παραπονο

**ellinolandia** · 10-02-2011, 16:01

εχω ενα παραπονο απο τον πατερα μου .ο πατερας μου ειναι αρρωστος και πεθαινει εχει καρκινο . την μανα μου δεν την αγαπησε ποτε την παντρευτηκε για τα λεφτα της πεθανε 47 χρ. απο καρκινο εγω εκανα ενα γαμο για να φυγω απο το σπιτι γιατι ηθελε να με βγαλει τρελη ,βεβαια χωρισα . ο πατερας μου ξαναπαντρευτηκε και η μητρια μου με αγαπαει σαν παιδι της οπως και οι κορες της σαν αδελφη τους . ο πατερας μου μας ειπε οτι δεν μας αγαπαει ουτε ποτε μας αγαπησε και αγαπαει μονο την αδελφη μου που πηρε και ολη την περιουσια [4 σπιτια] και ακομα της δινει 200 ευρω την βδομαδα για να μην χαλασει ουτε ευρω .ενω εμεις κανουμε του κοσμου τα εξοδα γιατι ειναι σε ιδιωτικη κλινικη μια και χρειαζεται περιθαλψη .δεν εχει μετανειωσει ουτε στιγμη που μας φερεται ετσι ενω μην παθει τιποτε η αλλη του κορη γιατι τετοια αδικια?

**researcher** · 10-02-2011, 16:04

πολυ μεγαλες παραξενιες ρε παιδι μου

ξερω γω

τι ναπω

εκδικειται κανεναν?

μηπως ειναι συναισθηματικα πολυ στερημενος ξερω γω

η ιστορια του καθε ανθρωπου ε? πω πω...

**carrie** · 10-02-2011, 18:59

Τον εχεις ρωτησει?

**RainAndWind** · 10-02-2011, 19:07

Κάνετε του κόσμου τα έξοδα εσείς (και φαντάζομαι η άλλη δε δίνει μία γιατί έχει την αγάπη του μπαμπά δεδομένη). Ενώ εσείς παλεύετε
να την κερδίσετε, έστω και στο κατώφλι του θανάτου του, ενώ ξέρετε πως δε θα τη βρείτε. Και αυτό φυσικά σας γεννάει θυμό, την ώρα δλδ που προσφέρετε
στον πατέρα σας, ταυτόχρονα βασανίζεστε με το γιατί το κάνετε την ώρα που σας έχει πει καθαρά πως δε σας αγαπάει.
Μυστήριο!

Ένας άνθρωπος που λέει στα ίδια του τα παιδιά ότι δεν τα αγαπάει και δεν τα αγάπησε ποτέ, είναι ένας πατέρας που κακοποίησε τη γονεική του ιδιότητα, τη βίασε,
την σακάτεψε, την πρόδωσε, πρόδωσε τα παιδιά του, γιατί περίμεναν και δικαίως το έκαναν την αγάπη του αφού η σπερμοδοσία του δεν είναι απόδειξη πως είναι και γονιός. Τα παιδιά του μένουν με το παράπονο και το μπλέξιμό τους το συναισθηματικό, που θα το έχετε σαν παρακαταθήκη (σας αφήνει δηλαδή τη διαθήκη της μη-αγάπης του).

Ζείτε ζόρι ellinolandia. Θα σας έλεγα να μείνετε κοντά τα παραπονεμένα παιδιά, συνειδητοποιώντας πως δεν είχατε πατέρα, να το διαπραγματευτείτε με κάποιον ειδικό αυτό το θυμό, αυτά τα ερωτήματά σας τα αναπάντητα, το έχετε ανάγκη. Πέστε στον εαυτό σας ότι προσφέρετε σαν άνθρωποι σε ένα άρρωστο ανθρώπινο πλάσμα, αλλά μην βασανίζεστε με προσδοκίες που σας αφήνουν κι άλλα τραύματα.

**ellinolandia** · 11-02-2011, 16:18

τον ρωτησα αλλα δεν απανταει γυρζει αλλου την κουβεντα η δεν μιλαει καθολου . εγω πιστευω οτι δεν ειμαι πραγματικο του παιδι τετοια εξηγηση δινω δεν ξερω πια τι να πιστεψω

**carrie** · 11-02-2011, 17:27

Πες του το αυτο..

**RainAndWind** · 11-02-2011, 21:23

Και "πραγματικό" του παιδί να μην είσαι, να μην είναι δηλαδή ο βιολογικός σου πατέρας, πάλι θα μπορούσε αν ήταν ένας άνθρωπος που δεν συνέδεε την γονεική του ιδιότητα με ιδιοκτησία (το δικό ΜΟΥ παιδί), να σου είχε σταθεί σαν τέτοιος. Όλα είναι θέμα μυαλού και χαρακτήρα. Είχε επιλογή και δεν είναι αυτή παρά μία δικαιολόγηση του παραλογισμού. Υπάρχουν γονείς που ξεδιαλέγουν τα παιδιά τους, σα ντομάτες στον πάγκο της λαικής, εσύ είσαι η καλή ντομάτα, εσύ η κακή, εσύ έχεις ψεγάδια, εσύ αστράφτεις από τελειότητα. Τι κάνουν? Αποδίδουν στα παιδιά τους ποιότητες που οι ίδιοι επινοούν, ελλείψεις ή προσόντα, κουσούρια ή προτερήματα, για να τα διχάζουν, να τα διαχωρίζουν και να μπορούν να χειρίζονται το καθένα ξεχωριστά, ενώ τα κρατάνε σε ομηρία. Μην ξεχνάς ότι αδέρφια ενωμένα ίσον δυνατά, αδέρφια που λαμβάνουν ίσα ίσον αδέρφια που δε τα χωρίζουν πικρίες και θυμοί και παράπονα, που μπορούν να γίνουν άνθρωποι με την ατομικότητά τους ακέραιη, όχι θρυμματισμένη. Και το να χωρίζει κάποιος τα παιδιά του κατ' αυτόν τον τρόπο το θεωρώ ποταπό, κι αυτόν έναν αναίσθητο χειριστή του συναισθήματός τους.
Ούτε η αδερφή σου φταίει, που της έγραψε τα πάντα και σε σένα τίποτε. Μπορεί να σου φαίνεται το χρυσό παιδί, αλλά και το "χρυσό παιδί" που τυγχάνει να λαμβάνει το μεγάλο κομμάτι της πίτας κι αυτό όμηρος είναι. Και το ότι ο πατέρας της δε φέρθηκε δίκαια και ισότιμα στα παιδιά του δε μπαλώνεται αγάπη μου με χρήμα και ντουβάρια. Το παιδί μαθαίνει το παράδειγμα του γονιού, όταν το παράδειγμα είναι στρεβλό, διαβρωμένο, σαθρό, το παιδί μαθαίνει να λέει την αλήθεια ψέμα και το ψέμα αλήθεια.

Να μη νιώθεις ριγμένη, τι σημασία έχουν τα σπίτια όταν έχεις τραυματίσει τη σχέση με το παιδί σου???
Τι σημασία έχει του ενός ή του άλλου η περιουσία όταν το πόνεσες, δίχως να απολογηθείς καν για το σφάλμα σου???
Πώς μπορείς να το αντικρίζεις στα μάτια όταν το λάβωσες???

**ellinolandia** · 12-02-2011, 11:37

τα ντουβαρια δεν εχουν σημασια μονο οι αναμνησεις μεσα εκει , η ζωη με την μανα μου εχουν σημασια απλα ειπα ενα παραπονο γιατι πικραθηκα απο μικρη απο την αδικια αυτης της'' αγαπης ''