Ψάχνω ειδικό για πολλά προβλήματα...

[Mirror]

Γειά σας, είναι η πρώτη φορά που γράφω,
δυστυχώς έγραψα ένα μεγάλο κείμενο, αλλά δεν το πήρε, και τώρα το ξαναγράφω απο την αρχή...

Είμαι γύρω στα 30 με οικογένεια, και δουλεύω στο ελευθερο επάγγελμα...

Εχω επισκεφτεί ειδικό, ψυχίατρο, παλιότερα, γιατί είχα διάφορα θέματα με την δουλειά μου, πήγα 2-3 φορες, μετά σταμάτησα γιατί δεν είχα χρήματα.

Το πρόβλημα είναι οτι θέλω να μιλήσω σε κάποιον για αυτά που με απασχολούν χωρίς να με επικρίνει για τα λάθη μου, που τα ξερω βέβαια, αλλά να με βοηθήσει να βρώ τον δρόμο μου, μια ακρη στην ζωή μου.

Νιώθω οτι πάσχω απο κάτάθλιψη, δεν έχω διάθεση πια για τπτ σχεδόν, η καθημερινότητά μου είναι αδιάφορη και ασήκωτη άλλοτε, αναβάλλω επισκέψεις και συναντήσεις με φίλους, προτιμώ να κάθομαι σπίτι και να μην κάνω τπτ.
Τα τελευταία χρόνια εμφάνισα κλειστοφοβία. Δεν μπαίνω πια σε αεροπλάνο, παλιά εμπαινα καθε χρόνο, τώρα στερείται και ο άντρας μου τα ταξίδια.
Επίσης εχω αγοραφοβία. Αλλάζω δρόμο στον δρόμο για την δουλειά, μην τυχόν και συναντήσω κανένα γνωστό...Πολλές φορές το κάνω αυτό. Αν δω κάποιον απο μακρυα φρεναρω και προχωράω αργά, για να απομακρυνθεί, με πιάνει χτυποκαρδι...
Το αγχος μου χτυπάει κόκκινα. Μονίμως. Δεν μπορώ ούτε τα βράδια να κοιμηθώ.
Για χαζά πράγματα, οχι μόνο για την δουλειά. πχ αν με σταματήσει κάποιος στον δρόμο και με ρωτήσει, πώς να παω εκει? Του απαντάω στρίψε εδω κλπ, και μετα που φεύγει, αναρωτιέμαι: ωχ τον εστειλα καλά ή εκει που του πα να στρίψει είναι μονόδρομος και θα με βρίζει? Ενα παράδειγμα σας φέρνω, αλλά πολλές φορες σκέφτομαι έτσι...
Αυτό και μόνο φτάνει για να είμαι όλη μέρα στο άγχος...

Η δουλειά μου πάει απο το κακό στο χειρότερο. Πώς να μην πηγαίνει άλλωστε? Δεν βγάζω χρήματα, δεν έχω κανει καλό κύκλο, παρότι δουλευω τόσα χρόνια, δεν είμαι καλή στις δημόσιες σχεσεις που χρειάζονται στο επάγγελμά μου. Ειμαι τόσο χάλια επαγγελματικα και οικονομικά, που αναγκάζομαι και ενισχύομαι ελαφρώς και απο τον πατέρα μου. Αυτό με κανει ακόμα χειρότερα. νιώθω τελειως αχρηστη που στα 30 μου ακόμα με χαρτζιλικώνει. αν βέβαια δεν μου εδινε αυτά τα λεφτα, δεν θα μπορούσα να πληρώσω το ενοικιο της δουλειάς. Επίσης δυσκολεύομαι να πληρώσω λογαριασμούς και το ταμειο μου. Είναι μήνες που καθυστερώ και μετά αναγκάζομαι να πληρώσω πρόστιμο στο ταμείο. Μένω δλδ και ανασφάλιστη για λίγο καιρό. Ντροπή το ξέρω, είμαι ανίκανη να κάνω κατι ριζοσπαστικό για αυτο.

Παλιότερα συζητούσαμε με τον άντρα μου να σταματήσω απο την δουλειά μου, και να παω αλλού να δουλεψω, να βγάζω τουλάχιστον κάτι. Αλλά ούτε αυτό τόλμησα να κάνω. Ξεκίνησα διαδικάσίες και το σταμάτησα. Δείλιασα αλλη μια φορά. Τί θα πεί ο ένας και ο άλλος, θα γίνω ρεζίλι, οτι και καλά απέτυχα ώς επαγγελματίας και άλλα τέτοια σκεφτομαι...

Στο σπίτι τα πληρώνει όλα ο συζ, δεν διαμαρτύρεται βέβαια, αλλά και αυτός δεν μπορεί να να καλύψει όλα, οπότε έχουμε κόψει απο αλλού, πχ διακοπές έχουμε 3 χρόνια να πάμε. Και αυτό μου την έχει βαρέσει, χρειάζεται να αλλάζουμε πού και πού παραστάσεις. Να ξεφεύγουμε απο την καθημερινότητα. και αυτός βέβαια το λεει...

Δεν εχω καταφέρει να παρω ούτε ενα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο στην ζωή μου, στην δουλειά πάω και έρχομαι με τα πόδια, δεν είναι μακρυά βέβαια, αλλά και τώρα με το παιδί ενα αμάξι χρειάζεται, για μια ανάγκη που λεμε. ενα μαρκετ,γιατρό ω μη γενοιτο, αν ο αντρας μου είναι στη δουλειά.

Εχω έναν λογαριασμό στην τράπεζα πάντα άδειο, ποτέ δεν είχε πάνω απο 1000 ευρω και αυτό στα καλύτερά μου... Ντρέπομαι που το γράφω αυτό...

Βλέπω παλιούς συμμαθητές και συμφοιτητές και γνωστούς, και έχουν πάει μπροστά, όλοι κάτι έχουν καταφέρει, εγώ είμαι η τελευταία των τελευταίων, ακόμα και οι πιο τεμπέληδες κάτι έχουν κάνει. εγώ ούτε το αφορολόγητο δεν πιάνω.
Καμιά φορά δε, με πιάνει και η κακία με γνωστούς που τα πάνε καλά επαγγελματικά οικονομικά κλπ... Λέω γιατί αυτός και όχι εγώ?

Φυσικά στους άλλους, περα απο την στενή οικογένεια, δεν λεω τί περναω. Ολοι νομιζουν πως πάω πολύ καλά επαγγελματικά και οικονομικά τα καταφέρνω... Δεν υπάρχει περίπτωση να τα συζητήσω αυτά με κάποιον γνωστό, νιώθω απίστευτη ντροπή και κόμπλεξ......

Εχω τελειώσει πανεπιστήμιο, ήμουν πάντα απο τους πρώτους μαθητές ,φοιτητες, σε ο,τι έκανα, πχ γλώσσες, μουσική... Αλλά σαν άνθρωπος αδύναμη να εκμεταλλευτω τις ικανότητές μου, το λεω αυτό και με πιάνουν τα κλάματα...
Απο χτες όλο κλαίω... Με εχει πάρει πάλι απο κάτω...Αυτό ήταν για μένα γραμμενο στην ζωή??? Οχι δεν το πιστεύω.....δεν θέλω......Τί έφταιξε? Τα παιδικά μου χρόνια? Οι γονείς? Θέλω να μάθω... Είμαι έτσι?? Η έγινα έτσι για κάποιους λόγους??????

Θέλω να βγώ απο το αδιέξοδο και να αλλάξει η ζωή μου, δεν μου αξίζει αυτή η μιζέρια, ούτε στον συζ, ούτε στο παιδί μου...

Αν έχετε να μου προτείνετε κάποιον ειδικό, στείλτε ενα μηνυμα.
Επίσης ο,τι άλλο θελετε να προτείνετε, δεκτό....

[elis]

μαλλον με αρκετεσ πιθανοτητεσ εχεισ κοινωνικη φοβια ή αγχωδη διαταραχη που σου δημιουργει χαμηλη αυτοεκτιμηση και καταθλιψη επειδη εχεισ εστιασει τη διαθεση σου στην αποδοση σου κοινωνικεσ σχεσεισ ενημερωσου στο ινετρνετ τι ειναι αυτο παντωσ αγοραφοβια δεν εχεισ σιγουρα απο αυτα που γραφεισ

[Lou!]

mirror,

αγοραφοβια ειναι να φοβασαι τους κλειστους χωρους. οχι τους ανθρωπους, αυτο που αλλαζεις δρομο κ φοβασαι τους ανθρωπους λεγεται κοινωνικο αγχος η κοινωνικη φοβια (αναλογα το ποσο σοβαρο ειναι).
μαλλον αυτο σου συμβαινει γιατι δειχνεις να μετρας την αξια σου σαν ανθρωπος απο τα επιτευγματα που εχεις καταφερει στη ζωη σου κ απο το ποσα βγαζεις.
επειδη δεν τα πας καλα, αισθανεσαι οτι δε θες να συναντησεις γνωστους, αν ομως εβγαζες καλα λεφτα δε θα ειχες προβλημα. συμβαινει κατι τετοιο?

επισης μην μπερδευεις τα πραγματα. αλλο το να παιρνει κανεις τα γραμματα κ να ειναι καλος μαθητης, κ αλλο το να εχει βρει τροπο να βγαζει χρηματα. το ενα δε συνεπαγεται απαραιτητατο αλλο. αλλες δεξιοτητες απαιτει το να ειναι κανεις ακομα κ αριστος μαθητης, κ αλλες το να βγαζει λεφτα. υπαρχουν απειρα παραδειγματα απο ανθρωπους που σχεδον δεν τελειωσαν το σχολειο κ βγαζουν παρα πολλα λεφτα, οπως κ επισης απο αριστους που βγαζουν ενα μετριο μισθο. οπως κ ολοι οι αλλοι συνδυασμοι.

πραγματι, απο αυτα που γραφεις μπορει να εχεις καταθλιψη. αν κ εδω οι διαγνωσεις απαγορευονται. για τετοια θεματα πολυ καλη ειναι κ η ψυχοθεραπεια (αρκει να μην πεσεις σε μαλακα). θα δεις πώς λειτουργεις, πώς σκεφτεσαι κ πώς αισθανεσαι κ πώς τελος παντων μπλοκαρεις κ πώς μπορεις να αλλαξεις τον τροπο σκεψης σου κ συμπεριφορας σου ωστε να ξεμπλοκαρεις.

γραφεις πως θελεις να μιλησεις για τα λαθη σου χωρις να σε επικρινει καποιος. πολυ σωστα! οι ψυχολογοι δεν επικρινουν, οποτε μπορεις να μιλησεις αφοβα. πιθανοτατα δε, θα ανακαλυψεις οτι αλλα ειναι τα σημαντικα σου λαθη κ οχι αυτα που νομιζεις!

πχ για το θεμα που εχεις προβλημα με τους ανθρωπους, ισως νομιζεις οτι το λαθος σου ειναι οικονομικης φυσεως, οτι εκανες καποια λαθη στη δουλεια σου κ δεν εβγαλες αρκετα λεφτα, οποτε δεν αισθανεσαι ανετα με τους αλλους να βγεις κ καθεσαι μεσα κ μιζεριαζεις.

το λαθος σου ομως ειναι αλλο: ειναι οτι εχεις συνδεσει τις κοινωνικες σχεσεις με την επαγγελματικη επιτυχια, ενω η αληθεια ειναι οτι αλλο τα συκα κ αλλο η σκαφη. τα επαγγελματικα μας δινουν λεφτα για να ζουμε, δημιουργικοτητα σε πολλες περιπτωσεις κα, αλλα οι φιλια θελει αλλα! (εκτος αν εννοεις οτι δεν εχεις λεφτα για να βγεις, να πληρωσεις τον καφε σου, η να πας ενα δωρακι σε περιπτωση που προκυψει)

οι κοινωνικες σχεσεις για να ειναι πετυχημενες δε θελουν επαγγελματικη επιτυχια, θελουν αγαπη, ειλικρινεια, σωστα ορια, κοινα ενδιαφεροντα, ταπεινωση, προσφορα, κατανοηση της διαφορετικοτητας του αλλου, συνεργατικο κ οχι ανταγωνιστικο πνευμα, κ δε συνδεονται με το τι κανουμε στη δουλεια μας.

[Mirror]

mirror,

αγοραφοβια ειναι να φοβασαι τους κλειστους χωρους. οχι τους ανθρωπους, αυτο που αλλαζεις δρομο κ φοβασαι τους ανθρωπους λεγεται κοινωνικο αγχος η κοινωνικη φοβια (αναλογα το ποσο σοβαρο ειναι).
μαλλον αυτο σου συμβαινει γιατι δειχνεις να μετρας την αξια σου σαν ανθρωπος απο τα επιτευγματα που εχεις καταφερει στη ζωη σου κ απο το ποσα βγαζεις.
επειδη δεν τα πας καλα, αισθανεσαι οτι δε θες να συναντησεις γνωστους, αν ομως εβγαζες καλα λεφτα δε θα ειχες προβλημα. συμβαινει κατι τετοιο?.

η αλήθεια είναι, οτι νόμιζα πως αγοραφοβία λέγεται αυτό που δεν θες να βγαίνεις έξω και να βλέπεις ανθρώπους. οτι προτιμάς να είσαι κλεισμένος μέσα κλπ. Οκ, μπορεί να το όρισα λάθος, κατάλαβες όμως τί εννοώ!
Αυτό με τα λεφτά που μου λες, δεν είναι ακριβώς έτσι, ίσως φταίω εγώ που δεν το έθεσα σωστά(?)
Εγώ νιώθω οτι δεν θέλω να συναντάω γνωστούς, γιατί νιώθω οτι ....κάτσε να το σκεφτώ... δεν είμαι σίγουρη να σου πω την αλήθεια...δεν ξέρω τί ακριβώς σκέφτομαι εκεινη την ώρα, που αλλάζω πεζοδρόμιο για να μην πεσω σε γνωστό, ή να περασω έξω απο το μαγαζί κάποιου, που θα πρεπει να του πω καλημερα!
Νομίζω οτι δεν ξέρω γιατί ακριβώς το κάνω! Το πιστεύεις? Ισως αν το σκεφτώ καλύτερα, να δωσω μια πιθανή εξήγηση. Αλλά και απο το σπιτι ξεκινώντας, το σκέφτομαι, λέω να πάω έτσι ή αλλιώς, μην τύχει και δω κανέναν...
Δεν νομίζω να έχει να κανει με τα λεφτα, που αν τα έβγαζα και ήμουν φραγκάτη, δεν θα είχα πρόβλημα. Εξάλλου, όπως ανέφερα στο πρωτο ποστ, στους άλλους δίνω την εντύπωση μιας επιτυχημενης επαγγελματία, οχι οτι βγάζω εκατομ, αλλά οτι είμαι καλά οικονομικά.

επισης μην μπερδευεις τα πραγματα. αλλο το να παιρνει κανεις τα γραμματα κ να ειναι καλος μαθητης, κ αλλο το να εχει βρει τροπο να βγαζει χρηματα. το ενα δε συνεπαγεται απαραιτητατο αλλο. αλλες δεξιοτητες απαιτει το να ειναι κανεις ακομα κ αριστος μαθητης, κ αλλες το να βγαζει λεφτα. υπαρχουν απειρα παραδειγματα απο ανθρωπους που σχεδον δεν τελειωσαν το σχολειο κ βγαζουν παρα πολλα λεφτα, οπως κ επισης απο αριστους που βγαζουν ενα μετριο μισθο. οπως κ ολοι οι αλλοι συνδυασμοι...

ναι, το ξέρω αυτο, όλοι νομίζω το ξέρουμε. Απλά έγραψα τον πόνο μου , την πίκρα μου, να το πω έτσι, οτι δλδ έκανα τόσα πράγματα και όμως δεν απέδωσαν ούτε στα στοιχειώδη, δλδ να έχω στην ηλικία μου ένα έστω μικρό εισόδημα...σαν να πήγαν τόσα χρόνια, κόποι, ξενύχτια χαμενα...

πραγματι, απο αυτα που γραφεις μπορει να εχεις καταθλιψη. αν κ εδω οι διαγνωσεις απαγορευονται. για τετοια θεματα πολυ καλη ειναι κ η ψυχοθεραπεια (αρκει να μην πεσεις σε μαλακα). θα δεις πώς λειτουργεις, πώς σκεφτεσαι κ πώς αισθανεσαι κ πώς τελος παντων μπλοκαρεις κ πώς μπορεις να αλλαξεις τον τροπο σκεψης σου κ συμπεριφορας σου ωστε να ξεμπλοκαρεις..

πώς ξέρεις πού θα πέσεις? Αυτό είναι ένα θέμα για μένα. Πώς να επιλέξω ειδικό. ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή ο.τι αλλο? Δεν εχω κάποιον γνωστό να μου προτείνει κάποιον... Πως θα παω, στην τύχη???

το λαθος σου ομως ειναι αλλο: ειναι οτι εχεις συνδεσει τις κοινωνικες σχεσεις με την επαγγελματικη επιτυχια, ενω η αληθεια ειναι οτι αλλο τα συκα κ αλλο η σκαφη. τα επαγγελματικα μας δινουν λεφτα για να ζουμε, δημιουργικοτητα σε πολλες περιπτωσεις κα, αλλα οι φιλια θελει αλλα! (εκτος αν εννοεις οτι δεν εχεις λεφτα για να βγεις, να πληρωσεις τον καφε σου, η να πας ενα δωρακι σε περιπτωση που προκυψει)

οι κοινωνικες σχεσεις για να ειναι πετυχημενες δε θελουν επαγγελματικη επιτυχια, θελουν αγαπη, ειλικρινεια, σωστα ορια, κοινα ενδιαφεροντα, ταπεινωση, προσφορα, κατανοηση της διαφορετικοτητας του αλλου, συνεργατικο κ οχι ανταγωνιστικο πνευμα, κ δε συνδεονται με το τι κανουμε στη δουλεια μας.

ναι, βασικά νομίζω οτι το θέμα μου δεν είναι οι κοινωνικές σχέσεις. Είναι ο εαυτός μου, που για κάποιον λόγο οδηγήθηκα εκει που είμαι τώρα, και αυτό είχε σαν αποτελεσμα να κόψω τις επαφές με τους άλλους, ή καλύτερα να τις αποφεύγω.
Δεν εχω πλεον διάθεση να ασχοληθώ με τους άλλους, όπως και αν ακουγεται αυτο, νιώθω οτι τα δικά μου προβλήματα εχουν γιγαντωθεί σε σημείο που δεν με ενδιαφέρει τπτ άλλο.

Το πρόβλημά μου είμαι εγώ η ίδια, οτι νιώθω χαμένη στο κέντρο ενός ωκεανού, που δεν μπορω να κολυμπήσω προς καμιά κατεύθυνση, γιατί δεν ξέρω πού να πάω, αλλά δεν κάνω και καμία προσπάθεια να σωθω, γιατί δεν ξέρω πώς να προσπαθήσω. Φοβάμαι!

[elis]

παντωσ αμα κανεισ ενα θεμα με αναζητηση ψυχολογου θα σου πουν τα παιδια αν εχουν καλεσ εμπειριεσ απο καποιουσ

[Kandy]

Eγω, με τη σειρα μου, θα ηθελα να σταθω σε ενα συγκεκριμενο κομματι (ισως οχι κ το πιο σημαντικο) απλα γιατι το περασαμε ετσι....
Ο ελευθερος επαγγελματιας λεγεται "ελευθερος" γιατι μπορει να ερχεται κ να φευγει οποτε θελει.... Δεν ειναι ντροπη να αποφασισεις να κλεισεις ενα μαγαζι. Ειναι απλα μαθηματικα. Τα βαζεις κατω.... κ αν για μεγαλο χρονικο διαστημα δεν βγαινεις............. απλα πρεπει να κανεις κατι γι αυτο........ Δεν μπορω να καταλαβω γιατι δειλιασες να πας να δουλεψεις αλλου? Κανεις δεν γεννιεται επιτυχημενος.... Ενας λογος σιγουρα που δεν εισαι ψυχολογικα καλα ειναι γιατι βρισκεσαι σε ενα επαγγελματικο περιβαλλον που σε κατατρωει λογω των εξοδων... Κ ολο αυτο ειναι ενας φαυλος κυκλος. Δηλ δεν αισθανεσαι αρκετα κοινωνικη ετσι ωστε να πιασεις κουβεντα στους πελατες, στους γνωστους, στους γειτονες...
Θα συμφωνησω με τη Λου για οσα σου ειπε κ θα προσθεσω (ενω δεν πρεπει) οτι για μενα βρισκεσαι στα προθυρα της καταθλιψης κ κατι πρεπει να κανεις για να το προλαβεις... Για να βοηθησεις κ εσενα κ τη σχεση σου με τον συζηγο σου που σε υποστηριζει κ μπραβο του γι αυτο!!!!!!!!!!
Μην ντρεπεσαι κ μην σκεφτεσαι τι θα πει ο κοσμος.......... Στα παλια σου τα παπουτσια ο κοσμος!!!!! Να σκεφτεσαι εσενα αυτη τη στιγμη κ τον συζηγο σου που σου συμπαραστεκεται!!!!!!!! Κανε κατι, μην στεκεσαι αδρανης!
Ευχομαι να μην σε στεναχωρησα.......

[Mirror]

Eγω, με τη σειρα μου, θα ηθελα να σταθω σε ενα συγκεκριμενο κομματι (ισως οχι κ το πιο σημαντικο) απλα γιατι το περασαμε ετσι....
Ο ελευθερος επαγγελματιας λεγεται "ελευθερος" γιατι μπορει να ερχεται κ να φευγει οποτε θελει.... Δεν ειναι ντροπη να αποφασισεις να κλεισεις ενα μαγαζι. Ειναι απλα μαθηματικα. Τα βαζεις κατω.... κ αν για μεγαλο χρονικο διαστημα δεν βγαινεις............. απλα πρεπει να κανεις κατι γι αυτο........ Δεν μπορω να καταλαβω γιατι δειλιασες να πας να δουλεψεις αλλου? Κανεις δεν γεννιεται επιτυχημενος.... Ενας λογος σιγουρα που δεν εισαι ψυχολογικα καλα ειναι γιατι βρισκεσαι σε ενα επαγγελματικο περιβαλλον που σε κατατρωει λογω των εξοδων... Κ ολο αυτο ειναι ενας φαυλος κυκλος. Δηλ δεν αισθανεσαι αρκετα κοινωνικη ετσι ωστε να πιασεις κουβεντα στους πελατες, στους γνωστους, στους γειτονες...

Μα αυτό έγραψα παραπάνω, οτι δεν μπορώ να μπω σε αυτή την διαδικασία, δεν έχω την δύναμη, αυτό σπούδασα, αυτό έμαθα, αυτό κάνω, έτσι αισθάνομαι αποτυχημένη αν κλείσω, χώρια τα σχόλια του περίγυρου...Αν΄ήταν τόσο απλό, όπως το λες, θα το είχα ήδη κάνει. δεν θα χρειαζόμουν κάποιον να με ξεκολλήσει. Για αυτό θέλω να πάω σε ειδικό.

Ευχομαι να μην σε στεναχωρησα.......

δεν με στενοχώρησες!