Ανικανη να κανω σχεση ή απλα να αγαπησω.

[cocomero]

Ειναι ενα θεμα που με παιδευει πολυ και περσι μαλιστα ειχα παθει καταθλιψη. Ειμαι 21 ετων φοιτητρια. Ποτε δεν εχω κανει σχεση κανονικη. Να σας δωσω να καταλαβετε την "Ερωτικη" μου ζωη απο την εφηβεια γιατι πιστευω οτι μπορει να δωσει πληροφορειες: Α γυμνασιου ειχα "σχεση" με ενα συμμαθητη για 1-2 βδομαδες που ουτε καν γεια δε λεγαμε. Απο μακρια δηλαδη, παιδιαστικα πραγματα. Μετα απο αυτο το παιδι κολλησα με εναν ενα χρονο μεγαλυτερο που μου αρεζε πολυ εξωτερικα αλλα φυσικα ποτε δε του μιλησα δλδ δεν τον ηξερα και ακομη κι αν μου δινοταν ευκαιρια θα εχανα τα λογια μου και απλα θα γινομουν ρεζιλι. Θα μου ανεβαινε το αιμα στο κεφαλι, που νιωθεις οτι καιγεται το προσωπο σου απ το αγχος...Γενικα μαθαινα οτι αυτος μιλησε σε μια συμμαθητρια ή του αρεζε μια φιλη μου και τετοια και στεναχωριομουν πολυ σε σημειο να κλαιω. Πλατωνικος ερωτας δε λεγεται αυτο? Τετοιους λοιπον εχω αρκετους. Β γυμνασιου κολλησα με εναν αλλο ο οποιος ηταν γιος μιας φιλης της μαμας μου απο κοντινο χωριο τον οποιο σπανια τον εβλεπα αλλα και παλι "ερωτευτηκα" λογω εξωτερικης εμφανισης. Παλι το ιδιο μοτιβο..μολις μαθαινα οτι μπορει να εγινε κατι με αλλη εκλαιγα ενιωθα χαλια κτλ. Απο θεμα αυτοπεποιθησης μηδεν μπορω να πω. Μετα προσπαθουσα την υπολοιπη χρονια να μου αρεσει ενας συμμαθητης καθως ηταν πιο προσιτος αφου ηδη γνωριζομασταν...ε απλα ελεγα με τις φιλες μου οτι ηταν ο πιο ωραιος της ταξης και οτι μ αρεσει χωρις να εχω νιωσει στο ελαχιστο αυτο που ενιωσα με τους αλλους τους "θεους" οπως λεγαμε. Αυτος ηθελε την κολλητη μου. Γ γυμνασιου, το 3ο κολλημα με εναν απο το λυκειο 2 χρονια μεγαλυτερο, μπορουσα να τον κοιταζω ολη μερα απλα να στεκεται απεναντι. Ηταν πανεμορφος στα ματια μου, πηγα γυμναστηριο για να τον βλεπω...τεραστιο κολλημα. Ειχε κοπελα φυσικα και επομενως εγω να στεναχωριεμαι και να κλαιω. Μια φορα μας συστησε ενας συμμαθητης μου και απλα καταλαβα οτι σκοπος του ηταν να με ρεζιλεψει μπροστα του αφου φυσικα ποτε δε θα μπορουσα να κανω μαζι με αυτον που θελω μια συζητηση της προκοπης. Ενιωθα το ταπεινο χαμομηλακι κι αυτος ο θεος. Αρα αλλη μια απογοητευση. Α λυκειου "Ερωτας" με εναν γνωστο μιας φιλης που τον βλεπαμε μονο οταν βγαιναμε το βραδυ γιατι ηταν απο αλλο χωριο. Πανεμορφος, τον εβλεπα στον υπνο μου, εγραφα γι αυτο απειρα στα ημερολογια κτλ. Ειχε κοπελα το περισσοτερο διαστημα οποτε εγω να παθαινω καταθλιψη καθε φορα που τους εβλεπα. Β λυκειου πηγαμε κατασκηνωση το καλοκαιρι για 1 βδομαδα και γνωρισα εναν που μου αρεσε εξωτερικα και καναμε λιγη παρεα...στην 3η-4η μερα μου ειπε οτι ειναι ερωτευμενος μαζι μου και "τα φτιαξαμε". Οταν το εμαθαν οι 2 φιλες μου που ηταν μαζι μου στην κατασκηνωση δε μου μιλουσαν και ελεγαν αλλαξε οριστικα η σχεση μας απο αυτο που εκανα δλδ επειδη τα "εφτιαξα" με ενα αγορι που το ηξερα μολις 3 μερες. Επρεπε να τις παρακαλω και να κλαιω για να αρχισουν να μου ξαναμιλανε 2 μερες μετα. Εντωμεταξυ αυτη η "σχεση" κρατησε 1 μηνα περιπου. Ηταν απο την πολη αυτος και ερχοταν καποιες φορες τι βδομαδα και πηγαιναμε καμια βολτα. Σε ολη τη διαρκεια ειχα καποιο εσωτερικο αγχος, δεν ειχα ιδιαιτερη ορεξη για φαγητο και φυπνουσα πολυ νωρις το πρωι....ειδικα στην αρχη. Επιανα τον εαυτο μου να προσπαθω να κλαψω να βγει απο μεσα μου αυτο το απροσδιοριστο αγχωτικο συναισθημα...ενω οταν ημουν μαζι του δεν ηθελα να φυγω και ηθελα να τον φιλαω συνεχεια. Ε καποιες βδομαδες μετα πολυ απλα το τελειωσε αυτος. Οπως εμαθα αργοτερα λογω της αποστασης. Μεσα στο καλοκαιρι μου ζητησε ραντεβου ενας αρκετα μεγαλυτερος που μου αρεζε ανεκαθεν, χρονια δηλαδη ηταν στανταρ οτι αυτος μου αρεσε...τον εβρισκα πολυ γλυκο απο μακρια φυσικα αφου ποτε δεν ειχαμε μιλησει. Απλα καρφωθηκα και αφου με κοιταζε κι αυτος τελικα εκανε ενα βημα. Εγω τα εχασα αρχισε τον αγχος μου και βρηκα μια δικαιολογια κ του ειπα την αλλη μερα. Δε μου ξαναμιλησε. Μαλλοντ ο καταλαβε. Μετα απο αυτο δεν ενιωθα γι αυτον οτι πριν...μολις δλδ εδειξε ενδιαφερος αυτος εχασα το δικο μου μεσα στο αγχος μου. Γ λυκειου ηθελα παλι εκεινον που ηθελα στην Α. Τον ηθελα δλδ πολυ καιρο τον συγκεκριμενο....μεγαλος πλατωνικος ερωτας. Καποια περιοδο μεσα στη χρονια προσπαθησα να κανω σχεση με ενα παιδι που μου την επεσε κι επειδη εξωτερικα τον εβρισκα συμπαθητικο ειπα να προσπαθησω για να μην ειμαι η μονη χωρις σχεση πια. Οταν πια ηταν σαν να τα ειχαμε με επιασε τρελο αγχος δεν ηθελα να ασχολειται μαζι μου να μ στελνει μνμτα και ουτε με ενοιαζε να τον δω η οχι. Απλα ειχα πολυ αγχος με ελλειψη υπνου και ορεξης. Το σταματησα με μνμ λιγες μερες μετα. Και απευεθειας ησυχασα. Επεστρεψα στο να θελω τον αλλο...τελικα κατα τα χριστουγεννα γνωριστηκαμε και εδειξε καποιο ενδιαφερον, εγω ημουν μεσα στην τρελη χαρα που επιτελους με ηθελε αυτος...φιληθηκαμε 2 φορες δλδ 2 διαφορετικες μερες οπου καναμε πολυ χαζες συζητησεις και καθε φορα που με εβλεπε με ρωταγε ιδια πραγματα πραγμα που μου εδωσε να καταλαβω οτι το μονο που ηθελε ηταν να του κατσω. Ωστοσο δεν με ειχε πιασει σε μεγαλο βαθμο το αγχος μου αφου ταυτοχρονα χαιρομουν κιολας και ανυπομονουσα να μου στειλει ενα μνμ. Αφου προσπαθησα να το γυρισω σε σχεση ρωτωντας τον πως με βλεπει κτλ καταφερα να του τη σπασω και δε ξαναμιλησαμε. Στεναχωρεθηκα για λιγο αλλα οχι πολυ...το ξεπερασα δλδ σχετικα γρηγορα. Περασα στη σχολη και ηρθα στην πολη. Κατα το πρωτο εξαμηνο ημουν παλι στην κατασταση που περιεγραψα με εκεινο το συμμαθητη...προσπαθησα να μου αρεσει ενας που ξεχωριζα λιγο απ τους αλλους χωρις να νιωσω κατι το ιδιαιτερο. Το επομενο εξαμηνο ενα βραδυ που ειμασταν στο σπιτι μιας φιλης γνωρισα ενα παιδι φιλο φιλου. Φιληθηκαμε εκεινο το βραδυ...ενω πριν δεν ειχα δειξει κανενα ενδιαφερον μου αρεσε οταν αρχισε να γινεται η κατασταση. Φυσικα εγω μ αυτον δεν ειχαμε κανενα κοινο θα τον χαρακτηριζα βλαχαδερο...αλλα κολλησα μαζι του μετα απο εκεινη τη μερα.Αυτος γραμμενη με ειχε προφανως ο σκοπος του ηταν να βρει καποια να του κατσει εκεινες τις μερες που ηρθε να δει το φιλο του. Ωστοσο εγω συνεχισα να τον θελω επι 1-2 μηνες και να νιωθω μεγαλη απογοητευση. Αλλα ετσι ξαφνικα μου εφυγε οτι ειχα νιωσει γι αυτον κι εμεινα με την απορια πως εγω κολλησα με αυτον τον τυπο, τον αχρηστο. 2ο ετος ειδα σε μια θεατρικη παρασταση εναν απο μια θεατρικη φοιτητικη ομαδα και ξανα μανα ερωταας...τον βρηκα μεσω φεισμπουκ και του μιλουσα μονο απο εκει. Εκεινος ξεκινησε να μου μιλαει μια μερα που με ειδε στο δρομο και καταλαβε οτι ειμαι αυτη απο το φεις οποτε μου μιλησε στο τσατ. Μιλουσαμε αραια και που εγω να εχω κολλησει ασχημα μαζι του. Μου ελεγε οτι ειναι στα χωρισματα με τη κοπελα του κι να παμε για καφε...πηγα μεχρι και στη θεατρικη ομαδα. Εκει ειδα οτι ηταν μια χαρα με τη δικια του κι εκανα εντελως περα. Δεν ειχα κανενα δικαιωμα να μπω αναμεσα τους οχι οτι μπορουσα κιολας...δεν ειμαι τετοιο ατομο δε θα τον διεκδικουσα ποτε. Δεν ειχαμε καμια επαφη στην ομαδα απλα ενα γεια λεγαμε. Απλα περασαν μηνες που τους εβλεπα μαζι και γυριζα σπιτι κλαμμενη γιατι τον ηθελα. Καποια στιγμη ειπα φτανει και σταματησα καθε επαφη. Λιγο καιρο μετα, πιο ευκολα απ οσο φανταζομουν τον ξεπερασα αν και παλι με πιανει ενα μικρο τσιμπημα στο στομαχι οταν τον βλεπω τυχαια. Μετα απο αυτον δεν εγινε τιποτα για αρκετους μηνες...ειμαι 3ο ετος και ο παλιος απο τη κατασκηνωση με τον οποιο πηγαιναμε για καφεδες τελικα μου ειπε οτι με βλεπει αλλιως, φιληθηκαμε, εμεινε σπιτι μου το βραδυ χωρις να κανει καποια κινηση (για κατι παραπανω απο φιλια δλδ). Την αλλη μερα ανεβασα πυρετο απο το αγχος. Πια ενιωσα οτι δε μπορω να νιωσω τιποτα για κανενα και το ενιωσα πολυ εντονα. Την ιδια μερα με μνμ του το εκοψα του ειπα οτι τον βλεπω φιλικα. Ο πατερας μου λεει οτι μπορει να συμβαινει κατι με μενα γιατι δεν ειναι φυσιολογικο αυτο και εχει διαφορες θεωριες. Ειναι και το οτι ειχα παθει καταθλιψη που τα εχουμε συζητησει πολυ. Η μαμα μου λεει οτι απλα δεν ερωτευτηκα ακομα, δεν ετυχε κι οτι οταν γινει δεν θα νιωθω αγχος. Ομως νιωθω τοσο χαλια η μονη απο ολες τις φιλες μου χωρις σχεση που δεν εχει κανει σεξ κι εχει μεινει μονο στα φιλια. Ολοι μα ολοι μου λενε αμα παιζει τιποτα με κανεναν κι εγω λεω παντα οχι και λενε αντε τι κανεις...Προσπαθω να βρισκω απο τις λιγες μου γνωριμιες καποιον που να μπορουσε να μ αρεσει λιγο παραπανω αλλα ξερω οτι απλα προσποιουμαι. Εχω ενα χρονο να νιωσω κατι εντονο εστω κι αν ηταν πλατωνικο οπως πριν. Πιστευω οτι εχω κατι που ειναι ανικανοτητα για αγαπη, σχεση δεσμευση? Δε ξερω υπαρχει τετοιο πραγμα??Ειναι δυνατον να μεινω για παντα μονη μου???Πιστευω οτι αν συνεχισω ετσι για μερικα ακομη χρονια δε θα αντεξω....μου περνουν απ το μυαλο φευγαλεες σκεψεις απο ατομα που αυτοκτονησαν και σκεφτομαι οτι τους καταβαινω....οτι αν ζησω σ αυτη την κατασταση για πολυ ακομα θα χασω καθε νοημα...

[dora-agxos]

Ειναι ενα θεμα που με παιδευει πολυ και περσι μαλιστα ειχα παθει καταθλιψη. Ειμαι 21 ετων φοιτητρια. Ποτε δεν εχω κανει σχεση κανονικη. Να σας δωσω να καταλαβετε την "Ερωτικη" μου ζωη απο την εφηβεια γιατι πιστευω οτι μπορει να δωσει πληροφορειες: Α γυμνασιου ειχα "σχεση" με ενα συμμαθητη για 1-2 βδομαδες που ουτε καν γεια δε λεγαμε. Απο μακρια δηλαδη, παιδιαστικα πραγματα. Μετα απο αυτο το παιδι κολλησα με εναν ενα χρονο μεγαλυτερο που μου αρεζε πολυ εξωτερικα αλλα φυσικα ποτε δε του μιλησα δλδ δεν τον ηξερα και ακομη κι αν μου δινοταν ευκαιρια θα εχανα τα λογια μου και απλα θα γινομουν ρεζιλι.

Θα μου ανεβαινε το αιμα στο κεφαλι, που νιωθεις οτι καιγεται το προσωπο σου απ το αγχος...Γενικα μαθαινα οτι αυτος μιλησε σε μια συμμαθητρια ή του αρεζε μια φιλη μου και τετοια και στεναχωριομουν πολυ σε σημειο να κλαιω. Πλατωνικος ερωτας δε λεγεται αυτο? Τετοιους λοιπον εχω αρκετους. Β γυμνασιου κολλησα με εναν αλλο ο οποιος ηταν γιος μιας φιλης της μαμας μου απο κοντινο χωριο τον οποιο σπανια τον εβλεπα αλλα και παλι "ερωτευτηκα" λογω εξωτερικης εμφανισης. Παλι το ιδιο μοτιβο..μολις μαθαινα οτι μπορει να εγινε κατι με αλλη εκλαιγα ενιωθα χαλια κτλ. Απο θεμα αυτοπεποιθησης μηδεν μπορω να πω. Μετα προσπαθουσα την υπολοιπη χρονια να μου αρεσει ενας συμμαθητης καθως ηταν πιο προσιτος αφου ηδη γνωριζομασταν...ε απλα ελεγα με τις φιλες μου οτι ηταν ο πιο ωραιος της ταξης και οτι μ αρεσει χωρις να εχω νιωσει στο ελαχιστο αυτο που ενιωσα με τους αλλους τους "θεους" οπως λεγαμε. Αυτος ηθελε την κολλητη μου. Γ γυμνασιου, το 3ο κολλημα με εναν απο το λυκειο 2 χρονια μεγαλυτερο, μπορουσα να τον κοιταζω ολη μερα απλα να στεκεται απεναντι. Ηταν πανεμορφος στα ματια μου, πηγα γυμναστηριο για να τον βλεπω...τεραστιο κολλημα.

Ειχε κοπελα φυσικα και επομενως εγω να στεναχωριεμαι και να κλαιω. Μια φορα μας συστησε ενας συμμαθητης μου και απλα καταλαβα οτι σκοπος του ηταν να με ρεζιλεψει μπροστα του αφου φυσικα ποτε δε θα μπορουσα να κανω μαζι με αυτον που θελω μια συζητηση της προκοπης. Ενιωθα το ταπεινο χαμομηλακι κι αυτος ο θεος. Αρα αλλη μια απογοητευση. Α λυκειου "Ερωτας" με εναν γνωστο μιας φιλης που τον βλεπαμε μονο οταν βγαιναμε το βραδυ γιατι ηταν απο αλλο χωριο. Πανεμορφος, τον εβλεπα στον υπνο μου, εγραφα γι αυτο απειρα στα ημερολογια κτλ. Ειχε κοπελα το περισσοτερο διαστημα οποτε εγω να παθαινω καταθλιψη καθε φορα που τους εβλεπα. Β λυκειου πηγαμε κατασκηνωση το καλοκαιρι για 1 βδομαδα και γνωρισα εναν που μου αρεσε εξωτερικα και καναμε λιγη παρεα...στην 3η-4η μερα μου ειπε οτι ειναι ερωτευμενος μαζι μου και "τα φτιαξαμε".

Οταν το εμαθαν οι 2 φιλες μου που ηταν μαζι μου στην κατασκηνωση δε μου μιλουσαν και ελεγαν αλλαξε οριστικα η σχεση μας απο αυτο που εκανα δλδ επειδη τα "εφτιαξα" με ενα αγορι που το ηξερα μολις 3 μερες. Επρεπε να τις παρακαλω και να κλαιω για να αρχισουν να μου ξαναμιλανε 2 μερες μετα. Εντωμεταξυ αυτη η "σχεση" κρατησε 1 μηνα περιπου. Ηταν απο την πολη αυτος και ερχοταν καποιες φορες τι βδομαδα και πηγαιναμε καμια βολτα. Σε ολη τη διαρκεια ειχα καποιο εσωτερικο αγχος, δεν ειχα ιδιαιτερη ορεξη για φαγητο και φυπνουσα πολυ νωρις το πρωι....ειδικα στην αρχη.

Επιανα τον εαυτο μου να προσπαθω να κλαψω να βγει απο μεσα μου αυτο το απροσδιοριστο αγχωτικο συναισθημα...ενω οταν ημουν μαζι του δεν ηθελα να φυγω και ηθελα να τον φιλαω συνεχεια. Ε καποιες βδομαδες μετα πολυ απλα το τελειωσε αυτος. Οπως εμαθα αργοτερα λογω της αποστασης. Μεσα στο καλοκαιρι μου ζητησε ραντεβου ενας αρκετα μεγαλυτερος που μου αρεζε ανεκαθεν, χρονια δηλαδη ηταν στανταρ οτι αυτος μου αρεσε...τον εβρισκα πολυ γλυκο απο μακρια φυσικα αφου ποτε δεν ειχαμε μιλησει. Απλα καρφωθηκα και αφου με κοιταζε κι αυτος τελικα εκανε ενα βημα. Εγω τα εχασα αρχισε τον αγχος μου και βρηκα μια δικαιολογια κ του ειπα την αλλη μερα. Δε μου ξαναμιλησε. Μαλλοντ ο καταλαβε. Μετα απο αυτο δεν ενιωθα γι αυτον οτι πριν...μολις δλδ εδειξε ενδιαφερος αυτος εχασα το δικο μου μεσα στο αγχος μου. Γ λυκειου ηθελα παλι εκεινον που ηθελα στην Α. Τον ηθελα δλδ πολυ καιρο τον συγκεκριμενο....μεγαλος πλατωνικος ερωτας.

Καποια περιοδο μεσα στη χρονια προσπαθησα να κανω σχεση με ενα παιδι που μου την επεσε κι επειδη εξωτερικα τον εβρισκα συμπαθητικο ειπα να προσπαθησω για να μην ειμαι η μονη χωρις σχεση πια. Οταν πια ηταν σαν να τα ειχαμε με επιασε τρελο αγχος δεν ηθελα να ασχολειται μαζι μου να μ στελνει μνμτα και ουτε με ενοιαζε να τον δω η οχι. Απλα ειχα πολυ αγχος με ελλειψη υπνου και ορεξης. Το σταματησα με μνμ λιγες μερες μετα. Και απευεθειας ησυχασα. Επεστρεψα στο να θελω τον αλλο...τελικα κατα τα χριστουγεννα γνωριστηκαμε και εδειξε καποιο ενδιαφερον, εγω ημουν μεσα στην τρελη χαρα που επιτελους με ηθελε αυτος...φιληθηκαμε 2 φορες δλδ 2 διαφορετικες μερες οπου καναμε πολυ χαζες συζητησεις και καθε φορα που με εβλεπε με ρωταγε ιδια πραγματα πραγμα που μου εδωσε να καταλαβω οτι το μονο που ηθελε ηταν να του κατσω.

Ωστοσο δεν με ειχε πιασει σε μεγαλο βαθμο το αγχος μου αφου ταυτοχρονα χαιρομουν κιολας και ανυπομονουσα να μου στειλει ενα μνμ. Αφου προσπαθησα να το γυρισω σε σχεση ρωτωντας τον πως με βλεπει κτλ καταφερα να του τη σπασω και δε ξαναμιλησαμε. Στεναχωρεθηκα για λιγο αλλα οχι πολυ...το ξεπερασα δλδ σχετικα γρηγορα. Περασα στη σχολη και ηρθα στην πολη. Κατα το πρωτο εξαμηνο ημουν παλι στην κατασταση που περιεγραψα με εκεινο το συμμαθητη...προσπαθησα να μου αρεσει ενας που ξεχωριζα λιγο απ τους αλλους χωρις να νιωσω κατι το ιδιαιτερο.

Το επομενο εξαμηνο ενα βραδυ που ειμασταν στο σπιτι μιας φιλης γνωρισα ενα παιδι φιλο φιλου. Φιληθηκαμε εκεινο το βραδυ...ενω πριν δεν ειχα δειξει κανενα ενδιαφερον μου αρεσε οταν αρχισε να γινεται η κατασταση. Φυσικα εγω μ αυτον δεν ειχαμε κανενα κοινο θα τον χαρακτηριζα βλαχαδερο...αλλα κολλησα μαζι του μετα απο εκεινη τη μερα.Αυτος γραμμενη με ειχε προφανως ο σκοπος του ηταν να βρει καποια να του κατσει εκεινες τις μερες που ηρθε να δει το φιλο του. Ωστοσο εγω συνεχισα να τον θελω επι 1-2 μηνες και να νιωθω μεγαλη απογοητευση.

Αλλα ετσι ξαφνικα μου εφυγε οτι ειχα νιωσει γι αυτον κι εμεινα με την απορια πως εγω κολλησα με αυτον τον τυπο, τον αχρηστο. 2ο ετος ειδα σε μια θεατρικη παρασταση εναν απο μια θεατρικη φοιτητικη ομαδα και ξανα μανα ερωταας...τον βρηκα μεσω φεισμπουκ και του μιλουσα μονο απο εκει. Εκεινος ξεκινησε να μου μιλαει μια μερα που με ειδε στο δρομο και καταλαβε οτι ειμαι αυτη απο το φεις οποτε μου μιλησε στο τσατ. Μιλουσαμε αραια και που εγω να εχω κολλησει ασχημα μαζι του. Μου ελεγε οτι ειναι στα χωρισματα με τη κοπελα του κι να παμε για καφε...πηγα μεχρι και στη θεατρικη ομαδα.

Εκει ειδα οτι ηταν μια χαρα με τη δικια του κι εκανα εντελως περα. Δεν ειχα κανενα δικαιωμα να μπω αναμεσα τους οχι οτι μπορουσα κιολας...δεν ειμαι τετοιο ατομο δε θα τον διεκδικουσα ποτε. Δεν ειχαμε καμια επαφη στην ομαδα απλα ενα γεια λεγαμε. Απλα περασαν μηνες που τους εβλεπα μαζι και γυριζα σπιτι κλαμμενη γιατι τον ηθελα. Καποια στιγμη ειπα φτανει και σταματησα καθε επαφη. Λιγο καιρο μετα, πιο ευκολα απ οσο φανταζομουν τον ξεπερασα αν και παλι με πιανει ενα μικρο τσιμπημα στο στομαχι οταν τον βλεπω τυχαια. Μετα απο αυτον δεν εγινε τιποτα για αρκετους μηνες...ειμαι 3ο ετος και ο παλιος απο τη κατασκηνωση με τον οποιο πηγαιναμε για καφεδες τελικα μου ειπε οτι με βλεπει αλλιως, φιληθηκαμε, εμεινε σπιτι μου το βραδυ χωρις να κανει καποια κινηση (για κατι παραπανω απο φιλια δλδ).

Την αλλη μερα ανεβασα πυρετο απο το αγχος. Πια ενιωσα οτι δε μπορω να νιωσω τιποτα για κανενα και το ενιωσα πολυ εντονα. Την ιδια μερα με μνμ του το εκοψα του ειπα οτι τον βλεπω φιλικα. Ο πατερας μου λεει οτι μπορει να συμβαινει κατι με μενα γιατι δεν ειναι φυσιολογικο αυτο και εχει διαφορες θεωριες. Ειναι και το οτι ειχα παθει καταθλιψη που τα εχουμε συζητησει πολυ. Η μαμα μου λεει οτι απλα δεν ερωτευτηκα ακομα, δεν ετυχε κι οτι οταν γινει δεν θα νιωθω αγχος. Ομως νιωθω τοσο χαλια η μονη απο ολες τις φιλες μου χωρις σχεση που δεν εχει κανει σεξ κι εχει μεινει μονο στα φιλια. Ολοι μα ολοι μου λενε αμα παιζει τιποτα με κανεναν κι εγω λεω παντα οχι και λενε αντε τι κανεις...Προσπαθω να βρισκω απο τις λιγες μου γνωριμιες καποιον που να μπορουσε να μ αρεσει λιγο παραπανω αλλα ξερω οτι απλα προσποιουμαι. Εχω ενα χρονο να νιωσω κατι εντονο εστω κι αν ηταν πλατωνικο οπως πριν. Πιστευω οτι εχω κατι που ειναι ανικανοτητα για αγαπη, σχεση δεσμευση? Δε ξερω υπαρχει τετοιο πραγμα??Ειναι δυνατον να μεινω για παντα μονη μου???Πιστευω οτι αν συνεχισω ετσι για μερικα ακομη χρονια δε θα αντεξω....μου περνουν απ το μυαλο φευγαλεες σκεψεις απο ατομα που αυτοκτονησαν και σκεφτομαι οτι τους καταβαινω....οτι αν ζησω σ αυτη την κατασταση για πολυ ακομα θα χασω καθε νοημα...

στο ψιλοεφτιαξα γιατι ηταν σεντονι!

[3wtiko]

καλημερα!
cocomero,
το πρώτο που θα σουλεγα είναι μην αγχώνεσαι,
θα κάνεις σχέση όταν θα σαι έτοιμη,
έχεις χρόνο μπροστά σου,
άσε τι κάνουν οι άλλοι , σαυτη τη φάση θα πειραματιστείς με τις σχέσεις ,
πιθανόν δεν θα ναι σχέσεις ζωής αλλα δοκιμές ,
να δεις τους άλλους ανθρώπους και τον εαυτό σου μέσα απο αυτούς.
πιθανόν όταν φτάνεις στο σημείο να μπεις σε μια σχέση κάτι σε τραβάει πίσω,
κάποιος φόβος ,ίσως?
μπορεί να χεις στο μυαλό σου σχηματίσει την ιδέα ότι οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι επιτυχιμένες ,
και αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας για να μπεις στην διαδικασία.
εμένα μου συμβαίνει αυτό και για αυτο στο μοιράζομαι,
δεν βλέπω γυρω μου σχέσεις έτσι όπως θαθελα εγω ναναι , αν και πειραματίστηκα και ακόμα πειραματίζομαι σαυτο το κομμάτι που δεν λέει να λυθεί,
ούτε και οι σχέσεις μου πήγαν καλύτερα , αφου μέσα στο μυαλό μου τις είχα ακυρώσει απο πρίν,

έφτανε πάντα μια λέξη ,μια κίνηση για να μαζευτώ στην μοναχικότητά μου,
το να μπορείς να αγαπάς πρέπει να το μάθεις ,
να τοχεις λάβει , να τοχεις καλιεργήσει για να το δώσεις ,
δύσκολο είναι,
και μην ακους όλους αυτούς που λένε σαγαπώ ,
τοχω πει και γω αλλα ο χρόνος απέδειξε ότι δεν αγαπούσα , ήταν άλλα επίσης όμορφα συναισθηματα ,αλλα αγάπη δεν ήταν,
υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι αγαπούν γιατι δεν αντέχουν την μοναξιά ,
υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν γιατι φοβούνται να αφήσουν την ζωή τους στα χέρια καποιου άλλου ανθρώπου.

άλλο ο έρωτας και άλλο η αγάπη ,
στον έρωτα συναντάς τον εαυτόσου στο πρόσωπο ενός άλλου ανθρώπου , στην αγάπη ό άλλος γίνεται ένα με τον εαυτόσου.

μην προδιαθέτεις τον εαυτό σου και μη του βάζεις ταμπελάκια ότι δεν μπορεί,
δες τι σε κρατάει πίσω απο το να διαθέσεις τον εαυτό σου ,τουλάχιστον για αρχή στη διαδικασία του έρωτα ,και θαρθει και η αγάπη να δεις τι μπορείς να κάνεις για αυτήν.
πολλες καλημέρες!!

[whitecandle]

cocomero, καλά να αυτοκτονήσεις γιατί; Επειδή δεν σε θέλουν οι θεοί, οι κούκλοι; Πρέπει να ρίξεις τα στάνταρ σου! Δεν είναι οι κούκλοι για σένα από ότι κατάλαβα! Ακόμα και όμορφη να είσαι, αυτοί ψάχνουνε άλλα πράγματα, άσε που συνήθως τα αγόρια θέλουν πιο ωραία από αυτούς! Βέβαια μην απογοητεύεσαι, στο τέλος λογικό είναι να παίρνουν κάποια στα μέτρα τους!
Αν συνεχίσεις πάντως έτσι να θέλεις τους θεούς και με τους άλλους να αγχώνεσαι, θα μείνεις κατα πασα πιθανότητα μόνη σου!!

[RainAndWind]

Καλημέρα. Έχεις σκεφτεί να δουλέψεις με έναν ψυχολόγο ώστε να ανακαλύψεις τι σε σταματάει από το να έχεις σχέσεις που δεν τελειώνουν στο "παρά πέντε" ?
Και μπορεί να κάνεις και κάποιες "δύσκολες" επιλογές, ίσως σε κάποια σου προσπάθεια να σου αποδείξεις την αξία σου. Το έχεις σκεφτεί έτσι ποτέ? Μπορεί λες να ισχύει στην περίπτωσή σου?
Και μετά η ίδια να σε αμφισβητείς και το άγχος από τις αυτοαμφισβητήσεις να σε κάνει να υποχωρείς. Και μετά να σε τιμωρείς που δείλιασες. Είναι δλδ πιθανότατα ένα αυτοσαμποτάζ. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος για απελπισία, δεν είναι κάτι που να μην μπορείς να δουλέψεις και να το ξεπεράσεις, αρκεί να το αποφασίσεις και να δεσμευτείς στην απόφαση αυτή.
Παρατήρησα ότι σε ανακουφίζει το σταμάτημα κάθε σχέσης με το καθένα από τα άτομα που σε ενδιέφεραν, το γιατί θα μπορέσεις να το ψάξεις εσύ.
Καλή σου συνέχεια και μην απογοητεύεσαι, έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να φτιάξεις όσα σε προβληματίζουν.

[carrie]

Παναγιτσα μου, τι πραγμα ειναι αυτο καθε μηνα να σου αρεσει και αλλος????????? Και τι καρακατακαημο εχετε ολοι κι εσυ και οι συγχωριανοι και οι γνωστοι σου οι συμφοιτητες σου δεν ξερω κι εγω ποιος αλλος, οτι πρεπει οπωσδηποτε να κανεις σχεση και τωρα αμεσως???? ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΒΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ Τοσο πολυ που ασχολεισαι με τα αγορια εμεινα να αναρωτιεμαι αν σου περισσευει καθολου χρονος να ασχοληθεις με τον εαυτο σου!!!! Σε διαβαζα το κατεβατο και αγχωθηκα! Πωπω... παω να κανω καμια βολτα!

[cocomero]

Ευχαριστω για τις απαντησεις.
Θεωρητικα το ξερω οτι ο ανθρωπος δεν ειναι μονο η εξωτερικη εμφανιση και φυσικα το εχω καταλαβει απο πρωτο χερι αφου οσοι μου αρεζαν παλιοτερα οι οποιοι ηταν για μενα παρα πολυ ομορφα παιδια συνηθως αποδεικνυονταν ψωναρες, εγωπαθεις και αλλα..
Ισως εχω υψηλα στανταρ...απορριπτω πολυ ευκολα καποιον και οχι με κριτηριο την εξωτερικη εμφανιση. Ας πουμε η μουσικη που του αρεσει 'η ο τροπος που ντυνεται ειναι αρκετα για να "χαλαστω". Αλλα ακομη και τωρα που ειναι ενα παιδι με τον οποιο νιωθω οτι εχουμε πολλα κοινα ενδιαφεροντα, ειναι καλος χαρακτηρας, ησυχος και συμπαθητικος αδυνατω να νιωσω οτιδηποτε εντονο...μια αδιαφορια και παλι. Δε καταλαβαινω πως γινεται να γνωρισεις καποιον και απλα να νιωσεις ξαφνικα κατι εντονο και να ερωτευτεις....Οι φιλες μου το εχουν τοσο ευκολο. Τον εναν μετα τον αλλον και μαλιστα διατηρουν σχεση μακροχρονια και εχουν νιωσει πραγματα εντονα με οποιον κι αν ηταν. Και παντα με ατομα που εγω δε θα γυριζα καν να κοιτξω, οχι λογω εξωτερικης εμφανισης αλλα λογω της γενικης τους εικονας..πχ ο ενας δεν εχει περασει πουθενα και μενει και δουλευει στων γονιων του και τετοια.
Εχω σκεφτει να παω σε ψυχολογο και ειναι στα αμεσα σχεδια μου, απλα ειναι λιγο το οικονομικο θεμα που με σταματαει. Οταν επαθα καταθλιψη πηγα σε ψυχιατρο αλλα νομιζω οτι αλλο ο ψυχολογος και αλλο ο ψυχιατρος. Δε με βοηθησε πουθενα...τωρα ειμαι καλα λογω της φαρμακευτικης αγωγης και τρεμω οτι μολις την κοψω δε θα αργησω να ξαναπαθω καταθλιψη.

[carrie]

Γινεται να νιωσεις κατι εντονο για καποιον αμα αφαιρεσεις ολους αυτους τους ορους που εχεις θεσει: ντυσιμο, δουλεια, σπουδες, οικογενειακη κατασταση, Ε9, μουσικη, εμφανιση κτλ κτλ κτλ. (εσυ εισαι απο ευκαταστατη και "καλη" οικογενεια απο οτι μυριζομαι?) Κανεις δεν ειναι τελειος, και φυσικα ουτε εσυ!!! Αλλα επειδη μου φαινεται οτι θες να τρεξεις πριν μαθεις να περπατας, γιατι μου θυμιζεις προεφηβη με ολα αυτα που μας ειπες, θα ελεγα να αρχισεις να αγαπας πρωτα εσενα, τους γονεις σου, καποιες φιλες ή φιλους σου, το σκυλο σου, τη γειτονισσα, με λιγα λογια να χαλαρωσεις και να επιτρεψεις στον εαυτο σου να ανοιξει και να δει τους αλλους ανθρωπους. Αυτο δεν ειναι απειλητικο, ειναι? Χωρις να εχεις το αγχος οτι πρεπει να αγαπησεις ερωτικα καποιον, πριν να εχεις μαθει απλα να αγαπας.

[cocomero]

Kαι κατι που ξεχασα να πω...Οταν ξεκινουσα καποια σχεση με καποιον οπως πχ με το παιδι που εμεινε σπιτι μου ενιωθα να ασφυκτιω. Οτι πλεον προσδιοριζομουν απο αυτον, οτι η ανεξαρτησια μου δεν υπηρχε πια, οτι για το καθε τι που θα εκανα θα ειχε κι αυτος λογο, οτι παγιδευομουν. Ενιωθα μεγαλη πιεση στο στηθος, ενα βαρος. Πλεον δεν ημουν η cocomero αλλα ημουν αυτη που ειχε σχεση με αυτον. Κι οτι θα πρεπει να μου δινει και να του δινω αναφορα για τα παντα, οτι μπορει καποιος να με χαρακτηρισει απο αυτον. Οτι θα πρεπει πια να εχω μια συγκεκριμενη συμπεριφορα. Κι επισης μαζι το συναισθημα οτι δεν τον θελω πανω απ το κεφαλι μου τον συγκεκριμενο ανθρωπο. Οτι προσποιουμαι οτι νιωθω οτι νιωθει αυτος για μενα....

[whitecandle]

Βρε συ cocomero, από το τελευταίο σου ποστ κατάλαβα ότι μήπως τελικά δεν θέλεις σχέση και όλα τα κάνεις για τους άλλους; Μα ψάχνεις το τέλειο το ιδανικό και αυτό το ξεπερνάς και πιστεύω ότι άμα το έχεις δεν θα είσαι ευτυχισμένη και πάλι. Μα τι θες επιτέλους;

[deleted-member30-03]

Γινεται να νιωσεις κατι εντονο για καποιον αμα αφαιρεσεις ολους αυτους τους ορους που εχεις θεσει: ντυσιμο, δουλεια, σπουδες, οικογενειακη κατασταση, Ε9, μουσικη, εμφανιση κτλ κτλ κτλ. (εσυ εισαι απο ευκαταστατη και "καλη" οικογενεια απο οτι μυριζομαι?) Κανεις δεν ειναι τελειος, και φυσικα ουτε εσυ!!!

και μετα ας ερθει η οποιαδηποτε απο δω μεσα να μου πει οτι οι γυναικες δεν εχουν υπερβολικες απαιτησεις πλεον λες και ειναι απο χρυσαφι κι αξιζουν εκατομμυρια!!!!οταν και τα κοριτσακια 21 χρονων ζητανε τοσα για να γινει καποιος το αγορι τους, φαντασου τι απαιτησεις εχουν μεστο μυαλο τους μεγαλυτερες σε ηλικια...

cocomero εχεις δικιο σε ολα οσα εγραψες, μαλλον δε κανουμε ολοι οι ανθρωποι για σχεση. τουλαχιστον αμεσα! πρεπει να σαπισουμε φαινεται λιγο στη μοναξια, για να ριξουμε τα στανταρντς μας, και να εκτιμησουμε εναν ανθρωπο για πιο απλα πραγματα, οπως πχ την ειλικρινια του ή εστω και το οτι θελει να ειναι ο ιδιος μαζι μας, για τη παρεα του απλα. το γεγονος οτι παρολο που σου αρεσε καποιος και τον εγκρινες, παλι ενιωθες να ασφυκτιεις, αυτο μου δειχνει στη παρουσα φαση οτι δεν εχεις μαθει να μοιραζεσαι, να συνυπαρχεις ακομα κι αν εχεις συναισθηματα για καποιον (φαντασου πως θα ειναι να μην ενιωθες και τιποτα). αυτο λογικα οφειλεται στο περιβαλλον, ισως μια καλη οικογενεια οπως αναφερθηκε, ενας υπερπροστατευτικος πατερας που καλομαθαινει τη κορη του, με αποτελεσμα η κορη του να εχει τις οποιες απαιτησεις αργοτερα κι απ'τους γκομενους της, αφου πλεον τις θεωρει δεδομενες... και τελικα να μη μπορει να μοιραστει κι ολας τη ζωη της απλα με καποιον!

κατσε για λιγο μονη σου μηπως κι αναθεωρησεις, και δοκιμαζεις ξανα οταν διαπιστωσεις αλλαγη κι ετοιμη να δωθεις πραγματικα.

[cocomero]

Ξερω ειναι ασχημο αυτο που κανω που κρινω τοσο ευκολα τους αλλους αλλα μου βγαινει αυτοματα....οσο για την οικογενεια μου, ειμαστε δεμενοι ναι και εχω τον πατερα μου πολυ ψηλα. Οτι πει, για μενα ειναι σωστο ετσι νιωθω...
Μα μονη μου ειμαι εδω και χρονια...οσα ανεφερα περι σχεσεων ηταν υποθεσεις λιγων ημερων. Μου εχουν ξαναπει οτι μπορει απλα να μη θελω να ειμαι σε σχεση σ αυτη τη φαση της ζωης μου και να μη προσπαθω να κανω αυτο που επιβαλλει η κοινωνια. Μερικες φορες ναι ετσι ειμαι, ειμαι μοναχικη και δε με πειραζει να μεινω μονη στο σπιτι. Μ αρεσει να μην εχω καποιον πανω απ το κεφαλι μου. Ειναι ομως φορες που βλεπω ζευγαρια, ακουω ιστοριες των φιλων μου, βλεπω μια ταινια και ζηλευω. Νιωθω μια αναγκη να ειμαι με καποιον που θα με θελει γι αυτο που ειμαι και θα ειναι το ατομο που θα θελω να περναω ωρες μαζι του. Νιωθω μονη κι αλλοτε μ αρεσει αλλα αλλες φορες δεν το αντεχω....
Οσο για το να νιωσω αγαπη για τους αλλους πρωτα....δεν εχω προβλημα...αγαπαω τους γονεις και τουςς αδερφους μου και τρελενομαι στη σκεψη οτι μπορει να τους συμβει κατι. Αγαπαω το κατοικιδιο μου σε βαθμο που ειχα παθει ιδεοψυχαναγκασμο για το αν θα πεθανει και ποτε. Και ο ψυχιατρος ειπε οτι απο καπου ηθελα να πιαστω και βρεθηκε το ζωακι που δεν μιλαει δεν εχει απαιτησεις απο μενα. Απο φιλιες σχεδον παντα ενιωθα εγω μεγαλη αγαπη για φιλους που δε μου το ανταπεδιδαν....συχνα εγω επερνα τη σχεση μας πολυ σοβαρα σ αντιθεση μ αυτες. Ειναι μεγαλο το θεμα φιλια και με πονεσε πολλες φορες....

[whitecandle]

Κενό τώρα τι σχέση έχουν οι γονείς της και αν είναι καλομαθημένη με τους γκόμενους; Και αν είναι επειδή έχει πολλές απαιτήσεις, ναι που 'ν' το κακό σε αυτό; Θέλει απλά να ταιριάζει η κοπέλα, κι εγώ τα είχα με έναν και ακούγαμε διαφορετικό είδος μουσικής, και μου είχε σπάσει τα νεύρα και αποδείχτηκε μαλάκας τελικά! Δεν πρέπει να ταιριάζουμε και λίγο πριν κάνουμε σχέση;

[cocomero]

KENO γιατι γενικοποιεις? Εγω ειμαι η μονη που ξερω, αντε και μια φιλη μου, που κρινει τοσο αυστηρα. Ολες οι αλλες εχουν ριξει πολυ τα στανταρ τους και δε ξερεις ποσο τις ζηλευω και τις θαυμαζω και με μισω που ειμαι ετσι οπως ειμαι. Μακαρι ομως μονο με το γνωθι σαυτον να μπορουσε κανεις να αλλαξει.
Επισης οταν λεω πχ οτι θα απορριψω καποιον απο τη μουσικη να σου δωσω ενα παραδειγμα....δε θεωρω εξυπνο ή στο πνευματικο μου επιπεδο και γουστο οταν εχει σαν ειδωλο του τον Ρουβα και εχει μεχρι και την κουκλα ρουβα στο δωματιο μου. Αυτον ναι τον απερριψα με το που το εμαθα παρολο που δειχνει ενδιαφερον για μενα. ή αλλοι που θα πιστευουν οτι το καλυτερο ειδος μουσικης ειναι τα σκυλαδικα οχι για μενα αυτοι ειναι ανθρωποι με παντελη ελλειψη γουστου ποιοτητας κτλ. Ο αλλος δε που φοραει τη μια μαρκα μετα την αλλη...τι να υποθεσω για ενα τετοιο ατομο? Δεν θα σου φανει απευεθειας επιφανειακος??? Με αυτον τον τροπο λεω οτι κρινω....δε με νοιαζουν τα λεφτα...αλλα με νοιαζει να ειναι μορφωμενος ο αλλος να μπορει να κρινει. Ο τυπος δηλαδη που θα μου πει οτι το διαβασμα ειναι για αυτους που δεν εχουν ζωη τρωειι ακυρο απο μενα....με τετοιο τροπο λοιπον κρινω και απορριπτω. Κυριως εχει να κανει με τον τροπο σκεψης που λαμβανω οτι εχει ο αλλος.

[whitecandle]

Καλά εμείς οι δύο καθόλου δεν ταιριάζουμε cocomero. :P