Το κομπλεξ μου με την εξωτερικη μου εικονα

[deleted-member30-03]

δε ξερω αν φταινε τα χριστουγεννα που με εχουν τσακισει ψυχολογικα, η μοναξια, ή κατι αλλο... μα αποφασισα να το μοιραστω κι αυτο μαζι σας. το συγκεκριμενο θεμα με δυσκολευει να το περιγραψω κι αναλυσω, γι'αυτο θα χρειαστω βοηθεια και κατανοηση (αν και δε προκειται ν'αλλαξει κατι απο δω μονο).

εγω οπως ξερετε κι εχετε παρατηρησει στα ποστς μου, νιωθω τρομερη αυτοπεποιθηση για τον εαυτο μου. πιστευω πολυ σε εμενα και στις αποψεις μου, εχω δεχτει τις αδυναμιες και τα προβληματα μου, κι εξαιτιας ολων αυτων νιωθω ξεχωριστος! με βγαζω παντα στην απ'εξω, εκτος νομων, εκτος οριων, εκτος ανθρωποτητας. υπαρχουν στιγμες που νιωθω σαν ΘΕΟΣ, ικανος να κοψει τη γη στα δυο, χωρις καν να ειμαι υπο την επιρροια πρεζας ή να ψωνιζομαι. αντλω αυτη μου τη δυναμη απο το μισος μου. οσο πιο πολυ νευριαζω με κατι που μισω, τοσο πιο πολυ δυνατος ειμαι.

το προβλημα ειναι οτι την αυτοπεποιθηση κι ολα τα προαναφερομενα, δε τα νιωθει κι αυτος εκει εξω. τουλαχιστον δε του φαινονται τοσο, και δε τα εξωτερικευει οπως πρεπει, για να τον εγκρινω εγω. και ειναι φυσιολογικο, γιατι εκει εξω ειμαι απλα αλλος ενας ανθρωπος, ευαλωτος σε ολα, οχι θεος. ομως ειναι λες κι εχω χωριστει στα δυο κι εχω εξελιξει κατα πολυ το εσωτερικο μου εγω. μονο αυτο ομως! το αλλο το εγω που φαινεται εξωτερικα, δεν εχει τοσο σχεση θα μπορουσα να πω, με αυτο που ειμαι. δε ξερω πως να το περιγραψω καλυτερα, πιστευω πως εδω βγαζω αυτο που πραγματικα ειμαι, ενω εκει εξω δε δειχνω καθολου ξεχωριστος. ισως μοιαζω loser, προβληματικος, απεριποιητος (δε ξυριζομαι γιατι νιωθω ασχημος), με σκατενιο δερμα, συνηθισμενα μαλλια, ρουχα οτι να'ναι κλπ.

το μοναδικο που μπορει να με ξεχωρισει κι εξω ειναι η συμπεριφορα μου, η οποια τις περισσοτερες φορες ειναι φυσιολογικη και ησυχη, σχεδον ψοφια. ειναι κατι που μπορει να το κανω κι επιτηδευμενα (ειδικα σε οσους δε ξερω καλα, δε θελω να γινω ρεζιλι και να με κλεισουν μεσα χωρις λογο), αν και γενικα σε ορισμενα περιβαλλοντα κλειστα με πολλους ανθρωπους πχ, νιωθω την απαθεια να μου βγαινει ανεξελεγκτα, προσπαθωντας να αποφυγω το καθε τι. γενικα εχω ενα θεμα με την αποφυγη. αποφευγω τους παντες γιατι δε θελω να δεθω μαζι τους, δε θελω να μολυνθω ουτε εστω απο ενα συναισθημα για χαρη τους.

εξαιτιας του εαυτου μου εκει εξω, νιωθω οτι δεν εχω εξελιχθει σωστα. το μυαλο μου επρεπε να ηταν σε καποιο αλλο σωμα, αυτο εδω δε του ταιριαζει. λες κι εγινε καρμικο λαθος, πιστευω δειχνω χαλια γιατι δε χωραει αυτο που ειμαι, μεστο σωμα. κι αυτος ειναι ενας απ'τους λογους που εχω μισανθρωπικες τασεις. εγω σαν ανθρωπο με μισω, με βρισκω υπερβολικα συνηθισμενο, αδυναμο κι ανικανο για ολα (οπως κι ολους τους υπολοιπους ανθρωπους).

λογο αυτου μου του διαχωρισμου, εχω προβλημα και με τις σχεσεις. εξαιρωντας τη πρωτη που με αγαπησε πραγματικα για το πως δειχνω αλλα και ποιος ειμαι (TOTE), πιστευω πως ολες οι υπολοιπες εντυπωσιαστηκαν απλα απ'το μυαλο μου και το τροπο που σκεφτομαι. με τη τελευταια μαλιστα που ηταν και μεγαλυτερη μου, μου ειπε ακριβως αυτο το πραμα, οτι σκεφτομαι πιο ωριμα απ'οτι δειχνω (και μπορει να συμπεριφερομαι κι ολας), και μακαρι να μπορουσα να της δωσω μονο το μυαλο μου.

οταν ενας ανθρωπος νιωθει να υπαρχει αποσταση, ενα κενο αναμεσα σ'αυτο που ειναι με αυτο που δειχνει, πως μπορει να ξαναγινει παλι ενα, ετσι ωστε να τον εκφραζει και να νιωθει οκ και μ'αυτο που δειχνει ? σιγουρα μεσω της αγαπης, θα εκανα περισσοτερα για μενα, απο αυτα που νιωθω και πρεπει να εξωτερικευσω, για να νιωσει και η αλλη διπλα μου... μα δυστυχως δεν υπαρχει αγαπη πλεον, θ'αργησω να τη ξαναβρω, ισως και ποτε...

ps: αυτα που εγραψα δεν εχουν σε καμια περιπτωση να κανουν με τα κιλα μου, δεν ειμαι χοντρος, απλα αγυμναστος.
ps2: οσοι ξερουν πως δειχνω και με ειδαν στο facebook, μπορουν να πουν γνωμη, αν διαφερω ή με φανταζοντουσαν ετσι...

[arktos]

keno, καλημέρα!
στον ύπνο μας το βλέπαμε το φόρουμ?
αφού είσαι αγύμναστος, έχεις εντοπίσει ένα πρόβλημα σχετικά με την εμφάνιση σου, γιατί δν ξεκινάς γυμναστήριο?
για να σε αγάπησαν αυτές οι γυναίκες δν νομίζω πως η εξωτερική σου εικόνα είναι άσχημη.
όχι πως πιστεύω για να αγαπηθεί ένας άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να είναι όμορφος.

α, κ πού είσαι τη λέξη loser, έχει κατοχυρωθεί από άλλον.
( από μένα! )

[Sofia]

εγω οπως ξερετε κι εχετε παρατηρησει στα ποστς μου, νιωθω τρομερη αυτοπεποιθηση για τον εαυτο μου. πιστευω πολυ σε εμενα και στις αποψεις μου, εχω δεχτει τις αδυναμιες και τα προβληματα μου, κι εξαιτιας ολων αυτων νιωθω ξεχωριστος! με βγαζω παντα στην απ'εξω, εκτος νομων, εκτος οριων, εκτος ανθρωποτητας. υπαρχουν στιγμες που νιωθω σαν ΘΕΟΣ, ικανος να κοψει τη γη στα δυο, χωρις καν να ειμαι υπο την επιρροια πρεζας ή να ψωνιζομαι. αντλω αυτη μου τη δυναμη απο το μισος μου. οσο πιο πολυ νευριαζω με κατι που μισω, τοσο πιο πολυ δυνατος ειμαι.

το προβλημα ειναι οτι την αυτοπεποιθηση κι ολα τα προαναφερομενα, δε τα νιωθει κι αυτος εκει εξω. τουλαχιστον δε του φαινονται τοσο, και δε τα εξωτερικευει οπως πρεπει, για να τον εγκρινω εγω. και ειναι φυσιολογικο, γιατι εκει εξω ειμαι απλα αλλος ενας ανθρωπος, ευαλωτος σε ολα, οχι θεος. ομως ειναι λες κι εχω χωριστει στα δυο κι εχω εξελιξει κατα πολυ το εσωτερικο μου εγω. μονο αυτο ομως! το αλλο το εγω που φαινεται εξωτερικα, δεν εχει τοσο σχεση θα μπορουσα να πω, με αυτο που ειμαι. δε ξερω πως να το περιγραψω καλυτερα, πιστευω πως εδω βγαζω αυτο που πραγματικα ειμαι, ενω εκει εξω δε δειχνω καθολου ξεχωριστος. ισως μοιαζω loser, προβληματικος, απεριποιητος (δε ξυριζομαι γιατι νιωθω ασχημος), με σκατενιο δερμα, συνηθισμενα μαλλια, ρουχα οτι να'ναι κλπ.

Κενο,

αν μου επιτρεπεις, διαβαζοντας πώς γραφεις (στα οσα μας εχεις πει ως τωρα) δεν ενιωσα οτι εισαι ενας ανθρωπος γεματος αυτοπεποιθηση.Καθε αλλο... Αυτο στο γραφω μιας κ που το θεωρεις καπως σαν δεδομενο οτι φαινεσαι ετσι. Τουλαχιστον σε μενα δεν φαινεται κατι τετοιο.

Αυτο ομως που θα θελα να πω ειναι πώς ειναι πολυ σημαντικη η διαπιστωση που εκανες. Φαινεται να παρατηρεις πραγματα κ αυτο μπορει να σε βοηθησει παρα πολυ. Ας πουμε το να βρεις διαφορες του τροπου που νιωθεις κ το πώς δειχνεις προς τα εξω μπορει να σε οδηγησει στο να καταλαβεις καλυτερα τον εαυτο σου. Η εικονα που εχει ο καθενας μας, καθολου ασχετη δεν ειναι μ αυτο που νιωθουμε μεσα μας. Μαλιστα, ακομα κι αν δεν ειμαστε σε θεση να καταλαβουμε πως ειμαστε εσωτερικα, μια ματια στον καθρεφτη μπορει να μας πει πολλα. Ο τροπος που κοιταμε, που στεκομαστε, που περπαταμε, ακομα ακομα και το ντυσιμο μας μαρτυρουν πραγματα για μας. Δεν ειναι ασχετα μεταξυ τους ή ασυνδετα.

Ετσι, το να μην καλλιεργεις την εξωτερικη σου εικονα....τι νομιζεις οτι σημαινει?το να αφηνεσαι ουσιαστικα κ να εγκαταλειπεις το πώς φαινεσαι?η αποσταση αυτη του πώς νιωθεις κ πώς φαινεσαι, θεωρεις οτι ειναι τυχαια?

Νομιζω πώς ενας ανθρωπος που φροντιζει τον εαυτο του, φροντιζει κ το σωμα του κ την εμφανιση του.

[rock]

Εγω νομιζω οτι τα ατομα που ειναι πιο κλειστα συνηθως αναπτυσσονται καπως ατομικα κι οχι τοσο μαζι με τα ατομα που βρισκονται γυρω τους.. Κι αν αυτο γινεται σε μεγαλο βαθμο και υπαρχει απομονωση πιστευω το χασμα μεταξυ εσωτερικης και εξωτερικης εικονας μπορει να γινει πολυ μεγαλο.. Το θεμα ειναι οτι τον εξωτερικο κοσμο τον αποτελουν ουσιαστικα οι υπολοιποι ανθρωποι και αναγκαστικα πρεπει να μαθαινουμε να λειτουργουμε και σε σχεση μ'αυτους.. Δεν ειναι τυχαιο το οτι οι πιο κοινωνικοι ανθρωποι εχουν μια ανεση ακομα και σε απλα πραγματα ενω αλλοι αισθανονται σχετικα αβολα στις σχεσεις τους με αλλους ανθρωπους... Γενικα καταλαβαινω πολυ αυτο που λες , το να μη συμβαδιζει το πνευματικο κομματι σου με την εξωτερικη σου εικονα. Κατα καιρους αρκετες φορες το εχω νιωσει και η μονη λυση μαλλον ειναι το να τα αναπτυσσει κανεις παραλληλα και να μην αφηνεται.

Για την αυτοπεποιθηση που λες δεν ξερω, ισως γενικα ο τροπος σου να δειχνει οτι απο καπου πηγαζει μια ανασφαλεια και χρειαζεσαι επιβεβαιωση αλλα γενικα οσον αφορα την εικονα που εχεις για το ατομο σου δειχνεις σε πολλα να πατας γερα στα ποδια σου, ασχετα απ'το αν προκειται για κατι σωστο ή λαθος, θελω να πω οτι αν επροκειτο για καθαρη ελλειψη αυτοπεποιθησης θα εδειχναν τα λεγομενα σου μεγαλη αδυναμια και ανασφαλεια και δε δειχνουν και τοσο κατι τετοιο. Αλλα και το να μπορει καποιος να καλυπτει την οποιαδηποτε ανασφαλεια που μπορει να εχει και να δειχνει σιγουρος εξωτερικα , μονο καλο μπορει να του κανει στη ζωη του. Και γενικοτερα νομιζω αν καποιος νιωθει καλα με τον εαυτο του αυτο θα το μεταδωσει στους γυρω του ασχετα απο το αν αυτος ο καποιος ειναι χοντρος/λεπτος κτλ, πιστευω πολλα πραγματα μεσα μας εξαρτωνται απο το ποσο ανετα και καλα ειμαστε με τους 'εξω' μας. Anyway αυτα μου ηρθαν σαν πρωτες σκεψεις

[deleted-member30-03]

αφού είσαι αγύμναστος, έχεις εντοπίσει ένα πρόβλημα σχετικά με την εμφάνιση σου, γιατί δν ξεκινάς γυμναστήριο?
για να σε αγάπησαν αυτές οι γυναίκες δν νομίζω πως η εξωτερική σου εικόνα είναι άσχημη.
όχι πως πιστεύω για να αγαπηθεί ένας άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να είναι όμορφος.

δεν εχει να κανει μονο με αυτο, αν ειδες το ανεφερα τελευταιο γιατι μοιαζει ασημαντο. φυσιολογικο με λες αλλα οχι προς το αδυνατο. κι οταν λεω ειμαι αγυμναστος, εννοω δεν ειμαι κανας μπρατσαρας με φετες κλπ. αλλα δε ψαχνω κι εγω για καμια γυμνασμενη ή κοκαλιαρα anyway, προτιμω κοπελες με καμπυλες, ακομα και 10 κιλα παραπανω απ'το κανονικο.

αν μου επιτρεπεις, διαβαζοντας πώς γραφεις (στα οσα μας εχεις πει ως τωρα) δεν ενιωσα οτι εισαι ενας ανθρωπος γεματος αυτοπεποιθηση.Καθε αλλο... Αυτο στο γραφω μιας κ που το θεωρεις καπως σαν δεδομενο οτι φαινεσαι ετσι. Τουλαχιστον σε μενα δεν φαινεται κατι τετοιο.

whatever, δε ξερω τι διαβασες και τι γνωμη σχηματισες εσυ προσωπικα, αλλα συνηθως οπως ειπα νιωθω σιγουρια για μενα, τη προσωπικοτητα μου, τον εσωτερικο μου κοσμο τουλαχιστον, κι αυτο αναγνωριζεται κι απο τους γυρω μου (δες το ποστ της rock πχ). σιγουρια δε νιωθω εκει εξω, γιατι ειμαι απλα αλλος ενας ανθρωπακος, και οπως ολοι, μπορει να παθει τα παντα. απο το να φυσηξει αερας να του χαλασει τα μαλλια, μεχρι να πατησει σκατα ή να πεσει σε λακουβα.

Η εικονα που εχει ο καθενας μας, καθολου ασχετη δεν ειναι μ αυτο που νιωθουμε μεσα μας. Μαλιστα, ακομα κι αν δεν ειμαστε σε θεση να καταλαβουμε πως ειμαστε εσωτερικα, μια ματια στον καθρεφτη μπορει να μας πει πολλα. Ο τροπος που κοιταμε, που στεκομαστε, που περπαταμε, ακομα ακομα και το ντυσιμο μας μαρτυρουν πραγματα για μας. Δεν ειναι ασχετα μεταξυ τους ή ασυνδετα.

η εικονα που εχω ορισμενες φορες με καλυπτει, κι αλλες καθολου. αλλα σχεδον παντα δε με βρισκω ξεχωριστο αλλα συνηθισμενο. μονιμα με το μαλλι πανω, μουσια, και βλεμα που κοιταζει στο κενο... αλλα παρολαυτα δε νιωθω πως ειναι τοσο extreme οπως οι σκεψεις μου, οπως ειμαι πραγματικα εγω!

Ετσι, το να μην καλλιεργεις την εξωτερικη σου εικονα....τι νομιζεις οτι σημαινει?το να αφηνεσαι ουσιαστικα κ να εγκαταλειπεις το πώς φαινεσαι?η αποσταση αυτη του πώς νιωθεις κ πώς φαινεσαι, θεωρεις οτι ειναι τυχαια?

δεν ειναι οτι δε καλλιεργω την εξωτερικη μου εικονα, απλα την εχω σε δευτερη μοιρα, με νοιαζει πρωτα το μεσα, να νιωσω, και μετα το πως θα φανω. ετσι, ισως ντυνομαι φυσιολογικα, ενω θα πρεπε να εχω κατι πιο προχωρημενο κι extreme, ωστε να αντανακλα με τη προσωπικοτητα μου.

η πλακα ειναι οτι τις περισσοτερες φορες απολαμβανω να μην στρεφονται τα ματια πανω μου, προτιμω να δειχνω συνηθισμενος, υπερανω καθε υποψιας, undercover, απλα αλλο ενα προβατο μεσα στα υπολοιπα, ανικανο για ολα!

[deleted-member30-03]

rock τα δικα σου ποστς σχεδον παντα εχουν κατι που με εκφραζει. δε ξερω πως το καταφερνεις αυτο, ειδικα απ'τη στιγμη που δε μενεις Αθηνα να εχεις ζησει καταστασεις, αλλα γραφεις λες και μπορεις να καταλαβεις πολυ καλα αυτο που θελω να πω καθε φορα!

Εγω νομιζω οτι τα ατομα που ειναι πιο κλειστα συνηθως αναπτυσσονται καπως ατομικα κι οχι τοσο μαζι με τα ατομα που βρισκονται γυρω τους..

αυτο ακριβως, ενω εχω αναπτυχθει ατομικα και εσωτερικα, εξωτερικα δε βρισκω να συμβαδιζω με τους υπολοιπους, ισως ειμαι πιο old-school or something...

Το θεμα ειναι οτι τον εξωτερικο κοσμο τον αποτελουν ουσιαστικα οι υπολοιποι ανθρωποι και αναγκαστικα πρεπει να μαθαινουμε να λειτουργουμε και σε σχεση μ'αυτους..

ενα μεγαλο μειον μου λοιπον, ειναι οτι αρνουμε να λειτουργησω ετσι, δε με ενδιαφερει ουτε στο ελαχιστο η αποψη των αλλων, δε θελω να συνεργαστω μαζι τους, να γινω ενας απ'αυτους... αλλα οσο να'ναι οταν σε κοιταζει καποιος επιμονα σου ρχεται να τον χτυπησεις!

Δεν ειναι τυχαιο το οτι οι πιο κοινωνικοι ανθρωποι εχουν μια ανεση ακομα και σε απλα πραγματα ενω αλλοι αισθανονται σχετικα αβολα στις σχεσεις τους με αλλους ανθρωπους...

εχω ανεση, αρκει να νιωθω οτι με δεχονται και με εκτιμανε οπως ειμαι. για να νιωσω ανετα βεβαια με ενα ατομο, πρεπει να περασει λιγη ωρα, να μαθω τις συμπεριφορες του, τα ορια του, μεχρι που φτανει...

Για την αυτοπεποιθηση που λες δεν ξερω, ισως γενικα ο τροπος σου να δειχνει οτι απο καπου πηγαζει μια ανασφαλεια και χρειαζεσαι επιβεβαιωση αλλα γενικα οσον αφορα την εικονα που εχεις για το ατομο σου δειχνεις σε πολλα να πατας γερα στα ποδια σου, ασχετα απ'το αν προκειται για κατι σωστο ή λαθος, θελω να πω οτι αν επροκειτο για καθαρη ελλειψη αυτοπεποιθησης θα εδειχναν τα λεγομενα σου μεγαλη αδυναμια και ανασφαλεια και δε δειχνουν και τοσο κατι τετοιο.

σε ευχαριστω πολυ για τα λογια σου, οπως ειπα νιωθω οκ μεσα μου, ειμαι ικανοποιημενος με τη προσωπικοτητα μου, τον χαρακτηρα μου... αλλα εκει εξω, οπως ολοι χρειαζομαι κι εγω την επιβεβαιωση, οτι μπορει εστω ενα ατομο να με δεχτει...

[Arsi]

δεν ειναι οτι δε καλλιεργω την εξωτερικη μου εικονα, απλα την εχω σε δευτερη μοιρα, με νοιαζει πρωτα το μεσα, να νιωσω, και μετα το πως θα φανω. ετσι, ισως ντυνομαι φυσιολογικα, ενω θα πρεπε να εχω κατι πιο προχωρημενο κι extreme, ωστε να αντανακλα με τη προσωπικοτητα μου.

Καταρχήν πιστεύω πως η προσωπικότητα αντανακλάται έξω ανεξάρτητα του ντυσίματος και πως για παράδειγμα μια extreme προσωπικότητα φαίνεται ακόμα κι αν κάποιος φοράει ότι πιο συνηθισμένο υπάρχει.
Ευτυχώς τα ρούχα τα φοράμε και δε μας φοράνε.
Κι επειδή τα φοράμε διαλέγουμε τι μας ταιριάζει-εκφράζει..είναι όμορφο να φοράς ρούχα που σου αρέσουν πάνω σου.

Μήπως μέχρι τώρα για παράδειγμα με τις επιλογές σου εκφράζεις το ότι...δε σε νιάζει πως θα φανείς εξωτερικά?
Το ότι εξωτερικά δε σε νιάζει πως φαίνεσαι και το δηλώνεις με τις επιλογές εμφάνισης δεν αφαιρεί κάτι απ'τα ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα σου ή τα εμποδίζει να βγουν.

Κάτι άλλο , γιατί θεωρείς τον εαυτό σου ξεχωριστό και τους υπόλοιπους συνηθισμένους ανθρώπους ?

[carrot]

keno, καλημέρα!
στον ύπνο μας το βλέπαμε το φόρουμ?
αφού είσαι αγύμναστος, έχεις εντοπίσει ένα πρόβλημα σχετικά με την εμφάνιση σου, γιατί δν ξεκινάς γυμναστήριο?
για να σε αγάπησαν αυτές οι γυναίκες δν νομίζω πως η εξωτερική σου εικόνα είναι άσχημη.
όχι πως πιστεύω για να αγαπηθεί ένας άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να είναι όμορφος.

α, κ πού είσαι τη λέξη loser, έχει κατοχυρωθεί από άλλον.
( από μένα! )

καιεγω εχω αναφέρει τη λέξη looser. με τις γκόμενες looser είμαι παρόλο που κατάφερα να κάνω σχέσεις στην κατάσταση μου. την στιγμή που θα μπορούσα να είχα εξελιχθεί διαφορετικά τα τίναξα όλα στον αέρα με την παλιά σχέση μου. ευτυχώς έχω συνέλθει κάπως.

οι γκομενες πλεον κοιτανε να καλυψουν τις αναγκες τους. δεν τους ενδιαφερει αν ο αλλος εχει αξια αρκει να εχει αξια το πορτοφολι του. εκτος αυτου ειναι αρκετα ανεξαρτητες πλεον και ευνοουμενες απο το ειδος της κοινωνιας που ζουμε. ο αντρικος εγκεφαλλος δεν προοριζοταν για να αναπτγυχθει. για τις γκομενες το εκανε για να εχουμε 1 πασα με 10 γκομενες σε αναλογια και τους υπολοιπους 9 να ζητιανευουν τα φιλια. εχουν ξεραθει τα χειλη μου πλεον. εχω να φιλησω γυναικα απο το καλοκαιρι και εκτος αυτου δενν το χω. ειμαι ασχετος στο πως να προσεγγιζω γυναικα για να μου κατσει για ενα βραδυ. ειχα προγραμματιστει για να παντρευτω. στην πορεια σιχαθηκα πολλα πραγματα. κανενα συναισθημαμ καμια αξια χαρακτηρα. και βεβαια οταν εχεις λεφταδες να κανουν δωρα ολοκληρα αυτοκινητα στις γκομενες που θελουν τι τυχη μπορει να εχεις εσυ η εγω?

[arktos]

keno, η αλήθεια είναι πως με μπερδεύεις λίγο ως προς το μία θέλω να είμαι αντερκάβερ κ την άλλη να έχω εξτριμ εμφάνιση.
μν μου πεις μόνο πως σου συμβαίνει ταυτόχρονα κ στην ίδια έξοδο.
αν όχι στην ίδια έξοδο, τη μια φόρεσε κάτι απλό κ μαλιά στυλ αδιάφορο κ την άλλη κάνε εκεί με τζελ διάφορα.
αυτό το κούρεμα που είναι της μόδας τώρα στους άντρες πάντως είναι πολύ ελκυστικό κ το ζηλεύω.
( είμαι περίεργη για την απάντηση σου... )

[arktos]

καιεγω εχω αναφέρει τη λέξη looser. με τις γκόμενες looser είμαι παρόλο που κατάφερα να κάνω σχέσεις στην κατάσταση μου. την στιγμή που θα μπορούσα να είχα εξελιχθεί διαφορετικά τα τίναξα όλα στον αέρα με την παλιά σχέση μου. ευτυχώς έχω συνέλθει κάπως.

οι γκομενες πλεον κοιτανε να καλυψουν τις αναγκες τους. δεν τους ενδιαφερει αν ο αλλος εχει αξια αρκει να εχει αξια το πορτοφολι του. εκτος αυτου ειναι αρκετα ανεξαρτητες πλεον και ευνοουμενες απο το ειδος της κοινωνιας που ζουμε. ο αντρικος εγκεφαλλος δεν προοριζοταν για να αναπτγυχθει. για τις γκομενες το εκανε για να εχουμε 1 πασα με 10 γκομενες σε αναλογια και τους υπολοιπους 9 να ζητιανευουν τα φιλια. εχουν ξεραθει τα χειλη μου πλεον. εχω να φιλησω γυναικα απο το καλοκαιρι και εκτος αυτου δενν το χω. ειμαι ασχετος στο πως να προσεγγιζω γυναικα για να μου κατσει για ενα βραδυ. ειχα προγραμματιστει για να παντρευτω. στην πορεια σιχαθηκα πολλα πραγματα. κανενα συναισθημαμ καμια αξια χαρακτηρα. και βεβαια οταν εχεις λεφταδες να κανουν δωρα ολοκληρα αυτοκινητα στις γκομενες που θελουν τι τυχη μπορει να εχεις εσυ η εγω?

λούσερ , στη σειρά σου κ εσύ!
πάρε χαρτάκι με νούμερο.

ξανανοίγεις κουβέντα για τις σχέσεις γυναικών - αντρών κ εδώ είναι θέμα του κενό.
( κάτι δν κάνω καλά κ δεν μου έχει κάτσει ένα αυτοκίνητο κ μένα.... )

[crazy_diamond]

Γεια σου ΚΕΝΟ.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που διάβασα αυτό
http://farm4.static.flickr.com/3190/...9fcfe2a5_m.jpg
επάνω σε κάποιο τοίχο, σκέφτηκα ''χμμ, καλό!''... το ζουμ, όμως, έγινε στη λέξη ευτυχία.
Παραμέρισα το αντιεξουσιαστικό καρφί για τα κακώς κείμενα της εξουσίας σ' αυτόν τον τόπο και εστίασα μόνο στη λέξη αυτή.
Ένιωσα μια αισιοδοξία, πως δηλαδή η προσωπική ευτυχία είναι δυνατή. Είναι στο χέρι μου να τη διεκδικήσω. Στο χέρι μας.

Πρόσεξα την υπογραφή σου.
Νομίζω ότι αν φωλιάζει μέσα μας μίσος ή θυμός είναι δύσκολο να νιώσουμε ευτυχισμένοι, ακόμα και με τα πιο μικρά και απλά. Ο δικός μου θυμός τουλάχιστον ξέρω πως μου έχει στερήσει αρκετά. Και ξέρω πως όταν σκάει πάνω μας και μας μουσκεύει ένα κύμα ευτυχίας, έστω και για λίγες μόνο στιγμές, δεν υπάρχει χώρος μέσα για εκδίκηση.

Προσπαθώ να προσεγγίσω αυτή τη σκέψη σου, πως ο θυμός και το μίσος τροφοδοτούν μια εσωτερική δύναμη. Δυσκολεύομαι. Ίσως γιατί εμένα ο θυμός με εξαντλεί, με ξεζουμίζει για την ακρίβεια. Και προβληματίζομαι σχετικά μ' αυτόν. Θα ήθελα να μπορούσα να τον φανταστώ ως μικρό πράσινο τέρας, με τερηδόνα, φτερά πεταλούδας, μωβ βούλες, καρό μπικίνι και κόκκινα λουστρίνι γοβάκια, να τον γελοιοποιήσω κι έτσι απλά να τον διώξω, αλλά δεν αντιμετωπίζεται έτσι, τόσα εύκολα, με τεχνάσματα της φαντασίας, ούτε φυσικά και εξατμίζεται έτσι απλά.

Εσύ; Νιώθεις εντάξει με τέτοια συναισθήματα; Προβληματίζεσαι γι' αυτά; Κι αν ναι, πως το σκέφτεσαι το όλο θέμα;

[carrot]

λούσερ , στη σειρά σου κ εσύ!
πάρε χαρτάκι με νούμερο.

ξανανοίγεις κουβέντα για τις σχέσεις γυναικών - αντρών κ εδώ είναι θέμα του κενό.
( κάτι δν κάνω καλά κ δεν μου έχει κάτσει ένα αυτοκίνητο κ μένα.... )

εγω σκεφτομαι πολυ σοβαρα να αγορασω ποδηλατο η ακομα καλυτερα bmx

[arktos]

εγω σκεφτομαι πολυ σοβαρα να αγορασω ποδηλατο η ακομα καλυτερα bmx

μα ούτε κ ποδήλατο , ούτε ένα πατίνι , βρε παιδί μου!

[deleted-member30-03]

Καταρχήν πιστεύω πως η προσωπικότητα αντανακλάται έξω ανεξάρτητα του ντυσίματος και πως για παράδειγμα μια extreme προσωπικότητα φαίνεται ακόμα κι αν κάποιος φοράει ότι πιο συνηθισμένο υπάρχει.
Ευτυχώς τα ρούχα τα φοράμε και δε μας φοράνε.
Κι επειδή τα φοράμε διαλέγουμε τι μας ταιριάζει-εκφράζει..είναι όμορφο να φοράς ρούχα που σου αρέσουν πάνω σου.

Μήπως μέχρι τώρα για παράδειγμα με τις επιλογές σου εκφράζεις το ότι...δε σε νιάζει πως θα φανείς εξωτερικά?
Το ότι εξωτερικά δε σε νιάζει πως φαίνεσαι και το δηλώνεις με τις επιλογές εμφάνισης δεν αφαιρεί κάτι απ'τα ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα σου ή τα εμποδίζει να βγουν.

Κάτι άλλο , γιατί θεωρείς τον εαυτό σου ξεχωριστό και τους υπόλοιπους συνηθισμένους ανθρώπους ?

οντως μια δυνατη προσωπικοτητα ξεχωριζει οτι κι αν φοραει, οπως κι αν δειχνει. αλλα αυτο μεσα σε μια συζητηση ισως, σε μια συναντηση γνωστων, ΟΧΙ μεταξυ αγνωστων. οταν ενας αγνωστος μας βλεπει για πρωτη φορα, μας κρινει μονο απ΄την εξωτερικη μας εμφανιση, δε μπορει να ξερει για τη προσωπικοτητα και τον χαρακτηρα μας. ετσι, εαν εγω εκει εξω δειχνω normal, ολοι θα σκεφτουν πως ειμαι normal, αδιαφορος, συνηθισμενος κλπ. και μπορει να ειμαι κι ολας, αλλα μεσα μου νιωθω το ακριβως αντιθετο.

δε ξερω γιατι θεωρω τον εαυτο μου ξεχωριστο, σιγουρα ολοι σκεφτομαστε το ιδιο, αλλα εγω το κανω σε μεγαλυτερο βαθμο γιατι δε μου αρεσει που ειμαι ανθρωπος. προσπαθω να διαφερω, το επιλεγω και το κανω, γιατι δε με εκφραζουν ολα οσα κανουν οι ανθρωποι (εξαιρειται η τεχνη). ο τροπος που ζω κι ολας, με την αντικοινωνικοτητα και τις παραξενιες μου, σιγουρα δεν ειναι συνηθισμενος, οποτε περναω κι απο τη θεωρια στη πραξη αθελα μου.

keno, η αλήθεια είναι πως με μπερδεύεις λίγο ως προς το μία θέλω να είμαι αντερκάβερ κ την άλλη να έχω εξτριμ εμφάνιση.
μν μου πεις μόνο πως σου συμβαίνει ταυτόχρονα κ στην ίδια έξοδο.
αν όχι στην ίδια έξοδο, τη μια φόρεσε κάτι απλό κ μαλιά στυλ αδιάφορο κ την άλλη κάνε εκεί με τζελ διάφορα.
αυτό το κούρεμα που είναι της μόδας τώρα στους άντρες πάντως είναι πολύ ελκυστικό κ το ζηλεύω.
( είμαι περίεργη για την απάντηση σου... )

το ξερω πως ακουγεται μπερδεμενο, μα γι'αυτο ειπα πως εχω χωριστει στα δυο. δες τι απαντησα και στη Sofia, η εικονα που εχω ορισμενες φορες με καλυπτει, κι αλλες καθολου. παει αναλογα το περιβαλλον και τη κατασταση νομιζω, και πως ξυπναω το πρωι. αν πχ βρεθω σε μια πορεια με ματ, τοτε σιγουρα δε θελω να ξεχωριζω, προτιμω να κανω τον μαλακα οπως κανω συχνα, να φανω συνηθισμενος, ησυχος, ακινδυνος, αθωος... ακομα κι αν στο τελος φερθω υπουλα και τους τη φερω απο πισω ή εξαφανιστω τελειως μη μπλεξω. σε ενα club ομως γεματο φρικια (που δε συχναζω εκει, λεμε τωρα), τοτε νιωθω πως θελω να ξεχωρισω οσο πιο πολυ μπορω, δειχνωντας ποιος πραγματικα ειμαι κι εξωτερικα, αν κι οπως εγραψα δε γινεται γιατι παραμενω απλα ενας ανθρωπος...
δε ξερω ποιο ειναι αυτο το κουρεμα, δεν ακολουθω τη μοδα δυστυχως, δε συμβαδιζω με τα προτυπα της εποχης.

Εσύ; Νιώθεις εντάξει με τέτοια συναισθήματα; Προβληματίζεσαι γι' αυτά; Κι αν ναι, πως το σκέφτεσαι το όλο θέμα;

συγνωμη αλλα νομιζω ειναι αλλο θεμα αυτο, δεν εχει να κανει με την εμφανιση μου. εξαλλου το μισος υπαρχει μεσα σε ολους, απλα καποιοι το καλλιεργουν και παιρνουν δυναμη απ'αυτο, γραφωντας τους παντες στα παλια τους τα παπουτσια, κι αλλοι το θαβουν προσπαθωντας να βρουν γαληνη. εγω στη παρουσα φαση κι αφου ειμαι ακομα μονος, και σε μια χωρα που ΤΙΠΟΤΑ δε με εκφραζει, δε νιωθω οτι μπορω να κανω το 2ο.

[arktos]

κενό, νασου πω ας πούμε κ για μένα.
δν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι.
στη δουλειά μου πηγαίνω με τζην σκισμένο.
εργάζομαι σε γραφείο όμως.
κάποιες φορές πάω και με ρούχα τύπου ταγιέρ.
η μέρα με τη νύχτα δλδ.
είναι το πως σηκώνεσαι το πρωί νομίζω.

όταν βγω βράδυ ή θα ντυθώ απλά ( ότι κ το πρωί τζην κ μια απλή μπλούζα ) ή θα βάλω κάτι αρκετά εντυπωσιακό.

τώρα αυτό που είπες με τους μπάτσους καλά κάνεις και το παίζεις αθώο παιδάκι.
στην εποχή μας ψάχνουν για αθώα - θύματα...