Έκφραση υπερ-εγώ

[malvina]

Έχω το εξής θέμα, δεν ξέρω εάν ταιριάζει σε μια από τις υπόλοιπες ενότητες. Αφορά την αδερφή μου, ηλικίας 32 ετών, έχει χωρίσει πριν 2 περίπου χρόνια, δεν έχει παιδιά, δεν έχει προχωρήσει σε κάποια άλλη σχέση, σαν χαρακτήρας είναι χαμηλών τόνων και ντροπαλή, βγάζει προς τα έξω - στους τρίτους μια συνεσταλμένη, ευαίσθητη εικόνα. Όμως τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει με τρόπο επίμονο κάποια συμπεριφορά, η οποία με προβληματίζει αρνητικά και γι’αυτό πήρα την απόφαση να γραφτώ εδώ και να γράψω.

1. Άρχισε να δείχνει μια τάση προς την κατανάλωση ποτού, πίνει καθημερινά σχεδόν 1 μπουκάλα κρασί την ημέρα, μισή το μεσημέρι, μισή το βράδυ.

2. Σε εμάς, την οικογένειά της, μιλά συνέχεια για τον εαυτό της και για ενέργειες που υποτίθεται η ίδια έκανε και κουβέντες που υποτίθεται η ίδια είπε, αλλά που είμαι σχεδόν βέβαιη ότι είναι οι ενέργειες και οι κουβέντες άλλων ατόμων με τα οποία συναναστρέφεται (και ενδεχομένως θαυμάζει) τις οποίες οικειοποιείται κατά κάποιο τρόπο.

3. Σε εμάς, την οικογένειά της, εκφράζει τις απαιτήσεις της, που πολλές φορές υπερβαίνουν την κοινή ευγένεια, με τρόπο κάπως προστακτικό, σα να δικαιούται πράγματα από εμάς και εμείς να είμαστε υποχρεωμένοι να τα παρέχουμε, οι υπόλοιποι βέβαια δεν της χαλάνε χατίρι.

4. Όταν της δώσει κανείς μια υπόσχεση το θεωρεί κεκτημένο της δικαίωμα, ώστε αναγκάζει τον άλλο να αισθάνεται δέσμιος σε αυτή την υπόσχεση.

5. Πάντα φέρνει την κουβέντα στον εαυτό της ή τις δικές της εμπειρίες και ιστορίες, πολλές φορές διακόπτοντας άλλους όταν μιλούν ή χωρίς να τους αφήσει να ολοκληρώσουν την δική τους κουβέντα, που βέβαια σπανίως ακούει, κυρίως όταν την αφορά.

6. Εκφράζει την ανάγκη της για κοινωνική ζωή, θέλει να βγαίνει, να παρευρίσκεται σε παρέες, αν της πει κάποιος ευγενικά «κόπιασε» και είναι μεσημέρι θα το κάνει, θα πάει, χωρίς να μπει στη διαδικασία να διαχωρίσει το τυπικό/ευγενικό από την ειλικρινή πρόσκληση.

7. Η ίδια αναζητά την ουσία, την αγάπη, την τρυφερότητα, αλλά είναι σα να μην τα βρίσκει.

8. Όταν αρχίζει να πίνει (εντάξει δεν είναι ποσότητα μεγάλη, εγώ αν πιω – μια στο τόσο – θα πιω περισσότερο) αρχίζει να μιλάει πολύ, συνέχεια, πιο δυνατά, η ενδοοικογενειακή παράσταση superego και καπατσοσύνης που δεν υπάρχουν εκεί έξω είναι σκέτο ρεσιτάλ. Όταν της γίνει παρατήρηση ότι πίνει πολύ, λέει "σιγά ένα ποτήρι ήπια", ενώ θα έχει πιεί περισσότερο, σα να μη συνειδητοποιεί τις ποσότητες.

Σαν άτομο είναι καλός άνθρωπος, μορφωμένη, έξυπνη, έχει τη δουλειά της, τις παρέες στις οποίες αναφέρεται συχνά και λογικά θα έχει, με λογοτεχνικές καταβολές, συναισθηματική όντως, μεγάλωσε σε υπερπροστατετική οικογένεια, που θα την "ελέξει" σε καθημερινή βάση πού είναι, τι κάνει κλπ.

Η ερώτηση μου ή καλύτερα οι ερωτήσεις μου: Όλα αυτά συμβαίνουν για κάποιο τρόπο που εξηγείται και είναι μη ανησυχητικά ή θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάτι άλλο; Γιατί συμβαίνει; Εκφράζει την καταπιεσμένη της ταυτότητα προς τους δικούς της ανθρώπους; Αυτή την ταυτότητα που θα ήθελε να έχει ή προσπαθεί να αποκτήσει; Είναι όντως ο σωστός τρόπος να το καταφέρει; Γιατί το σκέφτηκα αυτό; Δεν μπορεί να πηγαίνουμε μαζί για ψώνια και να με βάζει εμένα μπροστά, να στηρίζεται σε όλα πάνω μου, ακόμα και για να ρωτήσω την πωλήτρια κάτι που εκείνη θέλει, και κατά τα λοιπά να είναι αυτή που, όπως μας μεταφέρει, είπε το τάδε "κατατροποτικό" και πετυχημένο κλπ. Δεν ξέρω αν είμαι σαφής, προσπαθώ.

Μήπως είμαι εγώ υπερβολική ή όλο αυτό είναι ζήλεια από μέρους μου; Σκέφτομαι κι αυτό το ενδεχόμενο, αν είναι δικό μου το θέμα και δεν το αντιλαμβάνομαι. Πολλές φορές δοκίμασα να την "αμφισβητήσω" με τρόπο, όχι να τη διαψεύσω ανοιχτά, να δω απλά πώς θα αντιδράσει σε κάποια πιο ρεαλιστική εκδοχή, σε ένα "φρένο", δεν αλλάζει συμπεριφορά, δεν γίνεται επιθετική ή μανιώδης, αυτό με καθησυχάζει προς το παρόν.

[malvina]

Ένα άλλο παράδειγμα που θυμήθηκα.

Με παίρνει στο κινητό πριν αρκετό καιρό ο Σ., ένας μουσικός που ήξερα κι εγώ και μια φίλη μου (η οποία έχει το ίδιο όνομα με την αδερφή μου). Ο άνθρωπος είχε καλέσει κατά λάθος στο δικό μου αριθμό και νομίζοντας ότι καλεί τη φίλη μου, αλλά επειδή τον ήξερα κι εγώ άργησα να αντιληφθώ το λάθος, οπότε άρχισε να μου μιλά, να του μιλώ κλπ. Βέβαια όταν μου είπε να πάω να τραγουδήσω κάπου κατάλαβα το λάθος και το ξεκαθαρίζω με τον άνθρωπο. Στην προσπάθεια μου να το δώσω τη τηλέφωνο της φίλης μου είχα μπερδευτεί και αρχικά του έδωσα το τηλέφωνο της αδερφής μου, αντιλαμβανόμενη το λάθος τον κάλεσα πίσω κάποια λεπτά αργότερα και του έδωσα το ορθό νούμερο.

Αργότερα την ίδια ημέρα είδα την αδερφή μου και της το είχα αναφέρει ότι με πήρε κατά λάθος ο Σ, άργησα να καταλάβω ότι ήθελε τη Μ και όχι εμένα και το κατάλαβα όταν είπε να πάω να τραγουδήσω κάπου, έδωσα κατά λάθος το τηλέφωνο της στον Σ κλπ. Ρωτώντας την αν πρόλαβε να την πάρει δεν είχε προλάβει να την πάρει. Αμέσως όμως αυτή, όταν της είπα αυτό το απλό - αδιάφορο συμβάν, μετέφρασε το γεγονός αλλιώς, διασκεδάζοντας την "εμπειρία" και αντιμετωπίζοντας την σα να την είχε πάρει ήδη κατά λάθος ο Σ. τηλέφωνο να της ζήτησε (κατά παρεξήγηση) να πάει να τραγουδήσει, λέγοντας μου "αν πω στο τάδε ότι με θέλει ο Σ. να τραγουδήσω κλπ κλπ κλπ" και γελώντας με κάτι που δεν είχε συμβεί μόνο στη σκέψη ότι αν συνέβαινε και αν το έλεγε στον τάδε, και τονίζοντας και πάλι το "εγώ" της...

[researcher]

Μαλβινα καλησπερα και καλη χρονια!


διαβαζω αλλα δεν μπορω να σου πω οτι βγαζω και πολη ακρη για το το ακριβως της συμβαινει?


εχει παθει λιγο στα νευρα απο τον χωρισμο?


ειστε πολλη ωρα η πολλες ωρες μαζι και μηπως αυτο δεν κανει καλο σε σενα η και σε κεινη?


εσυ εχεις δικη σου ζωη?

δεν εννοω μονο προσωπικη



μηπως η υπερπροστασια σου εχει περαστει σαν σχη,μα και τωρα εσυ με το να εξεταζεις λεπτομερειες της ζωης της γινεσαι υπερπροστατευτικη σε κεινη?


δεν ξερω απλα καποιες σκεψεις...


μηπως στην πραγματικοτητα δεν εχει αλλαξει κατι πολυ σε σχεση με το παρελθον αλλα εσυ εισαι που το βλεπεις το ολο σκηνικο καπως φοβισμενα?


μηπως ετσι ειναι σαν χαρακτηρας κινειται μεταξυ του πραγματικου και του πλασματικου χωρις ιδιαιτερα προβλημτα?


εαν ειναι ενταξει μηπως θα ηταν καλυτερα να την αφησεις να ζησει οπως νομιζει και να λεει ο,τι νομιζει


εαν δεν ενοχλει κανεναν στην πραγματικοτητα?


λεω εγω τωρα

απλα σκεψεις


η αληθεια ειναι προβληματιστηκα αλλαο,τι σκεφτηκα στο ειπα


θα ηθελες να κανεις μια ανοιχτη κουβεντα μαζι της για αυτες τις διαπιστωσεις σου να δεις πως το βλεπει και ερκεινη?

[Betty-]

Τωρα, τι να πω, δεν ειμαι ψυχολογος, αλλα θα ελεγα χωρις να ειμαι σιγουρη βεβαια, πως απλως περνα μια φαση επειτα του χωρισμου.
Προφανως πρεπει να χει καταπιεστει στο παρελθον και τωρα να αντιδρα. Κοιτα, ειμαι πολυ νεοτερη της αδερφης συ και πολλα αποσα περιγραφεις για κεινη τα εκανα κι εγω. Εχω ζησει σε υπερπροστατευτικη οικογενεια κι αυτο με επνιξε. Ακομα πνιγομαι ενιοτε αλλα αλλοτε μου βγαινει αλλοτε οχι. Ψωνιζομουν για μια περιοδο, εβγαινα συνεχεια, αυτο το υπερεγω σε ολο του το μεγαλειο, απαιτουσα απο ολο τον κοσμο προσοχη. Συνηθως μου τα εδιναν κι αυτο μου κανε περισσοτερο κακο πιστευω, μεχρι που αντιληφθηκα πως αντι να κερδιζω χανω και ηρεμησα, αρχισα να ακουω τους αλλους και να μοιραζομαι, χωρις να ειμαι μονιμως το κεντρο της προσοχης.
Θα ελεγα να μην ανησυχεις, ειδικα αν δε βγαζει συμπεριφορες επιθετικες η βλαβερες για τον εαυτο της. Το γεγονος οτι πινει δε σημαινει πως θα γινει αλκοολικη η το οτι βγαινει δε σημαινει πως θαναι παντα ετσι.
Θελω να σε ρωτησω, χωρισε επειδη ο ανδρας της την απατησε; Ειναι σημαντικο αυτο που σε ρωταω διοτι πολλες γυναικες- μαζι μεμενα- οταν τις απατουν,α ντιδρουμ επειτα καπως ετσι για να ανεβασουν την αυτοπεποιθηση της που στη φαση αυτη ειναι εντελως κατω.
Θα σου λεγα να την αφησεις να αντιδρα ελευθερα, οπως νομιζεις και να της κουβεντιασεις τις τυχον αλλαγες που χεις δει, αν δεις πως αντιδρα η δεν το παραδεχεται δεν μπορεις να κανεις και πολλα, παρα μονο να της αφησεις το περιθωριο να τα βαλει μονη της κατω, να δει τι αξιζει και τι οχι, να βρει τον εαυτο της.
Αυτος ειναι ενας γολγοθας που περνουμε ολοι μονοι μας, δυστυχως, αλλιως δεν αλλαζουμε.

[esoteriki_dynami]

Υποθέτω ότι οι παρατηρήσεις σου είναι σωστές. Φαίνεται ότι καταλαβαίνει πως ο χαρακτήρας της ευθύνεται για τό ότι χώρισε. Και ο χαρακτήρας της διαμορφώθηκε από υπερπροστατευτικους γονείς. Έτσι προσπαθεί να δείξει ότι είναι προβληματική ώστε να σας τιμωρήσει κ ειδικά τους γονείς που της φερεστε σα μικρό παιδί.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί εσυ νιώθεις την ανάγκη ενασχόλησης με τα προβλήματα ενός ενήλικα 32 ετών; μήπως αντιγραφειις τους υπερπροστατευτικους γονείς της ασκώντας παράλληλα πίεση στην αδερφή σου;

[marian_m]

"υπερεγώ :(ψυχανάλυση) δομή του ασυνειδήτου που αντιπροσωπεύει τις ηθικές κοινωνικές αξίες τις οποίες ενστερνίζεται το άτομο μεγαλώνοντας και οι οποίες δρουν ανασταλτικά στις παρορμήσεις του ενστίκτου".
Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις σε ένα φόρουμ ψυχολογίας. Δε μιλάμε για κάτι τέτοιο εδώ.

[researcher]

υπερφουσκωμενου εγω ισως ηθελε να πει


γιατι σιγουρα αλλο το υπερεγω

[oboro]

Οντως παραφουσκωμενου και οχι υπερ... Αν και μαλλον ανασφαλεια βγαινει περισσοτερο. Πολλοι ανθρωποι δειχνουν δεσποτικοι η αλαζονικοι για να αντισταθμισουν την καταρρευση μεσα τους... Μπορει κατι τετοιο να συμβαινει κ εδω.

[Remedy]

ολα αυτα που παρατηρεις στην αδερφη σου, εκτος απο το 1. και το 8. που αφορουν στο ποτο, τα παρατηρησες πρωτη φορα μετα τον χωρισμο της? ηταν ολα εντελως διαφορετικα πριν απο αυτον η δεν ειχες ασχοληθει τοσο μαζι της και τωρα που ασχολεισαι τα συνειδητοποιεις?
μου φαινεται πολυ περιεργο να ηταν ας πουμε ενας ειλικρινης ανθρωπος (σε αντιθεση με το σχεδον μυθομανης που εμφανιζεται τωρα) η ενας ανθρωπος που νοιαζοταν για τους αλλους, τους ακουγε, επικοινωνουσε , ενω τωρα ασχολειται μονο με τον εαυτο της και δεν την νοιαζει τπτ αλλο και δεν αντιδραει σε τπτ αλλο. εσυ πως το εξηγεις? αλλαξε τοσο πολυ?

[oboro]

Εγω δεν αναρωτιεμαι αν οντως αλλαξε τοσο αλλα αν ευθυνεται μοναχα ο χωρισμος η μεσολαβησαν πολλα πραγματα η και παλιοτερα θεματα κλπ οποτε καποια στιγμη "λυγισε" κατω απ΄το βαρος... Και μηπως η αφορμη για αυτο ηταν καποιο αλλο γεγονος επιπροσθετα.

[deleted-member141015]

Πάντως αν μέσα στην οικογένεια 'δεν της χαλάνε χατίρι' και υπάρχει έλεγχος σε κάθε της κίνηση καθημερινά (πού είναι, τι κάνει), πολύ λογικό είναι να στηρίζεται στους άλλους (όπως περιγράφει η μαλβίνα ότι γίνεται π.χ. με τα ψώνια). Πώς να έχει μάθει να στηρίζεται στον εαυτό της; Από την άλλη λογικό είναι να έχει και άλλες ανάγκες (π.χ. αυτονομία, αυτοδιάθεση) που όμως μπορεί να εκφράσει μόνο με αυτόν τον ας πούμε αδέξιο ή περιορισμένο τρόπο (π.χ. πίνω όσο θέλω, μιλάω για τον εαυτό μου, παρουσιάζω ως 'πετυχημένες' τις εξωοικογενειακές συζητήσεις-συναναστροφές μου). Προσωπικά γνωρίζω ανθρώπους που όχι μόνο ισχυρίζονται ότι λένε διάφορα 'κατατροπωτικά', αλλά πράγματι μιλάνε έτσι και φέρονται έτσι. Αν τους δεις δηλαδή μέσα σε μια παρέα, θα πεις ότι είναι άνθρωποι 'περπατημένοι' ή αν μη τι άλλο δυναμικοί. Ταυτόχρονα όμως είναι πλήρως εξαρτημένοι από την οικογένεια που μεγάλωσαν και δυσκολεύονται στις πολύ προσωπικές σχέσεις.

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μοιάζει αυτές οι κινήσεις της κοπέλας να δημιουργούν δυσανάλογη ανησυχία και μάλιστα προς την κατεύθυνση της παθολογίας. Δηλαδή ποιο είναι αυτό το 'κάτι άλλο' στο οποίο θα μπορούσαν να οδηγήσουν? Γιατί αναφέρεται πως (ευτυχώς) δεν γίνεται επιθετική ή μανιώδης? Η συστολή και το γεγονός ότι δυο χρόνια μετά το χωρισμό δεν έχει κάνει άλλη σχέση, έχει προβληματίσει εξίσου τους οικείους της?

Αυτά μαλβίνα είναι απλές σκέψεις και φυσικά είναι σημαντικό να δείχνεις ενδιαφέρον για την αδερφή σου. Θα ήθελα όμως να σε ρωτήσω, την έχεις ποτέ εσύ (ή κάποιος άλλος από την οικογένεια) ενθαρρύνει άμεσα και έμπρακτα να έχει πραγματικά τον έλεγχο της ζωής της, μακριά από το υπερπροστατευτικό (και ταυτόχρονα πιεστικό) πλαίσιο?

[Kandy]

Σιγουρα η αδερφη σου ψαχνει να ισορροπησει, αλλα εχω την εντυπωση πως εσυ εχεις πεσει στην παγιδα της ζηλειας....

[malvina]

Μαλβινα καλησπερα και καλη χρονια!


διαβαζω αλλα δεν μπορω να σου πω οτι βγαζω και πολη ακρη για το το ακριβως της συμβαινει?


εχει παθει λιγο στα νευρα απο τον χωρισμο?


ειστε πολλη ωρα η πολλες ωρες μαζι και μηπως αυτο δεν κανει καλο σε σενα η και σε κεινη?


εσυ εχεις δικη σου ζωη?

δεν εννοω μονο προσωπικη



μηπως η υπερπροστασια σου εχει περαστει σαν σχη,μα και τωρα εσυ με το να εξεταζεις λεπτομερειες της ζωης της γινεσαι υπερπροστατευτικη σε κεινη?


δεν ξερω απλα καποιες σκεψεις...


μηπως στην πραγματικοτητα δεν εχει αλλαξει κατι πολυ σε σχεση με το παρελθον αλλα εσυ εισαι που το βλεπεις το ολο σκηνικο καπως φοβισμενα?


μηπως ετσι ειναι σαν χαρακτηρας κινειται μεταξυ του πραγματικου και του πλασματικου χωρις ιδιαιτερα προβλημτα?


εαν ειναι ενταξει μηπως θα ηταν καλυτερα να την αφησεις να ζησει οπως νομιζει και να λεει ο,τι νομιζει


εαν δεν ενοχλει κανεναν στην πραγματικοτητα?


λεω εγω τωρα

απλα σκεψεις


η αληθεια ειναι προβληματιστηκα αλλαο,τι σκεφτηκα στο ειπα


θα ηθελες να κανεις μια ανοιχτη κουβεντα μαζι της για αυτες τις διαπιστωσεις σου να δεις πως το βλεπει και ερκεινη?

Ευχαριστώ research, με έχουν προβληματίσει όλα αυτά...
Μετά το χωρισμό καμία υπερβολική αντίδραση, εκνευρισμός μόνο στα θέματα που αφορούσαν τα περιουσιακά, το δικαστήριο κλπ. Ήταν απόφαση και των δύο να χωρίσουν.
Ναι, την βλέπω περίπου μια ώρα την ημέρα.
Εγώ; Εγώ δεν έχω προσωπική ζωή, είμαι δουλειά-διάβασμα-σπίτι-δουλειά-διάβασμα-σπίτι. Δουλεύω 8ωρο, κάνω δεύτερο μεταπτυχιακό εξ'αποστάσεως, μπαίνω σπίτι τέτοιες ώρες, τρώω, κάνω μπάνιο κα κοιμάμαι στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση. Όταν περάσει αυτή η χρονιά σαφώς θα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα.
Μπορεί όντως να επηρεάζομαι από την υπερπροστατευτικότητα των γονιών, καθώς μένω μαζί τους ακόμα για οικονομικούς λόγους (δίδακτρα γαρ).
Σίγουρα, δεν δημιουργεί προβλήματα σε κανένα, πόσο μάλλον σε εμάς.
Ευχαριστώ για το χρόνο σου, μάλλον δεν πρέπει να ανησυχώ.

[malvina]

Τωρα, τι να πω, δεν ειμαι ψυχολογος, αλλα θα ελεγα χωρις να ειμαι σιγουρη βεβαια, πως απλως περνα μια φαση επειτα του χωρισμου.
Προφανως πρεπει να χει καταπιεστει στο παρελθον και τωρα να αντιδρα. Κοιτα, ειμαι πολυ νεοτερη της αδερφης συ και πολλα αποσα περιγραφεις για κεινη τα εκανα κι εγω. Εχω ζησει σε υπερπροστατευτικη οικογενεια κι αυτο με επνιξε. Ακομα πνιγομαι ενιοτε αλλα αλλοτε μου βγαινει αλλοτε οχι. Ψωνιζομουν για μια περιοδο, εβγαινα συνεχεια, αυτο το υπερεγω σε ολο του το μεγαλειο, απαιτουσα απο ολο τον κοσμο προσοχη. Συνηθως μου τα εδιναν κι αυτο μου κανε περισσοτερο κακο πιστευω, μεχρι που αντιληφθηκα πως αντι να κερδιζω χανω και ηρεμησα, αρχισα να ακουω τους αλλους και να μοιραζομαι, χωρις να ειμαι μονιμως το κεντρο της προσοχης.
Θα ελεγα να μην ανησυχεις, ειδικα αν δε βγαζει συμπεριφορες επιθετικες η βλαβερες για τον εαυτο της. Το γεγονος οτι πινει δε σημαινει πως θα γινει αλκοολικη η το οτι βγαινει δε σημαινει πως θαναι παντα ετσι.
Θελω να σε ρωτησω, χωρισε επειδη ο ανδρας της την απατησε; Ειναι σημαντικο αυτο που σε ρωταω διοτι πολλες γυναικες- μαζι μεμενα- οταν τις απατουν,α ντιδρουμ επειτα καπως ετσι για να ανεβασουν την αυτοπεποιθηση της που στη φαση αυτη ειναι εντελως κατω.
Θα σου λεγα να την αφησεις να αντιδρα ελευθερα, οπως νομιζεις και να της κουβεντιασεις τις τυχον αλλαγες που χεις δει, αν δεις πως αντιδρα η δεν το παραδεχεται δεν μπορεις να κανεις και πολλα, παρα μονο να της αφησεις το περιθωριο να τα βαλει μονη της κατω, να δει τι αξιζει και τι οχι, να βρει τον εαυτο της.
Αυτος ειναι ενας γολγοθας που περνουμε ολοι μονοι μας, δυστυχως, αλλιως δεν αλλαζουμε.

Όχι, δεν υπήρξε απάτη στη μέση, υπήρχε εργασιομανία στη μέση και διαφορετικότητα που μάλλον ήταν ενοχλητική γι'αυτήν στην πορεία. Λυπάμαι που το πέρασες κι εσύ. Ενθαρρυντικά με τον τρόπο τους όσα γράφεις. Ευχαριστώ για το χρόνο σου.

[malvina]

Υποθέτω ότι οι παρατηρήσεις σου είναι σωστές. Φαίνεται ότι καταλαβαίνει πως ο χαρακτήρας της ευθύνεται για τό ότι χώρισε. Και ο χαρακτήρας της διαμορφώθηκε από υπερπροστατευτικους γονείς. Έτσι προσπαθεί να δείξει ότι είναι προβληματική ώστε να σας τιμωρήσει κ ειδικά τους γονείς που της φερεστε σα μικρό παιδί.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί εσυ νιώθεις την ανάγκη ενασχόλησης με τα προβλήματα ενός ενήλικα 32 ετών; μήπως αντιγραφειις τους υπερπροστατευτικους γονείς της ασκώντας παράλληλα πίεση στην αδερφή σου;

Λες; Θα το προσέξω... Ευχαριστώ για το χρόνο σου.