Hikikomori/Taijin Kyofusho

[RainAndWind]

Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος γνωρίζει για την κοινωνική φοβία(taijin kyofusho) που ενδημεί στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου-την Ιαπωνία. Έχει βρεθεί η στενή της σχέση με ένα μεγάλο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού στα ενήλικα χρόνια ανάμεσα στην εφηβεία και στα 30-35, ενώ έχει διαπιστωθεί πως είναι δεμένη με την κουλτούρα και διάφορα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της κοινωνίας αυτής.

Οι hikikomori νέοι αυτοί άντρες, ζουν εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, ενώ προέρχονται από οικογένειες με χαμηλή ή μηδενική πατρική παρουσία και μητρικό πρότυπο με ευνουχιστικές τάσεις (υπεραναπλήρωση ίσως για την απουσία πατέρα?) και συμπεριφορές που παραπέμπουν σε εξαρτητικής φύσης σχέση με τα παιδιά τους.

[carrie]

Δες την ταινια Train Man και θα παρεις μια ιδεα, ειναι βασισμενη σε αληθινη ιστορια

[Lacrymosa]

Δεν γνωρίζω κάτι σχετικό, πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο...Aυτή η κοινωνική φοβία (μ αυτό το όνομα-σιδηρόδρομο λολ) μόνο στην Ιαπωνία ενδημεί?? Πάλι καλά που δεν είναι εδώ, φυσικά κι εμείς δεν πάμε παραπίσω, έχουμε ένα σωρό άλλες φοβίες!!

[deleted-member30-03]

ασχετο, αλλα επειδη λατρευω σχεδον το οτιδηποτε εχει να κανει με την Ιαπωνια (ακομα κι αν δε βλεπω ανιμε ουτε μιλαω τη γλωσσα) και θα ηθελα να μετακομισω εκει, τη συγκεκριμενη λεξη την ειχα σαν nickname σε αλλο φορουμ, γιατι με εκφραζει σε μεγαλο βαθμο και θα μπορουσαμε να πουμε ειμαι σαν αυτους (παλιοτερα ειχα κανει και θεμα μαλιστα χρησιμοποιωντας το avoidant personality disorder, αφου ειναι σχεδον συνωνυμο, για να περιγραψω αυτο που μου συμβαινει). μονο που δε γνωριζα οτι παιζουν τοσο πολυ ρολο οι γονεις, και ειδικα η μητερα (εμενα προσωπικα η σχεση μου μαζι της ειναι επισης αδιαφορη, οπως και με τον πατερα μου). στο wikipedia νομιζω τα γραφει σωστα κι αναλυτικα http://en.wikipedia.org/wiki/Hikikomori

[PETRAN]

Πολύ ενδιαφέρον. Το Taijin Kyofusho βασικά είναι κοινωνική φοβία στο ανάποδο. Αντί να φοβάσαι μην ντροπιαστείς μπροστά σε άλλους (όπως στο social anxiety), στο taijin kyofusho φοβάσαι μην ντροπιάσεις τους άλλους. Νομίζω ότι είναι η social anxiety εκδοχή της άπω ανατολής, αφού στις χώρες όπως η Ιαπωνία κυριαρχεί το μοντέλο του "συλλογικού εαυτού" και όχι του "εγωκεντρικού" όπως στις χώρες της δύσης. Δηλαδή- λόγω των κοινωνικών πρέπει- οι άλλοι έχουν την ίδιο βάρος με τον εαυτό οπότε εκεί η διαταραχή του κοινωνικού άγχους αντιστρέφεται.


Υπάρχουν διάφορες "culture-based" ψυχικές διαταραχές. Μια που θυμάμαι είναι το Koro της Κίνας, όπου το άτομο φοβάται (για ευνόητους λόγους!?) ότι τα γεννητικά του όργανα θα συρρικνωθούν και θα εξαφανιστούν (!)

http://en.wikipedia.org/wiki/Koro_%28medicine%29

Θεωρείται μάλλον ένα συχνό κινέζικο παράδειγμα του body dysmorphic disorder.

[Αόρατος...]

Το Taijin Kyofusho βασικά είναι κοινωνική φοβία στο ανάποδο. Αντί να φοβάσαι μην ντροπιαστείς μπροστά σε άλλους (όπως στο social anxiety), στο taijin kyofusho φοβάσαι μην ντροπιάσεις τους άλλους. Νομίζω ότι είναι η social anxiety εκδοχή της άπω ανατολής, αφού στις χώρες όπως η Ιαπωνία κυριαρχεί το μοντέλο του "συλλογικού εαυτού" και όχι του "εγωκεντρικού" όπως στις χώρες της δύσης. Δηλαδή- λόγω των κοινωνικών πρέπει- οι άλλοι έχουν την ίδιο βάρος με τον εαυτό οπότε εκεί η διαταραχή του κοινωνικού άγχους αντιστρέφεται.

Είναι αξιοθαύμαστη πάντως η διαφορά, μιλάμε για χαοτική διαφορά, ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνίες - κουλτούρες. Ακόμα και στο επίπεδο των κοινωνικών φοβιών, σκέφτονται το σύνολο οι ...made in Japan κι όχι το εγώ τους.


Υ.Γ. Να στείλουμε εκεί τους πολιτικούς μας, να αφομοιώσουν την κουλτούρα τους, να σκέφτονται επιτέλους κι αυτοί το σύνολο όχι την πάρτυ τους...

[RainAndWind]

Και τα δύο σκατά είναι πάντως. Τι διαφορά έχει το συλλογικά προσανατολισμένο σκατό από το ατομικά προσανατολισμένο? λολ
Μ'αρέσει κι εμένα σαν χώρα η Ιαπωνία, αλλά πολλή καταπίεση, δήθεν ευγένεια και πρέπει τους φοράει μου φαίνεται κι η δική τους κουλτούρα.
Καλά, κάτι ενδιάμεσο δε μπορεί να βρεθεί αναρωτιέμαι? Ή θα είναι στο ένα ή στο άλλο άκρο?
Το koro δεν το είχα ακουστά Πετράν, thanks, θα το ψάξω. Carrie ευχαριστώ για την πρόταση!
Keno, η σχέση με τη μητέρα θεωρείται όμως κεντρικό σημείο σε αυτή τη συγκεκριμένη διαταραχή, το λεγόμενο amae.

[PETRAN]

Και τα δύο σκατά είναι πάντως. Τι διαφορά έχει το συλλογικά προσανατολισμένο σκατό από το ατομικά προσανατολισμένο? λολ
Μ'αρέσει κι εμένα σαν χώρα η Ιαπωνία, αλλά πολλή καταπίεση, δήθεν ευγένεια και πρέπει τους φοράει μου φαίνεται κι η δική τους κουλτούρα.
Καλά, κάτι ενδιάμεσο δε μπορεί να βρεθεί αναρωτιέμαι? Ή θα είναι στο ένα ή στο άλλο άκρο?
Το koro δεν το είχα ακουστά Πετράν, thanks, θα το ψάξω. Carrie ευχαριστώ για την πρόταση!
Keno, η σχέση με τη μητέρα θεωρείται όμως κεντρικό σημείο σε αυτή τη συγκεκριμένη διαταραχή, το λεγόμενο amae.

Όντως ίσως είναι λίγο υπερβολικό και αυτό. Αν μια εταιρεία φαλιρίσει είναι πολύ πιθανό ο CEO (ο γενικός διευθυντής) να κάνει χαρακίρι επειδή "ατίμασε" την εταιρεία του και το προσωπικό του λολ. Αυτός ο συλλογικός τρόπος του εαυτού είναι βαθιά χαραγμένος στην Ιαπωνική κουλτούρα, αλλά κάποιοι λένε ότι ήδη έχει αρχίσει να μπάζει μετά την "δυτικοποίηση" που υπέστη τις τελευταίες δεκαετίες. Αν προσέξει κάποιος η Ιαπωνία τα τελευταία χρόνια είναι η πηγή κάθε τι ανώμαλου και περίεργου (για να το θέσω ευγενικά). Ίσως επειδή στο παρελθόν υπήρξε μεγάλη κοινωνική καταπίεση (και δηλαδή ακόμα υπάρχει) και αυτό οδήγησε -εί σε "εκρήξεις". Πάντως όντως πρέπει να είναι μια μαγευτική εμπειρία για κάποιον να ζήσει σε μια τόσο διαφορετική κουλτούρα. Χώρια και το πολύ καθαρό/φουτουριστικό στιλ που έχουν που μοιάζει λες οι πόλεις και ο κόσμος βγήκαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας και το όλο θέμα γίνεται πολύ ελκυστικό και εξωτικό. Κρίμα που έπαθαν όλο αυτό με την ραδιενέργεια.

Έχω και ένα φίλο που σπούδασε στην Αγγλία “Japanese studies” (όπως στην Ελλάδα μπορείς να βρεις «βαλκανικές σπουδές» στο εξωτερικό μπορείς να βρεις «Ιαπωνικές» η «Κινεζικές»). Έκανε ένα χρόνο την πρακτική του, μετά γύρισε Αγγλία να πάρει το πτυχίο, πήγε στρατό και τα τελευταία 2 χρόνια μένει μόνιμα εκεί (παντρεύτηκε και μια γιαπωνέζα τώρα λολ). Του άρεσε πάρα πολύ η φάση στην πρακτική του οπότε αποφάσισε να ζήσει μόνιμα εκεί. Δεν τον ρώτησα πλάκα-πλάκα τι έγινε με όλο αυτό το ατύχημα.

Το καλύτερο νομίζω και εγώ ότι είναι κάτι ανάμεσα. Γεωγραφικά θα έλεγε κανείς ότι έτσι ίσως είναι/-ήταν η μέση ανατολή. Αλλά αυτούς τους ξέσκισε η θρησκεία οπότε άκυρο :P

[deleted-member30-03]

Δες την ταινια Train Man και θα παρεις μια ιδεα, ειναι βασισμενη σε αληθινη ιστορια

την ειδα χτες αυτη τη ταινια, Densha Otoku στα ιαπωνικα, ο τυπας που πρωταγωνιστει παιζει και στις ταινιες Gantz!
αλλα περιμενα καποιον σε χειροτερη κατασταση, στο μυαλο μου δεν ηταν ακριβως αυτο που λεμε hikikomori. δλδ ο τυπας ειχε και δουλεια οπως ειδαμε, δε ζουσε με τους γονεις του (εκτος αν δε τους εδειξε), και κοπελα καταφερε να βρει και μια χαρα κυκλοφορουσε. απλα ενιωθε λιγακι αποκομμενος απο τους ανθρωπους, και δεν ηξερε πως να φερθει και να ντυθει απο τη μοναξια του. την εμφανιση του μια χαρα την εφτιαξε (τοσο απλα) και τελικα τα εβγαλε περα παρολο που η κοπελα ηταν σοβαρη και πιο ωριμη. τι κριμα που αυτα δε συμβαινουν ομως εκει εξω (ασχετα αν λεει οτι ειναι βασισμενη σε αληθινη ιστορια) και συνηθως σε χωριζουν χωρις δευτερη ευκαιρια...
τεσπα με εκανε να νιωσω ακομα χειροτερα κι οτι δεν υπαρχει σωτηρια για αλλη μια φορα. πως τα καταφερνεις ρε carrie αυτο το πραμα με τα ποστς σου.

[carrie]

Τι να σου πω δεν το ειχα καταλαβει οτι κανω κατι τετοιο, μηπως εσυ απλα βλεπεις σε ολα το αρνητικο; Αντι να πεις μπραβο στον τυπα αρα μπορουμε ολοι να τα καταφερουμε, λες α ειναι καλυτερα απο μενα γιαυτο σωθηκε αρα εγω δε σωζομαι. Οσο συνεχισεις να το κανεις αυτο ετσι θα ειναι. Εσυ πρεπει να αλλαξεις τον τροπο σκεψης σου.

[deleted-member30-03]

μπα μαλλον λογο ηλικιας ειναι, οπως και στο αλλο τοπικ με το κοριτσακι που ειναι 24 χρονων κι ενιωσα ασχημα μ'αυτα που γραψες, γιατι εγω ειμαι πανω απο 25, μονος, χωρις δουλεια, κοινωνικη ζωη, σχεση ή καποια που να με θελει σοβαρα. κι ακριβως επειδη πλεον δεν ειμαι μικρος κι αθωος, εχω κανει καμποσες σχεσεις, και δεν ειμαι σαν τον τυπα στη ταινια αλλα λιγακι πιο αποτομος, βιαιος και αδιαφορος με πολλα θεματα... γιαυτο νιωθω οτι δε σωζομαι και εφυγε η ζωη μεσα απ'τα χερια μου χωρις να το παρω χαμπαρι. για να σου δωσω να καταλαβεις, δε καθομαι πλεον να γνωρισω τους γονεις καποιας (εκτος αν το παμε πολυ σοβαρα κι εχουμε κλεισει πχ χρονο μαζι), ουτε νιωθω οτι χρειαζεται να παμε σε εστιατορια ή καφετεριες. αντιθετως παμε κινηματογραφο ή και για ψωνια (μεχρι και στα Hondos Center με τρεχαν κι ενιωθα gay). κι εδω στην Ελλαδα ειστε λιγο πιο 'αυστηρες', οταν βλεπετε δε ταιριαζεται με καποιον και δε σας κανει, χωριζεται χωρις δευτερη κουβεντα. γιαυτο ψαχνω αντικοινωνικες, μιζερες, προβληματικες, nerd girls με λιγα λογια... και μακαρι να βρισκα και καμια γιαπωνεζα κι εγω να μετακομισω εκει ευκολοτερα!