Πίστη σε Θεό

[carrot]

Με βάση τον τρόπο που σκέφτονται οι περισσότεροι το να πιστεύει, με ειλικρίνια, ένας άνθρωπος σε Θεό (οποιονδήποτε Θεό οποιασδήποτε θρησκείας ή κάτι που έχει φανταστεί ο ίδιος) αμφισβητεί τη λογική του και το πόσο σώα τα φρένας έχει; Εσείς ποιόν θα πιστεύατε περισσότερο; Κάποιον που δείχνει πως πιστεύει σε Θεό ή κάποιον που δείχνει πως δεν πιστεύει; Σε δεύτερη σκέψη ποιόν θα εμπιστευόσασταν περισσότερο;

[deleted-member30-03]

ποιον Θεο απ'ολους ?

[carrot]

Επεξεργάστηκα το μήνυμα ως απάντηση στην ερώτηση σου.

[deleted-member30-03]

κοιτα, αν ελεγες για τον Θεο των χριστιανων, επειδη ειναι ευρεως διαδεδομενος εδω και τον εχουν αποδεχτει και σαν πραγματικο προσωπο, θα σου απαντουσα ναι μπορει να εχει σωας τας φρενας (για τη κοινωνια παντα και τους πολλους). εαν πω ομως εγω οτι ο θεος μου ειναι ενα μπουκαλι μπυρας, τοτε δε νομιζω πως θα με παιρναν στα σοβαρα και θα με εμπιστευοντουσαν και πολλοι. ειναι οπως εγραψα και σε καποιο ποστ παλιοτερα, οταν υποστηριζεις και γινεσαι κι εσυ ενα με αυτο που πιστευουν ολοι, τοτε σε δεχονται πιο ευκολα.

[carrot]

Δεν έχω καταλάβει τελικά τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Εσύ λες δηλάδή πως οι περισσότεροι πιστεύουν στον Χριστό;
Ίσως οι απόψεις και τα πιστεύω να αλλάζουν για διάφορους λόγους. Πόσο μάλλον με τόσο πλύσιμο που τρώμε από μικροί...
Θαρρώ πως όταν υποφέρει κάποιος πολύ τότε αναζητάει αληθινά μέσα του τον Θεό, τον Χριστό ή την μητέρα Τερέζα. Ψάχνει να βρεί σύννεφα να πιαστεί και αυτά που προσδοκά και δεν τα βρίσκει στην πραγματική ζωή να τα βρεί επ ουρανού. Η απλά να βρεί κάτι καλύτερο μετά. ϊσως γι'αυτό να λένε "η ελπίδα πεθαίνει τελέυταία"...

[deleted-member30-03]

To 85% εδω στην Ελλαδα, μην πω και περισσοτερο, ναι πρεπει να ειναι χριστιανοι ορθοδοξοι. αν και οι θρησκειες υποτιθεται αυτο κανουν, προσφερουν ψευτικη ελπιδα στο κοσμο, ειναι "το οπιο του λαου" οπως λενε... δε χρειαζεται να εχει αναγκη απο ελπιδα καποιος, μπορει να πιστευει επειδη ετσι εμαθε, παραδοση δλδ, ή μεχρι κι απλα επειδη θελει να γινει ευκολα αποδεκτος στους αλλους. αν πω για παραδειγμα σε μια κοπελα οτι ειμαι σατανιστης, τοτε σιγουρα θα φαω ακυρο. αν πω οτι ειμαι χριστιανος ορθοδοξος, θα με δει με καλυτερο ματι. κι απο εκει καταλαβαινουμε γιατι ειναι ψευτικες ολες αυτες οι δηθεν αξιες, πατριδα-θρησκεια-οικογενεια. συμφερουν τους πολλους, οποιος δε τα ακολουθει ξεχωριζει... και φυσικα τον βριζουν κι ολας αφου νιωθουν οτι στρεφεται εναντιον τους.

[carrot]

Για κάθε είδους πίστης ή μή πίστης έχει βγεί και μια κατηγορία. Χριστιανοί, Ισλαμιστές, Βουδιστές, Άθεοι. Δηλαδή ουσιαστικά σε βάζουν σε ομαδίτσα ακόμα και να μη πιστεύεις σε τίποτα.
Αυτά for now :)

[ioannis2]

Το χειρότερο είναι να καταντήσει η θρησκεία στον άνθρωπο κάτι σαν, σχέση αρρώστιας με φάρμακο. Δηλαδή να εγκλωβιστείς σε τρόπο ζωής ή χαρακτήρα που υποτίθεται είναι στα πλαίσια της θρησκείας από τον οποίο (τρόπο ζωής, χαρακτήρα) να θέλεις να ξεφύγεις αλλά να μην μπορείς για κάποιους λόγους ή να μην τα καταφέρνεις (αφού έχεις εγκλωβιστεί σε τέτοιο βαθμό), να νοιώθεις γι΄ αυτό δυστυχία, μιζέρια που στερείσαι πολλά στη ζωή, και αφού είσαι εγκλωβισμένος και δεν μπορείς να φύγεις, καταφεύγεις στα μέσα της θρησκείας, δηλαδή επίκληση του Θείου, εναπόθεση ελπίδας στο Θεό, προσευχή ως μέσο λύτρωσης κ.α. για να απαλύνεις τη δυστυχία σου αυτή και να νοιώθεις καλήτερα μέσα σ΄ αυτό που έχεις εγκλωβιστεί.

Κατανοητό;;

[rock]

Οι ανθρωποι αρκετες φορες εχουν την αναγκη να πιστευουν οτι η ζωη εξαρταται και απο μια ανωτερη δυναμη κι οχι μονο απο τον εαυτο τους, αυτο τους κανει να νιωθουν μεγαλυτερη ασφαλεια και δυναμη. Η αισθηση δηλαδη οτι εχουν καπου να βασιστουν παρ'ολες τις δυσκολιες και η δυναμη που αποκτουν μεσα απ'αυτο, ερμηνευεται απο τους περισσοτερους σαν βοηθεια απο το Θεο.

Εγω αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι οσο πιο λιγα ψαχνει κανεις τοσο πιο ησυχος ειναι. Βλεπω οτι οσοι συμβιβαζονται σε θεματα πιστης και ακολουθουν παραδοσεις της κοινωνιας ας το πω ετσι, περνανε απο αυτη τη ζωη ισως πιο ευτυχισμενοι. Δεν εχει σημασια αν το κανουν απο ελλειψη κριτικης σκεψης ή αν μετα απο ψαξιμο κατεληξαν στην επιλογη τους, το αποτελεσμα ειναι ιδιο.

Αλλοι μπορει να ξοδευουν και ολη τη ζωη τους αναζητωντας κατι για το οποιο τελικα δεν προκειται ποτε να βρουν την αληθεια. Και ερχεται η στιγμη που αναγκαζονται να αποδεχτουν οτι δε μπορει κανεις να ξερει την αρχη και το τελος του κοσμου.

p.s. Σχετικα με την ερωτηση του insect πιστευω οτι οι ανθρωποι συνηθως ειναι πιο δεκτικοι σε οτι ειναι και πιο οικειο σ'αυτους. Το ποσο συγκλινουν δηλαδη τα πιστευω καποιου με αυτα καποιου αλλου νομιζω επηρεαζει τη μεταξυ τους αλληλεπιδραση.

[carrot]

ioannis, δεν καταλαβαίνω που θέλεις να καταλλήξεις. Θεωρείς τελικά ανισσόροπο κάποιον που πιστεύει πραγματικά σε κάποιου είδους Θεό ή όχι; Είναι καλό πράγμα η πίστη η τιποτένιο (έτσι όπως το παρουσιάζεις...);

[katerinaki]

οι ανθρωποι χωριζομαστε σε αθεους κ ενθεους.Δεν εχει σημασια ποιος πιστευει τι, αλλα πως αντιμετωπιζει τη ζωη του ! ο τροπος ζωης του καθενα μας καθοριζει κ το επιπεδο σεβασμου που εχουμε απεναντι στη αγνωστης προελευσης ζωης που μας δοθηκε,και αυτο με τη σειρα του καθοριζει κ το επιπεδο εντιμοτητας που διακρινει την επικοινωνια μας με τους αλλους!
Επομενως δεν παιζει το -εισαι τιποτενιος αρα εισαι αθεος η κ το αντιθετο. εξ αλλου , με τους πιστους σε μια θρησκεια κ το θεμα της αμαρτιας κ κατα συνεπεια της μετανοιας μπορουν να δικαιολογηθουν ολα!

[ioannis2]

ioannis, δεν καταλαβαίνω που θέλεις να καταλλήξεις. Θεωρείς τελικά ανισσόροπο κάποιον που πιστεύει πραγματικά σε κάποιου είδους Θεό ή όχι; Είναι καλό πράγμα η πίστη η τιποτένιο (έτσι όπως το παρουσιάζεις...);

Το κεντρικό νόημα στο προηγούμενο μήνυμα μου είναι: ο εγκλωβισμός του ανθρώπου στη θρησκεία με την κακή έννοια, εκεί που βλέπεις ανθρώπους μίζερους να καταφεύγουν στη θρησκεία σα σε ψυχοφάρμακο.

[ioannis2]

Δεν έχει προχωρήσει το θέμα παρά το ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον μια συζήτηση..........

Το θέτω και κάπως αλλιώς. Η θρησκεία ως κάτι που επιφέρει αδράνεια στον άνθρωπο και ως ψυχοφάρμακο. Και ως εγκλωβισμός της ζωής του και δυστυχία για κάποιον που χει μπλέξει βαθιά στη θρησκεια.

[mary.a]

ο Χριστοσ ελεγε :η πιστη σου σε εσωσε. Νομιζω πωσ αν πιστευουμε αναπτυσουμε μια δυναμη μεσα μασ που καθε αλλο παρα κακο κανει .

[ioannis2]

Όταν όμως η πίστη σου επιβάλλεται σαν καταπίεση ή έμμεσος ψυχαναγκασμός;

Που σε καταρρακώνει, και σε απομωνώνει απ την κοινωνία, σου δημιουργεί πρόβλημα κοινωνικής ένταξης και αποδοχής ή τύψεων συνείδησης για΄πράγματα που θες να κάνεις και στο τέλος χρησιμοποιείς αυτήν την πίστη ως ψυχοφάρμακο σ΄όλα αυτά τα πλην, από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις.

Γι αυτή τη θρησκεία μιλώ!!!