult Children:the secrets of dysfunctional families" των John C.Friel και Linda D.Friel. Έχω διάβασμα να ρίξω, και δουλειά να κάνω κι εγώ αν θέλω να είμαι στο ελάχιστο ενημερωμένη. Και θα πάω και στον δικό μου ψυχολόγο να πάρω κατεύθυνση.

[Lou!]

καλημερα ρειν,

ηρθα κ εγω πιο πολυ για να σου αφησω διαδικτυακες αγκαλιες, ευχες οτι ολα θα πανε καλα κ μερικα smileys!

:):):D:D (μονο 4 smileys επιτρεπει αυτο το προγραμμα!)

δεν εχω κατι να προσθεσω, διαβασα αρκετα ποστ κ καλυφθηκα απο τους προλαλησαντες.

συμφωνω 100% με σοφια, αρκτο κ σοφτ, οπως επισης κ με την παρατηρηση της φωτεινης "οσο θελεις, μπορεις κ αντεχεις"

αυτο θα σου το λεει καθε φορα στο "εδω κ τωρα" ο εσωτερικος σου συναισθηματικος θερμοστατης, aka συναισθηματο-στατης, ειναι νεο gadgetaki που μολις κυκλοφορησε στην αγορα!

[RainAndWind]

ΛΟΛ. 'Οπως πάντα με το χιούμορ σου Lou με έκανες να νιώσω όμορφα. Και μου χρειάζεται κι αυτό τόσο. Thanks ρε, για τη συμμετοχή, τα smileys και τις αγκαλίτσες. Sending some of those back to you!:)

[Adzik]

κι απο μενα πολλεσ πολλεσ...το σηστημα μου εσβησε ενα κατεβατο που εγραψα.. θα πω μονο πωσ παντα μασ συγκινεισ και μασ συγκλοιζεισ .. πωσ σε θαυμαζουμε και σε αγαπαμε πολυ...πολυ

Εισαι παουερ... και ολα πλεον εμεσ τα καθοριζουμε και μονο ευτυχιεσ θα αφησουμε σε αυτη την γη...