Ένα κομμάτι της ζωής μου.

[Μουχλαλούδα]

.................................................. .................................................. .........................................

[esoteriki_dynami]

Μουχλαλούδα, συγχαρητήρια για το θάρρος σου να μιλήσεις για το κομμάτι αυτό της ζωής σου, σε ενα forum ψυχολογιας.
Η ψυχολογια ειναι η επιστήμη που κοιτα καταματα σε αυτες τις περιπτωσεις χωρις φοβο και χωρις προκαταληψεις.
Δεν εισαι η μονη σε αυτο να το γνωριζεις. Πολλα μικρα κοριτσια και αγόρια που μεγάλωσαν σε οικογένειες χωρίς δυνατό δεσμό μεταξύ τους, έγιναν θύματα των ψυχολογικών προβλημάτων άλλων ανθρώπων (θείοι, γνωστοί κτλ). Όταν δεν υπάρχει ένας ισχυρός πατέρας και μια συναισθηματικη μητερα, πανω απο το παιδι τους, τοτε μεσα απο αυτα τα ρηγματα, μπαινουν άλλοι επιτηδειοι οι οποιοι βρισκουν προσφορο εδαφος να ικανοποιησουν τις ορεξεις τους.

Που ηταν η μητερα να ακουσει 100% τα συναισθηματα που ειχες να πεις;
Που ειναι ο πατερας να σε υποστηριξει και να σε αγκαλιασει και να διωξει αυτον που σου εκανε κακο;
Φυσικα, αν οι γονεις σου ηταν ενωμενοι, ο θειος δε θα εκανε τιποτα. Δε θα τον 'επαιρνε' φυσικα.

Δεν αισθανεσαι 'θυμο' προς τον θειο σου , αλλα και το γεγονος οτι δε θυμασαι αρκετα πραγματα απο εκεινα τα χρονια ειναι αναμενομενο.
Αυτο οφειλεται στην προσπαθεια του εγκεφαλου να ισορροπησει, διοτι η αναμνηση των γεγονοτων προκαλει τοσο εντονο πονο που ο εγκεφαλος
δε θα μπορουσε να λειτουργησει (θα κατακλυζοταν απο αρνητικα συναισθηματα). Ετσι, επειδη τα συναισθηματα δεν διαγραφονται, - σαν αμυνα τα θαβει
βαθια στο υποσυνειδητο.

Παρολο που αυτα τα συναισθηματα εχουν θαφτει , δεν εχουν διαγραφτει. Αυτο σημαινει οτι θα συνεχιζουν να σε επηρεαζουν για οσο εσυ δεν τα επεξεργαστεις ξανα. Θα συνεχισουν να σε επηρεαζουν 'υπουλα' , και 'διακριτικα' στις σχεσεις σου με τους αλλους ανθρωπους και παντα θα εχεις ενα δακρυ ετοιμο να κυλησει στα ματια σου.

Για το λογο αυτο, θελω να τονησω την αναγκη για εναν ειδικο ψυχοθεραπευτη, ο οποιος θα σε ακουσει προσεκτικα, και μαζι, θα κανετε ενα ταξιδι στο χρονο πισω. Εκει ακριβως που σε πονα. Να δεις γιατι συνεβη ολο αυτο; τι δομες υπηρξαν στην οικογενεια και γιατι; κτλ.
Αυτο δεν ειναι περιττο. Ειναι αναγκαιο ατιθετως, ωστε να σου φυγουν τα αρνητικα συναισθηματα και να ισορροπησεις ως ενηλικος.
Να φυγει το συναισθημα αναξιοτητας, αδυναμιας, να φυγει η αισθηση της μειονεξιας απεναντι σε τριτους (πχ στις φιλες σου) οσο και ο στιγματισμος της εικονας σου στα ματια σου. Να αποδεχτεις τον εαυτο σου και να συμφιλιωθεις με σενανε ξανα. Να σπασει η αμυνα και να μηνυπαρχει αναγκη για δακρυ.

Δε θα διαγραφουν ποτε οι εικονες αυτες. Αλλα θα μειωθει η ενταση του πονου. Ειιδες ποσο ανακουφιστηκες μονο που εγραψες αυτα τα λιγα; Σκεψου ποσο θα ανακουφιστεις αν τα λες καπου, και σε αποδεχονται σε ακουνε σε αντιμετωπιζουν με κατανοηση . Κανε την προσπαθεια και μην σκεφτεις τα χρηματα.

Συνηθως ανθρωποι με επιπονα παιδικα χρονια, ενω ηλικιακα μεγαλωνουν , ψυχολογικα μενουν προσκολλημενοι στα χρονια εκεινα.

Εμεις εδω ειμαστε αποφασιστικα μαζι σου. Οποτε το επιθυμεις μπορεις να γραφεις ο,τι θελεις στο forum αυτο.
Αλλα το forum δεν αντικαθιστα κανεναν ειδικο. Και ως ενηλικος πλεον, εισαι εσυ υπευθυνη για την μειωση του αρνητισμου.
Εισαι εσυ υπευθυνη για το κυνηγι της ευτυχιας που αξιζεις ως ανθρωπος. Εισαι εσυ υπευθυνη για την ζωη σου στο εξης.

[Μουχλαλούδα]

.................................................

[Φωτεινη!]

σου δινω μια ΤΕΡΑΣΤΙΑΑΑΑ αγκαλια!!

Ειναι πολυ θετικο που νιωθεις οτι αυτο το γεγονος δεν καθοριζει την ζωη σου..
Το μονο που σκεφτομαι ειναι μηπως πισω απο αυτη την ηρεμια,εχεις θυμο κουκουλωμενο..
Συμφωνω με τον Εσωτερικη Δυναμη οτι καλυτερα θα ηταν να το συζητησεις με καποιον ειδικο..αν σε απασχολει και το σκεφτεσαι,τοτε πρεπει να το κανεις.

[esoteriki_dynami]

Καταρχάς αν σου αρέσει να χρησιμοποιείς τον πληθυντικό, μπορείς να το κάνεις, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος (δεν υπάρχει διαφορά ηλικίας) - εκτός αν η απάντησή σου δεν απευθύνεται στο σχόλιο που έκανα αλλά γενικά.

Σαν σχόλιο σε αυτά που γράφεις , θέλω να πω ότι ναι μεν το αν ανέφερες το ζήτημα αυτό στους γονείς σου ή στην οικογένεια του θείου σου, θα ικανοποιούσες το συναίσθημα εκδίκησης, αλλά και εγώ πιστεύω ότι αυτό δε θα σε απελευθερωνε - αντιθέτως θα σε τάραζε περισσότερο. Διότι ο θείος σου βιώνει - να εισαι σίγουρη - μια σύγκρουση με τον εαυτό του (η λογική του - και το προβληματικό του κομμάτι) το οποίο αποτελεί ήδη μια τιμωρία για τον ίδιο (τύψεις, ενοχές, φόβο αποκάλυψης) κτλ. Άλλωστε μεγαλύτερη φυλακή και τιμωρία από τον ίδιο μας τον εαυτό δεν υπάρχει.

Επίσης οι ίδιοι οι γονείς όπως και άλλοι άνθρωποι δύσκολα γνωρίζουν να χειριστούν τέτοια ζητήματα και φοβούνται (ο φόβος οδηγεί το κοινωνικό σύνολο στο να 'στιγματίσει'). Και υπό αυτό το πρίσμα, συμφωνώ ότι δεν είναι αναγκαίο να αναφερθεί στους γονείς (άλλωστε εισαι ενήλικη κοπέλα και υπεύθυνη πλέον να επουλώσεις τις πληγές που υπάρχουν από όταν ήσουν ανήλικη και απροστάτευτη- ενώ η ανάγκη να απευθυνθουμε στους γονεις ειναι η παιδικη αναγκη ανημποριας και ζητησης βοηθειας τους στην ουσια).

Από την άλλη, και μονο οτι ηρθε στο φορουμ και εγραψες φανερωνει οτι εξακολουθει να σε απασχολει εντονα. Βεβαια το αν αυτο προκαλει προβληματα στην καθημερινοτητα σου εισαι εσυ που θα το εκτιμησεις. Η 'προβληματικοτητα΄ειναι υποκειμενικη εννοια και την εκτιμα καθε ανθρωπος προσωπικα.
Αν ομως παρατηρεις οτι σε επηρεαζει π.χ. το σκεφτεσαι καθε μερα και σου προκαλει εντονη λυπη, πονο κτλ , τοτε ισως να χρειαζοταν να το επεξεργαστεις με εναν επιστημονα που το εχει επεξεργαστει και με αλλους (ετσι δεν ταραζεται - δεν φοβαται - ξερει πως να το χειριστει).

Επισης σε αυτο που αναφερεις, οτι θα δυσκολευοσουν να το πεις face to face - για μενα ειναι πολυ σημαντικο αυτο. Θα βιωσεις πολυ εντονα συναισθηματα. Κυριως η αποδοχη. Οτι αυτο που λες γινεται κατανοητο. Ξερεις, μπορει να λεμε "οκ, καταλαβαινω πανω κατω" , αλλα ειναι αλλιως να το νιωθεις - αποθηκευεται μεσα σου . Συμφωνω οτι δεν ειναι καθολου ευκολο. Εδω, δυσκολευομαστε να πουμε κατι απλο , ποσο μαλλον κατι τοσο ευαισθητο που αγγιζει τον ευαισθητο τομεα της σεξουαλικοτητας της γυναικας (για καθε γυναικα, η σεξουαλικοτητα ειναι κατι που προφυλασσει σαν τα ματια της - απο την φυση εχει δοθει τοση σημασια λογω τεκνοποιησης - και η εκμεταλευση της την αγγιζει πολυ βαθια μεσα της, ασχετα με το τι μπορει να λεει).

Σχετικά με την ισορροπια του ενηλικου, παλι ειναι υποκειμενικη εννοια και καθε ανθρωπος την εκτιμα προσωπικα. Εννοω, να ειναι καποιος ικανοποιημενος και να μην εχει κατι επιπονο να τον απασχολει εντονα . Διοτι οσες προσπαθειες και να κανει να το θαψει (αρα να νιωθει ουδετερα για αυτο), στην ουσια αυτο εκει θα μενει και θα καταναλωνει 'πορους' απο τον εγκεφαλο, διοτι ο εγκεφαλος δαπανα ενεργεια για να κρατα τις αμυνες - ετσι θα εχει χαμηλοτερη συγκεντρωση, αυξημενη κοπωση, λιγοτερη αποδοση στην καθημερινη ζωη σε καθε τομεα.

Ενω η επεξεργασια του, μειωνει τον πονο, ανακουφιζει και προσφερει μια νεα οπτικη στις αναμνησεις αυτες.

Για τα συναισθηματα που ρωτας, κατα τη γνωμη μου δεν φευγουν αλλα αλλαζουν. Ενω δηλαδη οι αναμνησεις θα ειναι παντα υπαρκτες (δεν θα ξεχασεις ποτε το τι εγινε), επειδη θα τις εχεις επεξεργαστει αρκετα , τα συναισθηματα που θα προκαλουν θα ειναι τα νεα συναισθηματα μετα την εκτενη επεξεργασια.
Επομενως σε καμια περιπτωση δε θα ειναι το ιδιο επιπονα οσο τα αρχικα.

Φυσικα η επεξεργασια γινεται καθε μερα ασυναισθητα και χωρις την υπαρξη ειδικους,σλλα απλα γινεται σε πολυ αργους ρυθμους και συνηθως οχι τοσο αποτελεσματικα (οδηγωντας στην επαναθυμιση του γεγονοτος σαν ενα τροπο διαρκους προσπαθειας εκμηδενισης του αρνητισμου απο τον εγκεφαλο) γι'αυτο λεμε 'ο χρονος ειναι γιατρος' αλλα αυτο δε συμβαινει παντα στο νιδιο ρυθμο.

[researcher]

μικρη γλυκεια μου αρχοντισσα!

σε βρισκω πολυ σωστη και πολυ ισσοροπημενη

φαινεται πως περα απο αυτο που σου συνεβη

γενικα οι ανθρωποι σου σε φροντισαν και αυτο ειναι πολυ καλο

καθως εμαθες και συ να φροντιζεις τον εαυτο σου

σιγουρα μια τετοια εμπειρεια ειναι χαλια μαυρα και αραχνα και πολυπλοκα

κριμα να συμβαινουν τετοια στα παιδακια

απο αρρωστους ανθρωπους στο μυαλο

αλλα χαιρομαι γιατι βλεπεις σφαιρικα την ζωη σου

γιατι κατα τα αλλα φροντιστηκες

και γιατι εχεις μια ηρεμια τωρα σε σχεση με σενα και την υπαρξη σου

ωστοσο οντως ακομα και να σε θυμωνει η να σε θλιβει εννοειται οτι ειναι απολυτα διακαιολογημενο

μια τετοια συμπεριφορα δεν μπορει να μεταβολισθει ευκολα

αλιμονο

και ποσο μαλλον απο ενα μικρο παιδακι

μπραβο για τον τσαμπουκα σου που μιλησες! μπραβο και στην φιλη σου!!!!! πολυ συγκινηθηκα!

οσο για το δεν το θυμαται..ο ιδιος ...μερικες φορες την αρρωστια που ειχε αυτος και την ανωμαλια ισως δεν την χωραει οντως το μυαλο του ωστε να τη θυμηθει!!!

δεν ξερω αν με καταλαβαινεις

π.χ. μπορει γονεις που σπανε στο ξυλο τα μικρα τους

να μην μπορουν να θυμηθουν μετα απο λιγα χρονια αυτο το γεγονος

γιατι τους ειναι αδυνατον να δεχτουν οτι οι ιδιοι εκαναν κατι τετοιο

αντε καλες σπουδες

και καλη συνεχεια ευχομαι μουχλαλουδα καλεε το ονομα σου αρχιζει απο μουχλα και τελειωνει σε λουδα σα μουχλιασμενο λουλουδι??? τι ειναι κι αυτο παλι??

ισως και να εκανα ασχετο συνειρμο!!! σορυ

[Μουχλαλούδα]

.................................................. .

[Μουχλαλούδα]

.................................................. ..

[katerinaki]

Νομιζω οτι το πρωτο που εχεις να κανεις ειναι να θυμωσεις με τον αχρηστο θειο και με την απαραδεκτη μαμα σου!
Αν το να το πεις σε φιλους που ξερεις οτι το λιγοτερο που θα κανουν ειναι τουλαχιστον να σε ακουσουν,αν αυτο σου κινητοποιησει τον θυμο κ εκφρασεις αυτο το συναισθημα , τοτε θαταν πολυ ωφελιμο για σενα να μιλησεις,να ανοιξεις την καρδια σου ,να ξεσπασεις μεχρι να το ξεχασεις.

[esoteriki_dynami]

Κατά τη γνώμη μου, έαν τα πρόσωπα αυτά είναι αρκετά ώριμα ώστε να 'αντέξουν' αυτή την αποκάλυψη, τότε υποθέτω ότι θα σε ανακούφιζε.
Πόσο σίγουρη όμως είσαι ότι θα συμβεί αυτό και δε θα επαναληφθεί η αρνητική κατάληξη που είχες όταν το είπες προσωπο με προσωπο;
Διότι όταν αποκαλύπτουμε κάτι τόσο ευαίσθητο, απαιτείται και αναλογος ευαίσθητος χειρισμός (έστω και ο τρόπος που το ακούει) από αυτόν/η που το ακούει.
Σε αντίθετη περίπτωση είναι σαν να ξύσουμε την πληγή περισσότερο. Επομένως, αυτό περισσότερο εναπόκειται σε σένα να το κρίνεις - υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή σου;

Απλά να πω ότι πολλές φορές η αποφυγή του ειδικού, γίνεται ασυναίσθητα λόγω του ότι κατανοούμε ότι 'θα πονέσει' και έτσι προτιμούμε ευχάριστες λύσεις που θα προσφέρουν ανακούφιση.
Όμως κατά τη γνώμη μου η πραγματική λύση ενός προβλήματος δεν έρχεται με την ανακούφιση των συμπτωμάτων που προκαλεί, αλλά με την διεξοδική ανάλυσή του και θέασή του σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Αυτό όμως θέλει πολλές προσπάθειες, που απαιτούν αρκετό χρόνο - διαφορετικά υπάρχει σίγουρα η λύση της ανακούφισης (π.χ. δραστηριότητες φιλανθρωπίας, θρησκεία, άλλα δρώμενα κτλ) αλλά και του υποκατάστατου (κατανάλωση γλυκών, αλκοόλ, κτλ) για να 'καταπιούμε' τον πόνο.

[researcher]

πραγματικα δεν μπορει να το χωρεσει το μυαλο μου

μπορεις να πεις λιγο το προφιλ του θειου σου?

πως παει και φιλαει στο στομα ενα μωρο ρε?

συγγνωμη αν δεν ειναι της παρουσης ειλικρινα θα το δεχτω

αλλα θα ηθελα να ξερω

δεν μπορω με τιποτα να το καταλαβω

[Μουχλαλούδα]

........................................

[Μουχλαλούδα]

...............................

[researcher]

καπως ετσι το καταλαβα και γω το θειος

τι αρρωστημενο μυαλο

τωρα θα ειναι γυρω στα τριαντα

εχει οικογενεια η ερωτικη ζωη εν γενει?

[esoteriki_dynami]

Μουχλαλουδα, είμαι της γνωμης οτι μεταξύ 'να το πω ή όχι' πάντα καλύτερο είναι το πρώτο. Βέβαια το ακόμα καλύτερο είναι να γνωριζουμε για πιο λογο πραγματικα θελουμε να εκμυστηρευτουμε κατι δλδ τα βαθυτερα κινητρα μιας τετοιας πραξης μας.

Σχετικα με την ειλικρινεια, δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα σε μια σχεση, αρκει να ειναι αναλογη προς το χρονο γνωριμιας (απο την επιφανεια προς το βαθος) ωστε να νιωθουμε την αναγκαια ασφαλεια. Γιατι ειδικα για ενα τοσο ευαισθητο ζητημα, θα χρειαστει να προσεξεις να μην το συνδεσεις μτ ην μοναξια και την φυγη ξανα.

"πράγμα που κατάφερα. Μόνη μου."

"Ό,τι ήθελα να πω σε κάποιον , τα έλεγα στο αρκουδάκι μου, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν ξανά γι’ αυτό το θέμα, δεν ήθελα να ξαναφύγει κανείς από κοντά μου".