εμμονες ιδεες απλου τυπου

[marian_m]

Έχεις σκεφτεί μήπως ανακαλείς ένα γεγονός από το παρελθόν, επειδή ίσως σήμερα κάτι ανάλογο συμβαίνει ή φοβάσαι ότι θα συμβεί σε κάποιον τομέα της ζωής σου και δεν θέλεις να το δεις?
Μια σκέψη κάνω...

[carrie]

esoteriki_dinami ξερω κ αλλες φυλακες

[Lou!]

παιδια σας ευχαριστω ολους σας για τις απαντησεις απο την καρδια μου!

το σχολιο οτι ο θυμος ειναι φυλακη, στη δικη μου περιπτωση νομιζω ταιριαζει πολυ καλα!

ισως κ να φοβαμαι μηπως μου συμβει κατι παρομοιο με αυτο τοτε, τωρα, οχι δεν εχω καποια κατασταση τρεχουσα να με απειλει.

[Lou!]

esoteriki_dinami ξερω κ αλλες φυλακες

ναι, πχ υπαρχουν κ οι ενοχες... εκει παταγαν, στη δικη μου την ενοχη για την "κακομοιρια" τους!

[Lou!]

αχ φωτεινη πολυ ωραιο το μνμ σου! σε ευχαριστω! :)

[Sofia]

τελος παντων θελω καπως να ξεμπλεξω απο αυτο, ας παει κ αυτη στο καλο του.. της φυσης τελος παντων να ησυχασω κ εγω!

αισθανομαι γελοια που σκεφτομαι κατι που εχει τελειωσει εδω κ 6 χρονια κ ακομα το σκεφτομαι.
νομιζω ειναι κατι σαν αρρωστημενη τελειομανια. δεν διεκδικησα τα δικαια μου οταν επρεπε γιατι τοτε δεν μπορουσα, κ μετα με τρωει μια ζωη!

αλλα με επιασε ενας πανικος χθες το βραδυ, λεω θα παω 90 κ ακομα θα την σκεφτομαι την *******?

Καταρχην, ευχομαι να σταματησεις να την σκεφτεσαι πολυ πολυ πριν τα 90:)

Εγω θα σου πω πραγματα που σκεφτομαι και εχουν να κανουν με δικες μου οπτικες που κερδισα μεσα απο την θεραπεια μου.

Το ενα εχει να κανει με το πώς αντιλαμβανομαστε συνηθως τον εαυτο μας. Ικανο για τα παντα, ανα πασα στιγμη κ ωρα. Να δωσουμε την τελεια αποστομωτικη απαντηση, την ιδανικη ατακα, να μην φανουμε κοροιδα κλπ. Ενταξει...οκ! μεσα στο παιχνιδι ειναι να θελουμε να φαινομαστε καπως κ να νιωθουμε κ καπως ετοιμοπολεμοι/ετοιμοι για ολα συνεχως. Ομως αν σκεφτεις οτι "απλα δεν μπορω συνεχεια" κ το συνειδητοποιησεις κ το αποδεχτεις, το προβλημα λυνεται. Ξερω οτι το θεμα ειναι στο ΠΩΣ.Αλλα καμια φορα χρειαζεται απλα λιγη ψυχραιμια, λιγη λογικη κ η φραση "κατσε: ανθρωπος ειμαι, οχι θεος".Κ η αδυναμια εχει να κανει οπως κ η δυναμη με την ανθρωπινη φυση. Κ θα τσαντιστεις κ θα τα χασεις κ δεν θα ξερεις κ πώς να αντιδρασεις. Ειναι οκ και αυτο. Τοτε δεν μπορουσες να αντιδρασεις οπως τωρα θα θελες. Αλλα τοτε μαλλον απλα δεν μπορουσες. Μηπως ακομα κ τωρα φοβασαι οτι δεν θα μπορουσες να ξεσπασεις οπως θα θελες?Εχεις δοκιμασει να το κανεις σε αλλες καταστασεις?

Το δευτερο που θα θελα να σου πω ειναι να εβλεπες τι αντιπροσωπευε αυτη η γυναικα για σενα. Τι σε θυμωνε σ αυτην? Ηταν η συμπεριφορα της? Ηταν κατι στο βλεμμα της? Στις κινησεις της? Καμια φορα ανθρωποι συγκεκριμενοι μπορει να φερουν μεσα μας, συμπεριφορες αλλων σημαντικων ανθρωπων για μας κ να μας "κοντραρουν" ή να εχει η συμπεριφορα τους ενα ειδικο φορτιο πανω μας. Kαι αν οτι φερει αυτη, εχει να κανει με καποιο τροπο σε κατι που παραπεμπει στο παρον σου.

Οτι κι αν ειναι, ευχομαι να λυθει μεσα σου συντομα για να παρουν χωρο αλλα πραγματα, διαφορετικα κ ελπιζω κ πιο χαμογελαστα Lou!:)

[esoteriki_dynami]

carrie, πράγματι υπάρχουν πολλές φυλακές (π.χ. οι ενοχές όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε)

[Lou!]

Σοφια, ευχαριστω για το μνμ σου! εχεις πολυ δικαιο σε αυτα που λες στην πρωτη παραγραφο, οντως γιατι να πρεπει να εχουμε ανα πασα στιγμη τις σουπερ κοινωνικες δεξιοτητες, ανθρωποι ειμαστε! :)

τι με θυμωσε σ αυτην? πολλα, αλλα ας το δουμε απο τη θετικη πλευρα! ευτυχως που γλυτωσα! η συμπεριφορα της, οι ιδεες της, διαφορα. με ηθελε για παρεα, επειδη δεν ειχε φιλους (δικο της θεμα, δεν ημουν καποιος δικτατορας να την εμποδιζω να εχει φιλους), ηθελε να ειναι γατζωμενη στον προστατη αδερφουλη της, ειχε μια νοοτροπια, ποια ηταν η οικογενεια της κ ποσα εβγαζε κ σε καθε ευκαιρια διατυμπανιζε τα υλικα αγαθα που ειχαν κ σνομπαρε κ το μισο πληθυσμο που δεν ειχε τοση οικονομικη ανεση οσο αυτη (απο μεταναστες μεχρι τον οποιοδηποτε). [προ θανατου του πατερα της, εννοω] κα. δε χρειαζεται να τα θυμηθω! enough!!!

οπως λεει κ το καινουριο μοτο του φορουμ,

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΛΕΜΕ!!!! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!! :D

[gus1973]

Lou πιστεύω ότι ο ανέκφραστος θυμός είναι αυτός που μας ανακατεύει και μας ταλαιπωρεί. Θυμός που συχνά συνοδεύεται από ευθιξία και αναμάσημα των υποτιθέμενων λαθών μας (ιδεομηρύκασμα που λέει και ο petran :) ). Παλιότερα μου συνέβαινε συχνά. Βέβαια ακόμη δεν με έχει εγκαταλείψει... Είναι και η ανασφάλεια... τι θα πω... πως θα το πω... ο άλλος ξέρει περισσότερα και θα με "καπελώσει"... έπρεπε να του πω αυτό....
Θυμάμαι ότι κάποιες λεκτικές αντιπαραθέσεις που είχα τις αναμασούσα τόσο εσωτερικά όσο και εσωτερικά, περιγράφοντας τες σε άλλους ελπίζωντας να πάρω την επιβεβαίωση. Η πλάκα ήταν ότι πολλές φορές όλο αυτό επαναλαμβάνονταν με την ίδια ένταση, τον ίδιο θυμό...
Μην νομίζεις ότι σταμάτησα... απλά τώρα συνεχίσω να περιγράφω τέτοιου είδους εμπειρίες αλλά σε λιγότερους αποδέκτες... έχω κάνει πρόοδο δεν μπορείς να πεις :) :)

Πέρα από αυτό, το σημαντικό βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε από τη μια ότι έχουμε περισσότερα εργαλεία για να διαχειριστούμε το αναμάσημα, να μειώσουμε λίγο την βαρύτητα που είχαμε δώσει σε ανάλογα γεγονότα...

[alexandros3]

Νομίζω ότι κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι δεν έχει καμία διαφορά στη ζωή μου να έχω πει κάτι ή να μην έχω πει οπότε σταμάτησε να με απασχολεί. Ή οι στιγμές αυτές που δεν είπα κάτι που ήθελα μειώθηκαν δραματικά. Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως παλαιότερα μου συνέβενε, πλέον ελάχιστα έως καθόλου και μετά από λίγο το μυαλό έχει ξεφύγει.
Επίσης διαπίστωσα και τη δυναμικότητα των σχέσεων. Δλδ σε μία "ήττα" (που πλέον δεν το βλέπω έτσι αλλά ως ασυμφωνία), και αύριο εδώ θα είμαστε και θα επαναπροσδιοριστούν τα πράγματα. Νομίζω αυτά τα τρία πράγματα με έκαναν να το ξεπεράσω. Ίσως και μία μεγαλύτερη αυτογνωσία και πίστη στον εαυτό μου γενικότερα.

[ioannis2]

Διάβασα το αρχικό μήνυμα σου. Μια πολύ καλή λύση στο να μπορεις να ξεπράσεις τον εφιάλτη των έμμονων ιδεών, είναι να τις διακόπτεις στην αρχή, μόλις έρχονται, όπως σου γράφει πιο πάνω ο PETRAN. Πολύ σημαντικό αυτό, να μάθεις εκεί που έρχεται η σκέψη να την αναγνωρίζεις ως εμμονή και εκεί να τη διακόπτεις. Να τη διακόπτεις πρώτα με τη σκέψη και αμέσως μετά με το να ασχοληθείς με κάτι ή να πας κάπου.
Από την άλλη προσπάθησε τα γεγονότα του παρελθόντος να τα μετατρέψεις στο νου σου σαν εμπειρίες, μαθήματα μέσα από τα γεγονότα, να σου ρχονται στο νου ως μαθήματα πλεον, ως διδάγματα και με το να σου ρχονται στο νου ως μαθήματα, διδάγματα, εμπειρίες κλπ τα γεγονότα θα αρχίσουν να ξεθωριάζουν ως ζωντανές εικόνες στο σήμερα. Προσπάθησε κάπως έτσι να αντικαταστήσεις τα γεγονότα. Ως κάτι από το οποίο έμαθες, που δε θα επιτρέψεις να ξανασυμβεί και θα διδάσκεις επίσης και τους άλλους. Κάτι σχετικό με το να τα βλεπεις πλεον ως εμπειρίες έχει γράψει πιο πάνω η Rain And Wind.
Το να ξαναζείς στο τώρα γεγονότα του παρελθόντος δεν ωφελά, δεν αλλάζει σε τίποτα αυτό που συνέβει και τελείωσε. Προκαλεί μόνο ένταση ψυχική και συνεπεια της κόπωση καθώς επίσης και απομόνωση από τους άλλους βυθισμένη στις σκέψεις, επηρεάζει τις σχέσεις με τους άλλους ώστε να δυσκολεύεσαι να συσχετιστείς και να δημιουργήσεις φιλίες και χαμηλή αυτοεκτίμηση, αφού η επαναφορά στη σκέψη τονίζει όλες τις αρνητικές μας όψεις και λάθη και όχι τα όποια θετικά μας χαρακτηρίζουν.

[Lou!]

σας ευχαριστω ολους! :)
ιωαννη, πολυ σωστα τα λες ακριβως ετσι ειναι!
οντως οταν κανω αλλα πραγματα, αυτα ξεθωριαζουν, ενω αν κατσω να τα κλωσησω επανερχονται!